We gingen vandaag met 2 op pad. Een geplande dagwandeling, deels volgens het wandelroute netwerk, deels een route van “de mooiste routes” Helvoirtse heide en Drunense duinen. Deze laatste is 13 km. Zeer mooi met verrassend veel hoogteverschillen en uitzicht over de duinen. In totaal kwamen we uit op 22 km.
De regen deerde ons niet. We hadden de hele route voor ons alleen. Ik denk dat niet veel mensen deze route kennen. Ook voor mij veel nieuwe paadjes en dat op nog geen 15 km van mijn woonplaats.
De geur van dennen, modder, druppels in de plassen. Het groen van het mos is overweldigend. De regen van de afgelopen weken maakt een groen tapijt. Voor ieder om ook hiervan te genieten.
Wat denk je van de glimmende bomen, Je ziet de druppels op de bast vallen. Wat een kracht straalt die boom uit.
We steken het Drongelens kanaal over en lopen aan de linkerzijde van de Drunense roeivijver.
De volgende brug gaan we door naar café De Klinkert. Vanaf morgen koffie to go te krijgen. Wij nemen een pauze op een boomstam. Een warm kopje thee gaat er wel in. Het deel van de wandeling dat dan volgt gaat over een smal paadje omhoog en omlaag. Hier is het echt erg mooi.
We bewonderen ook bekertjesmos. Op enkele boomstronken zien we wel 5 verschillende mossen.
Terug naar ons startpunt gaan we over een heel drassig terrein naar het kasteel van Helvoirt. Onze mooie dagwandeling zit er weer op.
Wat wel kan is een wandeling met 2 personen……hoe speciaal is dat? In mijn directe woonomgeving vanaf station Den Bosch, door parken naar de Moerputten brug, door de Gement en tenslotte langs het Bossche broek weer terug naar het station. Voor degenen die deze wandeling ook willen hebben, kijk bij “de mooiste routes” en zoek Pimpernelblauwtje.
Wandelroute Pimpernelblauwtje van “de mooiste routes”
De wandeling start direct bij het station, voor mij 10 minuten fietsen. Achter het station ligt het Paleis kwartier, een nieuw centrum voor wonen en studeren. Moderne gebouwen omgeven door veel water. Ook dat is mooi, de spiegeling van de moderne gebouwen in het water. De dag begon met zon, pas na aankomst terug bij het station begon het te regenen 😉
Een klein stukje lopen we langs de doorgaande weg naar Vlijmen. Daarna gaan we via een smal modder paadje en vlonders naar de dijk van de Moerputten brug. Het water is al flink hoger dan een paar maanden geleden, toen was er hier geen water te zien.
Na de brug gaan we linksaf door het hele nieuwe wandelgebied met uitkijkpost over een veld waar in het voorjaar en zomer vele vlinders te zien zijn, o.a. het Pimpernelblauwtje, een zeldzame vlinder, die zich voortplant in de omgeving van de plant: rode pimpernel. Aan de andere kant zie je goed dat het in de Gement een overloop gebied is bij hoogwater. In de wegen zijn verhogingen gemaakt om het water te keren.
Door het drassige gebied tussen de Moerputten en de Gement zijn mooie vlonderpaden aangelegd.
Achter het ziekenhuis langs lopen we door de polder naar het Drongelens kanaal.
Uitzicht op de GementDrongelens kanaal
Langs de Isabella kazerne ligt een mooi wandelpad door het kleine bosgebied. Niet ver daar vandaan is een hoge voetgangers brug over het spoor. Je bent dan zowat in het centrum van Den Bosch. Je volgt de Dommel en onder een paar bruggen door kom je zo weer bij het station.
Het was een heerlijke wandeling met fijne gesprekken. Ik heb ervan genoten…
Ook zin in een wandeling met zijn 2-en? Door annuleringen van een aantal wandeldagen in Nederland heb ik komende weken zeker tijd. Informeer naar de mogelijkheden via info@inbalansopweg.nl.
Allemaal begrijpelijk, dat er maatregelen worden genomen en daardoor ons fijne adres de Smidse in Zuid Limburg moest sluiten. Voor ons betekent het, niet 4 dagen wandelen, maar vandaag alweer de laatste dag. En toch hebben we vandaag kunnen genieten. 3 verschillende paaltjes routes vanaf de Smidse.
In totaal 15 km, de eerste 2 lussen gingen we naar het noorden richting Mechelen. De blauwe paaltjes route die niet precies bij de herberg startte. Dat is even zoeken. Met een foto van de wandelkaart en een omschrijving gingen we 2 aan 2 op pad. Zo gingen we nieuwe wegen ontdekken. Nieuw voor mij, nu we rondwandelingen vanaf Epen gingen doen. Het valt heus niet mee de blauwe paaltjes te vinden, die zijn soms gewoon verstopt tussen de struiken. Samen kwam elk groepje eruit. Bijzonder trots op de onderlinge samenwerking en moed om nieuwe wegen te zoeken en te vinden.
We konden niet precies ontdekken waar die rode kleur vandaan kwam. Met het donkere weer kwam het heel mooi uit.
We zouden in de vorm van een acht 2 lussen van ongeveer 5 km aan elkaar koppelen. (WI22 en WI18) In principe kom je de anderen dan niet tegen. Dus toch wel. Liesbeth en Lydia hadden aan de hand van de kaart toch tegengesteld gekozen. Erg leuk om elkaar zo te ontmoeten.
Mooie vakwerkhuizen!
Na de 2 lussen naar het noorden, hadden we pauze buiten bij de Smidse. De motregen was opgehouden en werd een bui van een uur. Wat smaakt een kruisbessen vlaai lekker.
