Categoriearchief: Camino Finistere

Cee Finistere

21 oktober, 15 + 3 km van Cee naar Finistere, zonnig 21 graden

Een kadootje na een camino? Wandelen van Cee naar Finistere is zeer afwisselend met regelmatig zicht op zee en ook paden door de bossen.

Als je zou denken dat is vlak en makkelijk, dan kom je erachter dat er veel hoogteverschillen zijn. Niet lang, wel voordurend.

De zon schijnt uitbundig, dat is best lang geleden. We hebben wel meest droog weer gehad, zo een heerlijk zonnetje is dan extra. We gaan met de “Golden six” op pad.

We starten in Cee en hebben een stevige klim met uitzicht over de haven van Cee. De lage zon kleurt het water zilver. Mooi!

De eerste keer na een heuvel zien we bij San Roque heel in de verte Finistere liggen. Dan moet je heel goed kijken 😉

Na 6 inkomen we bij een palmbomen strand uit. Helaas waren die net gesloten. De Santiago taart gaat aan onze neus voorbij. Wel nemen we een kijkje op het strand. Even zo een momentje.

Dan lopen we door naar Sardineiro, daar zien we een huisje met alleen maar schelpen. Deze keer was de man van de schelpen aan het werk en deed trots de lampen aan om de schelpen nog beter te zien.

We klimmen opnieuw omhoog. Op het eerste kaartje zie je dat we steeds een rotspartij oversteken. Bospaden die glimmen van de regen van afgelopen nacht. Precies dan schijnt de zon op ons pad.

Het mooie is dan wel dat je steeds uitzicht over de zee hebt. Vlak voor de zee dalen we af. Ja….daar is Finistere.

Aan de overkant van de doorgaande weg, kun je de Camino nemen. Een pad stijl naar  beneden en weer omhoog. Dan kom je wel langs een heel mooi plekje.

Het toetje van deze route zijn de laatste km’s over het strand.Voor mij op blote voeten, het water is nog warm zat. Een eind verder was een gleuf met veel water. Daar kon je alleen op blote voeten door.

Aan het einde van het strand wachten we op elkaar. Daar bij het kruis, met uitzicht over Playa de Langosteiro, is het tijd voor onze groepsfoto.

We hebben in Finistere in Hotel Angora een mooi appartement. We gaan in de avond naar de vuurtoren. Met zo een mooi weer zullen we vast een mooie zonsondergang zien…we zijn er opgetogen van.

Dan bij de vuurtoren nog even nagenieten van deze dag en alle dagen ervoor. Dit was een afscheid van onze camino waar we alleen van dromen.

Dank ook aan alle lezers, zij zijn ook met ons mee op pad gegaan.

Finistere zonsondergang

9 september

We maken het mee ….een zonsondergang. Het is vrijwel onbewolkt. We vertrekken om 19 uur en klimmen 3 km omhoog. Het valt ons mee, de beenspieren zijn echt sterker geworden.

Vlak voor de vuurtoren is een zilveren licht te zien over het water. We kunnen er precies gaan staan, zodat het zonlicht op ons valt.

Het is dan dicht bij de km paal 0,00. Het einde van de camino. We hebben geen meter meer te doen. Of begint het pas nu? De ervaringen meenemen naar huis en thuis je stappen gaan zetten. Nieuwe? Veranderingen? Alles is goed. Met je rugzak leger en lichter of juist voller met al het moois wat je hebt meegemaakt? Het is jou weg.

Langzaam zakt de zon verder weg. We hebben tapas bij ons en zien het wonderlijke schouwspel voor onze ogen.

Wat een mooie afsluiting van onze camino. Dank voor alle momenten die we samen hebben gedeeld, de stappen die we samen hebben gezet.

“ook de eerste stap is het begin van een nieuwe reis”

Finistere

2 oktober, bewolkt 20 graden, 13 km van Cee naar Finistere

En vandaag dan het toetje van onze camino. We gaan naar Finistere en hopen op een zonsondergang. Dat wordt de vraag…….nu om 18 uur heeft het net geregend en de zon gaat om 20.15 uur onder. We gaan het ervaren. Maar eerst de wandeling van Cee naar Finistere.

En dat is mooi! We starten bij de haven van Cee en daarna klimmen we over de rotsen naar iets meer dan 100 meter. Even een pittige klim. In Corbucion zien we een deur van een kerkje openstaan en gaan er even naar binnen. Sfeervol verlicht en het geeft me een speciaal gevoel. Het is nog fris en helaas bewolkt als we Cee onder ons zien liggen.

Onderweg zien we enorme cactussen met heel veel knoppen van bloemen. Eentje komt bijna uit, prachtig om te zien. Onze eerste pauze is aan het strand van Estorde. Marijke en Monica kwamen over het strand aanlopen. Dat kan ook, dan moet je bij een eerdere horeca alvast linksaf en op het strand rechtsaf. Precies als we er zitten komt de zon even door. Bertine trakteert op de lekkerste Santiago taart. Het is tenslotte onze laatste dag. We genieten ervan.

Ook daarna klimmen we weer omhoog. Een stuk door de bossen, over paden, die zo kenmerkend voor Galicië zijn. Tussen muurtjes begroeid met mos, een lust voor het oog. Dan zien we in de verte Finistere liggen. Precies boven Finistere ligt een grote wolk. Het lijkt of die daar vandaan komt.

Daar ga je naar beneden en na het oversteken van de weg, zie je een heel verlaten strandje. Ook op dat moment komt de zon er even door en zien we de zee zilver glinsteren.

De laatste km’s voor Finistere lopen we over het strand van Langosteiro. Een belevenis. Op blote voeten je eindbestemming bereiken, mijn voeten in het zand en in het water. We ervaren dat dit echt het laatste stuk is. In stilte lopen we ons eigen pad, samen of juist alleen.

