Maandag 30 augustus: Lavacolla – Santiago 10 km. Mooi helder weer. Naar Santiago!!!

We hadden een fijn verblijf in de herberg van  Lavacolla. De eigenaren zijn aardig en behulpzaam. We sliepen op een kamer met lage bedden. En er was een tuin waar we uit konden rusten.

Vandaag de grote dag. We gaan naar Santiago. Het is nog maar een week geleden dat we in Sarria begonnen. Maar het lijkt wel een eeuw. Wat hebben we veel ervaren.  Vol spanning gaan we zonder ontbijt in het schemerdonker op pad. Het beekje waarin de pelgrims zich 1000 jaar geleden wasten om schoon in Santiago aan te komen is nog niet goed te zien. Maar we horen het wel goed. In de schemering lopen we geleidelijk aan omhoog richting Monte Do gozo, de heuvel waarvandaan de kathedraal van Santiago bij goed weer te zien moet zijn.

We ontbijten na 4 kilometer bij de camping.

Nog 1 kilometer naar Monte do Gozo. Het weer wordt steeds mooier en helderder.

En dan zijn we op Monte do Gozo. Het is prachtig weer en de kathedraal is goed te zien. Een Nederlandse hospitalero helpt ons in de kapel aan een stempel.

We klimmen nog een stukje verder naar het monument van de pelgrims. En we wijzen allemaal naar de kathedraal!!  Daar is tie!!

De laatste 4 kilometer duren best wel lang. Twee plaatsnaamborden.

lo

We kijken onze ogen uit.

Nog maar een drankje voor we het middeleeuwse centrum in lopen.

En verder naar het plein voor de kathedraal.

We zijn er!!!

En slapen in het klooster tegenover de kathedraal. Waar we ’s middags lunchen. Wat een mooie plek.

Nu nog onze diploma’s (Compostela’s) halen en Santiago verkennen. Morgen meer.

Zondag 29 augustus: Salceda – Lavacolla 17 km

Het was een bijzonder verblijf in de ‘middle of nowhere’  in de herberg van Salceda. Een spartaanse slaapzaal en douche met slakjes en spinnetjes. Maar wel een massage douche, hangmatten, een bubbelbad, vijver en prima tuin en restaurant. Het is een beetje vergane glorie. Het lijkt alsof de eigenaren het een beetje zat of moe zijn. Bijzonder is dat elke overnachting weer heel anders is. Steeds een verrassing.

s Avonds dronken we voor het eerst een Galicisch likeurtje, ‘orujo de café’.  Lekker, het leek op ‘ tia maria’

Voor het slapengaan zongen we weer het ‘ ‘Pelgrimsgebed’.  Het wordt steeds beter.  Maar naar Amanda Strydom luisteren is ook al heerlijk. Ze zingt zo mooi en de uitspraak van het Afrikaans…

Vandaag lopen we de langste etappe tot nu toe, 17 kilometer. Weer glooiend en over bospaden, maar toch anders dan andere dagen. Een deel van ons heeft  inmiddels de gewoonte om alleen met koffie op pad te gaan (of iets kleins te eten dat we al eerder hebben gekocht).  Er zijn genoeg bars onderweg waar we kunnen ontbijten. Zo kunnen we s ochtends als het nog fris is meer kilometers maken. ’s Middags was het tot nu toe erg heet. Het lijkt nu wat koeler te worden.

Het is vandaag veel rustiger met pelgrims dan gisteren en daarvoor. Dit is waarschijnlijk omdat de Spaanse vakantie na vandaag afgelopen is. Vandaag zal het in Santiago erg druk worden.

We zingen veel onderweg. Het Pelgrimsgebed klinkt  beter in een tunnel.

Een Spaanse pelgrim had ons gehoord en zei dat de foto beter zou worden als we bewogen en zongen. Hij zei niet dat hij het op zou nemen. Ha, ha…

En we dansen.

En we zien mooie spreuken, een mooie steen en krijgen een stempel met een hangertje.

We zijn om bijna 3 uur bij de herberg en willen nog gaan eten, maar het is bijna te laat. De eigenaar is zo aardig om ons eerst naar het ene restaurant te brengen, waar we net te laat aankomen en vervolgens naar het andere waar we nog menu kunnen eten. Heerlijk. Daarna douchen, wassen en uitrusten.

