Camino Portugues dag 2

Camino Portugues

24 april 22 km van Vila Cha naar Rates, eerst mist later zonnig 21 graden.

We gaan van de kust naar de centrale route.

We starten langs de kust en het zicht op de zee, is beperkt. We lopen in de mist. Een speciale sfeer. Het is windstil, de golven horen we niet op de rotsen kletsen.  Wat we horen zijn de voetstappen op de vlonders en elkaar….we hebben het goed samen…..

We zien nog dezelfde pelgrims van gisteren en dat geeft al leuke ontmoetingen. Velen gaan de kustroute volgen wij gaan bij Vila de Conde rechtsaf. Ik heb de gpx track van de route langs het aquaduct. Maar…..de route is niet meer gemarkeerd en ook niet bereikbaar. Voor de lezers, blijft de pijlen volgen. Direct na de brug voor degenen die de kust route willen blijven volgen, linksaf. De anderen…..rechtdoor.

We hebben pauze bij Cespan restaurant in Vila de Conde voor een pastel de nata en wat te drinken. We kregen er allemaal een lintje om wat op te schrijven en die werd op een grote kaart van Spanje /Portugal geprikt. Ook kwam hij met een gastenboek.

We maakten steeds een ommetje om toch weer bij het aquaduct uit te komen. Als we dan weer een pijl zagen  wisten we dat we goed zaten. Indrukwekkend!

T.i.

Oorspronkelijk had dit aquaduct 999 bogen en voerde het water van een bron in Terroso, naast de nis van Santo António (Sint Antonius), naar het Santa Clara-klooster in Vila do Conde. Het aquaduct, gebouwd tussen 1705 en 1714, loopt door de parochies Beiriz en Argivai, in de gemeente Póvoa de Varzim, en de boogstructuur werd steeds groter naarmate het dichter bij de bestemming kwam. Een groot deel van de oorspronkelijke constructie is nog steeds te zien, hoewel deze op veel plaatsen is afgebroken.

Daarna kwamen we door het dorpje Beiriz met de mooie kerk.

We stonden voor een uitdaging! Het heeft hier langdurig geregend en de paden waren soms wel/soms niet meer te doen. Hier lukt het net, op een andere plek gingen we terug naar de weg om droge voeten te houden.

Tot mijn verrassing zagen we hier al eucalyptus bossen. Je kon ze nog ruiken. Met de ogen dicht waan je je in een sauna….

Niet ver daarna arriveren we in Rates met de zeer oude romaanse kerk.

Zo….deze uitdaging om de weg te vinden en de km af te leggen, zit erop. We zijn er trots op dat het is gelukt.

Camino Portugues dag 1

Camino Portugues

23 april, 16 km, zon heerlijk wandelweer van Matosinhos naar Vila Cha

Een hele dag langs de kust met veel vlonderpaden, vissersdorpjes en gezellig met andere pelgrims onderweg. We volgen de oranje lijn langs de kust.

Eerst gaan we met de metro naar Matosinhos. Een volle drukke metro, nog spits hier in Porto rond 9.30 uur. Vroeger dan eerdere jaren, toen gingen we nog eerst het  centrum van Porto bezoeken. Dat hebben we gisteren al gedaan. Heerlijk om op tijd onderweg te zijn. We steken in Matosinhos de brug over en ja …. Daar is zee. Dat is onze metgezel aan de linkerhand. De bewoners zijn erg nieuwsgierig en willen graag een foto maken. Uitbaters van cafes lokken ons om een stempel te halen.

Weldra zien we de vuurtoren, Farol en het mooie kapelletje.

De km’s glijden onder onze voeten. De wind steekt op. Het is echt niet koud. De zon heeft veel kracht en we moeten dan ook goed smeren. We naderen de Obelisk.

T.i.:

De Obelisk van de Herinnering markeert de plek waar op 8 juli 1832 D. Pedro IV en de 7.500 man van het liberale leger van boord gingen. Dit markeerde het begin van het einde van het absolutistische regime dat tot dan toe over Portugal had geheerst. Na de landing rukte het Bevrijdingsleger op naar de stad Porto, waar het een jaar lang omsingeld zou blijven (het Beleg van Porto). De eerste steenlegging van dit monument ter nagedachtenis aan deze gebeurtenis vond plaats op 1 december 1840, in aanwezigheid van koningin Maria II, de dochter van Pedro IV. Na diverse omzwervingen werd de obelisk pas in 1864 voltooid en in 1880 werd hij aangemerkt als Nationaal Monument.

Lavra is een zeer kleurrijk vissersdorp. De bootjes op het strand, netten voor krabben, liggen er te wachten op de volgende vangst.

Na Lavra komt een mooi stuk natuur. We stijgen om over een rotsig deel te gaan en daarna via een trap weer naar beneden. We kijken onze ogen uit.

We verblijven in Vila Cha bij Pension Sandra. Vila Cha is ook een schilderachtig dorpje. Direct aan de kust gelegen.

Natuurlijk eindigen we deze wandeldag met ons etappe drankje.

Camino Portugues

Camino Portugues

22 april op weg naar Porto

Vandaag gaan we op pad voor een nieuw avontuur. Voor de meesten de eerste camino. Hoe zal het zijn, hoe is de groep, ben ik genoeg voorbereid? Hoe is het slapen in een herberg? Vind ik de weg? Waar zullen we eten? Maar vooral een gezonde dosis nieuwsgierigheid om het te gaan ervaren. We gaan ervoor.

“Elke reis begint met een eerste stap”

We kiezen voor de binnenlandse camino Portugues in Portugal van Porto naar Valenca en in Spanje van Tui naar Santiago, 270 km totaal.