Na de regen van 18 uur, gaat de zon schijnen. Zouden we dan toch nog een mooie zonsondergang krijgen? We gaan er zo wie zo heen, picknick mee, tapas, een wijntje uit een pakje. 😉We gaan de afsluiting van onze camino vieren. Langs de pelgrim omhoog klimmen, 3 km vals plat…..dat doen Annemiek, Bertine, Marijke en Irene. Of met de taxi naar boven, daar hadden Monica, Marijke en ik voor gekozen. Natuurlijk gaan we even naar de 0,00 km paal. We hebben het gehaald. Het einde van de wereld, Fin de Terre, daar komt de naam Finistere vandaan.

En dan is het zover. We zien een prachtige zonsondergang. Eentje om niet te vergeten. Ontspannen genieten we van dit moment.

De zon tovert nog met de wolken. We blijven er wat langer. We zien ook dat de lichten van de vuurtoren over de zee schijnen.

En dat was het einde van onze camino. Met vele warme herinneringen aan deze Camino, om nooit te vergeten en mee te nemen in ons hart. En weer door…….met alle nieuwe ervaringen, thuis verder, op de weg die je al bent gestart. Dank je wel voor het vertrouwen en de vriendschap. Voor mij met een nieuw inzicht: “het mag zoals het kan”. Zo is het ook goed

Camino Finistere Muxia dag 9

28 augustus, 15 km, bewolkt en wat motregen 20 graden van Lires naar Muxia

En dan zit het er echt op. Na Finistere zijn we ook bij onze geplande eindbestemming Muxia aangekomen. 130 km verder, onze voeten hebben ons zover gebracht.

Met nog een berg te gaan, vertrokken we deze  ochtend. Zien we er tegenop? Ik merk dat we allemaal zoiets hebben……dat kunnen we. Het heeft geen zin om ertegen op te zien. De heuvels zijn altijd anders dan we denken. Met 130 km, misschien wel 200.000 stappen, in de benen, zal dit ons ook lukken.

Het is 200 meter stijgen in 8 km, dat is ongeveer 4% en heel wat anders dan de 10% die we hier en daar hadden. Iets meer dan vals plat zeg maar.

De Camino van vandaag gaat vooral door de bossen. Door de lichte regen ruikt het bijzonder lekker. Geuren van eucalyptus komen ons tegemoet. Veel pelgrims lopen dit deel van Muxia naar Finistere en we komen dan ook veel pelgrims tegemoet. Echt niet druk, meer gezellig om anderen te ontmoeten. De wegen zijn goed begaanbaar. Wel is het pad vol met boomwortels. Beter dan een flink aantal jaren geleden, toen we over deze stapstenen moesten.

Ongeveer op de helft van onze etappe is in het dorpje Morquintan een nieuwe bar. We boffen hiermee, precies op dit moment is de lichte motregen een flinke bui. Jacobus zorgt goed voor ons 😉

Daarna stijgen we verder tot 270 meter. Bijna op de top van Monte Lourido. Hier op deze hoogte komen we bij de windmolens.

De afdaling naar Praia Lourido valt mee. Als we de zee weer zien, zijn we enthousiast. We voelen dat het eindpunt van onze camino nadert.

Wauh, we hebben het gedaan. Onze Camino van Santiago naar Finistere en Muxia. Als afsluiting na een andere Camino, de eerste kennismaking met een camino of als afsluiting van een bijzonder moment. Voor ieder een mijlpaal, ervaren dat je het nog kunt, ervaren dat je zover bent dat je het kunt. Trots op onszelf, vol vertrouwen de toekomst in. Wetend….elke reis begint met een eerste stap. Dat etappe drankje is nu een proost op het leven, op alle stappen die we nog gaan zetten. We nemen dan ook graag onze “Muxiana” aan, het document dat de route van Finistere naar Muxia is bewandeld.

Muxia ligt helemaal omgeven door de zee. In de avond gaan we naar het kerkje, de 0,0 paal en het monument ter herinnering aan de olietanker die hier voor de kust is gestrand. Als je helemaal omhoog klimt kun je zien dat Muxia een kleurrijk stadje is en omgeven door de zee.

Wat hebben we een mooie Camino ervaren. Dank ook aan de lezers van dit blog. Zo kunnen jullie ook een beetje met onze camino meewandelen.

Nogmaals van harte gefeliciteerd voor Nynke, Johanna, Fredy, Elly, Alie, Eveline en Silvia. Alle stappen gezet.

Tot slot een gedichtje van Ricky Rieter

Vanaf hier zal ik terugkeren naar het gewone leven van alle dag, niet gewoon meer na al wat ik ervaren heb en als rijkdom opgeslagen in de weg, die ik zelf ben.

Camino Finistere Muxia dag 8

27 augustus, 15 km, zonnig van Finistere naar Lires

Op weg naar Muxia ga je van Finistere naar het noorden. Een nieuw avontuur.

Is het hier in Galicië ook wel eens vlak? Misschien zou je dat denken. Het is niet zo. Op bovenstaande kaart zie je ook dat er langs de kust heuvels zijn.

Eerst zien we de zee ten oosten van Finistere. De zon geeft een zilveren glans over het water. We lopen meteen wat hoger en prachtige uitzichten.

Tot onze verrassing komt er een hele donkere lucht aan. Het begint te waaien. Net zoals bij ons aan zee, kan het zomaar zijn dat de bui overwaait. Dat gebeurde ook. Maar er was een fantastische regenboog. Gaan we het goud zoeken? Nee we weten, het goud dragen we bij ons in het hart.

We volgen de paden naar het noorden, dan weer bospaden, dan plotseling met uitzicht op zee. Het is best een zware dag vinden we, met veel klimmen en dalen.

