Dag 15. Melide – Salceda

Camino Français

2 oktober,   26 km, 15-24 graden, half bewolkt. Van de koe die niet beviel


Gerrit gaat vandaag met de taxi naar ons nieuwe adres. Zijn zicht is nog te slecht. Hij kan zijn bril nog niet op. En hij kan zijn linkeroog nog niet open doen.
Gisteren was de etappe lang, vandaag nog langer maar liefst 26 kilometer. Veel stijgen en dalen door eucalyptusbossen. Maar beter is dat het 8 graden minder warm wordt dan gisteren.
Als we Melide uitlopen verwachten we dat het druk met pelgrims zal zijn. Het tegendeel is waar. Het is heel rustig. Waar is iedereen uit Sarria en Portomarin gebleven?
We steken een beekje over.
Na 8 kilometer krijgen we in het dorp Boente de eerste stempel van vandaag.
We lopen verder richting Ribadiso en Arzua. Onderweg zien we 2 mannen bezig met een koe. Het lijkt er voor ons op dat ze de koe willen helpen te bevallen. Maar een collega pelgrima, boerin uit Tennessee zegt dat het heel wat anders is. Ze proberen de baarmoeder terug te duwen in de koe. Deze heeft waarschijnlijk een slechte bevalling gehad die gepaard ging met een verzakking. De klomp rood weefsel die we zien is niet een kalfje maar de baarmoeder die eruit hangt. Het loopt waarschijnlijk slecht af met de koe. Dat willen we niet zien. We zijn teleurgesteld.
Ribadiso ligt beneden aan en riviertje met een middeleeuwse brug. Hier houden we pauze.
Arzua is een grote plaats die we langs een lange weg met herbergen aan weerszijden doorkruisen.
Aan het eind van Arzua deelt een non stempels uit en laat ons een korte film van 2 minuten over Jacobus zien.
Na Arzua lopen we langs weiland en door eucalyptusbossen naar ons overnachtingsadres van vandaag.
En we komen een ‘wall of wisdom’ tegen. De volgende vraag vind ik boeiend.
s

Ons overnachtingsadres is aangenaam net als het etappedrankje.

d

Santiago of Muxia

Camino Français

1 oktober, zonnig, 25-30 graden

Vandaag hebben we een rustdag voor Santiago of voor degenen die zin hebben in nog een wandeldag een etappe van 20 km naar Muxia

Monica, Marijke H en ik kiezen voor een excursie op het dak van de kathedraal. Even van te voren reserveren “cubiertas de cathedral” en je hebt gelijk ook toegang tot het museum. We zijn vol verwondering van de diverse bouwstijlen, romaanse stijl, gotische, barok

De Kathedraal van Santiago de Compostella is de hoofdkerk van het aartsbisdom Santiago de Compostella. Zij staat aan het plein Plaza del Obradoiro in Santiago de Compostella, in het noordwesten van Spanje. De kathedraal heeft de vorm van een kruiskerk. Zij werd vanaf 1077 onder Alfonso VI van Castilië gebouwd op de resten van een eerdere kerk uit 800.

Intussen gingen Marijke v B, Bertine, Irene en Annemiek op pad voor nog een wandeldag. Zie hieronder het verslag van Irene.

01–10-2023
Vandaag gaan 4 senorita’s nog een dagje caminoën, we lopen een stuk van de camino Finesterre en doen de route van Trasufre naar Muxia volgens de camino paal nog 19,7 km. De taxichauffeur is mooi op tijd en we rijden om 8.30 uur Santiago uit. De chauffeur weet niet waar Trasufre ligt maar hij levert met google maps toch mooi bij de paal zoals eerder aangegeven af. We lopen in de concello de Muxia, het is prachtig hier de eerste 2,5 km lopen we door de bossen de jagers zijn daar ook druk aan het geknal te horen. We drinken in Senande ons eerste bakkie. Het is een glooiend landschap en het is dan ook klimmen en dalen.In OS Muiños gaan we lunchen bij een cafeetje daarna hoeven we nog maar 7,5 te gaan. En dan komen we uit het bos bij Corhente
en dan zien we ineens de zee wauw daar moeten we naar toe naar Muxia het us dan nog maar 3, 7 km. Wat een prachtige badplaats Bertine neemt een duik in het water voordat we het stadje ingaan voor een verfrissend drankje. Daarna op ondrrzoeknuit naar het hoogste punt de iglesia en de vuurtoren. Rond 17.15 uur wordt het jammergenoeg weer tijd om een taxi te regelen terug naar Santiago. Wat een mooie dag we zijn allemaal voldaan en verrukt hoe mooi de route was.

