17 september, 13 km + 6 naar de vuurtoren, mist,17 graden

Onze laatste dag vandaag. 16 wandeldagen zitten erop. Voor Gré, Toos, Elly, Tine en Mariet echt een overwinning. Zoveel moed en vertrouwen om deze uitdaging aan te gaan en voelen dat je het kunt. En nu dan dankbaar en blij zijn dat we onze bestemming hebben bereikt.

“Ik heb het al ooit gedaan, en ik denk dat ik het weer kan”. 😀

De weersvoorspelling was half bewolkt en we hebben deze ochtend alleen bij zonsopgang een klein zonnestraaltje gezien. Wat een mooi moment. De zon over de haven van Cee.

Lees verder Dag 16 Cee – Finistere →

16 september, 15 km, half bewolkt 25 graden

Je kunt merken dat we dicht bij zee zijn. De bewolking komt zo onverwacht. Gisteren de hele dag stralend blauw, nu half bewolkt met wind. Zo schommelt de temperatuur ook. Met de zon 25 graden, met de bewolking ik denk 20. Een prima temperatuur om te wandelen. Vandaag staat de 300 meter daling naar Cee aan de zee op ons te wachten.

Lees verder Dag 15 Logoso – Cee →

15 september, 28 graden, 17 km

Op deze wolkenloze dag zijn we geraakt door de schoonheid van deze etappe. Het gevoel paste precies bij deze tekst die Toos gisteren voorlas uit het boekje “het geheim van de schelp”

Wie ben ik dat ik hier lopen mag? Wie ben ik dat ik hier lopen kan? In de verte een kerktoren, een dorpje. Mijmerend probeer ik antwoorden te vinden. Waarom volg ik dit pad? Zoek ik mezelf in die ander? Laat mij Jou dan vinden…..

Een flinke etappe vandaag. 17 km in plaats van 15 en ook nog eens flink klimmen en dalen. Deze kanjers kunnen het. Voor het ontbijt zagen we het al, het wordt een mooie dag. Vanaf Casa Pepe nevel over het veld.

We maken ons klaar voor vertrek. Gré staat al in de startblokken. Heerlijk vindt ze het op eigen tempo te gaan en dan zelf de weg te zoeken.

Zo gaat het als je naar het westen loopt. De zon in de rug en dat geeft voor mij, mijn geliefde tegenlicht foto’s. Vanaf de herberg stijgt het voortdurend, zeker 5 km.

We lopen langs een heuvel en kijken richting het oosten. De velden bedekt met een laagje mist.

Dan komt de grootste stijging. Niet ver, maar zeker 10%. Die leidt ons naar een prachtig uitzichtpunt. Die kleine stipjes omhoog zijn Mariet, Elly, Toos en Tine. Gré staat boven op ons te wachten.

Daarna begint de daling richting Olveiroa. Tine één met het landschap.

Uitzicht over het stuwmeer. Embalse de Fervenza. Zo je ziet ….elke stap is zo mooi!

We zijn in Olveiroa toe aan onze lunch.

Daarna begint het heet te worden en dan hebben we nog bijna 4 km te doen naar de windmolens.

Wederom een prachtig pad. Een soort brem komt in bloei. Het is er stil. We zien vele soorten vlinders.

Beneden ons ligt een rivier, die zich door het landschap kronkelt.

Om 14.45 komen we aan bij Albergue O Logoso. We slapen deze keer in de gloednieuwe prachtige herberg. Super!!!

14 september, 9 km, 17-25 graden

Voor de lezers van dit verslag: gisteren is Irene gestart vanaf Porto. Haar verslagen zijn ook te volgen, en komen op dezelfde dagen als die van mij. Ik wens Irene en haar groep Buen camino.

De grote verrassing van gisteren in Albergue O Reiero in Vilaserio was het dessert…..ijs met whiskey. Nu ben ik niet zo een whiskey liefhebber, naar het smaakte heerlijk. En…ze hadden voor ons speciaal een pelgrimskamer open gemaakt. Dat komt goed uit, want de meeste pelgrims doen rond 20-25 per dag en staan veel vroeger op. We staan iedere dag pas om 7.45 uur op. We hebben de tijd voor de geplande afstanden.

Het eerste deel lopen we langs de weg. De omgeving is glooiend en geeft mooie vergezichten.

Het zijn lieflijke dorpjes waar we doorheen lopen. Bij een bushalte zie ik de volgende symbolen. Wie weet wat het betekent? Ik doe een poging:

” Op weg, beiden voeten stevig op de grond. Beschermd tegen zon en regen. We komen overal vandaan, en gaan allemaal dezelfde richting op. De verbinding is de camino, het onderweg zijn, en ont-moeten”

En wat zien we vandaag? Dit mooie steenmannetje. Het is alsof er een staat te kijken, met armen over elkaar.

Onderweg komen we veel andere pelgrims tegen. Die zijn vanochtend in Negreira vertrokken en hebben al 15 km afgelegd. Ook een groep Italiaanse fietsers. Die vragen waar we vandaan komen. Als we zeggen uit Nederland, zeggen ze: oh, net zo vlak als hier… We missen alleen de bloemen, maar dat zijn jullie. Een leuk compliment toch?

Na 1 uur lopen wachten we op elkaar boven op een heuvel. De zon komt net door en het is heerlijke wandeltemperatuur.

Het pad is opnieuw ingericht met kleine kiezeltjes. Aan de randen goed afgegraven, zodat het water bij regen goed weg kan. Het ziet ernaar uit dat we de komende dagen mooi weer houden. Wat boffen we!

Zo vinden we een plek om even te rusten, een grasveld, wat bomen en uitzicht. Elk moment genieten we van alles wat op ons pad komt.

Vandaag is het Mariet, die zo in het landschap stapt. Oneindige verten, de wereld aan je voeten.

We komen al rond de middag bij Casa Pepe in Maronas aan. Nu nog 3 dagen te gaan. Finistere…..we komen eraan.

13 september, 13 km, 25 graden

Vandaag was het de dag van de alternatieven. De eerste meteen na Negreira, de 2e vlak voor Vilaserio. Wij kiezen voor beide alternatieven, waardoor de afstand 0,5 km langer is. Nou, 12,5 of 13….dat kunnen we.

Op deze kaart is het hoogteprofiel goed te zien.

Lees verder Dag 12 Negreira – Vilaserio →

12 september, 10 km, 26 graden

Vandaag staat ons een heuse berg te wachten. We stijgen bijna 300 meter in 3 km.

Lees verder Dag 11 Aguapeseda – Negreira →

11 september, 12 km, zeer heet 31 graden in de middag

Na de enerverende dag van gisteren met de aankomst in Santiago gaan we op pad naar Finistere. Een camino van 90 km, waarvan we er vandaag 12 doen. Onze etappes blijven 10-15 km en zo is het voor ons in dit sterk heuvelachtige deel van Galicië goed te doen. We verwachten in 7 wandeldagen in Finistere aan te komen. Op deze kaart zijn het de oranje puntjes van links naar rechts onder.

Lees verder Dag 10 Santiago – Aguapeseda →