Een topprestatie dames!!!. Opgewekt en zonder blaren en andere klachten.

Zaterdag 28 augustus: Arzua – Salceda 13 km. Het bubbelbad en de hangmat

In Melide sliepen we in het centrum aan een drukke weg. Omdat we het raam open hadden betekende dat veel lawaai ’s nachts. Hoe anders was dat in Arzua, ook een grote pelgrimsstad. Hier sliepen we niet aan de hoofdweg maar in een straat erachter die grenst aan het groen. Hier hoorden we geen vrachtverkeer.  Onze herberg hier is bovendien erg luxe met lage bedden met beddengoed, handdoek en zelfs douchespul. Heerlijk dat comfort. Maar ook fijn dat het elke dag anders is èn steeds een verrassing.

In de slaapzaal oefenden we gisteren we een prachtig Afrikaans pelrimslied: :Pelgrimsgebed van Amanda Strydom. Onze eerste poging zie filmpje. Niet slecht na 1 x oefenen!

Vandaag een korte etappe. We lopen door glooiend landschap, veelal over bospaden, door eucalyptusbossen. Eucalyptus  werd in Galicië in 1863 geintroduceerd door een monnik. En toegepast in brandstof, houtskool, papier, spaanplaat voor de bouw en natuurlijk de eucalyptusolie.

Het is vandaag wat koeler. We zien de zon niet tijdens het lopen. Minder mooi maar wel fijn als je loopt.

Onderweg verschillende stempelposten en verkopers, oa twee zusters (nunnekes volgens onze Brabantse pelgrims), een stokkenmaker, een fluitspeler en de ‘ wall of wisdom’.

En gezellige bars waaronder één met allemaal flessen met spreuken.

Al om 13.00 uur zijn we al bij de herberg van Salceda. Om 15.00 eten we het pelgrimsmenu met als extra toetje het bubbelbad en de hangmat!

Vrijdag 27 augustus: Melide – Arzua 14 km. ’s Morgens goed wandelweer, s middags warm.

Gisteren waren we pas om 3 uur bij de herberg, later dan normaal. Weer een met stapelbedden, maar wel ruimer dan in Palas de Rei. Normaal gesproken wassen we onze kleren met de hand en laten ze liefst in de buitenlucht drogen. Dit keer gebruiken we samen de wasmachine en droger. Helaas werkt de droger niet goed. Zo komt onze slaapzaal vol met was te hangen.

Attie was bij het binnenkomen van Melide door de politie aangesproken dat ze geen mondkapje ophad. De mondkapjesplicht is hier buiten afgeschaft behalve op drukke plekken als bijvoorbeeld het centrum van Melide. En daar zaten we.

Melide is de stad van de ‘pulpo’ (inktvis). Er zijn twee restaurants die vooral nationaal maar ook internationaal faam hebben. De inktvis wordt  in een grote pan gekookt en daarna in kleine stukjes gesneden en met olie en paprika en Spaanse chilipoeder op een rond houten bord gelegd. We gaan er eten. Twee van ons bestellen pulpo. De rest eet wat anders.

Vandaag lopen we naar Arzua een volgende grote Caminoplaats. De wandeling is pittig omdat de we 3 grote heuvels over moeten. Maar ook erg mooi. Galicië is prachtig, maar ook afwisselend. We blijven vandaag grotendeels bij elkaar tijdens het wandelen. Twee keer is er de mogelijkheid om een alternatieve route te kiezen, die ongeveer even lang zijn, maar meer door bos gaan. Een impressie.

Alleen Attie loopt meestal alleen. Zij loopt wat langzamer dan de rest van de groep en vindt het fijn om alleen te lopen en ons op bepaalde punten te zien die we vooraf afspreken.

We komen veel fruit tegen, allerlei soorten bomen, een kraampje.

En toen gebeurde er een ongelukje. Riet wil snel iets weggooien en struikelt over een boomstronk. Wat een schrik. Ze ziet er gehavend uit. Door de deskundige verpleegkundige hulp van haar eigen dochter is ze snel weer ter been en loopt met ons tot het eindpunt van vandaag, Arzua.

S Middags gaan we nog naar de EHBO waar ze goed onderzocht wordt en voor de zekerheid een prik tegen tetanus krijgt. Ze voelt zich prima. En heeft veel zin in het vervolg.

