Categorie archieven: Meerdaagse wandeling

Kloosterpad dag 2 Berghem Ravenstein

Meerdaagse wandeling,

29 januari, 17 km bewolkt, droog veel wind 10 graden

Vandaag was het stadje Megen het hoogtepunt van deze kloosterwandeling. Hemelsbreed ligt Berghem maar een km of 6 van onze eindbestemming van vandaag. Het Kloosterpad heeft een andere bedoeling dan alleen de afstand. Zo gaan we op zoek naar de kloosters van Haren en Megen.

Na ongeveer 3 km kwamen we in Haren bij het Betlehem klooster. In 1506 is het klooster gesticht. Vanaf 1840 mochten er weer novicen worden opgeleid. De zusters verbleven achter tralies en leefden voor gebed tot 1912. Daarna gaven de zusters onderwijs. In 1965 sloot het klooster. Op dit moment in gebruik als congrescentrum

Op weg naar Megen hebben we veel variatie. Graspaden over het erf van de boer, een verharde weg langs de Vliet. Het valt ons op dat het zo rustig is met wandelaars.

In Megen zijn we toe aan pauze. We treffen het. Her restaurant de Gevangenen toren gaat pas om 12 uur open. Willen jullie alleen een kopje koffie? Dat kan. De mensen zijn erg gastvrij en geven ons ook een boekje met de wetenswaardigheden van Megen. De Gevangentoren was een van de toegangspoorten.

De kapel van broeder Everardus was open. Broeder Everardus was bekend als het Heilige Bruurke. Een eenvoudige broeder, die iedereen in nood opving. Het was intens in gebed voor mensen die in nood waren. In de gevouwen handen van het beeld van broeder Everardus worden ook nu nog briefjes gestopt. We ervaren een intense sfeer in stilte.

We gaan naar de dijk en lopen Megen uit. Daar staat een beeldje van een huisvrouw, die in 1944 onder een waslijntje door keek naar de bevrijders van Market Garden.

Vanaf Megen lopen we door de polders en langs de Maas naar Diemen.

We hadden gezocht of er misschien horeca open zou zijn. We boffen bistro “tante Es” is open. De mensen hebben er zin in en nodigen ons met hartverwarmend, positieve teksten uit om naar binnen te komen. Het voelt voor ons als kadootje van de dag.

We krijgen advies om vooral niet het Kloosterpad naar Ravenstein te volgen, omdat we over een verharde weg met veel verkeer zouden moeten lopen. Wel…over de uiterwaarden van de Maas. Heel af en toe piept de zon een heel klein beetje door de wolken. We vinden het er erg mooi.

Zo kwamen we bijtijds aan in de vestingstad Ravenstein aan. Het stadje ontstond in de 14e eeuw in het grensgebied tussen Brabant, Gelre en Kleef. Bij de Maas werd een kasteel gebouwd om tol te heffen.

Deze dag hebben we als heel bijzonder ervaren. De bijzondere gastvrijheid in beide cafeetjes, de sfeer onderling, ontspanning, vriendschap, warmte. Het is net of we al dagen onderweg zijn. Morgen gaan we de 4e etappe van het Kloosterpad afronden in Velp en gaan door langs Grave, Keent, het Raamdal , kasteel Tongelaar.

Kloosterpad Uden – Berghem

Meerdaagse wandeling, ,

28 januari, 21 km droog en zo’n 7 graden

Een nieuwe uitdaging….we starten vandaag met het Klooster pad in Uden en lopen naar Berghem. Het Kloosterpad is een route in Noord Brabant die het rijke kloosterleven laat zien. Het begint in Den Bosch en loopt naar Megen, Boxmeer Eindhoven en Tilburg. We gaan nu 4 dagen op pad en hopen dan bijna in Boxmeer aan te komen.

Onze wandeling van vandaag start in Uden bij abdij Maria Regie en museum Krona en gaat dan in noordelijke richting over natuurgebied de Maashorst, bezoekerscentrum Slabroek, over heidevelden en door bossen van het Herperduin.

In Uden komen we langs zusters Brigitenesseabdij. De zusters leven er in strikte afzondering en komen gewoonlijk niet buiten. Precies toen we er langs kwamen zagen we 2 nonnen die in de auto stappen. Ik vond het niet kunnen om een foto te maken. Het was toch een speciaal moment. De Kruisheren kapel was geopend.  Vanaf 1670 stimuleren de Kruisheren de devotie tot O.LV. ter Linde die volgens overlevering al bloeit vanaf de dertiende eeuw. Het beeldje zou gevonden zijn gegroeid in een lindeboom op de plaats waar zich de Mariakapel bevindt. Deze kapel en het klooster van de Kruisheren zijn in hun huidige vorm gebouwd in de jaren 1904-1905.

De Maashorst is een groot natuurgebied, waar we regelmatig roosters passeren. We delen daar de natuur met de grote runderen. Die zien we vandaag niet. Het is er bijzonder rustig. Een enkele wandelaar. We komen geen anderen tegen die ook het Kloosterpad lopen.

Het bezoekerscentrum van Slabroek is geopend. Dat we zomaar binnen kunnen gaan en in de warmte van het restaurant kunnen pauzeren. Nooit bij stilgestaan, hoe normaal het was. We genieten er gewoon van.

Vlnr Annemiek, Frances, Tea en ik

De Maashorst kent naast de bossen uitgestrekte heidevelden. Als vanzelf gaat natuurgebied Maashorst over in het natuurgebied van het Herperduin met het Ganzenven.

De etappe van het Kloosterpad vanaf Uden is eigenlijk 28 km naar Megen. De laatste 8 km doen we morgen. Omdat we niet in het Emmaus klooster konden verblijven, heb ik een alternatief gevonden in Ravenstein. (Hotel de Keurvorst) Hier verblijven we 3 nachten. We worden dagelijks gehaald en gebracht. Voor de eerste 2 wandeldagen betekent dit ongeveer 2 dagen van 20 km. Prima om te starten…

Kustpad dag 4

Meerdaagse wandeling

19 januari, 19 km, bewolkt, droog van Oostkapelle naar Neeltje Jans

Het zit er op. Onze 4 dagen kustpad hebben we afgerond. Het mooie Zeeuws-Vlaanderen en Walcheren langs de kust en afgewisseld met natuurgebieden aan de andere kant van de duinen. We startten deze ochtend vanaf Oostkapelle.

Het eerste deel was door de bossen, later door de duinen naar het strand. Wat je misschien niet verwacht als je de naam “kustpad” hoort is de vele afwisseling.

In het bos moesten we extra goed opletten. De bewegwijzering was alleen te zien met hele kleine stickertjes bij de gele pijlen van het wandelroute netwerk. Ik denk hooguit 5 bij 5.

