18 juli van Mompach naar Echternach, 15 km, 28 graden
Je zou denken..warm om te wandelen. Dat valt wel mee als je vooral in de schaduw loopt. We gaan heel geleidelijk omhoog en tenslotte vlak bij Echternach zeer steil naar beneden.
We beginnen met een stukje door het bos, de Fooscht. De open vlakte die volgt is met uitzicht over het dorpje Herborn. Route 1 kent onderweg vrijwel geen horeca.
In natuurreservaat Hierberbesch vinden we onze pauze plek met bankjes en een picknicktafel. Op de kaart van het Mullerthal te vinden, en handig om te weten. Ze zijn zelfs overdekt.
Zo gaan de km’s voorzichtig onder je voeten door. De bomenlanen, een goed gesprek en de prachtige natuur. Een ervaring zo in het Luxemburgse landschap.
Na nog weer ongeveer 6 km vinden we “liegestuhle” waar je ook op mag als je niet liegt.😉
We zijn hoog boven Echternach. Mooi om te zien en we realiseren ons dat we nog heel veel moeten dalen.
Als we goed kijken kun je zien waar ons hostel ligt.
We beginnen aan de haarspeldbochten naar beneden.
Het lijkt nog niet zo lang geleden, er zijn bomen over het pad gevallen, de blaadjes zijn nog allemaal groen. We komen er wel door.
We gaan weer naar het meer voor ons etappes drankje. En voor wie willen even zwemmen.
17 juli, 26 graden half bewolkt van Romport naar Mombach, 18 km
Vanmorgen gingen we met de bus terug naar Rosport. In 10 minuten zijn we er en starten om 9.15 uur al met de wandeling. Her is het 2e deel van route 1. Op deze kaart van rechtsboven naar linksonder
Mullerthal Trail Route 1: door betoverende bossen met imposante rotslandschappen langs bloeiende weideboomgaarden en geweldige uitzichten op het dal van de rivier de Sûre. Een heel afwisselende route door de bossen, open vlaktes met uitzicht en iedere keer flink dalen en stijgen. Het lijkt niet veel, het zijn steeds korte pittige klimmetjes en ook dalingen.
In Rosport klimmen we van de bushalte al meteen flink omhoog. Onze route heel duidelijk gemarkeerd met de donker rode M.
Nog even op de route kijken……
Het is prachtig weer en de open velden zijn vele kleuren groen en goudgeel door granen die bijna klaar zijn voor de oogst.
Het dorpje Girsterklaus zie je al van verre liggen door de toren van de kerk. En….daar is een hotel waar wandelaars welkom zijn voor koffie. Dat is wel fijn een pauze plek voor koffie. Helaas was de hazelnoot cake nog niet klaar.
Na de kerk klimmen we verder omhoog.
Als we over de grote stapstenen dalen weten we dat we mogelijk over water moeten en na dat water direct weer omhoog. Vandaag is er geen water. Het lukt ons wel. We helpen elkaar waar nodig.
Het laatste deel naar Mompach is na een hoge klim tot aan de windmolens. De kleuren van het landschap wisselen steeds. Goudgele velden. Bermen vol bloemen. We genieten er enorm van.
We komen bij de bushalte aan, en de bus is er meteen. Wat heerlijk! We gaan na de wandeling voor ons etappe drankje aan het meer. Enkelen gaan zelfs zwemmen.
16 juli, 10 km van Rosport naar Echternach, droog 25 graden
Het is hier zo mooi, dat een 2e keer dit jaar de Mullerthal trail bewandelen opnieuw erg leuk is. Zo speciaal dat we meteen in een totaal andere wereld zijn. Uitdagend, zeker en we begonnen vanmiddag rond 14.15 uur. Aankomst 13 uur, 15 minuten lopen naar de bushalte en bus van 14 uur. Prima plan!
Van het zuiden van Nederland ben je in 3 uur in Echternach. Daarvandaan vertrekken de wandelingen. Je hebt 3 lussen van ongeveer 40 km.
Vandaag met route 1, de meest oostelijke route. De eerste 8 km met de bus in 10 minuten. De laatste, 10 km met al flinke hoogteverschillen, zoals je op de 2e kaart kunt zien.
We zijn op pad met: Ingrid, Debby, Silvia, Lida, Anny, Piet en Gerard (en natuurlijk ben ik er ook bij)
Na de bushalte klimmen we gelijk flink omhoog.
En weer omlaag.
Op dit gedeelte zijn al mooie rotspartijen te zien. Vila Amor, Alkummer en Veitcheslee. Zeer indrukwekkend!
En ook hier en daar kruip door sluip door. Het heeft afgelopen nacht geregend en hier en daar houden we rekening met gladde stenen en paden.
Na ongeveer 1 uur hebben we pauze op een boomstam. Bankjes of horeca zien we op dit stuk niet.
We dalen daarna af, door de parken en zo naar het centrum van de stad Echternach.
Deze banken zijn wel heel uitnodigend om even de benen te strekken.
16 juni,10 km, zonnig 25 graden van Mullerthal naar Altrier
En dat was de laatste dag alweer van onze prachtige Mullerthal trail. Tjonge, en wat voor etappe. Het zwaarste stuk, schatten we in door de grote hoeveelheid trappen. Gisteren waren we geëindigd in Altrier, vandaag zijn we daar ook weer geëindigd, omdat de bus van Mullerthal maar 1x in de 2 uur gaat. In Altrier kun je 3x per uur naar Echternach. Zo passen we steeds ons plan aan. Het is de rode lijn vanaf cijfer 11 via cijfer 12.
