Camino del Norte Ribadesella Colunga

22 juni, 21 km droog 20 graden

Een wonderschone dag vandaag! Voor ons een laatste dag langs de kust, een onverwacht droge wandeldag en tenslotte: het begint pas te regenen als we er zijn. We voelen ons rijk met deze ervaring…..

We gaan eerst in een cafe ontbijten, dat om 8 uur open was. Daarna gaan we over de brug van Ribadesella naar het westen. Op dat moment is het windstil. De kleurige huizen weerspiegelen in het water.

We zijn eigenlijk verrast dat de zon een beetje schijnt. Enkele dagen geleden lazen we het weerbericht dat het elke dag zou regenen. Net na Ribadesella dalen we naar het eerste strand af. Je ziet aan de wolken dat het dicht in de buurt regent. Als je daalt en je ziet dan de prachtige natuur in combinatie met de wolken kunnen we alleen maar genieten.

We zijn bijna 2 uur onderweg als we een bordje zien naar een bar en winkel in Vega. Intussen stijgt en daalt het. Het zijn rustige wegen langs mooie dorpen. Iedere bocht en elke heuvel geeft andere vergezichten.

Na Vega zien we de een na de andere baai. Rotspartijen, zandstranden, paadjes die ons weer naar een andere baai leiden. Klimmen, dalen, bij de zee zien we vaak blauwe luchten. Rondom de bergen dikke bewolking.

Als we na 2 uur willen lunchen, zien we een picknick plaats direct aan zee. Alles klopt, de km’s, de tijd, het uitzicht. We zijn dan bij Playa de la Beciella.

Ook daarna hebben we tot en met La Isla paden hoog langs de stranden. We passeren al stijgend en dalend rotspartijen om weer bij de volgende baai uit te komen. Het is intens genieten. Als we hier zo lopen, is het net of mijn hoofd totaal leeg is. Ontspannen glijden de km’s onder onze voeten.

De laatste km’s lijken langs de N632 te lopen. Er is voor gezorgd dat het een mooi glooiend pad is, over smalle paden. Ook die paden zijn erg mooi.

We logeren vandaag in hotel El Meson in Colunga. In Colunga is geen albergue en wij vinden het prima om 2 persoonskamers te hebben. Het etappe drankje is gewoon voor de deur. Dat is handig. Vanavond gaan we naar Hotel Vega voor ons menu. Dat is hier in deze regio niet voor 20.00 uur.

Camino del Norte Naves Ribadesella

21 juni, 17 km, droog meest bewolkt 18 graden

Deze ochtend in Naves bij pension La Fonte kregen we ontbijt onder de “horreo”. Hier in Asturias staan die velen. Ze werden vroeger gebruikt als opslagplaats voor granen, groenten en maïs

Opgewekt gaan we daarna op pad. Het belooft een droge dag te worden. De zon laat zich even zien.

De route van vandaag is vooral door het binnenland over boeren weggetjes en onverharde glooiende paden.

Alleen in Nueva vind je horeca en gelegenheid om boodschappen te doen. Tussen Nueva en Ribadesella is verder geen horeca en winkel mogelijkheden. Het is hier op de Camino del Norte rustig. De pelgrims die we in het begin dagelijks zagen, hebben grotere afstanden gekozen. Wel zien we dagelijks een klein aantal nieuwe pelgrims.

Na Naves lopen we eerst langs een pad direct langs de weg. Wel apart en met bomen en struiken afgescheiden van de weg. Het mooie stuk volgt daarna, wanneer we door een weide omhoog klimmen naar een kerkje, Iglisia San Pedro. Hier naast is een prachtig gelegen herberg, Rectoral Pria (in Pieneros)

Daarna volgen de paden en boerenweggetjes versierd met geverfde stenen. Mooi om even bij stil te staan.

Als we Ribadesella naderen komt de zon wat vaker te voorschijn. Het lijkt precies bij de kust te zijn. Over de heuvels hangt de bewolking, alsof het lijkt dat het elk moment kan regenen.

Nog vrij plotseling zijn we in Ribadesella. We komen precies bij ons pension uit. Direct in het centrum, zodat we direct in de buurt een cafe/restaurant vinden voor ons etappe drankje.

We merken dat we 17 km niet meer ver vinden. we zijn nu 1 week onderweg en in die week merk je dat de conditie stijgt . Het mooi gelegen stadje Ribadesella is zeker de moeite waard om rond te kijken. Gelegen aan stranden en in de monding van een zee arm. Ongeveer 1 km van het stadje vind je deze rotspartijen.

 

Camino del Norte Vidiago Naves

20 juni, 27 km af en toe regen 17 graden

Hemelsbreed is de afstand 22 km van Vidiago naar Naves. Dat is langs de weg en volgt niet de Camino. Unaniem besluiten we de mooie paden langs de kust op te zoeken.

Dit betekent dat de afstand 27 km wordt en dat is een hele afstand. We vonden het allemaal de moeite waard om deze route te kiezen. Het lijken niet veel hoogteverschillen, we voelen het zeker en het blijken er ook 670 hoogtemeters te zijn.

We hadden gevraagd of we van Vidiago terug naar de kust kunnen? De A8 ligt tussen Vidiago en de Camino, die volgens Gronze en in de boekjes wordt beschreven. Jazeker dat kan. We kijken goed op maps.me, gaan onder de snelweg door en komen zo weer op de route. Dit zijn o.a. die extra km’s. Bij vertrek regent het, en zo gaan we in de poncho’s op pad. Later blijkt dat die snel weer uitkunnen. De rest van de ochtend is het droog

We komen bij de Bufones de Arenillas uit. Door de spleten in de rotsen wordt het zeewater onder druk omhoog gestuwd en is te zien als waternevel die als een fontein zichtbaar wordt en duidelijk hoorbaar is. Ze kunnen wel 20 meter hoog zijn.

Het pad naar Llanes is bijzonder mooi. We stijgen en dalen en komen langs de mooiste stranden van Asturias. De grootste daling is voor Llanes. We zien Llanes al van verre liggen. Uiteindelijk zetten we de daling in.

Ook van Llanes naar Naves is wederom een pareltje. Bospaden, langs de kust over mooie paden, strandjes en imposante bergen die in de wolken zijn verstopt.

