Alle berichten van Mieke Schrieks

Camino francais dag 1

20 april, regen

Bij Beilari was het een soort thuiskomen Joseph zorgt goed voor de pelgrims, hij geeft je een heel warm welkom gevoel. Die spirit is zo speciaal dat ik dat graag aan de mede wandelaars laat voelen. “De Camino smile is er al”

De eerste dag en dan meteen al 600 hoogte meters is best veel. Zeker als je net als wij in een vlak land wonen. Daarom kies ik ervoor de eerste dag in Orrison te stoppen. “Heftig dagje” hoor ik zeggen, als we er zijn.

Het winkeltje met Camino spullen was al open. Ik had me voorgenomen een nieuwe regenjas te kopen. Met mij gingen anderen ook een aanvullende jas kopen. De mevrouw van de winkel was erg blij met dit weer. Wij wat minder, een hele dag regen valt niet mee. Die gele, die binnen staat ben ik….bijna onherkenbaar 😉

We starten de dag met een korte wandeling naar de Citadel. Voor een mooi uitzicht. Dat is zeker waar, we kunnen nog in het dal kijken. Na nog een kopje koffie gaan we toch op pad. We hebben geen haast, en we verzamelen moed om in de regen te starten.

We lopen Saint Jean Pied de Port uit en zien tot onze verrassing dat de Napoleon route is gesloten. We kunnen nog in Orrison komen. Ik ben heel benieuwd of we morgen over de Napoleon route naar Ronchesvalles kunnen gaan. We wachten het af.

We hadden gedacht bij Hunto te pauzeren. Helaas was die gesloten. We konden er wel even droog onze sandwich opeten. De anderen waren vast doorgelopen. De route is goed gemarkeerd en inderdaad we moeten op een gegeven moment van de weg af en een modderpad in. Dat is het meest zware stuk van vandaag. Je zou zo denken dat er na die bocht wel een einde komt aan de stijging….De mist wordt dichter en we zien alleen nog schimmen in de mist. Zitten we nog goed vraag ik me af?

Met een heel tevreden gevoel, “Yes we can do it”, zitten we even later aan de koffie in de bar. Morgen zien we wel weer.

 

Op weg naar Saint Jean Pied de Port

19 april

800 km lang, 40 wandeldagen. Wat heb ik er zin in. Ook voor mij weer een uitdaging om opnieuw te starten. Het is de Camino Français van Saint Jean Pied de Port naar Santiago. Dat is van Zuid Frankrijk naar noord west Spanje.

We reizen met de trein van Amsterdam naar Parijs (Paris Nord), overstappen naar Paris Montparnasse en in een directe trein naar Biarritz. Daar wacht een taxi op ons, die ons naar Saint Jean Pied de Port brengt.

We vinden elkaar op het station in Amsterdam. Hinke die nog nooit met de trein in Amsterdam is geweest, treft een mede reiziger. Zij brengt haar naar het centraal station. Precies voor haar neus sta ik. Er valt meteen een last van haar af. De dagen voor vertrek waren spannend. Alsof je in een wachtkamer zit. Wat gaat er gebeuren, zal ik het wel kunnen, hoe gaat het dragen van je rugzak. Alle beren komen langs. We gaan de beren trotseren……

We zijn vlnr Ineke, Jeanne, Sienie, Mieke, Michiel, Anky, Ansje, Hinke en Ad.

Om 21.15 waren we in Saint Jean Pied de Port waar we werden verwelkomd met een heerlijke maaltijd. In verbondenheid met vrede van Joseph gaan we morgen op pad.

Dagwandeling Boxtel

16 april, 17 km zonnig 18 graden

Vandaag hadden we een dagwandeling over de Meijerijse landgoederen, ten noorden van Boxtel, aan de oostzijde en westzijde van de de A2.

We beginnen in Landgoed Sparrenrijk en Den Eikenhorst. Een heel klein beetje had ik verwacht dat de rododendrons in bloei zouden staan. Daar is het echt nog te vroeg voor. Wel zijn de blaadjes aan de beukenbomen te zien. In het voorjaar zijn die haast doorschijnend. Ook de rode beuk is in het blad aan het komen, en dat lijkt in het voorjaar zelfs roze

De zon schijnt volop, de wind is nog wat fris. Wat is het hier mooi. Een onbekend gebied, ook voor medewandelaars die dichtbij wonen. De wandeling is te vinden bij “De Mooiste routes” en kun je van deze site downloaden op bv Topo GPS. We gaan over kleine paadjes en ook die zijn te vinden. De rode beuk weerspiegelt in het gladde water.

Via de Halse Barrier gaan we langs de Essche stroom en hebben vlakbij de tunnel onder de snelweg even pauze. Bij de vennetjes van Sint Michielsgestel zien we de oranje gekleurde gagel.

Een van de mooiste landgoederen is landgoed Zegenwerp. De knoppen van de tulpenboom zijn al zichtbaar. Ik denk dat over een paar weken, de bomen vol in bloei staan. Tot slot gaan we over landgoed Venrode vlak bij de snelweg.

Een wandeling die ik zeker aan kan raden. Zelfs op deze zonnige zaterdag zien we nauwelijks wandelaars. Veelal over onverharde paden door de natuur. Helaas geen horeca onderweg en ook café de Oude Ketting is op zaterdag dicht. We waren erg welkom bij het dinosaurus museum, dat iets vanaf het startpunt langs de weg ligt.

Tot een volgende keer

Waddenwandelen Ameland dag 4

13 april, 15 km droog en wat zon 16 graden

De laatste dag alweer….Het is ook vandaag heel verrassend. Als je denkt terug door de polder naar de boot, dan laat Ameland ook op dit deel een erg mooi deel zien.

