24 november, regen, 3 graden

Na een Camino is het heel fijn even te landen voor je weer naar huis gaat. Met een heel goed gevoel denk ik nu terug aan alle wandeldagen en evenzovele ervaringen. Groot respect heb ik voor mijn mede pelgrims. Doorzetten, op alle mogelijke paden doorgaan, oplossingen zoeken, elkaar helpen. Over toppen en door dalen. Ervaren dat er na elk dal weer een weg omhoog gaat. Niet tegen de heuvels opzien, maar aanpassen aan wat je lichaam kan. De Via de la Plata vind ik bijzonder mooi, veel natuurschoon, weinig voorzieningen, veel stilte in de natuur en in deze periode enkele medepelgrims, die we op het gedeelte van Sevilla naar Merida dagelijks tegenkwamen. We voelen verbroedering. Ieder op zijn eigen wijze, op weg naar Salamanca of verder naar Santiago.

Gisteren hadden we de tijd om Salamanca te bekijken. De oude kathedraal en de nieuwe kathedraal, verbonden en toch zo verschillend van sfeer. Hieronder vind je wat foto’s van de kathedralen.

Deze zijn van de “nieuwe kathedraal”. Veel pracht en praal heel indrukwekkend.

De oude kathedraal heeft veel fresco’s en voor mij een veel intensere sfeer.

In de middag gingen we naar restaurant “Meson Cervantes”. Prachtig gelegen met uitzicht over Plaza Mayor. Daarna lopen we nog wat door de stad en bezoeken ook het huis met de schelpen, waar nu een bibliotheek in zit.

Plaza Mayor is vooral mooi bij avond. Alvast versierd voor kerst en met sfeervolle muziek wordt het plein prachtig verlicht. Met dank aan Miets en Marja die er in de avond nog op uit gingen.

Van harte gefeliciteerd mede wandelaars met het behalen van dit eerste deel van de Via de la Plata. Heel goed gedaan!

Dit deel van de Via de la Plata ga ik zeker nog eens doen. Vanaf Salamanca gaan we verder in voorjaar 2023.

24 november Finale……

Wish it, dream it, DO it. Wij hebben het gedaan. Onze droom om de Via de la Plata te bewandelen hebben we allemaal kunnen realiseren. Meer dan 400 km verder naar het noorden. Het allermooiste van de dag was wakker worden met een pak sneeuw. Dat zou toch wel heel apart zijn, zeiden we tegen elkaar dat we de allerlaatste dag in de sneeuw zouden kunnen lopen. San Pedro ligt op bijna 1000 meter en in de nacht was er een flinke laag sneeuw gevallen.

Ook de route van San Pedro naar Salamanca is zeer mooi. Natuurparken, velden van boeren, kurkeiken. In het begin flink heuvelachtig, later vooral dalen. Met 26 km, 172 meter stijgen en 333 meter dalen een stevige etappe. Ook door de tegenwind, en later regen. De temperatuur lag net boven nul.

Maar wat hebben we kunnen genieten van al die sneeuwpracht.

Dik ingepakt gaan we op weg. Regenkleding in combinatie met een donsjasje, handschoenen en mutsen, sokken als handschoenen. In november kan het weer plotseling omslaan, zeker als je verder naar het noorden bent en op hoogte, zoals de laatste dagen vlak voor Salamanca.

We moeten goed opletten, want ook de ons bekende richting wijzers zijn met sneeuw bedekt. We hebben de route ook op Maps.me, we vinden altijd de weg wel. In San Pedro was ook een andere pelgrim uit Duitsland, we konden haar voetstappen volgen.

In Morille hebben we een korte koffie stop. Het dorpscafe was open en de haard was aan. Daar was een pelgrim aan het rusten die naar het zuiden ging, de warmere delen van Spanje tegemoet.

Na Morille gaan we over de landerijen met kurkeiken. Ook in de kou heb ik behoefte aan even pauze en wat eten. We vinden een sneeuwvrij plekje onder een boom. Als je een takje aanraakt komt er meteen sneeuw naar beneden.