We gaan achter Barru langs naar Niembro met de kleurrijke huizen tegen een bergwand. Na Niembro dalen we af door een bosgebied.

Tenslotte komen we weer bij de zee uit. De snelweg, een 2 baansweg lopen onder elkaar. Zo weinig ruimte is er tussen de rotsen en de zee. Intussen is het harder gaan regenen en de wolken boven de zee zijn dreigend. Er komt nog meer aan.

We logeren in Hotel La Fonte in Naves. Omdat vandaag veel horeca dicht is, gaan we naar een wat grotere stad Nueva voor een goed restaurant. Dat hebben we zojuist een goed menu gehad. Ik had een stoofpannetje met setas (paddenstoelen) en een saus van geitenkaas. Goede energie voor een volgende wandeldag.

Camino del Norte Serdio Vidiago

19 juni, 23 km, veel zon 22 graden

Met deze heerlijke wandeltemperatuur en zon was het fijn wandelen en dat op zo een mooie afwisselende route.

De route start direct bij ons hostel El Corraluca. De zon is al op, we hebben een pad door de bossen naar Munorrodero. We konden kiezen over de weg, met dit mooie weer kiezen we graag het onverharde pad.

Dan gaan we op weg naar Unquera. We passeren 2 keer een rivier, Rio de Tina en een uitmonding van de zee, precies de grens tussen Cantabrië en Asturias. Unquera is een gezellig grote stad waar net een wielerwedstrijd start.

Direct daarna volgt een steile klim naar Colombres. Een stijging van 100 meter in korte tijd. Ieder op haar eigen tempo komt boven. Even uitblazen en dan kunnen we weer verder. Als we omkijken zien we Unquera onder ons liggen.

Colombres is bekend om statige villa’s in mooie kleuren. In 19e en begin 20e eeuw gingen vele Spanjaarden naar Latijns Amerika. De welvarende kwamen terug en bouwden de mooie villa’s.

De verrassing van vandaag was na Colombres. We zien al gauw de zee en de pijlen wijzen ons naar een pad langs de zee. Zoiets zou je kunnen dromen, als je aan de Camino Del Norte denkt, een pad hoog over de rotsen, de golven slaan tegen de rotsen, we horen niets anders dan de golven van de zee.

We klimmen hier en daar over hekjes en volgen een pad, wat de goede richting uit gaat. Pijlen zien we even niet meer, zolang we de zee aan de rechterkant houden gaan we goed.

Vlak voor Buelna komen we terug op de oorspronkelijke route langs de weg. We hebben er pauze. Daarna is het nog een km of 5.

We kunnen via Buelna weer terug naar zee. Een breed wandelpad licht glooiend naar Pendueles. Wederom hebben we uitzicht op zee. Hier en daar kleine strandjes, de zee klettert tegen de rotsen.

We overnachten in Vidiago, albergue El Caseron de Vidiago. We wisselen een beetje af, een herberg, pension, hotel. Steeds weer even schakelen, hoe zal het zijn? Hoe is ons bed? Nu hebben we een slaapzaal met 8 stapelbedden voor ons alleen.

Het was opnieuw een prachtige dag…..

Camino del Norte Comillas Serdio

18 juni, 20 km, eerst heet, later afkoeling van zee

In de loop van de dag zou de temperatuur ineens 10 graden kunnen zakken. Van 33 naar 23. We waren al vroeg op pad en we voelden al snel dat het weer heet was. 8 uur en al 28 graden. Hoe zal het gaan? Wordt het te heet? Na 10 km tijdens onze eerste pauze wisten we het. De wind draait naar het noorden, wordt sterk en door de zeewind, daalde de temperatuur ineens. Wat een ervaring.

De route is vandaag in 2 -en te delen. Eerst langs de zee naar San Vicente de la Barquera, daarna het binnenland in. Inmiddels zijn we in Asturias.

We staan klaar voor de start. Nog lekker vroeg voor ons hostal La Huella del camino in Comillas.

Comillas verlaten we langs het Palacio de Sobrellano en de hoog gelegen universiteit. Al snel daarna zien we de zee en Playa de Oyambra. We gaan langs een grotere weg. Op deze vroege zaterdag is het er erg rustig.

Het vroege licht geeft goudkleurige zee en silhouetten van de bomen. Er zijn zoveel dingen te zien. Afdalen naar het strand met in de verte San Vicente de la Barquera.

Na 10 km, ongeveer 2,5 uur lopen, komen we langs surf stranden en….horeca die al open is. Het is net 9.30 uur en al zo heet. Dan steekt er een wind op. Een zandstorm lijkt het en er is ook ineens wat mist op zee. Mist-terieus.. Daar waren de surfers op aan het wachten: de golven.

Na de lange pauze gaan we verder. Met inmiddels een aangename wandeltemperatuur is het extra genieten van Asturias met hogere bergen, dichter op elkaar. Het voelt alsof we in een sprookje lopen. Omdat we niet in San Vicente hoeven te zijn kiezen we direct voor de route naar Serdio. Goed gemarkeerd en heel afwisselend. Als we naar het zuiden kijken, zien we de hoge toppen van Picos de Europa, met hier en daar nog wat sneeuw.

We steken de snelweg, de A8 over en kijken goed op de borden hoe we moeten gaan. Hier en daar lijkt de route veranderd. Klopt niet altijd met ons boekje (Van Rother) of soms ook niet met Maps.me. Zolang het goed bewegwijzerd is, vinden we het geen probleem.

We logeren vandaag in Hosteria El Corraculu in Serdio. Iets verder is een restaurant voor ons etappe drankje. Gezellig druk met lokale bevolking. Spaanse pelgrims die er passeren kiezen in de middag voor het menu. Wij doen dat vroeg in de avond.

Camino del Norte Santillana del Mar – Comillas

17 juni, zeer heet, 33 graden

“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan”. Tja, dat was voor mij vandaag van toepassing. Een geplande route niet afmaken. Gisteren hadden we het erover gehad, als de temperatuur te hoog wordt, kunnen we onderweg kiezen om niet de hele route af te maken. 3 gingen gezamenlijk verder, de anderen gingen met de taxi naar de volgende bestemming. Dat te kiezen valt niet mee. Om 10 uur was het al 28 graden, om 12 uur 33. Tijd om op te breken.

