Tot slot…Voor alle pelgrims onderweg. Ik wens je een mooie Camino toe
De Via Coriovallum is ontstaan als oefentraject voor mensen die naar Santiago gaan. Ervaren wat het is om met rugzak te wandelen, wat heb je nodig, en vooral wat kun je thuislaten. De route ligt in Zuid Limburg, met 2 lussen tussen Houthem en Heerlen. Alle trajecten zijn uitstekend met het openbaar vervoer bereikbaar. Daardoor is Heerlen een prima standplaats. Ook in Houthem is een pelgrimsherberg. Voor mij een echte Camino…..
En dat was de laatste dag alweer van onze Via Coriovallum. Van Vijlen naar Mamelis, Bocholtz, Simpelveld terug naar Heerlen
Zoals je ziet de hele dag klimmen en dalen. Er zat geen vlak stuk tussen met in totaal 931 hoogtemeters. Een pittige dag, die eigenlijk in een foto is uit te leggen.
De dag begon zonnig en vanaf het hooggelegen Vijlen gingen we eerst dalen om na de verkeersweg te klimmen naar het klooster Mamelis. Het Klooster was open, maar er was net een mis bezig.
Door de bossen en over landweggetjes klimmen we naar Bocholtz. In de beschrijvingen lezen we dat café oud Bocholtz open zou moeten zijn en we een stempel zouden kunnen krijgen. We hopen ook vandaag op Limburgse vlaai.😉. En ja we worden verwend….
We gaan door naar Simpelveld. We vinden daar een Lourdes grot met Maria. Steeds stijgende en dalende paden met veel modder. We moeten goed uitkijken om niet uit te glijden.
Het deel van vandaag wat het meest zwaar was, was het Imstenradarbos. Smalle paden met veel hoogteverschillen en diepe modder. Wat kies je, rechtdoor, aan de linkerkant of rechterkant. Altijd rekening houden met de diepte van de plassen en de hoogte van het schoenen. Ook hier zijn er diverse bomen door de storm omver geblazen.
Nog 5 km te gaan om in de binnenstad van Heerlen uit te komen. De Via Coriovallum leid je door parken en langs watertjes. Je hebt er niet zo’n erg in dat je in de bebouwde kom loopt. Moe en zeer voldaan komen we bij het centrum uit. Op naar het laatste etappe drankje.
3 stormen doorstaan, veel regen, tjonge wat een kanjers! Van harte gefeliciteerd met het afronden van deze mooie Camino de Via Coriovallum. Een Camino hier in het mooie Limburg, met heuvels, vergezichten en in dit geval de elementen van extreem weer. We hebben het gered en het ook als heel bijzondere Camino ervaren. Tot een volgende keer.
Met 733 hoogtemeters en de harde wind met regen was het opnieuw een zware dag. Er was geen sprake van om in Gulpen met de bus verder te gaan, iedereen wilde lopend Vijlen bereiken. Ik ben reuze trots op ons doorzettingsvermogen en de moed om toch door te gaan
Deze ochtend gingen we na het ontbijt terug naar Houthem, daar waar we gisteren waren geëindigd. De km naar het station komen er nog bij, daarmee komen we weer op 23 km uit.
Vanaf station Houthem gaan we via het kasteel Sint Gerlach door de prachtige beeldentuin. De uitgemergelde pelgrim is een “voorbeeld” voor ons. Met de staf en de schelp en de mantel wordt hij herkenbaar voor degenen die al onderweg naar Santiago zijn geweest of binnenkort willen gaan. Tot onze verrassing was het deze ochtend zonnig met een koude wind. “Even van genieten” zeiden we nog. Hier kregen we ook een mooie stempel van de pelgrims herberg. Daar kun je ook overnachten, er kunnen er max 6 slapen.
Na dit kasteel zochten we ons pad door het zeer natte Geuldal met veel modder. Ik had gelukkig mijn regenbroek aan, de modder zat al snel tm mijn knieën. Ook hier waren veel bomen omgewaaid. Vooral waar wind veel vat kreeg op de maretakken.
Aan de overkant van het Geuldal lopen we tegen de helling aan en zien hier ook beversporen, de bomen zijn zover afgeknaagd dat ze ook hier omgevallen zijn of toch al heel snel om gaan vallen.
Het gaat steeds harder regenen. We hebben de wind meestal schuin achter of van opzij. In Sibbe hadden we gehoopt op een café, die open zou zijn. Tja het is maandag en dat was gesloten. Wel was het gemeenschapshuis open, en we hebben daar heel even binnen wat kunnen eten. Daarna werden we weggestuurd. De aanwezige dames moesten sluiten en een paar modderige pelgrims mochten niet zomaar schuilen. Dus gingen we verder naar Gulpen. Dat was pas na ruim 13 km. We waren er echt aan toe.
Na de uitgebreide pauze bij de Zwarte Ruiter in Gulpen gaan we langs het mooie klooster bij Wittem. Een intense sfeer raakt ons. De kapel en ook de bijbehorende kerk. Het beeld van de Heilige Gerardus met daarachter 2 schaduwen…..De deuren staan open en we voelen ons welkom. Er wordt mooie muziek van Taize gedraaid en ik fluit zachtjes de mij bekende melodieën.
Over de hellingen gaan we geruime tijd stijgen. We blijven daarna op hoogte. In de verte zien we de hoogst gelegen kerktoren van Nederland, Vijlen. We boffen. Na het klooster zien we in de verte een zware bui hangen, zelf hebben we droog weer en de zon laat zich nog even zien. Vlakbij Vijlen kun je de verharde weg nemen of….je raadt het al, een pad met veel modder. We kiezen voor het laatste…
We kijken terug op een bijzondere dag…Proost.
We logeren in het sfeervolle hotel Cuba Libre in Vijlen. Morgen alweer de laatste dag. We gaan dan van Vijlen naar Heerlen. We hebben er zin in, mede door de wat betere vooruitzichten.
