Vandaag, 11 oktober, gaan we starten met de Camino vanaf Tui in afstanden van 10-15 km per dag. Op 22 oktober verwachten we in Santiago aan te komen.
Camino’s in Galicië
We starten van de Portugese grens en gaan naar het noorden. Vanaf Tui via Porrino, Redondela, Pontevedra, Caldas de Reis naar Santiago. Een hele belevenis en uitdaging voor deze dames die met me mee gaan.
Van links naar rechts Fay, Fredi, Yolande, Nettie, Marion, Mieke, Riet en Nellie
Gisteren vertrokken we vanaf Eindhoven. Daar heb je zelfscans om de bagage Elf van een label te voorzien. Even wennen….hoe moet dat en gaat dat wel goed? Met de boarding pass in de hand was het in de meeste gevallen meteen gelukt. Even hulp gevraagd aan een vriendelijke host en toen konden we aansluiten bij de rij voor de douane. Wel 1,5 uur wachten. Op tijd om de vlucht te halen. In Porto stond de taxi klaar om ons naar Tui te brengen. Onze Camino is begonnen……
We gaan ervoor! Op weg naar een Santiago. Ik wens ieder Buen Camino, goede weg.
11 oktober, 14 km, zonnig 14-28 graden Tui – Orbenlle
Wat een mooie dag! We voelen ons zo verwend. Hier te kunnen lopen, het prachtige weer, bezoek aan Tui en nu aan het einde van de dag de hele relaxte en welkome sfeer bij Dries van Casa Alternativo.
Wij gingen op pad voor het eerste stukje van deze kaart. Eerst gingen we terug naar de grens, de brug die over de Rio Mino gaat en Valenca verbindt met Tui.
Midden op de brug is de grens. Daarvandaan heb je een mooi uitzicht over Tui en Valenca. We voelen ons nu al verbonden. Samen op weg, de ene voet voor de andere voet. Die brug gaan we over. Grenzen verkennen van jezelf en van anderen. Op de brug vind je de E van Espana en De P van Portugal gebroederlijk naast elkaar. Elkaar motiveren en steunen, zodat we over een aantal dagen ook in Santiago aankomen. Gewoon op onze eigen manier, met de afstanden die voor de medewandelaars haalbaar zijn. Zo is het ook ok, ieder zijn eigen Camino.
Daarna gingen we de eerste pijlen zoeken. Vanaf de rivier de Minho de gele pijlen naar de kathedraal. We lopen door die kleine straatjes en onder de poortjes door. We nemen tijd om Tui te verkennen.
We lopen Tui uit door een bos met een beeld van een pelgrim. Een tijdje langs een drukkere weg en later weer door de bossen. Alle pelgrims die uit Tui vertrokken waren al onderweg. Het Camino pad bijna voor ons alleen. Een geweldige ervaring om zo in rust op de camino Portugues te zijn.
Nog een idee nodig voor een overnachting ongeveer 9 km na Tui? Denk dan aan Casa Alternativo van Dries Nuiten. Een pareltje op de camino en geeft een bijzonder Camino ervaring. Een zeer welkom gevoel, een gezamenlijke maaltijd, een zwembad in de tuin, hangmatten. Een topper!😃
12 oktober, 10 km, zonnig, 26 graden, Orbenlle – Porrino
Geen wekker zetten, zei Dries van Casa Alternativo. We worden gewekt met muziek, een heel relaxte start van de dag. Een heerlijk ontbijt, en dan is het tijd voor vertrek. Het is hier in Galicië pas om 8.30 uur licht, dus als we gaan ontbijten om 8 uur is het tijd genoeg. Ook voor onze bagage die vanaf 8 uur klaarstaat voor vervoer.
We voelen ons dankbaar dat we in Casa Alternativo mochten verblijven. We voelden ons direct thuis door de accommodatie en vooral door Dries die zo goed voor de pelgrims zorgt.