Karin en Constance kwamen ook voldaan bij de Smidse aan. Die hadden als enigen geen kaart. En met een foto op je telefoon in de regen, valt het niet mee te vinden waar je bent. Deze dappere dames hebben doorgezet en uiteindelijk de hele route afgerond.
De laatste km naar naar het zuiden in de richting van Terziet. Het is een hele mooie omgeving. We waren als laatsten vertrokken en besloten over te stappen van blauw naar geel en sneden ongeveer 1,5 km af. Zo dachten we tegelijkertijd aan te komen.
De anderen volgden de hele blauwe route en kwamen zo bij de Belgische grens met uitzicht over een mooi kasteel.
Intussen wachten we onder een afdakje van de Smidse. Toch nog een etappe drankje….
Trots op An, Lydia, Hilde en Joke die de hele route hebben afgerond. Tot slot een echt Mieke paadje met veel modder.
Nog even afscheid nemen van elkaar en van de 2 erg gezellige dagen. We komen terug en ieder wil wel weer mee……
Ik kijk terug op 2 heel gezellige dagen. Fijn dat ook jullie zo flexibel zijn en dat we ondanks de regen vandaag op pad zijn gegaan…. “Het is altijd weer”
Wat is het heerlijk om op pad te gaan. Kijken naar wat wel kan, de mogelijkheden opzoeken. Vandaag gaan we wandelen vanaf de Smidse. Een heel gemoedelijk klein hotel met een ontzettend goed restaurant.
Vlnr Joke, Constance, Hilde, An, Liesbeth, Gerard, Lydia en Karin
We gingen naar het restaurant ’t Hijgend Hert gelegen midden in de Vijlenerbossen met heel veel hoogteverschillen.
Het mooie Limburgse land…..direct tegenover de Smidse gaan we rechtdoor de velden in. Zeer modderige paden. We boffen zo met het weer. De zon schijnt en het is zelfs warm genoeg om de jassen uit te doen.
De maretakken zijn heel goed te zien. Zeldzaam, hier in het zuiden van Limburg voltallig aanwezig
We volgen de Geul tot voorbij de Heijmansgroeve en gaan daar via Cotessen naar het noorden. Een forse klim, die maar bleef duren. Intussen worden we getrakteerd op mooie vergezichten, die met elke stap wijzigen.
De stilte in het Vijlenerbos voelt als een oase van rust. Bijna niemand te bekennen. We horen alleen onze voetstappen. In een middag kennen we het gevoel alweer van intens genieten van wat kan. Je eigen stappen zetten, ontspannen raken en je een voelen met de natuur.
Wauh, dat is boffen! Koffie to go te krijgen bij café Buitenlust. Met…gratis uitzicht over het dal naar Epen.
Achter Buitenlust langs vervolgen we de geel/rode aanduidingen van het krijtlandpad. Ik kom hier al heel wat jaren en nog nooit ben ik via deze kant terug naar de Volmolen gegaan. Een erg mooi pad langs de bosrand. Kennelijk hadden we een aanwijzing gemist en kwamen op een verharde weg uit. De richting was goed. We kwamen weer via Camerig bij de Volmolen uit.
Vanaf de Volmolen kijk je over de Geul naar de Smidse. We zijn er zo. Om 16.15 uur waren we weer terug.
Tijd voor ons etappe drankje…..Wat was het een heerlijke dag 😀.
De grote domper van deze dag hoorden we om 19 uur. De hotels mogen geen restaurant meer bieden. Voor onze wandeldagen betekent dit een onverwacht einde. Morgen gaat de Smidse ook noodgedwongen dicht en wij, na onze wandeling weer naar huis.
Op zoek naar een adres waar “koffie to go” te krijgen zou zijn, kreeg ik plotseling een goed idee. 2 lussen vanaf mijn huis en halverwege pauze bij mij thuis.
Moerputten en Engelermeer
Vanaf mijn appartement heb ik in de winter uitzicht over het Engelermeer. Door een park, de grote weg oversteken en daar is het begin van het mooie natuurgebied dat naar de Moerputten brug leidt. Of te wel De Halve zolen lijn. Vroeger was in de Langstraat naar Waalwijk veel schoenindustrie. Er liep een spoor dat in 2006 is gerenoveerd en een wandelgebied is geworden. We volgen de gele lijn op de kaart.
Het is er erg drassig. Je kunt hier goed zien dat het een moerasgebied is. Aan weerszijden water, we lopen op gelijke hoogte over flinke modder paadjes (of Mieke paadjes)
De brug was behoorlijk glad. Op het water lag zelfs een dun ijs laagje. Met een beetje mist een speciaal beeld. De zon komt er voorzichtig doorheen.
Vlnr Ted, Annemarie en Joepke
Voor de volgende brug gaan we via het talud naar beneden richting Vlijmen. Ook hier is vlak langs de snelweg een mooi bosgebiedje te vinden. Het wandelroute netwerk heeft hier een gemarkeerde route.
Een klein stukje over een fietspad en dan over een graspad naar het Engelermeer. Een extra rondje over een gebied dat in het zwemseizoen is gesloten. We zien wel 4 aalscholvers met hun vleugels wijd. Die staan zo hun veren te drogen. Altijd mooi om te zien.
Na de pauze gaan we op weg voor de 2e lus. Eerst langs de Sligro, en dan een fietspad over het water en langs de snelweg. Algauw vinden we weer de rust van de natuur over een polderweg naar het kasteeltje Meerwijk. Voor de Bosschenaren vooral bekend door een voormalige prostitutie bedrijf. Daarachter is een wandelpad te vinden langs de Dieze.
We steken de brug over en gaan door de kasteel woningen van Engelen in de richting van het Engelermeer.
Over een pad, ook gemarkeerd door het wandelroute netwerk (groen geel) in Brabant gaan we de laatste km ook langs het Engelermeer, nu aan de andere kant.