De derde dag van onze Via Coriovallum. De 2 noordelijkste delen hebben we gehad. Nu is het de beurt aan de directe verbinding tussen Heerlen en Houthem, van oost naar west. Met 682 hoogtemeters.
Ook vandaag was er weer een harde wind, hier in Limburg windkracht 6/7 uit het westen. Ja …volle tegenwind. Toen we weg waren dachten we, we hadden de route ook kunnen omdraaien…🤔 Holle wegen, een wandelpad over de steengroeve. Zelfs door een wijngaard met echte Limburgse wijn. Langs grote boerderijen met de zo karakteristieke binnenplaatsen.
In de ochtend hadden we nog vooral motregen. Zo konden we toch nog van de omgeving genieten. Dalende en stijgende wegen door het Limburgse land.
Hier en daar waren er bomen over het wandelpad gevallen. Lenig😉als we zijn konden we toch makkelijk passeren.
In de plaatsen waar we langs kwamen, waren er al volop carnaval activiteiten. In een kroeg in Klimmen verzamelden zich de feestvierders voor een wandeling en versnaperingen in diverse cafés. Wij vinden een ander café voor onze pauze. We hadden er al 10 km opzitten. Wat is het boffen dat we met deze harde wind, regen en kou binnen kunnen pauzeren.
Naar Klimmen toe was het flink klimmen. We bleven daarna zowat op hoogte en kwamen hoog boven Valkenburg uit bij een mooi kapelletje met kruisweg en vanzelfsprekend mooie uitzichten.
We dalen af naar Valkenburg door het bos met zigzag paden, later langs de Geul. Hier is het meer uit de wind en af en toe hebben we droge momenten. In Valkenburg zien we nog hoe hoog het water van de zomer heeft gestaan. Vooral bij het laagst gelegen gedeelte zien we dat de huizen meters onder water hebben gestaan.
Van Valkenburg naar Houthem lopen we door een dal. Op weg naar het eindpunt van de wandeling, het mooie oude station
Alweer een verrassende dag! Zouden er ook hier bomen omgewaaid zijn, kunnen we overal lopen? En: gaat de trein naar Spaubeek al? De etappe van vandaag gaat van Spaubeek naar Heerlen, via Hoensbroek.
De NS gaf de boodschap dat er geen treinen zouden rijden. We kiezen ervoor om met de auto naar Spaubeek te gaan….zien we onderweg dat de treinen van Arriva hier wel rijden. Maakt niet uit, zo zijn we al om 9.30 bij het station van Spaubeek. Het wordt een fantastische dag. Dichtbij het station vinden we de Annakapel. Helaas was dit nog gesloten voor een eerste stempel van deze etappe. Er zijn vele bomen omgevallen en het pad achter het kerkje is vol met veel modder. We kiezen de weg die erachter loopt. Zo is GPX ook handig. Je kijkt of er een weggetje dichtbij ligt.
Verschillende keren lopen we onder een verkeersweg door. We merken dat we dicht bij Heerlen zijn. De route loopt over mooie paden veelal langs de Geleenbeek.
Na 8 km zijn we bij kasteel Hoensbroek. Met het pelgrimspaspoort kun je er gratis in. Zeker de moeite waard om er rond te kijken. Er is ook een restaurant in de kelder. Onze Limburgse vlaai wacht al op ons.
Verder op weg naar het centrum Heerlen. Het lijkt op de kaart dat we veel in de stad lopen. Dat is de laatste km. Daarvoor lopen we over de Kaumerberg en door parken de stad in. De bomen laten hun maretakken zien. Waar zijn dat ook alweer voor?😉
In Heerlen centrum worden we verwelkomd met kleurrijke letters. Het valt ons op de flats zo fleurig geschilderd zijn. De kunstenaars hebben goed hun best gedaan. We worden er blij van.
Het hoogtepunt van vandaag was de ontvangst in de Pancreaskerk. We kregen er de mooie stempel en hoorden het verhaal van het beeldje boven de deur. Ook steken we een kaarsje aan voor dierbaren.
We sluiten de dag af met een etappe drankje op het plein voor de kerk en gaan naar restaurant de Twee Gezusters voor ons pelgrimsmenu. Morgen vertrekken we van ons overnachtingsadres Nivon huis Eikholt direct op de route….
Nieuw avontuur….! De Via Coriovallum in het prachtige Zuid Limburg. In 5 dagen gaan we deze route afronden. Van Houthem naar Spaubeek, Spaubeek Heerlen, Heerlen Houthem, Houthem Vijlen en weer terug naar Heerlen. Is wel gemarkeerd met Santiago stickers, met een GPX track kom je er uit.
Limburg zou de provincie zijn met de minste wind en de trein zou tm 14 uur rijden. Wij kwamen om 10.30 uur in Heerlen aan en het plan was om vanaf Spaubeek de trein naar Houthem te nemen. We waren daar en we kregen het bericht dat er geen treinen meer zouden rijden. Tja wat doe je dan? We hadden daar 2 auto’s, dus de beslissing is snel gemaakt. We gaan met 1 auto naar Houthem. Daar startten we de dag met koffie en Limburgse vlaai bij kasteel Sint Gerlach.
Vlnr Mieke, Fred, Bernadette, Cora en Ellen
We hebben vooral wind in de rug vandaag. We merken dat het makkelijk loopt en we vinden de storm nogal meevallen. Bij een kapelletje hebben we even pauze en lijken zelfs uit de wind te zitten. We checken het weer en het zou voorlopig droog blijven. Het is al heel donker ….
We gingen op pad. Plotseling draaide de wind van zuidwest naar west en het begon te hagelen. We kwamen amper vooruit en zijn zelfs teruggegaan naar dat kapelletje om uit de wind te kunnen staan. Ik kan me niet herinneren dat het zo hard waait. Het was ook snel weer droog. Degenen die alleen een poncho hadden, hadden een drijfnatte broek. Het water liep in de schoenen. Bij zo een noodweer heb je geen tijd genoeg je regenkleding aan te trekken.