Pelgrimsherbergen afgewisseld met 2 of meer persoonskamers met als toetje een 1 persoonskamer in Santiago. Dus stapelbedden met een papieren hoes en je eigen microvezel handdoekje tot opgemaakte bedden met een “echte” handdoek. En ja …als je dat weet te waarderen, brengt voor mij al de Camino smile. Blij en tevreden zijn met alle kleine dingen op de Camino en samen met elkaar. En hopelijk gezond en zonder blessures ons einddoel Santiago bereiken.

We zijn op pad met 8 totaal, waarvan 3 dames uit België. Paqui, Ria en Marianne en 5 uit Nederland. Tony, Marion, Silvia, Astrid en ikzelf, Mieke.

Vlnr Rita, Astrid, Marianne, Mieke, Paqui, Silvia en Marion

We zijn al om 13.30 uur Portugese tijd bij ons hostel, Best Guest Hostel midden in het centrum. Die tijd is gunstig…..we kunnen eerst koffie drinken met “pastel de nata” en dan  op de Portugese tijd gaan eten en kiezen voor een Portugese specialiteit ” Francesinha” en dat nog wel in Santiago cafe. Ons aanbevolen bij het hostel. Mmmm lekker!

Daarna gaan we naar de kathedraal om onze eerste stempel te halen en natuurlijk het uitzicht te bewonderen. Indrukwekkende pracht en praal.

Dan dalen we af naar de Douro voor de indrukwekkende Eiffel brug, de Ponte Luiz. We horen dat het de eerste dag met mooi weer is….We boffen enorm de voorspelling is heel goed weer. Hoe mooi is het met die straks blauwe lucht erachter.

Alles wat we gedaald zijn gaan we ook weer omhoog. We klimmen naar de hoog gelegen metro en kijken over de Douro uit. De schaduw van de brug goed te zien.

We eindigen bij het station. Op dit moment in de verbouwing. Toch bijzonder om even te zien.

Een heel bijzondere eerste dag. Morgen gaan we starten. Op weg naar Santiago waar we verwachten op 5 mei aan te komen.

Camino Brabant

Camino Brabant,

16 april koel weer, 12 graden bewolkt van Baarle Nassau naar Ulvenhout

Deze keer proberen we met het openbaar vervoer het begin en eindpunt te bereiken. Er is een directe bus van Breda naar Baarle Nassau. Ook onze uiteindelijke eindbestemming Ulvenhout ligt ook aan deze buslijn.

We zijn op pad met : Ingrid, Francie, May, Ria, Ans en Elle

We halen de begin stempel bij het Maria gedeelte van de kerk van Baarle Nassau. De deur staat uitnodigend voor ons open.

De route van vandaag gaat door de frisse lente bossen en over rustige wegen. De Camino paal is goed te vinden en wijst ons de weg. De regen is niet erg. Een klein beetje en een paraplu is voldoende.

In Chaam komen we ook langs een kapelletje. Onze lieve vrouw Ter Sneeuw.

We zijn inmiddels ruim 11 km onderweg en gaan ook even pauzeren. Dat is 1 km van de route, zo komen er 2 bij.🤔 Daarna de polder in.

Onderweg zien we moeras gebied. Daar staat nog veel water, ons wandelpad ligt wat hoger. We zien er 2 klepperende ooievaars.

Na 20 km komen we aan bij de Fazant. Een zeer mooie horeca gelegenheid, gelegen aan fiets en wandel paden. Voor ons het einde van de etappe. Dus tijd voor het etappe drankje. Dank voor deze heerlijke wandeldag. Altijd een vakantie gevoel!

Dagwandeling Drunense duinen

Dagwandeling

28 maart, 18 km, bewolkt 13 graden van Giersbergen naar Roestelberg, Bosch en Duin en weer terug naar Giersbergen

Een schitterend wandelgebied. Ten zuiden van Drunen en dan parkeren bij restaurant de Drie Linden. De grote kaart staat bij de parkeerplaats, foto maken en vertrekken. We kiezen de rondwandeling, zoveel mogelijk door het zand…..18 km, dus zwaar. Een goede training!

We zijn op pad met Marianne, Rita, Marion, Tonny, Paqui, Silvia. Zij gaan 22 april met mij naar Porto voor de Camino Portugues. Deze keer 3 dames uit België, fijn dat jullie ook gekomen zijn. En met Ada, Jeanette, Ria, Angela van de Mullerthal trail in juni en Debby, Marleen en Silvia van de Mullerthal trail van juli. Natuurlijk waren Walter en Ria ook van harte welkom. Ieder is goed voorbereid! Deze trainings wandeling ging erg goed.

We verzamelen bij de Drie Linden en gaan op pad.

Door het zand ophoog, dat valt niet mee.

Na knooppunt 46 moeten we even rechtsaf om bij de Roestelberg te komen. Tijd voor de eerste pauze. We hebben er dan 7 km opzitten en we zijn 1 uur en 45 minuten verder

Op deze bewolkte dag lijken we de enigen die op pad zijn. Heerlijk! Geen auto’s te horen. De stilte en …… natuurlijk de gezelligheid van elkaar. De Drunense Duinen zijn in elk seizoen mooi. Heel even lijkt de zon terrein te winnen.

Na 18 km komen we heel voldaan terug bij restaurant de 3 Linden. Tijd voor ons etappe drankje.

Tot een volgende keer.

Via Coriovallum dag 5

Meerdaagse wandeling

21 maart, zonnig 21 graden, 24 km van Vijlen naar Heerlen

Op deze laatste dag van de Via Coriovalum blijft het mooie weer ons tegemoet komen. We gaan van Vijlen naar Mamelis, langs de grens met Duitsland, Bocholtz, Simpelveld en door de Imstrader bossen en de stadspark naar het centrum.

