27 juli 13 km en naar de vuurtoren heen en terug +6 km

Yes! Onze droom om naar Santiago en Finistere te gaan hebben we kunnen bereiken. Van harte gefeliciteerd Monica, Annet en Joke.

Ook voor deze laatste etappe willen we graag dezelfde tijd vertrekken. De zon lacht ons al tegemoet als we uit albergue Moreira op weg gaan voor het ontbijt. We hebben er zin in om de laatste km naar Finistere te gaan ontdekken.

Eerst naar Corcubion. Het plaatsje dat vrijwel aan Cee vastzit. Daar is direct de stevige klim, zoals je op bovenstaand hoogteprofiel ziet. Zo klimmen we naar San Roque en dalen daarna naar Estorde.

Daar aan het strand van Estorde is een heel chique restaurant open voor een koffiestop. Met een strandje onder de palmbomen. We stellen vast dat het leven van een pelgrim “echt zwaar is😉” De zee zo glad als een spiegel. De lucht zo blauw, zo schoon. Dat zien we in Nederland zelden. Het is noordoosten wind, dat betekent hier direct uit de Golf van Biscaje.

Via Sardineiro en daarna echt de laatste klim voor Finistere zien liggen. Hoog uit de bergen gaan we naar beneden. Een magisch moment.

De laatste km lopen we over het strand. Mijn schoenen uit. Mijn voeten in het water. Dankbaar dat onze voeten ons zover hebben gebracht. 200 km zitten erop.

Bij deze route kun je een “Finistaelle” halen bij het touristenburo of de algemene herberg. Dat vinden wij erg leuk! We hebben het gehaald. Toppers, ik ben reuze trots. Vrijwel zonder blaren en andere ongemakken. Op 3 druppels na alle dagen droog. In de eerste week extreem heet. We kunnen ons nu voorstellen wat bevangen door de hitte is. En dat terwijl de grootste hitte pas na de middag kwam.

Met dit prachtige weer, kunnen we vast een mooie zonsondergang te zien krijgen. Al vroeg gaan we erheen, een wijntje mee (deze keer te krijgen in een pakje😉), hapjes erbij en zomaar genieten van dit speciale moment. Alsof het oud en nieuw is. Verwachtingsvol op naar je volgende stappen. De ervaringen van de Camino meenemen in je hart. Elke dag is een nieuwe start. Met “ik kan het” doorgaan in je leven. Meer zelfvertrouwen, minder beren. Ook voor mij was dit een hele speciale Camino. Een om niet te vergeten.

Met velen hebben we deze zonsondergang gezien. Echt genieten.

26 juli, 16 km zonnig 23 graden

Net na O Logoso staan we voor de keuze….Finistere of Muxia

We weten het wel. We gaan naar Finistere en dat betekent dat we naar het zuiden afbuigen naar het plaatsje Cee.

Tot onze verrassing was het meteen al zonnig. Hier in Galicië klopt de weersvoorspelling niet altijd. Is er zon voorspeld, dan is er bewolking en vandaag was het andersom, bewolking volgens de prognose en we hebben vooral zon. Alleen met het vertrekken was die even achter de wolken. We laten ons verrassen en krijgen het motto: het is altijd weer.

Het informatie centrum over de te kiezen route was nog dicht. Wel kunnen we even kijken of deze schoenen groot genoeg zijn. Ja! Ik pas er zelfs in met mijn grote (!) wandel schoenen.

De route gaat helemaal door een natuurgebied. Een pad met rechts en links uitzicht over het glooiende landschap. Eerst nog wat stijgen, later ook dalen.

Vandaag is ook de dag van de kerkjes. De eerste is dicht, we kunnen daar wat in het “libro d’or” schrijven. Andere pelgrims laten daar vaak wat achter De andere is open, we horen er mooie muziek en steken een kaarsje aan.

Dan zien we het plaatsje Cee liggen. We dalen af. De laatste paar km is het vooral dalen.

