8 maart, 22 km zonnig 10 graden van Eijsden naar Maastricht

Onze Dutch Mountain trail zit erop. Wat een geweldige uitdaging en ervaring om in 6 dagen meer dan 100 km en meer dan 1700 hoogtemeters te realiseren. Alpenweides, snelstromende beken, rotswanden en spectaculaire vergezichten….we hebben het allemaal ervaren. En dat met iedere dag zon en een strak blauwe lucht. Dat was het mooiste kadootje tijdens deze super wandeling. Van harte gefeliciteerd voor allen. Jullie hebben heel goed gedaan. Jezelf overtroffen, angsten gevoeld en aan gegaan. Het echte berg gevoel is ontstaan.

Omdat het pontje vanaf Eijsden niet vaart tm maart gingen we eerst langs de Maas naar het zuiden. Onderstaand zie je onze route en de hoogte verschillen van vandaag. Dat zijn laatste bergen: de Observant en de Sint Pietersberg en zo je ziet vlak voor de eerste 12 km.

We gaan dus eerst over de brug van de Maas. Het is even puzzelen om te zien hoe je als voetganger weer op het juiste pad komt. Het leek verboden voor voetgangers. Daarna zien we een pad aan de uiterste linkerzijde van de brug

Na het sluizen complex van Ternaaien lopen we eerst langs enorme kalkrotsen en zien de grote berg van Den Observant links naast ons liggen. Het is eerst nog een stukje over de weg.

Dan begint het pad van den Observant. Marion en Lida zijn altijd de eersten. Ze waren al best hoog en het leek geen eenvoudig pad. Volgens mijn GPX waren we nog niet op de juiste plek om te gaan stijgen. Ik loop samen met Marion verder. De anderen blijven bij elkaar, de steile paden trotseren en elkaar helpen. Het valt inderdaad niet mee, ze komen samen toch boven. Het was 1 avontuur!

Deze toppers hebben de top van D’n Observant gehaald. En ook Marion natuurlijk.

Samen met Marion proberen ook wij de weg te vinden. Omgevallen bomen belemmeren onze weg. Er zijn zo een steile stukken tussen dat ik het niet verantwoord vind. We gaan terug naar het begin van de klim. Jammer, maar samen vastbesloten. De anderen waren al bij Den Observant, wij worden ernaar toe gebracht.

D’n Observant is geen natuurlijke berg, maar een afvalberg. Hij is gemaakt van de deklagen van de Sint Pietersberg, die voor de mergelwinning voor een groot deel werd afgegraven en in de jaren 50 beplant. De naam komt van het Observanten klooster dat op de Sint Pietersberg lag. De Enci groeve is daardoor ontstaan. Een on Nederlands prachtig natuurlandschap. Sinds 2020 ligt de fabriek stil.

We lopen door de steengroeve en beklimmen daarna de trap van meer dan 200 treden. Terugkijkend op het grote ENCI terrein. Het water is onnatuurlijk blauw. We kijken onze ogen uit

We dalen af naar de Maas….het is nu nog een klein stukje. 4 km, toch nog 1 uurtje voor we op een terras van de Maas ons laatste etappe drankje nuttigen. Nu al met weemoed kijken we terug op 6 geweldige dagen.

7 maart, 5 graden, 17 km, koude oosten wind, veel zon, van Noorbeek naar Eijsden

Dat was echt een eenvoudige etappe vandaag. Na Mheer vrijwel vlak tot aan Eijsden. Van Noorbeek naar Mheer een korte stijging om weer op de route uit te komen.

Voor degenen die de Dutch Mountain trail ook in 6 dagen willen doen, kies bv voor Slenaken als etappe plaats. Dan is de afstand met deze 2 dagen ongeveer gelijk en heb je de laatste top van Kattenroth erbij. We gingen vanochtend met de bus naar Noorbeek en klimmen weer omhoog om op de route te komen. Het is wederom een strak blauwe lucht, nu wel met een ijskoude wind. De jassen blijven aan als we de wind op de velden op de rug hebben.