Om 16 uur waren we in Spaubeek en gingen op pad om de auto daar op te halen. Ons etappe drankje hadden we bij de startplaats in Houthem . In Heerlen overnachten we in het Nivon natuurhuis Eikholt. We blijven hier 3 nachten. Voor deze route erg handig, omdat het dicht bij het centrum ligt en alle eerste etappe plaatsen met de trein goed te bereiken zijn
De laatste etappe van het Kloosterpad gaat naar Den Bosch toe. De start is vanaf het Klooster hotel Zin in Vught. Wij hebben daar niet overnacht en hadden nog 10 km te wandelen tot aan het Klooster hotel.
Hemelsbreed is het misschien 7 km. Wij gaan ten zuiden van Vught onder de A2 door en vervolgens over landgoederen en Sint Michielsgestel en langs de Dommel, Halder en Haanwijk door het Bossche Broek terug. Op deze maandagochtend is het erg rustig als we over landgoed Sparrendaal wandelen. Het landgoed werd in 1899 aangekocht door de Missionarissen van Scheut. Momenteel is het van het Brabants Landschap. Op dit landgoed is een klein kappeletje. Sfeervol….er ligt een schriftje waar mensen hun gedachten of gebeden op schrijven.
Daar dichtbij komen we langs de begraafplaats van de missionarissen van Scheut. Zij waren werkzaam in o.a. Afrika.
De eindplaats van etappe 14 van het Kloosterpad is Kloosterhotel zin. Zoals de naam al doet vermoeden is het een voormalig klooster. De fraters van wie het klooster is wonen met de communiteit op het terrein en zijn nog altijd actief bij ZIN. Zo helpen de fraters geregeld mee bij het ontbijt en verzorgen zij de meditatiesessies. Wij worden daar hartelijk ontvangen en mogen in de koffiekamer binnen rusten en krijgen er koffie.
Door de bossen en over landgoed Zegenwerp gaan we naar Sint-Michielsgestel. De zon komt steeds vaker te voorschijn als we bij de Dommel aankomen. We nemen er even pauze en genieten van het mooie uitzicht.
Langs het waterrad komen we in Sint Michielsgestel aan. We vinden hier de Oude Toren, het instituut voor Blinden. Natuurlijk gaan we bij de Oude Toren pauzeren. Tijd voor een kopje soep 😉.
Het laatste deel gaat langs de Dommel naar Halder en Haanwijk en daarna door het Bossche Broek naar het centrum van Den Bosch
Om aan de andere kant van de Dommel te komen gaan we met het pontje. Even hard werken. We wisselen af… Altijd leuk!
Dan is het echt nog maar een klein stukje naar het station. 26 km in de benen, trots dat we ook deze afstand hebben gehaald. Het waren weer 2 mooie dagen. Dank je wel Elly, Joepke, Rita en Ineke voor de fijne tijd samen. Tot een volgende keer.
Vandaag starten we met een vervolg van het Kloosterpad, voor 2 dagen , de laatste etappes naar Den Bosch. We logeren bij de Kruishoeve in Vught. De afstand van het Kloosterpad tot hier is 16 km. We hebben het met 6 km uitgebreid over de Vughterheide en de Lunetten.
We beginnen bij het landpark van Huize Assisie. Al 110 jaar vormt Landpark Assisië een broedplaats voor nieuwe ontwikkelingen, met name in de zorg voor kwetsbare burgers uit de samenleving. In 1904 startte het toenmalige ‘Huize Assisië’ de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. De Broeders Penitenten startte dit initiatief dat zorgde voor landelijke bekendheid. Zij beschermden de samenleving tegen ‘de idioten’ en boden deze mensen met een verstandelijke beperking met hart en ziel 24 uur per dag, 7 dagen in de week goede zorg.
Van links naar rechts Ineke, Joepke, Rita en Elly
Daarna gaan we door de polder naar het noorden en komen in natuurgebied de Brand. De Brand maakt deel uit van het Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen en ligt tussen de eigenlijke duinen en de dorpen Udenhout en Biezenmortel. Het gebied bestaat uit vochtige graslanden en hakhoutbossen en wordt doorsneden door het riviertje de Zandleij en de daarin uitstromende Zandkantse Leij. Vochtig is het zeker! Als er teveel water staat kun je een alternatieve route kiezen. Wij konden er wel doorheen.
Een kleine omweg naar restaurant de Rustende Jager voor we de Drunense Duinen ingaan. Bij wandelknooppunt 21 even naar links. We hebben zin in koffie met een Udenhout de broeder…
Het is zo dicht bij mijn woonplaats Den Bosch en toch komen we op paden van de Drunense Duinen die ik niet ken. Vooral door het oostelijke deel. De zon schijnt volop en dan is het hier extra mooi.
Na dit droge deel passeren we nat grasland met vlonders. Ook nog een onderdeel van de Drunense Duinen.
We pauzeren even bij de Guldenberg en gaan door in de richting van onze eindbestemming. Omdat het tot ons hotel 16 km is, maken we er een lus bij langs de gevangenis en de Lunetten bij Vught.
Na 22 km vinden we het goed thuiskomen in het hotel. Het eerste etappe drankje hebben we verdiend.
En vandaag zit het erop. Heel Texel rond gewandeld. De laatste etappe vanaf Paal 9, via de haven van de pont en terug naar het beginpunt, Den Burg.
Eerst over het strand. Wat is het toch heerlijk om nog even over het strand te lopen. Met zuidwesten wind tegen. Net niet te koud, ruisende branding, meeuwen die opvliegen. Een enkele voetstap in het zand. Onze gedachten die komen en gaan. Alvast even deze Texel dagen in gedachten.
Het pad over de duinen is niet eenvoudig te vinden. Er staat 350 meter na paal 8.80 linksaf. Een smalle duinovergang. Met GPX proberen we het. Uiteindelijk vinden we weer een aanwijzing.