Na een heel goed ontbijt gaan we op pad. De bagage is om 8.30 uur opgehaald en wordt straks bij de boot gebracht. Iets meer dan 1,5 km van ons Fletcher hotel pakken we de route weer op. We komen eerst langs de Galgesloot en Looweg en gaan door Ballum. Dit is het deel van polders en landbouw.

Ten oosten van Ballum is een klein wandelpad aangelegd met rechts en links bomen. Later volgt een bos richting Ballumer stuifdijk. We zien het voorjaar volop te voorschijn komen. Bomen die hun blaadjes laten zien, witte bloesem.

De Ballumer stuifdijk brengt ons naar het duingebied, de Zwanewaterduinen. Licht glooiend en met in dit gebied ook vele andere wandelroutes. We vertragen onze stappen en kiezen ieder voor zich ons tempo. Alsof we nog even bewust al deze stappen gaan zetten.

Net voor Nes vinden we nog een glooiend bos. Speciaal voor het Waddenwandelen uitgezet om te laten zien dat er ook bos is.

Ongemerkt komen we in Nes aan. Een soort achtertuin van Nes en we gaan door het klaphek van het Kobus pad. We zijn ruim op tijd voor de boot van 13 uur. Nog even het laatste terrasje, wat souvenirs en een Amelands drankje voor thuis. We kijken terug op 4 prachtige Wadden dagen….Wat een dagen😉. Tot ziens voor een volgend eiland.

Waddenwandelen Ameland dag 3

12 april, 22 km, licht bewolkt, 15 graden

Vandaag gaan we vanaf de boot helemaal naar het oosten voor natuurgebied Oerderduinen.

Het liep vanochtend anders dan gepland. We hadden willen starten bij de strandweg van Buren. De buschauffeur zei ons dat er geen bus naar Buren zou rijden, stopt in Nes centrum om ons er uit te laten, zo missen we net de aansluiting naar de bus die we voor onze neus zagen vertrekken. Ok …wat doen we nu? Het loopt zoals het loopt en we passen ons plan aan. We gaan bij de boot starten en lopen de route in tegengestelde richting. Zo kwamen we eerst bij het wad uit. De zon staat nog niet zo hoog en tovert de Waddenzee in zilveren kleuren. Een spektakel….

We lopen bovenop de dijk en hebben ook prachtig uitzicht over de binnenmeren bij de polder van Nes.

Na Buren volgt het lange fietspad naar het natuurgebied. We volgen het Jan Sietse pad en het Kooistuifdijkpad. Deze km duren lang, een 5 km recht pad met vele fietsers. Ben je het nooit beu, wordt gevraagd. Het eerlijke antwoord is nee. Ook als het een saaie weg is, gaan we gewoon door. Dat hoort er af en toe ook bij.

Het hoogtepunt en hoogste punt van vandaag vallen samen. Het hoogste duin van Ameland met een prachtig uitzicht, naar alle kanten. We nemen er even de tijd.

Dan dalen we af langs de blauwe wandelroute. Een stuk langs het wad, het is er erg mooi. Ook dit is Nederland, we voelen ons op het einde van de wereld, waar wij een stukje van mogen bewonderen.

Het stuk richting de duinen is zeer vochtig. We zien wel de paaltjes met de blauwe route, maar soms moeten we een stuk omlopen om droge voeten te houden. Voorzichtig proberen we waar we kunnen lopen. We hoeven nog net niet de schoenen uit te doen.

Tot slotte van onze wandeldag gaan we 5 km over het strand. De wind in de rug, het is eb, een enorm strand voor onze voeten. De zon laat zich nu maar amper zien. Ieder met zijn eigen gedachten, in onszelf gekeerd of samen een stukje oplopen en mooie gesprekken hebben. Alles is goed, het loopt zoals het loopt.

Na 5 km strand zit het erop. We zitten op 22 km en overleggen wat we zullen doen. De GPX track heeft een iets andere indeling en ik had de afstand vanaf de strandweg Buren niet meegeteld. Eigenlijk zouden we nog 6 km te gaan hebben. Voor een aantal is het genoeg. Enkelen willen ook nog even winkelen en met 6 km erbij wordt het te laat. Vanaf het punt over de duinen nemen we het besluit. We stoppen voor vandaag. Ik bel een taxi voor 8 personen en die zet ons af bij het dorp of bij het hotel. Het was weer een hele mooie wandeldag…..

Morgen gaan we vanaf het hotel over het pad van “Waddenwandelen” naar de boot.

Waddenwandelen Ameland dag 2

11 april, 20 km, zonnig 15 graden

Vandaag is het vooral nieuwe wegen vinden….

Je zou zeggen….nieuwe wegen vinden? Hoe dan? Op het strand waren we een keer te ver gelopen om de route te volgen. We kijken op GPX en zien een ander pad dat ook goed is. Later bleek het Finnegatspad totaal onbegaanbaar door drijfzand. We keren terug en vinden een gele route van de VVV. Ook goed dachten we. Toen we de wegwijzers van het Waddenwandelen weer vonden, probeerden we die te volgen. Teveel water op het pad. We gingen maar een pad linksaf, met ons baken de vuurtoren. Dat is het eindpunt van vandaag. We waren er trots op dat we zomaar een “andere weg” hebben gevonden. We ervaren ook dat voor dit deel van de route zeker GPX noodzakelijk is.

We hadden ervoor gekozen om in de ochtend de bus te nemen naar Nes strand en te voet terug te lopen. Erg makkelijk zijn de busverbindingen op Ameland. 2 lijnen van ons hotel naar de boot en van de boot naar Nes. De bussen wachten op elkaar.

We waren deze ochtend verrast. Bewolking? Ja, aan zee kan er zomaar net ander weer zijn dan in het binnenland. Ik weet ook dat als je in de ochtend een beetje blauwe lucht ziet, de zon vast gaat schijnen. Dat klopt. We zagen de wolk voor onze ogen oplossen.