Vanaf ons hotel, Cuba Libre gaan we op pad. Eerst dalen we flink naar de doorgaande weg om daarna naar de kloosterkerk van Mamelis te stijgen.

We gaan door een bos nog verder stijgen en komen bij open velden uit.

In Bocholtz is een nieuw lunchcafe geopend waar we zeer hartelijk worden ontvangen. We zijn dan 8 km onderweg en vinden een pauze in de schaduw heerlijk.

Door parken lopen we van Bocholtz naar Simpelveld. Stijgend en dalend. We ervaren meer hoogteverschillen dan de afgelopen dagen. Een mooi plek is de Lourdesgrot.

Op weg naar het Imsteradarbos, net ten zuiden van Heerlen. We hadden gehoord dat veel mensen er de weg kwijtraken. Met onze GPX tracks was het goed te doen. Prachtig daar met het ontluikende groen. Vele haarspeldbochten met de bijbehorende stijgingen en dalingen.

Boomstammen genoeg voor onze lunch pauze. Even heerlijk uitrusten. Hier en daar bloemetjes die de grond geel of wit kleuren. Zoals hier bij de omgevallen boom.

We lopen door de parken van Heerlen en komen weer bij ons Nivon huis van Heerlen aan. Met zoveel mogelijk stempels die we onderweg in cafes vonden. We zijn er blij en trots mee dat we het hebben gehaald. Voor enkelen van ons de eerste keer dat ze 5 dagen achter elkaar gewandeld hebben. Allemaal goed gedaan! En van harte gefeliciteerd!

Onze Via Coriovalum zit er op. We kijken er met veel genoegen op terug. Elkaars gezelschap, de fijne gesprekken, elkaar motiveren. Heel fijn was de hulp van Coby en Eddie voor het verzorgen van het ontbijt en daarna alle helpende handen bij het opruimen en afwassen. Dank je wel hiervoor. Ook voor Lida die o.a. deze collage van de laatste dag maakte.

Via Coriovallum dag 4

Meerdaagse wandeling, ,

20 maart, 22 km van Houthem naar Heerlen, zonnig 20 graden.

Ja, we boffen echt. Een wandeling gepland in maart en dan alle dagen zonnig en nu dan 20 graden! Van Houthem naar Sibbe, Gulpen, Wittem naar Vijlen. Opnieuw een hele mooie route.

Direct vanaf station Houthem gaan we op pad. We komen bij Chateau Sint Gerlach met de mooie kerk, schitterende kapel en verbeeldende beeldentuin.

De beeldentuin met het grote in de zon draaiende ei.

Er staat ook een pelgrim, mijn nieuwe vriend….😉. (Hoe willen we het hebben, 20 maart 10 uur en de wandelbroek al afgeritst….)

Met uitzicht over het Geuldal gaan we op pad.

Daarna volgen we een pad aan de rand van een heuvel. Links de Geul rechts de bossen met hier en daar de mergel goed te zien.

Na ongeveer 2 km gaan we klimmen naar Vilt. Hier is het nog meer heuvels dan ook de route van gisteren. Gestaag zetten we door tot we boven zijn. Het is er landelijk, de velden liggen er bij, alsof er net ge-egd is. We ruiken hier en daar de mest. Of door de dorpjes tot we in Sibbe bij het cafe zijn, cafe aan den Kirk. Ook hier krijgen we weer een stempel.

Sibbe ligt wat hoger en we gaan naar Gulpen. Dat is stijgen, over een heuvel gaan, dalen, langs de velden, door holle wegen.

Tot we in de verte de kerktoren van Gulpen zien. Een zwart punt dak torent boven de heuvel uit. We realiseren ons dat Gulpen echt laag ligt. Het is dan ook een forse daling.

Vanaf Gulpen gaan we door naar Wittem.  Via een smal pad met een stegelke. Dit loopt samen met de geel rode markering van het Krijtland pad.

In Wittem gaan we even naar de kapel van het klooster  kijken.

Dan is het nog 6 km naar Vijlen. Inmiddels is het warm en de zon brand hard. Vijlen is het hoogst gelegen kerkdorp van Nederland. Dat betekent ……stijgen. Deze keer vals plat omhoog. Dat valt voor de laatste km’s niet mee.

Moe en heel voldaan komen we in Vijlen aan. We overnachten in hotel Cuba libre. Meteen met restaurant, we hoeven niet de deur uit.

Morgen alweer de laatste dag, de etappe van Vijlen naar Heerlen. We verwachten dat het gaat lukken……….

Via Coriovallum dag 3

Meerdaagse wandeling, ,

19 maart, 24 km zonnig 18 graden van Heerlen naar Houthem. Vandaag het middelste deel van het 8-tje.

We vertrokken direct van ons overnachtingsadres het Nivonhuis van Heerlen, direct aan de route naar Houthem. Het duurde even voor we de stap uit waren. Daarna kunnen we volop genieten van de straks blauwe lucht met hier en daar al bloesem.

Al snel komen we bij de steengroeve met daaromheen wandelpaden. Een poort van deze natuursteen.

De glooiende wandelpaden leiden naar de  Limburgse wijn gaarden, landgoed Overst.  Trots laten de Limburgers “route du vins” zien.

Winthage heeft een mooi kapelletje. Een oud plaatsje met zeer oude boerenhoeven.

De route is ook vandaag prachtig. Eindeloze wegen.

Het blijft opletten. Hier en daar missen we een afslag en dan gaan we roepen om de voorste loper te bereiken.