Er volgt een pad langs De Horsmeertjes en later langs de Mokbaai. Echt aan te bevelen, Texel in de winter. We hebben de wandelpaden voor onszelf. Zeker nu de restaurants open zijn en niet buiten in de koude wind hoeven te pauzeren.
Tot aan ’t Horntje volgen we een smal pad langs de Mokbaai. Heel onverwacht is er de trap naar boven en zien we de veerboot.
Daar hebben we even pauze. De laatste 8 km is door de polder.Veelal over onverharde kleine dijken met kreken en oneindige polder landschappen. We krijgen in het laatste halfuur nog een paar spetters. Die tellen niet mee. Ook deze laatste dag voelt voor ons als droge dag en een kadootje om van zo’n mooi eiland als Texel te mogen genieten.
Terugkijkend om 4 Texel dagen….ik heb genoten. De natuur, elkaars gezelschap en ons verblijf in het Stayokay hostel in Den Burg. Niet te vergeten de service van de Texelhopper, die ons dagelijks naar het beginpunt en eindpunt haalde en bracht. Tot een volgende keer!
8 februari, 22 km droog en veel zon 8 graden De Slufter – De Koog en verder
“Het is de tegenwind die de vlieger doet stijgen”. Zomaar een tekst op een van de vele bankjes in de Slufter.
We startten vandaag bij de Slufter (bushalte 117) en wandelden tm Strandpaviljoen paal 12.
Tot onze verrassing hadden we vandaag vooral zon. De weersverwachting was de hele dag bewolkt. Zo gaat dat wel vaker aan de kust. De bewolking komt en gaat, vooral als de wind van zee komt. West – zuidwest vandaag. Eerst liepen we over het fietspad land de duinen, dit deel van de Slufter is niet vrij toegankelijk, een beschermd natuurgebied. Het vroege strijklicht verlicht de velden. Mooi!
We klimmen omhoog bij de grote trap van de Slufter. Boven gekomen heb je een weids uitzicht over de kreken. In de verte zie je de zee en ook dat de duinen daar open zijn. De Slufter staat in open verbinding met de zee. Tweemaal per dag stromen de kreken vol door eb en vloed. Voor vogels is het een rust en foerageer gebied.
Het was vloed en we konden niet overal goed bij de wandelpaden komen. Een keer kozen we voor rechts langs het water, maar moesten toch terug. Te veel en te diep water. Soppen, soppen. Gelukkig hebben we allemaal hoge schoenen. Daar zagen we dat we een pad hadden gemist. Het “Waddenwandelen” pad lag wat hoger. Na de Slufter hadden we een duinpad in de richting van de zee. Hier kiezen we voor het strand en hoopten dat strandpaviljoen paal 21 open zou zijn. Helaas. Wel was het er goed vertoeven uit de wind.
In de Koog nemen we een kopje koffie bij de bakker. Het gebied na de Koog heeft een duingebied. Klimmende en dalende paden net steeds wisselende uitzichten. Bijzonder mooi.
De route voert afwisselend langs het strand en de duinen. Het loopt zwaar met de tegenwind, toch windkracht 4. We lopen zelfs schuin om de wind te trotseren. De zon geeft tegenlicht over de schuimkoppen. De meeuwen en drieteenstrandlopers spelen met de golven.
Na 1 km gaan we weer van het strand af. Van de vorige keer, weet ik dat het goed opletten is, je loopt de afslag zo voorbij. Precies hier was veel zand van de duinovergang weggespoeld. We moesten er met handen en voeten omhoog klimmen.
Ik had de Texel Hopper gereserveerd vanaf paal 9. Tot een uur voor vertrek kun je nog wijzigen. Dat was nodig. We gaan de afgesproken tijd niet halen. We besluiten tot Strandpaviljoen paal 12 te wandelen. Zo werd de afstand met 3 km afgekort en konden we de bus van 16.20 uur halen. Het laatste deel door de glooiende bossen ten westen van Den Burg. Een heel ander landschap.
De 3e dag van onze Texel wandeling zit erop. Opnieuw een hele mooie dag…..
Vandaag was het zover. We bereiken het noordelijkste punt van Texel. De vuurtoren van de Cocksdorp.
Net na 9 uur stond de Texel Hopper voor de deur in Den Burg om ons naar Oosterend te brengen. Daar waar we gisteren geëindigd waren, is vandaag ons beginpunt. Op Texel is dat heel goed geregeld. Een wandelplan en busplan maken en de Texel Hopper reserveren. In dit seizoen is het niet druk en zo een eiland is altijd mooi.
Ook vanaf Oosterend hadden we paden met veel modder. Meestal ga ik rechtdoor, als ik nog gras door het water heen zie, is het meestal niet te diep. 😉 Een enkele keer was het echt te diep en liepen we op een talud. Mezelf altijd afvragen “wat kan wel” ?
Een stuk langs het wad en later wat verder landinwaarts langs het Eierlands kanaal en bovenop een dijk. Het was een harde noordwesten wind. Zo een sterke wind dat we bijna scheef moesten lopen. Het kanaal staken we over met een trekpontje. Het lag aan de overkant, Lydia en Elly trokken het naar ons toe. En dat terwijl een man stond te kijken en best een handje had kunnen helpen.
Een heel nat natuurgebiedje volgt, gelegen net buiten ten zuiden van De Cocksdorp. Intussen waren we na 8 km toe aan een korte pauze. Bij een huis mochten we uit de wind even rusten. We zien over grote plassen de rood/gele stickers van de route en we passeren rechts of links en hopen zo droge voeten te houden.
In De Cocksdorp gaan we bij de bakker koffie drinken. Het is op het terras uit de wind in de zon heerlijk. We genieten van de winter zonnestralen.
Wat een groot verschil in temperatuur. We liepen naar het noordelijkste punt aan de Waddendijk. De wind was ijskoud. We verstoppen ons in de winterjassen en mutsen. Op weg naar de vuurtoren.
Vlakbij de vuurtoren kiezen 3 voor het strand en zien daar de 60 meter lange aanlegsteiger van de boot naar Vlieland. Indrukwekkend!
