“Nieuwe kansen, nieuwe wegen……”
In deze nieuwsbrief:
– Nieuwe plannen in Nederland en België voor 2020 in juli en augustus
– Beschikbare plaatsen in 2020
– Extra dagwandelingen op vrijdag in juni, juli en augustus
– Planning wandelingen in 2021 (ook 10-15 km per dag)
– Informatie-avonden
Wie gaat met me mee? Nieuwe plannen voor de maanden juni, juli en augustus 2020
Dat was een mooi bericht vorige week maandag op 11 mei. Alle wandelingen in Spanje tm augustus waren vanwege het Corona virus sinds half maart uitgesteld. Mijn wandelagenda leeg en door het bericht van 11 mei komen er weer mogelijkheden en nieuwe kansen voor wandelingen in Nederland en België. Ik ben er erg blij mee.
Nieuwe plannen zijn:
“Hierbij vinden jullie de overzichtsvideo van onze – door omstandigheden – korte maar ondanks alles fijne Camino. Bedankt Elly, Joke en Tiny voor jullie leuke gezelschap en voor jullie onmisbare inbreng in de groep.
En Mieke, ook jou wil ik echt bedanken; voor het vele werk achter de schermen, je organisatie en de toffe ondersteuning!”
15 februari, 17 km, droog en zonnig 14 graden
Yes! We zijn in Reims aangekomen. Storm, kou, regen en veel modder. Ik ben zo trots op Ted, Tessy, Hilde en Ellen. We zijn samen in Reims aangekomen. 11 wandeldagen, 276 km. Van harte gefeliciteerd, deze mijlpaal hebben jullie bereikt.
Vandaag was het een vrij vlakke etappe. De moeilijkheid zat vandaag in het 10 km lange pad over een oude romaanse weg. En je snapt het al……heel veel modder en dat zover je kon kijken rechtdoor.
Daar na al die modder…is dat de kathedraal? Jazeker nog ver weg, vanaf de oude Romeinse weg kijk je zo naar de stad.
Ik ga ze tegemoet lopen naar Bethany. Dat is waar de ondergrond verhard is, zodat we samen Reims in kunnen lopen. Dan is het nog ongeveer 5 km. De aankomst in Reims gaan we vieren. In het café bij de kathedraal, op een terrasje. Wat is het fijn dat alles zo goed is gegaan. Nu mogen we van een heerlijke temperatuur genieten, dat hebben we verdiend. Champagne, bier of een sapje, het maakt niet uit. We zijn trots en voldaan.
Daarna gaan we de kathedraal bezoeken. Zo mooi van binnen en van buiten dat het de moeite waard is er even stil te staan.
De kathedraal van Reims staat bekend om zijn mooie glas in lood ramen.
Dank je wel lieve dames voor deze speciale Camino. Hilde die ons enorm heeft geholpen door, daar waar nodig, met behulp van Maps.me de weg heeft gevonden. Elkaar helpen en op elkaar wachten. Delen en ontvangen. De mooie dingen van de Camino, die op ons pad zijn gekomen, samen ervaren. En….de Camino smile die jullie weer aan mij geven. Vol dankbaarheid neem ik die aan……
14 februari, 23 km, droog 12 graden
We worden wakker en we vinden speciaal in verband met Valentijnsdag dit mooie hart van chocola. Dank je wel Ellen, hier gaan we lekker van smullen.
De algemene herberg in Chateau Porcien is een fijne plek om te overnachten. Ook omdat de afstanden naar Bezancourt en Reims dan beiden goed te doen zijn. Maar ook omdat het een herberg is, dichtbij een supermarkt, een bakker.
Wat dacht je wat??? We mogen het brood van de warme bakker in restaurant Longchamp opeten. Daar maken we gebruik van! Lekker een kopje koffie/thee erbij en ons ontbijt is compleet.
Vandaag is een dag waar de Via Campaniensis zijn naam eer aan doet. Helemaal door de champagne streek met eindeloze vergezichten, licht glooiend, over veldwegen en over kleine verharde wegen.
Rustig aan vertrek ik naar Bazancourt. Onderweg kom ik de dames tegen en ik besluit ze tegemoet te lopen. Dat was bij het dorpje Avancon. Op dat moment hadden ze er 8 km opzitten en was het tijd voor een pauze.
Het is zo een heerlijke temperatuur, de wind is gaan liggen, het is de hele dag droog, zodat ik in mijn vest kan lopen.