We begonnen de 2e dag van route 2 in Mullerthal en kwamen opnieuw langs de Schiessentumpel. Vandaag met 4, Ted, Marion, Els en ik. Vanmorgen gingen Elly en Jeannette naar huis.
Aan de overkant van de weg begint meteen de eerste stevige trappen klim.
Vol verbazing opkijken naar al die schitterende enorme rotspartijen.
We gaan door spleten, waar wij (deze slanke dennen…) net door kunnen. En ben je er dan door, dan kom je in een ruimte volledig omringd door rotsen.
Of rotsen die elkaar boven je hoofd raken. Kun je je voorstellen dat we van de ene in de andere verbazing vallen.
Of de kleuren die zomaar door het invallende zonlicht ontstaan.
Kan het dan nog mooier? Ja! We komen nog in 3 kloven, met gangenstelsel waar je zelfs een zaklamp moet gebruiken om te zien waar je loopt. Er zijn daar treden en de rotsen zijn laag. Voor mij een uitdaging, de vorige keer durfde ik niet. De Rittergang, Deiweperz en Kuelscheier.
We voelen ons trots dat we zo een etappe nog kunnen. Zou ik het volgend jaar nog kunnen/durven?
Na nog een bospad met veel omgewaaide bomen komen we bij de 1000 jaar oude eik uit en daarna bij de bus.
Wat een fantastische Mullerthal trail! Om 15.30 uur gaan we rijden. Na 2 uur rijden zijn we in Nederland en hebben rustpauze in restaurant de Dwaze Herder.
En als je dan o.a. dit ontroerende dank je wel berichtje krijgt, weet ik dat ook deze wandeling altijd in je hart zal blijven.
Lieve dames, Iedereen super bedankt voor de geweldige wandel-dagen! Wat heb ik genoten van de natuur, omgeving, gezelligheid… maar zeker van jullie en jullie prachtige openhartige gesprekken, de liefde die in ieder van jullie zit en de aandacht voor elkaar!🥰🥰 Het was in 1 woord FANTASTISCH! Ik hoop jullie nog eens te ontmoeten, het ga jullie goed. Liefs van Angela ❤️
15 juni, 16 km, droog 20 graden. Van Echternach naar Hersberg
De bedoeling was om vanaf Mullerthal naar Scheidgen te gaan. Dat liep anders. We waren op tijd bij de bushalte. Onze bus stond erbij op het elektronische bord, we kijken goed of lijn 262 er is. Nee….en de tekst van onze bus verdwijnt. Wat dan? Dan maar vertrekken vanaf Echternach en tegen de klok in. De onderste oranje lijn.
Vandaag is ook speciaal. Ria en Angela vertrokken vanmorgen naar huis ivm vaderdag. En Elly en Jeannette gaan samen voor de hele route van 23 km. Wij wensen ze veel succes! Speciaal voor deze gelegenheid hadden ze hetzelfde t shirt.
Al snel zijn we weer boven Echternach via hetzelfde steile pad als gisteren.
De rotsen zijn wederom een lust voor het oog. Afgelopen nacht is er veel regen gevallen met onweer. Het mos op keien is weer helemaal opgeleefd.
Het zijn opnieuw allemaal onverharde paden. Om elke hoek is het een verrassing. Intussen stijgt en daalt het. En ben je beneden, ligt er alweer een stijging voor je.
De wind heeft flinke schade aangericht. Vele bomen om, die ook nog over het pad hangen. We kunnen overal wel door.
Wat dichterbij Scheidgen zijn het weer de vele rotspartijen. De ene nog mooier dan de andere.
Immens groot, je ziet het pas als je er zelf voorstaat.
Wat dacht je van onze kleurrijke kleding vandaag? We zijn er samen blij mee.
We zoeken onze weg. Door de modder of langs een kantje? De wortels van bomen zijn nu onze hulpmiddelen om wat steviger te kunnen staan of juist om niet weg te glijden.
Of een boomstammetje als evenwichts balk. Dat kunnen wij!!!
In Scheidgen ga ik voor een km of 5 met de bus en intussen komen Marion, Els en Ted langs o.a. de Michelskirche. Als je daar zo onder een rots staat, voel je pad hoe hoog die rotsen zijn.
3,5 km voor ons eindpunt Hersberg sluit ik weer aan. Leuk om zo het laatste deel mee te lopen. Een klein stukje langs velden, waar de gewassen bijna klaar zijn voor de oogst.
Deze rots is uit het “nieuw stenen tijdperk” van 2000-4000 jaar voor Christus. Dat kun je je toch niet voorstellen?
We zien vlak voor Hersberg vele rotsformaties. Vanuit het bos komen we bij de bushalte naar Echternach uit.
14 juni, 18 km heet 30 graden van Echternach naar Mullerthal over Berdorf
We hebben een jarige in ons midden, Marion is de gelukkige. Van harte gefeliciteerd!
Route 2 van de Mullerthal trail vind ik de mooiste!
We beginnen in Echternach en beginnen direct met een flinke stijging. Vele stappen om omhoog te gaan met als beloning, uitzicht over Echternach.
Boven aangekomen vinden we een uitrust plek. Dat hebben we niet nodig. Wel waren er anderen die wel een foto van ons wilden maken.