Met de 2 anderen loop ik door de duinen naar de vuurtoren. Hier is de wind even weg en is het aangenaam. Een eindje verder zijn we weer bij elkaar en lopen verder naar de vuurtoren.
Over het brede strand gaan we naar het westen en later naar het zuiden. Met de tegenwind ervaren we het als zwaar en zijn blij dat we even later door de duinen in de richting van de Slufter gaan.
Een bijzonder afwisselende dag. Polder, Waddenzee, vuurtoren, duinen en strand. Een prachtdag, mede door het mooie weer
Dat was een onverwachte wending. In plaats van het geplande Kloosterpad, waren de plannen veranderd naar 4 dagen wandelen op Texel. Een lange afstand wandeling die “Waddenwandelen” heet en over alle eilanden gaat. Wij gaan in 75 km Texel ronden.
Om 10.30 uur waren we al bij Den Helder en konden daardoor net een boot eerder nemen. Het is maar een half uurtje met de boot. Zo kwamen we om 11 uur op Texel aan. De bus stond al klaar, we logeren in het Stayokay hostel in Den Burg. Bagage achter laten en zo begonnen we aan de wandeling van vandaag. Direct vanaf het hostel voor de eerste 15 km.
De route is gemarkeerd met rood geel. Dat is handig, zo heb je geen boekje nodig. Ook heb ik een GPX track kunnen vinden, voor het geval we toch we toch een sticker over het hoofd zien, of afgeleid zijn, als we teveel aan het “buurten” zijn.
We verlaten Den Burg en gaan over smalle modderpaden naar de Hoge Berg en door naar Oude Schild. We boffen echt! Er was heel veel regen voorspeld en precies toen we wilden vertrekken was het droog. Heel de ochtend had het hier geregend, de paden waren erg nat. Deze wandeling zijn we met 6 op pad. Lydia, Hinke, Elly, Gonny, Miets en ik. Als er teveel modder was, kon je vaak ook wat hoger lopen. We hebben nog een goede daad verricht. Een pony zat met zijn poot vast. Gonny en Elly klimmen over het hek en bevrijden het.
Het dorp Oude Schild heeft een haven en ligt aan de Waddenzee. De zon komt er net doorheen. Een sfeervol plaatsje met kleine dijkwoningen.
Vandaag is het westen wind, windkracht 6. Vanaf Oude Schild lopen we vooral naar het noordoosten en we lopen aan de kant van de Waddenzee. Zo voelen we niet veel van de harde wind. Er komt steeds meer blauwe lucht te voorschijn.
Een stuk verder komen we bij een binnendijks natuurgebied de Zandkes. Een mooi gebied met kreken en rietkragen. Vooral voor vogelaars vaak bezocht. We genieten van de wijdsheid, het oneindige, de rust die er te vinden is. We voelen ons een met de natuur. Na enkele uren met elkaar op pad zijn, ook al een met elkaar.
Na dit natuurgebied gaan we de polder in naar het westen. Met volle tegenwind gaan we naar Oosterend. De Texel Hopper komt over 1 uur en zo kunnen we ons etappe drankje in de plaatselijke kroeg nuttigen. Bijna was ik vergeten hoe lekker ik een Tessels Juttertje vind.😉.
Het zou tot 18 uur droog zijn……dat liep even anders. Op weg naar de bushalte, nog meer dan 1 km, werden we overvallen door hevige wind, regen en later hagel. We waren blij dat de Texel Hopper kwam en ons naar Stayokay terugbracht…..ik had wel mijn poncho, maar niet mijn regenbroek aan getrokken. In mum van tijd was mijn wandelbroek een soort “regenpijp”. Mijn nog nieuwe wandelschoenen zijn nog waterdicht…..
Het plan was om vandaag 24 km te lopen vanaf het Kasteel Tongelaar. Kun je een plan veranderen? Mogen we kiezen om ervan af te wijken?
Zoals ook bij een Camino, het loopt zoals het loopt. Deze dag is er storm over Nederland en het is kode geel. Aanpassen aan de omstandigheden hoort bij een lange afstand wandeling. Mijn motto “het is altijd weer” werd op de proef gesteld. Na goed overleg kiezen we om naar huis te vertrekken.
Het was een mooi pad om te lopen, elke stap dichterbij onszelf. Vriendschap, warmte en volharding gingen hand in hand om deze 3 dagen te volbrengen. En dan samen de keuze maken dat het “zo” ook goed is…….Ik denk dan aan deze tekst, die we vonden bij bistro tante Es in Demen. Voor mij is het maken van een andere keuze ook “verdwalen”.
“Verdwaal, raak de weg wat vaker kwijt. Geluk vind je niet op de bestemming, maar in de tussentijd.”
Aanvulling: gedicht over storm, zojuist ontvangen
Storm
storm raast over mijn gedachten regen spettert in mijn hoofd donkere wolken pakken samen wie had mij de zon beloofd?
wie zegt mij dat het voorbijgaat? wie voorspelt een blauwe lucht? drijft de bui weer spoedig over? is het slechts de wind die zucht:
maak je over mij geen zorgen morgen is de hemel blauw als de storm straks weer gaat liggen keert de rust terug, ook voor jou
Vandaag vertrokken we om 9 uur vanaf Ravenstein, direct vanaf ons overnachtingsadres Hotel de Keurvorst. Van het Kloosterpad is het een deel van etappe 4 naar Velp en een deel van etappe 5 van Velp naar Kasteel Tongelaar.
Wakker worden met een strak blauwe lucht, was zeker gehoopt. Als het dan zo zonnig is, start de dag heel goed. Door de stadspoort van Ravenstein en dan in oostelijke richting op weg naar het natuurgebied Keent.