Ik loop na dat dorp verder mee naar Saint Loup en Champagne en weer terug. Toch 7 km in totaal. Daar ben ik heel tevreden mee, en zo kan ik de km rustig opbouwen. De landschappen blijven glooiend en geven de mooiste vergezichten.
Rustig aan lopen ze verder naar Bazancourt. Daar wacht ik ze op, om daarna in Warmerville in Auberge de Bois te gaan overnachten.
Het is dan nog 5 km van de route af. Ted, Hilde en Ellen willen die km er nog wel bij stappen. Wat volgt is een sprookjesachtig pad met vele voorjaarsbloemen. Ondanks dat dit extra km zijn genieten ze er enorm van.
En dan komen ook zij bij Auberge die Bois in Warmerville aan. We zijn de enigen in dat hotel. Het lukte me niet een overnachting in Bezancourt te vinden voor 5 personen. Voor wie ook wat zoekt, dit is een goed alternatief. Het restaurant is vanavond gesloten, helaas. We kunnen gaan eten in een pizzeria. Ook prima!
13 februari, 22 km, flinke bui, verder droog 11 graden
Ook Ton en Karin van de gite in La Lobbe laten ons voelen, wat welkom zijn betekent. Hun huis open stellen voor pelgrims, met hun bevriende buren afspreken dat we in hun huis mogen slapen en een maaltijd voor ons regelen en een uitgebreid ontbijt. We zijn er heel blij mee. Chemin de Compostela staat bij hun voordeur en meestal betekent dat, je mag altijd aanbellen.
Het was een heel afwisselende, mooie route vandaag. Naar Wasigne bos, veel stijgingen en dalingen en heel veel modder, daarna open velden onder de windmolens met glooiende paden. Ook weer veel modder en waterpaden.
Op weg naar Wasigne, heel veel modder. De afstand is 6 km, maar we doen er zeker 2,5 uur over.
In Wasigne gaat het ineens keihard regenen. We zijn net bij een bakker geweest en schuilen onder de grote oude wasplaats. Daar staat Wasigne om bekend.
We staan daar te schuilen en we worden uitgenodigd om binnen te komen. Het tweede kadootje van vandaag is binnen. Zomaar een wildvreemde die je vraagt: wil je even binnen komen. We nemen het graag aan. En we krijgen ook nog thee en koffie.
Ook daarna was het ploeteren door de modder en waterpaden. Over het pad was echt geen optie. We kozen ervoor om er net naast te lopen. De modder zuigt aan de schoenen. Je schoenen worden zwaarder.
Vandaag ga ik de dames vanaf Chateau Porcien tegemoet. Ik had berekend dat ze ongeveer om 16.30 binnen zouden kunnen zijn. Ik vertrok tegen 3 uur, zodat we elkaar na 3 km zouden treffen.
Het lijkt vlak op de overzichtskaart. (Zie hoogteprofiel) dat is niet helemaal het geval. Het is echt nog klimmen en dalen.
We slapen in Chateau Porcien in de algemene herberg. Keurig, goed onderhouden en met verwarming. Ik kan de verwarming vast aanzetten en omdat er geen dekens zijn, zal de verwarming ook wel aanblijven.
12 februari, 17 km, 6 graden, in de ochtend droog
Gisteren werden we verrast met everzwijn. Voor mij een verrassing, want dat had ik nog nooit gegeten. Bij elke gang een ander wijntje. Weer hartstikke verwend. Hr en mw Launoy doen er alles aan het ons naar de zin te maken. Ik zie de dames stuk voor stuk stralen en dankbaar ontvangen.
Vlak bij Aubigny is een carmelieten klooster. Dat was een flink stijgende smalle weg met een schitterende omgeving.
Ik vond daar een klein glazen kapelletje en een heel mooi Maria beeldje. De wandelaars kozen ervoor niet omhoog te klimmen.
Dit was de route vandaag. Eerst een glooiende boerenweg, daarna bos en een sterke afdaling om in Signy de l’Abbey te komen.
Echt weer ploeteren. Dikke vette modder, glijdend naar beneden. Je kon echt niet door de modder. Daar stond water in en het was spiegelglad.
In het bos waren ook weer bomen ongevallen. We moeten daar zo overheen. Erop zitten en je benen er over gooien.
De hazelaar trekt zich niets aan van de kou. Die staat al helemaal in bloei.