Voor de laatste keer van ons Kustpad naar het strand. Ook deze ochtend is het erg rustig. Het strand is nu een noordstrand en is met laag water erg breed, het heet daar ook “Breezand”. Altijd oppassen dat je niet op een zandplaat loopt en niet meer terug kunt. Ook nu moesten we al een heel klein stukje door het water.

Het blijft altijd mooi. Patronen op het strand. Golfjes in het zand, nog zonder voetstappen. De immense vlakten en het geluid van de golven die over het strand spoelen.

De route wijst echt bij deze trap naar rechts. Was het een storm die de trap en een deel van de duinen heeft weggeslagen of gewoon werkzaamheden? We gaan maar niet omhoog en kiezen een stukje verder een pad, dat later weer op de route aansluit.

De route naar Neeltje Jans is over een geasfalteerde weg rechtdoor over de Oosterschelde kering. We vinden een plekje uit de wind voor onze lunch. Het is vandaag een koude wind. We hebben daardoor een korte pauze. Daarna lopen we direct door. Alles is nog gesloten. Het voelt als de laatste loodjes

Ja….en waar kun je een wandeling in Zeeland het beste mee afsluiten….een visje bij restaurant/viswinkel “Proef Zeeland”. Maar ook om onze 4 dagen af te sluiten voor we naar huis gaan. Terugkijkend op veel gezelligheid, humor, en ook vriendschap. Er voor elkaar zijn, delen en ontvangen. Door de inspanning en elkaar voelen we ons volledig ontspannen. Tot een volgende keer.

Kustpad dag 3

Meerdaagse wandeling

18 januari 21 km, mistig 4 graden, van Zoutelande naar Oostkapelle

“Het is altijd weer” is mijn motto en vandaag hebben we een derde soort weer ervaren. De eerste dag zwaar bewolkt, gisteren zonnig en vandaag dichte mist.

Dat was deze ochtend handig. De route loopt niet ver van ons hotel af en zo liepen we naar de dijk toe. We hebben de auto’s al op het eindpunt Oostkapelle staan, zodat we vanavond zo in de auto kunnen stappen.

Ook na Zoutelande loopt er een prachtig pad door de duinen. We horen de golven en zien alleen het helmgras. Het doet wat met me, geen vergezichten vandaag, we hebben het geluid van onze voetstappen, de fijne gesprekken. Met wat hoogteverschillen leggen we de eerste km af.

Dan lopen we langs de Westkapelse Kreek en Westkapelle. Hier kunnen we bij de bakker koffie kopen. Doen ze alleen voor wandelaars en “buutenlanders”. Wij zijn er blij mee. Vanaf Westkapelle gaan we door de polder en langs kreken. Dat is zo speciaal, we zien bijna niets en horen het geluid van de wulp. Een mooi moment. En ook even later horen we het geklak van paardenhoeven. Populair in Zeeland is het Koetsje rieen.

We gaan terug naar de duinen en beklimmen een immense trap. We voelen het in onze benen. De spieren hebben ook gisteren hard moeten werken.

We lopen ongeveer 3 km hoog over de duinen naar Domburg. Zouden we hier een restaurant open treffen voor “koffie to go”? Jazeker wel! We konden er ook heerlijke erwtensoep kopen en op het randje van het terras zitten. Er zijn wel enkele toeristen in Domburg, maar het is toch erg rustig.

Na Domburg gaan we door een bosgebied van Mantelinge, Hoogduin en Zonneveld. De bomen voelen ook hier een beetje mysterieus. Een leuke afwisseling vandaag.

De zon doet echt zijn best om erdoor te komen. Net als we bij kasteel Westhove zijn, zien we de zon, echt heel even. Onze route gemarkeerd met rood/wit, het kasteel gespiegeld in het water. Met dank aan Joepke voor de mooie foto.

Ook in de mist willen we onze wandeldag graag afsluiten over het strand. Piet rent bijna naar het water….de zee….nog even genieten van de golven, die we nu wel kunnen zien. Ook zien we de strandloper. Een typische strandvogel. Razendsnel op en neer lopen en af en toe een schelpje omdraaien

Deze 3e dag zit er weer op. Een mistige dag met veel afwisseling. We hebben er van genoten.

Kustpad dag 2

Meerdaagse wandeling

17 januari, 24 km, Nieuwvlietbad Zoutelande zonnig 8 graden

Een droom dag! Midden in de winter, zon, een aangename temperatuur, zand, zee duinen. Wat wil je nog meer? Vandaag liepen we van Nieuwvlietbad in Zeeuws-Vlaanderen naar Zoutelande op het schiereiland Walcheren.

Na een goed verzorgd ontbijt bij het Fletcher hotel gingen we op pad. De zon was net op, de kleuren van de duinen zijn goud in plaats van bruin. Een nieuwe dag lacht ons tegemoet. Wat een verschil met de grijze dag van gisteren en dat nog wel op “blue monday”. Voor ons werd de zwaarste maandag een stralend blauwe maandag.

Het verrassende van de kust van Zeeuws-Vlaanderen zijn de prachtige natuurgebieden vlak naast de duinen. De route gaat dan even van de kust af en vlak na Nieuwvlietbad gaan we door de Kleine Polder . Kreken, watertjes en een heus trekpontje. De Kleine Polder hoort bij de Catspolders. De polder werd in 1613 herdijkt.

We gaan terug naar zee. Het zijn hoge trappen die ons naar het pad bovenop het duin brengen. We hebben het warm in de zon met onze winterjassen aan.

Al van verre zie je de vuurtoren van Nieuwesluis. Zwart met wit. Toen ik jong was😉, lag die vuurtoren boven op de dijk. We gingen er graag heen op de fiets vanaf Breskens. De Deltawerken zijn achter de rug en hebben hier gezorgd voor metershogere dijken.

Het is 10 km naar de boot en we halen net de boot van 11.15 uur. Een goed moment om uit te rusten. De auto’s staan in Vlissingen, we kunnen wat bagage uit de rugzakken halen. Vanavond worden de auto’s opgehaald. Daarna lopen we naar het centrum van Vlissingen.

We hebben een pauze bij de oude gevangenis, waar we koffie en wat lekkers “to go” konden krijgen. Het was ons super terras, een bankje in de zon, of gewoon op de grond. Zo is het ook goed.

De hele hoge duinen komen na Vlissingen. De laagstaande zon, tegenlicht, de hoogteverschillen. Niet vergeten even om te kijken, het is hier wonderschoon.

We gaan even van de zee af en lopen door het bos bij Klein Valkenisse. Om weer terug naar zee te gaan beklimmen we een zeer hoge trap, 119 treden. Dat valt niet mee na meer dan 20 km. Ook daar hebben we veel hoogteverschillen.

Het allerlaatste stuk wandelen we over het strand. Inmiddels is het rond 16 uur. De zon zakt al wat verder en geeft gouden kleuren op het water.

Met dank aan Piet, hij had nog energie om naar de zonsondergang te gaan kijken. Ons hotel (hotel Valkenisse in Zoutelande) ligt net naast de duinen, midden in het centrum. Een mooi afscheid van de dag.