Op dit deel van de Mullerthal trail zijn 2 hoogte punten te vinden de Wollefschlucht en de Huellee. Beiden zeer bijzonder, maar ook het hele pad is zeer mooi.
T.i over de Wollefschlucht:
De steile rotswanden van de tot 40 meter diepe “Wolfskloof” bestaan uit Luxemburgse zandsteen (li2). Terwijl de zandsteen het “Erelchen”-plateau vormt, bestaat het onderste deel van de helling naar de rivier de Sûre uit kleiige mergel, kleisteen en is bedekt met verweerd gesteente.
De Wolfskloof is ontstaan door een grote aardverschuiving. Deze massabeweging ontstond doordat de rivier de Sûre delen van de lagere helling erodeerde en tegelijkertijd extra zandsteenpuin zwaar op de bovenste helling drukte.
Wij genieten van het zeer indrukwekkende dal omgeven door hoge rotsen, bedekt met mos.
De mooie volledig onverharde paden rijgen zich aaneen, de rotsen immens groot. Op deze zaterdag is het wat drukker.
De kloven zijn soms niet meer dan 1 meter breed.
De rotsen van Huellee zijn met de hand tot stand gekomen. In de middeleeuwen werden molenstenen uit de grotten gewonnen. Wat over is gebleven zijn grotten, die door de lichtval wel heel bijzonder zijn.
Na Berdorf ga ik met de bus om de wandelaars vanaf Mullerthal tegemoet te lopen.
De paden en spelonken blijven verrassen. Wat een mooie etappe.
We krijgen voor Mullerthal nog net een paar regendruppels. Het hete benauwde weer is waarschijnlijk morgen weer voorbij.
Fijn dat we voor het etappe drankje toch lekker buiten konden zitten.
13 juni, 20 km van Mullerthal naar Larochette over Blumenthal. Het zuidelijke deel van route 3. Heel heet 32 graden
Onderstaand verslag is van Elly, waarvoor dank. Zelf ben ik tot Blumenthal gegaan 8 km.
Vanmorgen gingen we op pad, het was al 17 graden. De temperatuur liep aan het einde van de middag op naar 31 graden dus aan het einde van de dag hadden we ons etappe drankje dik verdiend. Was ook wel nodig om al het verdampte vocht aan te vullen.
Vanuit Mullerthal liepen we nu de andere kant op. Liepen we gisteren het noordelijke deel van route 3, vandaag lieten we ons verrassen wat er te beleven was op het zuidelijke deel. De route leidde ons over het wandelpad langs de weg. Helaas was een klein deel van de route onbegaanbaar vanwege slecht weer waardoor bruggen beschadigd waren. Daarom liepen we langs de weg waar we uitkwamen bij de 3 watervallen, een toeristen trekker.
Vandaaruit liepen we verder over een op- en neer gaand pad en kwamen we bij de Mëllerdaller Trap gemaakt van hout uit de omgeving.
Na het oversteken van de weg liepen we op een breed bospad langs rotsformaties. Al best spectaculair maar de komende dagen gaan we daarvan nog veel meer zien.
Bovenaan ligt een bassin met watervoorraad voor de Kallektuffquel (waterval) eronder. Een van de hoogtepunten van de Mullerthal trail. Echt prachtig om te zien.
Daarvoor moesten we een lange trap afdalen naar de waterval. Dat was het waard. Ook het vlonderpad wat we wilden lopen was gesloten vanwege schade door het slechte weer. Daarom zat er niks anders op dan de trap weer omhoog te nemen.
We volgen de bospaden, heerlijk in de schaduw. Ik neem de kortste weg naar het restaurant. De anderen gaan eerst naar Blumenthal.
Mieke had restaurant Reilander Millen gevonden. Welliswaar 700 meter van de route maar zeker de moeite waard. We hebben allemaal genoten van de versgebakken rabarbertaart met een bolletje ijs.
Hoewel we voornamelijk in de bossen, dus schaduw lopen, moesten we in de middag ongeveer 5 km door het veld. Een soort messeta met granen, erwten en maïs. Onder een boom in de schaduw en een verfrissend windje koelen we een paar graden af en lesten we onze dorst.
Wat een verademing toen we weer in de schaduw onder de bomen konden lopen. De grot met beelden en kaarsen doemde ineens op.
Daarna kwam Larochette in zicht. De laatste 400 meter ging langs en door rotsen over diepe, soms ongelijke traptreden naar beneden.
En daar vonden we Mieke op het terras, een grote tafel bezet houdend. Daar heerlijk bijgekomen en afgekoeld met een biertje. Al typend rijdt de bus ons weer naar Echternach om daar te genieten van de zwoele zomeravond.
12 juni, zonnig 28 graden, 1e dag van route 3. Van Mullerthal naar Larochette 21 km
Onderstaand zie je de hele route 3
Wij doen de helft, eerst naar het noorden.
Mullerthal Trail Route 3
Magische beekdalen, spectaculaire rotslandschappen en romantische kastelen.
De ongeveer 112 km lange Mullerthal Trail bestaat uit drie lussen (Route 1, Route 2 en Route 3). Route 3 kenmerkt zich vooral door betoverende beekdalen en romantische kastelen. Het kan in twee dagelijkse etappes worden bewandeld.