Overal waar je er hekje bij een weiland ziet, is het goed opletten. De bewegwijzering is niet volledig en de GPX track is onmisbaar. De bewegwijzering is de wit/blauwe sticker, goed kijken, dan zie je het soms. De Dutch Mountain trail gaat zoveel mogelijk over onverharde paden. Na Mheer door een heel smalle geul langs het bos.

Voordat we afdalen naar Eijsden krijgen we een weidse blik over het Maasdal van Vise naar Maastricht. In de verte aan de andere kant van de Maas, zien we de laatste top al liggen. Die bewaren we voor morgen.

We worden helemaal om Eijsden heen geleid en komen bij het kasteel uit. Het is in particulier bezit, de poort staat open en we kijken er even rond. Een laantje met bomen, het mooie kasteel, de moeite waard er even te kijken.

Ook al is het koud, we kiezen het terras aan de Maas. Nog een uitdagende dag te gaan. We hebben er zin in.

6 maart, 26 km zonnig, later bewolkt, 7 graden van Gulpen naar Noorbeek

Net als gisteren werd de afstand langer dan verwacht. Bij dit traject van de Dutch Mountain trail zijn er maar liefst 3 toppen, zoals ze in het boekje zijn benoemd. De Gulpener berg op 157 meter, Hakkenberg ten noordoosten van Terziet op 252 meter en tenslotte vlak ten zuiden van Noorbeek Kattenroth op 209 meter. Pfff en dan nog diverse toppen ertussen. Opnieuw een zware dag….. zoooo mooi dat je toch al snel vergeet hoe zwaar ik het vond. De Dutch Mountain trail….zo bijzonder mooi. Voor mij ook een top lange afstand wandeling.

Van Gulpen naar het zuiden, de Eperheide, door België ten oosten van Teuven, ten zuiden van Slenaken, opnieuw door België naar Sint Martens Voeren en naar het noorden, ons eindpunt van vandaag: Noorbeek.

De dag begon met de steile klim naar de top van de Gulpener berg. Direct bij herberg de Zwarte Ruiter de trappen naar boven nemen. Volg hiervoor geel/oranje van het Krijtlandpad en je kunt bovenaan de route van de Dutch Mountain trail weer oppakken. Het heeft gevroren, een klein beetje nevel, een wonderschone start.

Over de velden en langs het Schweiberger Bosch dalen en klimmen we. Goed dat hier een GPX track van is. Je zou anders echt niet weten hoe je het veld over moet gaan. We lopen vooral aan de oostzijde van de berg….een zonnetje laat zijn stralen voelen, zodat we het zeker niet als koud ervaren.

We horen de specht, zien doen we hem niet. Steeds opnieuw, verder horen we niets. De vink en de veldleeuwerik hebben we ook gehoord. De natuur komt tijdens het lopen dichterbij. Intens genieten we van wat we zien en horen. Vandaag komen we niet langs horeca. We pauzeren even op een bankje voor we naar de Gerardus hoeve gaan De Gerardus hoeve ligt niet ver van de route en we besluiten daar na 10 km toch een ommetje voor te maken. Hoog gelegen, prachtig uitzicht, het terras loopt al vol. Hoe heerlijk is het om zo in de winterzon te pauzeren?

De 2e hoge top is de Hakkenberg. Daar komen de grenzen van Nederland, Vlaanderen en Wallonië samen. Hakkenberg dankt zijn naam aan het hakhout dat uit Het Bovenste Bos werd gehaald. Ook vandaag hebben we weer veel hindernissen te nemen. Op handen en voeten kruipen we onder de omgevallen bomen of als het kan, klauteren eroverheen.

De top blijkt te liggen bij de grenspaal. We waren er uiteindelijk toch ongemerkt voorbij gegaan. Iets verder vieren we dat we ook deze top hebben gehaald.

Ook het Teuvenderbos kent erg veel hoogteverschillen. Steeds tussen 150 en 250 meter op en neer. Ben je boven, dan zie je het volgende dal weer liggen. En ja je raadt het al, alles wat je daalt, moet je ook weer stijgen.