Daar is Muxia. Na de aankomst is er een pauze in het centrum. Daarna gaan ze naar het kerkje aan zee en natuurlijk nog even omhoog klimmen voor het uitzicht naar beide zijden. Het is fantastisch. Wat een ervaring.

Dag 14. Airexe – Melide

Camino Français

1 oktober,  24 kms.  15-32 graden    Boerendorpjes, kerkjes, kruisen, ‘pulpo’ en een onverwachte wending.

Het was  onverwacht een rare dag  vandaag. Eerst nemen we afscheid van Geke die wegens familieomstandigheden naar huis gaat.

We missen je

Vervolgens na 8 kilometer de valpartij van Gerrit. Hij struikelt over een steen. Het ziet er akelig uit. Een ambulance wordt gebeld, waarmee hij eerst naar de eerste hulp van Palas del Rey 400 meter verderop wordt gebracht.
Vandaar wordt hij samen met zijn vrouw Karin voor verder onderzoek naar het ziekenhuis van Lugo gebracht, 40 kilometer verderop. Gelukkig constateert men daar dat de schade alleen aan de buitenkant zit. Eind van de middag is hij weer bij de groep in Melide, ons volgende overnachtingsadres. We zijn erg blij. Nu afwachten wanneer hij weer mee kan lopen.
Na alle commotie gaat de rest van de groep veel later dan gepland verder met lopen. Een warme dag wacht, tot wel 32 graden. En een rustige Camino omdat de meesten al ver voor ons uit lopen.
Vandaag gaat de route door veel boerendorpjes en langs kerkjes en kruisen. Voor Geke en Gerrit worden kaarsjes gebrand.
Je voelt je bijna in de middeleeuwen lopen; dorpjes die al in de Codex Calixtinus worden genoemd, de eerste 12de eeuwse reisgids van de pelgrim. De Codex Calixtinus beschrijft de pelgrimstocht van de monnik Aymeric Picaud van het Franse Picardië naar Santiago. De Camino Frances volgt zijn route voor een groot deel. Er is een Nederlandse vertaling van Van Herwaarden.
De meeste horeca is open.

We passeren veel beelden en kruisen.
Bij de middeleeuwse brug van Furelos nog een drankje voordat we de laatste kilometers naar Melide lopen.
Melide is de stad van de ‘pulpo’ (inktvis). Er zijn twee restaurants die vooral nationaal maar ook internationaal faam hebben. De inktvis wordt in een grote pan gekookt en daarna in kleine stukjes gesneden en met olie en paprika en Spaanse chilipoeder op een rond houten bord gelegd.
En dan zijn we weer bij elkaar in de volgende herberg voor een etappedrankje in de heerlijke tuin.

Camino Francais Lavacolla

Camino Français

29 september, 17 km, zonnig 27 graden van Salceda via Pedrouzo naar Lavacolla

We hebben een jarige vandaag. Irene is jarig en we feliciteren haar van harte. De barman had wel een hele mooie “cafe con leche” gemaakt.

Na de etappe van gisteren van 27 km, is deze etappe een makkie. Eerst van Salceda naar O Pedrouzo, in dit overzicht van rechts naar links, iets voorbij de helft.

Dan van O Pedrouzo naar Lavacolla, met steeds kleine hoogteverschillen. Je ziet het…… morgen nog een klein stukje en dan zijn we er.

Wij vertrekken als de zon net boven de horizon verschijnt. We voelen het als “golden summer”. Alles is goudgekleurd.

Vandaag hebben we wederom vele paden door het bos. De grote drukte van O Pedrouzo hebben we niet. Als we daar aankomen is het 9 km verder en iedereen is al onderweg. Het is heerlijk in de koelte.

In O Pedrouzo gaan Marijke, Bertine en ik nog even naar de t shirt winkel.

We kopen een roze t shirt om morgen zo Santiago in te lopen. In het bos daarna is een man uit Columbia met souvenirs. Hij maakt een speciale stempel van was.

Daarna langs het vliegveld en de bekende paal op de gemeente grens van Santiago.

We treffen elkaar weer in San Paio bij restaurant Porta de Santiago. Fijn dat we er allemaal weer bij zijn. Ieder op zijn eigen tempo. Elk tempo is goed, we komen er wel.

Wacht ons daar een klein pittige klim. Schakelen in de lage versnelling. Te voet is dat met kleine passen en voor mij langzaam naar boven.