Op de route liggen twee kastelen die beide hun eigen karakter hebben: de kasteelruïne in Larochette en de kasteelruïne in Beaufort en het daarbij behorende renaissancekasteel. Naast de kastelen voert de route langs beschutte beekdalen, door bossen, langs kliffen en naar spectaculaire vergezichten.
Onderstaand het verslag van Elly, hartelijke dank daarvoor
Met de bus reden we naar Mullerthal, deze dag met z’n zessen. De route gaat eerst naar Beaufort. We spotten al snel water vanaf een bruggetje, een voorbode voor al het water de komende 7 kilometer. Na een korte break bij een picknick tafel begon het mooiste deel van de route. Het water begon te stromen, we liepen over planken die dienden als bruggetje. De paden werden spannender: meer rotsblokken, glibberpaadjes, grote en kleine op- en afstappen, het oversteken van de beek over stenen, soms een hellingproef en ook genieten van wat er onder onze voeten zoal door gleed. Zo bereikten we Beaufort waar Mieke en Marion ons tegemoet gelopen waren. Zij hadden al het voorwerk gedaan door een horeca gelegenheid te zoeken waar de koffie bruin was en de appeltaart zelf gebakken. Met een glas kersenshorle en natuurlijk de appeltaart voelde het als thuis in het buitenland. Natuurlijk hebben we de ruïne van Echternach aanschouwd en over het pad langs deze toch wel imposante oudheid, liepen we Beaufort uit. De kilometers daarna waren wat vlakker, ietwat saaier waardoor we tijd hadden voor fijne gesprekken met elkaar over wat zich zoal in onze levens afgespeeld heeft of speelt. Zo leren we elkaar steeds beter kennen. Al pratend en een rustmoment nemend op zijn tijd, bereiken we Larochette. We dachten er bijna te zijn, werden we verrast door een hoge trap die we allemaal getrotseerd hebben en waar Mieke ons op stond te wachten. Nog 2 km te gaan. We zien de ruïne van Larochette. We dalen voornamelijk met als toetje een steile trap naar beneden. Maar daar was de kerk met deze keer wel een kroeg…. Een welverdiend lekker drankje voor iedereen na 22 km!
Het is klimmen en klauteren over boomwortels. Na wat kleine stijgingen komt het echte werk. In een paar km van 200 naar 400 meter. Deze trotse dames kunnen het allemaal!
Ook zijn er diverse plaatsen waar grote stapstenen liggen om een riviertje over te steken. Even goed voelen of de stenen niet wiebelen en huppekee, oversteken
Vlak voor Beaufort wacht ik op de wandelaars.
Dan komen we uit het bos bij het kasteel van Beaufort uit. Voor het eerst deze wandeling hebben we horeca onderweg. Iets van de route in Beaufort aan de Hoofdstraat. Ze waren net 10 minuten open. We boffen.
Inmiddels is het warm, en lopen veel in de open vlakte met uitzichten. Rustige stijgingen en dalingen. Die beginnen pas weer echt in de buurt van Larochette. De ene lange trap na andere. Dat valt niet mee!!!
Vlak voor Larochette komen we bij een uitzichtpunt over Larochette en het kasteel.
Dat was een stevige afdaling. Zie hoogte lijnen hiervoor 20 km
Het was een “andere” dag in het zo mooie Mullerthal.
Route 1 Mompach, Herborn, Echternach, 16 km zonnig 23 graden
Mompach is hoog gelegen en zo hadden we de eerste 13 km niet heel veel hoogteverschillen.
In 4 km gingen we van Mompach naar Herborn. Wijds, licht glooiend. Met dit prachtige zonnige weer en aangename temperatuur is het er goed vertoeven.
We zien Herborn al vanaf het hogere pad liggen en dalen ernaar af.
Na Herborn gaan we al snel het natuurreservaat Hierberbesch in. Grote boslanen, met enorme bomen. Zo lekker in de schaduw. We vinden er een picknick plaats, een “liegebank” en ook een huisje om binnen te kunnen schuilen.
Een klein stukje verder hebben we uitzicht over Echternach. We zien ook onze accommodatie (Youth Hostel Echternach liggen)
Daar gaan we naar toe. Dat betekent fors dalen. 200 meter dalen in 3 km. Stapje voor stapje doen we dat zo goed mogelijk met het gewicht in de hakken.
Dichtbij ons hostel is een archeologisch museum. Hier hebben we alvast etappe drankje “1”. In de schaduw, inmiddels is het warm in de zon. Ik ga met de korste weg terug. De anderen naar Echternach om een terrasje op de markt te pakken.
10 juni, route 1 van Rosport naar Mombach, 16 km, half bewolkt 21 graden.
We volgen de blauwe lijn met de klok mee.
Route 1 het meest rechtse rechts gelegen route van het prachtige Mullerthal
We gingen met de bus naar Rosport, wandelen naar Mompach en in 1/2 uur weer met de bus terug. Ideaal!
Rosport
Onderstaand is het verslag van Elly, dank ervoor.
De dag begon bewolkt maar de zon prikte er snel doorheen. Vandaag begon met het beklimmen van de trap die ons voerde naar het kasteeltje van Rosport.