Volgens het boekje is er geen horeca onderweg. Dan is het toch een verrassing om ergens halverwege een leuk tentje te vinden, waar je voor “donativo” iets kunt krijgen. Hier ontmoeten we andere pelgrims. Op weg van Muxia naar Finistere of, net als wij, van Finistere naar Muxia. We voelen ons verwend met een beetje yoghurt, wat fruit of kopje koffie uit een jampot.

In het bos waren we aan het pauzeren en er komen 3 jonge dames uit Italië langs. Wat een complimenten gaven die aan Alie. Was erg leuk om te zien. Hoe doe je dat vroegen ze? Nou…..Alie zei, gewoon bezig blijven en sporten.

Vlak voor Lires besluiten we om af te dalen naar Playa de Lires. Wat is dat mooi! Wel een lastige afdaling met veel losse stenen en erg ongelijk. Zeer de moeite waard. Zeker omdat aan het eind van de daling een restaurant te vinden is.

Daar aangekomen hebben we genoten van het prachtige uitzicht. Een baai, jongelui met kitesurfen, gezinnen en vriendengroepen die samen op het terras zitten.

Langs het water gaan we naar Lires, daar overnachten we in albergue/hotelkamer van As Eiras.

We zijn heel benieuwd naar de laatste etappe van Lires naar Muxia. Dat zien we morgen weer.

Camino Finistere dag 7

26 augustus, eerst wat regen, later licht bewolkt 25 graden. Van Cee naar Finistere en zonsondergang, 15 km en 6(!) naar de vuurtoren

En dat is dan de eerste mijlpaal. We hebben Finistere bereikt. Bijna 100 km verder…..het einde van de wereld. Bijzonder trots zijn we als we de Finistaella hebben opgehaald.

We sliepen in Albergue Moreira aan de haven van Cee. Dan is het meteen een verrassing als je naar buiten kijkt. Een spiegelgladde zee, de zon is nog net niet op. We lopen naar het centrum voor het ontbijt en gaan daarna op pad. We hebben er zin, zijn opnieuw voldoende uitgerust voor de volgende etappe.

Algauw klimmen we wat hoger. Via Corbucion heb je uitzicht over de zee. We klimmen verder en bij Alto San Roque zie je heel in de verte een kleine witte stip. Finistere….we komen eraan.

De verrassing is het strandje van Praia de Estorde. Met palmbomen en, dit is echt een verrassing, dolfijnen (?) die net voor de kust aan het spelen zijn. Als je geluk hebt zie je ze boven de golven komen. We hebben er dan 6 km opzitten. Zo een mooie plek kunnen we niet overslaan.

Als je naar Finistere loopt blijf je niet aan zee lopen. Dat kan niet, want je moet steeds rots partijen oversteken. Je raadt het al dat is steeds opnieuw klimmen en dalen. Steeds weer kom je bij de mooiste strandjes, bijna verstopt voor alle pelgrims. Als je even moeite doet kun je ze wel vinden. Over de rotsen lopen we over bospaden en zien dan Finistere liggen. Alie wijst het aan

Een bijzondere ervaring is ook het allerlaatste stuk over het strand. Met de voeten door het water. De indrukken van alle km naar Finistere worden nog eens verwerkt. Niet gedacht dat ik het zou kunnen. Kan ik het wel? Of kan ik het nog? Ben ik in staat het vol te houden, zonder me uit te putten?

Dit gaan we vieren. Samen sluiten we deze Camino naar Finistere af met ons etappe drankje.

De stempelkaart mee naar de VVV. We krijgen de Finistaella. Dik verdiend dames. Van harte gefeliciteerd. Ieder op zijn eigen manier, in eigen tempo en toch samen hebben we dit voor elkaar.

Na deze intensieve dag gaan we in de avond naar de vuurtoren om de zonsondergang te zien. We hadden de hele dag zon, dus dat zou moeten lukken………Tja, er kwamen wolken voor de zon en zo kregen we niet wat we hadden gehoopt. Wel met tapas erbij. Wij hadden een heel gezellige avond. Natuurlijk gaan we ook naar de 0,0 km paal. Die hoort erbij……

En dan morgen vertrekken we naar Muxia.

Camino Finistere dag 6

25 augustus, 17 km van O Logoso naar Cee, eerst motregen later zonnig 23 graden

De daling naar Cee staat in het boekje met een uitroepteken. Dat betekent steil naar beneden, 250 meter dalen in 3 km en dat over een pad met losse steentjes. Dat kunnen wij!!!

Een daling naar Cee betekent ook….de zee zien.

Vanmorgen begon de dag met wat motregen. Of was het laaghangende bewolking? Dan toch maar de regenkleding tevoorschijn toveren. Die zat inmiddels niet meer in de dagrugzak. Gelukkig was Correos nog niet langs geweest om de bagage op te halen. Bij de grens van Dumbria staan deze reuze schoenen. Wie de schoen past, trekke hem aan 😉

Vlak daarna is het echt zover. We gaan kiezen. De route naar Finistere of Muxia? Wij weten het wel. We gaan naar Finistere….

De route borden zijn duidelijk. Vergissen is bijna niet mogelijk. Bij het informatie centrum krijg je aanvullende informatie. Je volgt of de weg naar het zuidwesten of naar het noordwesten. Op de kaart goed te zien.

Er volgt een weg door een natuurgebied. Een glooiende weg met hier en daar wat bomen. Heel even verschijnt een regenboog. Net niet fel en lang genoeg om het goed op de foto te zetten. Door de nevel zien we ook veel spinnenwebben met druppels. We kijken onze ogen uit.

Het is ook de dag van de kapelletjes. Bij Ermita das Nieves hebben we even pauze. Ik zing het lied van “Pilgrim”. Een mooi moment. Een ander kerkje, San Pedro was open. Even een klein stukje van de route. Het kerkje is open, er is muziek en we steken een kaarsje aan voor onze dierbaren.