Wat een bijzondere sfeer en ervaring om in het Emmaus klooster te Velp te mogen verblijven. Gastvrij, prima kamers, goede verzorging. Hartelijke dank hiervoor. Zeker aan te bevelen voor een verblijf in het klooster of in combinatie met de Walk of Wisdom.
Refter Emmaus klooster
Vandaag startten we de dag met een klooster wandeling met een audio file waarbij alles over de gebouwen en de tuin werd uitgelegd. Eeuwenlang hebben hier broeders gewerkt en geleefd. Ook wij ervaren het als intens en nemen er de tijd voor.
Lourdes grotGedenkplaats voor alle broeders die hier en elders hebben geleefd Het mooiste stilte plekje bij het klooster, de grote vijver. Hier gingen de broeders hun maaltje vis vangen
Na de koffie gingen we naar Overlangel waar onze wandeling over het schiereiland Keent startte.
Route: Schiereiland Keent van de Mooiste routes
Omdat we gisteren ook over de dijk naar Neerloon liepen, hadden we dat deel overgeslagen. Over de brug bij Overlangel gaan we Keent binnen.
Hier mag je over grasdijken, gewoon over de hekken klimmen of de poort voor elkaar open maken en weer dicht. De koeien lopen hier ook. Nieuwsgierig komen ze kijken en gaan voor ons opzij.. .Nog net durf ik mijn camera te pakken.
Ook al is het donker weer de lijnen van de gewassen en de sloten geven een mooi beeld van de omgeving.
Dichtbij de Maas gaan we echt struinen. We lopen tussen twee watertjes door en volgen een koeien pad.
Ik kijk terug op 4 bijzondere dagen. Altijd weer een uitdaging om 4 dagen achter elkaar rond 20 km te lopen. Een uitdaging… Voor sommigen was het de eerste keer of “zou ik het nog kunnen?” Wat het ook is, stappen zetten, kunnen genieten en ontspannen, dat kunnen deze dames. Dank jullie voor het fijne gezelschap, tot een volgende keer.
We vervolgen ons pad op de Walk of Wisdom van Velp naar Hernen. Over Keent, langs Neerloon, door Ravenstein en Wijchen.
Walk of Wisdom
Wat is de betekenis van de ringetjes vroegen we ons af. De hele Walk of Wisdom heeft de vorm van een duif, zie bovenstaande foto. Bij aankoop van het boekje krijg je het eerste ringetje met je inschrijfnummer en zo kun je bij elke gemeente een ringetje ophalen. Bij vertrek vanaf de Stevens kerk wordt dat ook uitgelegd, net als de tekst: “Als zaailing in de grond geplant en ontkiemd door het licht” . Door op pad te gaan kun je dat licht verspreiden.
Wij vertrokken deze ochtend vanaf het klooster. Gisteren was Bertine aangekomen, zij gaat ook 2 dagen met ons mee.
Tessy, José, Marijke en Bertine
Vanaf Velp gaan we naar het grote schiereiland van Keent. Oneindig rivieren landschap, dijken, koeien, boerderijen. Het ritme van onze voetstappen, is het enige geluid wat we horen en brengt ons tot een heerlijke rust.
Net ten noorden van Neerloon (3 km ten oosten van Ravenstein) vinden we weer een ringetje. Als ik me niet vergis bij “eetbijCees” Het was helaas gesloten en daardoor gingen we toch naar Ravenstein op zoek naar “koffie to go”. Dat vonden we bij de plaatselijke groenteboer en bij de bakker een heerlijke muesli koek. Leuk is dat, we vinden altijd wel wat. Op een stoepje eten we het op en verbazen ons met hoe weinig we ons happy kunnen voelen.
Poort bij Ravenstein
Op weg naar Wijchen, zagen we een bordje “gesloten voor pelgrims” Dat zal wel bij de “wensbol” zijn. We liepen weg en toen kwam Ine er toch aan. We werden uitgenodigd om verder te komen. Ine, een kunstenaar van beelden, heeft een ritueel met wensen. Je schrijft een wens op en laat je wens in het vuur opgaan. We vinden het heel speciaal.
Ongemerkt lopen we Wijchen door. Vooral rustige laantjes met bomen. Na Leur gaan we door het Leursche bos. Een fijne afwisseling na de polders en het rivier landschap. Over een zacht bed van vers gevallen blaadjes.
Door het Hernensche bos met ook heide velden en een meertje. Erg mooi!
Om bij onze eindbestemming van vandaag te komen is er een voetpad onder de A50 door.
Vanaf Leur was het 4 km naar Hernen. Dat betekent ongeveer een uur lopen. In Hernen staat onze chauffeurs alweer op ons te wachten. We worden teruggebracht naar Velp, waar ons etappe drankje op ons wacht….. Voor mij een Gerardus biertje. Dat smaakt.😀
1 december, 23 km Walk of Wisdom van Malden naar Velp, droog 9 graden
Walk of Wisdom van Malden naar Grave, paarse lijn
We hebben het goed hier in het Emmaus klooster van Velp. Een uitstekende maaltijd en ontbijt, en ook nog een lunchpakket. Het grootste kado van de dag….we worden weggebracht door een chauffeur, naar Malden waar onze route vandaag start. We gaan 2 etappes van de Walk of Wisdom lopen. Vandaag naar Velp en morgen vanaf Velp.
Direct gaan we door een laan van beuken. De stammen zwart door de regen van afgelopen nacht, nog wat fleurige blaadjes aan de bomen. Daar lopen we dan, op een dinsdag 1 december. Blij dat we kunnen lopen en kunnen genieten van al het moois dat de natuur ons brengt.