 

Kustpad dag 1

Meerdaagse wandeling

16 januari, 20 km, Sluis Nieuwvlietbad, bewolkt, droog 6 graden

Ken je het Kustpad al? Echt een pareltje. Starten in Sluis in het uiterste zuidwesten van Nederland en dan langs de kust helemaal naar het noorden. Wij gaan 4 dagen op pad, Zeeuws-Vlaanderen, Walcheren, Noord Beveland en wandelen tot Neeltje Jans.

Vandaag gingen we met de auto naar Vlissingen, laten de auto daar staan en gaan met de bus naar Sluis. Daar start onze wandeling.

In Sluis vinden we zomaar een café open, we worden van harte uitgenodigd om binnen te komen. Voor een dagje hebben ze toestemming van de burgemeester.

Daarna lopen we helemaal over de buitenwallen van Sluis. Een verdedigingswerk van oorspronkelijk de 14e eeuw.. De wallen waar we nu over lopen dateren van de 17e eeuw en bieden een uitzicht over Sluis en de wateren die eromheen liggen

Daarna lopen we door de polders naar Retranchement. Het pad loopt langs de Belgische grens en kent nog grenspalen. De route wordt over de mooiste wandelpaden geleid. Prachtig hoe de knotwilgen zijn winterse vormen laten zien. In Retranchement vinden we zelfs een picknicktafel. Het is overal zeer rustig.

Na Retranchement komen we bij het Zwin aan. Mijn Zeeuwse hart gaat harder kloppen. Het voelt altijd nog als thuiskomen. Bij het Zwin komt zout water het land instromen, met typische zoutminnende planten, zoals het paars bloeiende lamsoor. In de winter ziet het er bruin uit. Rest overweldigende vlakten, met plassen die door het getij ontstaan.

We kiezen bij Cadzand even voor het strand. We willen toch echt het zand onder onze schoenen voelen. Het loopt zwaar en na een km of 3 gaan we weer landinwaarts.

Het natuurgebied de Verdronken Zwarte Polder is het volgende pareltje langs de Zeeuws-Vlaamsche kust. In de Middeleeuwen was het een geul die in verbinding stond met het Zwin. Eerst ingepolderd, later bij een stormvloed is het overstroomd en is het een nieuw natuurgebied. Een slufter, met kreken en begroeide schorren.

We logeren in Nieuwvlietbad, een hotel direct aan zee. Een prima plek na 20 km wandelen. We kwamen rond 16.30 uur aan. We werden er zeer gastvrij ontvangen. Het etappe drankje was verdiend.

Pelgrimshoeve Kafarnaum dag 4

Meerdaagse wandeling,

23 augustus, 24 km, droog, bewolkt 20 graden

Het klavertje 4 is afgerond. Vandaag gingen we naar het westen, de Neterselsche heide. De route heet “De Verstillingsroute”

Verstillingsroute van Vessem, Casteren, dal van de Grote Beerze Netersel, Neterselsche heide, Westelbeers

Waarom heet het de Verstillingsroute, vragen we ons af. Eigenlijk weten we het wel. De mooie natuur, de rust, de bloeiende heide, we worden er stil van. Wat maakt jou stil staat in het boekje? Een kaarsje opsteken in het kapelletje voor jezelf of je dierbaren, een mail ontvangen waar ik verlegen van word, samen in stilte in de kapel doorbrengen. Het zijn de kleine dingen die het doen, waar we vandaag even bij stil staan. Opgewekt gingen we vandaag de deur uit. Uitgezwaaid door Jan en Anneke de vrijwilligers van de Pelgrimsherberg.

Ook vandaag hebben we geluk wat het weer betreft. In de nacht heeft het veel geregend, we gingen de deur uit en het was droog. Net ten zuidwesten van Vessem op weg naar Casteren treffen we een “verstild ven”. Het natuurschoon ligt voor onze voeten.

Het gaat maar door met “genieten momenten”. De paden langs de Grote Beerze, het natuurgebied Dal van de Grote Beerze met bossen en heideveldjes.

Daarna komen we bij de Neterselsche heide. De heide staat volop in bloei. Ook vandaag zien we geen wandelaars. Het is natuurlijk maandag, maar toch…zijn er dan zo weinig wandelaars die dit prachtige gebied kennen? Wij vinden het prachtig.

In de Mariakapel in Westelbeers vinden we ons verstillings moment. De kapel is van 1637, waarschijnlijk ontstaan na een pestepidemie.

Vandaag is vooral ook een wandeling met vergezichten. Langs de riviertjes, de boerenerven en ook op de terugweg naar Vessem langs heide gebieden. De geuren van de heide en de paarse kleur maken het nog net iets mooier.

Natuurlijk sluiten we onze dag af met een etappe drankje.

Dank je wel Gerard, Hilde, Lida en Anneke voor de fijne tijd. De warme vriendschap en het samen onderweg zijn. Tot een volgende keer.

Tot slot een mooie tekst uit het boekje: “Omdat ik geweest ben, waar ik geweest ben. En jij nu bent waar jij nu bent, zal ik nooit helemaal kunnen zijn, waar jij nu bent en jij nooit helemaal kunnen zijn waar ik geweest ben. Maar we kunnen elkaar het verhaal vertellen. En dat zal voldoende zijn. (Van Awraham Soetendorp)

Pelgrimshoeve Kafarnaum dag 3

Meerdaagse wandeling,

22 augustus, 24,5 km droog (!) 20 graden

Vandaag alweer de 3e dag van onze mini pelgrimage vanaf de pelgrimsherberg Kafarnaum. De route heet Stroom en bosroute. Stroom: we lopen in het dal van de Kleine Beerze, bos, via het E3 strand gaan we door de bossen naar het noorden terug. Deze route ligt ten zuidoosten van Vessem.

De Stroom en Bosroute

Het zou de slechtste dag van de week zijn met veel regen in Vessem. Iedere dag dat we keken, leek de regen voor Vessem aan ons voorbij te gaan. Zouden we zoveel geluk hebben? 2 druppels waren er bij vertrek, en nog 2 druppels bij aankomst. Ja! We hebben geluk de hele dag blijft het droog. In de nacht had het wel veel geregend en het dal van de Beerze is bekend als nat terrein. Soms gingen we links,van weer rechts van de plassen. Het is er erg mooi.

Dit deel van de route is van de Via Monastica en recent gemarkeerd met deze blauw gele bordjes. Ze vervangen de oranje blauwe stickers en hier en daar is de route aangepast. We vinden makkelijk de weg. Het is ook een pad geworden met natuuropdrachten, zoals hier bij onderstaande foto, een detail en een overzicht van iets natuurlijks.