We liepen door een parkachtig landschap. De vogels zongen hun hoogste lied. De app Merlin Bird vertelde me welke vogels in het koor vertegenwoordigt waren. Denk aan de merel, vink, winterkoning, zanglijster, zwartkop, tjiftjaf, en de roodborst. Park werd bos, we moesten stijgen en dalen over modderige en daardoor dus gladde paden. We liepen door het plaatsje Girsterklaus waar de route ons trakteerde op een rondje om de kerk en over het authentieke kerkhof. Omdat er toch bankjes stonden hebben we er meteen gepauzeerd. Het Jacobskruiskruid staat weer in bloei en deze werd druk bezocht door vlinders. Deze vlinder liet zich op de foto vangen tijdens het snoepen aan de nectar. Toen kwam het spannende gedeelte van de wandeling. Tot 4 keer toe moesten we de beek oversteken. Er was hier en daar een gladde steen bij het afdalen naar de beek. Maar we hadden geluk, de stenen in de beek lagen droog dus we konden zonder problemen oversteken. Hoe anders was dit de vorige keer. Toen lagen deze zelfde keien net onder water en het regende ook nog eens pijpenstelen. We vervolgden onze weg. De één wat sneller dan de ander, ieder haar eigen tempo. Bij gebrek aan bankjes hebben we zittend op boomstammen geluncht. We lopen het natuurgebied de Deiwelskopp in. We lopen langs de met mos bedekte boomstammen. En boven aangekomen lopen we het veld in waar maïs net opkomt en waar wind de graanvelden laat golven. In Mompach nemen we de bus naar Echternach. Het is er druk vandaag vanwege de Processie. Een gebruik hier ter ere van Sint Willibrord, jawel die van dat standbeeld in Utrecht. Hij ligt hier in de kathedraal begraven. Op een terras nuttigen we ons etappedrankje en daarna lopen we terug naar ons verblijf. Al met al zo’n 18 km gelopen. Tot morgen, dan lopen we vanaf Mompach terug naar Echternach en dan is de eerste route voltooid 🤗
En af en toe mooie vergezichten.
In Mompach is geen horeca te vinden. Etappe drankje hebben we in Echternach.
9 juni, droog 20 graden, half bewolkt van Echternach naar Rosport, 10,4 km
Het is 3 1/2 uur rijden en dan ben je in “Klein Zwitserland”. Zo wordt het Mullerthal bij Echternach genoemd en zo voelt het ook. Enorme rotspartijen, paadjes langs de helling, uitzichten over het dal. Vandaag gingen we voor het eerste deel van route 1. De meest oostelijke lus.
Dit is het hoogteprofiel van vandaag.
En deze is van de hele lus 1.
We zijn op pad met: Jeanette, Mieke, Marion, Elly, Angela, Ria, Ted en Els
We logeren in het Youth Hostel van Echternach. 15 minuten lopen naar het busstation. Heel handig alle openbaar vervoer is gratis en daarvandaan gaan vele bussen overal naar toe. Eerst het centrum van Echternach door. Een gezellige drukte. Onderweg komen we maar een paar wandelaars tegen.
Daarna door het park en niet ver daarna gaan we klimmen.
Zoveel tinten groen, de vogels fluiten, we zetten de voetstappen. Zou ik het kunnen? Ben ik genoeg voorbereid? We gaan het ervaren.. Het is wonderschoon. Elke hoek na een rotsblok een ander paadje. Goed opletten, door de regen was het hier en daar glad door de modder.
Hier is onderweg doorgaans geen horeca. Dus hebben we pauze op een boomstam, op een meegebrachte plastic zak om op te zitten.
Verder onder rotsen doorkruipen. Met de rugzak op lukt het net.
Dan dalen we af naar Rosport. De bus terug naar Echternach in 10 minuten…..en wij zijn de hele middag, heerlijk, onderweg geweest.
6 juni, 20 km, droog met zon, na aankomst veel regen
We zijn vandaag gestart bij het Vredeskapelletje van Dorst. 8 km na de officiële start van etappe 11, zodat we er nog 20 over hadden om te bewandelen.
Het mooie van de camino Brabant zijn de stempel plaatsen, zoals je die in of bij kapelletjes vindt.
T.i. Vredeskapel
De kapel werd gebouwd door inwoners uit Dorst in 1955 naar een onbekend ontwerp.
Zuster Rainide van de Franciscanessen uit Dongen werd door de inwoners van Dorst en Molenechot arg gewaardeerd voor haar werk als wijkverpleegkundige en haar grote inzet gedurende de oorlogsjaren. Die dienstbaarheid moest bij haar afscheid beloond worden. Zuster Reinilda wilde geen cadeau voor zichzelf maar opperde de bouw van een Vredeskapel.
De kapel is ook een oorlogsmonument geworden waar elk jaar op 4 mei de dodenherdenking plaatsvindt. De namen van de Poolse soldaten, die bij de bevrijding van Doret op 29 oktober 1944 zijn gesneuveld, en die van de Dorstenaren die in de oorlog zijn omgekomen staan vermeld op een plaquette.
We zijn vandaag op pad met Emmy, Marie-Louise en Ingrid.
De boswachterij Dorst is erg mooi. Kleine bospaden afgewisseld met boslanen en uitkijkjes over een plas. Wij werden getrakteerd op het zien van 2 ijsvogeltjes. Zo mooi, we blijven even staan in de hoop dat we ze nog eens zien. Helaas…. Het uitzicht over de plas is ook mooi!
Vlak voor ‘s- Gravenmoer vinden we de stempel bij het boomkapelletje.
De stempel verstopt in een regenbestendige paal. Goed gedaan “Camino Brabant’.