De route van vandaag was zeer afwisselend. Rustige landwegen, onverharde paden, grindpaden en voortdurend glooiend. De zon in de rug en mooie vergezichten, af en toe uitzicht op de zee.

De overnachting in albergue El Convento was uitstekend. Gisteren kregen we de pelgrimszegen, een mooi moment van verstilling. Dit Ierse pelgrims gebed deel ik graag met de lezers van dit blog.

Het was een prima verzorgd ontbijt met eieren en bananen en zo konden we om 7.30 uur vertrekken. We hebben er weer zin in.

Het ochtend licht is erg mooi. We hadden het plan om na 2 uur te pauzeren. Komen we na bijna 7 km langs een bar …hier op de Camino del Norte, is niet zoveel. Als je wat treft en het is open… Dan willen we ook wat eerder pauzeren. Dat was in Ciguenza. Leuk is het om daar de vaste pelgrims die met ons meewandelen te zien.

We gaan verder naar Cobreces en gaan door een prachtig landschap.

Als we daar aankomen, is het snel beslist. 3 gaan verder en trotseren de hitte. Er volgen paden met uitzicht op zee. Klimmen dalen en weer opnieuw klimmen.

De anderen maken een strandwandeling en wachten bij een bar aan zee in Santillana. We sluiten onze dag af met een gezamenlijk etappe drankje. Het liep anders vandaag. Zo is het ook goed

Camino del Norte Penacastilla Santillina del Mar

16 juni, zeer heet 36 graden

Bij het bekijken van de route kwam ik erachter dat de afstand niet 20 km is, maar 29 km. Dat is voor mij veel te ver. Ik ga uitzoeken wat wel mogelijk is en in goed onderling overleg besluiten we het 1e deel over te slaan. We gaan 10 km met de taxi naar Mogro en beginnen daar.

Om 7 uur stond de taxi klaar en om 7.15 uur waren we aan het lopen. Het is ongekend warm hier. Vorige week was de weersvoorspelling in de middag 17-24 graden met noordoosten wind. De wind is nu oost en brengt dit hete weer. Waarschijnlijk draait die de komende dagen naar west. Dit betekent dat de temperatuur zal kunnen gaan zakken naar 23 graden. Voor ons was het fijn om 7.15 uur te gaan lopen. Het was toen al meer dan 20 graden.

In Mogro aangekomen bleek de route uit het boekje niet op maps.me te staan. Op de kaart zag ik dat het bij de kerk was. En wat gebeurt er? We krijgen hulp. Een hoofd uit een raam die ons gebaart om de kerk te lopen. Dat doen we en zien zo hoe we moeten lopen. Fraaie vergezichten over de heuvels en het water.

Na Miengo gaan we langdurig langs een kanaal, Ria Saja. Dat is even een vlak stuk tot aan Requejada. Daar zoeken we na 10 km een bar voor ons 2e ontbijt. We vinden er een waar we tostadas met tomaat kunnen krijgen. Wat zijn die Spaanse tomaten lekker!

Na deze welverdiende pauze gaan we verder. Het wordt al warmer, de Camino stijgt en daalt. Het valt me op dat de Camino del Norte veel asfalt kent. Rond 12 uur hebben we onze 2e pauze in de schaduw. “Disfrute la sombre” zeggen de Spanjaarden. Een heerlijke plek met ook nog een mooi uitzicht.

Dan hebben we nog 4 km te gaan. Een goede verdeling vinden we zelf, als we rond de 20 km lopen. 10, 6 en 4 km. Nog even de laatste loodjes. We zijn blij dat we binnenkomen in Santillina del Mar. We logeren er in albergue El Convento. Groot, veel ruimte buiten en een plek om ook binnen te zitten. Maar eerst ons verdiende etappe drankje in de tuin van restaurant El Jardin.

Camino del Norte Guemes Penacastillo

15 juni, 23 km heet 29 graden, eerst mist

Toen we de herberg van Guemes uitgingen werden we getrakteerd op een goudgele zonsopkomst, beetje mist erbij….kun je het je voorstellen? We werden er stil van.

Het verblijf in de herberg van Guemes is heel speciaal. Alles wordt geregeld door vrijwilligers, pater Ernesto legt uit hoe de herberg is ontstaan. Er is een gezamenlijke maaltijd en ook voor ontbijt wordt gezorgd. Een ruime tuin, waar we de andere pelgrims kunnen ontmoeten. In totaal waren er zeker 50 pelgrims. We hoeven niet de deur uit om een restaurant te zoeken, kortom wat heeft een pelgrim nog meer nodig.

Vandaag is de dag in 2 delen te benoemen. Afdalen naar zee en met zicht op de rotsachtige kust, met de boot van Somo naar Santander en een heel saai stuk daarna langs de grote weg.

We zijn klaar voor vertrek, op weg naar de route die zowel bij Gronze als door Pater Ernesto wordt aanbevolen. Langs de doorgaande weg is 11 km naar Somo, langs de kust 15. Dat doen we!

Daar is het eerste strand al. Diep beneden ons tussen de rotsen. We lopen hoog boven de zee, met steeds wisselende zee en strand gezichten. Dat is waar de Camino del Norte je ook brengt. Erg mooie paden, over boerenland net naast de zee.

Het was niet zeker of er iets open zou zijn in Laredo. Ik hoor muziek, ga even een heuvel op en zie bebouwde kom. Ja als het goed is is er horeca open. We dalen af naar Laredo en vinden daar een hotel, die open is. Daarvandaan gaan we toch weer verder over de strand naar Somo. Inmiddels was er dichte zee mist, we kunnen niet goed zien hoe de route loopt. Wel zie ik op maps.me waar de boot vanaf Somo vertrekt.

Bij het bootje van Somo zien we de pelgrims weer die er ook in de herberg waren. Leuke ontmoetingen. Een boottochtje van 1/2 uur, die ons naar de hele grote stad Santander brengt. Ook in de buitenlucht zetten we hier ons mondkapje op. Intussen gaat de zon schijnen en de temperatuur loopt snel op. 29 graden lezen we.

Naar onze overnachting in Penacastilla is het toch nog meer dan 7 km. In de hitte langs de grote weg. Even doorbikkelen. 2 km voor Apartemantos River hebben we alvast ons etappe drankje.