Daarna volgen we de route naar het E3 strand. Volgens het boekje is er daar een restaurant. Het is toch nog een eind van de route, we schatten ruim 1 km meer. Even overleggen: zou het open zijn, we kunnen ook aan het strand zitten… Uiteindelijk kiezen we ervoor om te gaan kijken. We voelen ons verwend. Ze zijn eigenlijk niet open, en toch mogen we al binnen komen. We waren toe aan pauze, er stonden al 10 km op de teller.

In Knegsel komen we langs het monument van de oude kerk. Het is het Heilig Hart monument en je ziet de fundamenten van de kerk.

De directe omgeving van Knegsel is zeer bosrijk. Ten noorden van Knegsel ligt een afwisselend natuurgebied. Beukenlanen, smalle graspaden….we kunnen er geen genoeg van krijgen.

Bij de open plek in het bos waar vroeger de molen heeft gestaan hebben we onze pauze. Het heet er de Molenberg.

Het laatste deel van de route is meer open, langs de erven van de boeren. De lucht kleurt af en toe erg donker, met een zonnetje eronder. De maïs kleurt mooi onder die donkere lucht.

Ook vandaag hebben we ons etappe drankje bij restaurant de Gouden Leeuw, op de hoek bij de pelgrimsherberg. Toen we er vertrokken, moesten we toch nog even de regenkleding aan… Op naar de laatste wandeldag. Tot slot voor deze dag, een tekst uit het routeboekje: “door te lopen ontmoet ik je elke keer opnieuw, mijn beste reisgenoot”.

Pelgrimshoeve Kafarnaum dag 2

Meerdaagse wandeling,

21 augustus, 20 km, warm en af en toe zon 25 graden, Heideroute

De 2e dag van onze mini pelgrimage brengt ons naar het noordwesten. Langs de Kleine Beerze naar Middelbeers en terug over de Landschotse Heide. Opnieuw een zeer mooie wandeling, bijna allemaal onverharde paden.

Waar het gisteren vooral het wandelroutenetwerk was, is het vandaag deels Via Monastica en vanaf Middelbeers de lange afstand route “Pelgrimspad” die vanaf Amsterdam naar Maastricht gaat. Deze keer lazen we de route en waar het onduidelijk zou kunnen zijn waren stickers geplakt. De richting is waar de sticker is geperforeerd. Goed opletten dus. In combinatie met de door mij gebruikte app, lukt alles heel goed.

Vanaf Vessem worden we langs volkstuintjes geleid. Ons pad er naar toe ingezaaid met bloemen. Blauw, geel, wit we zien er veel. Ook insecten en wantsen. Voor hen is het zomer.

In de ochtend is het gras nog nat. De paden, zijn smal, onverhard en we zien veel van het landelijke Brabant. Boeren die gastvrij wandelaars over hun erf laten lopen. Ook nu op deze zaterdag zijn er bijna geen wandelaars te bekennen.

We komen ook langs de “strijkster”. De legende gaat dat zij met haar handen kon genezen. Een kunstenaar heeft een beeld ontworpen en je kunt ook je handen in haar handen doen….het zou verlichting brengen.

Voor de weg naar Middelbeers, volgen we de Kleine Beerze een kronkelend riviertje met vele libellen en waterjuffers.

Na Middelbeers volgen we rood/wit de wegwijzers van de pelgrimsroute en komen zo bij de Landschotse Heide. In deze tijd van jaar staat de heide in bloei, we kijken uit over het meer en wandelen er helemaal omheen. Voor onze pauze zoeken we een plekje bij het meer. Even van de route af, een bijna helemaal overwoekerd pad, met hekjes en een trapje om over het prikkeldraad te komen.

 

De laatste loodjes terug naar Vessem…..waar ons etappe drankje op ons wacht. Gezellig. Ook Anna sluit bij ons aan..Een heerlijk moment om nog even stil te staan bij de ervaringen van die dag.

Pelgrimshoeve Kafarnaum dag 1

Meerdaagse wandeling,

20 augustus, 16 km droog 22 graden

Hier vanaf de Pelgrimshoeve in Vessem is er een mini pelgrimage van 4 wandeldagen, een klavertje 4, iedere dag een andere richting. Een gastvrije plek voor je voorbereiding van je Camino. Wij worden er ook heel gastvrij ontvangen. Een warm bad!

De Merenroute

Onze eerste dag is een wandeling van 16 km in het noordoosten van Vessem Deze wandeling hebben we ervaren als een heel afwisselende wandeling. Tussen Vessem en Wintelre ligt het Groot- en Klein meer, 2 natuurlijke vennen.  We zijn:  Marion (vandaag te gast), Anneke, Lida, Hilde, Mieke en Gerard.

Direct vanaf Vessem wandelen we door grote bosgebieden. Dennenbossen, loofbossen, prachtige struinpaadjes.

Na de vele regen van het afgelopen weekend ervaren we hoe heerlijk het is, door een bos te lopen. De geuren van natte dennenbossen , modder en mos komen je tegemoet. Al het stof is er door de regen afgespoeld. De muggen en dazen laten zich volop zien….daar hebben we wel wat voor.

Bij het Grootmeer zien we de heide in bloei staan. Velden vol. Kennelijk heel schoon water. We zien enorm veel libellen, zelfs veel paringswielen. Dat zou ik nog eens mooi vinden te fotograferen. Dat lukte niet tijdens de vlucht.

Juist daar kwam de zon er even te voorschijn. Een bankje met dit schitterende uitzicht, daar willen we wel even pauzeren. Na het meer waren er ook bospaden. Meer open aan de rand met uitzicht over de landerijen van de boeren. Velden worden omgeploegd, de maïs staat hoog.

Vlakbij Vessem komen we langs de Mariakapel met gebrandschilderde ramen. Sfeervol….hier in Brabant steken veel mensen die er langs komen een kaarsje aan.

Mariakapel met een fraai keramiek Mariabeeld.

De route is zo mooi gekozen, de mooiste paadjes krijgen we te zien. We eindigen precies bij de Pelgrimshoeve. Natuurlijk hoort daar ons eerste etappe drankje bij. We zaten daar net en er kwam een vrouw met rugzak voorbij. Dat moet haast wel een pelgrim zijn. (Anna) Ze sluit zich gezellig aan bij ons. Ze kwam terug van de Via Monastica en voor ze naar huis zou gaan wil ze nog even de warme gastvrijheid ervaren van de Pelgrimshoeve.

In het boekje van de routes, staan ook hele mooie teksten die ik graag met je deel.

Gaandeweg de weg gegaan, de weg gegaan om stil te staan om stil te worden stil van binnen gaandeweg de weg naar binnen” Van: Leo Jacobs.

Voor de lezers van dit blog, morgen vertrekt Irene voor de Camino Portugues langs de kust en Simone voor de Camino vanaf Sarria. Heel veel succes, buen Camino. Ook zij maken dagelijks een verslag, dat jullie ook kunnen volgen.