Keent is een jong natuurgebied. Ooit lag het in Gelderland, in 1938 werd een Meander van de Maas afgesneden en werd Keen bij Noord Brabant gevoegd. Er lopen in Keent grote grazers. Als voetganger kun je over de staphekjes in de weilanden lopen. Wij liepen over de verharde wegen van west naar oost, gelukkig waren die wegen met prikkeldraad gescheiden van de runderen. We zagen wel dat de kudde gezamenlijk een weg overstak. Net alsof het georganiseerd was, we zagen alleen niet wie dat deed. Het leek alsof ze dat zelf deden.
Niet ver van Keent gaan we landinwaarts naar het Emmaus klooster van Velp. Op deze locatie stond eens Huize Emmaüs, dat de kapucijn pater Basilius van Brugge in 1645 als klooster betrok. Dit gebouw werd in 1716-1717 zodanig door het Maaswater getroffen. dat het niet meer bewoonbaar was. Toen pas werd het huidige klooster in verschillende fases opgetrokken en voltooid in 1733. Opvallend is het (deels mobiele) altaarretabel met een beeldengroep van de Emmaüsgangers. In de kloostertuin staat een pesthuisje uit 1670 als kluis voor die kapucijnen. die pestlijders bijstonden.
We vervolgen ons pad naar Grave. Ook een stad aan de Maas, dat al bestond in de 12e eeuw. Al vroeg had Grave een ziekenhuis, het Catharina gasthuis. In de straten zijn oude foto’s van dit gebouw geplaatst. Grave kent een blinde instituut, dat al dateert van rond 1850
Na Grave gaan we langs de Raam. Een kronkelende rivier, die water afvoert naar de Maas. In de oorlog maakte deze rivier deel uit van de Peel-Raamstelling. Een verdedigingslinie. Er zijn nog bunkers zichtbaar.
Het laatste deel van de wandeling is door natuurgebied Maurik en Langven.
We lopen tot aan het kasteel Tongelaar. Een zeer afwisselende dag vandaag.
Voor Annemiek was dit het slot van haar 3 dagen Kloosterpad. Wij gaan nog een dagje verder op pad. Op weg naar Sint Agatha…
29 januari, 17 km bewolkt, droog veel wind 10 graden
Vandaag was het stadje Megen het hoogtepunt van deze kloosterwandeling. Hemelsbreed ligt Berghem maar een km of 6 van onze eindbestemming van vandaag. Het Kloosterpad heeft een andere bedoeling dan alleen de afstand. Zo gaan we op zoek naar de kloosters van Haren en Megen.
Na ongeveer 3 km kwamen we in Haren bij het Betlehem klooster. In 1506 is het klooster gesticht. Vanaf 1840 mochten er weer novicen worden opgeleid. De zusters verbleven achter tralies en leefden voor gebed tot 1912. Daarna gaven de zusters onderwijs. In 1965 sloot het klooster. Op dit moment in gebruik als congrescentrum
Op weg naar Megen hebben we veel variatie. Graspaden over het erf van de boer, een verharde weg langs de Vliet. Het valt ons op dat het zo rustig is met wandelaars.
In Megen zijn we toe aan pauze. We treffen het. Her restaurant de Gevangenen toren gaat pas om 12 uur open. Willen jullie alleen een kopje koffie? Dat kan. De mensen zijn erg gastvrij en geven ons ook een boekje met de wetenswaardigheden van Megen. De Gevangentoren was een van de toegangspoorten.
De kapel van broeder Everardus was open. Broeder Everardus was bekend als het Heilige Bruurke. Een eenvoudige broeder, die iedereen in nood opving. Het was intens in gebed voor mensen die in nood waren. In de gevouwen handen van het beeld van broeder Everardus worden ook nu nog briefjes gestopt. We ervaren een intense sfeer in stilte.
We gaan naar de dijk en lopen Megen uit. Daar staat een beeldje van een huisvrouw, die in 1944 onder een waslijntje door keek naar de bevrijders van Market Garden.
Vanaf Megen lopen we door de polders en langs de Maas naar Diemen.
We hadden gezocht of er misschien horeca open zou zijn. We boffen bistro “tante Es” is open. De mensen hebben er zin in en nodigen ons met hartverwarmend, positieve teksten uit om naar binnen te komen. Het voelt voor ons als kadootje van de dag.
We krijgen advies om vooral niet het Kloosterpad naar Ravenstein te volgen, omdat we over een verharde weg met veel verkeer zouden moeten lopen. Wel…over de uiterwaarden van de Maas. Heel af en toe piept de zon een heel klein beetje door de wolken. We vinden het er erg mooi.
Zo kwamen we bijtijds aan in de vestingstad Ravenstein aan. Het stadje ontstond in de 14e eeuw in het grensgebied tussen Brabant, Gelre en Kleef. Bij de Maas werd een kasteel gebouwd om tol te heffen.
Deze dag hebben we als heel bijzonder ervaren. De bijzondere gastvrijheid in beide cafeetjes, de sfeer onderling, ontspanning, vriendschap, warmte. Het is net of we al dagen onderweg zijn. Morgen gaan we de 4e etappe van het Kloosterpad afronden in Velp en gaan door langs Grave, Keent, het Raamdal , kasteel Tongelaar.
Een nieuwe uitdaging….we starten vandaag met het Klooster pad in Uden en lopen naar Berghem. Het Kloosterpad is een route in Noord Brabant die het rijke kloosterleven laat zien. Het begint in Den Bosch en loopt naar Megen, Boxmeer Eindhoven en Tilburg. We gaan nu 4 dagen op pad en hopen dan bijna in Boxmeer aan te komen.
Onze wandeling van vandaag start in Uden bij abdij Maria Regie en museum Krona en gaat dan in noordelijke richting over natuurgebied de Maashorst, bezoekerscentrum Slabroek, over heidevelden en door bossen van het Herperduin.
