19 augustus, 17 km, Porrino Redondela, zonnig, 15-30 graden

We hebben een hitteplan……De zon komt hier in Galicië om 7.45 uur op. Met een ontbijt om 7 uur in ons pension Louro, vertrekken we om 7.30 uur. Nog heerlijk koel!

De eerste 4 km staan niet bij het hoogteprofiel. Dat is ook een vrij vlak deel. De stijging gaat naar Mos en verder omhoog naar Monte Cornedo op 250 meter. Intussen zijn we de grens gepasseerd van “nog 100 km te doen”. Na vandaag hebben we nog 87 km te gaan in 4 wandeldagen.

Tot aan Mos is de zon nog achter de horizon. In dit geval is het een bergrug in de richting van het oosten. We lopen naar het noorden, de zon is in de ochtend aan onze rechterhand. Er zijn al vele pelgrims onderweg. We vinden het heel gezellig om met de pelgrims een praatje te maken. Zo gaan Marjo en Annemiek na Mos zelfstandig verder. Even vanwege de verwachte hitte wat later pauzeren.

Dan stijgt het nog wat meer. Onze beenspieren hebben even wat meer te doen, dan de “ene voet voor den andere voet”. Ook dat lukt ons tot we bij de top zijn. We zien een indrukwekkend monument voor de “maltratada mujeres” (slecht behandelde vrouwen)

Dan komt de daling naar Saxamonde en Redondela. Een steile afdaling die zeker de knieën belast. De beloning zit in de mooie uitzichten. Vanaf de top kijken we over een dal in de richting van Redondela. Kronkelende wegen, bloemen langs de kant. Ook pelgrims die achteruit lopen.

In Saxamonde hebben even pauze voor we in Redondela aankomen. Daar treffen we Marjo en Annemiek weer. Gezellig hebben we daar een etappe drankje.

18 augustus, Valenca Porrino,21 km 20-30 graden zon

We gaan de grens over! De grens van Portugal naar Spanje en ook over de helft van onze Camino. Nog net in Portugal vertrokken, een voet in Spanje gezet en hup…het is zomaar 1 uur later.

Zo je ziet op het hoogteprofiel, het is voortdurend stijgen en dalen. De eerste hoogte is van rivier Minho naar Tui. Al van verre zien we dat liggen. De kathedraal torent hoog boven Tui uit. Vanaf de vesting dalen we af door de stadsmuren. Dan die enorme brug over.

Vandaag gaat Marjo de uitdaging aan. Meteen na het ontbijt vertrekt ze…..alleen op pad. Vol van spanning, kan ik het wel, weet ik de weg? En ook vol vertrouwen. Ze laat zien dat ze alleen durft gaan. “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan”….. Daar gaat Marjo.

In Tui lopen we door de kleine, oude straatjes. Onder poortjes door en nog even uitzicht over Rio Minho. De kathedraal is open, we nemen er even een kijkje. Ook krijgen we er al een stempel.

Het is vandaag vooral stijgen en dalen door de bossen. Nog een heerlijke wandeltemperatuur. Erg mooi is een beeld van een pelgrim. Daar passen we wel in. Voelen we ons pelgrim? Alles wat je nodig hebt, hebben we bij ons. We stellen vast dat we heel weinig nodig hebben. En….”wat je thuis laat is meegenomen”. En ook het ritme van de dag, eten, drinken, lopen, slapen. Dat is het. Tevredenheid, vertrouwen. We komen dat tegen en denken erover na.

Voor Porrino kom je voor de keuze. Dat is na Portico de Gloria, voor Orbenlle. Langs een industrie gebied en snel de stad in of door de bossen, boerenweggetjes en later ook industrie gebied. We kiezen de laatste. Iets verder. Inmiddels is het warm geworden. Door het tijdsverschil met Portugal en het rondkijken in Tui, zijn we vandaag wat later op de plaats van onze bestemming.

In Hostal Louro is ook een café voor ons etappe drankje. Marjo was al vroeg in Porrino en heeft de Camino weg goed kunnen vinden. We waren heel benieuwd hoe zij de dag had ervaren. Gezellig om samen te zijn voor het etappe drankje.

17 augustus, 18 km, Rubiaes Valenca,zonnig 24 graden

Een volgende hoogte. Na Rubiaes is de volgende heuvel de Alto Sao Bento.