Ook al lijkt het alleen te dalen, we hebben ook steeds opnieuw stijgingen.

Dan zien we voor het eerst in de verte de zee. Als we heel goed kijken zien we zelfs Finistere liggen. Hebben we dan bijna het einde van de wereld bereikt? Er komt steeds meer blauwe lucht bij en de vergezichten rijgen zich aaneen.

Na de lange en felle daling komen we dan echt in Cee aan. Op weg naar albergue Moreira hebben we alvast ons etappe drankje.

Even toerist zijn? De watervallen van Cee zijn bijzonder mooi. Een taxi brengt ons ernaar toe. In 10 minuten ben je er, en zie je een wondertje van de natuur.

Camino Finistere dag 5

24 augustus, 17 km van Maronas naar O Logoso, bewolkt, 23 graden

Wat een groot verschil met gisteren. Onze Camino planning aangepast en vanaf Maronas de taxi gepakt naar ons overnachtingsadres Monte Aro. Vandaag weer terug met de taxi naar Maronas. Dat was een idee van Johanna en Nienke…..we willen wel de hele route lopen. Dat kan! Dat betekent dat we niet vanaf Monte Aro vertrekken, maar vanaf Maronas.

Die stijging volgens het hoogteprofiel is naar Monte Aro. We zijn reuze blij dat we die niet gisteren hebben gedaan. Nu in de koelte van de ochtend is het heel goed te doen. De temperatuur is maar liefst 15 graden lager. Het is een bijzonder mooie route over boerenweggetjes. Het land via kleine heggetjes verdeeld in kleine postzegels. Zo lijkt het als je er vanboven op kijkt.

Het lijkt even dat de stijging nog verder gaat. Na de grote stijging dalen we af in de richting van Embalse da Fervenza. Daar in de verte zien we het liggen.

Dat immense landschap naar Olveiroa is vooral dalen met af en toe een pukkeltje. Dat zie je niet, het lijkt of we aan de horizon staan.

Olveiroa is vooral een verblijfplaats voor de pelgrims. Er is een algemene herberg, wat bars en prive herbergen. We zien mozaïek met een pelgrim, grote horreo ’s en muurschilderingen. Johanna wil er wel bij….

Deze dag is het erg rustig. De etappe voor de meeste pelgrims is van Negreira naar Olveiroa van meer dan 30 km. We zitten ertussenin, en kunnen in alle rust van deze schitterende Camino genieten. Na Olveiroa beginnen we aan de klim naar Logoso. Langs de windmolens en diep beneden ons de rivier. We horen kleine watervallen, verder alleen een enkele vogel. Zouden hier en ok dieren leven vragen we ons af?

We lopen vandaag vooral ons eigen tempo. Wat leuk dat we elkaar bij onze herberg weer treffen. We worden er hartelijk ontvangen. Mieke de Hollanda? Ja die kennen ze wel…..😉Dit etappe drankje is weer verdiend.

Camino Finistere dag 4

23 augustus, 12,5 km, 25-35 graden van A Pena Alta naar Casa Pepe, Maronas

Spreuk van de dag:’Ik ben krachtig en prachtig. Wat ik graag wil, zal me lukken.’

En toch is dat wel een dingetje. Het plan was om door te lopen naar Monte Aro. Door het boekje van John Brierley was ik ervan uitgegaan dat het 15 km totaal zou zijn. Tot aan Casa Pepe was het al 12,5 km en er komen er nog 6,5 km bij. Bij Monte de Aro staat onze bagage. Deze groep had dat wel gekund denk ik. Maar. …….. intussen was het al 32 graden. Wat nu? Willen we het graag en kunnen we het dan? Na rijp beraad komen we tot de conclusie dat het niet verantwoord is. We stoppen en gaan met de taxi naar Monte Aro. Morgen zakt de temperatuur naar 25 graden en we gaan terug om het deel van Casa Pepe naar Monte Aro alsnog te doen. Dat komt dan op 17 km uit…….

En dan nog. Het lijkt volgens het boekje vlak. Zie onderstaand kaartje van Piaxe naar Maronas.

En wat komt eruit????

Deze morgen zagen we de zon boven de horizon komen. Wat een mooi moment van de dag. Laat de dag maar komen…..we wensen elkaar buen camino en gaan op pad.

Een wonderschone etappe. Met het mooie strijklicht van de ochtend wordt het zelfs nog mooier.

Wat kunnen we blij worden van onverwachte versnapering langs de weg. Een bakje bosbessen voor “donativo” Heerlijk.

Intussen gaan de km’s door de hitte doortellen. Ik had net gezien dat het naar Casa Pepe dan nog 4 km is. Dat gaat wel lukken, het tempo is er bij mij wel uit. Het stijgt en daalt en daalt en stijgt weer. Weliswaar niet veel meters, we voelen het wel.

Bij Casa Pepe rusten we wat uit en Flora en Pepe helpen ons aan een taxi om naar Monte Aro te gaan. Ook dat hoort bij Camino…….niet vasthouden aan plannen, maar denken wat kan wel. Trots op deze toppers, dat zij dat kunnen. Lief voor jezelf zijn, is altijd een optie en dan kan de keuze anders uitvallen…..

Wij proosten op deze mooie dag.

Camino Finistere dag 3

22 augustus, 10 km, zonnig en zeer heet 38 graden van Negreira naar A Pena

We staan voor de uitdaging, hoe doen we dat met die hitte? We weten het wel. Ook al is de afstand 10 km, zo vroeg mogelijk vertrekken, dan is het nog te doen. Zo ging het lopen na zonsopkomst en zorgen dat we er voor de middag zijn. En er hadden mazzel. Vrijwel helemaal in de schaduw van de bomen.