We gaan voor de laatste km’s en in Lavacolla bij de kerk voor ons etappe drankje. Heerlijk in de schaduw.

Camino Francais Lavacolla

Camino Français

29 september, 17 km, zonnig 27 graden van Salceda via Pedrouzo naar Lavacolla

We hebben een jarige vandaag. Irene is jarig en we feliciteren haar van harte. De barman had wel een hele mooie “cafe con leche” gemaakt.

Na de etappe van gisteren van 27 km, is deze etappe een makkie. Eerst van Salceda naar O Pedrouzo, in dit overzicht van rechts naar links, iets voorbij de helft.

Dan van O Pedrouzo naar Lavacolla, met steeds kleine hoogteverschillen. Je ziet het…… morgen nog een klein stukje en dan zijn we er.

Wij vertrekken als de zon net boven de horizon verschijnt. We voelen het als “golden summer”. Alles is goudgekleurd.

Vandaag hebben we wederom vele paden door het bos. De grote drukte van O Pedrouzo hebben we niet. Als we daar aankomen is het 9 km verder en iedereen is al onderweg. Het is heerlijk in de koelte.

In O Pedrouzo gaan Marijke, Bertine en ik nog even naar de t shirt winkel.

We kopen een roze t shirt om morgen zo Santiago in te lopen. In het bos daarna is een man uit Columbia met souvenirs. Hij maakt een speciale stempel van was.

Daarna langs het vliegveld en de bekende paal op de gemeente grens van Santiago.

We treffen elkaar weer in San Paio bij restaurant Porta de Santiago. Fijn dat we er allemaal weer bij zijn. Ieder op zijn eigen tempo. Elk tempo is goed, we komen er wel.

Wacht ons daar een klein pittige klim. Schakelen in de lage versnelling. Te voet is dat met kleine passen en voor mij langzaam naar boven.

We gaan voor de laatste km’s en in Lavacolla bij de kerk voor ons etappe drankje. Heerlijk in de schaduw.

Camino francais Salceda

Camino Français

28 september,27 km, bewolkt,20 graden van Melide naar Salceda

Door een computer storing was er een paar dagen geen internet, vandaag plaats ik het verslag van 28 en 29 september.

Vandaag met hartelijke dank aan de 4 wandelaars Irene, Bertine, Marijke v B en Annemiek, zij hebben deze etappe volbracht en het verslag en bijbehorende foto’s gemaakt. Mieke, Monica en Marijke H hadden een rustdag.

Voor vertrek nog even een groepsfoto.

Vandaag na ons ontbijtje bij Albergue
San Anton om 8.20 uur op pad. De paden op de lanen in maar hier in Galicië is het de tamme kastanje en  ecalyptus bossen door, langs de mais weilanden en ook steken we een aantal kabbelende rio’ s over. We zien de zon opkomen wat mooie foto’s oplevert. Onze eerste café americano en con leche stop op 6 km bij El Alemán en daarna weer door. En door ………zegt Marijke v B. We moeten dan nog  ongeveer 20 km door het mooie Gallicische landschap. We nemen nog even een camino complementaire route tussendoor, prachtige uitzichten en een flinke klim omhoog om daarna weer af te dalen richting Ribadiso de Baixo en Arzuá. Net in de buitenwijken van Arzua is een pleintje waar in een driehoekje bankjes staan we kunnen er lekker even lunchen met de vergaarde etenswaren uit de supermercado in Azurá. Muziek op de achtergrond maakt het helemaal af. Dan weer door want ja we hebben nog een aantal km voor de boeg en we moeten voor het donker wordt binnen zijn anders wordt onze Miek ongerust.
Tussendoor nog een koffie  chocomel en fris stop bij Calzada bij Taverna Velha voordat we in Salcedo aankomen. Hier is onze herberg waar we slapen. Eerst een etappe drankje voordat we ons toilet gaan maken. Irene regelt een taart voor haar 59-ste verjaardag bij het cafe/ restaurant naast de herberg. De herbergier regelt een santiago taart met 5 kaarsjes en een 9 zooooo leuk en we zingen vast in het Spaans op haar oudejaarsdag ” Lang zal ze leven” = “cumpleaños Feliz, te deseamos todos”


Wat zijn we voldaan wat een mooie herinneringen en wandeldag.

Op pad onderweg, over wel hele grote stapstenen. Er was een keuze, ga je over de stenen of over de weg? Annemiek wist het nog. Als je niet teveel regen hebt, kies de stapstenen, dat is veel mooier.