Daarna gaan we vooral dalen, de sneeuw wordt minder en het begint te regenen.

Boven bij een kruis leggen veel pelgrims een steentje neer. Hier vandaan kijk je naar de stad. Het doet me een beetje denken aan Astorga bij de Camino Français.

Na de snelwegen zien we dan echt de kathedraal. Yeah, we zijn er bijna. Nog een km of 4 door de stad te gaan.

Via parken komen we bij de oude brug uit. De regen valt gestaag door en we lopen snel naar ons hostel. Trots dat we alle km hebben bewandeld. Met veel zon, een aangename temperatuur en het laatste kadootje…..wandelen in de sneeuw.

20 november, 16 km natte sneeuw, 4 graden

Het loopt anders vandaag….. Het plan was om vanaf Pico de Duana te wandelen naar San Pedro de Rozados. Hiervoor zouden we met 2 auto’s worden weggebracht en de 12 km terug zouden lopen. Tegen de verwachting in zei de mevrouw van het hotel, dat gaat niet lukken, ik kan maar 1 keer rijden. We veranderen het plan en gaan op de route terug, en halverwege keren we om.

Het weer is helemaal veranderd. Er is een stevige noordenwind en er valt natte sneeuw. Volledig ingepakt tegen de kou gaan we op pad.

Halverwege mogen we achter de poort van een boer even schuilen. Vlak ervoor kwamen de varkens tevoorschijn en liepen over de weg naar een andere weide.

Juist op de terugweg voelen we de koude tegenwind. Het terrein is licht glooiend, we lopen grotendeels onverhard.

Erg leuk zijn de palen in de buurt van San Pedro met in allerlei talen: welkom.

Bij deze grote boom probeert Marja de sneeuwvlokken vast te leggen. Dat valt nog niet mee.

Bijtijds waren we terug in ons warme hotel. Gezellig in de serre achter het glas naar de dwarrelde sneeuwvlokken kijken…..

Zoals je op deze kaart ziet zijn we al een heel eind gekomen. We hebben er al rond 400 km opzitten. Morgen gaan we voor het laatste deel….op naar Salamanca. We verheugen ons op de laatste dag van de Via de la Plata.

21 november, beetje motregen, 13 graden, 17 km van Fuenterroble naar Pico la Buena

Zonder meer een heel hartelijke ontvangst in de herberg van Fuenterroble. Het slaapvertrek was verwarmd met een houtkachel, de hospitalerio kwam er steeds hout bijvullen en ook vanmorgen stonden ze klaar om ons “buen Camino” te wensen.

De etappe van vandaag van Fuenterroble naar San Pedro de Rozades is volgens mijn boekje 27,9 km met een heuse bergtop Pico de la Duena. We gaan vandaag tm de top en komen hiermee uit op 17 km.

Het was wel even wennen. Na bijna 3 weken mooi weer. Dit weer hoort er ook bij en dapper vertrekken we met onze regenkleding aan. Uiteindelijk viel het heel erg mee. Na 10.30 uur was het alweer droog.

We lopen over een hoogvlakte met kleine hoogteverschillen. Slechts enkele struiken en bomen zijn te zien. In de verte zien we de grijstinten van de bergen.

Tijdens onze pauze begint de zon zelfs even te schijnen en voelen we opnieuw de heerlijke warmte. Een paar rotsblokken, onze lunch uitpakken, delen wat we hebben. Het water uit de kraan kun je wel drinken, maar smaakt naar chloor. Vandaag was de eerste dag dat ik het echt niet lekker vond. Kreeg ik zomaar een flesje water. Maar we delen ook appeltjes, abrikozen, chocolade, kaasjes. Net zoals pelgrims altijd delen.

Vlak daarna begint de stijging naar de top. Over ongeveer 5 km gaan we van ongeveer 900 meter naar 1155 meter. Heel pittig en ieder doet het op zijn eigen tempo. Ik wacht dan altijd even, intussen kan ik goed uitrusten. Een pad van losliggende stenen, zodat het goed manoeuvreren is.