We ontbijten in de herberg, daar waar 4 wandelaars hun appartement hadden. Met een ruime keuken. De meeste pelgrims gaan nog vroeger op pad. We wachten tot het licht wordt. Als we vertrekken hangt er een laagje mist voor de berg. Onder de stenen arcaden verlaten we Negreira. Daar vinden we ook een monument voor de emigrant. Een zoon die zijn vader probeert tegen te houden. Een moeder die droevig achter blijft.

In het boekje van John Brierley staat vanaf Negreira een alternatief beschreven. Dit is de groene route op de kaart. Kies na Negreira de route langs de rivier Barcala en ga dan de steile weg naar Negreira. Daar voelen we wel voor.

Langs deze rivier is het prachtig! Met watervallen en de spiegeling van de bomen in het water. En dat in de ochtend koelte. Als we vertrekken is het 18 graden. De zon staat nog laag. Hier en daar zien we flarden van mist

Als we het bos uitkomen gaat de klim naar Zas beginnen. Dat is nog maar het begin van de klim. We klimmen daarna 7 km. Dan weer vals plat, dan weer pittige klimmetjes van wel 10%. Het begint alweer te wennen. Zonder buiten adem te komen, gaan we voetje voor voetje omhoog.

Als we even rond kunnen kijken, zijn er mooie vergezichten.

Morgen is de verwachting dat het nog steeds heet wordt en we hebben 15 km voor de boeg. We gaan de uitdaging aan….

Camino Finistere dag 2

21 augustus, 12 km van Ventosa naar Negreira, 19-30 graden, zon

Het verhaal van de wandelstokken….. Vanmorgen na het ontbijt ging Johanna even bellen en liep vast vooruit. Wij gaan net iets later en we zien nog wandelstokken staan. Die zijn vast van Johanna denken we, en we nemen ze mee. Na een km of 2 zien we Johanna met haar wandelstokken. Je raadt het al wij hebben die van een ander meegenomen🤔. Wat nu? Ik hou een auto aan en vraag of de chauffeur langs Casa de Boi zou willen rijden. Dat doet hij. We weten niet of ze gebracht worden. We hopen dat de wandelstokken op tijd terug waren bij de eigenaar……….

Casa de Boi is een zeer mooie nieuwe herberg met ook nog eens een uitstekend restaurant. We kregen er een pelgrimsmenu en wat is heerlijker dan in de avond buiten eten?

Vandaag is een hete dag en daarom kozen we ervoor om 7 uur te ontbijten. Hier in Galicië is het om 7.45 uur pas licht. We vertrokken dan ook net na zonsopgang. De eerste heuvel krijgen we te wandelen, de Alto Mar de Ovelas op 285 meter.

Voor onze albergue zien we deze mooie muurschilderingen. Van Santiago naar Finistere.

De kleine daling naar het laagste punt, de rio Dos Pases, ging als vanzelf. Over het asfalt in de nog wat koelere ochtend. Daarna is het 2 km met een stijging van 10 %. Ondanks de forse stijging een genot om op deze maandag morgen door zo een mooie natuur te lopen.

Vlak na de stijging is een bar Pancho, bij Trasmonte. Daar konden we broodjes voor de lunch kopen. De daling naar Rio Tambre gaat heel gemakkelijk. Het hoogtepunt van de dag is de Ponte Maceira, een oude brug uit de Middeleeuwen. Vlak voor de brug is een paadje, zodat je ook onder de bogen kunt lopen.

Dan is het nog ongeveer 4 km naar Negreira. Opnieuw een stijging, maar dat is veel minder steil en ook korter. Direct na Chancela nemen we een afslag naar albergue San Jose. Dan passeer je hotel Milan met een groot terras. Tijd voor ons etappe drankje met een bakje rijst en wat chips. We worden verwend.

Deze keer hebben we 2 appartementen. 1 bij de herberg en 1 wat verder weg. Maar geen nood…….we worden met de bagage gebracht. Alweer een Camino kadootje.

Camino Finistere dag 1

20 augustus, 10 km van Santiago naar Ventosa, eerst bewolkt, later zon 26 graden

Heel lang naar uitgekeken en eindelijk is het zo ver. De eerste wandeldag zit erop. Natuurlijk gingen we eerst naar de kathedraal, de pelgrimsmis hoort er bij. We hopen dat de Botafumeiro door de kerk slingert. Dat was niet zo. Er was wel een wierookvaatje en we hebben de pelgrims zegen ontvangen. De sfeer werd vooral gemaakt door de zang van een tenor.

Na de mis gaan we op pad. Maar eerst een foto met de kathedraal op de achtergrond. Inmiddels schijnt de zon en dan is de beste plek voor een foto bij de trappen. Het is erg druk op het plein. We hebben echt zin om te vertrekken, de natuur in.

Richting Finistere ben je zo de stad uit. We dalen eerst naar Rio Sarela en dan krijgen we de eerste klim. Volgens de route paal 89,586 km naar Finistere.

Na de klim kijken we terug waar we vandaan komen. De kathedraal is nog net te zien. De torens zijn nog maar kleine puntjes.

We wandelen door de eucalyptus bossen. In de schaduw is het heerlijk, daarbij komen de eucalyptus geuren je tegemoet. We dalen en stijgen. Geen enkele meter is vlak. Uit de bossen heb je steeds wisselende vergezichten over de dorpjes

We overnachten bij een nieuwe uitstekende herberg Casa de Boi in Ventosa. De bedden zijn gedekt, er liggen handdoeken en we kunnen ons eerste etappe drankje nuttigen in de schaduw. Wat willen we nog meer?

Finistere en Muxia

19 tot 29 augustus 2023

Op pad voor een nieuw avontuur. We gaan van Santiago naar Finistere en Muxia met afstanden van 10-15 km per dag. Hieronder zie je een kaart van alle camino’s in Galicië, in het Noord Westen van Spanje. Onze route is de zwarte, van Santiago naar het westen, het eindpunt heet Finistere, dat is einde van het land.