Daarna volgt een vrij saai stuk omdat we het Maas-Waal kanaal en de A73 moesten oversteken. Daar zijn niet veel andere mogelijkheden voor voetgangers. We waarderen het dan des te meer als we door het natuurgebied Overasseltse en Hatersche vennen lopen.
We zijn dan inmiddels bijna 2 uur onderweg en gaan op zoek naar het restaurant waar je een vogelringetje kunt halen. In elke gemeente is er wel een adres waar je zo een ringetje kunt halen. We hebben er nu een van Heumen en van Grave.
Dat is bij restaurant Sint Walrick. Wat boffen we….daar is ook koffie/soep “to go” te koop. Bij de speeltuin kunnen we zitten en zo hebben we ook onze pauze.
Direct daarna vinden we de ruïne met de lapjes boom. De ruïne van Walrick. De legende is dat Walrick was bekeerd toen hij er een lapje had achtergelaten en zijn dochter was genezen.
Op weg naar Nederasselt is het polder, hier en daar wat bos, mooie dorpjes en precies op het moment dat we het nodig hadden een Maria kapelletje waar we uit de wind konden zitten. Het zijn de kleine dingen die het doen, het is net waar je oog opvalt. Zoals deze paddestoel, die op een lotusbloem lijkt.
Zoveel mogelijk wordt de Walk of Wisdom over onverharde paden geleid. Zoals hier langs de Molenhoek, ten oosten van Nederasselt.
In de verte zien we de brug bij Grave liggen. Als we langs het water gaan lopen is het nog een heel eind. Ook vandaag boffen we met droog weer. In de nacht en ochtend had het flink geregend, wij hadden alleen het allerlaatste stuk nog wat regen. Droog komen we in Grave aan.
Zelfs de zon komt er nog heel even door, als we langs het monument van het Catharina huis lopen.
Via een trap lopen we de vestingsheuvel van Grave op, met een mooi uitzicht over de stad.
De laatste km naar het klooster voelen als de laatste loodjes. Totaal 23 km vandaag. Heel voldaan komen we bij het klooster aan.
Plotseling werden de eerste plannen voor deze dagen toch weer anders. Niet vanaf Gorssel maar vanaf het Emmaus klooster te Velp. Vandaag een rondwandeling van de Mooiste Routes “Grave vesting en het Raam dal”
Voor het eerst dit najaar vorst. Kun je je voorstellen…..een beetje mist, bevroren blaadjes….rijp. Het was heel mooi toen ik hier naar toe reed vanaf afslag Ravenstein over de dijken en langs het water. Maar ook na de fijne ontvangst hier in het klooster was het nog steeds aan het vriezen.
Op pad met José, Tessy en Marijke.
We volgen lange tijd de kronkelende rivier de Raam. Een mistig verstild landschap, bijna niemand onderweg. Onze voeten zetten de stappen op veelal onverharde paden.
We gaan door het natuurgebied Langven en de Maurik. Over een veerooster en ja je raadt het al… loslopende grote koeien met enorme horens. Precies op ons pad. Daar moesten we omheen en gelukkig bleven ze ons op voldoende afstand nakijken.
We vonden een bankje uit de wind, wel nog in het begrazings gebied. Dat zou ik zelf nooit zo gauw kiezen. Stel dat ze plotseling komen…..
Ook deze route is met veel zorg voorbereid door de makers. Deels het wandelroute netwerk, deels de mooiste paadjes er tussen de door.
Na het Langven gaan ernaar het noordwesten terug naar Grave. Intussen passeren we een oude molen Vergezicht. Het is een graanmolen die nog volop in bedrijf is.
Na de vesting Grave gaan we naar het Emmaus klooster terug. In de verte zie je het tussen de bomen goed liggen.
“Het is altijd weer”…. Zo is het. In de ochtend regende het, het werd droog en we werden getrakteerd op zon. Zon in november heeft als vanzelf een warme gloed, laagstaande zon, strijklicht. Vandaag gingen we naar Uden voor de wandeling “Bedafse en Slabroekse Bergen tocht” van Klik print en wandel.
Bedafse en Slabroekse Bergen tocht
Het gebied ten zuiden van Nistelrode, ten noordoosten van Uden in Noord Brabant, over de Slabroekse Bergen en een deel van de Maashorst. Veel onverharde paden, langs bosranden, akkers met ook nog prachtige paddestoelen.
We komen langs de rand van een heidegebied. Door de regen van afgelopen nacht een beetje heiig. Hier gaan we een heuvelrug op. Het eerste klimmetje van vandaag
We lopen rondom een meertje. Intussen komt de zon voorzichtig te voorschijn. Over het meertje scheren een aantal aalscholvers. We zien er een hoog in de boom met vleugels wijd. Omdat ze geen ver in de veren hebben drogen ze zich zo. Mooi om te zien.
Herfst in volle glorie
Het allermooiste deel is tot het laatst bewaard. Over de zandverstuivingen van de Bedafse Bergen. Het zand kleurt goud door de laagstaande zon. We genieten ervan.
Kortom een heerlijke wandeldag. Tot weer een volgende keer. Altijd welkom. Kijk op de site voor meer data bij https://reizen.inbalansopweg.nl/dagwandelingen/
De laatste dag alweer, van 4 heerlijke dagen wandelen op Schouwen-Duiveland. De geplande wandeling door het Gabra bos, wordt vervangen door een strandwandeling vanaf ons hotel. Met deze wandeling erbij hebben we de hele kop van Schouwen Duiveland bewandeld. Zie de overzichtskaart boven het blog.
De ligging van het Duinhotel is gunstig voor de wandelingen. 2 van de wandelingen konden we starten vanaf het hotel. Een prima hotel met goed restaurant.
Fletcher Duinhotel
Voor ieder van ons was het bijzonder om vandaag bij de zee af te sluiten. De zon over de zachte golven, schelpjes op het strand, het zachte vroege ochtendlicht in november.