Donderdag 26 augustus: Palas de Rei – Melide 15 km. “Afscheid nemen doet pijn, maar de mooie herinnering blijft”

We waren een beetje voorbereid maar hadden het toch niet verwacht. Een beetje beduusd waren we toen Denise en Bert vanochtend om 7 uur meldden dat ze naar huis gingen vanwege familie-omstandigheden. Heel jammer want we hebben het heel leuk samen gehad, maar ook heel begrijpelijk.

Het lukt om nog dezelfde dag een vlucht voor hen naar Brussel te boeken waar ze door familie opgehaald worden. Eerst gaan ze met de bus naar Santiago om daar een kort kijkje te nemen.

Veel sterkte Denise en Bert!! We hebben met jullie genoten en een kaarsje voor jullie opgestoken.

Een kort verslag over gisteren in Palas de Rei. Na de rust van Morgade belandden we weer in de drukte van een pelgrimsplaats met veel herbergen en in augustus veel pelgrims: Palas de Rei. Dat was weer wennen. Na de ruime slaapzaal met lage bedden hadden we nu een krappere  slaapzaal met stapelbedden. Drie van ons moesten boven slapen.

Voor sommigen is het een avontuur van een bovenbed af te komen!!

Grotere caminoplaatsen hebben ook voordelen. We konden naar de pelgrimsmis om 19.00. Een goed gevulde kerk met veel jongeren die ook nog in de rij stonden om te biechten. En gitaarspel tijdens de mis. Waar zie je dat nog tegenwoordig!! Op de Camino dus, op de laatste 100 kilometer van de Camino Frances in de maand augustus.

Omdat we  bijtijds aankwamen in Palas de Rei besloten we ’s middags te gaan eten in plaats van s avonds en het etappedrankje s avonds te doen. We gaan namelijk al voor 10 uur slapen. Met een volle maag naar bed is niet prettig. De pelgrimsmenu’s zijn goedkoop, circa 10 tot 12 euro voor 3 gangen inclusief drankje.

Vandaag starten we later dan gewoonlijk met wandelen door het weggaan van Denise en Bert. In de ochtend lopen we door een aangenaam landschap van bossen en weides met koeien en mooie dorpjes met oude kerkjes en kruisen en de middeleeuwse brug van Furelos.

We komen de gele pijl op verschillende manieren tegen, zoals bij deze Spaanse pelgrim onderop zijn linkerbeen (en de schelp op zijn rechterbeen).

En afbeeldingen van Jacobus.

Het laatste stuk van de route is niet mooi en we lopen in de hitte. We beginnen te zingen tot we in Melide aankomen. Zo was het einde van de wandeling toch nog leuk en merken we minder van de pijntjes.

Woensdag 25 augustus: Ventas de Naron – Palas de Rei 12 km. Dag van boerendorpjes, oude kerkjes en het prachtige Lameiros kruis

Nadat we in het drukke Portomarin waren geweest, voelde het gisteren heel fijn om weer in een mooie herberg in een klein dorpje te verblijven. Die ruimte, allemaal lage bedden, een groot terras en tuin. Een fijne plek om uit te rusten.

Vandaag gaat de route door veel boerendorpjes en langs kerkjes en kruisen. Je voelt je bijna in de middeleeuwen lopen; dorpjes die al in de Codex Calixtinus worden genoemd, de eerste 12de eeuwse reisgids van de pelgrim. De Codex Calixtinus beschrijft de pelgrimstocht van de monnik Aymeric Picaud van het Franse Picardië naar Santiago. De Camino Frances volgt zijn route voor een groot deel. Er is een Nederlandse vertaling van Van Herwaarden.

Voor het eerst starten we vandaag in de mystieke ochtendnevel die zo bij Galicië hoort.

Vlak voor het dorpje Ligonde staat een bijzonder kruis uit de 17de eeuw met aan de ene kant een primitieve afbeelding van Maria met kind en aan de andere kant een niet lijdende Jesus aan het kruis en onderaan een doodshoofd.

In de loop van de ochtend lost de mist op. We zien onderweg een aantal opmerkelijke objecten.

En we lopen ontspannen. Het is een relatief makkelijke route vandaag.