 

Net voorbij het dorpje Klimmen vinden we horeca die open is. Rustpunt Achterum. Inmiddels hebben we er 11 km opzitten en zijn we toe aan pauze. De mevrouw wil ook wel een stempel in ons boekje zetten.

Wat dacht je ervan 19 maart en een terrasje in de zon. Uit de wind zeker 20 graden. In t shirt en korte broek, zo iets durf je voor vertrek alleen maar te hopen.

Het stijgt en daalt, we gaan helemaal naar een uitzicht punt boven Valkenburg 

We lopen door naar “De Kluis”. Een plek boven Valkenburg waar een kluizenaar heeft gewoond. Twee-en-een-halve eeuw lang diende De Kluis als kluizenaarswoning. 16 vrome kluizenaars leefden hier met ieder hun eigen verhaal en achtergrond.

Daarna dalen we af naar de Geul en zo naar Valkenburg.

De Geul kabbelt nu rustig door Valkenburg. We zien een bord op de muur hoe hoog het water in maart 2021 stond. Valkenburg volledig overstroomt. Aan de muren kun je het kleurverschil nog zien.

Dan is het nog 4 km naar Houthem. Nu is het vlak, we lopen door het Geuldal. De maretakken in de bomen goed te zien.

In Houthem gaan we naar de brasserie voor ons etappe drankje.

Het station is dichtbij en zo eindigt onze wandeldag met een ritje van Houthem naar Heerlen.

 

Via Coriovallum dag 2

Meerdaagse wandeling

18 maart, 18 km van Spaubeek naar Heerlen, zonnig 10 graden

Opnieuw een heerlijke frisse wandeldag. Nu van Spaubeek naar Heerlen. En zo makkelijk…..de stoptrein naar Spaubeek en in 10 minuten zijn we op de startplaats. De route loopt precies langs het station. We kiezen voor de oorspronkelijke route, niet over Munster Geleen.

De route start bij het mooie kapelletje St Anna. Hier vinden we een stempel aan de ketting van het hek.

Daar precies achter zijn vindplaatsen van “orgelpijpen” In de kalksteenbodem zitten zwakke plekken; wanneer op deze plekken regenwater in de kalkbodem dringt, wordt een deel van de kalksteen opgelost.
De afmetingen van zo’n orgelpijp kunnen zowel in lengte als in diameter van 1 tot 10 m variëren.
De ruimte die in de kalksteenbodem ontstaat, wordt opgevuld met de daar op liggende lagen.
Aan de oppervlakte ontstaat een komvormige inzinking; deze inzinking noemt men een doline.

We volgen vrijwel de hele dag het Geleenbeek dal. We realiseren ons dat we boffen. Een strak blauwe lucht, voorjaar in aankomst en dan wandelen in het mooie Zuid Limburg. Licht stijgende paden. Een mooi pad naast een boerenerf.

Eerst komen we langs kasteel Terborg. Hier hoopten we een stempel te kunnen halen, die was nog net gesloten. Wel stond de poort open om er rond te kijken.

Volop genieten in het Geleenbeekdal!



Met een lengte van bijna 40 km (vanaf de bron in Benzenrade (Heerlen) tot aan de uitstroming in de Oude Maas bij Ohé en Laak (Echt-Susteren) is de Geleenbeek de langste beek in Limburg. Onder de projectnaam Corio Głana is het Geleenbeekdal tussen Heerlen en Sittard de afgelopen jaren aangepakt en veel mooier geworden. Zo slingert de beek weer net als vroeger door het landschap en waar mogelijk zijn nieuwe natuurgebieden aangelegd en bestaande natuurgebieden uitgebreid. Waterschap Roer en Overmaas verwijderde tegels en verhardingen en op de natuurvriendelijk aangelegde oevers krijgen planten en dieren weer volop kans om zich te ontwikkelen. Omdat de beek en het beekdal meer water kunnen bergen is er bovendien minder kans op wateroverlast.

We komen ook langs kasteel Hoensbroek. Die is tm begin juni helaas gesloten. Zeker een bezoekje waard.

Het laatste stuk door Heerlen is over de weg naar de Sint Pancracius kerk. Daar worden we zeer enthousiast rondgeleid door Peter Schmunck en we krijgen een stempel. Hij is een van de mede organiseren van de Via Coriovallum.

Het is een prachtige kerk met plafond schilderingen, een beeldje van Jacobus in de nis boven de deur.

Op de markt kunnen we uit de wind in de zon zitten. Tijd voor ons etappe drankje.

Morgen gaan we van Heerlen naar Houthem Sint Gerlach.

Via Coriovallum dag 1

Meerdaagse wandeling

17 maart, 15 km droog en licht bewolkt 10 graden

Een van de pareltjes van Zuid Limburg is de Via Coriovalum. Een 8-tje, waarbij we beginnen bij Houthem naar Spaubeek, Spaubeek Heerlen, Heerlen Houthem, Houthem Vijlen en tenslotte Vijlen Heerlen.

Een echte camino met Credentials, schelpen en pelgrims.

We zijn allemaal rond 10.30 uur op de plaats van bestemming. Het Nivon huis van Heerlen, 1,5 km van het station. We gaan terug naar het station voor een treinritje naar Houthem-Sint Gerlach

We zijn op pad met: Coby, Anneke, Lida, Eddie, Saskia en Conny.

Dit is de route van vandaag:

We komen bij het hele oude station van Houthem aan. Mij doet het denken aan het station uit een wildwest film met cowboys.

We zien al snel het eerste teken van de camino. Een schelp in het wegdek. Goed kijken, je loopt er zo overheen. Het is aan te bevelen de route met GPX te volgen, niet overal is de markering goed te vinden. Via een tunnel lopen we de natuur en rust in.