Al vroeg zijn er mensen op het strand. Tijd voor een groepsfoto.

Na 2 km gaan we door de duinvallei met kleine meertjes. Hier zien we vele eenden, een wulp en een bankje voor de eerste pauze. Ameland heeft zoveel verschillende gezichten. Ook vandaag stukjes bos en ook de zeer natte duinvallei.

Bij de Ballumerduinen (nr 6 van het boekje)is het ook goed opletten. Daar staan 2 wegwijzers. Dat komt omdat de route hier een heel klein stukje met de andere route samenloopt.

Vol goede moed willen we aan het Finnegatspad beginnen. Een beetje modder is niet zo erg. Als er staat drijfzand moeten we echt terug en kiezen ervoor om verder langs het strand te gaan.

Op naar de vuurtoren. Wat zullen we nu kiezen? Gertie en Miets weten het wel. We gaan die kant op. Intussen komt de vuurtoren toch dichterbij. Even kijken of we die op onze handen kunnen zetten…

Wat goed om te lezen dat we welkom zijn voor ons etappe drankje. We realiseren ons ook dat het weer kan en dat geeft toch net dat beetje extra waar we erg van genieten.

Omdat de vuurtoren open is en te beklimmen, gaan Miets, Gertie en Annemie met mij mee om die 226 treden te beklimmen voor een mooi uitzicht. Dat was de moeite!

Zo dicht bij zee zijn, dan wil ik toch wel de zon de zee zien zakken. Toch nog 3,6 km erbij…Joke en Yvonne gaan met me mee. We kunnen van alles bedenken….de zon had zich net achter de wolken verscholen. Zo kan dat gaan. We zitten nog even binnen bij een strandtent en de eigenaar doet voor ons nog even de verwarming aan. We worden verwend.

Net voor het helemaal donker is, gaan we terug. Ook nu is de vuurtoren ons baken.

Waddenwandelen Ameland

10 april, 12 km zonnig 10 graden

We zijn gestart met het vervolg van het Waddenwandelen. Een lange afstand wandeling over alle eilanden. Texel, Vlieland, Terschelling hebben we eerder “gerond”, nu is Ameland aan de beurt.

We hadden de snelboot van 13.00 uur. Daar hebben we een taxi naar Hollum voor 8 personen genomen, bagage in het Fletcher hotel achterlaten en zo konden we deze middag nog starten met ons eerste deel. Van bovenstaande kaart het meest zuidoostelijke deel.

We zijn: Yvonne, Miets, Joanne, Yvonne, Joke, Gertie en Annemie en ik (Mieke staat niet op de foto)

In de wind is het nog fris. De zon is al erg krachtig en uit de wind is het heerlijk. Dit deel van Ameland heeft platteland, het wad, strand, duinen, bos.

Doordat het licht bewolkt is, is de zilveren glans op het water goed te zien. Het is eb, de drooggevallen delen, glinsteren in het zonlicht. We lopen ongeveer 1 km langs het wad.

Daarna gaan we naar Hollum, even tijd voor een kopje thee of koffie. Natuurlijk hoort er een stukje strand en duinen bij als we in het westen aankomen. Het is rustig op deze zondag. In een paar uur heb je de ontspanning en rust al gevonden. Wat een dagje wandelen al kan doen met je …

Dan komen we in het Hollumer Bosch met de vuurtoren. Die zien we van verre staan. Rood met wit en 55 meter hoog. De vuurtoren is gebouwd in 1880 van gietijzer. Het bereiken van de vuurtoren voelt voor ons als hoogtepunt.

Morgen gaan we eerst met de bus naar het strand van Buren voor de noordelijke route terug naar Hollum. We zien er erg naar uit.

Dagwandeling Linge

8 april, droog 9 graden, 17 km

De NS wandeling van Leerdam naar Beesd bestaat niet meer. Hetzelfde traject kun je vinden bij Wandelnet onder de naam Linge en volgt het Grote Rivieren pad van Hoek van Holland naar Kleef. Wij doen een stukje vanaf station Leerdam naar station Beesd.

Van west naar oost Leerdam Beesd

Vandaag was het de dag voor de wandelaars die eind april op pad gaan met Jaap. Alvast een goede Camino gewenst. Ook van harte welkom aan Marijke, een ervaren pelgrim.

Dichtbij het begin van de route zagen we inspirerende teksten. Wat zou voor jou een goede tekst zijn vraagt Jaap? Voor mij was het deze….verschil moet er niet zijn, dat moet je maken.

Het was alsof het een eerste Camino dag was. Uitspreken dat je het spannend vindt, kan ik het wel, wat neem je mee? Hoe vind ik de weg? Fijn om alvast gerust gesteld te worden, dat je alle vragen kunt stellen. Dat is Jaap van der Vinne wel toevertrouwd. Hij gaat de Camino Portugues langs de kust begeleiden en ze vertrekken 25 april. Deze foto is van Leerdam waar de voorbereidingen voor de Passion in volle gang zijn.

vlnr Cees, Tiny, Fredy, Jaap, Marijke, Elly, Marianne en Marianne

Natuurlijk hoopten we al op voorjaar met de fruitbomen in volle bloei. Nog net te vroeg denk ik. Hier en daar was de bloemen al goed te zien, de meesten waren nog in de knop. Of zou de koude van afgelopen weken wat van de bloesem hebben bevroren? We weten het niet.

Van Leerdam lopen we naar Asperen, Acquoi en Rumpt naar Beesd. Steeds de Linge aan de linkerhand. Het is een rustige dag vandaag. Wel wat frisjes, maar om te wandelen prima. Bij elke bocht opnieuw hebben we andere vergezichten.

Intussen een prima gelegenheid om met elkaar kennis te maken. Steeds opnieuw loop je met een ander een stukje mee. Er ontstaan al mooie gesprekken en de km vliegen onder onze voeten. Dat maakt wandelen in een groep ook zo leuk. Zonder dat je er erg in hebt ben je aan het trainen, en krijg je het gevoel:het gaat me lukken.