Gedichtje van Antonio Machado:
Wandelaar, jouw voetstappen zijn de weg, niets meer;
Wandelaar, er is geen weg, de weg maak je al lopende
Al lopende maak je de weg, en als je omkijkt, zie je het spoor, dat je nooit meer zult bewandelen.
Wandelaar, er is geen weg…..alleen de rimpelingen van de zee.
Ik kijk terug op bijzondere dagen. Samen op pad, delen, ontspannen…..In enkele dagen volledig op gaan in de natuur. Het ritme van de dag. Fijn dat jullie er bij waren. Tot een volgende keer.
Vandaag hebben we een wandeling door de polders naar Noordwelle, langs de Oosterschelde en over een polderweg terug. Met dank aan het wandelroute netwerk Zeeland, hebben we de mooiste paden gevonden.
Het eerste stukje ging door het Gabra bos. Een ander pad als van de week. Een erg mooi klein bosgebied net ten noordoosten van Burgh-Haamstede.
Daarna volgt een groot natuurgebied, vrijwel geheel onverharde graspaden. Deze nacht had het flink geregend en de paden waren erg nat. Meteen een test of de schoenen nog waterdicht zijn. Nieuwe schoenen horen waterdicht te blijven, bij slijtage of niet onderhouden kunnen je voeten behoorlijk nat worden.
Vele krekel, we horen de groene specht en zien dichtbij een buizerd wegvliegen. Bij het uitzichtspunt hebben we even pauze.
We boffen zo met het weer. De voorspelling was dagelijks wat regen en we hebben overdag droog weer. Rond 11 uur zien we een streepje blauw. In Zeeland betekent dit dat waarschijnlijk de zon gaat schijnen. Die zie we later ook een beetje tevoorschijn komen. Dit pad geeft uitdagingen… Ja, we moeten een sloot oversteken over houten stap stronken. Spannend voor mij.
Aan de overkant wil ik toch wel eens proberen of er water uit de pomp komt…niet dus.. We hebben we er wel lol over.
Bij de kerk van Noordwelle vinden we een paar bankjes, goed voor onze lunchpauze.
Na Noordwelle vinden we weer onverharde paden en hier hebben we een trekpontje om aan de overkant te komen.
Er lijkt een olie achtige goedje op het water te drijven. We vinden het niet natuurlijk en hopen dat er geen olie is geloodst. Het geeft een kleurig schouwspel.
Op weg naar natuurgebied de Schelphoek. Unaniem kiezen we ervoor het extra rondje van 2 km erbij te doen. Een bospaadje langs een groot meer is zeker de moeite waard.
Het moment van vandaag was het aankomen bij de Oosterschelde. De zon nog net een beetje achter de wolken. Het tegenlicht geeft een prachtig beeld. Even genieten…
Hier kunnen we uit de wind zitten. We zien een poster van de Scholekster, van de bloem Parnassia. Een voorbijganger wil ons wel op de foto zetten.
Langs de Oosterschelde gaan we naar de Plompe toren van Koudekerke. Een overblijfsel van het vroegere dorp dat aan de zee is prijsgegeven. Hier is een museum gevestigd, dat uitleg geeft over de verdwenen dorpen. Helaas was dat nu gesloten.
Van de Plompe toren gaan we landinwaarts op weg naar Burgh-Haamstede. We maken ook het laatste rondje rond het kasteel.
We zien steeds meer blauwe lucht. Met van die mooie wolken, die ik niet vaak zie. Er zijn zelfs kleuren te zien. Zo mooi!
Een heel verrassend afwisselende dag. Wat hebben we genoten……..
Vandaag had ik gekozen voor 2 etappes. Een rondwandeling vanaf ons hotel naar Renesse van 15 km en een van 6 km Zeepeduinen. Daardoor zeer veel afwisseling en bijzonder mooi.
Route van het wandelroute netwerk Burgh-Haamstede – Renesse
We starten vanaf ons hotel, het Fletcher Duinhotel bij een wandelknooppunt. Dat is heel handig, zo uit te zetten via Topo GPS en je kunt hierop ook de route volgen. Ons eerste punt was naar nr 90. Het wandelroute netwerk kun je vinden via de site van de VVV.
Al snel komen we op een pad door de duinen. Aan weerszijden afgezet, omdat dit gebied nu niet toegankelijk is. Het glooit en heeft aan allebei de kanten mooie vergezichten.
Niet lang daarna gaan we de duinen over en komen bij de zee aan. Omdat de harde wind zuidwest zou zijn, kiezen we voor wind in de rug over het strand.
Op dit deel van het strand is een heel gevaarlijke zandbank. Je kunt hier niet vlak langs de zee gaan lopen, omdat je dan overvallen kunt worden door opkomend water en niet meer terug kunt.
Ook vandaag is het weer heel mooi op het strand. We zijn de eersten. Onze stappen, op een strand waar die dag nog niemand heeft gelopen. Een stap is altijd in de goede richting, omdat JIJ die stap zet.
Hier zien we duidelijk dat je rechts van de geul moet passeren. Bij het voorgaande hoog water kwam het water zeker tot hier.
Wat is het leuk om de drieteenstrandloper te zien bewegen. Heel snel loopt die naar voren, stopt even, draait een schelpje om en kijkt of er iets eetbaars bij zit.
Na een km of 4 gaan we de duinen over naar Renesse. Boven op het duin een kunstwerk. Door de donkere lucht komt het extra mooi naar voren. “Door het oog van de naald kruipen”
Ook hier is het eerst een heel eind naar het dorp. We vragen ons af……zou hier koffie “to go” zijn? En jawel hoor, bij een bakker in het centrum. Ik gun mezelf een ” Zeeuwse bolus” voor mij jeugdsentiment, toen ik als jonge tiener bij een souvenirshop in Breskens werkte. Iedere zaterdag werden we verwend met een bolus. Hier in Renesse was er naast de bakker een publiek bankje voor een muur beschilderd met Zeeuwse kenmerken.