 

Het landschap is licht glooiend. De bomen nog net zonder bladeren. Inmiddels kan ik die kale bomen ook mooi vinden. De takken gespreid, wachtend op de eerste warme zonnestralen. De knoppen staan op springen.

Helaas was de Reusch in Schimmert gesloten. De Reusch torent hoog boven het stadje uit.

De eerste steen van de ‘Reus van Schimmerť, zoals de watertoren in de volksmond wordt genoemd, werd in 1926 gelegd. De watertoren werd tot 2014 door Waterleiding Maatschappij Limburg (WML) gebruikt.

Ook hier zijn veel kapelletjes en wegkruisen te zien. Maria vereringen,  we zien ook mooie figuren in de bomen zelf. Bij het wandelen valt je oog er soms op.

Na 9 km komen we in Genhoos aan. Daar vinden we naast de kerk geopende horeca. Een stukje Limburgse vlaai hoort erbij.

Daarna is het nog 3 km naar Spaubeek. Door het glooiende landschap zien we het al van verre liggen.

We gaan naar het treinstation van Spaubeek. Een kort ritje naar Heerlen en tenslotte gaan we bij restaurant de Twee gezusters voor een heerlijk dagmenu. Een mooie eerste dag!

Camino Brabant vanaf Tilburg

Camino Brabant,

12 maart, 22 km, droog met wat zon 8 graden van Tilburg naar Baarle Nassau

We waren vandaag op pad met: Emmy, May, Ria, Ingrid, Carla en Nelly. Deze dames willen allen graag de Camino Brabant afronden en zo kunnen we samen met een aantal auto’s het vervoer regelen.

Omdat het een lange zware etappe is van meer dan 25 km, kies ik voor een startpunt verderop in Tilburg. Handig, het is vanaf de woonplaats van Ingrid.

Een mooie route over het Reusel pad en de Regte heide.

We komen langs de Maria grot met stempel plaats.

Ook landgoed de Hoevens is heel mooi. Door het vlonderpad kunnen we een nar gebied goed passeren.

Het laatste deel gaat over zandpaden en langs de boeren erven.

Bij de grens is een klein kapelletje te vinden aan de andere kant van de boom. Daaronder staat de paal met de Camino stempel.

Een eind verder komen we opnieuw bij de grens. Enkelen staan aan de kant van België. De anderen worden door May eroverheen getrokken.

Nog even een laatste stempel bij de kerk in Baarle Nassau en onze wandeling zit erop.

We sluiten af bij restaurant Den Engel voor ons etappe drankje.

Het was weer een mooie dag. Tot een volgende keer.

Ameland dag 4

Waddenwandelen

6 maart, 17 km, zonnig 10 graden van Hollum naar de boot

We hebben een jarige vandaag. Van harte gefeliciteerd Elly. Een kadootje hoort erbij met herinnering aan Ameland.

Wat een heerlijke laatste dag. De bagage laten we achter in ons fijne hotel in Hollum. Taxi de Boer verzorgt onze bagage vervoer en brengt die om 15.30 uur bij de boot.

Door de polder gaan we naar de Waddenzee. Honderden ganzen grazen er. Als we dichtbij komen vliegen ze al op met het bekende “gak” geluid. Mooi om te zien dat ze zowat tegelijk opvliegen. Daar sta je even voor stil.

Terugkijkend zie je de contouren van Hollum.

Als we aankomen zien we de schorren en slikken van het Wad. Wauh, wat kan ik genieten van die glinstering op de modder.

Na enkele km nemen we afscheid van de Waddenzee en klimmen over de dijk op weg naar Ballum.

Nog heel even een kleine pauze.

In Ballum vinden we een cafe open. Elly trakteert en we genieten van een kopje koffie en iets lekkers. Dank je wel Elly.

Na Ballum gaan we een duingebied in. De Zwanenwater duinen. Nog even genieten van die heerlijke rust, gouden kleuren van het riet. Zeker niet via de kortste weg naar de boot. De lange afstand route Waddenwandelen brengt ons op de mooiste paden.

Vlak voor Nes gaan we door een bos met wat hoogte verschil. Nog even de beenspieren testen.

Via het Kobuspad lopen we Nes binnen. Onverwacht omdat je het pas op het laatst ziet liggen.

Het was een echte voorjaarsdag vandaag. We zien de eerste citroenvlinders, krokussen, sneeuwklokjes en bloeiende Els.

In Nes sluiten we onze wandeldagen af. We gaan langs de haven naar de boot.

We gaan met de gewone boot naar Holwerd en onderweg signaleren we 2 zeehonden. Een kadootje!

We kijken terug op 4 fantastische wandeldagen over het prachtige eiland Ameland.Met 4 dagen volop zon, een voorjaars gevoel. Dank voor het fijne gezelschap en tot een volgende keer.

Ameland dag 3

Waddenwandelen

5 maart, zonnig, 23 km van Buren naar Oerd langs het strand en naar Buren terug

Met heel veel dank aan Elly voor onderstaand verslag, hier en daar aangevuld.

Wat een geweldige dag was het vandaag. Zon, wind (hoort erbij aan zee), 8 graden.
De dag begon vanmorgen met een prachtige zonsopkomst van uit het raam. De dag begint goed met koffie, yoghurt met muesli en vers fruit, roerei en een snee krentenbrood toe.
Met de bus gaan we naar Buren aan Zee, net als gisteren. Bushalte voor de deur, wat willen we nog meer. Officieel geen bushalte daar maar de chauffeur was, net als gisteren, zo aardig ons daar af te zetten 😊


We lopen door de duinen naar het Noordzee strand.


