Dinsdag 29 mei 2018, 14de en laatste wandeldag van Padron naar Santiago. 28km en 18 graden. Wolken, beetje regen en af en toe een waterig zonnetje.

Om 6 uur vertrokken we omdat we een flinke tocht voor de boeg hebben, regelmatig pauze willen houden en niet al te snel willen lopen. Meike had al een hele tijd pijn in haar linkerknie en sinds gisteren ook pijn in haar rechtervoet. Haar rugzak laat ze vervoeren en ze heeft een bandage gekocht om haar voet te ondersteunen.

Bij een hotel willen we gaan ontbijten maar het blijkt pas om 7 uur open te gaan. Gelukkig hebben we allemaal nog iets te eten en drinken bij ons en hebben we vanmorgen voor we vertrokken iets gegeten. Doordat het een beetje regent maak ik minder foto’s. Onder een boom lukt het wel even.

Meike heeft zoveel pijn dat het echt niet meer gaat om door te lopen. Even informeren naar een bus en bij een gebouw naast een kerk is een behulpzame vrouw die uitlegt waar de bushalte is en zelfs met Meike mee naar de halte loopt. Een heel verstandige en dappere beslissing. Ze heeft veel dagen met pijn gelopen wat alleen te doen was met pijnstillers en nu ook nog heftige pijn in haar voet erbij wordt toch echt te gek. Ik hoop dat als ik 74 ben ook nog zoveel kilometers met mijn rugzak kan lopen. Wij zijn blij als we een pension zien waar we ook wat kunnen eten en koffie kunnen drinken.

Het is droog geworden en we lopen lekker door.

Hier hebben we een keuze… wat is wijsheid? Gelukkig wist Frans ook nog dat de linkse route de kortste is en dat spreekt ons wel aan.

En dan na meer dan 280km komen we aan op het plein en worden we ontvangen door een Nederlander. Hij heet ons van harte welkom en zijn vrouw begint te lachen. Ze zijn toeristen die met de camper op vakantie zijn. De man is direct bereid een foto van ons te maken.

Gefeliciteerd Frans, Ilse, Meike en ook Elayne en Larisse met het bereiken van Santiago. En ik dank alle mensen die mijn blog gevolgd hebben en eventueel daarop gereageerd hebben. Hoop dat jullie mee hebben kunnen genieten. Voor mij was het weer een fantastische wandeltocht waarvan ik heb genoten. Nu zitten we in de kathedraal voor de pelgrimsmis. Hopelijk zwaait het wierookvat voor ons.

Maandag 28 mei 2018, van Vilanova de Arousa naar Padron, 5km wandelen en 28 wandelkilometers met de boot. 19 graden, zon en wolken.

We kunnen pas om 9 uur ontbijten wat geen probleem is omdat we pas om half 2 met de boot kunnen die 2km verderop ligt. De eigenaresse maakt werk van het ontbijt maar het blijft Spaans: toast, jam en koffie of thee en cake. Op verzoek brengt ze ook 2 soorten kaas. Op ons gemak pakken we daarna in en gaan naar Vilanova centrum. Het is eb en wederom mooi weer.

Lees verder Boottocht van de spirituele route →

Zondag 27 mei 2018, 12de wandeldag van Armenteira naar Vilanova de Arousa. 24km en 20 graden. Zon en wolkjes.

Gisteren teruggelopen naar het Monasterio om bij een restaurantje aan het pleintje ervoor een etappedrankje te drinken en te gaan eten. De pater die Ilse’s medaillon gezegend had zien we lopen en hij draagt een petje onder de kap van zijn monnikspij, een moderne man. In de auto voor het klooster worden koekjes verkocht. Wat een contrast, zo’n mooie oude toegangspoort en een klein vrachtwagentje.

Lees verder Terug aan zee →

Zaterdag 26 mei 2018, van Poio naar Armenteira. 11de wandeldag, 13km en 20 graden. Zon, droog en enkele wolkjes.

Bij het klooster konden we niets te eten krijgen. We werden naar restaurant O Remo gestuurd. Daar hadden ze geen pelgrimsmenu dus aten we a la carte. Het was heerlijk maar ook wat duurder dan we gewend waren.

Lees verder Mooie route en flink klimmen →

Vrijdag 25 mei, 10de wandeldag, van Arcade naar Poio. Ruim 25km en 19 graden. Wolken, beetje regen en een beetje zon.

Na een ontbijtje bij het hotel gingen we op pad naar Pontevedra. Het was in tegenstelling tot de weersvoorspellingen droog. Gelukkig komen weersvoorspellingen niet altijd uit. De regen die de hele dag zou vallen blijft uit, alleen een uurtje in de ochtend valt er wat.

