Tagarchief: Camino Primitivo juli 2017

Dag 1: Oviedo – Escamplero

Kathedraal
1e stempel uit de kathedraal

Een rustige dag om mee te beginnen, want we kwamen immers na middernacht in Oviedo aan. Ontbijten, een stempel halen bij de kathedraal en dan kalmpjes 14 km naar Escamplero.

Stadsschelp
Plattelandsschelp

Na 5 km verlaten we de stad en lopen door mooi landelijk Asturias. Veel klimmen en dalen en het wordt heel warm. Regelmatig stoppen we even om ons te laven aan de inhoud van onze drinkbussen. (We gaan vlaams leren deze reis). Maar gemakkelijk waren ze eigenlijk niet, die 14 km.

We zijn vroeg in Escamplero, waar we na beraad tijdens een drankje kiezen voor privekamertjes boven de bar in plaats van voor de herberg. Douchen, kleren wassen en dan? Elle vindt de winkel van het dorp en geduldig wachten we op een bankje tot openingstijd.

Dag 2: Escamplero – San Juan de Villapañada

Het is mistig als we zonder ontbijt uit onze kamers vertrekken, want de bar is op woensdag dicht voor ‘descanso’.

Na 3 km zou er een bar zijn, maar we lopen er 6 voordat we aan de koffie en tostadas zitten. Wel extra lekker na een ochtendwandeling.

Daarna pauzeren we nog eens in Peñaflor, en in Grado waar het marktdag is. We gaan tot San Juan de Villapañada, een gehuccht waar geen winkel en eetgelegenheid is, dus we halen proviand in een supermarkt in Grado.

Dan moeten we nog de berg op naar San Juan, mét extra kilo’s boodschappen in de tas. De albergue is al aardig vol en alleen voor Lisette is er nog een benedenbedje. We douchen, koken pasta met sla en kijken naar de one-man-show van de hospitalero Domingo, die buiten op een bankje uren bezig is met het inschrijven van de aanwezige pelgims: veel spanjaarden, een paar duitsers, een litouwer, een fransman, twee poolse vrouwen en tres holandesas y una mujer de belgica. Verder houdt Domingo de boel ook goed in het gareel: hier staan de schoenen, slaapzak op het bed, rugzak daar en als ik gedoucht heb krijg ik een zwabber in mijn handen gedrukt om de restjes water op te dweilen.

Benieuwd hoe goed we zo gaan slapen in de slaapzaal met 22 mensen ?.

Dag 3: San Juan de Villapañada – Salas

Bed with a view

Ja, we slapen niet al te best op de volle slaapzaal in San Juan, maar als we opstaan zijn nagenoeg al onze medepelgrims al vertrokken. En nee Mieke: ook vandaag geen goed ontbijt, want de koffiemachine in San Juan is stuk en de oploskoffie en magdalenas voldoen niet helemaal.

Maar we gaan toch goedgemutst op pad voor de eerste 8 km & de eerste stop in Cornellana, waar de koffie weer dubbel zo goed is.

Het 11e eeuwse vervallen klooster van Cornellana

We lopen verder naar Salas, met onderbrekingen bij een waterplaats, bij een nest jonge hondjes en wat er zo verder te zien is. In de middag breekt de zon door het wolkendek en zo worden de laatste stijgende kilometers toch nog zwaar.

Lisette is blij
Elle plundert een boom
en Kristel loopt

In Salas nemen we onze intrek in een privé herberg (fijn met z’n 4-en in 2 aangrenzende ruimtes, spoelen we het zweet even weer af en lessen daarna de dorst op een terras op het stadsplein.

Contact met thuis

Nog even naar de Alimerka supermarkt voor onze onnozele aankopen van 1 banaan, 2 nectarines en een broodje voor morgen. Er wordt nog wat geklaagd over zere kuiten, en daarna eten we een pelgrimsmenu in het hotel next door en nu is het weer pelgrimsbedtijd.