Onze pauze hebben we nog 1 km verder in het dorp bij cafe het Trefpunt. Eerst via een onverhard pad langs de landerijen. Daarna het dorp in.
Grensdijkjes van Holland en Brabant zijn iets verhoogd wegen met hier en daar een grenspaal.
’s Gravenmoer wordt omringd door. dijkjes. We kennen de Hoge dijk, Dwarsdijk, de Kerkdijk, de Brouwersdijk en de Molendijk. Ze zijn aangelegd om het dorp te beschermen tegen hoge water-standen in de tijd dat het riviertje de Donge eb en vloed had. Nadat dit in 1970 door de Deltawerken verdween, hebben de dijkjes nog slechts een landschappelijke waarde.
Kaatsheuvel is al van verre te zien. Over vooral verharde paden en langs de weg is het toch verder dan we denken. Deze dag wordt afgesloten met een etappe drankje op de markt in Kaatsheuvel.
In de Johannes de Doper kerk steken we een kaarsje voor wie het nodig hebben en halen de laatste stempel van vandaag.
Bij interesse stuur een mailtje naar info@inbalansopweg.nl
Ook in december is het erg mooi in Limburg. De heuvels wachten op ons…….We wandelen vanaf de Smidse in Epen en gaan 4 dagen op pad. Iedere dag een andere richting.
8-dec
panorama wandeling 1
10
9-dec
3 landen punt
18
10-dec
gulpen
18,5
11-dec
Panorama wandeling 2
13
Ook kun je je nog aanmelden voor de reservelijst van de camino van 10-15 km per dag van 4-24 oktober, wie weet komt er nog een plaatsje vrij. Zie https://reizen.inbalansopweg.nl/reizen/camino-portugues-vanaf-valencatui/
5 en 6 mei, 30 km van Padron naar Santiago. Eerst bewolkt later zonnig, 18 graden
Het was een speciale dag vandaag met als kers op de taart het aankomen in Santiago. Wat een ervaring! Ieder op zijn manier, in jezelf gekeerd, uitbundig, opgelucht dat je het gehaald hebt of zeer teleurstellend dat je het niet hebt gehaald. Alles is goed, we nemen de ervaringen mee naar huis.
Na onze overnachting in pension El Jardin gingen we op tijd naar het ontbijt cafe, tegenover ons pension. Met een groep duurt het wel even, om 8.15 gingen we op pad. Volgens het overzicht van Gronze 24,4 km. De meesten van ons zagen 30 km op de teller….en dat is heel ver! Dat komt omdat de route ivm snelwegen is verlegd en er veel meer natuurlijke paden bij zijn gekomen.
We ervaren een mooie etappe. Licht glooiend en ook nu met vele pelgrims onderweg. Ik schat wel 300 op dezelfde dag van Padron naar Santiago. Door de vele regen van de afgelopen dagen (in de nacht) zien we ook de vetplantjes uit de muur omhoog groeien en bloeien.
De stijging naar Milladoiro is lang! Met hier en daar pittige stukken ertussen. Vooral over de grote stapstenen op weg naar O Faramello.
Na Milladoiro zien we de kathedraal voor het eerst liggen. Tony wijst het aan. Dan is het nog 5 km te gaan.
Vlak daarna gebeurde mij iets totaal onverwachts. Mijn been kon geen stap meer voor of achteruit. Van alle kanten kwam hulp. Iemand uit de buurt heeft me naar “Centro do Salud” gebracht. Silvia kwam met me mee. Een Engels sprekende vrouw heeft me geholpen bij de balie. Uiteindelijke conclusie was overbelast🤔. Zo zie je maar ook een geoefend wandelaar kan dat gebeuren. Tja, het loopt weleens anders. (PS een dag later kan ik al weer op mijn benen staan, ik moet het even rustig aan doen)
Intussen kwamen de anderen aan in Santiago.
Ik ben reuze trots op Marianne, Rita, Tony, Astrid, Paqui en Marion. Natuurlijk ook op Silvia die niet op deze foto staat.
Vanmorgen gingen we om 12 uur naar de pelgrimsmis. En wat denk je? We hadden geluk: het zwieren van de Botafumeiro is door een grote groep pelgrims betaald en dan kan ieder ervan genieten. We werden erdoor geraakt.
Aan het einde van de dag gaan we nog eens door de poort, om de aankomst nog eens te beleven. Nu was ik er ook bij, en ik moet je zeggen, dat doet me goed. Aankomen is toch echt wel een mooi moment
Tata, we zijn er! Vele pelgrims op het plein, er is altijd wel iemand die een foto maakt.
En ons etappe drankje? Die is gewoon een dag later. Proost! Alle mooie herinneringen mee nemen in je hart. De ervaringen die je misschien op een ander pad zetten. Een camino …..een eerste stap naar een verandering in je leven? Wie weet. Het is je gegund
4 mei, 19 km van Caldas de Reis naar Padron, bewolkt en droog, later veel buien
We krijgen allemaal het gevoel, het gaat ons lukken! Na deze etappe van vandaag nog 1 te gaan….we zien ernaar uit.
Maar eerst vandaag
Samen met een lint van andere pelgrims gaan we op pad. Ieder in zijn eigen energie en tegelijk verbonden met alle andere pelgrims. Druk? We ervaren gezelligheid, ieder met de bedoeling Santiago te halen. Vanaf Caldas de Reis gaan we gelijk de natuur in.