In de bar 300 meter van ons appartement hebben we een maaltijd. We hebben van alles, een wijntje en de meneer van de bar rekent maar €10 per persoon. Aan het eind krijgen we ook nog “chipito”. Een bijzondere dag met wel hele “speciale” ontmoetingen.

Camino del Norte Santona Guemes

14 juni, 25 km benauwd, 27 graden, bewolkt later zon

Het plan was om rustig te starten met 20 km. In plaats van in Laredo starten we daarom in Santona. Volgens het boekje 20 in plaats van 25 km. Hoe die km’s dan berekend zijn weet ik niet. Misschien de kortste weg, zonder ook maar 1 strand aan te doen. We wilden wel even langs het strand en kozen voor Noja.

Daar sta je bij de Camino del Norte niet zo bij stil. Dicht bij de kust en toch in totaal meer dan 700 hoogtemeters. Vooral het laatste stuk naar Bareyo was best een kuitenbijter.

De bewegwijzering op dit traject leidt ons langs een doorgaande weg. Alles over verharde weg vandaag. Bij Punta del Brusco spraken Spanjaarden ons aan en adviseerden om niet de steile berg bij Punta del Brusco te gaan. Het was pas aan het begin van die dag en we bleven langs de weg lopen. Daardoor eigenlijk geen strandetappe. Tja..keuzes?

Om het strand van Noja te bereiken, gingen we afwijken van de route. Het was daar zeer rustig en we vonden een terras met uitzicht op zee. Op dat moment hadden we er 2,5 uur lopen op zitten en 11 km. Nevelig met de op achtergrond veel bergen. We vonden het er prachtig.

We dachten nog dat we al op de helft zouden zijn. Dat bleek later niet het geval. Nog bijna 15 te gaan. Voor een eerste dag is dat erg veel. Deze dames kunnen het en gaan dapper door. We gaan wat meer het binnenland in, de zon komt wat meer door, de heuvels brengen ons voor de eerste uitdagingen. We gingen goed opletten, we willen niet nog meer km. We snijden een stuk van de route naar Bareyo af.

Vandaag zijn we in de zeer gastvrije algemene herberg van Guemes. Als we er uitgeput en verhit aankomen worden veel verwelkomd met een glas koud water en koekjes. We het er een kamer voor ons allen. Met 3 hoog stapelbedden…🤔, die hoeven we niet te gebruiken. Er zijn 5 beneden bedden op een zeer ruime kamer. Vanavond krijgen we een uitleg van de pater en om 20.30 uur een gezamenlijke maaltijd met alle pelgrims. Een hele relaxte sfeer…..

Camino del norte

  • 13 juni, op weg naar Santander en Santona

We weten het nu al…..we hebben de stress op Schiphol samen doorstaan. Dat kunnen we…….Om 8 uur in de morgen hadden we de ruimbagage ingeleverd. Daarna direct op weg naar de gate. Een enorme rij voor ons. Mensen die ons inhaalden om de vlucht te halen…Wij willen dat ook, maar we blijven in de rij. Tea ziet iemand met een “Schiphol” jas.We zeggen dat we de vlucht dreigen te missen. We mogen uit de rij om ergens anders weer aan te sluiten. Opnieuw worden we tegen gehouden. Iemand zegt dat we weer terug in de rij moeten. We zeiden dat we toestemming kregen. Uiteindelijk liep iemand met ons terug om naar die persoon te gaan die het tegen ons had gezegd, dat we uit de rij mochten. Een mevrouw is zo vriendelijk om ons naar de”priority” te leiden. Ook hier een enorme rij, zonder enige vooruitgang. Velen proberen toch voor te dringen. Uiteindelijk gaan we door de douane. 2 van onze bagage wordt apart geleid voor extra controle. Er kwam nog een mes te voorschijn en we werden verdacht van drugs😉. Dat was op de tijd dat het vliegtuig zou vertrekken. Nee, we werden niet omgeroepen. Het was rennen om naar het vliegtuig te gaan. Nog 10 minuten “snelwandelen”. De eersten (zonder extra bagage check) hebben het vliegtuig tegen gehouden. 🤔 Een van de wandelaars verliest haar tasje met kostbaarheden, en die worden in de stress gewoon overhandigd. Met zoveel hulp voor elkaar, hebben we een goede start, toch?

We vliegen vandaag naar Santander, daarna gaan we naar Santona. Santona ligt net ten oosten van Santander. Morgen starten we de Camino del Norte. Die begint in het uiterste oosten in Irun. Wij slaan dit eerste stuk over en wandelen door naar Oviedo. In totaal 255 km. We gaan ervaren hoe mooi dit deel van Spanje is. Met de kust aan onze rechterhand en de heuvels voor en naast ons

Vlnr Mariet, Ine, Mieke, Ans, Elle, Pieternella en Tea

Na de taxi hebben we ons eerste etappe drankje wel verdiend. Wat een dag!

Walk of Wisdom dag 3

8 juni, van Milsbeek naar Malden, 20 km droog tm 14 uur, later regen

En ook de 3e dag van de Walk of Wisdom kent veel heuvels. De Sint Jansberg, Mookerheide, Mokerschans, Heumense Schans. Alleen de laatste 5 km waren vlak, ervoor alleen maar stijgen en dalen.

Vandaag konden we weer starten waar we gisteren gebleven waren. Het is zo fijn dat we werden opgehaald en weer weggebracht, zodat er geen extra km bij komen. Vandaag was de etappe ten zuiden en westen van Groesbeek. Eerst langs het Koningsven; een moerasgebied. We horen er volop kikkers en zien er vele orchideeën in bloei staan.

Niet ver daarna gaan we naar de Sint Jansberg, bekend om prachtige bronbeekjes en aloude bomen op heuvels die gevormd zijn in de Ijstijd. Het is steeds klimmen en dalen.

We troffen een natuurfotograaf. Die wilde wel even tijd maken voor een groepsfoto.

Na de Sint Jansberg komen we op de Mookerheide. Nog te vroeg voor bloeiende heide. We hadden er het rijk alleen en klimmen en dalen over de smalle paden. Met het uitzicht nemen we de eerste pauze.

We boffen echt met het weer! De meeste regen is deze dagen in de nacht gevallen. Op de Heumense Schans begint het te regenen. We ontkomen er niet aan. Het deert ons niet. De regenkleding gaat aan en opgewekt gaan we verder.