Vandaag is de etappe 10 km. Voor mij voor het eerst dat ik de etappe van Tui naar Porrino in 2 delen heb gedeeld. De vorige keer dat ik van Tui naar Porrino liep was er nog geen accommodatie beschikbaar en de afstand werd voor de eerste dag als te ver ervaren. Het is een vlakke etappe, een bospad, verharde rustige weg en uiteindelijk een pad langs de rivier.
Om naar Porrino te gaan zijn er 2 mogelijkheden, vanaf Orbenlle over het industrieterrein langs een drukke weg of door de natuur. Gisteren kwamen we langs de splitsing. Door de bossen is hier linksaf, in bij Casa Alternativo te komen is het even rechtdoor.
Direct van de herberg konden we terug op de route komen. Even een heuvel over en dan zijn we er weer. In de vroege ochtend precies naar het westen met de zon in de rug.
We volgen het pad door de bossen. Het ruikt heel lekker. Zondag voor onze aankomst had het de hele dag geregend en vooral de eucalyptus bomen gaan daarna heerlijk ruiken.
Casa Alternativo in ochtend licht
Het zit vandaag in de bijzondere dingen. We mogen de appeltjes oprapen voor consumptie. Een schaapherder laat zijn schapen naar het veld gaan, herfst kleuren en nog veel bloeiende bloemen. We genieten van al die kleine momenten…..
Na 5 km blijkt er toch een cafe open. Vlak na de pleisterplaats voor de pelgrims. Nou, we hebben de tijd en het doet zich voor. Waarom niet? We nemen er pauze en treffen daar een pelgrim met ezel en hond. Op weg naar Rome zei hij ….?
Vlak voor Porrino word je volgens de pijlen door de stad geleid. Wij kiezen er niet voor. We gaan langs het riviertje. Let op ..onder de A55 door en dan niet rechtdoor maar linksaf. Een mooie afsluiting van deze wandeling.
13 oktober, 13,5 km half bewolkt, 24 graden Porrino Saxamonde
Vandaag de eerste serieuze heuvel, met in totaal 492 hoogtemeters. Zie op onderstaand overzicht (van links naar rechts) het laatste deel tot Saxamonde. Eerst rustig vals plat later vanaf Mos naar Santiaguino naar 235 meter hoogte. Wat dacht je wat…..alle medewandelaars hebben deze “heuvel proef” goed doorstaan. Trots, zie ik ze stralen. Dat kunnen wij….
Vanmorgen was er bewolking en een beetje nevel. Meteen al een lekkere temperatuur, toen we na het ontbijt de deur uitgingen. Eerst even door de stad Porrino. Als wij vertrekken is het al rustiger. We zien een gezin met 2 jonge kinderen. We laten onze voeten door het mooie Galicië glijden. Bossen, dorpjes tegen de heuvels. Ochtendlicht. Heuvels die steeds minder grijs zijn, als ze verder weg liggen. Nieuwsgierig naar wat er achter die heuvels ligt. Ik wil er altijd even gaan kijken…..
Voor we in Mos zijn passeren we de 100 km paal. We hoorden dat de druivenoogst dit jaar is mislukt. Teveel droogte de druiven zijn heel klein gebleven en ze blijven hangen. Misschien voor de pelgrims? Die we plukken zijn inderdaad klein en ook heerlijk zoet.
In Mos hebben we even pauze voor we aan de klim beginnen. De zon komt er door en geeft andere beelden van de omgeving. Het is rond de 20 graden, lekker om zo van het najaar te genieten.
Boven aan de heuvel in Santiaguino is een monument voor de gekwetste vrouwen. Daar kijken we rond. De Camino loopt door een bos voor we van de top, van Santiaguino naar beneden gaan.
In het dal onder ons ligt Redondela. Daar gaan we morgen langs. We overnachten in Saxamonde in albergue O Corisco, nog op de heuvel.
Wat dacht je van een etappe drankje onder een bloeiende pergola? Een droomplaatje, waar we ons realiseren dat we het heel goed hebben. Na een afgeronde etappe is het hier goed vertoeven.
