2 April 2023, van Vila Chá naar Rates, 24 km, zon en 20 graden

Gisterenavond kom ik in de kamer en ik hoor een piepje, leek ergens van het bed van Thea te komen. Haar telefoon lag erop maar die was het niet. Zoeken, zoeken en na alles op zijn kop gezet te hebben bleek in het laatste vak wat ze opende haar wekker te zitten die zacht een piepgeluid maakte. Ze was deze al vanaf de aankomst in Porto kwijt, toch wel fijn dat ze die nu gevonden had doordat die vanzelf afliep en ze deze kon zetten. Ze zet hem op zeven uur, dat is wel een mooie tijd om even te blijven liggen en dan op te staan.  ’s Ochtends loopt inderdaad de wekker af maar het bleek nog maar 6 uur te zijn, de wekker wist natuurlijk niet dat wij in Portugal zijn waar het een uur vroeger is. Afijn, terug in bed en lekker een uurtje slapen. Thea had de wekker weer gezet maar nu liep die niet af, gelukkig had ik mijn wekker als back-up gezet zodat we toch op tijd op waren.

Na ontbijt, stempel zetten en lunchpakket mee vertrekken we om 9 uur. De zon schijnt en het waait niet zo hard, worden we allemaal blij van. Er zijn nog wel wat hogere golven maar minder dan gisteren.

Een deel van het vlonderpad is weg waardoor we over het duinrand moeten lopen. Dat is wel zwaar lopen maar het is niet zo ver.

Het vlonderpad is lang en gaat hier over water.

Over water gesproken, door de regen van gisteren was niet alles droog maar daar heeft Wilma een creatieve oplossing voor.

In Vila de Condo zitten we lekker op het terras met een koffietje en pastel de nata erbij. Deze lekkernij is al vanaf Porto favoriete. Vanaf hier wijken we van de route af zodat we niet langs een drukke weg lopen. Nadeel is dat we deze op GPX moeten lopen, voordeel dat we een rustige en mooie route lopen, langs best wat delen van het aquaduct uit de Romeinse tijd.

Prachtig dat delen van het aquaduct tussen de huizen staan

We genieten van het weer, niet te warm en niet te koud en van de vele mooie bloemen onderweg. De gesprekken worden soms even wat minder, ik hoor al iemand zeggen: ik word er stil van waarna de songtekst ‘het is zo stil in mij, ik heb nergens worden voor’ in mijn hoofd zit en ik er maar niet opkom wie het zingt. Toch is het heerlijk om af en toe even in stilte te lopen maar ja als de vrolijke noot ook in de groep zit blijft het natuurlijk nooit lang stil.

Barretjes en bankjes zijn er niet veel maar op of tegen een muur(tje) zitten kan ook om je lunch op te eten. Nadat we weer op pad waren en we een uur of zo verder waren zien we iets wat lijkt op een barretje. We gaan er binnen en worden luid begroet door een groep mannen die Sparta – Feyenoord zitten te kijken. In Portugal staat in iedereeen zaak minimaal een tv. We bestellen een drankje en we krijgen er pinda’s bij die snel op zijn. Het barretje heet Picote Barra en zou ons niet opgevallen zijn als er niemand buiten zat.

Wanneer we in Rates aankomen zien we veel auto’s geparkeerd staan en delen van de plaats zijn afgezet. Bij de kerk staan veel mensen en ook mensen die deel lijken te gaan nemen aan een processie. We lopen naar ons overnachtingsadres waar de eigenaar en eigenaresse ons verwelkomen en onze kamers aangewezen worden. Daarna vraagt de eigenaresse om met onze Pelgrimspaspoorten te komen en af te rekenen maar de Processie komt langs en dat gaat voor. Voor ons een beetje verwarrend maar we gaan ook de processie bekijken. Mooi om te zien en handig dat deze recht voor onze deur voorbij kwam. ’s Avonds zijn we een pelgrimsmenu gaan eten en praten we over de dag en andere onderwerpen. Zo sluiten we deze mooie dag af.

Leuk dat Geert nog in het gastenboek van het restaurantje schrijft.