De Mookerschans en de Heumense Schans zijn beiden verdedigingswerken.

U staat hier bij de Heumense Schans, een van de twee aarden verdedigingswerken op de stuwwal tussen Nijmegen Mook De schans heeft de opmerkelijke vorm van een vijfpuntige ster. Meestal had dit type schans vier, zes of acht punten deze was eenvoudiger aan te leggen en beter te verdedigen. In de geschiedenis van de vestingbouw geldt deze ‘Sterreschans daarom als een zeldzaamheid.

Bij het zweefvliegveld terrein, ten noorden van de Heumense Schans hadden we alvast ons etappe drankje. Daar begint het stevig door te regenen. We horen iets van …”taxi?” Nee hoor, we maken die laatste 4,5 km ook nog af. Een beetje beschutting in de bossen, weggescholen in onze regenjassen.

Onze 3 daagse wandeling eindigt aan de Rijksweg tussen Malden en Nijmegen. “Het lijkt wel een week onderweg”. “Wat ontspannend in deze mooie natuur.” Zomaar een paar reacties over deze fijne dagen. Of: nu weet ik dat ik het kan! Onzeker gestart, kan ik het wel? Nu vol vertrouwen uitzien naar een komende Camino. Ik kijk terug op 3 heerlijke, pittige wandeldagen. Deze Walk of Wisdom zit er op. Wijzer weer naar huis, met nieuwe ervaringen rijker…….

Walk of Wisdom dag 2

7 juni, van Groesbeek naar Milsbeek 19 km droog, 20 graden

De tweede dag is opnieuw een dag met heuvels. Nog niet in het begin naar Kranenburg, maar door het Reichswald in Duitsland.

Het symbool van de Walk of Wisdom lijkt een engel. Het blijkt het symbool van een pelgrim. Het is een mens die als plant ontkiemt. Elke mens heeft een eigen “unieke kiemkracht” , volgens de bedenkers van het symbool, Huub en Adelheid Kortekaas. Dat vinden we wel een mooi beeld om mee op pad te gaan.

Vanaf de Wylerbaan vertrekken we in de richting van Kranenburg. In de verte zien we het Reichswald al liggen. De heuvel recht voor ons, lijkt nog ver weg.

Onderweg is er verder geen horeca, dus we wijken even af van de route en gaan het stadje Kranenburg in. Bij de VVV krijgen we een ringetje, bij de bakker gaan we koffie drinken en wat lekkers erbij. Kranenburg is van oudsher een pelgrimsplaats. Het verhaal gaat dat er een wonder is gebeurd op de plaats waar een hostie is uitgespuugd. We lopen langs de dikke boom waar dat gebeurd zou zijn.

Dan volgt een weg van 9 km door het bos. Hier in Duitsland even niet gemarkeerd en zeker belangrijk om de GPX track te hebben. Een prachtig oerbos, met vele reuzevarens.We horen er alleen de vogels en lopen zo uren genietend door het bos.

Intussen passeren we het hoogste punt de Brand erg. Ook hier medewandelaars een steentje neer. “Wat mag er uit jou rugzak?” Ik zie dat enkele stenen worden verlegd. Een kleintje en een grotere. Het is altijd goed.

De varens zijn reuze groot. Hier en daar volgt de Walk of Wisdom een pad helemaal tussen de varens. Een beetje een struin pad. We volgen dan ons GPX track.

We dalen af naar het Koningsven. Nog even een kleine pauze, voor we naar ons eindpunt van vandaag gaan. Restaurant de Diepen. Helaas op dinsdag gesloten. We worden er weer opgehaald en verblijven nog een nacht in Groesbeek.

Walk of Wisdom dag 1

6 juni, 24 km Nijmegen Groesbeek, een paar buien, verder droog

Wat is dat? De Walk of Wisdom en waar ligt dat? De wandeling is ontstaan door ideeën van Pater Damiaan Messing. Gebruik maken van de bestaande route rondom Nijmegen en er eeen echte pelgrims tocht van maken. De weg naar binnen noemt hij het. Zo gaat dat met wandelen, het geeft je inzicht in je eigen weg. Als je goed kijkt is het de vorm van een duif.

Vandaag starten we bij het station in Nijmegen en gaan in noordoostelijke richting. Door de Ooijpolder later via Ubbergen over de Vossenberg, Wylerberg, de Duivelsberg naar Groesbeek. Hemelsbreed 10 km, wij maken er wel 24 km van. Topo GPS geeft 27, dat is inclusief vervoer naar ons overnachtingsadres.

Dan denk je hoogteverschillen in de buurt van Nijmegen? Toch 491 hoogtemeters. Pittig en zo mooi. We gingen eerst naar de Stevenskerk waar een officieel beginpunt is met een reuze engel, het symbool voor de Walk of Wisdom.

Vlnr Lida, Coby, Josephine, Ina, An, Christa en Ina

Nog maar 1 dag op pad en we voelen al: “het maakt niet uit wat je van elkaar bent, maar wat je voor elkaar betekent”

De zon kwam af en toe te voorschijn bij ons vertrek vanaf station Nijmegen en later ook tijdens de wandeling door de Ooijpolder. Het had die dag ervoor veel geregend en we dachten dat het wel erg modderig zou zijn. Dat viel reuze mee. Blijft het schitterende landschap met daarbij Nederlandse schapen wolken. De Waal met veel vrachtschepen, de polders. De vogels zingen hun hoogste lied.

Wat ook opviel waren de grote hoeveelheid rupsen in een soort spinrag. Honderden bij elkaar. Die spinrag zorgt er vast voor dat niet alle vogels het opeten.

Nadat we bij “Oortjeshekken” pauze hebben gehad gaan we via het dorp Persingen richting Ubbergen. Daar vinden we een trekpontje. Dat is vooral samenwerken en afwisselen. Het waait hard en in het begin komt er maar moeilijk beweging in. Leuk om samen te doen.

Krijgen we al heuvels vandaag? Hoor ik vragen. Jazeker, die beginnen na Ubbergen en ten zuiden van Beek. De paden van de Walk of Wisdom zijn vandaag vooral onverhard. Het lijkt of ze de mooiste paden in de heuvels hebben uitgezocht. Een prachtig deel van Nederland, zeker de moeite waard

Ook bij restaurant de Duivelsberg hebben we nog even pauze. Er valt in de middag wat meer regen dan in de ochtend. Terugkijkend vinden we de regen meevallen. We vervolgen ons pad over de stijgende en dalende paden, vaak over de akkers van boeren.