14 oktober, 13 km, bewolkt en droog 23 graden Saxamonde – Ponte San Poio
Tegen onze verwachting in had het vannacht geregend en….toen we vertrokken was het droog en dat bleef het de hele dag. Vandaag wandelen we via Redondela en Arcade met uitzicht op Rio Vigo. Dat Vigo dicht in de buurt is, zien en horen we ook aan de vliegtuigen die gaan landen of opstijgen. De eerst 4 km naar Redondela staan niet bij het hoogteprofiel, dat is volledig vlak.
Na de herberg O Corisco is het nog een klein stukje dalen voor we op de weg naar Redondela zijn. Het is gelijk al warm genoeg om zonder vest te starten. De heuvels zijn bekleed met mini huisjes in de verte en hier en daar hangt er een sliert bewolking.
Het duurt even voor we Redondela uit zijn. Ik schat toch wel een km of 2. We doen onze pelgrims boodschappen…..een stukje brood, kaasjes, een banaan en voor mij een blikje Aquarius. Hier op de camino Portugues zijn voldoende horeca gelegenheden, je kunt er ook voor kiezen om daar je spullen te kopen. Na Redondela gaan we langs een heuvelrug. De huisjes zijn als het ware bovenop de heuvel geplaatst. Ook zien we vele oude wasplaatsen. Iets verder komen we langs een kraampje voor een stempel.
De grote klim van vandaag gaat naar Alto da Lomba. Niet heel ver, wel een flinke kuitenbijter. Bovenaan gekomen nemen we de tijd voor een lunch. Daarna dalen we af naar Arcade met uitzicht over Rio Vigo.
Na de daling komen we bij een hele drukke weg uit. Vaak staat daar ook een kraampje. Nu zien we er alleen koperen pelgrims en de gele en blauwe schoenen. Geel voor de richting van Santiago, blauw voor Fatima….
In Arcade nemen we alvast ons etappe drankje voor we de bekende brug: Ponte Sanpoio overgaan. Het was weer een heerlijke wandeldag…..
15 oktober, 15 km bewolkt en droog 22 graden Ponte sampoio Pontevedra
Opnieuw een dag met prima wandelweer en dat voor de bosrijke etappe van Pontesampoio naar Pontevedra.
Wat een prima herberg in Pontesampoio. Albergue O Meson heeft vrijwel alles wat een pelgrim nodig heeft. Een goed bed met een gordijntje, een lampje, een stopcontact bij het bed, een keuken om te zitten en te koken, en er naast een restaurant voor een goede maaltijd en ontbijt. De kamers zijn met 2 stapelbedden, dus 4 personen op een kamer. Het is boffen om in zo een mooie herberg te verblijven.
Na het ontbijt gingen we nog even terug de brug over om boodschappen te doen. Precies om 9 uur gaat de Froiz open en daarna gingen we op pad. De lucht is deze morgen wat roze en er hangt weer zo een mooie wolk voor de berg. In de nacht had het wat geregend en ja…..droog bij vertrek.
Na de brug begint de klim. Eerst door kleine straatjes, later over grote stapstenen. Hier en daar zijn de stenen wat glad en zoeken we de randen naast de stenen. Het blijft goed opletten.
Even dreigt het te gaan regenen. Wel/niet de regenjas aan. Heel even is de poncho, regenjas of paraplu. Het wordt amper nat. We hebben mazzel. Intussen wordt het steeds meer herfst. De varens zijn bruin, de blaadjes beginnen hier en daar geel te kleuren en op de grond te vallen. Ook zien we de eerste paddenstoelen.
Onderweg is er nauwelijks horeca. Wel is cafe/winkel Fermin open. Een bord langs het pad, eerst staat er 600 meter. Dat is zeker 1,6 km. Het is dicht bij het kleine kapelletje Santa Maria. We zingen er samen het pelgrimslied van Amanda Strydom. Bij mij op mijn playlist en Riet had de tekst doorgestuurd. Een mooi moment van verbondenheid.
Voor Pontevreda kiezen we voor de iets langere route langs het watertje. Een fietser uit Pontevedra zegt dat het zo mooi is dat we het zeker zouden moeten kiezen. Hij zegt zelfs: this is heaven …We vinden het zeker mooi!
Net voor we in de stad zijn is er een tunnel. We hebben even op elkaar gewacht voor deze mooie foto.