Het zijn vele paden door de bossen. Steeds opnieuw komen we Heinz en zijn vrouw Johanna tegen we Josepho en zijn vrouw. In Arzua worden boodschappen gedaan. Er worden ook speciale “Mieke foto’s” gemaakt in de tunnel. ,(Leuk!)

Rond 16.30 uur komen ze aan in Salceda. Moe maar zeer voldaan. Tijd voor het etappe drankje en alvast de verjaardag van Irene, morgen is ze jarig.

Camino francais Santiago

Camino Français

Yeah we zijn er. 17 wandeldagen en 320 km. Fantastisch gedaan.

Van harte gefeliciteerd voor Monica, Marijke, Marijke, Bertine, Irene en Annemiek. Speciaal voor deze aankomst dag waren we in het roze. Gisteren had ik nog een t-shirt in Pedrouzo gekocht.

30 september, 12 km, 14-32 graden van Lavacolla naar Santiago

In de heerlijke koelte van de ochtend gaan we op pad. Niet veel km’s meer te gaan, we hebben er zin in. De zon komt op en er is geen wolkje te bekennen.

De laatste top is de Monte de Gozo. Het is klimmen van 300 naar 410 meter. We vinden het meevallen.

We gaan ook naar de 2 pelgrims die over de stad uitkijken. Monument voor de pelgrims. Even van de route af en dan ben je er. Hier vandaan kun je de torens van de kathedraal zien liggen.

De aankomst op het plein voor de kathedraal is een feestje. Er zijn vele pelgrims, we horen gejuich en zien dat andere pelgrims elkaar van harte feliciteren. Ontmoetingen met de andere pelgrims, die we onderweg ontmoet hebben. Vreugde over: we hebben het volbracht.

Daarna gaan we voor ons etappe drankje en een kleine lunch.

We gaan deze zelfde middag onze “Compostella’s” ophalen. Omdat we als groep zijn, kunnen we rechtdoor naar beneden. We vullen de gegevens in op de computer en voila, binnen 10 minuten zijn de documenten klaar. Ze komen gewoon uit de printer. We makkelijk en snel….we missen de persoonlijke noot. Wel leuk dat ik de Compostela’s mag uitdelen. Lieve allen, dik verdiend! Al die stappen heb je zelf kunnen/mogen zetten.

Tot slot een gedichtje van Ricky Rieter:

Voltooid is dit pad, voldaan zijn we en gelukkig, nu delen van wat bijna niet te delen is, delen is vermenigvuldigen, almaar groter wordt ons geluk, van buiten en van binnen

Dag 13. Vilachá – Airexe

Camino Français
30 september,  20 km,  15-32 graden.  We passeren Portomarin, Castromaior, het kruis van Lamoreiros en veel nieuwe pelgrims.
Vanaf Vilacha dalen we verder af naar Portomarin.Omdat de weg  regelmatig is zijn we om kwart voor acht in het donker vertrokken. Het wordt immers heel warm vandaag. Fijn als we zo lang mogelijk in de koelte lopen kunnen. En dat lukt gedurende 9 kilometer prima, omdat er zo lang mist hangt in Galicië. We vertrekken met volle maan.
Bij een kruispunt kunnen we twee routes kiezen. We kiezen de kortste, rechtsaf.
Als we bij Portomarin aankomen is het inmiddels licht. Daar steken we een lange brug over.
Portomarin ligt aan een groot stuwmeer. Om dit stuwmeer mogelijk te maken is de stad in 1962 onder water gezet. Het water staat nu laag. We zien resten van de oude stad in het water. Alleen de bijzondere romaanse kerk San Nicolas is destijds verplaatst naar het dorp dat boven het stuwmeer is opgebouwd. Het is de grootste Romaanse kerk van Galicie en heeft de vorm van een fort. We zien de kerk vanaf de brug en besluiten Portomarin niet verder in te gaan.
Een lange klim omhoog volgt met veel andere pelgrims.
De uitzichten zijn weer prachtig zoals elke dag.
We zien voor het eerst pelgrims op witte gympen en op slippers en een in oosterse outfit. En veel nieuwe mensen.
Na ca. 11 kilometer passeren we de opgravingen van Castromaior uit de 4de eeuw voor Christus, de moeite van een kleine omweg waard. Met mooi uitzicht op de omgeving Indrukwekkend.
Vlak voor onze overnachtingsplek passeren we het kruis van Lamoreiros uit 1670. Het wordt als uniek gezien op de Camino de Santiago. Het heeft aan de ene kant een beeld van Jezus aan het kruis, en aan de andere kant Maria met het kindje Jezus.
Nog wat vreemde objecten onderweg. Een gigantische paddestoel en een huis met veel mais.
Vandaag overnachten we in een pension.

