Het is bijna zover…..op 11 maart vertrek ik van Den Bosch naar Santiago. Wat zie ik ernaar uit. Een lang gekoesterde wens en nu, als cadeau voor mijn 60ste verjaardag ga ik alleen op pad. Waarom ga je, vraagt men……Dit weekend kreeg ik een kaart met de tekst:

” VERWONDERING, VERDIEPING, VERRIJKING”. Ik wist meteen, dat is het.

Dit zijn mijn plannen: de pelgrimsroute van Den Bosch naar Vessem, De Via Monastica van Vessem naar Rocroi, de Via Campaniensis van Rocroi (Frankrijk) naar Vezelay, de verbindingsroute van Vezelay naar Le Puy, Le Puy naar St. Jean Pied de Port en daarna weet ik het nog niet. Dat kan de camino del Norte worden of de camino Francais.

Lees verder Mieke gaat bijna op pad →

11 maart

De eerste dag zit erop, 28 km in totaal. De deur achter je dicht trekken en me realiseren dat het nu echt begint. Mijn wandeling naar Santiago in 4 maanden.

Lees verder Mieke krijgt de pelgrimszegen →

12 maart, 26 km Oisterwijk – Vessem

Vandaag was het de beurt aan Adrie. Als verjaardagskado voor mij, liep Adrie met me mee. En wat heerlijk…de laatste 5 km heeft hij mijn rugzak gedragen. Vanaf het overnachtingsadres Morgenrood gingen we de Kampina in. Vennetjes, drassig land en zon en 13 graden

Lees verder Santiago 1843 km →

13 maart 24 km, regen 7 graden

Een heerlijk ontbijt, met een eitje, vers brood en een lunchpakketje van wel 8 sneetjes. Geen probleem… Ik heb erg genoten van de gastvrije, warme ontvangst van de gastheren Ad, Adrie en Gerard.

Het is maar 7 graden en het regent en toch kies ik voor de rode route op de kaart. Die is 24 km, ipv 20 km.

Ik word weggebracht naar de brug, waar de wandeling door het zeer natte gebied van de Beerze loopt. Prachtig meanderend.

De aanwijzingen vanaf Vessem zijn wel goed beschreven maar niet zonder boekje te vinden. Af en toe heb ik Maps.me gebruikt om weer op het juiste pad te komen.

Het was soppen. Maar ik was aan het zingen, denkend aan het lied wat zondag werd gezongen. “Op weg naar morgen….en soms even thuis….op zoek naar reisgenoten” en ik realiseer me, dat ikzelf mijn reisgenoot ben. Ook in de regen, vind ik het niet erg. Wel fijn is als je kunt pauzeren, binnen. Buiten is het echt te koud. In Duizel was ook alles gesloten en mag ik zomaar bij het cafetaria binnen zitten en ik krijg zelfs koffie. Er wordt goed voor me gezorgd.

Veel bospaden vandaag, vooral onverhard. Dat loopt wel lekker. De rugzak lijkt minder te wegen en mijn blaar op mijn grote teen voel ik bijna niet. Een paraplu geeft me comfort. Ik word niet te nat en mijn bril blijft ook droog. Bij Witrijk wilde ik ook pauzeren. Ook niet open. Ik ga onder een afdak zitten en neem even de broodnodige pauze. Prima, meer heb ik ook niet nodig. Nog een klein stukje en dan ben ik België binnen.

Hier begint de bewegwijzering van de Via Monastica. Die ziet er zo uit. Vanaf nu wordt het goed opletten en hoef ik niet meer in het boekje te kijken.

Moe maar voldaan bereik ik Postel. In de abdij van Postel ga ik wel een stempel halen.

Ik kon er helaas niet slapen en heb daarom Josephine gevraagd of ik bij haar kon slapen. (Ravels) Zo word ik opgehaald en verwend met de was en een heerlijk diner.

Ik voel me dankbaar door al die goede zorgen. Op weg naar morgen. De Via Monastica….

14 maart, 21 km, zonnig 13 graden Postel-Balen

Je krijgt wat bekijks en vragende ogen als je met een rugzak naar Santiago loopt. Zoals ook vanochtend toen we langs Rita liepen. Ik wil dat zo graag zei ze, maar ik ben 70 en ik kan dat nu niet meer. Als ik dan vertel dat er velen van 70 op pad gaan, gaan haar ogen glanzen….ook dat is een Camino momentje.

Lees verder Dagje Kanaal →

15 maart, veel regen, 9 graden, 22 km

Soms kom je in België toch gekke teksten bij borden tegen……

Lees verder Op weg naar de abdij van Tongerlo →

16 maart, af en toe regen, Tongerlo – Scherpenheuvel

Voor de abdij van Tongerlo vinden we de blauw/gele stickers van de Via Monastica. Onderweg denk ik aan de tekst: “op zoek naar reisgenoten”. Ik ben ze al tegen gekomen. Mijn eigen reisgenoten…. mijn onzekerheid, mijn durf, mijn moed, mijn ongeduld… Zoals gisteren. Ik passeer een restaurant, die open is, ik stop niet, want het was nog geen tijd..(??). Na ongeveer 1 uur wel toe aan pauze. Geen restaurant te bekennen. Ben ik in een piepklein portiek voor een huis op de grond gaan zitten….Met weemoed dacht ik aan het restaurant. Met mezelf afgesproken dat ik de momenten gewoon ga nemen…?