We overnachten in albergue Moreira met uitzicht op zee en Cee. Heel vlakbij zijn de watervallen van Cee, de Ezaro watervallen. Erg mooi! Daar gaan we een kijkje nemen en regelen een taxi om daar te komen. Nu met erg weinig water. Het is het einde van een rivier en een meertje. Als er regen is, komt er van veel meer kanten water. Een toeristische afsluiting van een heel mooie dag.

25 juli, 17 km, wisselend bewolkt, 23 graden

17 km vandaag is een uitdaging! In de planning probeer ik 10-15 km per dag aan te houden. Dat is niet overal mogelijk. Dat heeft vooral te maken met de etappe naar Cee van morgen. De bijna laatste herberg voor Cee is deze van O Logoso. Vandaag is het niet alleen de afstand, maar ook het hoogteprofiel.

Vlak na het ontbijt bij Casa Pepe kwam de zon over de velden. Zo een moment van de dag, waar je gewoon even naar gaat kijken. Hoe dichterbij de struiken, hoe donkerder ze kleuren. Ertussen wat ochtendmist en een volgende rij struiken. (Als ik kon schilderen, zou ik dat weleens willen proberen)

Op weg naar Monte Aro is het flink stijgen. De eerste 6 km 160 meter omhoog. Het voelt als iets meer dan vals plat op enkele stevige stijgingen na. Die voelen meer als: even flink aanpoten. Ook dat kunnen we inmiddels goed. Ik hoor Joke zeggen: “wat heerlijk ik ben niet buiten adem”. Toppers!

Na Monte Aro dalen we naar Olveiroa. Onderweg komen we de mensen tegen die ook in Casa Pepe overnachtten. Gezellig. Gisteren een mooie ontmoeting met een Tjechische jonge vrouw van 20. Hoe mooi is het als iemand op zo een jonge leeftijd erachter komt wat ze graag met haar leven wilt gaan doen en dat ik kan aangeven dat het heel gewoon is als je ervaart: “Jacobus provides” (Wat je nodig hebt op de camino komt naar je toe) Met dat in gedachten krijg ik vanzelf de Camino smile en zie het ook bij anderen. Ik zou een Camino zeker ook aanbevelen voor jongeren tijdens een vakantie of tussenjaar……

In Olveiroa hebben we even pauze voor we aan de laatste 4 km beginnen.

Dat is weer een stijging. Het is heerlijk wandelweer. Met het klimmen is de zon verstopt achter de wolken. Zo ervaren we het niet eens als een stevige klim. Diep beneden ons zien we een riviertje. Een mooi pad brengt ons weer naar boven.

Vrijwel ongemerkt komen we bij de herberg aan. Als ze me zien, roepen ze enthousiast: ” Mieke de Hollanda?” Het is al enkele jaren geleden, dat ik hier was. Ze kennen me nog steeds. We voelen ons van harte welkom.

24 juli, 9 km, eerst mist later zonnig

Een bijzonder verrassende dag vandaag…… Eerst de geplande, korte etappe van Vilaserio naar Maronas in de mist. Later een uitstapje naar Muxia in de stralende zon.

Ook dat is Galicië. Een dag wandelen in de mist. Het zicht was beperkt, en wat is het dan een speciale sfeer. We gaan over verharde boerenweggetjes, en zien alleen schimmen in de mist en spinnenwebben met zilveren druppels. Het kunstwerk van de spin.

En ook details: in de mist zie juist die kleine dingen meer. Bijzondere tekens, de kool voor de Caldo Galego, bloeiende paarse heide. Het was nog te koud om op de grond te pauzeren. We kwamen na 2 uur lopen al bij onze bestemming aan. Graag wilde ik bij Casa Pepe overnachten. Inmiddels is er ook een herberg 7 km verder, Monte Aro. Ik denk erover die voor een volgende keer te doen.