De afgelopen avond en nacht heeft het veel geregend. Wat fijn dat er speciale stapstenen/bruggetjes zijn aangelegd om het water te passeren. Wat heerlijk om zo in het bos te gaan lopen..
We waren lekker bijtijds onderweg. Het was net na 8 uur, we hebben ochtendschemering. Kennelijk zijn we bij de eerste groep pelgrims. Velen komen tegelijk bij de eerste bar aan. Op nog 37,5 km te gaan naar Santiago zit bar Fogar do Peregrino. We treffen jonge mensen die 3 maanden onderweg zijn. Wat fantastisch dat je dat aangaat. Eerst de fishermens trail, later camino. Zo treffen we steeds andere camino pelgrims.
Een hele mooie afdaling volgt. Eerst langs de snelweg, een speciaal aangelegd voetpad, later weer een bospad. We dalen tot Rio Valga.
Bij Pontesecures lopen we wat hoger, opnieuw een mooi wandelpad.
Daar wachten we op elkaar en gaan samen de laatste km’s doen.
Over de brug bij Rio Ulla en dan nog ongeveer 2 km naar het centrum van Padron.
We merken op dat het benauwd wordt. In de verte zien we regen uit de wolken vallen. Zouden we het droog houden???
Tijdens het etappe drankje worden we overvallen door een enorme bui. Het terras is overdekt, we zitten nog net in de drup…..Ach ja, na een droge wandeldag kunnen we daar de lol nog wel van inzien!
Nog 1 wandeldag, 25 km te gaan…..en dan zijn we er. Santiago we komen eraan!
4 mei, droog, in de middag stevige buien van Pontevedra naar Caldas de Reis
Vandaag was korter dan gisteren en met maar 1 heuvel van 150 meter.
Over de brug gaan we het centrum uit.
Met pelgrims voor en achter ons is het heel gezellig druk. De mensen die bij ons in de buurt lopen, hebben hetzelfde tempo en na een pauze zien we ze opnieuw. Een treintje, waarbij steeds pelgrims in en uit stappen.
We treffen ook muzikanten die langs de kant staan en een stempel hebben. Een goede manier om toch een kleinigheid van de pelgrims te ontvangen.
Na 11 km komen we bij een bar. Posado do Peregrino. De pleisterplaats voor alle pelgrims. Ook hier weer heel gezellig met leuke ontmoetingen.
Sommigen van ons gaan wat verder pauzeren en die lopen we dan tegemoet. Een mooi glooiend landschap, we gaan regelmatig onder druiven struiken door. Of een mooi pad erlangs.
Een hoogtepunt op deze etappe is bezoek aan de watervallen. Na Bar Oasis is het rechtsaf. De Barossa watervallen, langs de weg staat alleen natuurpark. 1 km van de route en 4 van ons wilden er erg graag gaan kijken. Door de regen van de afgelopen nacht is er heel veel water. Prachtig om te zien en echt de moeite waard.
De lucht wordt bijna zwart en ja, we krijgen omweer. Die komt zo snel en zo hard, dat mijn paraplu zeker niet voldoende was. Het water loopt ons in de schoenen!
We komen Caldas de Reis binnen
Dan is het weer even droog en kunnen we van elkaars verhalen genieten bij het etappe drankje. Het was een prachtige wandeldag!
We slapen in de voor mij onbekende herberg As Pozas Termais.
1 mei, 22 km van Casa Alternativo naar Saxamonde, droog 18 graden
Een verblijf bij Dries van Casa Alternativo is er een om niet te vergeten. Samen met de andere pelgrims aan een tafel, met een heerlijk gezonde maaltijd. Hartverwarmend! In de morgen wakker worden met het Ave Maria is ook nog een kers op de taart. We zijn er stil van om zoveel warmte als pelgrim te mogen ontvangen. Zo een camino gevoel deel ik erg graag met de wandelaars die met me meegaan.
Vanaf zijn huis pakken we de ‘groene route’ door de natuur. Op onderstaand overzicht van Orbennle naar Saxamonde, de rode lijn en niet de stippellijn die langs een industrie gebied gaat.
We beginnen gelijk met een stijging. De zon in de rug….onze schaduwen als een pijl naar boven.
We hadden gezelschap van Jacobien, die vandaag naar Porrino gaat. Zo gaat dat, we ontmoeten steeds dezelfde pelgrims, die dan weer net bij een andere plaats slapen.
Eerst gaat de wandeling door het bos en over de boerenwegen. Het heeft flink geregend vannacht! Wat zijn we blij dat de zon opnieuw schijnt en nog een beetje nevel te zien is.
In Porrino hebben we na 9 km een welkome pauze, voor we verdergaan naar Mos. Op het hoogteprofiel zie je goed dat het nog net voor de grote berg is.
Daarna begint het zwaarste deel van de dag met een langdurige klim. Het is hard werken.
Voor we weer gaan dalen komen we door Santiaguino de Antes, waar een bijzonder standbeeld staat. Beschrijving van het beeld van een ‘niet ziende vrouw’ hieronder: Onder het motto ‘Wandelen naar Gelijkheid’ werd een route ontwikkeld waarbij iedere deelnemer een steen droeg. Sommige van deze stenen droegen de naam van een vrouw die omkwam door seksistisch geweld. Deze stenen zijn later in het monument verwerkt.
