Via Campaniensis dag 9 Troyes Bouilly

24 maart, 21 km, zonnig en 20 graden

Omdat we slapen in de jeugdherberg Rosieres gaan we eerst met de bus terug naar Troyes. Een nieuwe lijn 8 stopt bijna voor de deur en we kunnen bij de markthal uitstappen. Echt handig. Vandaag is Marleen terug naar huis, ze was ziek en kon helaas niet verder. We gaan Marleen missen.

In de jeugdherberg worden nu al vele Oekraïners opgevangen en dat brengt ons terug naar de realiteit van vandaag de dag. We staan er bij stil, ook omdat we hier in Frankrijk vele monumenten voor oorlogsslachtoffers zien. In een kerkje werd muziek gedraaid. “Dona nobis pacem”. Ik word erdoor geraakt.

De route van vandaag is voor een belangrijk deel de stad uit, vooral door parken. We zien het voorjaar helemaal ontwaken. In enkele dagen zijn er vele bomen die al hun bloesem laten zien.

Vanaf de bus in Troyes zoeken we de route op. We vinden het erg leuk om nog even door dit deel, met o.a. rue de chat te lopen. Vakwerkhuizen in diverse kleuren. En ook nog even langs het gemeentehuis. We boffen zo enorm met het weer….alweer een strak blauwe lucht met aangename temperatuur.

Na Troyes lopen we geruime tijd door de velden. De akkers zijn bewerkt, de gewassen geplant en hier en daar zie je ze al boven de aarde komen. Rondom ons heen zien we de heuvels weer opdoemen.

Net toen we zeiden, we zijn toe aan pauze kwamen we bij Leine aux bois aan. Het was warm en we wilden wel in de schaduw zitten. Is er naast de kerk gewoon een overdekte zitplaats. Het komt zomaar naar ons toe.

Na Leine aux Boix kijken we hoe we het beste in Bouilly kunnen komen. In Bouilly kunnen we namelijk met de bus naar ons overnachtingsadres in Ervy le Chatel. De kortste weg is 5 km. Dat doen we niet. We kiezen voor een stijgende en dalende weg langs de bosrand. Een prachtige route blijkt achteraf.

We moeten wel weer even in de benen. Na 3 vlakke dagen hebben we er weer zin in. Het is de moeite waard. De vergezichten over de heuvels liggen aan onze voeten.

We waren om 16 uur uur in Bouilly. Geen probleem om daar bij een bar vast ons etappe drankje te drinken en in de schaduw te zitten. Dat hebben we verdiend. De bus bracht om om 17.45 uur naar Ervy le Chatel. Om 18.33 waren we er. Morgen nemen we een bus terug om hier weer lopend aan te komen.

Via Campaniensis dag 8 Savieres – Troyes

23 maart, 20 km zonnig 18 graden

Op weg naar Troyes. Het eerste deel van onze Camino Via Campaniensis zit er op. Trots zijn we dat we zover zijn gekomen.

Een echte mijlpaal om zo in Troyes aan te komen.

Volgens het boekje is de afstand van Savieres naar Troyes 16 km. We denken dat dit van het einde van Savieres is. We vertrokken aan het begin van Savieres en dat was naar de kathedraal echt al 18 km. Om bij onze overnachtingsplaats in Rosieres te komen kwamen er nog 2 km. Toch voelt het als heel relaxed. Het pad langs het kanaal is geheel vlak en ook in Troyes blijft het vlak.

We kiezen dan rechts, dan links van het kanaal. Iets meer schaduw en onverhard of een makkelijker verhard pad. De laatste 8 km lopen we door de stad en komen precies bij de kathedraal uit. Onze voeten hebben al deze km van Reims naar Troyes toch maar afgelegd. We zijn er erg dankbaar voor.

We halen eerst een stempel in de kathedraal en nemen ook de tijd er rond te kijken. De zon staat op de gebrandschilderde ramen. Dat geeft een prachtig effect.

Ook de beelden maken indruk. De sfeer in de kathedraal is heel speciaal.

Dan was het tijd voor ons etappe drankje aan het kanaal. Dat hebben we verdiend.

Morgen gaan we de eerste stappen naar Vezelay zetten. We kijken alweer uit naar nieuwe heuvels en vergezichten.

Via Campaniensis dag 7 Bagneux Savieres

22 maart, 22/24 km, zonnig 4-18 graden

Een perfecte pelgrimsdag…..wat maakt een dag voor ons tot een perfecte dag? Voor ons ligt de route langs het kanaal van Bagneux naar Savieres, geheel vlak.

Dat is om te beginnen het prachtige weer. Zoals het er nu uitziet blijft het tm Vezelay zo mooi. We horen meteen al de veldleeuwerik en later horen en zien we de specht. Vele vlinders, die samen met ons de lente verwelkomen. Atalanta, citroenvlinder, koolwitje, dagpauwoog, gehakkelde Aurelia en last but not least het oranjetipje samen met de pinksterbloemen. Wat dacht je van bevers in het kanaal en (we denken) de beverrat. Toen we nog toe waren aan pauze was er plotseling een terrasje naast het kanaal. Het kon niet op….. Allemaal van die mooie Camino kadootjes.

Het begin met het goed verzorgde ontbijt bij Agnes en André in Bagneux. Als afscheid wilden ze graag met ons op de foto.

Weldra komen we bij het Canal de la Haute Seine. Aan de ene kant een graspad voor de wandelaars, aan de andere kant een fietspad. Een recht pad dat tot aan Troyes doorloopt.

Het zit vandaag in de speciale momenten. Een pauze aan het water bij een sluisje. Later bij een terrasje. We genieten er volop van.