Vanaf nu: elke dag de 13.00-uur-foto: hoe zien wij eruit en wat zien we voor ons. Vandaag een zandhoop ?

Dag 4: Salas – Tineo

Zelfmaakontbijt in de herberg en dan op pad. De wolken lijken hier ’s nachts te zijn neergedaald op het land, en de eerste uren lopen we door de mist.

Na een flinke ochtendklim en een uitgebreide koffiestop is de mist verdwenen en lopen we in volle zon. Mooie paadjes door het bos en langs de weilanden.

 

We lopen naar Tineo, waar we slapen in de herberg van het spahotel. Het gaat goed!

13.00 uur!

Dag 5: Tineo – Campiello

Een korte dag omdat we morgen de ruta Hospitales willen lopen: over de berg. Campiello is dan een logische stop.

Adrian, 13 jaar

Het is weer mistig en vandaag lukt het de zon niet echt daar doorheen te komen. Morgen gaat het misschien zelfs regenen en dan zou de berg gevaarlijk kunnen zijn…

Maar vandaag lopen we relaxed en breiden de route uit met een extra ommetje naar de kloosterruine Obonos. Daarna weer trek in koffie en daarom lopen we van het klooster naar een nabijgelegen dorp. Een echte bar lijkt er niet te zijn, maar Loli – de eigenaresse van een buurtwinkel – maakt voor ons een tafel in de winkel en serveert koffie in grote koppen. Wij vermaken ons uitstekend met het bestuderen van de bezoekers en de inhoud van de winkel.

Loli schenkt koffie

Daarna weer terug naar de route voor het laatste stuk naar Campiello, een gehucht waar twee megaherbergen vechten om de gunst van de passerende pelgim. Wij kiezen casa Ricardo: twee prachtige kamers in een waar pelgrimsparadijsje!

13.00 uur:

Us &

 

Dag 6: Campiello – Berducedo

We lopen eerst tot na het dorp Borres, waar de wegen zich splitsen: óf je loopt het stuk door de bergen óf je neemt de route via Pola Allande, een lager gelegen dorp. Er is weer veel mist, dus niet helemaal de ideale omstandigheden voor de hospitalesroute.

Ochtendsquats

Nadat Elle en ik caminofitness bedachten (squats doen met je rugzak op) besluiten we op te splitsen: Lisette en ik gaan via Pola de Allande en Kristel en Elle lopen over de berg.

Op de berg
Elle en Kristel zien paarden boven
Lisette en ik lopen veel lager…
maar zien ook veel moois, én:
wij hebben koffie! In een jaren vijftig bar.
Gelukkig treffen Kristel en Elle deze charmeur boven op de berg met koele drankjes en muziek
Ondertussen treffen wij beneden Jose Manuel, een vroeger beroemde Spaanse acteur die nu een vreemde bar runt in Porciles

Uren later treffen we elkaar weer in het dorp Lago, waar de bar op zondag helaas gesloten is.

Daar komen ze aan!

Vanaf daar doen we de laatste relaxte kilometers samen naar Berducedo, een boerendorp waar we inchecken in het pension. Daarna weer het gebruikelijke pelgrimsritueel van een drankje, douchen en een welverdiende maaltijd.

13.00 uur!

Elle, Kristel, een Waals belgische en een Spanjaard op de berg
met dit uitzicht
Lisette en ik onder de berg:
wij zien dit!

 

Dag 7: Berducedo – Grandas de Salime

Ah, Lisette is ziek. Misschien de gehaktballen van gisteren? Zij blijft in bed en laat zich halverwege de dag samen met de Canadese Brenda naar Grandas de Salime brengen. Wij gaan gedrieen in de mist op pad.

We lopen naar La Mesa, waar een huis met een bordje ‘donativo’ ons naar binnen lokt. Een dame serveert ons een goede koffie in haar keuken, terwijl manlief vertelt over de bessenkweek.