Zeeuwse klederdracht, zeemeeuw en een vuurtoren.
Terug naar Burgh-Haamstede kiezen we voor een pad langs een duinvallei. Diep groen, watertjes en wilde paarden. Heel anders, maar ook heel mooi.
De laatste km gaan door het Gadrabos. Wat kleur van de bladeren van de herfst, een bruggetje.
We waren net na 13 uur terug bij het hotel. Als hotelgast kunnen we daar even uitrusten en een heerlijk kopje soep gebruiken. Daar waren we na 15 km wel aan toe…..
Het 2e deel van de dag gaat door de Zeepeduinen. We gaan een klein stukje met de auto om daar vandaan direct dexwitte route, en later de rood/groene route te volgen.
Route door de Zeepeduinen
Een schitterend duingebied met vele hoogte verschillen. Een aanrader voor wie hier een keer gaat wandelen. De route is 6 km lang.
Voor vandaag was hier een beetje tegen voorspeld. We houden het bij een paar druppeltjes. Wel zien we een donkere lucht naderen. We hebben het als zeer mooie dag ervaren. Voor Marianne de eerste keer dat ze 21 km liep. Chapeau voor haar, natuurlijk ook voor Ineke en onze andere Marianne. Ons etappe drankje is verdiend!
4 dagen wandelen op Schouwen Duiveland vanaf Burgh Haamstede.
20 november, droog, 9 graden, 12 km
Wat een heerlijke dag! We waren om 12 uur hier in Zeeland. Vandaag gaan we naar de duinen van Westen Schouwen. Ook wel de groene duinen genoemd. Deze keer een wandeling van Staatsbosbeheer, de Meeuwen duinen. Een zeer afwisselende wandeling door dennenbossen, strand en duinen.
Meeuwenroute op de kop van Schouwen Duiveland
We waren gestart bij knooppunt 91. Tegen de wijzers van de klok gaan we in Noord westelijke richting. We zijn: Mieke, Ineke, Marianne en Marianne.
We beginnen door een bosgebied met vooral dennen. En met veel hoogteverschillen. Het is er erg rustig op deze vrijdag en we genieten volop. De route uitstekend aangeduid met groene pijlen.
Na een aantal km komen we in meer open gebied. De Groene duinen. We horen de zee al en zijn er ook dichtbij.
Het duin over en daar is die dan de zee… Een thuiskomen voor mij. De zon komt heel even een beetje tevoorschijn. Weidsheid, een enorm breed strand, de golven van de zee, de geur van de zee. Voetsporen in het zand, een schelpje. Een heel mooi gebied hier.
Een gevoel van vrijheid, ontspanning, overspoelt ons. Nog geen paar uur onderweg en het is er al. Het intense genieten. De drukte van de week gaat snel naar de achtergrond. Deze foto laat dat heel mooi zien.
Een km of 3 was het over het strand, daarna gaan we naar het oosten. Landinwaarts door een enorm duinvallei. Ploeteren in het losse zand en steeds omhoog en weer omlaag. Steeds als je denkt, nu zijn we er, is er een volgend duin. Ook hier kijken we onze ogen uit.
Het was een goede keuze om eerst naar het strand te gaan. Toen we in het bosgebied terug kwamen, waren er bijna geen hoogteverschillen meer en liepen we de laatste 4 km in 3 kwartier. Ook nog een mooi stukje bos.
Dat was onze eerste wandeldag. We waren om 13 uur gestart en het voor 17 uur waren we terug bij de auto. Een pittige route, Gesloten tussen half maart en half juli vanwege het broedseizoen. Nog even wat rekken en strekken en morgen kunnen we er weer tegenaan.
Op zoek naar nieuwe mogelijkheden….Nieuwe plannen……
Nu we weer met 4 op pad mogen heb ik nieuwe plannen bedacht voor december en januari. Wie gaat met me mee? Het max aantal deelnemers is voorlopig 3. Mogen we met meer op pad, dan wordt het max. aantal 5 deelnemers. Kijk voor meer informatie bij de link https://reizen.inbalansopweg.nl/meerdaagse-wandelingen-nederland/
Of ken je iemand die zin/tijd heeft om mee te gaan. Delen van dit bericht mag, graag zelfs
27-30 december Verblijf in het Emmausklooster te Velp en 2 wandeldagen van de Walk of Wisdom
28 en 29 januari 2 daagse van Cuijk naar Nijmegen over de Mookerheide en de Duivelsberg
Ook heb ik nieuwe dagwandelingen gepland. Het max. aantal is voorlopig 7 personen, waarbij we in 2 groepjes van 4 zullen wandelen. Het bedrag is terug aangepast naar € 8. Kijk op de link voor de data https://reizen.inbalansopweg.nl/dagwandelingen/ Van harte welkom.
De Galgenberg route gaat over de Stabrechtse heide vanaf Heeze. Uitstekend geschreven door de makers van de site “Klik print en wandel”
Wat een bijzondere dag. We gaan met 2-en op pad, volgens de regels die tm gisteren van toepassing waren. Iedere dag van deze week wat regen en wij hebben de mooiste dag van de week. De natuur in Heeze laat nog bloeiende struiken zien, zoals de kardinaalsmuts en de hulst. We zien zelfs nog bijen actief op de bloemen. Tegen de strak blauwe lucht van vandaag ziet het er fantastisch uit!
KardinaalsmutsMahonie
Vanaf de kerk in Heeze liepen we vrijwel direct de natuur in.