Een van de hoogtepunten was de bever die zo voor onze neus opdook. Op en neer zwom en op een stapel hout zichzelf ging poetsen.

In Savieres zijn geen slaapplaatsen te vinden voor 5 personen. We hadden dan ook eigenlijk 2 nachten in Bagneux willen blijven, dat kon helaas niet doorgaan. We slapen nu op 2 adressen, waarvan we zelfs met 2 in één bed slapen. Maar we hebben een slaapplek en dat is het belangrijkste. Er wordt voor ons gekookt en zo zijn we de koning te rijk. Iedere dag laten we onze bagage vervoeren. Deze is bij het eerste adres afgeleverd. Marleen en Ada slapen daar. Hilde, Ellen en ik gaan nog bijna 2 km verder …ja …met bagage. We hebben er veel lol om. (We worden al herkend als pelgrims “de luxe”)

Morgen gaan we naar Troyes en dan zijn we over de helft. Nog 8 wandeldagen naar Vezelay.

Via Campaniensis dag 6 Sezanne Bagneux

21 maart, 29 km, zonnig 16 graden

Zowel op zondagavond als op maandag ochtend is vrijwel alles gesloten in Sezanne. Één bakker bij de kerk is open. Daar gaan we als eerste naar toe voor we op pad gaan. Belangrijk, want ook vandaag hebben we alleen horeca na 24 km in Anglure. Vanaf Sezanne klimmen we omhoog uit het dal, daarna dalen we langzaam maar zeker tot aan het einde van de route.

Na Sezanne komen we uit bij een boomgaard. We lopen er dwars doorheen en komen zo bij een uitzichtspunt. Op het tableau zien we dat het nog ongeveer 50 km naar Troyes is. Hier verwachten we overmorgen aan te komen. Het is prachtig weer, er is bijna geen wind en al snel gaan de jassen uit.

Het eerste plaatsje waar we langskomen is Vindey, waar een soort fles staat. Het is een put die de grens markeert tussen de Brie Champenoise en de Champagne Crayeuse. We proberen ook of je er een geluksmuntje in kunt gooien.

Bij de kerk van Saudoy hebben we onze eerste pauze. We hebben er dan 8 km opzitten. Het is warm genoeg, de broeken worden afgeritst, mijn wandelrokje komt weer te voorschijn.

“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan”. Het is een hele lange afstand vandaag en als je zo ver nog nooit gelopen hebt, vraagt dit wel moed en doorzettingsvermogen. Dat laten we allemaal zien. Het is niet alleen de afstand, we lopen km lang, langs het spoor. Het is vrijwel vlak, geen bomen te zien, hier en daar is men bezig om het land te bewerken.

Vlak voor Anglure houden we de moed erin door naar muziek te luisteren en samen te zingen. Dat helpt. Stiekem glijden de km onder je voeten. We besluiten toch nog om in het centrum van Anglure wat te gaan drinken. (Dit is 1,5 km extra…..) Daarna is het nog 4 km, niet meer langs het spoor maar langs een bosrand.

Wat doet ons het goed om na zo een dag zeer gastvrij te worden ontvangen door Agnes en André in Bagneux. Plek voor ons allemaal met een overheerlijke vegetarische maaltijd. Een warm welkom! Ze gaan zelfs voor ons bellen of er plaats is in het centrum van Troyes, waar we over enkele dagen aankomen.

Via Campaniensis dag 5 Baye Sezanne

20 maart, 21 km, in de ochtend zon later bewolkt 10 graden

“Dat ik dit nog kan”, zegt Ellen na de eerste beklimming tussen de druivenranken door…..

Vandaag was weer een wandeldag, die de naam Via Campaniensis meer dan waard is. Door de glooiende velden, langs bosranden, door wijngaarden, door bossen en een enkel dorpje met niet zoveel hoogteverschillen. We lopen dan links,van rechts van de D951, die we zelden zien of horen. Alleen om er over te steken.

Na vertrek in Baye van B&B Ambiances gaan we naar de bakker. Die zijn in Frankrijk erg vroeg open, 6.30 uur soms. Zo kunnen we iedere dag een vers stokbrood meenemen. Vandaag omdat het zondag was neemt Ellen ook Macrons mee….

Enkele dagen hadden we alleen landbouw gezien, de druivenranken van de Champagne streek hadden we achter ons gelaten. Vandaag werden we er weer doorheen geleid om op een heuvelrug te kunnen genieten van het schitterende weer en de mooie omgeving.

Daar is het even goed opletten. Ongemerkt wordt je naar Le Reclus geleid, dat voorbij Talud St Prix ligt. Marleen volgt de route van het boekje en we kwamen erachter dat de route die we liepen niet klopte met het boekje. Handig van GPX is dat je zo de goede weg weer kunt vinden. We gingen verder naar St Prix met het mooie kerkje vlak voor de volgende grote klim.

Boven aangekomen lopen we verder langs bosranden en glooiende velden. De akkers omgeploegd of groen van de grasvelden of later koolzaadvelden.

In Lachy hebben we pauze. Op een kruising staat een heel uitgemergelde pelgrim. Een voorbeeld voor degenen die “bruin en slank” willen worden door hun Camino.😉. We wijken er even van de route af om bij een picknickplaats bij de vroegere wasplaats te pauzeren.

De zon is inmiddels achter de wolken verdwenen als we op een heuvelrug Sezanne zien liggen. De kerk is het eerste wat opvalt. Sezanne ligt in een dal, we lopen er op een heuvel naar toe.