Hier in Pontevedra blijkt om 19.30 een pelgrimsmis te zijn. Dat willen we wel eens meemaken. We zoeken een pizzeria op, waar we om 18 uur kunnen eten. Even terugschakelen naar Nederlandse eettijd. We zijn benieuwd hoe we het ervaren.
16 oktober, 13 km, motregen, later regen, 20 graden Pontevedra Barro
Gisteravond gingen we bijtijds eten om naar de pelgrimsmis in Pontevedra te kunnen gaan. Om 19.30 uur. Het was bijna donker en voor het eerst zag ik de Santuario da Perigrinos verlicht. Mooi!
Het was druk in de pelgrimsmis. Vooral van de lokale bevolking, ik denk vanwege de zaterdagavond. Aan het eind van de mis kregen de pelgrims de zegen. Jammer dat het niet in het Engels was. We zagen aan de pastor dat hij wel betrokken was. Het was fijn een keer mee te maken.
De route van vandaag is uiteindelijk 13 km. Nog een paar km verder dan de algemene herberg van Portela. Over bospaden en rustige wegen net naast de N550. Wel steeds stijgen en dalen, maar ik denk dat Topo gps een fout heeft over de hoogtemeters van 1127. Zo hebben we het zeker niet ervaren.😉
We lopen over de vernieuwde brug, de Ponto do Burgo de stad uit. Dat duurt een poosje. We lopen precies tussen een enorme groep Spaanse pelgrims, die alleen 2 dagen pelgrimeren. We houden wat in en laten ze passeren. Zo begon het een beetje op de 4 daagse te lijken. Het is een erg donkere lucht. Dat zou wel een flinke bui kunnen worden….Hier en daar een bui… Vandaag was het voor ons meer daar…
Op deze zondag is het kerkje Santa Maria de Alba geopend. We gaan een stempel halen en hopen dat in het dorp erna een cafe open is. Dat is niet het geval. Hiervoor kun je in San Cayetano van de route afwijken. Wij lopen er door.
Na de stad komen we in de bossen. Het ruikt heerlijk. De natte grond, de eucalyptus bomen en de munt, die overal staat te groeien.
De eerste open bar is na 9 km. Fijn om even droog te zitten. Een bekende pleisterplaats vlak voor de algemene herberg.
We logeren in 2 appartementen genaamd Oktheway. Even goed kijken, want het ligt van de route af. Omdat het vandaag zondag is en de winkels gesloten zijn, hebben we gisteren boodschappen gedaan en met de bagage meegegeven. Precies als wij eraan komen is ook Correos er met onze bagage. We zijn erg tevreden over deze bagage vervoer.
Yolande gaat voor ons linzensoep maken. Bij de plaatselijke bar kopen we Albarino voor een wijntje bij het eten. We hebben er nu al zin in…..
17 oktober, 13 km, meest droog, Barro Caldas de Rei
Het was vandaag vooral de verwachting dat het zou gaan regenen. Volgens de weersvoorspelling grote kans op veel regen over de hele dag verspreid. Wij lopen er net langs en hebben het op een stevige bui zo goed als droog.
Het is de 2e helft van de etappe van Pontevedra naar Caldas de Rei. Dit overzicht lees je van links naar rechts. We hebben net voorbij Portela overnacht in Barro in de appartementen van Oktheway.
Vanaf het appartement gaan we eerst ontbijten. Direct om de hoek bij een bar. Ook is er een winkel om 9 uur open, zodat we weer proviand hebben. Om op de route te komen, is het 500 meter. Even terug, goed te vinden op maps.me. Even later zien we het appartement op de heuvel liggen.
Na ongeveer 5 km vinden we een bar in een soort garage. Alles wat je kunt kiezen ligt uitgestald op tafel. De serveerster heeft een geblokte schort aan. Ze hebben er heerlijke Santiago taart en een soort koffie koek met honing en gember. Het smaakt verrukkelijk.😉
Niet ver van de route is er een waterval. De cascaden van Rio Barosa. Als je bij de N550 uitkomt even oversteken. Het ligt een stukje voor Briallos. We gaan er even naar toe. Zeker de moeite waard. Erg mooi. Het water heeft de grote stenen glad gemaakt. Je kunt er ook een rondwandeling maken van 3 km. Dat doen we niet. Er even kijken is voldoende.