Bij de Pannenkoeken bakker hebben we tijd voor een etappe drankje. Dat doen we! Samen de wandeling afsluiten en alvast wat dingen doornemen voor je komende Camino. Ik kijk terug op alweer een mooie dag..

Kloosterpad St Agatha Boxmeer

3 april, 19 km wisselend bewolkt, droog, 7 graden

31 januari was het plan om de etappe van St Agatha naar Boxmeer te bewandelen samen met Tea, Frances en Annemiek. Plotseling was er een storm in Nederland en het KNMI gaf kleurcode oranje. We besloten niet te gaan en vandaag gingen we de route afronden. De auto’s staan op het eindpunt. Jolle brengt ons naar St Agatha. We lopen terug naar de auto.

Een mooie afwisselende route langs de Maas, natuurgebied de Maasheggen, diverse plassen van de vroegere Maasloop en de polders naar Boxmeer. Ook vandaag waren er geen kapelletje en kloosters open.

Eerst liepen we door de kloostertuin van het Kruisheren klooster met de kunst en mooie teksten.

De zon lacht ons tegemoet als we over de Uiterwaarden van de Maas lopen. Op dat moment is er nog geen wind, de zon voelt aangenaam warm.

In Beugen werden we verrast door kunstobjecten. De kunstenares kwam nog naar buiten om ons binnen uit te nodigen. Daar gingen we niet op in ….

Door de polder gaan we naar Boxmeer. Nog even kijken of de kapel open was. Dat niet ….wel was er mooie kunst op de muur.

Na 19 km zat onze inhaal dag van het Kloosterpad erop. Natuurlijk sluiten we ook deze dag af met ons etappe drankje. Tot een volgende keer…..

 

Dagwandeling N70 Nijmegen

2 april, 15 km droog, af en toe zon, 3 graden

De N70 is altijd mooi. Een wandelroute vanaf restaurant tante Koosje in Nijmegen met zeer veel hoogte verschillen. 781 meter, dat betekent steeds stijgen en dalen met vele trappen. Een echt pittige wandeling, ook prima als training voor een Camino naar Santiago. Ik zeg altijd als je de N70 aan kan, ben je al een heel eind op de goede weg.

Je kunt op diverse plaatsen de N70 beginnen, dan de groene palen volgen en goed op blijven letten….😉 We zouden de route met de klok mee lopen. Plotseling zaten we op de tegengestelde richting en kwamen we langs de andere kant de Duivelsberg op. We hebben nieuwe wegen ontdekt….

Op donderdag had het erg gesneeuwd en tot mijn verrassing lag er nog sneeuw. Dat is toch extra mooi! Hier en daar komen de blaadjes te voorschijn en zien we voorjaarstekens. De temperatuur voelt winters, dus onze warme jassen zijn weer aan.

Deze keer waren de wandelaars van de Camino Français en van Ameland uitgenodigd om alvast kennis te maken. Ik wens alle wandelaars een goede tijd, buen Camino!

Na de pauze bij het restaurant op de Duivelsberg gaan we weer op pad. Uitwisselen van Camino ervaringen, hoe kun je je veters strikken, wat neem je mee, en (nog belangrijker) wat laat je thuis. Ik zie in enkele uren weer die heerlijke ontspannen sfeer ontstaan waar ik zo van kan genieten.

Dat verdient een etappe drankje. Inmiddels is restaurant tante Koosje open en kunnen we aan de stamtafel ons drankje en een bitterbal nuttigen. Het was weer een heerlijke dag.

Via Campaniensis dag 15 aankomst in Vezelay

30 maart, 13 km, bewolkt 15 graden

Tatata…..we zijn in Vezelay aangekomen. Trots op de dames Hilde, Ada en Ellen, we hebben het gehaald. “Red ik het wel?” Jazeker, we hebben het gered. Niet altijd vanzelfsprekend en alle moeilijkheden overwonnen. Naast trots is het de dankbaarheid dat het voor ons mogelijk is.

Het was ook een enerverende dag. Vertrek vanaf de camping, buiten ontbijten met een verwarmingslamp. Van verre al de kathedraal zien liggen en vlak voor het einde horen we de klokken luiden. Vanavond de vesperviering bijgewoond…. Verstilling en verwondering, we hebben het allemaal meegemaakt.

De route naar Vezelay kent de nodige hoogteverschillen. Vooral de laatste 2,5 km vanaf Asquin stijgt nog 150 meter. Kennelijk zijn we inmiddels goed gewend aan het klimmen en we vinden het allemaal meevallen. Het is fijn om de laatste dag een korte afstand te hebben, zo hebben we wat tijd in Vezelay.

Vertrek vanaf de camping Lac Sauvain rond 8.15 uur. Het overnachtem in de 2 mobiele home’s was ook een speciale ervaring. In de nacht in de regen naar het toiletgebouw en slapen op korte bedden. Olivier is uiterst zorgzaam en geeft ons toch dat gevoel van welkom zijn. Per saldo waren we er erg tevreden over.

De route is ook afwisselend. Hier en daar een stuk bos, over het algemeen glooiende wegen met uitzicht. Steeds dichterbij komt Vezelay met de kathedraal.

Dat is ook een speciale ervaring. Ongeveer 7 km vanaf Vezelay liep een vrouw met ons mee om het uitzicht op de kathedraal te laten zien. We zien dan net een stipje. Steeds voor ons, na weer een nieuwe heuvel zien we steeds meer. We zijn enthousiast en tegelijkertijd nu al een beetje weemoedig. Is het nu dan echt de laatste heuvel?

Bij het dorp Asquin zien we dat er horeca open zou zijn. Even een beetje van de route af. Het was vandaag fris en we zijn blij dat we na 10 km even binnen kunnen rusten.