We passeren windmolens en tussen de bomen door zien we hoe hoog we zijn. Vlak bij gaat het steil naar beneden.

Dan komen we bij de top aan met het grote kruis. Het is er omringd met prikkeldraad. Miets durft er wel te gaan kijken en ziet aan de steentjes dat er veel pelgrims gaan kijken.

Dat langdurig stijgen voelt wel goed. Op rustig tempo naar boven, zo langzaam dat je het heel lang volhoudt. We zijn trots dat het ons lukt.

We dalen tot aan de verharde weg en daar worden we opgehaald. Miets en Lydia lopen de km naar San Pedro door ….wat een afstand. Die laatste km doen we morgen. We gaan dan vanaf de top naar San Pedro.

20 november, 20 km bewolkt droog 14 graden van Calzada de Bejar naar Fuenterroble

Op naar 1000 meter hoogte….

Het was al licht toen we op pad gingen. Voor het eerst sinds onze Camino starten we met bewolking waar de zon af en toe door heen piept. Vanochtend werden we verrast met Jacobsladders die langs de wolken omhoog wijzen.

De donkere luchten lijken regen te gaan brengen. Dat was ook de voorspelling dat we rond 10 uur wat regen zouden krijgen. De weergoden zijn ons ook vandaag goed gezind. Op een enkel drupje na, houden we het de hele dag droog.

Wat ons vandaag vooral opvalt zijn de beeltenissen van Jacobus of Santiago langs de weg. In de dorpen waar we doorheen komen zien we ze.

We hebben het niet zo in de gaten, omdat de stijging langzaam gaat, alleen af en toe zit er een kleine stevige stijging tussen. Inmiddels zijn we er zo aan gewend dat de 20 km voorbij gaan. In totaal waren we 5 uur onderweg en hebben ook 2x een pauze gehad. Vandaag kwamen we na 2 uur lopen bij Valverde de Valdelacasa aan en vonden aan het einde van het dorp een bar voor ons kopje koffie. Verder zagen we bijna niemand in het dorp.

Daarna begint de grotere stijging naar 1000 meter en zien we de vele heuvels voor ons, achter ons en naast ons. De paden omgeven met muren van gestapelde keien. Soms zien we ook even de blauwe lucht te voorschijn komen.

Onderweg zagen we een herder met schaapskudde en 4 honden. Mooi om te zien hoe de honden samenwerken, ze houden goed in de gaten dat er geen schapen achter blijven en op signaal van de herder drijven ze verder.

Plotseling zien we na de heuvel Fuente Roble liggen. Bij elke dorp staat ook informatie en kan de pelgrim volgen hoe veel te gaan is naar de volgende bestemming.

Nog net voor het eind krijgen we nog enkele druppels regen. Mijn paraplu bij de hand…. eigenlijk was het niet nodig.

De bestemming van vandaag is bereikt. Fuenterroble

Vandaag slapen we in de albergue municipal. Een speciale ervaring. Buiten Corona tijd worden er gezamenlijk maaltijden bereid en krijgen we er ontbijt. Alleen om er rond te kijken is de moeite waard. Een klein museum. De vrijwilligers ontvangen ons met een warme glimlach.

Dit mooie pelgrims gebed, is ook voor jou lezer en misschien wel pelgrim in de toekomst of op welke weg je ook gaat.

19 november, 15 km, zonnig 2-16 graden, Banos de Montemayor – Calzada de Bejar

Uit nieuwsberichten in Spanje en Nederland en uit reacties van lezers op het reisverslag blijkt waarom we gisteren door de Guardia Civil waren aangehouden. Dit heeft te maken met de zoektocht naar de Nederlanders die in quarantaine in hun hotel hadden moeten blijven, nadat ze positief op Corona waren getest. Wij zijn onschuldig…..