Dit deel van de route is meer open, licht glooiend met paden langs en onder de druivenranken. Hier en daar zien we de druiven nog hangen. Vaak heel klein, maar wel bijzonder zoet.
Ook hebben we mooie landwegen. De donkere luchten, zijn steeds voor, achter of naast ons. We voelen dat we veel geluk hebben en houden het zo goed als droog en zeker ook dat we in zo een mooie omgeving lopen.
Als we in Caldas aankomen is het droog en kunnen we zelfs van ons etappe drankje genieten buiten aan de rivier. Een mooie afsluiting van deze dag.
18 oktober, 11 km zonnig 22 graden, later regen Caldas de Rei – O Pino
Caldas de Rei betekent bronnen van de koning. Warmwaterbronnen, heerlijk om vermoeide voeten te verwennen. Ook een plek waar pelgrims elkaar ontmoeten. Wijntje erbij tapas. Voor ons niet, we gingen er heen vlak voor het eten.
Vandaag starten we met het eerste deel van de etappe van Caldas de Rei naar Padron. Van de vorige Camino met de geplande afstanden (10-15 km per dag) waren we tot de conclusie gekomen dat 19 km te ver voor ons is. In 2-en delen en op zoek naar een overnachting halverwege. Dat kan, maar dan kom je in de algemene herberg van Valga. Deze keer kies ik zoveel mogelijk voor lage bedden en uiteindelijk is de keuze 2 nachten in Caldas de Rei.
Ne het voortreffelijke ontbijtbuffet van albergue/hotel Cruceiro gaan we wat later dan gebruikelijk op pad. Het is een erg mooie glooiende etappe. We treffen een onbewolkte blauwe lucht en dat maakt Galicië nog mooier.
Met de zon erop, komen de herfstkleuren beter tot zijn recht. En wat denk je van zonlicht op een spinnenweb……als je die kunt vangen in een foto……
Na 6 km komen we bij cafe Esperon. Een pleisterplaats voor de pelgrims die willen ontbijten of even rusten. Een stempel halen kan ook. Sello in het Spaans. We hebben de tijd en nemen het ervan.
Daarna volgt het dorpje Carrecedo met de karakteristieke kerk. We klimmen verder omhoog naar de Alto Corgullon op 165 meter. De daling erna geeft mooie vergezichten.
In O Pino zijn we nog precies op tijd om de bus van 13.10 te halen. “Buspelgrims?” We gaan terug naar Caldas de Rei om te overnachten. Morgen gaan we verder waar we zijn gebleven en kunnen met de bus naar O Pino. Er zijn ook buspelgrims die stukken overslaan om minder te lopen en toch 2 stempels per dag te halen. Dat doen we niet. Elke meter lopen we zelf 🦶. Stapje voor stapje komen wij er ook.
We denken bij de goede bushalte te staan en Marion houdt de bus tegen. Die stopt. Blijkt dat we niet bij een bushalte staan, maar bij iets wat op een bushalte lijkt🤔. De chauffeur moppert een beetje en besluit ons toch te laten instappen, als we maar een mondkapje opzetten. Een wandeling van een ochtend, een busritje van 10 minuten.
In Caldas de Rei zoeken we een plek voor ons etappe drankje en komen in een heel chique hotel terecht, Pousada. We vragen of we wat kunnen drinken en voelen ons zeer welkom. Ons terras is voor iedereen, zegt ze. Dat doet goed en samen sluiten we hier onze wandeldag af. Morgen op naar Padron.
19 oktober, 10 km, een bui van 20 minuten, rest droog O Pino- Padron
We zijn er bijna….dat kun je merken als je in de richting van Padron loopt. We ontmoeten pelgrims die morgen gaan aankomen. Op de straat en op plakkaten zien we hoe weinig km nog te gaan zijn. De gemeente Valga heeft Santiago alvast in the picture.