Al verschillende dagen heb ik niets over Elayne en Larissa geschreven die niet in A Guarda bleven maar verder liepen dan wij. Ze blijven namelijk steeds een stukje voor ons lopen omdat ze dat prettiger vinden. Het verschil in looptempo zorgde ervoor dat niemand fijn kon lopen. Wij niet vanwege het vele keren wachten en zij niet omdat ze druk voelden om door te moeten lopen. We appen elkaar wel iedere dag zodat we op de hoogte blijven van waar we zijn, ook foto’s worden uitgewisseld waarvan hier een paar:

Ook vandaag is het meer klimmen/dalen dan langs de kust maar iedereen stapt dapper door. Na een koffiepauze gaan de gamaschen ook aan omdat we door hoger nat gras zullen gaan lopen. Ziet er modieus uit, toch?

Een stukje voor Pontevedra nemen we een andere route dan de meest gebruikte. Dit is een pad wat langs een waterstroom kronkelt. Op het eind lopen we door een tunnel langs water en komen dan aan de rand van Pontevedra uit. Meike vindt het net lopen in de Biesbos.

In Pontevedra lopen we een kerk in het centrum in. Daarna kopen we een broodje of nemen wat we hebben in de rugzak en eten dat op een bankje aan een plein op. Daarna nog een ijsje voor de liefhebbers en dan gaan we weer op pad. Het is te vroeg om al ergens in te checken, bovendien willen we de spirituele route gaan lopen en die is vanaf Pontevedra behoorlijk zwaar. Dus snoepen we er vandaag alvast wat kilometers van af.

Ik heb wel informatie over de route maar geen kaart en in het boekje Camimo Portugues staat de route niet beschreven. Op de app zie ik een kruis staan en ik denk dat het van het monasterio is waar we naar toe gaan maar het blijkt een kerk te zijn.

Dat valt even tegen zeker na het steile klimpaadje net daarvoor. Gelukkig is er 50m verder een hotel waar we iets kunnen drinken en even bij kunnen komen. Ik bel het monasterio om zeker te zijn dat ze plaats hebben en dat hebben ze voor ons. Gelukkig, dan lopen die laatste 3km toch wat gemakkelijker.

Eindelijk zijn we bij het klooster waar we ruime kamers hebben maar helaas niets kunnen eten. Op internet vinden we wel iets in de buurt en we kunnen er om 8 uur gaan eten. 10 minuten lopen lukt straks nog wel. Intussen drinken we ons etappedrankje, rusten we uit en schrijf ik een keer voor het eten het blog.

Donderdag 24 mei 2018, 9de wandeldag. Van Vigo naar Arcade, bijna 27km en 21 graden. Zon en wolken. ’s Avonds een beetje regen.

Ontbijt bij het hostel dat is wel makkelijk toch? Zeker, maar wat we kregen voor wat we ervoor betaalden stond niet in verhouding. Volgende keer maar weer een bakker met koffie/thee service opzoeken. We vertrokken om kwart voor 8 omdat er in de middag regen komt. Ik vind het fijn om vroeg op pad te zijn. We drinken nog even koffie voordat we Vigo uitlopen want je weet nooit hoe ver het is naar de volgende koffiestop. We krijgen er churros bij en die laten we niet staan. Daarna echt op pad.

Lees verder De vis gevonden →

Woensdag 23 mei 2018, van Ramellosa/Nigran naar Vigo, 25km en 20 graden. Zon en wolken.

Een nachtje slapen in een eigen kamer is een leuke afwisseling, ook al hoor ik door de muren nog heel zacht gesnurk. Doorslapen lukt niet zo goed en als ik wakker word schijnt de maan binnen, prachtig is dat. We gaan om half 8 op pad om ergens te ontbijten. Over een oude Romeise brug lopen we naar de straat waar een bakkertje is.

Lees verder Een pittig dagje →

22 mei, 7de wandeldag. Van A Guarda naar Ramallosa/Nigran, 17km en 19 graden. Zon en in de verte een wolkje.

We verlaten om 10 voor 8 het appartement en zullen eerst ongeveer 5km moeten lopen voor we ergens koffie kunnen drinken en een broodje kunnen eten. De zon komt nog niet over de bergen en het is nog een beetje fris wat ik wel lekker vind.

Lees verder Stempels bij de pastoor →

20 mei 2018, 5e wandeldag van Ancora naar La Guarda, 23 km en 19 graden. Zon in de morgen en later zeemist en bewolking.

Afgelopen nacht op een opklapbed geslapen en dat ging prima. Even buiten een rondje gelopen en ik zie dat er hoge golven zijn op zee. Ik denk er helemaal niet aan dat ik straks die zee over ga met de Ferry en dat ik kans heb om zeeziek te worden.