Dan begint de klim naar de vesting en de kathedraal. Onderweg zien we nog een groot kruis waar pelgrims ook hun steentje leggen.

We overnachten in Center de Madeleine, vlak naast de kathedraal. Een prima plek voor de pelgrims en gerund door vrijwilligers. We nemen de tijd om de kathedraal te bekijken. We ervaren een fijne sfeer, zeker ook tijdens de vespers.

Betovering: de verlichte kathedraal is voor ons het toetje van de dag…..

Ik kijk terug op een hele fijne Camino, de vriendschap onderweg, het vertrouwen in elkaar en de motivatie van elkaar om door te gaan. Dank jullie wel hiervoor!

Via Campaniensis dag 14 Accolay – Lac de Sauvain

29 maart 19 km, bewolkt 18 graden

Het is toch gek dat je even moet wennen aan een bewolkte dag in plaats van de zon die ons al 14 dagen warmte geeft. Het is nog steeds een droge dag, met een goede wandeltemperatuur. De warmte hadden we deze ochtend van ons overnachtingsadres Repos en Respirer in Accolay. We kijken er met veel genoegen op terug. Zo een fijne plek gunnen we iedere pelgrim.

De route van vandaag kent veel hoogteverschillen. Hoog langs de rivier de Cure en weer terug dalen naar de dorpjes.

De meeste tijd lopen we over bospaden. Het groen begint aan de bomen te komen. Af en toe hebben we tussen de bomen uitzicht over een laag gelegen dorpje, zoals Lucy sur Cure en Bessy sur Cure.

In Arcy sur Cure gaan we even het bergpad af om in het enige winkeltje onderweg wat brood en proviand te kopen voor de lunch. We hadden geluk…het laatste brood en ook een kopje koffie. We nemen ook maar wat geroosterde broodjes mee en wat bananen en kaasjes. Wat kan een pelgrim tevreden zijn met wat er is….

Daarna begint de volgende forse klim. We vinden onderweg een bankje aan de rand van de afgrond voor onze lunch.

Wat we toen nog niet wisten was dat er wel een heel steil stuk tussen zat. Ik kom er mijn angst om te vallen tegen en we helpen elkaar om beneden te komen. Het was zo heftig dat een van ons zei: dat doe ik niet meer. Ada loopt nog even terug voor mentale steun voor Hilde .

Iedere dag opnieuw een ander overnachtingsplaats. Dat maakt pelgrimeren ook bijzonder. Waar gaan we nu slapen? Hoe zal de accommodatie zijn. Ik had begrepen dat we in een caravan zouden slapen, met toilet en douche buiten. Zo is het in Lac de Sauvain. Er zijn veel Engelse kinderen en de enige overgebleven plaats was de caravan. We vinden het er prima, wel even schakelen na de hartverwarmende ontvangst van Petra. We maken ons eigen feestje….toastjes met een heerlijk kaasje van Ada, en goede ham van Hilde.

Via Campaniensis dag 13 Saint Cyr – Accolay

28 maart, 13 km, zonnig, 20 graden Saint Cyr – Accolay

“Niet doen wat je zou willen, maar doen wat wel kan”.

Bij maken van de planning kwam ik erachter, dat je niet zomaar 20 km per dag kunt plannen, maar uit zal moeten gaan wat wel kan en dat betekende dat we nu 4 dagen van bijna 25 achter de rug hebben en het naar Vezelay toe, rustiger aan kan. Voor vandaag kwam het uit op 13 km, morgen 17 naar Lac de Sauvain en de laatste dag naar Vezelay 13 km.

Van Saint Cyr naar Cravant vooral dalen, na Cravant nog een stevige heuvel van 100 meter. Omdat we in de algemene herberg sliepen, hadden we in Chablis de spullen voor het ontbijt gekocht. De laatste winkel in Saint Cyr is sinds enkele weken definitief dicht en de winkels in Cravant zijn op maandag gesloten. Hier in Frankrijk is het dan ook belangrijk goed vooruit te plannen, vooral rondom het weekend.

De route van vandaag is ook weer bijzonder mooi. Bijna geen druivenranken, wel omgeploegde boerenerven waar de gewassen beginnen te groeien. Voor het eerst zien we vandaag de gele gloed van het koolzaad te voorschijn komen.

Dan zien we na 8 km Cravant liggen. De kerktoren zien we als eerste. We gaan weer terug een dal in en ineens zijn we de toren kwijt. Zullen we dan toch nog weer eerst omhoog moeten? We zien in de verte alweer een weg omhoog gaan. Ach ja, de heuvels komen en gaan en als we ons aanpassen met snelheid en de passen kleiner maken, gaat het voor iedereen.

Cravant is bekend om vakwerkhuizen, stadspoorten, en de kerk St Petrus en Paulus. Helaas zijn de meeste kerken dicht. We lopen wat rond en vinden een restaurant dat open is. Tijd voor nog een kopje koffie 😉.

Omdat alles gesloten is op deze maandag gaan we verder. Een bospad met forse stijging. Als we boven komen een open veld en uitzicht over Accolay. Hier kunnen we bij een kruis een steentje kwijt. Een steentje om even bij iets of iemand stil te staan.

Dan is het niet ver meer naar ons overnachtingsadres van Petra Beerens van Repos en Respirer. Wat een heerlijk warme ontvangst, een pareltje op de Camino. In de tuin worden ver verwend met het etappe drankje Ze heeft plaats voor 7 pelgrims en zo kun je de afstand naar Vezelay een beetje verdelen. Nu nog 35 km naar onze eindbestemming van deze Via Campaniensis.