In de heerlijke koelte van de ochtend gaan we  op pad. De natuur helemaal opgefrist en afgestoft van de vele regen van gisteren. We hebben geprobeerd de schoenen droog te föhnen en de kachel was aan met vele schoenen ervoor. Het hielp allemaal een klein beetje. Daarom hadden de meesten een extra paar sokken meegenomen. De heuvel naar Sao Bente ging heel geleidelijk. Van 120 meter naar 270 in, ik schat 5 km.We vinden het goed te doen, overwegend vals plat.

De afdaling naar Fontoura is erg mooi. In de verte zie je ook Valenca liggen. We doen erg ons best om ook naar beneden met kleine stapjes te gaan om zo onze knieën niet teveel te belasten.

Valenca is een echte vestingstad. Het oude kleine centrum is helemaal ommuurd. De uitzicht torens waren hier om Spaanse invallers te weren. Gelukkig kunnen we nu ongemerkt van het ene land naar het andere land. Morgen gaan we dat ervaren.

In Valenca is het erg druk. Bomvol toeristen. Gek is dat, te ervaren dat die drukte ons overvalt. We mengen ons op het terras tussen hen en genieten van ons etappe drankje.

We verblijven in hostal Bulwark, ze zeggen van zichzelf: “de beste op de Camino”. We vinden het er erg mooi, zowel aan de buitenkant als binnen. De beste weten we niet. Goed zo wie zo!

Aan het einde van de middag gaan we Valenca verkennen met, over Rio Minho uitzicht op Spanje. Spanje we komen er aan ……

16 augustus, 15 km naar Rubiaes, regen 19 graden

Het avontuur van het slapen in een tent in de regen bij herberg Pescaria Oasis do Camino zit erop. We hadden een zeer uitgebreid ontbijt, met eieren, yoghurt. Voldoende energie voor de nieuwe wandeldag.

De route naar Rubiaes is de echte bergetappe van de Camino Portugues. We stijgen naar 405 meter, de Alto de Portela Grande. Zouden we dat wel kunnen? Ben ik voldoende voorbereid?En weet je wat ik hoor als we boven zijn? Nooit gedacht dat ik dat zou kunnen. Ik ben niet sportief en zie mij daar nu gaan. Wat ben ik trots op mezelf. Dat vind ik ook! Een pluim voor de krachtige dappere dames en dan vandaag ook nog in de regen

Vrijwel direct na de start gaan we onder de snelweg door, de A3. Enorme palen voor de de stevigheid van de weg. We voelen ons er klein bij. Het eerste uur hadden we nog een beetje zon, de omgeving is erg mooi

Bij Revolta, naast het kerkje, hebben we pauze. Een winkeltje erbij, waar we kaarsen kunnen kopen. We kopen er allemaal een, voor onze dierbaren. Annemiek en ik zingen in dat kerkje, een hele mooie akoestiek.

Daarna gaat de stijging verder. Over grote rotsblokken zoeken de voeten als vanzelf de weg. Rechts of links van een rotsblok, goed uitkijken dat je niet uitglijdt. Intussen is het gaan regenen en dan kunnen de rotsblokken glad zijn. We passeren Cruz dos Franceses en staan stil bij de vele steentjes die er zijn achtergelaten.

We hebben de top bereikt. Helaas is het uitzicht door de regen beperkt. Het regent minder hard, dus kunnen we boven wel even pauzeren.

We dalen af en vinden na enkele km een bar. Een deel is overdekt. Dat komt goed uit, want de regen valt ineens met bakken naar beneden.

We overnachten in Rubiaes in albergue El Ninho. We worden ontvangen met een kopje thee, er is een warme douche. We zijn er heel tevreden mee. Nog een dagje in Portugal, overmorgen komen we in Spanje aan.

15 augustus, Casa Fernanda Ponte de Lima en verder,  22 km, zonnig later bewolkt

Wat een ervaring om bij Casa Fernanda te overnachten. Hapjes bij aankomst, een heerlijke maaltijd. Na het eten, muziek, dansen en een portje. Allemaal met veel liefde voor de pelgrims en bij alle pelgrims de “Camino smile”. We hebben er enorm van genoten.

Na ons ontbijt gaan we op pad. Samen met 3 jonge mensen uit Duitsland, een Portugese en Ierse. Een verblijf om nooit te vergeten.

De route naar Ponte de Lima is nog 16 km, deze keer gaan we 6 km verder naar “Pescaria”. Op onderstaand overzicht zie je waar Casa Fernanda ligt. Net voorbij de helft van Barcelos naar Ponte de Lima. Lees verder over onze ervaring bij aankomst…….