Na 24 km vinden we het voldoende. We hebben het goed. We logeren in Groesbeek en Tonny van ons B&B komt ons halen, geeft ons een etappe drankje en verzorgt een maaltijd. Boffen, als er zo goed voor ons wordt gezorgd. Zo kunnen we morgen op pad voor de volgende etappe.

Santiago en Finistere

30 mei, van Cee naar Finistere, 13 km

Gisteren hadden we een dagje Santiago. We hadden veel geluk. De ochtend begon met een pelgrimsmis om 9.30 uur. Bronnen uit Santiago wisten me te vertellen dat er waarschijnlijk een mis zou zijn met Botafumeiro……In alle vroegte waren we in de kathedraal. Nog heerlijk stil en we hadden alle gelegenheid wat rond te lopen. Intens!

Ter gelegenheid van Hemelvaartsdag waren er processies in de stad. Klederdrachten, doedelzakspelers en dansen. Op Praza de Cervantes en later op het plein met de trappen van de kathedraal. Heerlijk om in Santiago rond te dolen!

Ook brachten we een bezoek aan de Huiskamer, een speciale ontvangst voor pelgrims uit Nederland en België. Een hartverwarmend ontvangst, we troffen er ook andere pelgrims, die hun ervaringen deelden. Een ervan was er van overtuigd dat pelgrims zonder rugzak geen pelgrims zijn. Ik ben reuze trots op mijn wandelaars en voor mij zijn zij echte pelgrims. Wat speciaal is het om de mooie teksten te ontvangen. (Zie boven aan het blog) Vanaf hier zal ik terugkeren naar het leven van alle dag. Niet gewoon meer na al wat ik ervaren heb en als rijkdom opgeslagen. Dat wens ik jullie pelgrims toe….

En vandaag is dan het toetje van onze Camino Français. We wandelen van Cee naar Finistere en hopen vanavond een zonsondergang te zien. We gaan met de taxi naar Cee, nemen er eerst koffie en gaan op pad. Helaas is het bewolkt. Voor vertrek horen we van Spanjaarden dat dit het mooiste deel is van de route naar Finistere.

Vanaf de hoogte San Roque kunnen we in de verte Finistere zien. Het is nog maar een klein bultje. Na Sardineiro is het wel wat beter te zien.

Het hoogtepunt van de wandeling voor mij is het strand vlak voor Finistere.

En dan…. zonsondergang? De hele dag bewolkt, op de weerapp staat regen. De mevrouw van de supermarkt zei nog: geen kans. We gaan toch om 20.00 uur op pad. Tapas en een flesje wijn bij ons. We gaan het moment afwachten. Zou het dan toch? We zien een kleine schaduw op de muur van ons pension. We gaan allemaal mee. Om 20.40 uur waren we er. De lucht breekt open en we zien de kleuren ontstaan. Wat een ervaring!!!

Natuurlijk zijn we ook bij de 0,00 paal geweest. Onze monster Camino van 800 km zit er echt op. We kijken er nu al met weemoed op terug. Vanaf hier gaan we verder, met alle ervaringen, met meer zelfvertrouwen en de “Camino smile”. Dat hebben we in de pocket😉😘

Camino Français naar Santiago

28 mei, 12 km heet 30 graden

We zijn er! Van harte gefeliciteerd. Wat een kanjers. 800 km verder, sneeuw en kou, van winter naar lente en zomer. Ik ben erg trots op alle medewandelaars

In de frisheid van de ochtend gingen we op pad. We weten nu dat we het gaan halen en toch ….we hebben een beetje schoolreis gevoel. Het komt eraan, maar we weten nog niet wat ons te wachten staat. Ons eindpunt Santiago.

De enige nog overgebleven heuvel is Monte de Gozo. We zeggen tegen elkaar….is dat nu alles? We hebben wel voor hetere vuren gestaan. Gewend aan het klimmen en dalen in de Pyreneeën en ook de Montes de Leon naar O Cebreiro is deze laatste top een makkie. We wijken er even van de route af om naar het pelgrimsmonument te gaan. Vanaf dit punt kun je de kathedraal zien. Is dat echt zo? Jazeker, daar ligt onze eindbestemming

Dan dalen we af voor de laatste 5 km door de stad. De pelgrims die we tegenkomen hebben ook allemaal dat gevoel”nog een klein stukje”. We zien ook velen die met moeite en pijn voortgaan. Ook dat hoort bij Camino. Geen Camino zonder pijn. Wij camino wandelaars weten wat dat betekent. Soms is het mentaal, soms fysiek. Dan het mooie moment. We gaan de trappen af. De doedelzakspelers staan onder de boog muziek te maken.

Als totale verrassing staan de zoons van Hinke op het plein. Met een groot spandoek. Wat een emoties. De spanning van al die weken valt van ons af. Dankbaar en trots dat we het kunnen. Met meer vertrouwen dan 6 weken geleden. Allemaal stralend en tevreden.

We kijken terug op een bijzonder mooie Camino. Ons etappe drankje smaakt. We hebben het verdiend.

 

Camino Français Salceda naar Lavacolla

27 mei, 28 graden en zon, 18 km

We zijn er bijna! Het geeft me vleugels en we lopen heel ontspannen naar Lavacolla toe. Vlak voor Lavacolla vinden we dit pelgrimsbeeld bij de gemeente grens van Santiago.

In het naastgelegen café van albergue Aldorada konden we om 7 uur gaan ontbijten. Het liefst vertrekken we na een goed ontbijt. We nemen er de tijd voor.

In de ochtend is het heerlijk koel, zeker als we door de bossen lopen. Wat is het fijn om zo, in alle rust, te vertrekken. Bijna geen pelgrims voor ons, en ook achter ons is het rustig. Dat is het grote voordeel van vertrekken in een “tussen plaats”. In een stad als Pedrouzo en Arzua kunnen 100-en pelgrims slapen en dan is het bij vertrek ook druk.