Via Campaniensis dag 12 Vezannes -Saint Cyr des Colon

27 maart, 23 km zonnig 20 graden

Zouden we daar wel doorgaan, als we dit bord over de jacht zien? Vroegen we ons af. Op zondag opgepast, er wordt gejaagd. Pas op voor de honden.. Het is zondag vandaag en we gaan door een bos. Tja… Gelukkig zien we de jagers net vertrekken als we erdoor gaan. Ada doet voor de zekerheid nog even haar lichtgevende hoes over de rugzak.  Vanaf Vezannes gaan we naar Chablis. Een echte centrum plaats, waar op zondag markt is. We kopen er fruit en brood voor vandaag en morgen.

Het was een bijzonder mooi verblijf op de hoeve van la Diligence in Versannes. We sliepen in een soort museum met allerlei schilderijen. Hier in Frankrijk vinden ze het heel normaal om dames in een 2 persoons bed te leggen, en dat terwijl ik er meestal aan denk echt 5 losse bedden te vragen. Toch hebben we goed geslapen….

We kiezen de kortste route naar Chablis (10 km) ipv de 13 km volgens de officiële route. Deze klimt ook en we hebben een hele goede weg gevonden langs de wijngaarden. Ook deze dag is het schitterend weer. Om 8.15 uur (nieuwe zomertijd) zijn we al onderweg. Het is dan nog 6 graden. Wat boffen we met zoveel zon.

We komen in de Chablis streek en met deze vele heuvels zijn er een heleboel wijngaarden te zien. Zover je kunt kijken, tegen alle heuvels zien we de gesnoeide druivenranken.

We komen hoog boven Chablis uit en dalen naar beneden. We zien direct al dat het er druk is. De auto’s staan aan het begin van de stad geparkeerd. Een gezellige drukte. Mensen in de rij bij de bakker, de terrassen zijn vol. We gaan even binnen zitten. We hadden bij deze eerste pauze 11 km gelopen.

Chablis zelf is ook mooi om te zien. Huizen weerspiegelt in het water, geen zuchtje wind, flatgebouwen mooi beschilderd.

In Chablis pakken we de route weer op. We willen heel graag langs Prehy, waar we de Onze Lieve Vrouwekerk hoog tussen de wijngaarden iedere keer opnieuw zien opdoemen. Dit deel van de route is bijzonder mooi. De heuvels zijn dichtbij elkaar, we gaan diverse keren over deze heuvels. Er komt geen eind aan.

Vandaag slapen we in de algemene herberg van Saint Cyr. Een prachtige herberg voor wel 20 pelgrims. We wisten wel dat er op zondag niets te koop is, maar we hadden gedacht dat we vast wel iets te eten zouden vinden. De winkel is inmiddels definitief gesloten. Spullen meenemen van Chablis dus. We vinden hier rijst en macoroni en maken er met dadels, noten en abrikozen of kaas toch een lekkere maaltijd van. In deze plaats is ook geen horeca, we hebben nog wel een flesje rosé over. Kortom….het was heerlijk.

Via Campaniensis dag 11 Ervy le Chatel – Vezannes

26 maart, 24 km, zonnig 20 graden

Maar goed dat we niet over Flogny la Chapelle zijn gegaan. Dan was het 2,6 km extra. Het plan was er boodschappen te doen, omdat het morgen zondag is. De gemarkeerde route gaat direct naar het kanaal, de GPX track gaat door Flogny la Chapelle. Unaniem kozen we voor de kortste weg langs het kanaal. Dan gaan we morgen maar kijken of we wat in Chablis kunnen kopen.

Isabel van Laquarelle in Ervy le Chatel had het al gezegd, het eerste stuk vanaf haar huis is het lastigs. Dat ervaarden we ook toen we om 8.30 uur de deur uitgingen. Het is even een korte warming up voor de uitgeruste beenspieren….

Vanaf het dorp gaan we vrijwel direct het bos in. Een makkelijk pad en we lopen zomaar bijna 9 km in 2 uur. Licht glooiend, vlinders en opnieuw andere bloemen die we voor het eerst in bloei zien. Precies toen we dachten, tijd voor pauze, waren er picknickplaatsen bij een jagers hut. Ook dit keer een rechte weg die licht stijgt en daalt.

We worden langs Flogny la Chapelle geloodst en komen direct uit bij het kanaal. (Canal de Bourgogne) Na het passeren van het kanaal verlaten we departement Aude (regio Champagne) en komen in het departement Yonne (regio Bourgondië). Hier komen de Bourgondische wijnen vandaan. Ik vind ook een Camino sticker met Yonne erop.

Daarna gaan we naar het dorp Roffey. In de meeste dorpen is geen horeca. We vinden er wel bankjes bij de kerk. We hebben allemaal water nodig en ik ga op zoek naar water. Waar staat een auto, waar zijn mensen in de tuin. We vinden altijd wel iemand die ons water geeft. Dit keer kregen we zomaar 2 grote flessen. Opgewekt gaan we verder. We voelen ons verwend.

De grote stijging van vandaag begint vanaf Roffey. Een weg over de enige heuvel in de buurt met aan weerszijden uitzicht. We kunnen 360 graden rondom kijken. We genieten ervan.

We zien ook hoe nieuwe druivenranken worden gepland. Met een handboor een gat in de grond, druivenrank erin, grond losmaken en daarna stevig vastdrukken.

Zo komen we in Vezanne aan en zijn verbaasd dat we er toch weer 24 km op hebben zitten. Een eenvoudige etappe over goede en rustige wegen. We overnachten bij B en B La Diligence. Ons biertje drinken we er in de tuin. Wat was het weer een mooie dag!!!

Via Campaniensis dag 10 Bouilly Ervy le Chatel

25 maart, 26 km zonnig 20 graden

Ja…..om weer terug in Bouilly te komen hadden we een bus om 7.10 uur. Dat is vroeg! Onze gastvrouw van B&B Laquarelle in Ervy le Chatel wilde voor ons het ontbijt wel klaarzetten. Het werd een zeer uitgebreid ontbijt, en zo gingen we met zonsopkomst de deur uit. Het belooft weer een mooie dag te worden.