In Uden komen we langs zusters Brigitenesseabdij. De zusters leven er in strikte afzondering en komen gewoonlijk niet buiten. Precies toen we er langs kwamen zagen we 2 nonnen die in de auto stappen. Ik vond het niet kunnen om een foto te maken. Het was toch een speciaal moment. De Kruisheren kapel was geopend. Vanaf 1670 stimuleren de Kruisheren de devotie tot O.LV. ter Linde die volgens overlevering al bloeit vanaf de dertiende eeuw. Het beeldje zou gevonden zijn gegroeid in een lindeboom op de plaats waar zich de Mariakapel bevindt. Deze kapel en het klooster van de Kruisheren zijn in hun huidige vorm gebouwd in de jaren 1904-1905.
De Maashorst is een groot natuurgebied, waar we regelmatig roosters passeren. We delen daar de natuur met de grote runderen. Die zien we vandaag niet. Het is er bijzonder rustig. Een enkele wandelaar. We komen geen anderen tegen die ook het Kloosterpad lopen.
Het bezoekerscentrum van Slabroek is geopend. Dat we zomaar binnen kunnen gaan en in de warmte van het restaurant kunnen pauzeren. Nooit bij stilgestaan, hoe normaal het was. We genieten er gewoon van.
Vlnr Annemiek, Frances, Tea en ik
De Maashorst kent naast de bossen uitgestrekte heidevelden. Als vanzelf gaat natuurgebied Maashorst over in het natuurgebied van het Herperduin met het Ganzenven.
De etappe van het Kloosterpad vanaf Uden is eigenlijk 28 km naar Megen. De laatste 8 km doen we morgen. Omdat we niet in het Emmaus klooster konden verblijven, heb ik een alternatief gevonden in Ravenstein. (Hotel de Keurvorst) Hier verblijven we 3 nachten. We worden dagelijks gehaald en gebracht. Voor de eerste 2 wandeldagen betekent dit ongeveer 2 dagen van 20 km. Prima om te starten…
19 januari, 19 km, bewolkt, droog van Oostkapelle naar Neeltje Jans
Het zit er op. Onze 4 dagen kustpad hebben we afgerond. Het mooie Zeeuws-Vlaanderen en Walcheren langs de kust en afgewisseld met natuurgebieden aan de andere kant van de duinen. We startten deze ochtend vanaf Oostkapelle.
Het eerste deel was door de bossen, later door de duinen naar het strand. Wat je misschien niet verwacht als je de naam “kustpad” hoort is de vele afwisseling.
In het bos moesten we extra goed opletten. De bewegwijzering was alleen te zien met hele kleine stickertjes bij de gele pijlen van het wandelroute netwerk. Ik denk hooguit 5 bij 5.
Voor de laatste keer van ons Kustpad naar het strand. Ook deze ochtend is het erg rustig. Het strand is nu een noordstrand en is met laag water erg breed, het heet daar ook “Breezand”. Altijd oppassen dat je niet op een zandplaat loopt en niet meer terug kunt. Ook nu moesten we al een heel klein stukje door het water.
Het blijft altijd mooi. Patronen op het strand. Golfjes in het zand, nog zonder voetstappen. De immense vlakten en het geluid van de golven die over het strand spoelen.
De route wijst echt bij deze trap naar rechts. Was het een storm die de trap en een deel van de duinen heeft weggeslagen of gewoon werkzaamheden? We gaan maar niet omhoog en kiezen een stukje verder een pad, dat later weer op de route aansluit.
De route naar Neeltje Jans is over een geasfalteerde weg rechtdoor over de Oosterschelde kering. We vinden een plekje uit de wind voor onze lunch. Het is vandaag een koude wind. We hebben daardoor een korte pauze. Daarna lopen we direct door. Alles is nog gesloten. Het voelt als de laatste loodjes
Ja….en waar kun je een wandeling in Zeeland het beste mee afsluiten….een visje bij restaurant/viswinkel “Proef Zeeland”. Maar ook om onze 4 dagen af te sluiten voor we naar huis gaan. Terugkijkend op veel gezelligheid, humor, en ook vriendschap. Er voor elkaar zijn, delen en ontvangen. Door de inspanning en elkaar voelen we ons volledig ontspannen. Tot een volgende keer.
18 januari 21 km, mistig 4 graden, van Zoutelande naar Oostkapelle
“Het is altijd weer” is mijn motto en vandaag hebben we een derde soort weer ervaren. De eerste dag zwaar bewolkt, gisteren zonnig en vandaag dichte mist.
Dat was deze ochtend handig. De route loopt niet ver van ons hotel af en zo liepen we naar de dijk toe. We hebben de auto’s al op het eindpunt Oostkapelle staan, zodat we vanavond zo in de auto kunnen stappen.
Ook na Zoutelande loopt er een prachtig pad door de duinen. We horen de golven en zien alleen het helmgras. Het doet wat met me, geen vergezichten vandaag, we hebben het geluid van onze voetstappen, de fijne gesprekken. Met wat hoogteverschillen leggen we de eerste km af.
Dan lopen we langs de Westkapelse Kreek en Westkapelle. Hier kunnen we bij de bakker koffie kopen. Doen ze alleen voor wandelaars en “buutenlanders”. Wij zijn er blij mee. Vanaf Westkapelle gaan we door de polder en langs kreken. Dat is zo speciaal, we zien bijna niets en horen het geluid van de wulp. Een mooi moment. En ook even later horen we het geklak van paardenhoeven. Populair in Zeeland is het Koetsje rieen.
We gaan terug naar de duinen en beklimmen een immense trap. We voelen het in onze benen. De spieren hebben ook gisteren hard moeten werken.
We lopen ongeveer 3 km hoog over de duinen naar Domburg. Zouden we hier een restaurant open treffen voor “koffie to go”? Jazeker wel! We konden er ook heerlijke erwtensoep kopen en op het randje van het terras zitten. Er zijn wel enkele toeristen in Domburg, maar het is toch erg rustig.
Na Domburg gaan we door een bosgebied van Mantelinge, Hoogduin en Zonneveld. De bomen voelen ook hier een beetje mysterieus. Een leuke afwisseling vandaag.