Via de dorpen Nurop en Plank gaan we op weg naar onze laatste hoogtepunt van vandaag. Het is inmiddels bewolkt en er is een koude wind. De jassen van de ochtend gaan aan en zo komen we bij Kattenroth aan. Deze laatste top valt echt niet mee. We lopen schuin tegen de berg omhoog.. Het eindpunt van vandaag van de route. Daar vandaan gaan we naar Noorbeek om de bus naar Gulpen te pakken.

We hebben nog tijd voor ons etappe drankje in een café in Noorbeek. Dat is fijn voor we de bus van 17.41 uur hebben. Toppers ik ben trots op ons. Alweer 26 km in de benen en dat met zoveel hoogteverschillen….

5 maart, 26 km zonnig 9 graden van Vaals naar Gulpen

Vandaag hadden we 3 toppen, de Vaalserberg, Vijlener bossen en tot slot Eyserbos. Met in totaal 1386 hoogtemeters. Een heel pittige dag!

Hieronder zie je goed hoe de route loopt. Van Vaals over de Vaalserberg net het Drielandenpunt, hoog over Holset en Vijlen, afdalen naar Wahlwiller en vervolgens met veel UPS en downs klimmen naar het Eyserbos en terug naar Gulpen. Vanaf Wahlwiller is het over de weg 3 km, wij maken er 9 van. Vooral die laatste klim was een echte kuitenbijter.

In de vroege ochtend beginnen we aan de klim bij de Vaalserberg. Ook vandaag lacht de zon ons tegemoet, het prachtige Limburgse land aan onze voeten.

Door de bossen klimmen we naar het hoogste punt van Nederland met de Wilhelmina toren en Drielandenpunt. Op deze zaterdag is het al druk als we boven komen. Deze eerste top valt wel mee hoor. We zijn er zo.

De restaurants bij de Wilhelmina toren slaan we nog even over. We hebben gezien dat we langs restaurant het “Hijgend Hert” komen. In totaal 9 km na de start en dat lijkt ons een prima plek voor de pauze. We hebben al zin in de Limburgse vlaai. Heel afwisselend langs de randen van het bos door de velden en door het bos. We genieten met volle teugen.

Ook bij het Hijgend Hert was het druk. We zitten buiten onder het afdak en hebben een dekentje tegen koude benen. Het voelt als wintersport.

Het houdt niet op met de mooie landschappen en het vele stijgen en dalen. We gaan door een aantal dalen naar Wahlwiller. Daar nemen we even tijd voor het kerkje met prachtige plafondschilderingen. Zeker aan te bevelen daar even te kijken.

Op naar de laatste berg het Eyserbos op 197 meter. Dat lijkt niet zoveel, de stijgingspercentage zijn fors. Ik heb het als de zwaarste klim tot nu toe ervaren. Ja, het is aan het eind van de dag en we hebben er toch al 20 km opzitten. We gaan ervoor en ervaren samen hoe het is om boven aan te komen.

Tatata we zijn boven. Daar hoort een selfie van Joepke bij en het trotse gevoel dat we samen delen.

We dalen af naar Gulpen. Intussen is het bijna 18 uur. Toch een hele dag onderweg voor deze monster tocht. Dag 3 van onze Dutch Mountain trail.

4 maart, 20 km, zonnig 8 graden van Kerkrade naar Vaals

Vandaag bereiken we de 2e van de 7 hoogste bergen, de Schneeberg op 257 meter. Goed te zien in het hoogte profiel is dat het vandaag vrijwel voortdurend stijgt en pas voor Vaals daalt. In totaal 663 hoogtemeter. Zo hebben we de eerste etappe van de Dutch Mountain trail in 2 dagen gedaan. Vanwege de overnachting in abdij Rolduc 2 km gisteren en vandaag extra

Na een uitgebreid ontbijtbuffet in de abdij van Rolduc gaan we op pad. Als we de stad uit zijn en de Dutch Mountain trail weer hebben gevonden gaan we geruime tijd langs de Anstelerbeek. Een kronkelend riviertje met een smal pad ernaast. Door de omgevallen bomen moesten we hier en daar klauteren. Wat fijn om te ervaren dat ieder elkaar helpt met het lenen van een stok of een hand ter ondersteuning geeft. Het had gevroren, de grasvelden waren nog wit, er lag een dun laagje ijs op de plassen.

