20 maart, 21 km, in de ochtend zon later bewolkt 10 graden
“Dat ik dit nog kan”, zegt Ellen na de eerste beklimming tussen de druivenranken door…..
Vandaag was weer een wandeldag, die de naam Via Campaniensis meer dan waard is. Door de glooiende velden, langs bosranden, door wijngaarden, door bossen en een enkel dorpje met niet zoveel hoogteverschillen. We lopen dan links,van rechts van de D951, die we zelden zien of horen. Alleen om er over te steken.
Na vertrek in Baye van B&B Ambiances gaan we naar de bakker. Die zijn in Frankrijk erg vroeg open, 6.30 uur soms. Zo kunnen we iedere dag een vers stokbrood meenemen. Vandaag omdat het zondag was neemt Ellen ook Macrons mee….
Enkele dagen hadden we alleen landbouw gezien, de druivenranken van de Champagne streek hadden we achter ons gelaten. Vandaag werden we er weer doorheen geleid om op een heuvelrug te kunnen genieten van het schitterende weer en de mooie omgeving.
Daar is het even goed opletten. Ongemerkt wordt je naar Le Reclus geleid, dat voorbij Talud St Prix ligt. Marleen volgt de route van het boekje en we kwamen erachter dat de route die we liepen niet klopte met het boekje. Handig van GPX is dat je zo de goede weg weer kunt vinden. We gingen verder naar St Prix met het mooie kerkje vlak voor de volgende grote klim.
Boven aangekomen lopen we verder langs bosranden en glooiende velden. De akkers omgeploegd of groen van de grasvelden of later koolzaadvelden.
In Lachy hebben we pauze. Op een kruising staat een heel uitgemergelde pelgrim. Een voorbeeld voor degenen die “bruin en slank” willen worden door hun Camino.😉. We wijken er even van de route af om bij een picknickplaats bij de vroegere wasplaats te pauzeren.
De zon is inmiddels achter de wolken verdwenen als we op een heuvelrug Sezanne zien liggen. De kerk is het eerste wat opvalt. Sezanne ligt in een dal, we lopen er op een heuvel naar toe.
Omdat je Sezanne voor je ziet liggen, heb je de neiging ook rechtdoor te gaan. Voor de sterke daling moesten we toch naar rechts afslaan om later onder een tunnel van de A4 te gaan. Plots waren we Ada kwijt, die was ongemerkt rechtdoor gegaan. Gelukkig was ze er weer….
Deze fijne dag sluiten we af bij een café voor ons etappe drankje. Dag 5 zit erop. Het gaat goed!
We gaan daarna op zoek naar onze chambre d’Hote, hotel le Lido. In heel Sezanne de enige plek waar we nu terecht konden. Hier kunnen 3 personen slapen. Zij hadden voor een extra plaatsen gezorgd. Het leek er echt op dat we 2 persoons bedden zouden moeten delen……We worden verwend. Uiteindelijk blijkt dat we toch elk een eigen bed hebben. We zijn er erg blij mee. We hebben weer een bed en ook nog één bed per persoon.