Tot we aan het begin van de middag in Palas de Rei aankomen, een van de grotere plaatsen op de Camino Frances.

Dinsdag 24 augustus: Portomarin – Ventas de Naron 13 km. Fijn wandelweer maar de zon kwam snel en het was de derde dag!!!

Gistermiddag was het heet en druk in Portomarin. We konden moeilijk een terras vinden voor een drankje en toen moesten we ook nog eens teveel betalen. Dat moeten we voor het avondeten anders aanpakken dachten we. We gingen al vroeg op het beste terras bij het plein zitten voor een drankje zodat we zeker een plek hadden voor het avondeten. En dat lukte. Het werd een hele leuke avond met live rockband op het plein en aan het eind dansen tot na pelgrimsbedtijd.

Ons vaste etappedrankje en bij pelgrimsmenu is ’tinto con gasera (of gaseosa): rode wijn met een soort spa rood met zoet smaakje

Caminodrankje: una cana con gaseosa (sneeuwwitje)

Camino drankjes: Tinto con gasera of gaseosa (rode wijn met spa rood met zoet smaakje); una Clara con gaseosa (sneeuwwitje); un café con leche en vaso (koffie met melk in een glas)

Vandaag proberen we iets anders met het wandelen. Het verschil in tempo onderling is namelijk  erg groot.  We besluiten dat ieder in zijn eigen tempo mag lopen en dat we bij de laatste plaats/bar anderhalve kilometer voor de herberg op elkaar wachten om samen naar de herberg te gaan.  ‘Ieder zijn eigen camino’.  We houden contact via de whatsappgroep. Het is wel de derde dag. Dat betekent meestal de zwaarste dag. Bovendien krijgen we eerst een klim van ruim 8 km.

Eerst dalen we in een file Portomarin uit. Daarna start de 8 kilometer klim naar Gonzar.

We worden ingehaald door Spaanse pelgrims te paard uit Andalusië/Huelva. Ze geven ons een foto van de maagd van El Rocio.

Even verderop wordt het wat minder steil.

Nelly wordt door Spaanse middelbare scholieren geïnterviewd voor een project.

Gezellig. Ondanks het eigen tempo wachten we toch al op elkaar in de eerste bar die we tegenkomen.

Het was zwaar die klim en dat op de derde dag. Attie neem een taxi naar de bar anderhalve kilometer van het eindpunt. Ze mist de opgravingen van Castromaior maar is vastbesloten terug te komen.

Het was een korte omweg naar Castromaior maar we vinden een afkortpaadje terug naar de route. Met een steil stukje omlaag….

Sommigen zijn nog niet moe naar al die kilometers. En Bert draagt de laatste kilometers de rugzak van Mia.!!! Wat een teamspirit!!!. Samen halen we het zeker.

Maandag 23 augustus: Morgade – Portomarin 10,5 km. s Ochtends heerlijk wandelweer, s middags heet, boven 30 graden. Dag van  mooie uitzichten.

Wat een fijn verblijf hadden we in de mooie herberg van Morgade. We hebben er uitgerust en lekker gegeten en gedronken

Vandaag gaan we weer bijtijds op. Het is mooi om ‘ s ochtends te lopen en we willen graag voor de hitte ’s middags aankomen. We zien de zon opkomen.

Het is een dag van mooie uitzichten. En we passeren het 100 kilometerpaaltje (zie boven). Van ver zien we Porto Marin steeds dichterbij komen.

We wandelen weer over mooie paadjes beschut door oude bomen.

Door boerendorpjes met mensen die op het land aan het werk zijn.

Er zijn voldoende bars onderweg voor de inwendige mens.

En nog veel meer…tot we in Portomarin aankomen.

Portomarin ligt aan een groot stuwmeer. Om dit stuwmeer mogelijk te maken is de stad in 1962 onder water gezet. Het water staat nu laag. We zien resten van de oude stad in het water.

Alleen de bijzondere romaanse kerk San Xian is destijds verplaatst naar het dorp dat  boven het stuwmeer is opgebouwd. Het is de grootste Romaanse kerk van Galicie en heeft de vorm van een fort.

Het was weer een wandeldag die veel indrukken achterlaat. Pas de tweede dag, maar het lijkt alsof we al veel langer onderweg zijn.