We gaan met 8 op pad: Nynke Evelien, Mieke Sylvia Elly, Fredy, Alie, Johanna. Morgen gaan we op pad voor de eerste km’s.

We hebben er zin in!

Camino Finistere finale

27 juli 13 km en naar de vuurtoren heen en terug +6 km

Yes! Onze droom om naar Santiago en Finistere te gaan hebben we kunnen bereiken. Van harte gefeliciteerd Monica, Annet en Joke.

Ook voor deze laatste etappe willen we graag dezelfde tijd vertrekken. De zon lacht ons al tegemoet als we uit albergue Moreira op weg gaan voor het ontbijt. We hebben er zin in om de laatste km naar Finistere te gaan ontdekken.

Eerst naar Corcubion. Het plaatsje dat vrijwel aan Cee vastzit. Daar is direct de stevige klim, zoals je op bovenstaand hoogteprofiel ziet. Zo klimmen we naar San Roque en dalen daarna naar Estorde.

Daar aan het strand van Estorde is een heel chique restaurant open voor een koffiestop. Met een strandje onder de palmbomen. We stellen vast dat het leven van een pelgrim “echt zwaar is😉” De zee zo glad als een spiegel. De lucht zo blauw, zo schoon. Dat zien we in Nederland zelden. Het is noordoosten wind, dat betekent hier direct uit de Golf van Biscaje.

Via Sardineiro en daarna echt de laatste klim voor Finistere zien liggen. Hoog uit de bergen gaan we naar beneden. Een magisch moment.

De laatste km lopen we over het strand. Mijn schoenen uit. Mijn voeten in het water. Dankbaar dat onze voeten ons zover hebben gebracht. 200 km zitten erop.

Bij deze route kun je een “Finistaelle” halen bij het touristenburo of de algemene herberg. Dat vinden wij erg leuk! We hebben het gehaald. Toppers, ik ben reuze trots. Vrijwel zonder blaren en andere ongemakken. Op 3 druppels na alle dagen droog. In de eerste week extreem heet. We kunnen ons nu voorstellen wat bevangen door de hitte is. En dat terwijl de grootste hitte pas na de middag kwam.

Met dit prachtige weer, kunnen we vast een mooie zonsondergang te zien krijgen. Al vroeg gaan we erheen, een wijntje mee (deze keer te krijgen in een pakje😉), hapjes erbij en zomaar genieten van dit speciale moment. Alsof het oud en nieuw is. Verwachtingsvol op naar je volgende stappen. De ervaringen van de Camino meenemen in je hart. Elke dag is een nieuwe start. Met “ik kan het” doorgaan in je leven. Meer zelfvertrouwen, minder beren. Ook voor mij was dit een hele speciale Camino. Een om niet te vergeten.

Met velen hebben we deze zonsondergang gezien. Echt genieten.

 

Camino Finistere van O Logoso naar Cee

26 juli, 16 km zonnig 23 graden O Logoso naar Cee

Net na O Logoso staan we voor de keuze….Finistere of Muxia

We weten het wel. We gaan naar Finistere en dat betekent dat we naar het zuiden afbuigen naar het plaatsje Cee.

Tot onze verrassing was het meteen al zonnig. Hier in Galicië klopt de weersvoorspelling niet altijd. Is er zon voorspeld, dan is er bewolking en vandaag was het andersom, bewolking volgens de prognose en we hebben vooral zon. Alleen met het vertrekken was die even achter de wolken. We laten ons verrassen en krijgen het motto: het is altijd weer.

Het informatie centrum over de te kiezen route was nog dicht. Wel kunnen we even kijken of deze schoenen groot genoeg zijn. Ja! Ik pas er zelfs in met mijn grote (!) wandel schoenen.

De route gaat helemaal door een natuurgebied. Een pad met rechts en links uitzicht over het glooiende landschap. Eerst nog wat stijgen, later ook dalen.

Vandaag is ook de dag van de kerkjes. De eerste is dicht, we kunnen daar wat in het “libro d’or” schrijven. Andere pelgrims laten daar vaak wat achter De andere is open, we horen er mooie muziek en steken een kaarsje aan.

Dan zien we het plaatsje Cee liggen. We dalen af. De laatste paar km is het vooral dalen.

We overnachten in albergue Moreira met uitzicht op zee en Cee. Heel vlakbij zijn de watervallen van Cee, de Ezaro watervallen. Erg mooi! Daar gaan we een kijkje nemen en regelen een taxi om daar te komen. Nu met erg weinig water. Het is het einde van een rivier en een meertje. Als er regen is, komt er van veel meer kanten water. Een toeristische afsluiting van een heel mooie dag.

Camino Finistere Maronas O Logoso

25 juli, 17 km, wisselend bewolkt, 23 graden Maronas O Logoso

17 km vandaag is een uitdaging! In de planning probeer ik 10-15 km per dag aan te houden. Dat is niet overal mogelijk. Dat heeft vooral te maken met de etappe naar Cee van morgen. De bijna laatste herberg voor Cee is deze van O Logoso. Vandaag is het niet alleen de afstand, maar ook het hoogteprofiel.

Vlak na het ontbijt bij Casa Pepe kwam de zon over de velden. Zo een moment van de dag, waar je gewoon even naar gaat kijken. Hoe dichterbij de struiken, hoe donkerder ze kleuren. Ertussen wat ochtendmist en een volgende rij struiken. (Als ik kon schilderen, zou ik dat weleens willen proberen)

Op weg naar Monte Aro is het flink stijgen. De eerste 6 km 160 meter omhoog. Het voelt als iets meer dan vals plat op enkele stevige stijgingen na. Die voelen meer als: even flink aanpoten. Ook dat kunnen we inmiddels goed. Ik hoor Joke zeggen: “wat heerlijk ik ben niet buiten adem”. Toppers!