Wat ik opvallend vind zijn de bandensporen in het zand. Wat moeten al die voertuigen op het strand? Ik kom een auto tegen met het raampje open en een hond steekt zijn snuit in de wind 🤔 Even later zie ik een squad (zo’n motor met 4 wielen). Ik ga mijn gedachten hierover niet met jullie delen 🤫
Meer dan 4 km over het strand, wat een gevoel van vrijheid, ontspanning, één zijn met mezelf. De wind blaast zand over het strand en maakt zandduinen.

De meeuwen krijsen en de scholeksters roepen naar elkaar. Ik zie schelpen, zo mooi. Alleen de natuur kan ze zo vormen, volmaakt van kleur en vorm. Ook maakt de natuur mooie stillevens van schelpen, van zand. Zonder hamers en beitels. Gewoon met wind, zon en water. De natuur is een echte kunstenaar.
Ik laat voetstappen achter in het zand, voor even. Tot ze worden uitgewist door het water.

Bij Oerd gaan we de duinen over.


De route voert ons verder door de duinen. De eerste uitlopers van het wilgenroosje steken hun rode kopjes nieuwsgierig boven de grond. Want boven de grond begint weer een nieuw seizoen van groeien, bloeien en zaad schieten. Tot de cirkel weer rond is en ze in de winter weer beschutting zoeken tegen de winterse elementen.
In het duingebied liggen vlonders zodat we ook van dit stuk natuur kunnen genieten.


En stap voor stap komen we bij de oostelijke ronding van Ameland te zien op de printscreen van de route. We zijn nu bij de Waddenzee. Het water is rustiger, er zijn veel vogels die daar foerageren.

Een hele andere beleving dan langs het Noordzee strand. Nu staat het water laag maar aan de rand met hooi is te zien dat het water soms (bijna) tot het pad komt. We komen aan bij Oerd Blinkert. Dit is met 24 meter de hoogste duin van Ameland.

In de schuilhut aan de voet van het duingebied, eten we onze lunch en omdat we er toch zijn, scoren we nog een geocash.


Van de wind in de rug gaan we naar de wind op de kop. We lopen 7 km op en verhard pad, de meseta van Ameland. De meseta is een hoogvlakte in Spanje tussen Bourgos en Léon en die staat bekent om zijn saaiheid. Het pad is saai, de natuur om ons heen allesbehalve. We zien scholeksters, kolganzen, grauwe ganzen, eidereenden. Meer vogelsoorten kunnen we met het blote oog niet onderscheiden.


Aangekomen in Buren verwennen we de innerlijke mens met koffie en thee. De benen krijgen een half uurtje verdiende rust want ze moeten ons nog ruim drie km dragen naar de Veerhaven. We komen opnieuw bij het Wad aan. De zilveren kleur op het water is betoverend

Daar eindigt na ruim 22, misschien wel 23 km onze wandeltocht, een tocht vol nieuwe indrukken en schoonheid voor wie dat kan zien.

Ameland dag 2

Waddenwandelen

4 maart, zonnig, 7 graden. Van strand van Buren naar Hollum 20 km

Vanmorgen begon met een vervoers verrassing. Voor ons hotel stopt de bus naar de boot en bij de boot wacht de bus naar Buren. Speciaal voor ons zet hij ons precies bij zee af. Een topservice!

We lopen van oost naar west. Zo waren we voor 9.30 uur gestart. Eerst door de Grauwe Duin, daarna door de bossen. Een zeer afwisselende dag. Met een strakblauwe lucht is zo een mooi eiland als Ameland op zijn mooist.

Na bijna 5 km komen we op het strand aan en treffen horeca die net open is. Strandtent Sjoerd. We boffen. Daarna gaan we een stukje over het strand.

We blijven verrast worden. Na ongeveer 1,5 km over het strand komen we bij de Zwanenwater duinen. Een mooi pad langs de eendenkooi. We horen de scholekster, wulp, kieviten en ook al de veldleeuwerik. We komen verder bijna niemand tegen, een oase van rust en natuurschoon.

Daarna gaan we richting strand en komen op een pad langs de Lange Duinen.  Een geschenk van de natuur wordt het genoemd.

Ter informatie:

Het voor u liggende brede strandgebied is de afgelopen 30 jaar ontstaan toen de grote zandplaat het “Bornrif” zich vanuit het zeegat tussen Ameland en Terschelling naar het oosten verplaatste en met het strand samengroeide.


Sinds 1990 legt de zee een laag vruchtbaar slib en klei op de oever van de baai en daarop zijn zoutminnende planten gaan groeien. Vanwege ondergrondse toevoer van zoet water uit de duinen zijn er intussen ook zoetwater planten gaan groeien en in to-taal staan er al meer dan 60 soorten planten op het groene strand. Het ontstaan van een groen strand is in Europa zeer uitzonderlijk en wat u voor u ziet is dus echt een bij-zonder landschap.

Tussen de planten en de broedvogels zitten zeldzame exemplaren die daarom ook op Nederlandse Rode lijsten staan vermeld. Er loopt een wandelroute tussen het groene strand en de duinen die het hele jaar toegankelijk is. De vegetatie is tijdens het broed-seizoen voor de vogels gereserveerd en dit wordt met duidelijke borden aangegeven. Ook buiten het broedseizoen wordt u verzocht de vele vogels met rust te laten en het pad zoveel mogelijk te volgen. Vooral tijdens hoogwater rusten er soms duizenden kustvogels aan de waterlijn. Namens de vogels bedankt voor uw medewerking.

Spannend was het Finnegatspad. Totaal onbegaanbaar. We staan voor een keuze …..of 2 km terug of het wandelpad volgen? Gelukkig zien we op Topo GPS dat  het wandelpad doorloopt. Ook hier staat veel water en zoeken we een pad door de duinen.