Omdat je Sezanne voor je ziet liggen, heb je de neiging ook rechtdoor te gaan. Voor de sterke daling moesten we toch naar rechts afslaan om later onder een tunnel van de A4 te gaan. Plots waren we Ada kwijt, die was ongemerkt rechtdoor gegaan. Gelukkig was ze er weer….

Deze fijne dag sluiten we af bij een café voor ons etappe drankje. Dag 5 zit erop. Het gaat goed!

We gaan daarna op zoek naar onze chambre d’Hote, hotel le Lido. In heel Sezanne de enige plek waar we nu terecht konden. Hier kunnen 3 personen slapen. Zij hadden voor een extra plaatsen gezorgd. Het leek er echt op dat we 2 persoons bedden zouden moeten delen……We worden verwend. Uiteindelijk blijkt dat we toch elk een eigen bed hebben. We zijn er erg blij mee. We hebben weer een bed en ook nog één bed per persoon.

Via Campaniensis dag 4 Monmort Baye

19 maart, 15 km zonnig veel wind 15 graden

Bij de planning van de Via Campaniensis is het meest handig voor de overnachtingen om de genoemde etappe plaatsen te kiezen. Op dit moment in maart zijn nog veel van de genoemde mogelijkheden gesloten. Zo kwam ik toch uit op Baye, volgens het boekje 11 km vanaf Monmort. Bij overnachting in Boulemouche komt het op 15 km uit.

Ook de hoogte verschillen vallen erg mee. Steeds variërend tussen 180 en 240, met een belangrijk deel licht glooiend.

Vanaf Boulemouche gaan we terug naar Monfort-Lucy. Dat is het stijgende deel aan het begin van de etappe. Volg maar de richting naar het kasteel, die we al van verre zien liggen. Stiekem kijken we of er al een kasteelheer op ons te wachten staat.😉

We vinden in Monmort een bakker die open is. Sinds Reims hebben we geen winkel meer gezien. Zolang we een brood kunnen kopen en er iedere dag voor ons wordt gekookt zijn we als pelgrims helemaal tevreden. Hier in Noord Frankrijk zijn er ook geen pelgrims herbergen. De kloosters die op de route staan zijn nog dicht Als het goed is komen die in de buurt van Vezelay.

Al snel komen we op een onverharde landweg van 5 km. Je kunt naar alle kanten kijken. Bijna geen bomen, velden die geploegd zijn, hier en daar nog rietpalmen. De modder valt vandaag erg mee. We lopen de 5 km makkelijk, toch al weer gewend, zo voelt het. Alleen in de verte zien we een dorpje of boerderij. Wat doet dat met je, als je een rechte weg voor je ziet en verder niets? Raak je het beu, of komt er ruimte voor je eigen gedachten en gevoelens?

Er is een koude wind en we wachten tot we bij de bossen zijn voor onze pauze. Dan zijn we inmiddels 2 uur aan het lopen en al op de helft van onze geplande wandeling. We nemen het ervan als we eindelijk een plekje in de zon en uit de wind vinden. Op die beschutte plekken zien we het speenkruid en velden met bosanemonen. Hier en daar komen de blaadjes van de bomen voorzichtig te voorschijn

Niet ver daarna komen we in Baye. We vinden een zeer gastvrij Bed en Breakfast bij Ambiances. Een huis voor ons met 3 slaapkamers. Ook met ontbijt, dat is fijn. De restaurants zijn gesloten, we eten in de keuken van de B en B een heerlijke pizza. Ook prima😉

 

Via Campaniensis dag 3 Moussy Monmort

18 maart, 20 km later zon 13 graden

Zou het dan echt zo zijn dat de zon vandaag gaat schijnen? We zien de zon voorzichtig tussen de wolken doorschijnen en het is nog een ijskoude wind. Vol goede moed starten we aan deze nieuwe pelgrimsdag.

Zo je ziet bij het hoogte profiel zit het venijn niet in de staart maar in de start😉. We klimmen omhoog naar een kerkje heel in de verte. Het duurt dan ook even voor we boven zijn. Intussen is het uitzicht prachtig als we terug naar Moussy kijken.

Na de kerk blijven we klimmen en gaan vervolgens hoog op de heuvel met uitzicht op de druivenranken en de dorpen Cuis, Monthelon, Mancy en Grauves. We zien hoe de druivenranken gesnoeid worden. Een voor een worden ze geleid langs draden. Allemaal naar één kant vanaf de stam. Daar lopen we vol in de wind, de zon komt er voorzichtig door en daarmee kunnen we ons wat warmen.

Na een paar huizen zien we boven aan een grasveld de Camino pijl. Daar klimmen we omhoog. Een heel smal paadje dat nu nog erg glad is. We vinden het een avontuur. Ieder heeft het gevoel dat we al weken onderweg zijn. We hebben er zin in

Even is het een verharde weg. Een bijna vlak stuk langs de boerenerven. Plotseling zijn het geen wijnboeren meer, maar akkerbouwers. We horen de veldleeuwerik, zien de eerste vlinders en een veld met gele bloemen. We voelen het voorjaar.

Dan volgt een heel lang stuk door het bos met echt heel veel modder. Gisteren dachten we nog deze modder is heel zwaar, vandaag was het echt nog zwaarder. We ploegen ons door de modder en hebben wel een hele speciale pauze plek gevonden. Op en bij een oude legertruck.

Om bij onze overnachtingsplaats Boulemouche te komen konden we van de route afwijken en niet eerst via Montmort-Lucy lopen. Overal onderweg vonden we geel blauwe pijlen. Die geven in het bos de route aan. Handig! 