Vandaag had ik gekozen voor een relatief korte etappe, omdat dit een pittige etappe zou zijn met veel hoogtemeters. Omdat we gisteren voor de extra variant hadden gekozen, voelde het vandaag toch als een relaxed dagje.

Vooral over onverharde paden, niet ver van de doorgaande weg af. Wederom een bijzonder mooie etappe. De oranje lijn is de Via de la Plata die we helemaal hebben gevolgd.

Vanaf Banos de Montemayor konden we aan de eerste klim beginnen. Een oude romaanse weg op een heuvel met links van ons het dal, met uitzicht op het dorp. De zon komt net op, het is nog lekker fris, de herfstkleuren van rood en geel zijn goed zichtbaar.

We merken dat we in een andere regio zijn gekomen. Namelijk Castilla y Leon. De bewegwijzering is anders, we missen de betonnen blokken met geel/blauw en de Ark. Nu zijn het paaltjes met een nieuw teken, gele pijlen en ook betonnen pilaren, waaruit zou blijken dat deze romaanse weg al uit het jaar 530 stamt.

Onderweg vinden we een picknicktafel met bron (Fuente in het Spaans) Een mand met heerlijke appeltjes aan een hek. Er zijn wat meer voorzieningen voor de pelgrims.

Intussen zien we ook dat we een van de hoogtepunten van de Via de la Plata naderen….. Salamanca. Nog 4 wandeldagen te gaan. Voor ons de eindbestemming van deze Camino.

We lopen dan weer in het bos, dan over open vlakten tussen de heuvels. In november heb je hier bijna licht wat goud lijkt. De graslanden zijn niet verdord, juist niet! Helder groene grasvlakten geven net dat mooie uitzicht.

We zien ergens halverwege een bord met albergue en later café. We zijn verrast, hier helemaal achteraf? Jazeker hier kunnen pelgrims slapen, zeer primitief, geen verwarming, matrassen op een zolder op de grond. “Echt voor de pelgrims”. We worden er gastvrij ontvangen. De percolator koffie van de ochtend wordt in een pannetje opgewarmd. Met een warm hart aan ons gegeven. We nemen er even de tijd.

We vervolgen ons pad en komen dan bij een splitsing. 6 km over de weg of 1,7 km naar ons dorp, Calzada de Bejar. De laatste met nog 100 meter stijgen naar 800 meter. Natuurlijk kiezen we voor het wandelpad met de stijgingen. En….veel makkelijker dan het smalle pad van gisteren.

De uitzichten over de heuvels zijn wederom prachtig. We krijgen er geen genoeg van.

We overnachten in Casa Rural Calzada Romana aan het eind van het dorp. Bij de albergue Alba Soraya lijkt me ook een goede plek. Ik kom hier nog wel eens terug. Bij de bar krijgen we een menu: linzensoep en Spaanse tortilla. We hebben gezelschap van Miet uit België. Zij is gestart in Merida en heeft de bedoeling door te lopen naar Santiago.

18 november, zonnig 3-16 graden, 24 km Hotel Asturias – Banos de Montemayor

Het was wel een heel raar moment vandaag. We werden aangehouden door de Guardia Civil (een soort politie) en moesten onze paspoorten laten zien???? Het blijkt dat ze op zoek waren naar 6 Nederlandse vrouwen. Nu zijn we wel met 6, maar voorzover ik weet, zijn we alleen onderweg van Sevilla naar Salamanca…..we weten niet waarom en hoe of wat…het enige wat we wel kunnen is fantaseren. Zijn ze zoek, wat hebben ze gedaan?

Gisteren waren we van de route om bij ons hotel te komen. Volgens ons boekje konden we een alternatieve route volgen aan de kant van de snelweg waar we al waren. Al snel waren we eruit. We kiezen de oude spoorlijn, en eerst de Camino natural Via de la Plata.