De zon komt voorzichtig te voorschijn. We lopen door een heel mooi dal met na elke bocht een ander landschap. Licht heuvelachtig, het loopt gemakkelijk. Het voelt als ruimte en we voelen ons blij door het fijne verblijf. Na 9 km hebben we pauze bij bar Viana. We zijn er aan toe.

Op naar Ponte de Lima. Het laatste deel langs Rio Lima. De bruggen zien we al van verre. Daar werden we gastvrij onthaald door 2 Portugese dames die ons uit nodigden voor hapjes. Wat een verwennerij, zomaar van wildvreemden. Alweer een Camino kadootje.

Ponte de Lima is bekend om de lange romaanse brug en de witte kerk aan die brug. Ook het monument van de soldaten. We blijven er even. Het is enorm druk, vanwege een feestdag voor de emigranten.

Na Ponte de Lima is het rustig. Op weg naar ons verblijf. De bergen komen wat dichterbij. De berg van de Camino Portugues krijgen we morgen.

De locatie van ons verblijf was niet duidelijk. Op maps.me staat die bij de kerk van Arcozelo. Dat is niet goed. Het is nog 3 km verder. Dan komen we eraan. Het zal toch niet dat we in die tenten slapen?…..Ja toch wel. Ik had bevestigd gekregen 7 losse bedden. En dan blijken het luchtbedden te zijn in een tent. Er is 1 “douche”, wat ik eigenlijk geen douche wil noemen. Pfff, dat valt even tegen…..We besluiten er toch te blijven. Deze nacht komt er mogelijk regen, de tentjes worden extra afgedekt met een zeil. Enkelen worden onder een afdak geplaatst.

We zien uit naar onze herberg in Rubiaes. Die ken ik…….

14 augustus, Barcelos Lugar do Corgo Casa Fernanda, 20 km, half bewolkt 24 graden

Een speciale Camino ervaring! In Barcelos gingen we naar de mis in de Antonio kerk met daarna de pelgrimszegen met wijwater. We werden ontvangen door vrijwilligers, kregen een speciale plaats, een pelgrimsgebed en ook een steentje om mee te nemen naar huis of ergens achter te laten. Op deze zaterdag avond pelgrims mis was er een koor, de liederen konden we meezingen. Dat maakte het extra speciaal. De pastoor ging met ons en andere pelgrims op de foto

De route van vandaag heeft de eerste echte klim op de Camino Portugues vanaf Porto naar Alto da Portela op 170 meter. We vinden het erg meevallen. Ik hoor zeggen: ” ik heb mezelf erg onderschat”, ik kan het echt. En ook: “ik ben zo dankbaar, dat ik hier mag lopen”

Als we dan onderweg zijn, is onze nachtelijke ervaring in de herberg van Barcelos alweer vergeten. Stapelbedden, dat hoort wel bij een Camino. Dat die bedden piepen en kraken als je alleen je spieren aanspant is een ander verhaal. Voor ieder was het uit de comfortzone. Een aantal sliep voor het eerst in een bovenbed en dan ook nog tegen een ander bovenbed. Toch monter gingen we na het ontbijt op pad.

In de ochtend was er wat mist. Na 5 km zijn we bij bar Arantes. Omdat daarna de klim naar de Alto komt, nemen we even pauze. Een heerlijke verse jus d’orange, dat lusten we wel.

Dan begint de klim en de zon laat zich wat meer zien. Zodat we wat meer van het mooie Portugal zien. Dorpjes tegen de heuvel geplakt, Kronkelende wegen. Een kerk boven op de heuvel.

We dalen af en komen bij de oude brug Ponte das Tabuas. Een van de mooist gelegen oude romaanse bruggen.

We overnachten in Casa Fernanda. Wat een warm welkom, met hapjes een wijntje en ook de was wordt voor ons gedaan. We voelen ons zo verwend. Het was een warm weerzien met Fernanda en Jacintho. In 2010 was ik er voor het eerst en daarna tm 2019 vrijwel ieder jaar. Een feest van ontmoeten.

13 augustus, Rates Barcelos, 17 km, eerst bewolkt later zon 24 graden

Onze dag begon goed bij Casa Mattos in Rates. In een zitkamer, die zo uit de jaren 70 zou kunnen komen, stond ons uitgebreide ontbijt klaar. Ze had ook extra broodjes voor de lunch geregeld. We voelen ons verwend.