In de bossen na Pedrouzo krijgen we wel een heel bijzondere stempel van was in ons paspoort en ook een kleine medaillon. We konden zelf kiezen en kozen beiden voor de levensboom. Deze staat voor alle facetten in je leven. Gezondheid, werk, familie en welbehagen. We realiseren ons dat we dankbaar zijn dat we zover zijn gekomen en er ook van genieten. De maker van de stempel geeft ons ook zijn “Camino smile” mee. Beiden begrijpen we wat dat is……

Na Pedrouzo komen we langs het vliegveld van Santiago. Soms kun je ze vlak boven je zien vertrekken. Het Camino pad loopt meteen naast het prikkeldraad.

Dan is het nog maar een klein stukje naar Lavacolla. Daar is een prachtige grote herberg met ook 6 persoonskamers, een prachtige tuin en een fijne zitruimte. Dat komt goed uit. Onze bagage die al die weken keurig op tijd bezorgd was door Correos, was vandaag echt laat. We zitten in de tuin en rusten alvast uit. Hier in Galicië kun je pas om 20.00 uur eten. Dat vinden we erg laat. We kiezen voor een bezorg maaltijd van pizza’s en zitten in de keuken en in de tuin. We hebben weer een mooie dag gehad!

Nog 12 km te gaan!

Camino Français Melide naar Salceda

26 mei, 26 km zonnig 28 graden

Een zware en bijzondere etappe…. Zwaar door de km en de hoogteverschillen, bijzonder omdat we persoonlijk een stempel kregen van een non net na Arzua.

In de uitstekende herberg San Anton in Melide konden we ook ontbijten. Dat vinden we altijd handig, dat we er niet de deur voor uit hoeven. Met de andere pelgrims lopen we de stad uit. Wat een heerlijk weer, lacht ons tegemoet. We hebben zin in deze dag. Sommigen willen juist wat vertragen en genieten van elke km. Het gaat nu plotseling zo snel.

Ook vandaag lopen we vaak door de bossen. Hier in Galicië horen de eucalyptus bomen er helemaal bij. We vinden de vruchten die op eikels lijken en zelfs nog bloesem. De meeste bloesem is al voorbij. Ik denk dat dat in april te zien is. De bomen zijn te herkennen aan afgebladderde basten. De blaadjes op de grond zijn van vorig jaar. We zien ook diverse vormen van eucalyptus bladeren. De meeste bladeren zijn langwerpig. Geuren doen de bladeren, de basten en ook de vruchten als je ze openbreekt.

Net na Melide kom je op een keuzepunt. Over stapstenen of over de weg? Bij hoog water kun je niet over de stapstenen en zul je de andere moeten kiezen. Even overleggen….. Wij gaan over de stapstenen.

Tot aan Ribadiso is het 11 km. Op het hoogteprofiel zie je dat er toch 3 stevige toppen zijn. Niet ver, we voelen het wel. Heel leuk op de Camino Français zijn de kraampjes, zoals hier. Je kunt er fruit kopen..

Bij Boente is het kerkje ook open. We krijgen een prentje van Jacobus. De vrijwilligers zijn er erg actief. Natuurlijk krijgen we er ook een stempel. Na Arzua staat een non buiten stempels uit te delen. We krijgen zelfs een lintje en ze wilde wel met me op de foto.

We passeren schoolkinderen. Zij gaan ook een stukje van de Camino lopen. Op zoek naar de km palen en kijken wat er op staat. Hun juf vraagt waar wij vandaan komen en waar we gestart zijn. Vol verbazing kijken ze ons aan.

Vandaag overnachten we in Albergue Alborado in Salceda. Op het traject van Arzua naar Pedrouzo was alles vol. We hadden geluk dat we terecht konden. In de tuin hebben we ons etappe drankje en vieren de verjaardag van Jane. Nog een jarige op onze Camino. Van harte gefeliciteerd.

Camino Français Portos naar Melide

25 mei, 22 km, half bewolkt 17 graden

De route van vandaag was vooral door het bos en dorpen met kerken, die open waren. De eerste 5 km tot aan Palas de Reis waren bijzonder rustig. Alle pelgrims slapen in Palas de Reis, waar wij sliepen waren we met 11 personen. Zo konden we van de mooie natuur in Galicië genieten en van de zon die zich voorzichtig laat zien en voelen.

Ook vandaag hebben we wel hoogteverschillen. Het is tenslotte Galicië en daar is het nergens vlak. Na Palas de Reis dalen we wat en daarna gaat het over de bospaden op en neer.

In Palas de Reis was het kerkje uitnodigend open. We horen muziek en krijgen er een stempel. Vanaf Sarria hebben we 2 stempels per dag nodig, vandaag was dat makkelijk. Ik heb in Palas de Reis nog maar een pelgrimspaspoort extra gekocht….de derde sinds Saint Jean Pied de Port.

Na Palas de Reis volgen we vooral bospaden, hier en daar afgewisseld met dorpjes met open kerken. Het is aangenaam rustig als we er vertrekken. De grote groepen scholieren zijn door naar Arzua en zien we waarschijnlijk nog in Santiago. De pelgrims die er ook lopen hebben geen haast, groeten en hebben een praatje. Zo passeren we steeds 2 mannen uit Californië van in de 80. Geweldig om te zien.

Ook het kerkje in Lobreiro is open, Santa Maria met nog originele fresco’s. Ook daar nemen we een kijkje.

Niet ver van Melide ligt Furelos. Je denkt eigenlijk dat je in Merida bent. Het is dan nog 1,5 km naar Melide. Wat zullen we doen? Nog even een stop voor de laatste km? We stoppen er even, gewoon vondst het kan en we geen haast hebben.

Melide staat bekend om de inktvis restaurants.We zien de inktvis uit het kokende water komen en krijgen een hapje pulpo. Michiel en ik lusten het wel. We kiezen niet voor een pulpo restaurant. We logeren deze keer in albergue San Anton. Een prima plek in het centrum. Wat fijn om na een wandeldag samen het etappe drankje te gebruiken in de tuin en ervaringen te delen. Vlak ernaast ligt het goede restaurant Chiquitin, voor ons pelgrims menu.

Camino Français Vilache naar Portos

24 mei, 22 km, 13 graden, bewolkt en een paar uur regen

Het was een goede start met het ontbijt in Casa Banderas in Vilacha. Een kleine herberg met voor Portomarin voor 11 personen met een heel persoonlijk tintje.