Dag 12. Sarria – Vilacha

Camino Français

29 september,   21 km, 13-28 graden. Voorbij het 100 kilometer punt.

Het is wel een aparte ervaring om in Sarria te zijn met zoveel pelgrims. We hadden een prima kamer met lage bedden in een herberg aan de Rua Maior.

’s Avonds hebben we pizza gegeten als afwisseling op de pelgrimsmenu’s die we tot nu toe elke dag gegeten hebben. We hebben gemerkt dat er best veel Nederlanders onderweg zijn. Anita uit Arnhem eet met ons mee. Zij is ook in Leon gestart en slaapt in hotels. Morgen heeft ze een rustdag.                                                   Het wordt een warme dag. Daarom starten we zo vroeg mogelijk met lopen, al voor half 8.  Te vroeg blijkt later.  Er hangt namelijk een dikke mist die langzaam optrekt. Op een geasfalteerde weg lopen is zo vroeg geen probleem, maar een bospad wel. Maar eerst kunnen we nog een foto maken bij de letters van Sarria.

ik

We wachten een kwartier en zien veel mensen passeren met koplampen. Het is een lange file vanuit Sarria.  Dat is wennen.

Morgen zal dat weer anders zijn omdat de meeste mensen de standaard etappes zullen lopen naar Portomarin. Wij stoppen enkele kilometers daarvoor.
Enkele beelden van de file.
Weer een prachtig oud kerkje waar we een stempel halen. We hebben de laatste 100 kilometer 2 stempels per dag nodig om een Compostela te krijgen.
Altijd prachtig die zonsopkomst.
Er is veel horeca onderweg en prachtige uitzichten.
De kolen van de Caldo Gallego (koolsoep vaak voorgerecht in het pelgrimsmenu) groeien aan het pad.
En dan is daar het 100 kilometer punt. We zijn nog steeds opgewekt ondanks de hitte.
Een horreo (voormalige graanopslag).
Een waterbron voor de broodnodige verkoeling en een vervallen huis
De laatste kilometers dalen we en krijgen al van ver zicht op Portomarin. Maar daar komen we morgen pas.
Daar is onze herberg, weer  midden in het boerenland. In een gehucht van 30 inwoners. Lekker rustig en een aangename plek met mooi terras en tuin.
We zijn hier met 5 Amerikaanse mensen van Nederlandse afkomst en een Israëlische vrouw en eten ‘ls avonds samen. Gezellig.

Dag 11, Samos – Sarria

Camino Français

28 september,  16 km, 14-25 graden. Over holle wegen. Het wordt weer warm.

Leuk om in Samos te zijn. We hebben een rondleiding door het enorme klooster gehad. Het is een van de oudste kloosters ter wereld, Benedictijns 5de, 6de eeuws van oorsprong. ’s Avonds  konden we buiten eten. Het wordt weer warmer. Bijzonder dat dit eind september in Galicië nog kan.

Vandaag lopen we een relatief korte etappe naar Sarria. Dat is de plaats waar iedereen start die maar 100 kilometer wil of kan lopen, het minimum vereiste aantal kilometers voor een Compostela. En dat zijn er velen. Het zal de komende dagen veel drukker worden, verwacht ik. In Sarria hoef je je niet te vervelen.  Het is een oud stadje, bestond al als vesting voordat de Romeinen kwamen.  Koning Alfonso IX overleed hier in de 13de eeuw als pelgrim. Er is nog wat uit die tijd te zien. Je kunt er boodschappen doen of op een terrasje aan de Rua Maior, de pelgrimsweg door het oude centrum gaan zitten kijken naar iedereen die hier vertrekt. Hoe wit hun gymschoenen nog zijn, net en schoon hun kleding.

Maar eerst mogen we er nog naar toe lopen. Dat gaat door glooiend landschap met loofbos, gehuchten, over holle wegen, met uitzicht over riviertjes en velden. Zo is Galicië. Twee pelgrims wijzen ons de weg Samos uit.

We lopen in het begin als groep.

De nevel lost op

De zon komt op.

We lopen heuvel op, heuvel af.

Laagje uit. Gerrit deelt dropjes uit

Op holle wegen.

De bar onderweg is dicht. We pauzeren bij een kerkje.

Na een relatief korte etappe lopen we bijtijds en ontspannen Sarria binnen. Nog een groepsfoto vlak voor de historische trap van 50 treden naar de Rua Maior waar onze herberg is.