Lees verder Verrassing bij de abdij van Averbode →

17 maart, ijskoud oostenwind, sneeuw, Scherpenheuvel – Tienen, 18 km (en 8 met de auto)

Mijn motto “het is altijd weer” wordt vandaag getest. Thermo onderbroek aan, winterjasje, regenkleding en een muts. Zo gingen we op pad. Meer dan 15 graden kouder dan gisteren. We konden het nog niet geloven. Zo vertrokken we deze ochtend uit Scherpenheuvel om 8.15 uur.

Lees verder Het is altijd weer →

18 maart, 28 km, -1 graden, gevoelstemperatuur – 10; de koudste 18 maart sinds de metingen.

Maar wij hadden het niet koud. Met mijn vestje, mijn donsjasje, thermo ondergoed, regenpak en muts op hebben we ook deze kou getrotseerd. Wel hangen de ijspegels aan de onderkant van de regenpijpen. Op naar Hoegaarden waar we op de foto werden gezet door de Schepen van toerisme. Deze foto wordt op een dag in september officieel gepresenteerd, met alle andere foto’s van de pelgrims.

Lees verder Eerste Santiago schelp in Hoegaarden →

19 maart, 23 km, op weg naar Namen

Tja, deze morgen heb ik afscheid van Marina genomen. Gastvrij ontvangen in haar huis en zo wandelde Marina op mijn vraag enkele dagen mee. Precies op het juiste moment was ze er. Ik zat er even doorheen. Direct kreeg ik energie om verder te gaan. Vandaag ging ze terug naar Tienen. En dan nu alleen verder.

Lees verder En nu echt alleen verder →

25 km, eerst sneeuw later zon 7 graden

Zo loopt het toch anders vandaag. Alleen verder….niks hoor….In de jeugdherberg van Namen waren we met 4 pelgrims met dezelfde bestemming. Waarom dan niet samen op pad?

Dat doen we. Dirk Jan, Frans, Karin en ik. De mannen voorop, die hebben een iets hoger tempo.

Langs beide zijden hoge rotspartijen, dorpjes die tegen de bergen geplakt zijn. De Maas zal in de zomer zeker veel toeristen trekken, nu zijn de cafés langs de Maas gewoon dicht. Bij Profond de Ville, zijn we 2 uur onderweg en hebben 9 km afgelegd. Er komt een mevrouw langs, ik vraag of er café open is….. natuurlijk! We hebben weer geluk; op het marktplein is er een open. Een welverdiende pauze, waar we uitrusten en warm zitten. Het is inmiddels opgeklaard als we naar buiten gaan.

Het leven van een pelgrim is toch eenvoudig, wandelen, rusten, eten, drinken en slapen. Ergens anders hoef je niet aan te denken. Weer 2 uur verder waren we vlak voor Yvoir. We kijken even naar rechts en zien ergens lampen aan. Een pizzeria die open is tot 14 uur. We hebben mazzel vandaag, het is op dat moment 13.30. En vanavond bij de paters krijgen we een broodmaaltijd.

Bij Leffe gaan we over de sluizen naar de andere kant, want we mogen slapen bij de Abdij van Leffe.

In de avond gaan we naar de Vespers. Nog 5 paters zingen en wij werden uitgenodigd mee te lezen. De pater die ons begroette wenste ons een mooie wandeling naar Santiago. Wij zaten op het koor gedeelte.

21 maart, 26 km van Leffe naar Givet, licht bewolkt 7 graden

Beste lezers,

Dank jullie wel voor al je reacties. Het is byzonder motiverend. Ik geniet erg van de reacties, op zowel Facebook als op de site. Ik kan niet iedereen persoonlijk bedanken, en ik hoop nog veel reacties te ontvangen.

De pater van de abdij van Leffe kwam ons nog speciaal gedag zeggen en een stempel van de abdij zetten.

Lees verder Al in Frankrijk →

22 maart, de hele dag regen, 22 km

Givet ligt in een inham in Frankrijk en vandaag gaan we even naar het westen en komen weer in België. We volgen niet de stippellijn, maar de route die in het bruin is aangegeven.

Lees verder Weer terug naar België….. →

23 maart, 24 km, 3 graden droog, van Mesnil naar Rocroi

De officiële route zou 31 km zijn. Dat vind ik te ver en zo zoeken we een alternatief van 24 km. Zie blauwe stippellijn vanaf Hotel Mesnil naar Rocroi. Een prima route door het bos over een breed pad. Als je de afstand ook te ver vindt, zeker dit alternatief opzoeken.

Het hotel ligt in het dal en we beginnen met een stevige klim.

Een glooiend bospad brengt ons naar Oignies sur Thierache. Daar in het dorpje is een bakker en een restaurant. We zien de eigenaar en hij maakt voor ons de deur open, zodat we binnen een kopje koffie kunnen drinken. Wat gastvrij!