En voor ons? Het begint te kriebelen. Zou het echt gaan lukken? Altijd al gedroomd en nu dan toch? Het ziet er naar uit dat wij de eindstreep gaan halen. Laat die dromen maar komen 😉.
Maar eerst nog de etappe van vandaag. We gingen eerst met de bus naar O Pino om daarna het laatste stuk naar Padron af te leggen. Vooral dalen, zoals je kunt zien op het hoogteprofiel.
Vrijwel direct nadat we uit de bus kwamen, ging het erg hard regenen. Die bui duurde niet lang, en we liepen een beetje beschut onder de bomen. We hebben het toch wel als droge dag ervaren. Tegen alle verwachtingen in. Het zou de dag worden met de meeste regen, alweer boffen we. Het klaart op en daarna lopen we langs een bosrand met mooie uitzichten.
Al snel lopen we boven Pontesecures, een stad niet ver van Padron. Door glooiende bossen, waar af en toe de zon te voorschijn komt.
Na de brug over Ria Ulla is het nog een paar km langs Rio Sar. Zo lopen we Padron binnen.
Padron is de stad waar volgens de legende het bootje van Santiago aanmeerde. In de Santiago kerk is de meerpaal te zien en diverse afbeeldingen van het bootje.
Bij Padron hoort ook de bar van Pepe. Voor iedereen heeft hij een knuffel beschikbaar. Zo ook voor ons. Je kunt bijna geen nee zeggen. Daarna gaan we naar de algemene herberg en het klooster. In de algemene herberg halen we de Pedronia. Yolande, Nettie en ik klimmen op de Monte Santiaguino. Met kerkje en een heel indrukwekkend kruis, boven op de berg.
We ontkomen er niet aan. Het lage druk gebied dat over Spanje gaat geeft ons vandaag veel regen. Wat ben ik dan blij met mijn poncho, regenbroek en paraplu, die houden mij zo goed als droog…..Het eerste deel van onze etappe van Padron naar Santiago, voor ons tot Picarina.
Gisteren waren we gaan eten bij een zeer goed restaurant, Buen Camino, aan de laan met bomen, richting kerk. Een echt Galisch menu met Pimientos de Padron (geroosterde groene paprika’s), Galicische kazen, Zorza con patatas ( gekruid varkensvlees met frietjes) en Santiago taart (amandeltaart). Heerlijk!
We merken dat er veel pelgrims uit Padron vertrekken. Het lijkt erop dat de pelgrims vanuit Padron eerst even gewacht hadden om te vertrekken. Tot aan Esclavitude worden we door velen ingehaald en ook bij de eerste bar in Esclavitude is het gezellig druk. Al enkele dagen ontmoeten we een andere Nederlandse groep. Wij houden het nog maar even gezond met zo een groot glas verse sinaasappelsap. Die is zo heerlijk zoet, je proeft dat die zongerijpt zijn
De kerk van Escravitude is open, en we gaan daar een kijkje nemen. Het is “Santuario de nuestra senora la Esclavitude”. Van oudsher was het een pelgrimshospitaal. In de sacristie zie je daar beeltenissen van. De foto van de kerk is een copie van Wikipedia. (Wij hebben geen blauwe lucht gezien vandaag)
Wel hebben we een stempel in ons pelgrimspaspoort. De laatste 100 km hebben we er 2 per dag. Morgen de laatste dag naar Santiago, ook dan gaan we nog 2 stempels verzamelen.
Met een heerlijk menu sluiten we de dag af. Sopa, Guiso con carne en een ijsje. Wat is het leven van een pelgrim toch eenvoudig 😃.
Vandaag overnachten we in Pension Glorioso in Picarana. Morgen nog ongeveer 15 km te gaan. Santiago……we komen eraan 🦶🦶🦶🦶🦶🦶🦶🦶
Trots op ons zelf. 115 km vanaf Tui in 11 wandeldagen. Alle 130.000 stappen gezet. Over toppen en dalen, onszelf overtroffen. Kan ik het wel? Ben ik in staat om dagen achter elkaar zover te lopen. Het is gelukt. Deze kanjers hebben het gehaald.