De route van vandaag is licht stijgend en dalend, dan weer door de bossen dan weer over meest rustige wegen. Het is nog bewolkt, ongeveer 20 graden. Wat een heerlijke wandeltemperatuur.

We zien geen enkele andere pelgrim onderweg. We zijn er wel een beetje verbaasd over. Zou iedereen veel vroeger vertrekken of was het gewoon rustig in Rates? Het was al even geleden dat ik dit deel van de Camino Portugues bewandel. Wat opvalt zijn de gloednieuwe km palen. Als vanzelfsprekend zien we hier steenmannetjes ontstaan. Zal ik er ook eentje bijleggen? Zorgvuldig kiezen en er eentje aan toevoegen, zodat het met mijn steentje erbij ook nog stevig staat. Het geeft verbinding met de andere pelgrims die hier langs kwamen.

Na 7,5 km komen we bij het bekende café Pedra Furada. Net te fris om buiten te pauzeren vinden we het fijn daar even te zitten. Huisgemaakte cake bij de koffie, vriendelijke ontvangst…het maakt onze dag goed. De mevrouw vond het ook zo leuk mensen te ontvangen die het goed naar de zin hebben.

We lopen erg makkelijk vandaag. Na nog een km of 10 komen we in Barcelos aan. Langs Carvalhal waar we nog even een kleine pauze hebben.

In het gezellige centrum hebben we ons etappe drankje. Precies bij de kerk, Tempo do Bom Jesus waar net een bruidspaar te zien was.

Barcelos is bekend om de gekleurde 🐓..De legende gaat als volgt: Op een dag in de 17e eeuw werd er zilver gestolen van een landeigenaar. Een bedevaartganger onderweg naar Santiago de Compostella wordt als schuldige aangewezen. Deze ontkent maar wordt wel schuldig bevonden en ter dood veroordeeld. Hij vraagt of hij de rechter thuis mag bezoeken. De rechter blijkt aan een maaltijd te zitten en de veroordeelde wijst naar een geroosterde haan op tafel. Hij vertelt dat de haan zal gaan kraaien op het moment dat hij opgehangen wordt en dat hij daarmee zijn onschuld zal bewijzen. De rechter besluit hierop de haan niet meer te eten. Wanneer de man wordt opgehangen begint de haan te kraaien. De rechter ziet zijn fout in en rent naar de galg maar is net te laat. De man heeft het echter toch overleefd doordat de knoop het niet gehouden heeft.

We overnachten in Albergue Cidade aan het einde van het centrum. Weer even schakelen. Een herberg met stapelbedden, we slapen op een zoldertje. 2 stapelbedden tegen elkaar. Een smal gangetje ertussen. En…..je kunt gezellig samen douchen….

12 augustus 21 km,  Vila Cha Rates veel zon 25 graden

Het was toch wel weer bijzonder en een magisch moment gisteravond, toen we om 20.15 uur gingen kijken naar de zonsondergang in Vila Cha. Niet ver van Café Sandra is een bar direct aan het water. 1e rang, zeg maar. We blijven nog even daar en zien de pasteltinten ontstaan, zo vlak nadat de zon achter de horizon is verdwenen.

Vandaag  gaan we van de kustroute naar de binnenlandse Portugese route. Ik vond voor het eerst de route via het aquaduct. Met dank aan Maps.me, het is de middelste blauwe lijn. En tot mijn verrassing ook, redelijk goed met gele pijlen aangegeven. Bij twijfel wel even checken, soms ontbreekt een pijl. Eerder koos ik de onderste blauwe lijn, die is langs een zeer drukke weg, waar je als voetgangers weinig ruimte hebt.

Maar eerst gaan we naar Vila do Conde. Een heel mooi pad over vlonders. De kust steeds aan onze linkerhand. Een strak blauwe lucht erbij, de zon is net op. Rechts van ons een natuur gebied met vele bloemen. We zetten onze stappen met onze eigen gedachten, op ons eigen tempo.

Direct na de brug in Vila de Condo is er een trap, die uitkomt bij het aquaduct. Het zijn 999 bogen, gebouwd tussen 1705 en 1714, in opdracht van het klooster Santa Clara. Best een rustige weg, vrijwel helemaal rechtdoor.

Daarna komen we in de eerste heuvels. Alvast even testen of we dit ook kunnen.😉… Het is nog een beetje vals plat, met vlak voor Rates een daling. We komen door het dorpje Beiriz en daarna door de bossen.