Duiventil
We horen onderweg regelmatig een groene specht en zien ook nog vele libellen. Deze bleef gewoon even voor onze voeten op de grond zitten.
De route is vrijwel geheel over onverharde paden. De weidsheid over de Stabrechtse is groot. Naar alle kanten toe ruimte, heidevelden en wat kleine plassen. Het is heel rustig. Er rijden wat auto’s van Staatsbosbeheer langs, misschien om te kijken dat het niet te druk is.
Stuifzand bij de Galgenberg
Na de Stabrechtse heide maken we nog een ommetje door de Herbertusbossen van het Brabants Landschap. Beukenbomen met de laatste blaadjes betoveren het landschap met een gouden gloed. Daar had ik allang van gedroomd….een herfstbos in de volle zon. Het is gewoon een feestje….
Een wandeling die zeker de moeite waard is. Ik zou zeggen….in elk seizoen een keer. Vooral ook in augustus als de hei in bloei staat en in het vroege voorjaar als de blaadjes weer aan de bomen komen. Die stilte op het grote heide gebied is heel indrukwekkend.
Vandaag ging ik weer met 1 persoon op pad. Op dit moment kunnen we ook met 2-en op pad en dat geeft mogelijkheden. Er zijn zoveel mooie routes! De start is vanaf Middelrode en we volgen de route zoals die uitstekend is beschreven van “Klik print en wandel”. De route heet: Ommetje Aa-dal en start in Middelrode. Ook deze routes zijn te downloaden op Topo GPS en GPX viewer.
Ommetje Aa-dal
Het mooie van deze route is dat steeds de loop van de Aa wordt gevolgd. In combinatie met bospaden in de omgeving van het kasteel Heeswijk Dinther en het landgoed Seldensate maakt het een heel afwisselende route. Op het overzicht zie je ook nummers van het wandelroute netwerk. Het zijn ook paden buiten het netwerk om. Compliment voor de maker!
Maria verering en zelfs een offer in de vorm van besjes.
Door de bossen gaan we naar kasteel Heeswijk-Dinther. Het was nog open weer met een zonnetje.
We liepen rondom het kasteel. Op een bankje hebben we heel even pauze. De laatste zonnestralen werpen een zilveren gloed over het water.
We zoeken de Aa weer op. Je kunt hier goed zien dat de Aa veel ruimte heeft gekregen. Bij hoog water kun je hier niet lopen. Nu was het goed te doen.
We lopen in het begrazings gebied. Omdat er wat druppels vallen, stoppen we om de regenjassen te pakken. De koeien komen nieuwsgierig kijken.
Tessy is niet bang en maakt zelfs een praatje met de beesten. We waren eerst blij dat ze op afstand lagen en ze kwamen vanzelf naar ons toe. Via de bossen gingen we over landgoed Seldensate.
PoortgebouwRuïne
Terug langs de Aa zien we een mooi gedicht:
Zie de parels glimmen in de wilgen. Zie de vogels schrijven in de lucht. Zie de zon langzaam verkleuren. Zie jezelf terugkeren in een zucht.
Beiden vonden we dit een tekst van hoop en verstilling. We vroegen ons af, wie deze mooie tekst zou hebben gemaakt…
Als laatste volgt dichtbij Middelrode nog een heel mooi kronkelend stukje Aa. Zo kwamen we bij de Brugstraat uit. Weer bij het begin van deze wandeling.
Met zo een zonnige dag op pad gaan, is altijd een feestje. Nog even genieten van de warmte van de zon en de mooie landschappen. Deze keer een wandeling langs de Linge
Route ” Beleef de Linge” van de Mooiste routes
2 wandellussen vanaf Rhenoy, eerst naar het westen, later naar het oosten. Rhenoy ligt ongeveer halverwege en is daardoor uitstekend te spitsen. Prachtige vergezichten, helaas bijna helemaal verhard en op deze mooie zaterdag ook druk met fietsers en auto’s. Vanochtend was het nog lekker rustig en het november licht is warm.
Van Rhenoy gaan we eerst naar Asperen en volgen steeds de loop van de Linge.
Langs de noordkant van de Linge gaan we naar Acquoy. Het dorp dat bekend staat om de kerk met de scheve toren, in de 15e eeuw gebouwd. Tijdens de bouw begon de toren al scheef te zakken.
Vlak voor Rhenoy hebben we een mooi stukje onverhard over weilanden en langs sloten en over bruggetjes.
Na Rhenoy gaat de wandellus naar Beesd. De kronkelende Linge nu aan onze rechterhand.
Dan is het nog een km of 5 als we van Beesd naar Rhenoy teruggaan. We vinden nog een bankje en voor we teruggaan naar de auto, hebben we nog even pauze.
Vandaag gingen we vanaf De Koog naar de boot, het laatste deel van Waddenwandelen op Texel.
Route vanaf de Koog naar ’t Hoentje (boot)
Wat een fantastisch mooie dag. Bossen, duinen, strand en tenslotte langs de Mokbaai. We kozen voor de lijnbus van Den Burg naar de Koog en daar starten we de wandeling. Als eerste door het bos. De route is in 2 richtingen gemarkeerd met geel/rood. Overwegend is de markering heel goed.
Niet ver daarna gaan we door een groot duingebied. De paden stijgen en dalen. We vinden Texel bijzonder mooi.
Via een hoog duin komen we op het strand. De storm van gisteren is niet meer zo heftig, wel vliegen de schuimvlokken over het strand. Dat is een gek gezicht, het lijken wel uit zichzelf rollende ballen. Deze afstand over het strand is nog geen km. Zoooo mooi!
Dan is het goed opletten waar je het duin terug over moet gaan. In het boekje staat bij strandpaal 16.44. Dat is goed kijken. Vanaf het strand is het eenvoudiger om op Topo GPS te kijken. Als je de route andersom loopt, kan het hier niet missen.