Het is nog koud als we vertrekken, de zon is net op. In de jassen gedoken lopen we eerst 1,5 km langs de weg. Het is nog maar 2 graden en we zien hier en daar vorst aan de grond

Als we bij de oude spoorlijn zijn komt de zon net over de heuvel. Een erg mooi traject dat van het begin af aan rustig stijgt. Alle grote hoogte verschillen zijn eruit gehaald, waar nodig hebben ze rotspartijen verwijderd.

Onze voorraad voor de lunch is helemaal op, dus gaan we naar Aldeneuva del Camino voor een pauze en onze boodschappen voor de lunch. Ook hier is onderweg geen horeca. Met dit mooie weer kunnen we alleen maar genieten van een mooi plekje in de natuur. Om in Aldeneuva te komen gaan we over de snelweg. De bergen zijn dichtbij, we komen nu in de regio Castilie en Leon.

We waren deze ochtend echt verwend met het mooie pad over de oude spoorlijn. De route van Aldeneuva del Camino naar Banos de Montemayor is over de grote weg en we vinden het er druk en gevaarlijk. Tijdens de pauze hebben we het over een alternatief. Er is een pad die weer op de spoorlijn uitkomt, met heel veel hoogtemeters en die 2 km verder is. Wat denk je wat? Deze toppers kiezen allemaal voor dit alternatief. De paarse lijn is de Via de la Plata, de gele lijn hebben wij gelopen.

Door deze keuze is dit het hoogteprofiel. 464 meter omhoog en 142 omlaag.

Wat een alternatief betekent weet je nooit. Je ziet een pad op een kaart en je gaat beginnen. Je kijkt onderweg wat op je pad komt en we zoeken een oplossing hoe we dat kunnen doen. In dit geval was het een hele steile klim over grote stenen. Wel 1 km lang en 100 meter omhoog. We vinden het allemaal een heerlijke uitdaging.

Heel voldaan komen we boven. Yes de stijgproef is ook gelukt. Ik zie die stralende koppies en voel de sfeer. Elkaar helpen waar nodig. Naar boven toe konden we het pad vinden door de blauwe stippen te zoeken. Steeds koos je zelf wat voor jou de beste mogelijkheid was.

Het pad hoog boven het dal was bijzonder mooi. In het dal uitzicht over Embalse de banos. Herfstkleuren tegen de heuvels aan. Ook nu stijgt het pad voortdurend. Vals plat zo ongeveer. Met de gestegen conditie van de afgelopen 2 weken kunnen we het allemaal aan.

We zijn hoog boven Banyos de Montemayor uitgekomen en gaan via een steil paadje naar beneden.

Wederom een mooie dag. We slapen in Albergue Turistico. Een schitterende herberg. De verwarming is aan. We voelen ons heel welkom

In de avond gaan we tapas eten bij de plaatselijke bar. Ik vond het reuze lekker, mosselen met paprika, een stamppot met spekjes, ensalade Russa. En nu? Uitrusten voor een nieuwe dag.

17 november, 18 km, zonnig, 16 graden Ventaquemada Hotel Asturias

In mijn boekje van de Via de la Plata ligt zowel het start- als het eindpunt in een en dezelfde etappe. Je vindt de plaatsen tussen Carcaboso en Aldeneuva del Camino. En ja Ventaquemada is slechts alleen een huis, en dat staat aan een kruising met de Via de la Plata.

Daar vinden we ook een informatie bord, waarop wordt uitgelegd wat de diverse kleuren op de route betekenen. De Via de la Plata wordt aangeduid met een Ark. Die staat bovenop de kubus .De richting is waar de ark open is. Daarnaast staan er of een geel vlak, of een blauw vlak of allebei. Geel is de Via de la Plata, blauw is de oude Romeinse weg, bij geel en blauw loopt de Via de la Plata over oude Romeinse wegen.

We vervolgen de route waar we gisteren opgehaald waren en starten dan ook direct in de natuur. De zon schijnt nog steeds heerlijk. Het is iets kouder dan we gewend waren. Met zoveel zon voelen we ons verwend.