Rond 14.30 uur zijn we in Rates. We overnachten in Casa Mattos. We worden met zoveel warmte en liefde ontvangen dat we er ontroerd van zijn. Een biertje of frisdrank in de tuin en onze vermoeidheid van deze dag, smelt als sneeuw voor zon. En dat is met dit prachtige weer op onze Camino echt niet moeilijk.

11 augustus, Porto Vila Cha, 15 km, eerst bewolkt, later zonnig 25 graden

Het was even schakelen om met 7 in een zeer krappe ruimte te overnachten. In Hostel Market, een paar honderd meter van metro Bolhao. Ook was het heet, met uitgangsgeluiden op straat. Ik werd even getest op mijn motto….ik ga liggen en ik slaap. Waar ik iets aan kan veranderen, doe ik het en sluit het raam. De rest neem ik ontspannen als feit en tot mijn verrassing slaap ik best wel. In de ochtend staan we monter klaar voor een nieuwe dag.

We boffen met zo een heerlijke temperatuur voor onze Camino. Terwijl in Nederland de hittegolf een feit is, hebben wij een prima wandeltemperatuur van 20-24 graden en dat voor een hele mooie etappe naar Vila Cha langs de kust.

Vanaf ons hostel gaan we eerst met de metro naar metro station Merkado aan de lijn naar Matosinhos. Een klein half uurtje in de metro en dan zijn in het plaatsje Matosinhos. De eerste pijl staat bij de brug. We gaan op pad. Bij de toerist informatie krijgen we een stempel voor ons paspoort en ook een button. We zien een stuk of 20 pelgrims vandaag.

De meesten die hier lopen gaan de hele kustroute volgen. Wij gaan morgen verder in het binnenland naar Rates. Het is echt een ontspannen sfeer.De Portugezen zijn erg vriendelijk. Waar we even stilstaan komt iemand ons altijd de weg wijzen. Na een km of 6 zien we de Obelisk van verre. Op dat moment is het bewolkt en een beetje drukkend warm

Ook al is het bewolkt, er zijn toch al veel mensen op het strand. Vol vertrouwen dat het zonnetje er wel doorkomt. We voelen de warmte ook als we op een terras zitten. Er steekt een windje op van zee, en daar is de zon

Vandaag lopen we de hele dag over vlonders. Gemakkelijk, alles is bijna vlak. Net voor Vila Cha klimmen we omhoog en hebben erg mooi uitzicht over de baaien.

Dan zien we Vila Cha in de volgende baai liggen. We zijn fijn op tijd in Vila Cha. Bij Café Sandra proosten we op de mooie dag. Vandaag slapen we in een pension en hebben 1 en 2 persoonskamers. Een groot verschil, waar we extra van kunnen genieten.

Op weg naar Porto

10 augustus, zonnig, 24 graden

Spannend! Kunnen we op tijd op de luchthaven zijn? Ryanair had aangegeven 3 uur van tevoren, ook in Eindhoven. Dat lukte. Iemand ophalen bij station Best en zo waren we allemaal bijna 3 uur van tevoren op de luchthaven. Zelf bagage bij de automaat brengen en hup bagage is klaar. Dan door de beveiliging. De rijen zijn niet heel lang. We gaan het halen. Alleen één zakmes moest nog ingeleverd worden. Die mag nooit bij de handbagage. Genoeg tijd daarna om koffie te drinken voor we in het vliegtuig stappen.

Deze keer gaan we de route door het binnenland volgen. De eerste dag volgen de kustlijn nog naar Vila Cha. Daarna buigen we af naar het binnenland. De oranje en later de gele lijn van Porto in Portugal naar Santiago in Spanje.

We zijn vlnr Marjo, Mieke, Jacqueline, Annemiek, Ina, Carla en Bea

We zijn op tijd in Porto en hebben tijd genoeg om het centrum in te gaan. Een dagje toerist voor we aan de camino beginnen. In Porto is dat….. afdalen naar de Douro door de smalle straatjes, terrasje aan de Douro, genieten van een sangria, en ja….alles wat je gedaald bent klimmen we daarna weer omhoog.

Maar ook, bezoek aan de prachtige kathedraal met klooster en uitzicht over de Douro. Zeker als je de moeite neemt even helemaal naar boven in de toren te klimmen.

We gaan ook even naar het oude station met de typisch Portugese blauwe tegeltjes. Als je goed kijkt worden er oude ambachten uitgebeeld. Een echte havenstad met veel activiteiten.

Camino….we komen er aan. De weg volgens de gele pijlen en de weg naar binnen…(?) Wat dat betekent, dat zien we de komende weken.