Bij het kapelletje in Buspol ontmoeten we Sven en Adrian, de Duitse vader met zijn drietalige zoon, weer. Vanaf daar lopen we zigzaggend naar beneden naar het stuwmeer van Grandas. Dat duurt een tijd. Het is een soort menselijke knikkerbaan:  tweehonderd meter naar links, stukje naar beneden, tweehonderd meter naar rechts, stukje naar beneden, weer naar links, enzovoort. We pauzeren ergens hslverwege de knikkerbaan op een tots met uitzicht op het stuwmeer van Grandas de Salime.

Lees verder Dag 7: Berducedo – Grandas de Salime

Dag 8: Grandas de Salime – A Fonsagrada

 

We zitten vroeg klaar voor het ontbijt in Grandas
’s Ochtends is het nog koel

    Maar na 10 kilometer hebben we echt al schaduw nodig
Uirzicht na de eerste heftige klim

Twee mijlpalen vandaag. De eerste: we stappen over de grens tussen Asturias en Galicie
1e colaatje van Elle in Galicie
bij de karakteristieke bar in Acebo
A Fonsagrada in de verte: zo hóóg. En de 2e mijlpaal: we zijn op de helft van de Camino Primitivo
Pelgrimsontvangstkantoortje in A Fonsagrada
met een bijzondere caminoreisgids uit de 17e eeuw
We krijgen de pelgrimszegen na de mis in het sfeervolle kerkje
Wijn uit een Galicisch kommetje!

13.00 uur:

Lisette en Brenda om 13.00 uur

 

Lees verder Dag 8: Grandas de Salime – A Fonsagrada

Dag 9: A Fonsagrada – Cadavo Baleira

 

Early morning

Het is nog donker als we de herberg verlaten, maar na de koffie is het licht. We beginnen wat vroeger, omdat de ochtendkilometers zo veel makkelijker gaan dan die aan het eind van de dag.

We zijn met z’n 3-en vandaag, want Lisette loopt ook vandaag met Brenda. De Camino Primitivo is een fysiek zware camino, en halve etappes zijn voor Lisette en Brenda ruim voldoende.

We stoppen bij Montoutou, de oude pelgrimsherbergruïne, die nog tot begin vorige eeuw in gebruik was
… en daarna nog eens in de paradijselijk gelegen bar bij Paradavella, waar je alle pelgrims die onderweg zijn voorbij ziet komen. Gelukkig houdt Kristel goed bij wie we al ‘kennen’ en wie nog niet
Deze hond loopt een paar kilometer voor ons op de camino. Af en toe kijkt hij om of we nog wel volgen. Daarna loopt ie nog een stuk achter ons. Vreemd, zo’n viervoetige gids die precies de caminopaaltjes volgt

We krijgen het zwaar, tijdens de behoorlijke klimmetjes, maar vooral aan het eind van de dag tijdens de laatste kilometers naar Cadavo over een lange stijgende en dalende weg in de volle zon.

In Cadavo ploffen we in de 1e bar neer om uit te blazen en te verkoelen. Daarna nog een klein stukje naar een nieuwe priveherberg…

13.00 uur!

We vragen de Poolse priester een foto van ons te maken om 13.00 uur
…en dus was hij ons uitzicht ☺

Dag 10: Cadavo – Lugo

    Mist in de ochtend…

 

Een goede koffiestop op het stuk waar vroeger alleen cola-automaten stonden
Santiago Matamoros, Jacob de Morendoder, boven het altaar in de kerk tegenover de koffie
Er wordt gewerkt op het Galicische land
En wij lopen naar weer zo n verrassingskarretje op een mooie plek in het groen
Een stempel in het credencial…
en weer verder richting de grote stad
Het duurt nog heel veel niet heel interessante kilometers voor we Lugo zien liggen
Daar aangekomen besluiten we dat t eerst tijd is voor iets feestelijks.
Een aardbeien G&T!
We hoeven tenslotte nog maar 100!
Na de luxe binnenkomst op naar de iets minder luxe Xunta albergue
…alwaar we wonderbaarlijk goed slapen op de grote slaapzaal. Nou ja, na 30 km..