Het grote voordeel van vertrekken voor een grote plaats, zoals Portomarin, is dat je in alle rust kunt vertrekken. Vlak daarbij is een keuzemoment. Kies je de moeilijk afdaling of kies je de geadviseerde route? Hinke was al naar Portomarin geweest, en had ervaren dat het inderdaad lastig is. Bij een eerdere Camino had ik hetzelfde gevoel. We kiezen deze keer voor veiligheid. Dat is bij het keuzepunt rechtsaf.

Het is ook een mooi stukje van de Camino, met uitzicht op Portomarin aan de andere kant van de rivier. Omdat het water van het stuwmeer (Embalse de Belesar) laag staat kun je ook de oude brug zien. Portomarin is herbouwd tegen de berg aan omdat het geheel onder water was verdwenen. We zien nu nog restanten van het oude dorp.

Ook vandaag kent de Camino de nodige hoogteverschillen. We stijgen van 330 meter naar 720 meter over 15 km. Langdurig vals plat, zeg maar, met hier en daar een stevige klim. Onderstaand hoogteprofiel is vanaf Portomarin.

Dat eerste rustige deel tot aan Portomarin, was daarna wel anders. We lopen in een stroom mee van zeker 3 scholen van elk 70 leerlingen. Van Sevilla, van Murcia en Granada. Alle herbergen op de etappe plaatsen zijn vol. We hopen morgen weer wat rustiger te kunnen lopen. De aanbeveling is om zeker niet op zondag in Sarria aan te komen, dan is de meeste drukte. We wisten natuurlijk wel dat het de laatste 100 km druk zou zijn. We moeten echt wel even schakelen. De Camino loopt evenwijdig aan de drukke weg. Er is alles aan gedaan om de Camino iets van de weg af te leggen, tussen struiken.

De verrassingen van vandaag zitten in de kleine dingen. Het valt ons op dat er pelgrims zijn die wel erg grote last “wegleggen”. Of hier en daar wordt er een bloemetje bij gelegd.ik ga meer op die details letten en probeer me niet te storen aan de drukte.

Bijzonder vandaag was het bezoek aan Castro maior. Ruïnes van woningen die in de 4e eeuw voor Christus tot aan de 1e eeuw na Christus zijn bewoond. Indrukwekkend! Met dank aan de Hospitaleros van Casa Banderas, die ons erover hadden verteld. Zeker de moeite waard om even van de camino af te wijken.

Daarboven heb je 360 graden uitzicht. Beneden zie je de constante stroom pelgrims aan je voorbij lopen.

Vlak daarna begint het te regenen. We hebben geluk. De meeste regen valt als we net zitten te lunchen in Casa Molar. Met ons schuilen er vele pelgrims voor de regen. We vervolgen onze weg en vlak bij Ligonde worden we door een boer geroepen. Kaasjes te koop uit een raam. Dat lijkt me wel lekker en ik koop er een. Ook in Ligonde is een speciale herberg “la Fuente”. Daar krijgen we een foldertje met de 5 symbolen van de pelgrimstocht van: een rugzak, een pijl, een schelp, een wandelstok, een pleister. Voor ieder van ons is een symbool net iets meer van toepassing. 😉

Waar Galicië ook om bekend staat zijn de eucalyptus bomen. Vandaag regende het en de geuren komen je tegemoet. De basten, de bladeren en ook de vruchten kunnen dan zo heerlijk naar eucalyptus ruiken.

Vandaag logeren we in Portos, in albergue A Pasa Formika. 5 km voor Palas de Rei. Een prima plek. De lady’s kunnen er in ieder geval ook “Boer zoekt vrouw” kijken. Voor elk wat wils.

 

Camino Français Sarria naar Vilacha

23 mei, 20 km, bewolkt, later regen,15 graden

Vandaag vertrekken we uit Sarria en komen in de loop van de dag bij de “100 km” paal aan. Net buiten Sarria nemen we de tijd om een foto te nemen. Er wordt een wandelstok tegen een hek geplaatst en het valt zomaar door een hek heen….dat is de 4e wandelstok. Misschien niet meer nodig en kun je het nu zonder hulpmiddel?

Bij albergue Don Alvaro in Sarria krijgen we na het pelgrimsmenu nog een “chipito”. Een lekkere kruidenlikeur, en de open haard wordt aangestoken. We treffen daar een man uit Australië, die net als wij in Saint Jean Pied de Port is gestart. Meestal loopt hij ongeveer 30 km per dag, mogelijk zien we hem nog in Santiago…

Ook vandaag is het weer flink klimmen en dalen. Net na Sarria een stevige klim over een bospad, later steeds glooiend. Galicië, met de kronkelende bospaden, uitzichten over de landerijen.

Die donkere lucht daarachter, was de voorbode voor het weer dat volgde. Het werd een regendag. Weliswaar geen plensregen, maar toch voldoende om onze regenkleding aan te trekken om niet te nat te worden.

De Camino paden zijn hier in Galicië ook de paden waarover de boeren de koeien naar de weide brengen. Het is dan ook manoeuvreren tussen de koeien “vlaaien”. Vandaag kwamen we een boer met zijn koeien tegen. Ook bijzonder vonden we 2 honden met Camino schelp, die als vanzelf de weg vinden. Ze lopen rustig tussen de pelgrims en dragen ook een schelp.

Het was vandaag extreem druk. Twee grote bussen met tieners die vandaag gestart zijn in Sarria en vele anderen die de laatste 100 km doen. Als je tussen die groep liep, was het enorm veel lawaai en onrust. Ineke en ik liepen erachter en nadat de meesten die sneller waren ons hadden gepasseerd, werd het wat rustiger. Het is even wennen en met die drukte mis je ook het familiegevoel van de Camino met een groet voor iedereen. Gemengde gevoelens vandaag….ook een trots gevoel dat we al 680 km hebben afgelegd en nog maar 100 km te doen hebben. Dat gaat ons lukken toch? We gaan ervoor! Deze “drukte hobbel” kunnen we ook aan.

We overnachten in Casa Banderas in Vilacha, net voor Portomarin. Heerlijk rustig met ongeveer 10 pelgrims. Er wordt voor ons gekookt, morgen krijgen we ontbijt met een eitje en bij aankomst stond er een tapas plankje voor ons klaar. De meest noodzakelijke boodschappen kunnen we van hier meenemen. Wat willen we nog meer?