 

Smokkelpad dag 4

Meerdaagse wandeling

4 augustus, Overdinkel, Gronau, Losser, 20 graden droog

Wat een bijzondere ervaring. Ons Smokkelpad in Twente over de Duitse grens. Vandaag gingen we van Overdinkel naar het zuiden, de Duitse plaats Gronau, even de bebouwde kom van Losser aanraken en daarna eerst langs de weg en door het bos naar de Judith hoeve

We vertrokken vanaf de Gerardus Majella kerk in Overdinkel door het kerkebos. Bijzonder mooi aangelegd met houtsnijwerk van de Kruisweg, een waar labyrint en door de zon beschenen glas in lood. Een aangename start.

Op weg naar Gronau kwamen we bij een wegversperring. De rivier de Dinkel kent vaak overstromingen en op dit moment zijn ze hier aan het werk om de Dinkel meer ruimte te geven. We vragen na of we er door kunnen. Bouwvakkers zeggen dat het kan, buurtbewoners geven aan dat het onmogelijk is. Wel worden we verwezen naar een bakker….daar zouden we koffie kunnen krijgen en wat lekkers, blijkt later. Daar hebben we wel 2 km extra voor over.

Helaas betekent dit dat we 5 km over de weg lopen tot we bijna in Losser zijn.Daar zien we een nest van koeien… Dit kunstwerk is van 2003. Ieder in de omgeving kent het wel.

Rond 13 uur hebben we pauze. Het Smokkelpad kent vele onverharde paden. We hebben onze pauze bij een bankje. Zo weinig hebben we nodig, een bankje, een vuilniszak en even tegen een boom uitrusten.

Het laatste stuk is veelal door het bos. Niemand te zien. Wat een rust. We genieten van alle laatste stappen.

Bij de Judith hoeve bereiken we het eindpunt van ons Smokkelpad. 4 dagen genieten van de mooie natuur, de uitstapjes naar Duitsland van de fijne gesprekken onderweg en de vriendschappen die tijdens de wandeling ontstaan.

Dat gaan we vieren….voor enkelen de eerste keer om 4 dagen ongeveer 20 km te lopen, voor anderen om het weer opnieuw te ervaren. Ik ben trots op jullie en denk met veel plezier terug aan deze dagen

Een toepasselijk biertje ” de Smokkelaar”. Welkom terug wandelaars, tot een volgende keer.

Smokkelpad Twente dag 3

Meerdaagse wandeling

3 augustus, 20 km, via de Duitse grens naar Losser en Overdinkel, bewolkt, droog 20 graden

In dit mooie, voor mij onbekende, Twente is het echt genieten. De stilte, de natuur, de grenspaden, bijna geen auto’s te horen, een gebied dat zeker de moeite waard is om te ontdekken.

Hemelsbreed is het maar 10 km. Je ziet door al die bochten door de mooie gebieden dat wij er zeker 20 van maken.

Regelmatig passeren we rivier de Dinkel. De rivier lijkt niet heel hoog te staan. We zien zelfs een zandbank.

In Losser zelf worden we langs oude gebouwen geleid. Zoals hier, Erve Kraesenberg. Een boerenerf van de 17e eeuw. Het was helaas gesloten toen we er voorbij kwamen.

Aan de rand van plas Oelemars staat een uitkijktoren. Gerard beklom deze 106 treden en kon van boven naar beneden ons fotograferen, net kleine mieren.

Het Oelemars is door de mens gevormd. Ooit was het een hoogveengebied, dat gecultiveerd is door zandwinning. Nu een belangrijk natuurgebied voor vogels met vele soorten.

Steeds gaan we naar en over de Duitse grens terug. Zo komen we ook langs het Franciscaner klooster Barbel. We nemen er een kijkje. De kerk is altijd open. Erg mooi is de mozaik van de voorgevel.

Steeds hoopten we de drielandensteen te zien. We waren er dicht bij, maar zagen het niet. Wel vonden we de toeristische informatie. Drie landen? Het stamt uit 1659, de plaats waar Nordrhein Westfalen, Niedersachsen en Nederland samenkomen

Dan het laatste stuk naar Overdinkel. De Smokkelplaats. Dat komt omdat Overdinkel precies aan west, Zuid en oost door Duitsland wordt omgeven.

Daar staan de auto’s op ons te wachten. Geen horeca daar, dus na een kleine pauze gaan we terug voor ons etappe drankje bij het hotel.

Morgen de laatste km van ons Smokkelpad. Ook deze dag lijkt weer een droge dag te zijn…. We kijken er naar uit

Smokkelpad dag 2

Meerdaagse wandeling

2 augustus, half bewolkt, 20 graden, 22 km vanaf Denekamp naar het zuiden

Het is wel een beetje plannen vandaag. We streven naar ongeveer 20 km per dag. Waar kom je uit, waar kun je parkeren en hoe komt iedereen weer bij het beginpunt. Hier bij de grens is er geen openbaar vervoer en we kiezen ervoor 2 auto’s bij het eindpunt te zetten. Dus eerst 3 personen bij het beginpunt brengen, doorrijden naar het eindpunt en de 2 chauffeurs van het eindpunt weer naar het beginpunt brengen. Ik hou wel van puzzelen, zeker als alles past.

We beginnen bij het Omringkanaal van Denekamp aan de Stroothuizerweg. Het is heerlijk wandelweer vandaag. Het zonnetje schijnt en het licht in het water, spiegelt de wolken. We hebben er zin in!

Hier in Twente vinden we het prachtig. Langs boerderijen, kleine paadjes, bospaden, voor elk wat wils.

We lopen op de grens van Duitsland en Nederland, de Vrijdijk. Bekend door het smokkelen van bv boter, sigaretten en drank. Om de smokkelaars op te sporen werden Commiezen gestationeerd in de Commiezen hutten.

Die Commiezen hutten liggen half verscholen, ze liggen een beetje verdiept. Binnen in kun je bij slecht weer schuilen. ( En ze zijn ook gebruikt als toilet😐)

Op het moment dat we pauze willen nemen worden we verrast door een huisje, waar we zelf koffie kunnen maken en zelfs met een QR code kunnen betalen. We voelen ons zomaar verwend met deze Twentse gastvrijheid.

Het is mooi om te zien. Bermen bezaaid met bloemen. Hier bv met zonnebloemen, die net open zijn gekomen.

We vervolgen onze weg. Er zijn veel fietsers onderweg, meestal is er een wandelpad naast het fietspad. Aan de Duitse kant staat er soms een hek en we zien ook grenspalen.

Hier en daar staat een Twentse tekst. Gerard begrijpt dat wel, het lijkt erop. Er staan ook hier QR codes bij, met informatie over het Smokkelpad.

Hij heeft een slecht humeur…..

Precies als we denken, waar zouden we pauzeren, vinden we weer zo een gastvrije plek.