Lees verder Bij de grens wordt gesmokkeld →

19 mei 2018, 4e wandeldag. Van Viano do Castelo naar Vila Praie de Ancora. 21km. Hele dag zon, 24 graden.

Helaas kon Larissa vandaag niet meelopen vanwege blaren en Elayne ging met haar samen met de trein naar de volgende plaats. Dapper om deze beslissing te nemen. De camino loopt niet altijd zoals je zou willen dat ie loopt. Zo scheiden onze wegen zich voor enkele uren en zien we elkaar weer bij de overnachtingsplaats.

Al in de stad begonnen we met een pittige klim. We zagen een bordje met koffie die in een zijstraat te koop zou zijn maar we zagen zo niets dus liepen we maar door. Eenmaal de stad uit werd het een mooie afwisselende route.

Lees verder Dapper →

3e Wandeldag van Marinhas naar Viano do Castelo, 25km en 24 graden. Zon en af en toe een wolk.

Nu we met 14 personen op een slaapzaal sliepen is heel fijn oordoppen te hebben. Het gesnurk is dan zo zachtjes dat ik wel in slaap viel. Al voor 6 uur zijn mensen opgestaan en aan het inpakken. Wij vertrekken om 7 uur maar zijn niet de laatsten. Bij een barretje gaan we ontbijten en dan even naar het Rode Kruis wat de enige ‘arts’ in de buurt is voor iemand met blaasontsteking. Ze kunnen ons niet helpen maar in Viano do Castelo is een ziekenhuis waar we naar toe kunnen. Ondertussen vitamine C slikken en citroenwater drinken, vooral veel drinken. Als we op pad gaan is het al heerlijk weer om te lopen in een t-shirt. Korte tijd later zien we in de verte de zee waar we vandaag niet dichtbij komen.

Na een tijdje over de weg gelopen te hebben komen we door bos en over een smal pad langs een waterstroom.

Het is de derde wandeldag en vaak is die zwaar. Toch loopt iedereen goed maar blijft het zoeken naar een goede balans voor pauzes voor iedereen. Voor de eerste langere stop moeten we een stukje van de route maar dat is het wel waard. Er is een supermarkt naast zodat we gelijk wat in kunnen slaan en ik bel voor een overnachtingsplek. Er zijn zo veel lopers voor ons en we willen toch graag een bed vanavond. Dat lukt en we zijn er blij mee. Met goede moed gaan we verder en zien in het bos een ander bordje dan de pijlen of het blauwe bordje met de gele schelp.

Na een flinke maar ook mooie wandeling vandaag steken we de brug over naar Viano do Castelo en dan zijn we er bijna. We gaan eerst een terrasje pakken en op de straat regelen agenten het verkeer zodat racewagens snel door de stad kunnen. Die zijn op weg naar Porto om daar te racen. Toen wij daar waren zagen we de opbouw van tribunes voor dit evenement.

We liepen naar de herberg die ik gereserveerd dacht te hebben maar dat bleek niet de goede. Ik bleek een jeugdherberg gereserveerd te hebben. Kamers voor 4 personen zijn nu zeer aangenaam. De herberg ligt aan de Lima en ziet er goed uit. Na een warme douche ga ik mee naar het ziekenhuis om een arts te raadplegen voor de blaasontsteking. De arts spreekt een beetje Engels en met google translate erbij komen we er samen uit. Medicatie moet snel verbetering gaan geven. Zou fijn zijn want als je er ook nog vier blaren bij hebt is het al met al toch een zware dag geweest voor onze jongste deelnemer.

2e Wandeldag, van Estrela/Esposende naar Marinhas, 18km en 24 graden met de hele dag zon.

Gisterenavond kregen we via het hotel een lift naar een restaurantje 2km verderop. De eigenaresse spreekt goed Frans en wij een beetje. De porties zijn groot en het smaakt ons goed. Na afloop brengt de eigenaresse ons terug en ze trapt het gaspedaal goed in, radio met Enrique Iglesias lekker hard en met een sneltreinvaart rijdt ze de parkeerplaats van het hotel op. Om half 8 zitten we al aan het ontbijt. Een keuzebuffet en de hele ontbijtzaal voor onszelf, wat een verwennerij. Iedereen had heerlijk geslapen en opgewekt gaan we op pad. Even de route weer oppikken en genieten van de aangename temperatuur, eucalyptusgeur en klaprozen.

Lees verder Van luxe naar basic →

Lees verder Geen wolkje aan de lucht →

1e dag, van Schiphol naar Porto.

Na een uur wachten op Schiphol konden we eindelijk inchecken als groep. Ieders wens voor een plaats kon ingevuld worden wat al veel goedmaakt. Intussen natuurlijk alle tijd voor een foto, die de man van Meike voor ons kon maken.

Lees verder We gaan op avontuur →