Hier kunnen we echt niet door.

Dan zijn we bij het pad waar we de duinen over kunnen. We hebben het toch maar voor elkaar!

Deze voorjaarsdag was er een met een gouden randje!

Wadden wandelen Ameland

Waddenwandelen

3 maart, zonnig 7 graden, 9,5 km

Natuurlijk hoop ik altijd op zonnig weer en nu lijkt het erop dat we volop zon krijgen om het lange afstand wandelpad “Waddenwandelen” op Ameland te gaan doen.

Vandaag starten we en donderdag gaan we na de wandeling naar huis.

We logeren in het Fletcher hotel van Hollum en gaan vandaag voor de westzijde van het eiland.

We hadden de snelboot van 13 uur. Altijd is het aankomen op zo een Waddeneiland, meteen een vakantie gevoel. We zijn op pad met: Lydia, Joke, Leo, Jose, Ton, Jose, Marion en Elly.

Eindeloze vlaktes, eerst door de polder.

We komen langs het monument van het paardengraf aan het Tjettepad. In 1979 verkeerde een zeiljacht in nood en de reddingsactie werd uitgevoerd met paarden. Het was te diep en de paarden verdronken.

Een stukje over het strand. De zilveren gloed op het water is prachtig. De zee is bijna lichtgevend.

Bij het Sierdsmoaispad gaan we het duin over.

En komen zo via de bossen en de eendenvijver bij de vuurtoren aan.

De vuurtoren, Bornrif genaamd is 55 meter hoog, 15 verdiepingen! Enkelen gaan toch even naar boven. Onderweg naar boven is de kamer te zien met een vuurtorenwachter.

Het laatste deel gaan door een droge en daarna natte duinvallei.

De natte duinvallei is een uitdaging voor Leo, Jose, Elly en Marion. De anderen kiezen de droge route terug.

Een hele mooie eerste dag!!!

Kustpad dag 4

Meerdaagse wandeling

20 februari, bewolkt, droog 3-11 graden van Het Zilk naar Haarlem, 20 km

Vandaag gingen we vooral door de Waterleiding Duinen en door Nationaal park Zuid Kennemerland. Een oase van rust en natuur en dat niet ver van Haarlem en Zandvoort vandaan!

Een heerlijke laatste dag van ons kustpad geschreven door Elly en door mij aangevuld.

We vertrokken bij het Stayokay hotel op weg naar de route. Sneeuwklokjes hebben hun klokjes nog dicht want het is nog fris op dit vroege tijdstip.

 

Het lijkt wel of de regenbui van vannacht het winters bruin van het mos gespoeld heeft en vervangen door zonnig geel.

De meeste kou hebben we gisteren achter ons gelaten, we vinden het een heerlijke wandeltemperatuur.

Over de zon gesproken, die deed toch z’n best om door een wolk heen te piepen. We passeren het Oosterkanaal en even later zijn we op de route.


Ik ben verrast de sporen (bloeiwijze) van het mos, het zet de omgeving in een bruin-oranje gloed.

 

Ondanks hun schutkleur ontdekken we tussen de bomen damherten. We zien groepen met alleen maar jonge bullen. De hindes met hun jongen zagen we in aparte groepen.


En dan die boomstronk. Na een mooi bomenleven gaat hij langzaam op in de cyclus van het leven en is dit er nog van over…..


We komen aan bij boshut Panneland voor onze eerste stop. Gezellige dames voorzien ons van koffie, thee en lekkers.


We komen weer in de Waterleiding duinen.


We lopen de waterleidingduinen uit, eten wat bij Dune aan de duinrand, en we lopen daarna Nationaal park Zuid-Kennemerland in.


We lopen voornamelijk op deze verharde weg en het laatste stukje over een zandpad. Nog even de zandheuvel naar beneden en dan zijn we bij Kraantje Lek.

Hier eindigt de vierde editie van het kustpad. Vanaf onze slaapplaats 21 km gelopen. We sluiten af met het etappedrankje.


Mieke heeft al plannen voor ons lustrum volgend jaar. We kijken er naar uit….

Mieke:

Het waren heerlijke wandeldagen! Heel hartelijk dank voor jullie gezelschap, de mooie gesprekken en het samen beleven van het kustpad. Volgend jaar gaan we zeker het 5e deel van het kustpad vervolgen.

Kustpad dag 3

Meerdaagse wandeling

19 februari, 23 km heel koude wind 4 graden. Van Katwijk via Noordwijk richting Zilk

We slapen in het Stayokay hostel Noordwijk en ik kwam erachter dat een bus terug naar ons hostel niet echt in de buurt kwam….. Gelukkig kent Johan het hier heel goed en kwam met een advies vanaf het Zweefvliegtuig veld terug te gaan. Dat is 1 km minder in de richting van Zilk en dan direct terug. Een wandelpad evenwijdig aan de Vogelaar dreef.

Vandaag was het opnieuw heel afwisselend. Direct naar het strand voor een km of 5. Het was prachtig op een verder leeg strand.

Ik had het nog steeds heel koud en daarom kwamen we na 5 km, bij het begin van Noordwijk, bij een zeer gastvrije strandtent. We nemen het ervan. Koffie/thee met een gebakje gaat er dan al in….😉

Net na Noordwijk kwamen we een restant van  de Atlantikwall. Gebouwd in de 2e wereldoorlog. Een verdedigings linie van de Noordkaap naar de Pyreneeën. Langs de hele kust werden betonnen bunkers gestort.

Door de duinen en de bossen gingen we verder naar het noorden.