We konden na 16 uur terecht in Boulemouche. Even wachten dan ook. We waren er om 15.30 uur. Bij binnenkomst wist ik het weer. Ik ben hier jaren geleden ook geweest in juni. De herberg met de zwemvijver. (Met Gré en Sikke) Inmiddels is het uit de wind erg lekker. We krijgen een biertje.

Zeker aan te bevelen om een kleine extra afstand te lopen. Vanaf Montmort Luci is het 3 km. Die dien we er morgen bij.

Via Campaniensis dag 2 Germaine Moussy

17 maart, 22 km, droog en bewolkt 13 graden

Wat een goede verbinding van Epernay naar Germaine met de trein. Overnachten dicht bij het station in hotel Premier Classe en de trein voor maar €4,20. In 20 minuten zijn we weer op de plaats waar we gisteren waren geëindigd. Onze route van vandaag loopt hoog boven Epernay.

We klimmen vanaf Germaine naar Bellevue. Een toepasselijke naam: het uitzicht over de wijngaarden, Epernay en de dorpen in de omgeving.

Vanaf Bellevue gaan we verder de bergen in. Ook vandaag over een zeer modderig pad met diepe plassen. We vragen ons een moment af, doen we dit of kiezen we de verharde weg. Unaniem zeggen we, we gaan de route van de Via Campaniensis volgen….een weg door de velden letterlijk vertaald.

Als we het bos uitkomen zijn we inmiddels zover gestegen dat we Hautvillers zien liggen. Helemaal omgeven met druivenranken voor de champagne die vooral uit deze Champagne streek komt.

Hautvillers is een dorp dat bekend staat om de uithangborden. Vooral over de druivenoogst, maar ook van beroepen, die er zijn uitgebeeld.

Het gezellige café in het midden van het dorp is open. Daar maken we natuurlijk gebruik van. Tijd voor koffie/thee en ze hadden er heerlijke appeltaart.

Na Hautvillers dalen we af naar de Cumieres en genieten intussen van de vergezichten over de wijngaarden. Het is een forse daling.

Dat was wel even heel ontspannen lopen na die stijgende modderpaden in het bos. En ja wat we daalden gaan we ook weer omhoog. Over een mooie landweg hoog boven Epernay, zien we voor ons, onze eindbestemming van vandaag liggen. Moussy.

Een zeer mooie dag! We overnachten in Auberge Champenoise in Moussy. Hier treffen we ook andere pelgrims aan. Tot nu toe zijn we iedere dag andere pelgrims tegen gekomen uit België en Nederland, die op weg zijn naar Santiago. Omdat er niet veel overnachtingen zijn, kiezen die vaker voor meer dan 30 km. We vinden ongeveer 20 helemaal voldoende. Morgen gaan we naar Monmort en zullen in Boulemouche overnachten.

Via Campaniensis dag 1

16 maart, 21,7 km van Reims naar Germaine bewolkt 13 graden

Ja….we hebben de eerste bergen beklommen. Het grote modderpad na Rilly-la Montagne is onze eerste berg.

Vanaf onze overnachting CIS de Champagne in Reims konden we direct de route oppakken langs het kanaal la Vesle. Het duurt een hele tijd voor we de stad uit zijn. Vandaag zit het in de kleine dingen op ons pelgrimspad. Bloeiende brem, een riviertje, een plantje zomaar aan het groeien in de muur en ja….de eerste pelgrimssticker, die zien we waar we van het kanaal moeten afslaan naar rechts. De route is gemarkeerd met geel blauw. Het is goed opletten, de stickers staan niet overal.

Om de snelweg te passeren zijn er 2 GPX tracks te zien. De snelweg A4 lijkt nog best nieuw. De enige mogelijkheid de snelweg te passeren is de meest noordelijke weg. (Met het stippellijntje)

Daarna beginnen de champagne velden. Zover je kunt kijken naar Rilly-la-Montagne. Het is glooiend, in de verte zien we Rilly opdoemen. Vandaag zou het hier zonnig zijn, we hebben gezien dat hij erg zijn best deed om door te komen. We denken dat het Sahara zand is……met wind uit het zuiden.

In Rilly vinden we een café open Tijd voor een kopje koffie en even rust. We klimmen naar boven. De straten in het dorp leiden ons naar het mooie uitzicht punt.

De echte klim is door het bos omhoog. Goed dat we wat uitgerust waren voor deze eerste klim. Het is best heftig, na de klim blijven we rustig stijgen, daar is het pad met veel modder. Ik weet me nog van 2018 te herinneren, ga ik rechts of links door het water, waar is de minste kans om uit te glijden. Het gaat steeds rechtdoor, de weg kun je er niet kwijtraken.

Dan dalen we af naar Germaine. Dat zou het eindpunt van vandaag zijn. Hier was geen plaats voor ons om te slapen. We reizen met de trein naar Epernay en hebben daar een hotel gereserveerd dicht bij het station. (Hotel premier Classe) Morgen gaan we weer terug naar Germaine.

Via Campaniensis

15 maart, aankomst in Reims

Precies vanaf vandaag worden de pelgrims in de kathedraal van Reims welkom geheten. Onze Camino kan beginnen. We krijgen een stempel van de vrijwilligers.

We gaan met 5 op pad. Hilde en Ellen die in februari 2020 mee wandelden van Scherpenheuvel naar Reims en Marleen en Ada die nu bij ons aansluiten.