Ja, ja…wat is dan heerlijker als er precies een bankje staat als we er aan toe zijn???
Er volgt weer een prachtig pad door de duinen en langs de Bleekersvallei. De naam van deze vallei herinnert aan 19e eeuwse blekerijen. Het water van de gegraven duinbeekjes, waren zeer geschikt voor de was. Het textiel werd gebleekt in de zon.
Via de bossen gaan we naar de Westerduinen. De bossen hebben nog de mooie herfst kleuren van geel en lichtbruin. In de verte horen we de zee. Het lijkt alweer harder te zijn gaan waaien.
De afdaling naar het strand gaat over een hoog duin. De wind is nog steeds hard. Toch maar even pauzeren voor we 3,5 km over het strand gaan. Uit de wind zitten was er niet bij. Een beetje zand happen dan maar…..
De lucht wordt steeds dreigender. Wel komt de zon er af en toe door en dat geeft prachtige zilveren gloed. We zien meeuwen en strandlopers, die in het natte zand worden gespiegeld.
Het blijft nog even droog. De wind blaast de wolken een stuk verder. We houden de afstand wel in de gaten. Bij een smalle duinovergang zouden we het strand weer afgaan. Geen pad te zien. Niet op de plaats waar Topo GPS zei dat het zou moeten zijn. Op goed geluk gaan we zomaar het duin op. Uiteindelijk vinden we gelukkig weer het pad dat ons naar de Mokbaai ook leidt. Ook hier is het weer bijzonder mooi. Die donkere lucht belooft niet veel goeds. Plotseling ging het heel hard regenen, zelfs met hagel. In een mum van tijd was mijn broek een trechter die het regenwater direct in mijn schoenen liet lopen. Een lesje voor mij…regenbroek aan. 🤔
Langs de Mokbaai is het riet zelfs goudkleurig. Een mooi pad dat ons naar de boot bracht.
Als het goed zou zijn was onze bagage bij de fietsverhuur. Dat was even vergeten, en wordt snel opgehaald. Helaas konden we de boot van 16 uur niet halen. Een uurtje wachten is zo voorbij……
Wat een heerlijke dagen. Een rondje Texel in 4 dagen, 76 km in totaal. Ik ben heel trots op Joke, Yvonne en Frans, die zo een goede lopers zijn. Het verblijf in het Stayokay hostel was uitstekend en gastvrij. We hebben het heel gezellig gehad. Tot een volgende keer.
2 november, 21 km, windkracht 7 (!) 17 graden, buien.
Onze 3e dag gaat van De Cocksdorp via de vuurtoren naar het zuidwesten. En ja, de wind was zuidwest en we hadden zeker 15 km pal tegenwind. Ik had geen idee hoe windkracht 7 voelt…..nu weet ik het zeker. Daar kun je bijna niet tegenin lopen. En bv kiezen om tegengesteld te lopen.
Het is de paarse route, over strand en duinen naar de Koog. Bij de Cocksdorp missen we een sticker en volgen eerst de weg. Later blijkt dat we de grasdijk hadden kunnen nemen. Zo gaan we in de richting van de vuurtoren. De lucht is nogal grijs, een voorbode voor de regen.
Niet ver bij de vuurtoren vandaan gaan we de duinen in. Een smal pad, waarbij het goed kijken is of dit het juiste pad is. Als je op pad bent, heb je altijd een goed pad, deze keer gaat het om de juiste richting. Erg mooi en weer heel anders dan gisteren.
Het bereiken van de vuurtoren voelt als mijlpaal. Meer dan de helft van onze Waddenwandeling zit erop. We gaan voelen, dit kunnen we. Stiekem zijn we trots dat we dat zonder noemenswaardige blessures zomaar doen.
Op het strand was het extreem zwaar. We werden gezandstraald. We lopen schuin tegen de wind in. Het kost heel veel energie en toch lopen we door. Brillen af, buff over het gezicht, verstopt onder de capuchon. Een afstand van 2 km, we doen er erg lang over. Intussen was het ook gaan regenen.
Bij strandpaal 29 mogen we linksaf. Een duinovergang met wandelpad. Dalend en stijgend over de duinen. Als we bij het fietspad uitkomen, zien we een soort luxe tenten met terrassen. Er is geen verboden toegang bord te zien. Uit de wind gaan we schuilen en voelen ons de koning te rijk.
Over het fietspad gaan we naar de Slufter vallei. Een hoge trap ligt voor ons en daar hebben we fantastisch uitzicht. De Slufter staat in open verbinding met de zee. Bij heel hoog water loopt dit gebied onder water. We zien vele paden onder water liggen.
Langs de Slufter lopen we verder naar het zuiden. Ook hier is het tegen de wind inknokken.
Bij een volgende strandovergang zien we een enorme trap met uitzichtspunt. Daar gaan we ook naar toe. Hier hebben we uitzicht over het hele gebied.
We houden nog even vol en gaan zelfs naar nog een uitzichtpunt. Deze tekst stond in een gedenkteken en raakte ons. “Het is de tegenwind die de vlieger doet stijgen.”
Even komt de zon tevoorschijn en laat de duinen in een groen kleuren pallet zien.
Voor de Koog lijkt het alsof we nogmaals over het strand zouden gaan. Nog een keer met die harde wind over het strand….doen we het of kiezen we de kortste weg? Het valt erg mee, het is een graspad aan de binnenkant van de duinen en de wind is een beetje gaan liggen.
De laatste km gaan door het bos, en zo komen we in de Koog aan.
Wat een fantastische uitdagende dag. We hebben er enorm van genoten. Juist die zware tegenwind, zorgde ervoor dat we extra trots zijn, dat we heelhuids in de Koog zijn aangekomen.