Niet ver daarna is de afdaling naar Saxamonde met een prachtig uitzicht.
Heel tevreden dat we deze etappe hebben kunnen afronden, komen we bij albergue O Corisco aan.
30 april, 14 km, eerst motregen, later regen van Valenca naar Orbenll
Het mooie vestingstadje Valenca is een rondwandeling waard. Dat deden we gisteren na het eten.
Aan de noord kant van Valenca kijk je uit naar Spanje! Over de rivier de Minho zie je Tui liggen en ook de brug die Portugal en er Spanje verbindt.
We verlaten de vesting Valenca door de poorten, het voelt net of je afdaalt in een kasteel.
Hieronder zie je hoe Valenca is opgebouwd.
En dan gaat het vandaag echt gebeuren, we gaan de grens over!
Trots dat we deze mijlpaal hebben bereikt.
We volgen de route langs de rivier en klimmen omhoog naar de kathedraal.
Ook in Tui kijken we nog even rond. In een klooster krijgen we zelfs een stempel van een non….
Intussen begint het te regenen en nemen we pauze in de beschutting van de bomen. Het zijn maar een paar druppeltjes…..een klein stukje verder, vinden we toch de beschutting op een terras, Ponte das Febras.
Op weg naar Porrino kiezen we de route naar Orbenll, daar is Casa Alternativo van Dries. Hier is dat rechtsaf. Morgen gaan we terug om de route door het bos en rustige wegen te volgen.
29 april, 16 km van Rubiaes naar Valenca, benauwd weer 28 graden.
Gisteren maakten we de ergste stroomstoring van Portugal, Spanje en andere landen mee. Dus; geen elektriciteit en in de vroege avond ook geen internet. Geen mogelijkheid om de telefoon op te laden. Marlene van onze herberg Ninho kookt nog ouderwets en we zaten met alle pelgrims aan een tafel. Andere pelgrims hadden soms pech, geen eten, ze moesten zelf maar wat maken. Gelukkig was het hier rond 22 uur opgelost, ik las al te slapen. Vanmorgen zorgt Marlene voor ons ontbijt. We zijn er blij mee.
Wij gaan vandaag van Rubiaes naar Valenca nog net in Portugal. Met wederom hoogteverschillen.
We beginnen direct met de klim. De Camino is afwisselend over rustige wegen of bospaden.
Het water wat we moeten oversteken is goed te doen. Gisteren hadden we nog aan een Nederlandse jonge dame hulp gevraagd. Vandaag was het niet nodig. Een paar stappen over ondiep water, dat was het.
Na de stijging over de bospaden zien we het dorpje Fontoura liggen. Het is inmiddels licht bewolkt, en het begint drukkend te worden. Er is weersverandering op komst.
Bij Fontoura hebben we pauze. Vele bekende gezichten, we groeten elkaar met bom caminho. Het begint als een familie te voelen.
De schoonheid zit vandaag ook in kleine dingen. Wat denk je van stenen door pelgrims verzameld met vetplantjes of zomaar een muur met bloemen en een pijl?
Na de bospaden komen we in verstedelijkt gebied. Niet ver van de grote weg. We gaan buiten de vestingmuren om en zien de eerste torens. De poort naar de historische binnenstad staat voor ons open. De laatste Portugese stad op onze camino.
Meteen na de vestigingsmuren zien we de tourists informatie open. Die hebben zo een mooie stempel!
Op het plein nemen we het etappe drankje. We logeren in Hostal Bulwark, ook binnen de vestingmuren. Gelukkig was onze bagage daar ook beland.
28 april, 18 km, 28 graden van Ponte de Lima naar Rubiaes
Gisteren avond daalden we weer terug naar de rivier om naar de soldaten te kijken en tot slot een terrasje te pakken en de zon onder te zien gaan.
Legende van de Lima rivier:
Onder leiding van Decius Junius Brutus bereikten de Romeinse legers in 135 v.Chr. de linkeroever van de Lima.
Voor vandaag staat de zwaarste etappe van de camino Portugues op ons te wachten. We klimmen maar liefs 400 meter en dat de laatste 200 in 3 km.
Vroeg starten was ons plan. In de koelte van de ochtend een flink aantal km en dat deden alle pelgrims.
Aan de overkant van de brug staat Samuel stempels uit te delen. Als we weer vertrekken luidt hij een bel en mag je het aantal gepasseerde pelgrims verhogen met (in ons geval) 8. Hij neemt er de tijd voor.
We zijn meteen in het groen en lopen op een randje naast een watertje. Van voorgaande jaren weet ik te herinneren dat er geen water in stond. Nu moesten we zelfs van de route af om ergens te kunnen passeren.
Onder viaduct van de A27. Immense bouwwerken! Daaronder een mooi pad.
De Capella Nieves is bekend om de laatste pleisterplaats voor de pelgrims voor de de grote heuvel Alto Portela Grande.
Daarna begint de grote klim.
Bij Cruz de Franceses kunnen we een steentje achterlaten. Voor jezelf, of voor je familie thuis of zelfs je kleinkinderen. Een mooi gebaar.
We komen allemaal boven: reacties: ik hoef me niet te bewijzen, ik ga gewoon of: ik laat zien dat ik het echt nog kan. Trots dat we het gedaan hebben!
En na de stijging? Natuurlijk een daling. Ook hier zijn we er klaar voor.
Dat verdient zeker een etappe drankje. Goed gedaan allemaal.