Zo een vroege aankomst biedt mogelijkheden. Zullen we een uitstapje maken naar Muxia? Dat vraagt Annet. In de middag zou het zonnig worden en het is er zo mooi. Waarom niet? Dat heb ik geleerd de afgelopen jaren. Er komt een kans voorbij en die kun je kiezen. We regelen een taxi en we gaan op pad

We laten ons 5 km voor Muxia afzetten en lopen het laatste deel naar Muxia. Wat een ervaring. Na een paar klimmetjes zien we daar Muxia liggen. Over vlonders lopen we Muxia binnen. Intussen zien we steeds meer blauwe lucht. Het gaat een mooie middag worden.

We gaan eerst lunchen en zien op de menukaart empanade en broodje met gefrituurde inktvis. Dat willen Monica en ik wel proberen.

De kers op de taart is, dat we ook de vuurtoren, het kerkje en het monument gaan bezoeken. We klimmen en klauteren over de grote rotsen en zien de golven zo uiteen spatten. Wauw wat is het er mooi!

We hebben ons einddoel Finistere nog niet bereikt. Deze dag voelt toch alvast als beloning voor onze camino. We genieten er enorm van.

Tot slot klimmen we naar het hoogste punt, waar je overzicht hebt over Muxia en de zee ziet aan 2 kanten. Ook dit is echt een hoogtepunt!

Muxia bedankt 😃

23 juli, 14 km zonnig, 25 graden

Ooit gedacht dat naar Finistere vlak zou zijn? De etappe van vandaag laat zien dat er vanaf Negreira naar Vilaserio veel hoogteverschillen zijn.

Om van Negreira naar Zas te komen zou er een alternatieve route zijn. Die zien we niet. Ook vlak voor Vilaserio was er een alternatief. Niet gemarkeerd of verdwenen? Maps me geeft geen oplossing, dus volgen we gewoon de pijlen. Het lijkt of alle Camino paden opnieuw zijn aangelegd met vaak een gescheiden pad voor de pelgrims. Het is vandaag erg mooi weer. In de ochtend rond 13 graden, in de loop van de middag 28. Wanneer wij lopen wordt het max 22 graden.

Als we Negreira uitlopen valt ons een beeld op. Een vader die de wereld intrekt, met zijn benen stevig geworteld. Een kind probeert hem tegen te houden, een moeder kijkt triest. Soms moet je keuzes maken, waarvan je weet dat het goed is, ook al zou je hart je wat anders zeggen.

Het is nog licht nevelig als we Negreira uitklimmen. Omdat het niet zo heet is, gaan we niet om 6.30 uur lopen, maar rond 8 uur. We hebben ruim de tijd om 10-15 km per dag af te leggen.

We lopen over bospaden omhoog, en ook over landweggetjes,zodat we van de omgeving kunnen genieten. Voor wie overweegt na Santiago door te gaan…..we vinden het erg mooi en ook rustig. We komen ongeveer een 20-tal andere pelgrims per dag tegen. Rond 25 juli willen de meeste pelgrims in Santiago blijven, misschien is het daardoor zo rustig..😉

Tot onze verrassing vinden we een bar onderweg bij albergue Alto do Peno. Daar hadden we niet opgerekend. Deze bar ligt op 10 km na Negreira. Een goed moment voor onze 2e pauze.

We stijgen verder. Dat kunnen we aan. Als je bij een top bent en iemand kijkt omhoog, word je als het ware op de top gezet. De wereld aan je voeten, kansen en mogelijkheden. Hoe gaat jou weg verder?

Even een korte daling voor we in Vilaserio zijn. Voor het eerst ben ik in de zeer gastvrije herberg Casa Vella. Ze koken voor ons, een enorme tuin en binnen lijkt het een oude bibliotheek. We voelen ons er erg thuis. Een plekje in de schaduw of hangmat. Wat willen we nog meer?

22 juli, 10 km, bewolkt 21 graden

Deze etappe komt langs Ponte Maceira, een van de mooiste dorpen van Spanje. Om dit te bereiken gaan we eerst stijgen van 58 naar 272 meter, Alto do Mar de Ovellas.

Onderstaand kaartje is in de looprichting van links naar rechts. Vandaag vanaf Augapeseda voor de piek naar Negreira.