Na het bos worden er door een strook land geleid, met links en rechts prikkeldraad. Max een meter breed. Het is er oneffen en hier en daar modder. Het voelt een beetje gevaarlijk, toch bang dat we uitglijden.
Na 4 uur (12 km) bereikten we Signy de l’Abbey. We hadden wel even gestopt om wat te eten, dat was na 2 1/2 uur. Het was te koud om even goed te pauzeren. Wat heerlijk is het dan dat je kunt pauzeren in een restaurant. Juist op dat moment ging het hard regenen. De overdekte pauze komt op het juiste moment.
Daarna hadden we de keuze. Opnieuw door het bos of toch langs de weg. Genoeg in de modder gezwoegd. We kiezen unaniem voor een stuk langs de weg. Zomaar komt de zon even tevoorschijn en hoe…..Zo mooi!
Nu zijn we in Lalobbe bij de familie Roelvink. Opnieuw een geweldige gites. We drinken daar ons etappe drankje in een heel ontspannen sfeer.
11 februari, zwaar bewolkt droog, 22 km 4 graden en veel wind
Dat zijn van die pareltjes op de Camino. Mensen die in hun huis pelgrims ontvangen en met stralende ogen geven wat voor iedereen zo fijn is en zeker voor ons pelgrims. Zo maakte ze dit kleine kunststukje in ons pelgrimspaspoort, een gemeend “Bon courage” en alle hulp en advies wat je maar wilt. We krijgen zelfs een schelpje mee en als je wilt een klein gaatje, zodat je de schelp als ketting kunt gebruiken of aan je rugzak kunt hangen.
Een hele andere dag vandaag. Waar we gisteren de hele dag in de beschutte bossen liepen, was het vandaag meestal glooiend landschap, oneindige verten. We volgen de Via Campaniensis, die in Rocroi start en wij gaan tm Reims. Vandaag naar Aubigny les Pothees via de bruine lijn op de kaart. (De oranje lijn is de GR die vele km langer is.
Via Campaniensis van Rocroi naar Reims, voor ons nog 105 km te gaan.
We worden hartelijk ontvangen en in de keuken krijgen we ons etappe biertje. En wat een luxe…. we hebben hier 4 kamers…
10 februari, 20 km “stappen”, veel regen 10 graden
De etappe van vandaag gaat bijna helemaal door het bos. Wat zou de storm gedaan hebben met de bomen??? We gaan het zien. Op Maps.me is het groen als er bossen zijn..
Ik loop een stukje mee naar boven om het eerste stuk aan te duiden.
Na de eerste sterke stijging was het een vrij breed pad, over een heuvelrug met niet teveel hoogteverschillen. Het ruikt heerlijk, de dennen verspreiden de heerlijke dennengeur. Het stof is van de bladeren. De modder is heel nat. Ook natte aarde ruikt lekker. Maar weldra wordt het survival. Over 8 km doen de dames 3,5 uur.
Onderweg waren ze echt toe aan pauze. In Oignies zagen ze een Rode Kruis gebouw. Daar zijn alle vluchtelingen welkom. Ook wij? Uiteindelijk mochten ze daar rusten, en een boterham eten. Het leek of niemand mocht beslissen…..
In Oignies was ik al een tijdje aan het wachten. Daar zouden we samen wat drinken, maar echt alles was dicht. Veel café’s zijn er mee gestopt en ook kleine winkeltjes. Hier was nog wel een supermarkt en bakker open. Ik wachtte in mijn autootje en precies op het moment dat ik dacht, ik ga eens kijken, kwamen ze eraan. Daarna vinden we de aansluiting op de route, zie sticker op de paal.
Na Oignies was het traject nog zwaarder. Vele paden onbegaanbaar en het was steeds aan het regenen.
Ergens was alles ook afgezet met prikkeldraad. Een boer die het niet goed vond dat er over zijn erg gelopen wordt? Het is toch echt de richting…we moeten erdoor. Ik ben erg trots…ik voel saamhorigheid en merk “we komen er samen wel uit”. Ook elkaar helpen bij lastige stukken.
Deze keer slapen we in een chambre d’hote (een bed en breakfast) bij een heel aardige kunstzinnige familie. (Christiane Pernelet). We worden enorm verwend. Een heerlijk gezond maal. Morgen krijgen we een lunchpakket mee, hoe fijn is dat, wanneer er geen horeca is.