13.00 uur!

Lees verder Dag 10: Cadavo – Lugo

Dag 11: Lugo – Ponte Ferreira

Ochtend in Lugo: alles slaapt nog, maar we vinden een bar met koffie

    Stop bij de eerste bar, waar we Alfonso – de oerpelgrim – weer zien
Horreo
Aardig wat kilometers vandaag, en ’s middags is het behoorlijk warn
‘ s Avonds zijn we in Ponte Ferreira…
…waar de was nog goed droogt…

 

 

… en waar we ’s avonds paella voorgeschoteld krijgen.
Daarna tijd om de stapelbedden te zoeken

13.00 uur

Break in San Roman de Retorta
Uitzicht

Lees verder Dag 11: Lugo – Ponte Ferreira

Dag 12: Ponte Ferreira – Boente

In de ochtend nabij Ponte Ferreira
Het is nog vroeg als we vertrekken, want het belooft weer een warme dag te worden
Nog een aardig klimmetje, zo op het eind van de primitivo
We drinken koffie met Alfonso in de 1e bar
Kristel maakt een nieuwe vriend, die ze in de rugzak mee naar huis wil nemen
en Elle geniet nog even van de rust op de primitivo
Rond de middag zijn we in Melide, waar de Primitivo in de Frances overgaat. Daar eten we eindelijk het bolleke ijs waarover we het al dagen hebben
Na de eerste kilometers over de camino frances eten en slapen we in de herberg tegenover het kerkje van Boente

13.00 uur:

Op het terras in Melide:
… veel te zien: nieuwe pelgrims en een bruiloft

 

 

Dag 13: Boente – O Pedrouzo

Snel op pad
Laatste stukje Frances: Ribadiso…

Het terras bij O Empalme. Druk!
A Rua. Behoorlijk warm, dat laatste stuk voor Pedrouzo
Toen het – ergens aan het begin van deze camino – bewolkt en mistig was, riepen wij om zon. Be careful what you wish for…
Maar we arriveren in Pedrouzo, waar het overal – in de herberg, op straat & in het restaurant – wárm, eigenlijk bloedheet is

13.00 uur

Langs de weg:
pelgrims voor en achter ons

 

Dag 14: Pedrouzo – Santiago

In de rij staan voor het ontbijt; dat zijn we niet gewend
Nog n klein stukje maar
Een stempel zetten in de kerk…
…onder t toeziend oog van Jacobus
De laatste pauzestop van deze camino bij San Marcos
Hé, opeens de Denen die we heel lang niet zagen
Stempeltje bij Monte de Gozo…
… en dan de laatste 5 km de stad in
’t Lijkt of we er al zijn
…maar dan zijn er nog San Lazaro en San Pedro, de suburbs van Santiago
Vooral Kristel heeft flink de pas erin
Onder de poort door…
En dan zijn we er! 320 km verder
Compostela
En ook eentje voor Elle
En ‘ s avonds is er feest in de stad
Een mooi eind van deze camino

13.07 uur:

We staan in de rij op het pelgrimskantoor
met maar een paar pelgrims voor ons

Dag 15 en 16: het eind van de wereld en de camino – epiloog

We kwamen aan op maandag: twee dagen te vroeg. Een epiloog naar Finisterre, het eind van de wereld. We reizen naar Cee en lopen vanaf daar het laatste stuk. Inge, de dochter van Elle, heeft zich na haar reis naar India en Marokko bij ons gevoegd.

Het weer is opeens zo slecht dat zelfs de pelgrim op weg naar de vuurtoren er een loopneus van kreeg
0 kilometer!

 

De waarheid moet soms in een pakpapiertje verpakt worden, met een strikje er omheen. En de slingers moet je zelf ophangen. Ook op de camino. In Finisterre had iemand ze al voor ons opgehangen.