Na Monte Aro dalen we naar Olveiroa. Onderweg komen we de mensen tegen die ook in Casa Pepe overnachtten. Gezellig. Gisteren een mooie ontmoeting met een Tjechische jonge vrouw van 20. Hoe mooi is het als iemand op zo een jonge leeftijd erachter komt wat ze graag met haar leven wilt gaan doen en dat ik kan aangeven dat het heel gewoon is als je ervaart: “Jacobus provides” (Wat je nodig hebt op de camino komt naar je toe) Met dat in gedachten krijg ik vanzelf de Camino smile en zie het ook bij anderen. Ik zou een Camino zeker ook aanbevelen voor jongeren tijdens een vakantie of tussenjaar……

In Olveiroa hebben we even pauze voor we aan de laatste 4 km beginnen.

Dat is weer een stijging. Het is heerlijk wandelweer. Met het klimmen is de zon verstopt achter de wolken. Zo ervaren we het niet eens als een stevige klim. Diep beneden ons zien we een riviertje. Een mooi pad brengt ons weer naar boven.

Vrijwel ongemerkt komen we bij de herberg aan. Als ze me zien, roepen ze enthousiast: ” Mieke de Hollanda?” Het is al enkele jaren geleden, dat ik hier was. Ze kennen me nog steeds. We voelen ons van harte welkom.

Camino Finistere Vilaserio Maronas

24 juli, 9 km, eerst mist later zonnig Vilaserio Maronas

Een bijzonder verrassende dag vandaag…… Eerst de geplande, korte etappe van Vilaserio naar Maronas in de mist. Later een uitstapje naar Muxia in de stralende zon.

Ook dat is Galicië. Een dag wandelen in de mist. Het zicht was beperkt, en wat is het dan een speciale sfeer. We gaan over verharde boerenweggetjes, en zien alleen schimmen in de mist en spinnenwebben met zilveren druppels. Het kunstwerk van de spin.

En ook details: in de mist zie juist die kleine dingen meer. Bijzondere tekens, de kool voor de Caldo Galego, bloeiende paarse heide. Het was nog te koud om op de grond te pauzeren. We kwamen na 2 uur lopen al bij onze bestemming aan. Graag wilde ik bij Casa Pepe overnachten. Inmiddels is er ook een herberg 7 km verder, Monte Aro. Ik denk erover die voor een volgende keer te doen.

Zo een vroege aankomst biedt mogelijkheden. Zullen we een uitstapje maken naar Muxia? Dat vraagt Annet. In de middag zou het zonnig worden en het is er zo mooi. Waarom niet? Dat heb ik geleerd de afgelopen jaren. Er komt een kans voorbij en die kun je kiezen. We regelen een taxi en we gaan op pad

We laten ons 5 km voor Muxia afzetten en lopen het laatste deel naar Muxia. Wat een ervaring. Na een paar klimmetjes zien we daar Muxia liggen. Over vlonders lopen we Muxia binnen. Intussen zien we steeds meer blauwe lucht. Het gaat een mooie middag worden.

We gaan eerst lunchen en zien op de menukaart empanade en broodje met gefrituurde inktvis. Dat willen Monica en ik wel proberen.

De kers op de taart is, dat we ook de vuurtoren, het kerkje en het monument gaan bezoeken. We klimmen en klauteren over de grote rotsen en zien de golven zo uiteen spatten. Wauw wat is het er mooi!

We hebben ons einddoel Finistere nog niet bereikt. Deze dag voelt toch alvast als beloning voor onze camino. We genieten er enorm van.

Tot slot klimmen we naar het hoogste punt, waar je overzicht hebt over Muxia en de zee ziet aan 2 kanten. Ook dit is echt een hoogtepunt!

Muxia bedankt 😃

Camino Finistere Negreira Vilaserio

23 juli, 14 km zonnig, 25 graden Negreira Viaserio

Ooit gedacht dat naar Finistere vlak zou zijn? De etappe van vandaag laat zien dat er vanaf Negreira naar Vilaserio veel hoogteverschillen zijn.

Om van Negreira naar Zas te komen zou er een alternatieve route zijn. Die zien we niet. Ook vlak voor Vilaserio was er een alternatief. Niet gemarkeerd of verdwenen? Maps me geeft geen oplossing, dus volgen we gewoon de pijlen. Het lijkt of alle Camino paden opnieuw zijn aangelegd met vaak een gescheiden pad voor de pelgrims. Het is vandaag erg mooi weer. In de ochtend rond 13 graden, in de loop van de middag 28. Wanneer wij lopen wordt het max 22 graden.

Als we Negreira uitlopen valt ons een beeld op. Een vader die de wereld intrekt, met zijn benen stevig geworteld. Een kind probeert hem tegen te houden, een moeder kijkt triest. Soms moet je keuzes maken, waarvan je weet dat het goed is, ook al zou je hart je wat anders zeggen.

Het is nog licht nevelig als we Negreira uitklimmen. Omdat het niet zo heet is, gaan we niet om 6.30 uur lopen, maar rond 8 uur. We hebben ruim de tijd om 10-15 km per dag af te leggen.

We lopen over bospaden omhoog, en ook over landweggetjes,zodat we van de omgeving kunnen genieten. Voor wie overweegt na Santiago door te gaan…..we vinden het erg mooi en ook rustig. We komen ongeveer een 20-tal andere pelgrims per dag tegen. Rond 25 juli willen de meeste pelgrims in Santiago blijven, misschien is het daardoor zo rustig..😉

Tot onze verrassing vinden we een bar onderweg bij albergue Alto do Peno. Daar hadden we niet opgerekend. Deze bar ligt op 10 km na Negreira. Een goed moment voor onze 2e pauze.