Zomaar de grens overgaan voelt nu ook wel een beetje als smokkelen. We zijn op “doorreis” en gaan na een km of 4 weer terug naar Nederland. Niemand die ons kwam controleren. Wel kun je je hier voorstellen dat controle vroeger belangrijk was.

De laatste loodjes. We gaan naar het eindpunt, daar waar de route 30 km aangeeft. Hier zijn geen wegen over de grens en we hebben de auto’s aan de Nederlandse grens staan. Daar komen toch nog 1,5 km bij. Geen probleem….ieder is goed getraind en het gaat erg goed.

Niet ver van deze brug staan de auto’s op ons te wachten. Daar waar de Losserdijk, overgaat naar de Denekamperdijk. Daar gaan we morgen verder. Verder op ons Smokkelpad. Wat was het een heerlijke dag. Bij ons hotel op het terras drinken we ons etappe drankje.

Smokkelpad Twente dag 1

Meerdaagse wandeling

1 augustus, 14 km, bijna droog 20 graden

Een nieuw avontuur vinden we in het Smokkelpad in Twente. In totaal 62 km op de grens met Duitsland. We volgen de grijze lijn op onderstaande kaart. Gemarkeerd met wit paarse bordjes.

Wandelen in de voetsporen van smokkelaars: dat doe je in het oosten van Twente. Terwijl je door een landschap met weilanden, woeste gronden, bossen en beken wandelt, kom je langs oude ‘commiezenhutten’, zoals die aan de Vrijdijk. Vanuit deze hutten speurde de ‘commies’ de omgeving af.

Vandaag waren we om 12 uur in Beuningen. Ons overnachtingsadres is 1 km van de route. (Fletcher) Na 1 km waren we aan het begin van de route. Vandaag rondom Denekamp, met extra km van en naar ons hotel.

We zijn van links naar rechts: An, Gerard, Marjolein, Riny en Marjo.

We hoopten op een droge dag. Onze voorspellingen van diverse apps waren heel verschillend. Deze hebben we tenminste vastgelegd 😉, het is tenslotte zo voorbij.

We dachten nog….de regenjassen moeten echt aan. Wat blijkt…… het valt reuze mee. Het zet niet door en het blijft bij wat druppels.

Wat is het hier een mooie omgeving. De boerderijen liggen ver van elkaar. Het is licht glooiend en de gewassen op de akkers groeien weelderig.

Op het moment dat we even willen pauzeren, is het een beetje aan het regenen en kunnen we droog zitten onder een brug.

Langs het omleidingskanaal aan de oostzijde van Denekamp gaan we naar het zuiden. Een mooi onverhard pad met inderdaad een zeer dreigende lucht.

Omleidingskanaal

Bij een volgend knooppunt gaan we van de route af om weer naar ons hotel terug te gaan. Dichtbij is een museum met terras, waar we ons eerste etappe drankje kunnen gebruiken. Ja…in de ☀️. Echt genieten. Zo sluiten we onze eerste dag af.

Via Coriovallum dag 5

Meerdaagse wandeling

10 juni, 22 km zonnig 27 graden

Yes! Deze schitterende Camino, de Via Coriovallum, in Zuid Limburg zit erop. 119 km prachtige vergezichten, dagelijks heuvels en ook overal stempels voor in ons pelgrimspaspoort.

Vandaag het laatste deel. Een voor mij onbekend gebied van Heerlen naar Houthem. Met druivenranken, glooiende vergezichten. Veel open terrein, zodat de landschappen bijna bij elke bocht anders zijn.

Etappe Heerlen Houthem

We vertrekken direct van ons verblijf Nivon Natuurhuis Eikholt. Heel ideaal voor deze Via Coriovallum omdat het dichtbij het station is en (op Vijlen na) alle etappe plaatsen aan in station liggen. Voor ieder was hier een 1 persoonskamer beschikbaar, de gastvrouw en heer zijn hartverwarmend, de schitterende tuin voor het huis.

Het eerste deel is de stad uit en is wat saai. Vanaf Kunrade hebben we mooie wandelpaden.

Ook passeren we de Kunrader steengroeve.

Heuse wijngaarden, waarvan de wijn plaatselijk te koop is bij de supermarkt.

De vergezichten rijgen zich aaneen. Granen velden, bomen rijen, blauwe lucht. Kun je je voorstellen hoe we dit allemaal in ons opnemen?

In het dorpje Winthagen ligt kapel OLV Sterre de Zee. Hier vind je een speciale stempel van de Via Coriovallum. De adressen van de stempel plaatsen vind je op de site van Via Coriovallum. De stempels halen draagt bij aan ons Camino gevoel.

De eerste koffie laat even op zich wachten. Die vinden we in het dorp Klimmen tegenover de kerk. In Limburg vind je vele heel sfeervolle kapellen en wegkruisen.

Net na het terras missen we een afslag en daardoor ook de stempel bij rustpunt “Achterum”. Ook waren we al wat afgedaald en kozen ervoor niet terug te gaan. Hoog boven Valkenburg is kapel De Kluis te vinden. Zeer mooi gelegen, tijd voor onze lunch. Het uitzicht over Valkenburg is erg mooi.

Door de bossen dalen we af naar Valkenburg. Haarspeld bochten om langzaam te kunnen dalen. Holle wegen, een beetje welkome schaduw.

In Valkenburg is het echt druk. Een echte vakantie plaats. We lopen door naar Houthem. Het laatste deel is vrijwel vlak. Wat heb ik trots op de wandelaars. Voor Cees, Marianne en Margret de eerste keer met een meerdaagse wandeling met heuvels. Een prima training voor een komende Camino.

Nog even met de trein naar Heerlen, de laatste 1,4 km naar het Nivonhuis en het etappe drankje in de schaduw rijke tuin. Wat was het geweldig

Met vermoeide voeten, een warm hart nemen we afscheid….van wie zouden deze voeten zijn?

Of met de woorden van Pauline: “het waren heerlijke dagen. Jezelf kunnen zijn en warme harten ontmoeten om samen een stukje levensweg te bewandelen. Het was een prachtig avontuur, wat ik meedraag in mijn hart”

Dank jullie voor deze mooie dagen. Je mag trots op jezelf zijn. Je moed om te stoppen als het nodig is en je moed om door te gaan, als het net kan. Ik heb erg van jullie mogen genieten en zal met een glimlach terugkijken en de herinnering vasthouden.

Via Coriovallum dag 4

Meerdaagse wandeling

9 juni, 23 km, zonnig 25 graden Van Vijlen via Bocholtz naar Simpelveld en daarna Heerlen

Etappe Vijlen Heerlen

En dat was vandaag makkelijk….geen trein om bij het beginpunt te komen en ook geen trein om in Heerlen te komen. Dat was maar goed ook. Een zware etappe met veel hoogteverschillen, waar we onze tijd goed konden gebruiken. Om 9 uur de deur uit en om 17.30 in Heerlen.