Vlnr Mieke, Hilde, Ellen, Marleen en Ada

De Via Campaniensis is beschreven en er is een KML bestand (met overnachtings mogelijkheden) te verkrijgen bij de site van het Genootschap. Deze kun je importeren in MAPS.ME. Zo hopen we de route te vinden. In het boekje staan ook afstanden en de mogelijkheden per plaats. Een hele puzzel….

Deze keer werden we met de auto weggebracht. Met heel veel dank aan Cees, die onze chauffeur wilde zijn Het is maar 4 uur rijden vanaf Den Bosch en zo konden we eerst de kathedraal bezoeken. De kathedraal is bekend om de schitterende glad in lood ramen en de lachende engel. De gotische kathedraal dateert uit de 13e eeuw. Zeer indrukwekkend, een bezoekje waard.

Café du Palais is de plaats waar we ons etappe drankje nuttigen. Daar zien we een glazen dak van Jacques Simon. Er is ook een tekening te zien van Marc Chagall. Het ligt dichtbij de kathedraal. Zeer mooi!

Dit was al een geslaagde 1e dag. Morgen gaan we vertrekken voor de eerste etappe.

We overnachten 1 km van de kathedraal in Center International de Sejour. Een prima plek met pelgrims prijzen

Dagwandeling Swolgen

12 maart, 17 km, droog en regelmatig zon 15 graden

Ook in het noorden van Limburg vinden we pareltjes, wandelroute van Trage Tochten, deze keer rondom Swolgen, Lottum, Broekhuizen.

  Vanuit Swolgen komen we al snel op de Swolgenderheide, een gebied met een heideveldje en licht heuvelachtig bos op stuifduinen.

Vlnr Elle, Ineke, John, Tiny, Elly en Annemiek

De route vervolgt in het natuurgebied Schuitwater over een plankenpad door een nat elzenbroekbos en langs een langgerekte plas. Het is een oude Maasmeander. Degene die deze Trage Tocht heeft uitgezet, heeft de mooiste paden gekozen. Hier en daar het wandelroute netwerk, vaak een paadje dat ook heel mooi is.

In dezelfde omgeving vinden we ook droog bos, graslanden en houtwallen. Via het gehucht Homberg komen we bij het rozendorp Lottum in het meer open gebied van het Maasdal. Langs het idyllische kasteeltje De Borggraaf bereiken we de uiterwaarden van de Maas, het Aastbroek en Broekhuizerweerd.

Intussen zien we alweer voorjaarsbloemen. De gele speenkruid plantjes die de randen van de sloot kleuren en de roze bloemen van de Chinese sierkwee. Voorjaar….de zon zorgt ervoor dat de natuur wat vroeger lijkt dan andere jaren.

Bij de uiterwaarden van de Maas is het avontuurlijk wandelen over ongeplaveide paden. We lopen over een smalle graskade tussen de Maas en grote plassen, oude kleiputten. Het was maar de vraag of we erdoor konden. Als de Maas 50 cm hoger zou zijn, hadden we waarschijnlijk terug moeten gaan.

Ook op de terugweg krijgen we nog een stukje heide te zien, ook van de Swolgender heide Een zeer gevarieerde wandeling. Met dank aan Tiny, die deze route heeft doorgegeven. Zeker de moeite waard. Het café tegenover de kerk wordt verbouwd en wordt binnenkort geopend. We mogen toch alvast op het terras en drinken er ons etappe drankje. Een mooie dag…..

Dutch Mountain trail dag 6

8 maart, 22 km zonnig 10 graden van Eijsden naar Maastricht

Onze Dutch Mountain trail zit erop. Wat een geweldige uitdaging en ervaring om in 6 dagen meer dan 100 km en meer dan 1700 hoogtemeters te realiseren. Alpenweides, snelstromende beken, rotswanden en spectaculaire vergezichten….we hebben het allemaal ervaren. En dat met iedere dag zon en een strak blauwe lucht. Dat was het mooiste kadootje tijdens deze super wandeling. Van harte gefeliciteerd voor allen. Jullie hebben heel goed gedaan. Jezelf overtroffen, angsten gevoeld en aan gegaan. Het echte berg gevoel is ontstaan.

Omdat het pontje vanaf Eijsden niet vaart tm maart gingen we eerst langs de Maas naar het zuiden. Onderstaand zie je onze route en de hoogte verschillen van vandaag. Dat zijn laatste bergen: de Observant en de Sint Pietersberg en zo je ziet vlak voor de eerste 12 km.

We gaan dus eerst over de brug van de Maas. Het is even puzzelen om te zien hoe je als voetganger weer op het juiste pad komt. Het leek verboden voor voetgangers. Daarna zien we een pad aan de uiterste linkerzijde van de brug

Na het sluizen complex van Ternaaien lopen we eerst langs enorme kalkrotsen en zien de grote berg van Den Observant links naast ons liggen. Het is eerst nog een stukje over de weg.

Dan begint het pad van den Observant. Marion en Lida zijn altijd de eersten. Ze waren al best hoog en het leek geen eenvoudig pad. Volgens mijn GPX waren we nog niet op de juiste plek om te gaan stijgen. Ik loop samen met Marion verder. De anderen blijven bij elkaar, de steile paden trotseren en elkaar helpen. Het valt inderdaad niet mee, ze komen samen toch boven. Het was 1 avontuur!

Deze toppers hebben de top van D’n Observant gehaald. En ook Marion natuurlijk.

Samen met Marion proberen ook wij de weg te vinden. Omgevallen bomen belemmeren onze weg. Er zijn zo een steile stukken tussen dat ik het niet verantwoord vind. We gaan terug naar het begin van de klim. Jammer, maar samen vastbesloten. De anderen waren al bij Den Observant, wij worden ernaar toe gebracht.