Van harte gefeliciteerd Marion, Fredy, Yolande, Nettie, Nelly, Riet en Fay. Allemaal toppers.
21 oktober, 17 km, eerst droog, later regen Picarana Santiago
En dan onze laatste dag op weg naar Santiago. Nog 17 km te doen en dan met flinke hoogteverschillen, waarvan de eerste 8 km langzaam stijgen van 50 naar 250 meter bij Milladoiro.
Naast ons pension konden we ontbijten, dat doen we altijd voor vertrek. En omdat de bagage voor Correos om 8 uur klaar moet staan, is dat ook onze ontbijt tijd. Het zou in de ochtend nog niet regenen, we kijken naar buiten en helaas we gaan toch onze regenkleding aantrekken. Even later is het toch droog en dat houden we zo tot aan Milladoiro.
Vrijwel meteen vanaf het vertrek gaan we de bossen in naar Teo. Een prachtig pad met grote stapstenen. Net nog een beetje schemerig en dan is het pad lastig te zien. Ik hoor: “wauh wat geweldig, ik merk dat ik op gevoel zo een pad loop”. Dankbaar dat ik zo een momentje mee kan maken.😃
Een laatste plaats voor Santiago om even te pauzeren is van oudsher in Milladoiro bij het sociaal cultureel centrum, boven op de heuvel. We treffen er vele pelgrims. Er heerst bijna een opgewonden sfeer. We zijn er bijna. Nog 7 km te gaan.
Dat “bijna” geeft je vleugels. De vermoeidheid wordt even aan de kant gezet. De zere knie kan het echt nog wel even aan, gisteren niet zo lekker en vandaag? We gaan ervoor. Dan zie je in de verte Santiago liggen. Inmiddels is het niet meer droog. We krijgen zelfs een enorme plensbui te verwerken. Precies dan kunnen we bij een viaduct onder snelwegen schuilen. Andere pelgrims doen het ook. Tegen zo een bui kan geen enkele regenkleding.
Vlak voor Santiago ontmoeten we Kam en Reinier. Reinier, een pelgrim uit Canada met wortels uit Nederland. Die wilden wel met ons op de foto. Net op een droog moment.
Als we in de stad zijn, gaan we bij het eerste het beste restaurant naar binnen. Het is ongeveer lunchtijd en we kiezen voor een “half” menu met kroketjes en kikkererwten soep. Ons etappe drankje nemen we er alvast bij.😉
Nog 2 km door de stad, voor we in de stromende regen aankomen op het plein. We vieren onze aankomst onder de poortjes tegenover de kathedraal. Niets heeft ons tegengehouden. Met elkaar hebben we het gehaald. Elkaar helpen waar nodig. Voor 4 van ons de eerste keer om aan te komen. Dankbaar en trots. We hebben het gered.
In de avond gingen we naar de pelgrimsmis. Helaas deze keer geen Botafumeiro. Misschien vandaag 22/10?
In de Huiskamer voor de ontvangst van Nederlanders hoorden we van Geesje en Rein dat er om 17 uur vandaag de Botafumeiro (het grote wierookvat) te zien is. Dat willen we wel meemaken! Om 16 uur gingen we erheen. Een plaatsje helemaal vooraan. Rein van Uden ( van de Huiskamer en van de tekeningen in de Jacobsstaf) mocht voor het eerst mee helpen. Wat een geweldige ervaring. Ontroerd om mee te maken. Het voelt als kadootje voor deze Camino.
In de Huiskamer is een gastvrije ontvangst. Koffie/thee andere pelgrims ontmoeten en ook vrijwilliger voor het uitschrijven van Compostella’s Geesje is er. Zij zorgt ervoor dat ook de Compostella van Nelly juist wordt gemaakt. Die van Yolande en Fay worden aangevuld. Dankbaar dat Geesje dat voor ons wilde doen. We krijgen mooie teksten mee en luisteren naar de verhalen van andere pelgrims. Ook zien we in het boek van de pelgrims de aankomst van eerdere pelgrims, zoals o.a Jaap. Camino maatjes van Fredy. Het mooie patchwork is gemaakt door Joke Tolsma. Met de Camino naar de kathedraal centraal. Zelfs een Camino paal is te zien.