In de vroege ochtend liepen we Vijlen uit. Vijlen ligt hoog, dus we begonnen dan ook met een daling. Nog een beetje ochtend nevel, zodat de heuvels een klein beetje verstopt waren.

Meteen daarna start een klim naar de abdij St. Benedictus berg. Als je daar aanbelt kun je er een stempel krijgen. Om 9.30 uur is er een mis. Dat is heel bijzonder om mee te maken. Er zijn daar nog paters die Gregoriaans zingen. Tip voor de lezers, die ook uit Vijlen starten…. vertrek om 8.30 en ga voor de mis naar binnen.

Kruis voor de abdij St. Benedictus berg

Meteen voor de abdij start een smal bospad en later door de velden op weg naar Bocholtz.

Voortdurend zitten er stevige klimmetjes bij. In welke richting je ook kijkt het glooiende Limburgse landschap is erg mooi. Op deze woensdag is het erg rustig. We zien slechts enkele wandelaars langs komen. Een oase van stilte.

In Bocholtz zouden we ook een stempel kunnen krijgen bij café Oud Bocholtz. Dat klopt….de eigenaar heeft een hele mooie stempel en zei ons dat we de eersten zijn aan wie hij de stempel geeft. Gisteren hoorden we dat de Via Coriovallum nog niet zo bekend is. Net voor Corona tijd afgerond en gewacht met publiciteit. We vinden het echt de moeite waard en ik zou zeggen…ga deze prachtige wandelingen ontdekken.

Stempel van Café Oud Bocholtz

Ook van Bocholtz naar Simpelveld blijft het stijgen en dalen bij de grot van Lourdes hebben we onze lunch. Precies op dat moment ontstaat er een wonderlijke schaduw op de muur, precies als ik een foto van Maria wil maken. Het raakt me, zo speciaal. Het is het spel van schaduw en licht. Even later was het weg.

 

We passeren snelwegen met behulp van voetgangers tunnels. Cees had precies op het juiste moment een foto kunnen maken. Dat blijft altijd mooi!

Van Simpelveld naar Heerlen gaan we over het Molsberger voetpad en later door het Imstenradarbos. Glooiende beukenbossen, graslanden en akkers en dat allemaal met heel veel hoogte verschillen en ook extra hindernissen door omgevallen bomen. Mogelijk dat het na regenval glad zou kunnen zijn.

Het blijft maar stijgen en vlak voor boscafe la Diligence hebben we nog even een korte pauze. Hier de omgevallen boom als makkelijke stoel ipv hindernissen om steeds over heen te klimmen.

Tot slot komen we Heerlen binnen via de Caumerbeek en het Aambos. We zijn verbaasd dat je Heerlen bijna helemaal met parken is omgeven, zodat je niet in de gaten hebt dat je zo dicht bij het centrum bent.

We sluiten de dag af bij restaurant de Twee Gezusters. Een van klooster omgebouwd restaurant, met prachtige tuin, waar we weer een pelgrimsmenu krijgen. Vandaag was dat het Limburgse zuurvlees. Dat was genieten.

Morgen nog een dag te gaan dan Heerlen naar Houthem en dan zit Via Coriovallum er op.

Via Coriovallum dag 3

Meerdaagse wandeling

8 juni, 20,4 km Houthem Vijlen, zonnig 25 graden

Op deze heerlijke en prachtige wandeldag werden we getrakteerd op een strak blauwe lucht met veel zon. Het lijkt wel of we in Frankrijk op vakantie zijn en zomaar in het mooie Zuid Limburg wandelen

De etappe is van Houthem naar Vijlen en daarom vertrokken we na het ontbijt naar het station. 1,4 km en het is heerlijk fris. Hier op de achtergrond het Nivonhuis van Heerlen.

De route is naar Vijlen en Vijlen is het hoogst gelegen dorp van Nederland. Dus dat wordt klimmen. Er zaten inderdaad een paar steile stukken tussen, maar we hebben vooral geleidelijke stijgingen ervaren. Ik ben trots op de kanjers, die dat zomaar even doen.👍

Een heel bijzonder gebied waar we vertrekken. De tuinen van Chateau Gerlach met de verzameling beelden en ook het beeld van de pelgrim.

Ook hebben we daar een stempel gehaald.

Daarna gaan we door natuurgebied Ingedael en volgen de Geul. Een heel mooi schaduw rijk gebied met tussendoor mooie vergezichten en de bomen met maretakken.

De eerste klim komt erna, op weg naar het plateau van Margraten. Holle wegen met uitgesleten mergelranden.

En ja na zo een stevige klim hebben we toch zeker al koffie verdiend. In Sibbe was het restaurant al open en de bakker was net langs geweest met de vlaaien en we laten het ons goed smaken.

Op het plateau van Margraten is het min of meer vlak. Wijdsheid en mooie panorama’s geeft dat.

In de schaduw van een paar bomen hebben we onze lunch. Tomaatjes, komkommer, is dat geen 5 sterren plek?

We dalen af naar Gulpen en Wittem, ook bij het klooster kunnen we een stempel halen.

Toch maar eens intreden?

Voor het laatste stuk nemen we nog even pauze. Het begint warm te worden. En dat voor de klim naar Vijlen over paden die vol in de zon liggen

De laatste loodjes…..toch nog even een kleine daling en stijging voor we de kerk van Vijlen zien. Wat een heerlijke derde dag. Dat etappe drankje hebben we weer verdiend.

Via Coriovallum dag 2

Meerdaagse wandeling

7 juni, 20 km heerlijk wandelweer 22 graden.

Etappe Spaubeek Heerlen

Een wonderschone etappe vandaag, die we beginnen bij station Spaubeek. Dat was nog wat. We liepen naar het station en zouden de trein van 9.22 uur nemen. Er staat een trein die om die tijd vertrekt, we stappen in. Er wordt omgeroepen dat het de trein naar Maastricht is en dat die stopt in Houthem.🤔oei……de verkeerde trein. We moeten de trein richting Sittard hebben. Die stopt wel in Spaubeek. Snel de trein uit. En ja, gelukkig konden we nog zeer snel naar de andere trein. In 15 minuten waren we in Spaubeek.

In Spaubeek nog komen we langs de Anna kapel. Een plaats waar we een stempel kunnen vinden. We zijn zo goed op weg geholpen, we hebben informatie ontvangen waar we een stempel kunnen halen en wat we nog meer met het pelgrimspaspoort kunnen doen.

De stempel van de Anna kapel zit aan een ketting vast. Margret wil die wel voor iedereen stempelen. Zo speciaal om de stempels te halen. Die zijn speciaal voor de Coriovallum gemaakt. We voelen ons de koning te rijk.

Het eerste deel loopt door het Geleenbeekdal. Soms lopen we aan de rechterkant, soms aan de linkerkant van de Geleenbeek. Na 5 km kwamen we bij een schitterende plas met terras……doen we het of doen we het niet. We nemen het ervan. Zo een mooie plek kunnen we niet aan ons voorbij laten gaan.