D’n Observant is geen natuurlijke berg, maar een afvalberg. Hij is gemaakt van de deklagen van de Sint Pietersberg, die voor de mergelwinning voor een groot deel werd afgegraven en in de jaren 50 beplant. De naam komt van het Observanten klooster dat op de Sint Pietersberg lag. De Enci groeve is daardoor ontstaan. Een on Nederlands prachtig natuurlandschap. Sinds 2020 ligt de fabriek stil.

We lopen door de steengroeve en beklimmen daarna de trap van meer dan 200 treden. Terugkijkend op het grote ENCI terrein. Het water is onnatuurlijk blauw. We kijken onze ogen uit

We dalen af naar de Maas….het is nu nog een klein stukje. 4 km, toch nog 1 uurtje voor we op een terras van de Maas ons laatste etappe drankje nuttigen. Nu al met weemoed kijken we terug op 6 geweldige dagen.

Dutch Mountain trail dag 5

7 maart, 5 graden, 17 km, koude oosten wind, veel zon, van Noorbeek naar Eijsden

Dat was echt een eenvoudige etappe vandaag. Na Mheer vrijwel vlak tot aan Eijsden. Van Noorbeek naar Mheer een korte stijging om weer op de route uit te komen.

Voor degenen die de Dutch Mountain trail ook in 6 dagen willen doen, kies bv voor Slenaken als etappe plaats. Dan is de afstand met deze 2 dagen ongeveer gelijk en heb je de laatste top van Kattenroth erbij. We gingen vanochtend met de bus naar Noorbeek en klimmen weer omhoog om op de route te komen. Het is wederom een strak blauwe lucht, nu wel met een ijskoude wind. De jassen blijven aan als we de wind op de velden op de rug hebben.

Overal waar je er hekje bij een weiland ziet, is het goed opletten. De bewegwijzering is niet volledig en de GPX track is onmisbaar. De bewegwijzering is de wit/blauwe sticker, goed kijken, dan zie je het soms. De Dutch Mountain trail gaat zoveel mogelijk over onverharde paden. Na Mheer door een heel smalle geul langs het bos.

Voordat we afdalen naar Eijsden krijgen we een weidse blik over het Maasdal van Vise naar Maastricht. In de verte aan de andere kant van de Maas, zien we de laatste top al liggen. Die bewaren we voor morgen.

We worden helemaal om Eijsden heen geleid en komen bij het kasteel uit. Het is in particulier bezit, de poort staat open en we kijken er even rond. Een laantje met bomen, het mooie kasteel, de moeite waard er even te kijken.

Ook al is het koud, we kiezen het terras aan de Maas. Nog een uitdagende dag te gaan. We hebben er zin in.

Dutch Mountain trail dag 4

6 maart, 26 km zonnig, later bewolkt, 7 graden van Gulpen naar Noorbeek

Net als gisteren werd de afstand langer dan verwacht. Bij dit traject van de Dutch Mountain trail zijn er maar liefst 3 toppen, zoals ze in het boekje zijn benoemd. De Gulpener berg op 157 meter, Hakkenberg ten noordoosten van Terziet op 252 meter en tenslotte vlak ten zuiden van Noorbeek Kattenroth op 209 meter. Pfff en dan nog diverse toppen ertussen. Opnieuw een zware dag….. zoooo mooi dat je toch al snel vergeet hoe zwaar ik het vond. De Dutch Mountain trail….zo bijzonder mooi. Voor mij ook een top lange afstand wandeling.

Van Gulpen naar het zuiden, de Eperheide, door België ten oosten van Teuven, ten zuiden van Slenaken, opnieuw door België naar Sint Martens Voeren en naar het noorden, ons eindpunt van vandaag: Noorbeek.

De dag begon met de steile klim naar de top van de Gulpener berg. Direct bij herberg de Zwarte Ruiter de trappen naar boven nemen. Volg hiervoor geel/oranje van het Krijtlandpad en je kunt bovenaan de route van de Dutch Mountain trail weer oppakken. Het heeft gevroren, een klein beetje nevel, een wonderschone start.

De Gulpener berg, de eerste top van vandaag

Over de velden en langs het Schweiberger Bosch dalen en klimmen we. Goed dat hier een GPX track van is. Je zou anders echt niet weten hoe je het veld over moet gaan. We lopen vooral aan de oostzijde van de berg….een zonnetje laat zijn stralen voelen, zodat we het zeker niet als koud ervaren.

We horen de specht, zien doen we hem niet. Steeds opnieuw, verder horen we niets. De vink en de veldleeuwerik hebben we ook gehoord. De natuur komt tijdens het lopen dichterbij. Intens genieten we van wat we zien en horen. Vandaag komen we niet langs horeca. We pauzeren even op een bankje voor we naar de Gerardus hoeve gaan De Gerardus hoeve ligt niet ver van de route en we besluiten daar na 10 km toch een ommetje voor te maken. Hoog gelegen, prachtig uitzicht, het terras loopt al vol. Hoe heerlijk is het om zo in de winterzon te pauzeren?

De 2e hoge top is de Hakkenberg. Daar komen de grenzen van Nederland, Vlaanderen en Wallonië samen. Hakkenberg dankt zijn naam aan het hakhout dat uit Het Bovenste Bos werd gehaald. Ook vandaag hebben we weer veel hindernissen te nemen. Op handen en voeten kruipen we onder de omgevallen bomen of als het kan, klauteren eroverheen.

De top blijkt te liggen bij de grenspaal. We waren er uiteindelijk toch ongemerkt voorbij gegaan. Iets verder vieren we dat we ook deze top hebben gehaald.