“Geen enkele reis is onmogelijk, je hoeft alleen maar een stap vooruit te doen”.
Een wandeling door het park met uitzicht op de kathedraal hoort ook bij een dagje Santiago.
In de avond eten we bij restaurant Meraki, naast het pelgrimskantoor. De hele dag open, dus ook voor de pelgrims, die rond 16 uur aankomen. Aan te bevelen……Mmmm
Dan nog even naar de bekende schaduw kijken. Bij de kerk naast de uitgang vis de winkel. Je ziet de schaduw van Jacobus alleen als de lichten aan zijn. Dat willen er ook meemaken.
Dag Santiago, tot een volgende keer.
Morgen nog een dagje naar Muxia….we hopen op een mooie zonsondergang. Maandag gaan we weer naar huis.
De taxichauffeur die ons kwam ophalen voor de deur van San Martin Pinareo had het al voorspeld. In Santiago veel regen, aan de kust mogelijk droog. En wat krijgen we uiteindelijk? Een droge dag en in de avond een klein glimpje van de zonsondergang.😉
De bedoeling was uitstappen in Quintans en de laatste 10 km naar Muxia lopen. Onderweg bleef het maar regenen en we besluiten door te reizen naar Muxia. Daar was het droog, we hebben een paar spetters moeten verduren. Na de koffie en de reservering van een restaurant (14 uur Spaanse tijd) gingen we naar de vuurtoren, het mooie kerkje en het monument. En ook de 0,0 km paal. Dat hebben we maar mooi bereikt.
Het enorme monument is ter gedachtenis aan de schipbreuk van een olietanker in 2002. Zowel de gebeurtenis als het monument zijn voor mij heel indrukwekkend. Het monument doet me altijd denken aan een tekst van de eik en de cipres van Galilh Gibral. Bij elkaar horen, aanvullend zijn, naast elkaar, elk met eigen ruimte.
Het kerkje is volledig afgebrand en met vele donaties, (ook van pelgrims) opnieuw gebouwd.
Met minder wind kun je makkelijk over de enorme rotsen lopen. De golven vlak voor je ogen uiteen zien spatten. Nu waait het veel te hard. Zelfs ik, word bijna omvergeblazen. Je kunt zelfs tegen de wind in gaan hangen. Wat een heerlijk gevoel.
Het werd steeds beter weer en na de maaltijd gaan we met enkelen op pad voor een stukje Camino in de richting van O Muinos. Er volgt een heel mooi stijgend pad met geweldige uitzichten over Muxia. Toch nog ruim 9 km.
Het plan was om met tapas, een wijntje e.d. aan zee de zonsondergang te zien. Daar was het te winderig voor. We gaan wel kijken en kopen een Galicisch kaasje, stokbrood, empanadas om na de zonsondergang te nuttigen.
Het ziet er goed uit voor de zonsondergang. Half bewolkt, we hebben hoge verwachtingen. En ja, we zien een glimpje van de zonsondergang. We boffen en genieten ook nog van het uitzicht boven op de berg.
Het blijft verrassen vandaag. Bij terugkomst had de mevrouw van albergue Bela Muxia een overheerlijke linzensoep met veel groenten voor alle pelgrims gemaakt. Dat was genieten!!!!
Dankbaar voor alle mooie momenten samen. Voor het vertrouwen en dankbaarheid dat jullie mij geven, en uiten in afscheidswoorden, een gedicht en de mooie “Camino smile”. Deze camino met afstanden van 10-15 km per dag hebben we allemaal kunnen afronden. We kijken er met een goed gevoel op terug en krijgen nu al een beetje heimwee. Op naar de volgende stappen in je leven. Buen Camino………
Tot slot: van Ricky Rieter
Vanaf hier zal ik terugkeren naar het gewone leven van alle dag. Niet gewoon meer na al wat ik ervaren heb en als rijkdom opgeslagen in de weg die ik zelf ben.