Bij de Noraweg gaan we voor nog eens 1,5 km over het strand. Ieder met zijn/haar gedachten, helemaal ingepakt met mutsen en dassen.

Het Langeverderduin is voor mij vandaag het hoogtepunt. Smalle paden, duinen die omhoog en omlaag gaan. Helaas was de zon een beetje verstopt achter een dunne bewolking. Sfeervolle foto’s….we ervaren leegte en rust. Genoeg om te zien en elke stap te genieten.

 

Terug naar ons hostel kwamen we een stukje door de Waterleiding Duinen. En ja….voor ons verrassend. We zagen veel damherten. 2 waren hun geweien samen aan het testen. We horen de klappen van de geweien goed. Els heeft alvast een mooie foto kunnen maken. Wie weet zien we er morgen meer.

In het Stayokay hostel worden we gastvrij ontvangen. Moe en heel voldaan nemen we er plaats voor ons etappe drankje.

Morgen de laatste dag alweer…..op naar Haarlem.

Kustpad dag 2

Meerdaagse wandeling

18 februari, 25 km 2 graden zon, van Den Haag naar Katwijk

Onderstaand verslag is van Elly, waarvoor heel hartelijk dank!

Wat een geluksvogels zijn we. De dag begon fris met een temperatuurtje van -2, zonnig, oplopend naar +3.
Wij als provinciaaltjes moesten ons een weg banen door de stadse drukte van den Haag. We komen bijna ogen en oren tekort om veilig over te kunnen steken. Maar na 1,8 km zag ik de tweede kamer der Staten-Generaal,  we steken de weg over en we lopen het Haagse bos in, wat een rust.



Ik begin even een stukje verderop in de route: de Waalsdorper vlakte. Dat is de foto met de drie kruisen. Een kippenvel moment. Dat er mensen zijn  die gestreden hebben voor onze vrijheid, KANJERS!



Vanmorgen scheen de zon uitbundig, altijd goed voor mooie plaatjes. Helemaal in combinatie met water. De oude beuk met Tonderzwammen is dan zelf wel dood maar geeft leven aan insecten en vogels die in de holten een nest bouwen.
Het Haagse Bos gaat over in  Landgoed Clingendael, Vlakte van Waalsdorp en Meijendel. Bij Meijendel lopen we niet meer door het bos. Het landschap wordt meer open en hier en daar is een kleine zandverstuiving te zien. Bomen hebben nauwelijks een stam. Die zijn verdwenen onder het zand . We lopen tussen vennen door.


Mos vervangt zijn bruine winterkleur voor fris lentegroen. Ook de korstmossen op de takken hebben zin in de lente en kleuren uitbundig geel. En de gagel vindt het nog wat te fris en houdt z’n knoppen nog gesloten. In de boerderij van Meijendel hebben we na 11 km onze eerste pauze. Tijd voor koffie.
Na onze 2e pauze bij Duinoord lopen we echt de duinen in. Smalle zandpaadjes, op en neer, uitkijken naar de palen met de rode kop, ondersteunt door de wandelapp om op de route te blijven. Hier en daar wat nat, het valt mee….


De duinen gaan over in een halfverhard pad wat ons naar Katwijk aan Zee voert.


25,5 km verder komen we bij onze eindbestemming aan. Poeh poeh, de benen hebben het weer goed gedaan. We zijn moe maar voldaan.

We logeren in 2 appartementen: “steeds aan zee”. Eerst even inchecken, daarna om 19.30 uur naar het restaurant.


Morgen lopen we naar de Zilt, 20 kmwaarvan we de eerste al hebben gelopen 😊

Kustpad

Meerdaagse wandeling

17 februari, koud en zonnig, 10 km, van Scheveningen naar Den Haag

We vervolgen onze weg van het lange afstand kustpad en we zijn inmiddels bij deel 2. In 4 dagen gaan we van Scheveningen naar Haarlem station.

Degenen die met de auto komen gaan naar de parkeerplaats Uithof en daarna met een directe metro naar het Kurhaus.

Wat boffen weer het heerlijke zonnige winterweer! We zijn op pad met: Patricks, Marjo, Els, Elly, Joepke, Mieke, Gerard, Piet en Hans

Het Kurhaus is een hotel uit 1884 met een mooie monumentale koepel.

De kustroute loopt vandaag niet langs de kust…..we wandelen door de parken van Scheveningen, de Scheveningse Boschjes. Deze werden in de 30-tiger jaren van de 20e eeuw in het kader van werkverschaffing. Rustige parken, en vijvers met een klein laagje ijs.

We zien indrukwekkende kunst, stuk voor stuk herdenkingsmonumenten. Deze is ter herdenking aan ontelbare slachtoffers vande 2e wereldoorlog

We komen ook langs het Vredespaleis. Afgesloten! Het blijkt Amerikaans grondgebied. Van een afstandje torent het gebouw boven de bomen uit.

Als we in Den Haag zijn, zijn we toe aan pauze. Wel binnen, want het is echt te koud om buiten stil te zitten.

We lopen langs de spiegel expositie. Dat is leuk voor “selfie” in de spiegel.

Daarna gaan we langs het binnenhof. Deze wordt verbouwd. We gaan een hoge uitkijktoren op om binnen op hierbinnen hof te kunnen kijken. Vele treden….ik schat meer dan 150. Moeite wordt beloond. We hebben een mooi uitzicht

Onderstaande foto is van Elly….een meeuw vloog zomaar op het juiste moment voorbij.

Het laatste stukje langs het station en dan 1,5 km naar ons overnachtings hostel. Stayokay Den Haag. Niet ver van de route en prima accommodatie.

Morgen gaan we naar Katwijk. We kijken er alweer naar uit.