Ook het Teuvenderbos kent erg veel hoogteverschillen. Steeds tussen 150 en 250 meter op en neer. Ben je boven, dan zie je het volgende dal weer liggen. En ja je raadt het al, alles wat je daalt, moet je ook weer stijgen.

Via de dorpen Nurop en Plank gaan we op weg naar onze laatste hoogtepunt van vandaag. Het is inmiddels bewolkt en er is een koude wind. De jassen van de ochtend gaan aan en zo komen we bij Kattenroth aan. Deze laatste top valt echt niet mee. We lopen schuin tegen de berg omhoog.. Het eindpunt van vandaag van de route. Daar vandaan gaan we naar Noorbeek om de bus naar Gulpen te pakken.

We hebben nog tijd voor ons etappe drankje in een café in Noorbeek. Dat is fijn voor we de bus van 17.41 uur hebben. Toppers ik ben trots op ons. Alweer 26 km in de benen en dat met zoveel hoogteverschillen….

Dutch Mountain trail dag 3

5 maart, 26 km zonnig 9 graden van Vaals naar Gulpen

Vandaag hadden we 3 toppen, de Vaalserberg, Vijlener bossen en tot slot Eyserbos. Met in totaal 1386 hoogtemeters. Een heel pittige dag!

Hieronder zie je goed hoe de route loopt. Van Vaals over de Vaalserberg net het Drielandenpunt, hoog over Holset en Vijlen, afdalen naar Wahlwiller en vervolgens met veel UPS en downs klimmen naar het Eyserbos en terug naar Gulpen. Vanaf Wahlwiller is het over de weg 3 km, wij maken er 9 van. Vooral die laatste klim was een echte kuitenbijter.

In de vroege ochtend beginnen we aan de klim bij de Vaalserberg. Ook vandaag lacht de zon ons tegemoet, het prachtige Limburgse land aan onze voeten.

Door de bossen klimmen we naar het hoogste punt van Nederland met de Wilhelmina toren en Drielandenpunt. Op deze zaterdag is het al druk als we boven komen. Deze eerste top valt wel mee hoor. We zijn er zo.

De restaurants bij de Wilhelmina toren slaan we nog even over. We hebben gezien dat we langs restaurant het “Hijgend Hert” komen. In totaal 9 km na de start en dat lijkt ons een prima plek voor de pauze. We hebben al zin in de Limburgse vlaai. Heel afwisselend langs de randen van het bos door de velden en door het bos. We genieten met volle teugen.

Ook bij het Hijgend Hert was het druk. We zitten buiten onder het afdak en hebben een dekentje tegen koude benen. Het voelt als wintersport.

Het houdt niet op met de mooie landschappen en het vele stijgen en dalen. We gaan door een aantal dalen naar Wahlwiller. Daar nemen we even tijd voor het kerkje met prachtige plafondschilderingen. Zeker aan te bevelen daar even te kijken.

Op naar de laatste berg het Eyserbos op 197 meter. Dat lijkt niet zoveel, de stijgingspercentage zijn fors. Ik heb het als de zwaarste klim tot nu toe ervaren. Ja, het is aan het eind van de dag en we hebben er toch al 20 km opzitten. We gaan ervoor en ervaren samen hoe het is om boven aan te komen.

Tatata we zijn boven. Daar hoort een selfie van Joepke bij en het trotse gevoel dat we samen delen.

We dalen af naar Gulpen. Intussen is het bijna 18 uur. Toch een hele dag onderweg voor deze monster tocht. Dag 3 van onze Dutch Mountain trail.

Dutch Mountain trail dag 2

4 maart, 20 km, zonnig 8 graden van Kerkrade naar Vaals

Vandaag bereiken we de 2e van de 7 hoogste bergen, de Schneeberg op 257 meter. Goed te zien in het hoogte profiel is dat het vandaag vrijwel voortdurend stijgt en pas voor Vaals daalt. In totaal 663 hoogtemeter. Zo hebben we de eerste etappe van de Dutch Mountain trail in 2 dagen gedaan. Vanwege de overnachting in abdij Rolduc 2 km gisteren en vandaag extra

Na een uitgebreid ontbijtbuffet in de abdij van Rolduc gaan we op pad. Als we de stad uit zijn en de Dutch Mountain trail weer hebben gevonden gaan we geruime tijd langs de Anstelerbeek. Een kronkelend riviertje met een smal pad ernaast. Door de omgevallen bomen moesten we hier en daar klauteren. Wat fijn om te ervaren dat ieder elkaar helpt met het lenen van een stok of een hand ter ondersteuning geeft. Het had gevroren, de grasvelden waren nog wit, er lag een dun laagje ijs op de plassen.

Het langzame stijgen begon na de rivier. Over onverharde paden, een plateau, zodat het niet lijkt dat je in de heuvels loopt. Voorbij Horbach zie je ze steeds meer. Driehoekige obstakels, delen van een 600 km lange grensversterking van o.a. Drakentanden. De zogenaamde Westwall. Duitsland was vanuit het westen ondoordringbaar door deze verdedigingslinie .

Over een heuvelrug passeren we de stad Bocholtz. Het lijkt vrijwel vlak, intussen blijven we stijgen en gaan zo over de velden naar Orsbach, met restaurant Bellevue, in de wintermaanden alleen op zaterdag en zondag open. Wij nemen het ervan en rusten uit op de stoelen die bij het terras staan.

Vlak daarbij start een wandelpad met links de weg naar een hoogtepunt punt, de Schneeberg. Rechts een prachtig uitzicht over het dal waar Vaals in ligt. Omdat we al zoveel gestegen waren, was dat kleine stukje steil omhoog maar kort. We gaan toch even vieren dat ook deze top is behaald.

