Bij de grens wordt gesmokkeld

20 mei 2018, 5e wandeldag van Ancora naar La Guarda, 23 km en 19 graden. Zon in de morgen en later zeemist en bewolking.

Afgelopen nacht op een opklapbed geslapen en dat ging prima. Even buiten een rondje gelopen en ik zie dat er hoge golven zijn op zee. Ik denk er helemaal niet aan dat ik straks die zee over ga met de Ferry en dat ik kans heb om zeeziek te worden.

Larissa weet niet of ze fit genoeg is om te lopen en neemt samen met Elayne de trein naar Caminha. Daar nemen ze de Ferry naar A Guarda en kijken alvast naar een overnachtingsplek voor ons allemaal omdat bellen niet lukt. Wij lopen naar Caminha langs de kust. Net buiten A Guarda zien we zeemist waardoor we maar een klein stukje van de zee kunnen zien. De route wijkt na enkele kilometers van de kust af en dan lopen we door een straatje met een koffiebar. Gelukkig, de eerste cortados en café con leches zijn weer binnen. We besluiten om weer richting de zee te lopen in plaats van de gewone route te volgen.

De vlakke route langs de kust bevalt ons goed na de klim en daal route van gisteren. In Caminha zien we de Ferry al liggen en deze draagt de naam Rita, helemaal goed. Een boot met mijn naam, wat kan er mis? Nou… dat de boot niet vaart voor 4 uur ’s middags vanwege laag water. Geen nood, de taxi-boot brengt ons naar de overkant. Blijkt dat een rubberbootje te zijn waar 6 mensen in kunnen. Ik word meestal zeeziek, zeker als er wat deining is en denkend aan de golven van vanmorgen… Ook Frans ziet de taxi-boot niet zitten en Meike en Ilse staan ook niet te springen. Wat nu? Een gewone taxi misschien die ons via de brug ruim 10km verderop naar Spanje brengt? Ja, dat wordt hem, voor een klein bedragje meer brengt de taxi ons naar A Guarda.

Onderweg zagen we wandelaars richting brug. Dat was voor ons geen optie geweest omdat we dan nog ergens moesten overnachten en de anderen zouden dan alleen in A Guarda zitten. Later bleek dat het met de anderen zo goed ging met lopen vanaf de Ferry (die vaarde nog toen zij overstaken) dat ze besloten door te lopen. Aangekomen in La Guarda, Spanje, zochten we een overnachtingsplek en daarna liepen we, zonder rugzak, terug langs de kust naar de Ferry en daar pakten we de caminoroute op terug naar A Guarda.

Dat was ook een mooie route, beetje omhoog/omlaag en over bospaadjes. Meike viel over een boomwortel languit voorover. Gelukkig had ze zichzelf niet bezeerd.

Opgefrist en wel gingen we een klein stukje lopen naar een restaurantje voor een pelgrimsmenu. Dat was een 3-gangen keuzemenu met drankjes en koffie/thee na. De ober was heel vriendelijk en na de lekkere maaltijd gingen we voldaan naar ons hotel voor een afzakkertje. Morgen weer lekker op pad, verder langs de kust. Wie weet zien we weer een bergtop boven de zeemist

1 reactie op “Bij de grens wordt gesmokkeld

  1. Bij het lezen van de titel kreeg ik al een vette glimlach, leuk geschreven & prachtige foto’s:))) Nog veel plezier op jullie avontuurlijke camino!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.