We komen ook al een aanduiding tegen hoe we naar ons hotel teruglopen. Het is iets van de route af. We zullen goed opletten…

Het hoogtepunt van de dag is Caparra. Een Romeinse nederzetting van de 1e eeuw, die in de 3e eeuw al helemaal is gereconstrueerd. Een van de eerste geregistreerde steden in deze regio. We zien er winkelstraten, een badhuis, de overblijfselen van huizen en de grote toegangspoort. We nemen er de tijd om uitgebreid te kijken. Het is op deze dag erg rustig. Voor de pelgrims die er passeren, zou ik zeggen, ga er even kijken.

Daarna is het nog 10 km en we lopen heel relaxed naar onze bestemming van vandaag. Niet veel hoogte verschillen, paden over landerijen, een smal pad tussen landerijen door.

We passeren veel rivieren. Hier en daar moeten we ook nu al gebruik maken van stapstenen om het water en de modder te ontwijken. Het is ook erg groen in deze omgeving. De taxichauffeur zegt dat het er regelmatig regent en de valleien meer vol zijn met water. We kunnen ons voorstellen dat het voor de pelgrims van de Via de la Plata erg nat zou kunnen zijn.

Nog ongeveer 2,5 km te gaan nemen we nog even pauze, voor wevan de Via de la Plata afgaan, op weg naar ons hotel. De bergen tegemoet……

Even ons eigen terras organiseren in de zon. Ons etappe drankje weer verdiend.

16 november, 25 km zon 18 graden, Galisteo Ventaquemada

Dit gebied kent een aantal etappes die zeer lang zijn. Van Galisteo naar Carcaboso is 12 km, dat valt wel mee en daar zijn ook overnachtingsmogelijkheden. Daarna is de etappe naar Aldeneuva 38 km en tussendoor zijn er afslagen naar hostals. We verdelen de route en gaan naar het enige punt waar iemand ons kan ophalen. Dat heet Ventaquemada. Zo kwamen we vandaag op 25 km uit.

In de ochtend vertrokken we na ons ontbijt in Galisteo. De zon was net op. Kleine mistflarden hingen boven de rivier. Een beetje mysterieus zelfs. “Witte wieven” noemen ze dat.

Tot aan Galisteo lopen we langs de weg. Gelukkig niet druk. Het werkverkeer lijkt al weg. De meeste automobilisten gaan goed aan de kant en zwaaien enthousiast terug. Het is licht glooiend en we besluiten tot aan Carcaboso door te lopen. De omgeving is mooi, We zien akkers waar geoogst is, de herfstkleuren laten zich prachtig zien.

In Carcaboso worden we verwelkomd met een doorkijk schelp waar de volgende etappe op staat.

Het kerkje is open. Op dat moment is er een viering en enkelen gaan er binnen. Ze worden verwelkomd door de pastoor en blijven er even. Een mooi moment. Ook vinden een café waar we koffie konden drinken en we kregen er cake bij (biscotte in het Spaans)

Na Carcaboso gaan we weer over de oude romaanse wegen. Onverharde paden. Zover je kunt kijken, weilanden, kurkeiken. Een beetje vergelijkbaar met wat we eerder zagen. Dat verveeld nooit. De natuur heeft zoveel schoonheid te bieden. We vinden weer een eerste klas restaurant met uitzicht en genieten van onze lunch.

Kun je je voorstellen…..eindeloze paden, licht glooiend, muurtjes van stenen en een eind verder ook enorme stenen. Hoe zijn die hier gekomen, vragen we ons af. Het maakt veel indruk…

We lopen steeds over de erven van boeren. We passeren wild roosters en de erven zijn afgesloten met hekken. “Por favor sierren la Puerta” staat er bij. Niet vergeten de hekken weer dicht te doen. We lopen tussen het vee. Zien zelfs dichtbij stieren, maar voelen ons niet bedreigd. Dat was wel even anders bij enkele los lopende honden. Ook die gingen uiteindelijk vanzelf weg. We zagen ezels en paarden en tot onze grote verrassing kwamen die heel dichtbij. Ze wilden zelfs geaaid worden.