We dalen af tot in Vaals. Daar is een directe bus naar Gulpen waar we onze overnachting hebben in herberg de Zwarte Ruiter. Een hele handige verbinding, in 20 minuten ben je er en er gaan vele bussen per uur. Ons etappe drankje is verdiend. Dag 2 van de Dutch Mountain trail zit erop…….

Dutch Mountain trail dag 1

3 maart, 14 km, zonnig 12 graden van station Eygelshoven naar Kerkrade station

De Dutch Mountain trail……die zijn we gestart. Nou weet ieder die mijn blog leest, dat ik het motto heb “het is altijd weer”….met dit zonnetje erbij wordt het toch zeker wat mooier. De Dutch Mountain trail gaat over de 7 hoogste toppen van Zuid Limburg en is de zwaarste lange afstand route van Nederland genoemd. De start is in Eygelshoven, en we hopen op 9 maart in Maastricht aan te komen. We maken er 6 dagen van.

Vandaag is ons traject van rechtsboven, Eygelshoven over de Wilhelmina berg naar het zuiden. Hoogte verschil; 263 meter. Een stevig begin!

De allereerste top is de Wilhelmina berg op 225 meter. Deze is ontstaan als steenstortberg van de Staatsmijn Wilhelmina. Van boven gezien heb je een weids uitzicht over de mijnstreek. Wij zijn erg trots als we er bovenop staan

Vlnr, Marion, Piet, Lida, Marion, Joepke, Gerard, Marjo en Mieke

Vanochtend waren we om 11.45 bij het station. De meesten met de trein, enkelen een paar uur met de auto. Direct bij het station gaan we de natuur in en voelen direct de hoogte verschillen. De voorzichtig ontwakende natuur aan onze voeten.

Na de Wilhelmina berg is een restaurant. Luigi’s genaamd. We wanen ons in Mediterrane sferen. Uit de wind en zo ontzettend lekker in de zon. We nemen het ervan. De afstand vandaag is precies goed voor deze middag.

Na de Wilhelmina berg volgen we de Anstelerbeek. Een mooi dal met kastelen en de zo in Limburg bekende bonen met maretakken. Hier is nog wel wat modder. Het valt reuze mee. Marion O is blij dat ze haar hoge schoenen heeft meegenomen. De paden zijn hier en daar nog versperd door de storm van de vorige week.

Over een heuvelrug gaan we langs een kapelletje en een oude tempel naar Kerkrade. Bij de tempel zat een andere wandelaar en die maakte ons attent op de bijzondere akoestiek onder het dak van de tempel.

In Kerkrade gaan we door het centrum voor ons etappe drankje. We overnachten in abdij Rolduc en hebben daar allemaal een 1 persoons kamer. Prachtig gelegen en we worden zeer gastvrij ontvangen.

Een zeer geslaagde dag! Morgen gaan we naar Vaals/Vaalserberg.

Dagwandeling Drunense duinen

26 februari, 18 km zonnig 10 graden

In het voorjaar zie je die koeien toch bijna huppelen als ze voor het eerst naar buiten mogen? Zo voelde ik me vandaag, de zon schijnt en uit de wind is het aangenaam warm en……ik ben met een aantal wandelaars in een van de mooiste natuurgebieden in mijn buurt. De Drunense duinen. Wat zou ik nog meer kunnen wensen? Voor mij een echt vakantie gevoel.

We startten deze ochtend bij de Drie Linden in Giersbergen en kiezen een route van het wandelroute netwerk. Zie bv het totaal overzicht op het bord, maak een foto en ga op pad. Of op een app, waar ook het wandelroute netwerk op zit. Ik werk graag met Topo GPS en neem de route op. Een heel afwisselende route, door het bos en later over immense zandvlaktes. Het gebied ligt ten noordoosten van Tilburg en ten westen van Den Bosch.

Na de eerste 7 km hebben we pauze bij restaurant de Roestelberg, het terras is geopend en profiteren van de eerste voorjaarszon.

Deze wil ik wel met jullie delen: “Live is about moments, don’t wait for them, create them” Zomaar van een theezakje ..

 

Het plan was ook naar Bosch en Duin te gaan. Omdat we allemaal een lunchpakketje bij ons hebben, kiezen we ervoor om in de natuur te zitten. Dat kan ook. Daardoor konden we een stuk afsnijden en langs de randen van de zandvlaktes blijven lopen tot we weer bij het wandelroute netwerk uitkwamen.

De meeste mensen blijven in de buurt van de restaurants. Daar is het een gezellige drukte. Wat verder weg is het vooral de wijdsheid en de rust die weldadig op ons neerdaalt. Geen verkeer te horen, in de bossen laten de vogels hun voorjaarslied horen.

We sluiten de dag af met een etappe drankje bij de Drie Linden. Het was weer een heerlijke wandeldag!

Via Coriovallum

Tot slot…Voor alle pelgrims onderweg. Ik wens je een mooie Camino toe

De Via Coriovallum is ontstaan als oefentraject voor mensen die naar Santiago gaan. Ervaren wat het is om met rugzak te wandelen, wat heb je nodig, en vooral wat kun je thuislaten. De route ligt in Zuid Limburg, met 2 lussen tussen Houthem en Heerlen. Alle trajecten zijn uitstekend met het openbaar vervoer bereikbaar. Daardoor is Heerlen een prima standplaats. Ook in Houthem is een pelgrimsherberg. Voor mij een echte Camino…..