In dat restaurant (Brasserie peil 5) werd ik geraakt door deze tekst. Thuis…..waar je mag zijn wie je bent… Zo voelt het onderweg steeds weer. Warmte, vriendschap, delen…en dat al na dag 2.

Dan gaan we naar kasteel Hoensbroek. We vervolgen de mooie paden door het Geleenbeekdal. Een licht glooiend pad door mooie natuur weelderig begroeid.

Het is niet ver van de stad Heerlen en van grote wegen. Dat merken we als er tunnels zijn zoals deze. Versierd met de regenboog kleuren. Heel erg mooi.

We nemen de tijd voor een bezoek aan het kasteel. Vorig jaar heb ik voor het eerst een museum jaarkaart gekocht en daarmee konden we zo vast binnen. Even registreren….. Ook met het pelgrimspaspoort kreeg je korting.

Van heel dichtbij zagen we de ooievaars voer voor hun jongen brengen, een nest op een van de daken van het kasteel.

Later lopen we langs de Caumerbeek en langs de mijnsteenberg Oranje Nassau. Hier uitgebeeld met een tekening op de muur. Cees houdt een oogje in het zeil.

We lopen de stad in en zijn op tijd voor de rondleiding in de St Pancratiuskerk. We zijn de eerste groep van de eind 2019 ontstane Via Corriovallum. Zeer enthousiast laten Jan en Peter de kerk zien. In de gevel bij de voordeur een beeldje van de pelgrim. De kerk is zeer mooi met fresco’s en veel glas in lood. De moeite waard.

Wat een geweldige dag. Tot slot een etappe drankje op de markt en daarna voor een heus pelgrimsmenu naar restaurant de Twee gezusters. Daar worden we verwend met een heerlijk maal. Het dagmenu voor € 8,75 en met het pelgrimspaspoort een drankje inbegrepen. Daar worden we als pelgrim toch helemaal blij van….😉

Via Coriovallum dag 1

Meerdaagse wandeling

6 juni, 15 km, Houthem – Spaubeek, bewolkt 22 graden

Via Coriovallum is een Camino ten westen van Heerlen in een 8 vorm. Voor ons vandaag van Houthem naar Spaubeek. Een prima etappe om in de middag mee te starten. Op de kaart van het meest westelijke punt naar het noorden.

Daar gaan we dan…..een nieuwe uitdaging. En het voelt als echte Camino met, de bekende gele schelpen, een pelgrimspaspoort en stempels. In totaal 119 km lang.

Daarnaast is er ook een goede beschrijving bij en de wandeling is als GPX track te downloaden.

We komen uit alle delen van het land en zijn om 11.30 in Heerlen. We logeren in het hele sfeervolle Nivonhuis, 1,5 km van het station. We zijn: Paulien, Marianne, Margret, Cees, An, Joke en Mieke

We starten met een kortere etappe, die licht glooiend is. Van Houthem naar Spaubeek. Etappeplaatsen aan een station en dat is heel handig. In 20 minuten waren we van Heerlen naar Houthem.

Etappe Houthem Spaubeek

Het is prima wandelweer, door de bewolking een graad of 22. Het ziet er wat het weer betreft goed uit de komende dagen. Droog weer en steeds meer zon. We gaan het ervaren. Ervaren hoe het is in de heuvels te lopen. Voor enkelen de eerste keer en ook voor Cees en Joke als voorbereiding op de Camino.

Het zijn vandaag meest onverharde paden, met een beetje vals plat.

Na 2 uur lopen hadden we pauze in Beek. Zeer gastvrij ontvangen, even van de route af bij de kerk. De eigenaren van Gasterie Genhout treft waren erg blij dat we het ommetje maakten en zullen ook de beheerders vragen de route iets om te leggen.😉 Natuurlijk hoort hier Limburgse vlaai bij.

We komen daarna langs Spaanse grenspalen uit vroegere tijden.

We dalen af naar Spaubeek. Joke loopt graag voorop en helpt me mee met het lezen van de route. De velden van de boeren staan er goed bij na de regen van de afgelopen dagen. Aan de rand bloeit kamille en klaprozen. We voelen ons de koning te rijk dat we hier kunnen lopen.

In het dal komen we precies uit bij het station. Nog niet helemaal het einde van de etappe. We besluiten de trein te nemen die na enkele minuten komt. Om 17.15 waren we weer in Heerlen. Dat komt goed uit….Bij Brasserie Bracke is plek voor ons en het restaurant sluit om 19 uur. We hebben hier ons etappe drankje en een zeer goede maaltijd. Ik had gekozen voor “zuurvlees” een typische Limburgse specialiteit.

Met de aanloop km van en naar het station in totaal 18 km. We hebben de komende dagen de volgende etappes: Spaubeek -Heerlen, Houthem -Vijlen, Vijlen Heerlen en Heerlen Houthem

Kloosterwandelingen dag 3

Meerdaagse wandeling,

18 mei, 11 km, eerst heel veel regen, later half bewolkt

Na de stilte wandeling in de tuin van het klooster gingen we op pad naar het natuurgebied Keent.

Die vele regen was voorbij, toen we op pad gingen voor deze wandeling. Met afwisselend een zonnetje en wolken, wordt dit landschap er een van wolkenluchten, water en landbouw gebieden.

Niet dat het overal droog was. Hier, enkele km verder, zien we de regen naar beneden plenzen.

Hier staan de taurussen wel wat verder weg gelukkig… Een veld vol met boterbloemen, kleurt alles mooi geel.

De route wijst ons door een gebied waar de taurussen los lopen. In dit seizoen zijn er vele jongen. We weten dat je er niet dichtbij moest komen. Ze lagen precies op een pad. Met een wijde boog gaan we er omheen. Mijn oranje regenjas houd ik goed uit het zicht. Ik vind het zelf ook niet fijn. Zeker niet na het verhaal dat iemand zo een Taurus boven zich aantrof en de horen in zijn hand had.

Deze stond gelukkig wel achter het hek. Dreigend kwam die in mijn richting.

Erg leuk dat we koffie konden krijgen bij het museum. Ook kregen we er een rondleiding. In het museum zijn allerlei voorwerpen uit de landbouw te zien, maar ook een naaimachine, zoals mijn moeder die had.

In een aangenaam zonnetje hebben we even pauze. Op dat moment komt er een pelgrim langs die de Walk of Wisdom loopt. Ze deelt haar enthousiaste verhalen en het voelt alsof we op een Camino zijn.

Over de dijk gaan we terug naar het klooster. Wat een heerlijke dagen. We hebben er erg van genoten. An, Nellie, Thea en Ilse fijn dat jullie erbij waren. Ik ben trots op jullie…..Ervaren lopers, zoals Nellie en Thea en zeker ook voor Ilse, beide startende lange afstand lopers. Dat hebben jullie toch maar mooi gedaan.