We stijgen verder. Dat kunnen we aan. Als je bij een top bent en iemand kijkt omhoog, word je als het ware op de top gezet. De wereld aan je voeten, kansen en mogelijkheden. Hoe gaat jou weg verder?

Even een korte daling voor we in Vilaserio zijn. Voor het eerst ben ik in de zeer gastvrije herberg Casa Vella. Ze koken voor ons, een enorme tuin en binnen lijkt het een oude bibliotheek. We voelen ons er erg thuis. Een plekje in de schaduw of hangmat. Wat willen we nog meer?

Camino Finistere Augapeseda Negreira

22 juli, 10 km, bewolkt 21 graden Augapeseda Negreira

Deze etappe komt langs Ponte Maceira, een van de mooiste dorpen van Spanje. Om dit te bereiken gaan we eerst stijgen van 58 naar 272 meter, Alto do Mar de Ovellas.

Onderstaand kaartje is in de looprichting van links naar rechts. Vandaag vanaf Augapeseda voor de piek naar Negreira.

Het was een hele pittige stijging in 3,5 km. Voor ieder van ons goed te doen. Is zo een heuvel iets om tegenop te zien of heb je zoiets, ik probeer het, doe het rustig aan en ik kom er wel. Stapje voor stapje op je eigen tempo kom je er wel.

Onderweg worden we aangehouden door de Guardia Civil. Er wordt sinds 14 juli een jonge vrouw vermist op het traject Santiago, Finistere Muxia en of we ze misschien kennen. Het houdt ons bezig. Ik voel me altijd veilig op de Camino en zeker ik durf ook alleen. Als er lezers van dit blog onderweg waren op dit deel, laat het me weten. Ik stuur een foto.

Ponte Maceira is inderdaad erg mooi. We gaan onder de bruggen door, over de grote keien, klimmen en klauteren we naar de andere kant.

Er zijn op dat moment ook veel toeristen, die ons wel even wilden fotograferen.

Aan de andere kant van de brug kijken we bij de oude molensteen. Het water komt aan alle kanten door het gebouw. Voldoende kracht om een molen aan te drijven.

We slapen weer in dezelfde herberg als gisteren. Albergue San Jose. Meestal heb ik daar prive kamers voor de groep. Die waren allemaal bezet. Dus koos ik voor de herberg. Wat ik me herinnerde was de grote tuin en de grote zitruimte. Dat er zoveel pelgrims in een ruimte slapen was echt even schakelen. We hadden een hoekje met kasten een beetje afgescheiden, maar toch. Zou het niet teveel lawaai zijn als we gaan slapen? En hoe gaat het in de ochtend? Het bleek best snel rustig, maar deze ochtend bleef een telefoon vanaf 6 uur maar wekgeluiden produceren. Iedereen in de zaal werd wakker. Tot onze verrassing hadden we allemaal best goed geslapen. Komende nacht zal ook wel lukken……

Camino Finistere en Santiago

20 en 21 juli, zonnig, 29 graden Santiago Negreira

In het Heilig jaar kun je door de Porte de Gloria de kathedraal van Santiago binnengaan. Er wordt beweerd dat al je zonden dan zijn vergeven. Dat deden we gisteravond toen we naar de pelgrimsmis van 19.30 uur gingen. Later was de doorgang afgesloten met een hek.

In Santiago gaan we nog even van een aantal bijzondere momenten genieten. Zoals de muziek die iedere avond op het plein voor de kathedraal te horen is. Enthousiaste muzikanten zorgen ervoor dat de mensen zingen en dansen.

Wachten tot het donker is en dan op zoek gaan naar Jacobus. Alleen te zien als de lampen bij de kathedraal aangaan. Echt speciaal! Ik heb ooit gelezen dat er een verhaal bij hoort. Zie onder de foto


De meest voorkomende versie -ook met een tragisch einde- verwijst echter naar het traject van een priester uit de kathedraal, verliefd op een kloosterzuster uit het klooster van San Paio, gelegen aan de andere kant van de Plaza de A Quintana. De traditie zegt dat de religieuzen haar ontmoetten via een doorgang die bestond onder de trappen van de A Quintana en waardoor de kathedraal en het klooster met elkaar communiceerden. Na een tijdje zou de priester, moe van de situatie, zijn geliefde hebben voorgesteld om samen weg te lopen. Hij maakte een afspraak met haar in de schemering op het plein en daar verscheen hij in middeleeuwse pelgrimskleding, kleding waarmee hij niet op zou vallen. Hij wachtte geduldig op haar, maar ze kwam niet. Toch gaat de minnaar (of zijn schaduw) nacht na nacht nog steeds naar zijn date. En hij wacht nog steeds op haar.

Nog vol van de speciale ervaringen in Santiago gaan we vandaag verder naar Finistere, ook in etappes van 10-17 km per dag. Helaas zonder Gerard, zijn doel om naar Santiago te lopen is bereikt. We missen hem…..

De route van vandaag is de helft van onderstaande etappe van Santiago naar Negreira. Van Santiago naar Augapeseda, 11 km, voortdurend stijgen en dalen. Het fijne overnachtingsadres in Augapeseda is helaas gesloten. Onderweg zag ik dat er een nieuwe is geopend. (A casa le Boi, net voor Augapeseda) Vanaf Augapeseda nemen we een taxi en gaan morgen verder waar we gebleven zijn

We lopen Santiago uit naar het westen. Het is maar een klein stukje door de stad en je loopt de natuur in. Rustig, de meeste pelgrims blijven in Santiago of gaan naar huis, zo lijkt het vandaag. Er zijn er ook enkelen die we kennen. Vanaf een van de eerste heuvels zien we nog het silhouet van de kathedraal.

Een ander landschap dan naar Santiago. Meer open, door dorpjes, meer mooie en dure huizen met schitterende tuinen en bloeiende bloemen.

We verwachten 27 juli in Finistere aan te komen. Nog 6 wandeldagen…….