Ook al leek het steeds licht glooiend, intussen zijn we wel gestegen. Dat zie je goed in dit overzicht. 227 meter gestegen en 70 meter gedaald. In totaal waren we 8 uur onderweg, dit is inclusief rusttijden.

Op de enige kruising met een verharde weg worden we opgehaald. We gaan het laatste hek door en zien de taxi al staan. We overnachten in Hotel Asturias niet ver van de route, waar we morgen naar toe lopen.

We zijn erg onder de indruk van dag na dag wandelen in zulke mooie natuur. Nog 7 wandeldagen te gaan naar Salamanca.

15 november, 22 km zon 7-20 graden Grimaldo Galisteo

Grimaldo ligt niet precies aan de Via de la Plata, 1 km van de route. We dalen af langs een smal pad en steken een klein watertje over. Zo fijn dat we elkaar helpen met veilig aan de overkant komen.

Nog even de autoweg onderdoor en we zijn op de route. Bijna alles onverhard vandaag, door schitterende natuur.

Zoals je uit dit hoogteprofiel kunt zien, zeker niet vlak. Het blijft glooiend, met af en toe een stevige kuitenbijter. Km’ s langs kurkeiken met dan weer rechts van ons uitzicht, dan weer links. Na een tijdje ook over een heuvelrug met rechts en links uitzicht. Wederom een heerlijke relaxte dag.

Deze kurkeiken waren nog niet kaal aan de onderkant. Dat zie je bij de foto’s van gisteren. De eikels zijn toch net iets anders dan van de eikenbomen. Vooral de hoedjes.

We dalen af naar de weg, de CC293. We passeren een waterbekken. Het verbaast ons dat het landschap zo fris groen is. Het heeft vast te maken met die waterbekkens.

Daarna vinden we een totaal ander landschap. Open, grazend vee en veel loofbomen die hun herfst kleuren laten zien. In combinatie met de wederom strak blauwe lucht een lust voor het oog. Dichtbij Galisteo zien we ook een aquaduct.

Galisteo is een stadje met een ommuurde vesting. We zien het van verre liggen. Vlak voor de stad dalen we flink om het laatste stuk nog een stevige kuitenbijter te krijgen.

Aan het einde van het dorp vinden we onze overnachting. Pension el Parador. Even inchecken en daarna gaan we op pad voor ons etappe drankje.

We hebben een heel huis voor ons zelf met wel 5 slaapkamers en een uitgebreide keuken. Marja en Miets koken voor ons een heerlijke maaltijd met lekker veel groenten. Dat is echt genieten.

14 november, 21 km zonnig, heerlijk warm 20 graden, Tajo Staussee – Grimaldo

Een bijzondere start vandaag in de mist bij Embalse de José Maria Oreal. Het stuwmeer waar we gisteren eindigden. We waren er om 8 uur en zagen de zon later over de mist heenkomen.

Er waren veel hoogtemeters vandaag. Onderstaand kaartje lees je van rechts naar links.

Korte en aangename etappe, door een meer bergachtig terrein. We beginnen de dag op onverharde wegen door bos en mediterraan struikgewas, komen langs de gigantische werken van de AVE.Dit is de hoge snelheidstrein van Lissabon naar Madrid. Een  laatste afdaling naar Cañaveral,dan staan we voor een stevige klim naar Alto de los Castaños en vervolgen we langs een pad door een prachtige weide naar Grimaldo,een klein stadje op 1 km van de route.

Het zicht was voldoende om de pijlen te zien. Direct gaan we klimmen en komen op een hoogte. Langdurig blijven we op de bergrug. Eenmaal boven zijn er niet veel hoogteverschillen. Naast ons zien we een “bak ” met mist. Voorzichtig zien we steeds meer.

Dan komt de zon echt over de mist en de kleur verandert in goud en later zilver. Een kado van de dag.

Op die heuvelrug blijven we genieten van de mooie uitzichten.