De Via Campaniensis gaat over Sommeval. Vanaf Bouilly zochten we een route en we vonden er een die ten westen van Sommeval door de bossen gaat. Dat doen we en het scheelt een keer flink stijgen en dalen naar Sommeval. We vinden het erg leuk en uitdagend om door de bossen onze weg te zoeken.

Op dit hoogte profiel zie je dat we vanaf Bouilly een sterke stijging hebben en als we boven zijn een sterke daling, niet lang, maar toch.

Het pad dat vanaf Bouilly door Maps.me was aangeduid, was overwoekerd. We vonden het pad, het was een forse klim. We zeiden ook dat dit pad niet te doen is met regen of modder. Dat was nog niet alles. Boven aangekomen moesten we steil naar beneden. Ik ga er zelfs voor zitten om me naar beneden te laten glijden. Ada zoekt een andere weg en is gemakkelijk op het pad gekomen.

Er volgt een km’s lange paden door het bos. Plotseling zien we hier en daar groen aan de bomen verschijnen. Een heel veld vol het bosanemonen, het lijkt wel een sprookje. We blijven zowat op hoogte, met kleine dalingen en stijgingen. Saai? Een weg door het bos? Met zoveel variatie en met het komende voorjaar kijk ik er toch anders tegenaan.

Tot we uit het bos komen. Op hoogte met in de verte het dorp Eaux-Puiseaux. Het dalende pad aan de rand van het bos een een heel bijzondere ervaring. Wat vinden we het mooi!!!

We zijn daar rond de middag en tot onze verrassing is er een restaurant open. Er staat bij het menu du jour “canard”. Dat willen een aantal wel proberen. We zijn dat niet gewend en ik moet zeggen dat het lopen na een maaltijd wel zwaarder is…(geen wijn natuurlijk, dat gaat helemaal in de benen zitten)😉

Daarna volgen glooiende wegen. We kunnen ver kijken en lopen meest verharde rustige wegen. De km begin ik te voelen. We nemen ook nog even pauze in de schaduw van een bushokje

Het laatste stuk ervaar ik als zwaar. Een rechte weg van ongeveer 4 km die glooiend blijft tot aan Ervy le Chatel. Wat is er achter die heuvel die voor je ligt? Een nieuwe heuvel of toch na 26 km het dorp? En wat doet het met je als je het nog niet weet?

Natuurlijk halen we ook de laatste km’s en zijn heel blij als dat koude biertje op ons te wachten staat…. Proost! Ook dit etappe drankje is weer verdiend.

Via Campaniensis dag 9 Troyes Bouilly

24 maart, 21 km, zonnig en 20 graden

Omdat we slapen in de jeugdherberg Rosieres gaan we eerst met de bus terug naar Troyes. Een nieuwe lijn 8 stopt bijna voor de deur en we kunnen bij de markthal uitstappen. Echt handig. Vandaag is Marleen terug naar huis, ze was ziek en kon helaas niet verder. We gaan Marleen missen.

In de jeugdherberg worden nu al vele Oekraïners opgevangen en dat brengt ons terug naar de realiteit van vandaag de dag. We staan er bij stil, ook omdat we hier in Frankrijk vele monumenten voor oorlogsslachtoffers zien. In een kerkje werd muziek gedraaid. “Dona nobis pacem”. Ik word erdoor geraakt.

De route van vandaag is voor een belangrijk deel de stad uit, vooral door parken. We zien het voorjaar helemaal ontwaken. In enkele dagen zijn er vele bomen die al hun bloesem laten zien.

Vanaf de bus in Troyes zoeken we de route op. We vinden het erg leuk om nog even door dit deel, met o.a. rue de chat te lopen. Vakwerkhuizen in diverse kleuren. En ook nog even langs het gemeentehuis. We boffen zo enorm met het weer….alweer een strak blauwe lucht met aangename temperatuur.

Na Troyes lopen we geruime tijd door de velden. De akkers zijn bewerkt, de gewassen geplant en hier en daar zie je ze al boven de aarde komen. Rondom ons heen zien we de heuvels weer opdoemen.

Net toen we zeiden, we zijn toe aan pauze kwamen we bij Leine aux bois aan. Het was warm en we wilden wel in de schaduw zitten. Is er naast de kerk gewoon een overdekte zitplaats. Het komt zomaar naar ons toe.

Na Leine aux Boix kijken we hoe we het beste in Bouilly kunnen komen. In Bouilly kunnen we namelijk met de bus naar ons overnachtingsadres in Ervy le Chatel. De kortste weg is 5 km. Dat doen we niet. We kiezen voor een stijgende en dalende weg langs de bosrand. Een prachtige route blijkt achteraf.

We moeten wel weer even in de benen. Na 3 vlakke dagen hebben we er weer zin in. Het is de moeite waard. De vergezichten over de heuvels liggen aan onze voeten.

We waren om 16 uur uur in Bouilly. Geen probleem om daar bij een bar vast ons etappe drankje te drinken en in de schaduw te zitten. Dat hebben we verdiend. De bus bracht om om 17.45 uur naar Ervy le Chatel. Om 18.33 waren we er. Morgen nemen we een bus terug om hier weer lopend aan te komen.

Via Campaniensis dag 8 Savieres – Troyes

23 maart, 20 km zonnig 18 graden

Op weg naar Troyes. Het eerste deel van onze Camino Via Campaniensis zit er op. Trots zijn we dat we zover zijn gekomen.

Een echte mijlpaal om zo in Troyes aan te komen.