De zon doet echt zijn best om erdoor te komen. Net als we bij kasteel Westhove zijn, zien we de zon, echt heel even. Onze route gemarkeerd met rood/wit, het kasteel gespiegeld in het water. Met dank aan Joepke voor de mooie foto.
Ook in de mist willen we onze wandeldag graag afsluiten over het strand. Piet rent bijna naar het water….de zee….nog even genieten van de golven, die we nu wel kunnen zien. Ook zien we de strandloper. Een typische strandvogel. Razendsnel op en neer lopen en af en toe een schelpje omdraaien
Deze 3e dag zit er weer op. Een mistige dag met veel afwisseling. We hebben er van genoten.
17 januari, 24 km, Nieuwvlietbad Zoutelande zonnig 8 graden
Een droom dag! Midden in de winter, zon, een aangename temperatuur, zand, zee duinen. Wat wil je nog meer? Vandaag liepen we van Nieuwvlietbad in Zeeuws-Vlaanderen naar Zoutelande op het schiereiland Walcheren.
Na een goed verzorgd ontbijt bij het Fletcher hotel gingen we op pad. De zon was net op, de kleuren van de duinen zijn goud in plaats van bruin. Een nieuwe dag lacht ons tegemoet. Wat een verschil met de grijze dag van gisteren en dat nog wel op “blue monday”. Voor ons werd de zwaarste maandag een stralend blauwe maandag.
Het verrassende van de kust van Zeeuws-Vlaanderen zijn de prachtige natuurgebieden vlak naast de duinen. De route gaat dan even van de kust af en vlak na Nieuwvlietbad gaan we door de Kleine Polder . Kreken, watertjes en een heus trekpontje. De Kleine Polder hoort bij de Catspolders. De polder werd in 1613 herdijkt.
We gaan terug naar zee. Het zijn hoge trappen die ons naar het pad bovenop het duin brengen. We hebben het warm in de zon met onze winterjassen aan.
Al van verre zie je de vuurtoren van Nieuwesluis. Zwart met wit. Toen ik jong was😉, lag die vuurtoren boven op de dijk. We gingen er graag heen op de fiets vanaf Breskens. De Deltawerken zijn achter de rug en hebben hier gezorgd voor metershogere dijken.
Het is 10 km naar de boot en we halen net de boot van 11.15 uur. Een goed moment om uit te rusten. De auto’s staan in Vlissingen, we kunnen wat bagage uit de rugzakken halen. Vanavond worden de auto’s opgehaald. Daarna lopen we naar het centrum van Vlissingen.
We hebben een pauze bij de oude gevangenis, waar we koffie en wat lekkers “to go” konden krijgen. Het was ons super terras, een bankje in de zon, of gewoon op de grond. Zo is het ook goed.
De hele hoge duinen komen na Vlissingen. De laagstaande zon, tegenlicht, de hoogteverschillen. Niet vergeten even om te kijken, het is hier wonderschoon.
We gaan even van de zee af en lopen door het bos bij Klein Valkenisse. Om weer terug naar zee te gaan beklimmen we een zeer hoge trap, 119 treden. Dat valt niet mee na meer dan 20 km. Ook daar hebben we veel hoogteverschillen.
Het allerlaatste stuk wandelen we over het strand. Inmiddels is het rond 16 uur. De zon zakt al wat verder en geeft gouden kleuren op het water.
Met dank aan Piet, hij had nog energie om naar de zonsondergang te gaan kijken. Ons hotel (hotel Valkenisse in Zoutelande) ligt net naast de duinen, midden in het centrum. Een mooi afscheid van de dag.
16 januari, 20 km, Sluis Nieuwvlietbad, bewolkt, droog 6 graden
Ken je het Kustpad al? Echt een pareltje. Starten in Sluis in het uiterste zuidwesten van Nederland en dan langs de kust helemaal naar het noorden. Wij gaan 4 dagen op pad, Zeeuws-Vlaanderen, Walcheren, Noord Beveland en wandelen tot Neeltje Jans.
Vandaag gingen we met de auto naar Vlissingen, laten de auto daar staan en gaan met de bus naar Sluis. Daar start onze wandeling.
In Sluis vinden we zomaar een café open, we worden van harte uitgenodigd om binnen te komen. Voor een dagje hebben ze toestemming van de burgemeester.
Daarna lopen we helemaal over de buitenwallen van Sluis. Een verdedigingswerk van oorspronkelijk de 14e eeuw.. De wallen waar we nu over lopen dateren van de 17e eeuw en bieden een uitzicht over Sluis en de wateren die eromheen liggen
Daarna lopen we door de polders naar Retranchement. Het pad loopt langs de Belgische grens en kent nog grenspalen. De route wordt over de mooiste wandelpaden geleid. Prachtig hoe de knotwilgen zijn winterse vormen laten zien. In Retranchement vinden we zelfs een picknicktafel. Het is overal zeer rustig.
Na Retranchement komen we bij het Zwin aan. Mijn Zeeuwse hart gaat harder kloppen. Het voelt altijd nog als thuiskomen. Bij het Zwin komt zout water het land instromen, met typische zoutminnende planten, zoals het paars bloeiende lamsoor. In de winter ziet het er bruin uit. Rest overweldigende vlakten, met plassen die door het getij ontstaan.
We kiezen bij Cadzand even voor het strand. We willen toch echt het zand onder onze schoenen voelen. Het loopt zwaar en na een km of 3 gaan we weer landinwaarts.
Het natuurgebied de Verdronken Zwarte Polder is het volgende pareltje langs de Zeeuws-Vlaamsche kust. In de Middeleeuwen was het een geul die in verbinding stond met het Zwin. Eerst ingepolderd, later bij een stormvloed is het overstroomd en is het een nieuw natuurgebied. Een slufter, met kreken en begroeide schorren.
We logeren in Nieuwvlietbad, een hotel direct aan zee. Een prima plek na 20 km wandelen. We kwamen rond 16.30 uur aan. We werden er zeer gastvrij ontvangen. Het etappe drankje was verdiend.