Bij het viaduct zie ik een pijl over het hoofd, en lopen we een stukje fout. Miets, Lydia en Marja waren direct goed gelopen en wachten later even op ons.

Over een heel smal pad dalen we naar Carnaveral. Dit is een kleine omweg. Omdat in Grimaldo geen winkels zijn, het zondag is, hadden we behoefte aan een koffie stop met (voor mij) een 2e ontbijt. Tot onze verrassing was er toch een winkel open, zodat we vers brood konden kopen. Dat komt goed uit…..ik zeg altijd pas brood weggooien als je nieuwe hebt…😉

Vanaf Carnaveral lopen we een stukje langs de grote weg. De Camino is een klein beetje gewijzigd en we gaan eerder een pad omhoog. Het is fijner om niet langs een grote weg te lopen. Daarna klimmen we naar Alto de los Castanos.

We lopen door een bos met kurkeiken. De rode bast die je ziet is nadat de kurk van de stammen is verwijderd. Het ziet er vreemd en toch ook mooi uit. Kurkeiken hebben hele andere bladeren dan de voor mij bekende eiken. Wel herkenbaar zijn de eikels, die zijn vergelijkbaar.

Dan is het nog een klein stukje naar Grimaldo. Een heel klein paadje wijst ons naar het dorp. Daar aangekomen treffen we een terras, met een prachtig uitzicht over de bergen. Top gedaan dames, ook klimmen kunnen jullie.

13 november, 24 km zonnig, 18 graden. Van Casar de Caseres naar Tajo Staussee

Unaniem zijn we van mening dat dit een hele mooie route was. Direct na Casar de Caseres gaan we naar een top van een heuvel, waar we kilometers lang bovenop liepen.  En, je ziet het op onderstaand overzicht, in totaal 143 meter stijgen en 256 meter dalen.

De zon was nog maar net op en kleurt zacht geel. Vanaf ons ontbijt café liepen we langs een wit kerkje en de Santiago kerk.

Daarna gaan we direct de natuur in. We kijken de ogen uit. Een goed breed pad, onverhard alleen voor voetgangers en fietsers en plaatselijk verkeer van de boeren die er langs werken. Het tegenlicht is deze ochtend ook bijzonder.

Het doet ons denken aan Zuid Limburg of ook Ierland. Glooiend en een bijna kaal landschap. Lammetjes volop, hier is het gewoon om in november lammetjes te zien. Zeker 14 km over dit prachtige pad.

We zien ook steenmannetjes. Pelgrims stapelen zorgvuldig. Ik leg er ook een klein steentje bij.😉 . Er zijn heel veel grote rotsblokken te zien. In allerlei vormen. We vragen ons af, zijn die hier gelegd of zijn in bepaalde tijden naar boven gedrukt? Wat het ook is, het is bijzondere mooi.

Later lopen we over de erven van boeren tussen de schaapjes. Steeds denken we eraan de poorten te sluiten.

We waren precies toe aan pauze. Zien we in de verte een overdekte picknickplaats. Zouden we daar ook ook langs komen? Miets had al bedacht dat we er toch naar toe zouden gaan. De route buigt af en we komen er precies langs. Een prachtige plek.

In de verte zien we een bak met mist over het grote stuwmeer. Zou dat er nog zijn als we daar aankomen? We zijn verrast….de mist is weg en we zien het in de verte liggen. Zo mooi blauw.

Hier vandaan is het nog 4 km naar het meer. We dalen af over een smal pad. Zigzaggend langs de heuvel.

Intussen komt het stuwmeer langzaam maar zeker dichterbij. Elke bocht geeft een nieuw beeld van het meer. Aan de donkere randen kun je zien hoe hoog het water kan staan.

De laatste km lopen er langs de weg en gaan uiteindelijk over de Tajo. In Tajo zijn op dit moment geen overnachtingen, daarom slapen we in Grimaldo. Een taxi brengt ons heen en terug. Op naar een volgende dag.