Volgens het boekje is de afstand van Savieres naar Troyes 16 km. We denken dat dit van het einde van Savieres is. We vertrokken aan het begin van Savieres en dat was naar de kathedraal echt al 18 km. Om bij onze overnachtingsplaats in Rosieres te komen kwamen er nog 2 km. Toch voelt het als heel relaxed. Het pad langs het kanaal is geheel vlak en ook in Troyes blijft het vlak.

We kiezen dan rechts, dan links van het kanaal. Iets meer schaduw en onverhard of een makkelijker verhard pad. De laatste 8 km lopen we door de stad en komen precies bij de kathedraal uit. Onze voeten hebben al deze km van Reims naar Troyes toch maar afgelegd. We zijn er erg dankbaar voor.

We halen eerst een stempel in de kathedraal en nemen ook de tijd er rond te kijken. De zon staat op de gebrandschilderde ramen. Dat geeft een prachtig effect.

Ook de beelden maken indruk. De sfeer in de kathedraal is heel speciaal.

Dan was het tijd voor ons etappe drankje aan het kanaal. Dat hebben we verdiend.

Morgen gaan we de eerste stappen naar Vezelay zetten. We kijken alweer uit naar nieuwe heuvels en vergezichten.

Via Campaniensis dag 7 Bagneux Savieres

22 maart, 22/24 km, zonnig 4-18 graden

Een perfecte pelgrimsdag…..wat maakt een dag voor ons tot een perfecte dag? Voor ons ligt de route langs het kanaal van Bagneux naar Savieres, geheel vlak.

Dat is om te beginnen het prachtige weer. Zoals het er nu uitziet blijft het tm Vezelay zo mooi. We horen meteen al de veldleeuwerik en later horen en zien we de specht. Vele vlinders, die samen met ons de lente verwelkomen. Atalanta, citroenvlinder, koolwitje, dagpauwoog, gehakkelde Aurelia en last but not least het oranjetipje samen met de pinksterbloemen. Wat dacht je van bevers in het kanaal en (we denken) de beverrat. Toen we nog toe waren aan pauze was er plotseling een terrasje naast het kanaal. Het kon niet op….. Allemaal van die mooie Camino kadootjes.

Het begin met het goed verzorgde ontbijt bij Agnes en André in Bagneux. Als afscheid wilden ze graag met ons op de foto.

Weldra komen we bij het Canal de la Haute Seine. Aan de ene kant een graspad voor de wandelaars, aan de andere kant een fietspad. Een recht pad dat tot aan Troyes doorloopt.

Het zit vandaag in de speciale momenten. Een pauze aan het water bij een sluisje. Later bij een terrasje. We genieten er volop van.

Een van de hoogtepunten was de bever die zo voor onze neus opdook. Op en neer zwom en op een stapel hout zichzelf ging poetsen.

In Savieres zijn geen slaapplaatsen te vinden voor 5 personen. We hadden dan ook eigenlijk 2 nachten in Bagneux willen blijven, dat kon helaas niet doorgaan. We slapen nu op 2 adressen, waarvan we zelfs met 2 in één bed slapen. Maar we hebben een slaapplek en dat is het belangrijkste. Er wordt voor ons gekookt en zo zijn we de koning te rijk. Iedere dag laten we onze bagage vervoeren. Deze is bij het eerste adres afgeleverd. Marleen en Ada slapen daar. Hilde, Ellen en ik gaan nog bijna 2 km verder …ja …met bagage. We hebben er veel lol om. (We worden al herkend als pelgrims “de luxe”)

Morgen gaan we naar Troyes en dan zijn we over de helft. Nog 8 wandeldagen naar Vezelay.

Via Campaniensis dag 6 Sezanne Bagneux

21 maart, 29 km, zonnig 16 graden

Zowel op zondagavond als op maandag ochtend is vrijwel alles gesloten in Sezanne. Één bakker bij de kerk is open. Daar gaan we als eerste naar toe voor we op pad gaan. Belangrijk, want ook vandaag hebben we alleen horeca na 24 km in Anglure. Vanaf Sezanne klimmen we omhoog uit het dal, daarna dalen we langzaam maar zeker tot aan het einde van de route.

Na Sezanne komen we uit bij een boomgaard. We lopen er dwars doorheen en komen zo bij een uitzichtspunt. Op het tableau zien we dat het nog ongeveer 50 km naar Troyes is. Hier verwachten we overmorgen aan te komen. Het is prachtig weer, er is bijna geen wind en al snel gaan de jassen uit.

Het eerste plaatsje waar we langskomen is Vindey, waar een soort fles staat. Het is een put die de grens markeert tussen de Brie Champenoise en de Champagne Crayeuse. We proberen ook of je er een geluksmuntje in kunt gooien.

Bij de kerk van Saudoy hebben we onze eerste pauze. We hebben er dan 8 km opzitten. Het is warm genoeg, de broeken worden afgeritst, mijn wandelrokje komt weer te voorschijn.

“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan”. Het is een hele lange afstand vandaag en als je zo ver nog nooit gelopen hebt, vraagt dit wel moed en doorzettingsvermogen. Dat laten we allemaal zien. Het is niet alleen de afstand, we lopen km lang, langs het spoor. Het is vrijwel vlak, geen bomen te zien, hier en daar is men bezig om het land te bewerken.

Vlak voor Anglure houden we de moed erin door naar muziek te luisteren en samen te zingen. Dat helpt. Stiekem glijden de km onder je voeten. We besluiten toch nog om in het centrum van Anglure wat te gaan drinken. (Dit is 1,5 km extra…..) Daarna is het nog 4 km, niet meer langs het spoor maar langs een bosrand.

Wat doet ons het goed om na zo een dag zeer gastvrij te worden ontvangen door Agnes en André in Bagneux. Plek voor ons allemaal met een overheerlijke vegetarische maaltijd. Een warm welkom! Ze gaan zelfs voor ons bellen of er plaats is in het centrum van Troyes, waar we over enkele dagen aankomen.