Het langzame stijgen begon na de rivier. Over onverharde paden, een plateau, zodat het niet lijkt dat je in de heuvels loopt. Voorbij Horbach zie je ze steeds meer. Driehoekige obstakels, delen van een 600 km lange grensversterking van o.a. Drakentanden. De zogenaamde Westwall. Duitsland was vanuit het westen ondoordringbaar door deze verdedigingslinie .

Over een heuvelrug passeren we de stad Bocholtz. Het lijkt vrijwel vlak, intussen blijven we stijgen en gaan zo over de velden naar Orsbach, met restaurant Bellevue, in de wintermaanden alleen op zaterdag en zondag open. Wij nemen het ervan en rusten uit op de stoelen die bij het terras staan.

Vlak daarbij start een wandelpad met links de weg naar een hoogtepunt punt, de Schneeberg. Rechts een prachtig uitzicht over het dal waar Vaals in ligt. Omdat we al zoveel gestegen waren, was dat kleine stukje steil omhoog maar kort. We gaan toch even vieren dat ook deze top is behaald.

We dalen af tot in Vaals. Daar is een directe bus naar Gulpen waar we onze overnachting hebben in herberg de Zwarte Ruiter. Een hele handige verbinding, in 20 minuten ben je er en er gaan vele bussen per uur. Ons etappe drankje is verdiend. Dag 2 van de Dutch Mountain trail zit erop…….

3 maart, 14 km, zonnig 12 graden van station Eygelshoven naar Kerkrade station

De Dutch Mountain trail……die zijn we gestart. Nou weet ieder die mijn blog leest, dat ik het motto heb “het is altijd weer”….met dit zonnetje erbij wordt het toch zeker wat mooier. De Dutch Mountain trail gaat over de 7 hoogste toppen van Zuid Limburg en is de zwaarste lange afstand route van Nederland genoemd. De start is in Eygelshoven, en we hopen op 9 maart in Maastricht aan te komen. We maken er 6 dagen van.

Vandaag is ons traject van rechtsboven, Eygelshoven over de Wilhelmina berg naar het zuiden. Hoogte verschil; 263 meter. Een stevig begin!

De allereerste top is de Wilhelmina berg op 225 meter. Deze is ontstaan als steenstortberg van de Staatsmijn Wilhelmina. Van boven gezien heb je een weids uitzicht over de mijnstreek. Wij zijn erg trots als we er bovenop staan

Vanochtend waren we om 11.45 bij het station. De meesten met de trein, enkelen een paar uur met de auto. Direct bij het station gaan we de natuur in en voelen direct de hoogte verschillen. De voorzichtig ontwakende natuur aan onze voeten.

Na de Wilhelmina berg is een restaurant. Luigi’s genaamd. We wanen ons in Mediterrane sferen. Uit de wind en zo ontzettend lekker in de zon. We nemen het ervan. De afstand vandaag is precies goed voor deze middag.

Na de Wilhelmina berg volgen we de Anstelerbeek. Een mooi dal met kastelen en de zo in Limburg bekende bonen met maretakken. Hier is nog wel wat modder. Het valt reuze mee. Marion O is blij dat ze haar hoge schoenen heeft meegenomen. De paden zijn hier en daar nog versperd door de storm van de vorige week.

Over een heuvelrug gaan we langs een kapelletje en een oude tempel naar Kerkrade. Bij de tempel zat een andere wandelaar en die maakte ons attent op de bijzondere akoestiek onder het dak van de tempel.

In Kerkrade gaan we door het centrum voor ons etappe drankje. We overnachten in abdij Rolduc en hebben daar allemaal een 1 persoons kamer. Prachtig gelegen en we worden zeer gastvrij ontvangen.

Een zeer geslaagde dag! Morgen gaan we naar Vaals/Vaalserberg.