Daarna begint de survival…we worstelen ons door de modder en over boomstammen. Het staat echt zo aangegeven. We moeten in deze kuil. Er staan zowel rechts als links bordjes.

Hier zijn boswerkzaamheden geweest en in deze kuil liggen alle boomstammen. De kuil vol met water en modder moeten we geruime tijd volgen. Dan weer links, dan weer rechts.

Soms zakken we tot de enkels in de modder, of moeten via een paar takken oversteken.

Het uiterste randje is het meest droog. Ook Frans komt er doorheen.

Na deze worsteltocht is het nog 7 km. Vanaf nu zitten we op de Via Campaniensis. De pijl is hier met de open kant als richting. En er wordt gemarkeerd met blauw geel.

Vlak voor Rocroi mogen we gewoon naar het toilet. De mannen rusten vast wat uit.

24 maart, 22 km, zon 15 graden, Rocroi -Aubigny les Pothees

Het is toch ook wat….slaap ik in de algemene herberg van Rocroi (zeer mooi, warm en schoon) en is daar iemand die van Santiago terugkomt.

Lees verder Voorjaarsdag →

25 maart, 15 graden, zonnig, Aubigny de Pothees – Lalobbe

Marie en José Lagard hadden een 4 gangen diner gemaakt. Wat een verwennerij. Als pelgrim dit te mogen ontvangen, daar voel ik me dankbaar voor. Eerst in de zon buiten, later in de schuur het diner. Vannacht veranderde de wintertijd naar zomertijd. We gaan toch om 8 uur ontbijten, dat betekent een korte nacht.

Lees verder Modder →

26 maart, 22 km, droog, bewolkt, later zon 15 graden

Die Belg van enkele dagen geleden, die ik geld had gegeven is ontmaskerd. Een lezer had hem ook ontmoet, en ook na een zielig verhaal geld gegeven. (Zie foto 24 maart) Dus toekomstige pelgrims…. voorzichtig en volg je intuïtie. Als je een situatie n vertrouwd, niets doen. Wij hadden een fijne start in Lalobbe. Na een heerlijk ontbijt gaan we op pad. Ton en Karin van de gite in Lalobbe maken zelf een “stempel” voor het pelgrimspaspoort.

Lees verder Op weg naar Chateau Porcien →

27 maart, regen, 7 graden, 27 km

Alweer een dag met verrassingen. We hebben ontbeten in de herberg van Chateau Porcien. In Bezancourt was er geen plaats in de herberg. En we vonden uiteindelijk een plekje bij particulieren in het plaatsje Pomacle. Daardoor is de geplande afstand geen 23 km maar 27.

Lees verder Regen en tegenwind →

28 maart, 17 km regen, 7 graden

Om naar Pomacle te komen liepen we gisteren Bazancourt uit via een industrieterrein. Zo kwamen we het makkelijkst bij familie Floquet, die in het boekje van Via Campaniensis als laatste staat bij Bezancourt. 4 km verder, dat wel. Na het ontbijt wilden ze wel met ons op de foto.

Lees verder Reims →

29 maart, droog en half bewolkt, 10 graden, van Reims naar Germaine, 20 km

In Reims heb ik nauwelijks bewegwijzering gezien. Om de stad uit te komen is het dan ook handig om het boekje te lezen van de Via Campaniensis of heel goed op Maps.me te kijken. Bij een kanaal ( je volgt de tram naar het zuiden) moet je een trapje af en het kanaal volgen. Pas na 4 bruggen staat er het eerste teken.

Dan begint het echte werk weer. Bij Rilly la Montagne klimmen we omhoog. Het eerste Champagne stadje. De druivenstruiken worden nu met de hand gesnoeid. Met dit mooie weer zijn er veel boeren buiten aan het werk. Het is heel mooi, de boeren laten de pelgrims zomaar over hun land lopen. Onderaan het bord (er loopt een spoor naast) zie je de sticker van de route. Het dorpje tegen de heuvel is Rilly la Montagne.

Bovenaan staat een oude wijnpers. Van hier af zie je de stad Reims met de torens van de kathedraal.

Mijn inmiddels dierbare rugzak….

Daar begint de klim door het bos. Ook hier is het zeer glibberig en nat.

Ik let goed op de tekens….denk ik en ik loop een heel eind rechtdoor. Nergens een teken meer te zien. Ik loop terug tot waar ik er een vind en kijk nog goed. Maps geeft een onjuiste locatie, dus ik weet niet meer of ik goed ben. De weg kwijt? Nou zeg ik altijd…”nieuwe wegen ontdekken” ipv de weg kwijt, maar het is toch anders. Op mijn intuïtie ben ik km lang rechtdoor naar het zuiden gelopen. (De zon in mijn gezicht…) Plotseling zie ik eindelijk toch weer een sticker, de bovenste die er half af is. ?

Nog een klein stukje en dan ben ik bij onze gite. Toen ik door de poort liep, wist ik het weer. Hier ben ik meer geweest, de gite van het dorp Germaine(Gre, Sikke, misschien weet je het nog)