Het was een hele pittige stijging in 3,5 km. Voor ieder van ons goed te doen. Is zo een heuvel iets om tegenop te zien of heb je zoiets, ik probeer het, doe het rustig aan en ik kom er wel. Stapje voor stapje op je eigen tempo kom je er wel.

Onderweg worden we aangehouden door de Guardia Civil. Er wordt sinds 14 juli een jonge vrouw vermist op het traject Santiago, Finistere Muxia en of we ze misschien kennen. Het houdt ons bezig. Ik voel me altijd veilig op de Camino en zeker ik durf ook alleen. Als er lezers van dit blog onderweg waren op dit deel, laat het me weten. Ik stuur een foto.

Ponte Maceira is inderdaad erg mooi. We gaan onder de bruggen door, over de grote keien, klimmen en klauteren we naar de andere kant.

Er zijn op dat moment ook veel toeristen, die ons wel even wilden fotograferen.

Aan de andere kant van de brug kijken we bij de oude molensteen. Het water komt aan alle kanten door het gebouw. Voldoende kracht om een molen aan te drijven.

We slapen weer in dezelfde herberg als gisteren. Albergue San Jose. Meestal heb ik daar prive kamers voor de groep. Die waren allemaal bezet. Dus koos ik voor de herberg. Wat ik me herinnerde was de grote tuin en de grote zitruimte. Dat er zoveel pelgrims in een ruimte slapen was echt even schakelen. We hadden een hoekje met kasten een beetje afgescheiden, maar toch. Zou het niet teveel lawaai zijn als we gaan slapen? En hoe gaat het in de ochtend? Het bleek best snel rustig, maar deze ochtend bleef een telefoon vanaf 6 uur maar wekgeluiden produceren. Iedereen in de zaal werd wakker. Tot onze verrassing hadden we allemaal best goed geslapen. Komende nacht zal ook wel lukken……

20 en 21 juli, zonnig, 29 graden

In het Heilig jaar kun je door de Porte de Gloria de kathedraal van Santiago binnengaan. Er wordt beweerd dat al je zonden dan zijn vergeven. Dat deden we gisteravond toen we naar de pelgrimsmis van 19.30 uur gingen. Later was de doorgang afgesloten met een hek.

In Santiago gaan we nog even van een aantal bijzondere momenten genieten. Zoals de muziek die iedere avond op het plein voor de kathedraal te horen is. Enthousiaste muzikanten zorgen ervoor dat de mensen zingen en dansen.

Wachten tot het donker is en dan op zoek gaan naar Jacobus. Alleen te zien als de lampen bij de kathedraal aangaan. Echt speciaal! Ik heb ooit gelezen dat er een verhaal bij hoort. Zie onder de foto

Nog vol van de speciale ervaringen in Santiago gaan we vandaag verder naar Finistere, ook in etappes van 10-17 km per dag. Helaas zonder Gerard, zijn doel om naar Santiago te lopen is bereikt. We missen hem…..

De route van vandaag is de helft van onderstaande etappe van Santiago naar Negreira. Van Santiago naar Augapeseda, 11 km, voortdurend stijgen en dalen. Het fijne overnachtingsadres in Augapeseda is helaas gesloten. Onderweg zag ik dat er een nieuwe is geopend. (A casa le Boi, net voor Augapeseda) Vanaf Augapeseda nemen we een taxi en gaan morgen verder waar we gebleven zijn

We lopen Santiago uit naar het westen. Het is maar een klein stukje door de stad en je loopt de natuur in. Rustig, de meeste pelgrims blijven in Santiago of gaan naar huis, zo lijkt het vandaag. Er zijn er ook enkelen die we kennen. Vanaf een van de eerste heuvels zien we nog het silhouet van de kathedraal.

Een ander landschap dan naar Santiago. Meer open, door dorpjes, meer mooie en dure huizen met schitterende tuinen en bloeiende bloemen.

We verwachten 27 juli in Finistere aan te komen. Nog 6 wandeldagen…….