7 november, 21 km, eerst regen, later zonnig 14 graden
Direct uit Monterrubio gaan we van de drukke weg af om over een landweg naar Castuera te gaan.
Dag 7 Monterrubio
6 november, 12 km, koude wind 13 graden
Ik heb het motto, het is altijd “weer”. En ja je kunt je erop kleden, dat is ook zo. Wat telt zijn je verwachtingen en je mogelijkheden je verwachtingen bij te stellen. Onze verwachtingen waren ongeveer 20 graden, en als het kwik dan blijft steken bij 13 is dat zeker fris. Onze chauffeur bracht ons naar het eindpunt van gisteren. Maar ook…..naar de bakker. In ons hostel was er geen tijd om ons lunchpakketje te maken en wat is het dan fijn dat de taxi zomaar even bij de bakker stopt.?. Vandaag start het 2e deel van de etappe van Hinojosa naar Monterrubio. Zou het daar in de verte boven op die berg liggen?
Dag 6 Hinojosa del Duque – Monterrubio (deel)
5 november, 21 km, half bewolkt, veel wind 9 -16 graden
De hele etappe naar Monterrubio is maar liefs 32 km. Omdat we aan het begin van Hinojosa een hostel hebben zou er zeker 2 km bijkomen.
Dag 5 Alcaracejos – Hinojosa del Duque
4 november, 22 km, af en toe regen, 18 graden
De tekening boven dit blog geeft in het heel kort weer hoe de dag was. Velden vol bomen, een onverharde weg, slingerend door het landschap.
Dag 4 Alcaracejos
3 november, 20 km, overwegend droog, 22 graden
Angel en Isabel van het hostel Mira Sierra in Villaharta hadden echt goed voor ons gezorgd. Angel bracht ons tot het monument waar we gisteren eindigden. Hiervoor moest hij 2 keer rijden. De eersten hadden extra vroeg ontbeten, zodat we toch nog om 9 uur konden vertrekken.
Dag 3 Villaharta – richting Alcaracejos
2 oktober, 18 km, half bewolkt 22 graden
Tja….we hebben een heel zwaar leven ?
Dag 2 Cerro Muriano – Villaharta
1 november, 21 km, 24 graden
Ook deze ochtend begon met een verrassing. Vandaag is het een feestdag (Allerheiligen) en ook Hostal x zou gesloten zijn voor ontbijt. We werden doorverwezen naar bar Bruno. Ik belde en nee hoor….niet geopend voor het ontbijt. De eigenaar van Hostel x strijkt over zijn hart en belooft voor ons ontbijt te maken. We kregen zelfs geflambeerde lekkernijen voorgeschoteld. Onze dag begon al goed met zoveel lieve zorg.
Dag 1 Cordoba Cerro Muriano
31 oktober, 25 graden, 17 km
“El Nogal” staat op de foto boven dit verslag. El nogal ……nogal heel zwaar en nogal heel mooi!
Caminita del Rey
30 oktober, zonnig, 27 graden
“Life is about moments don’t wait for them, create them”. Leven gaat over momenten, wacht er niet op, ga het doen. Zo was het eindelijk zover dat we de “Caminita del Rey” zouden kunnen gaan bezoeken.
In maart, na afloop van de Camino van Malaga naar Cordoba, zouden we de laatste dag de Caminita del Rey gaan bezoeken. Het waaide te hard en het werd afgelast. Nu was de kans er weer. Durven we het? Gaan we het doen? Wel of geen hoogtevrees? Ik vind het moed hebben het te gaan doen en ik vind het moed hebben om niet te gaan. Ik geef toe….we lopen op een smal pad boven een afgrond. Maar wat is het mooi. Een ervaring om nooit te vergeten!
Met de gids gingen we eerst naar de plaats met een hele grote waterkracht centrale. Door een heel slim systeem wordt het water 100 meter omhoog gepompt. Steeds opnieuw om elektriciteit op te wekken. Ook hier was het prachtig!
Vanwege gevaar voor vallende stenen moet iedereen een helm op.
In 2012 is het pad helemaal veilig gemaakt. De oude paden zijn nog te zien en die zien er echt eng uit.
Langs het pad zagen we abseilers. Dat ziet er ook heel eng uit. Dat zou ik denk ik niet durven. Als je verschil voelt tussen moed en moet, komt er ruimte voor jou keuze…..
Stoere dappere Elly….
Ergens is er een glasplaat waar je 100 meter diep kunt kijken. Gert Jan en Ada durven wel….
Ik ook! Ik merk dat ik vele angsten overwonnen heb en daar ben ik best trots op.
Die onderste planken zijn van de oude route. Toen er noodlottige ongevallen geweest waren, is de Caminita jarenlang gesloten geweest. Eerst moest het veilig gemaakt worden.
Het laatste stuk. Je gaat van de ene kant naar de andere kant. Je steekt de kloof over. Tijdens het lopen wiebelt de brug. Voor mij het meest gewaagde deel.
Trots dalen we af. We waren met de taxi uit Malaga. De chauffeur kwam naar het einde om ons weer terug naar Malaga te brengen.
De start is aan de noordkant en zo loop je naar het zuiden.
Wat een geweldige dag. Bij het station nog even wat drinken voor we de trein naar Cordoba nemen.
Morgen gaan we starten.
Mozarabe Cordoba Merida
29 oktober – 15 november 2019
Gaan zonder aan te willen komen, stapsgewijs leren zomaar te gaan
Het vervolg van onze camino Mozarabe. In het voorjaar zijn we van Malaga naar Cordoba gegaan. Nu gaan we verder van Cordoba naar Merida. In Merida is de aansluiting naar de Via de la Plata, die we in het voorjaar van 2020 gaan vervolgen.
We denken dat we gaan vertrekken. Iedereen zit in het vliegtuig. De captain komt uit de cockpit……bij de laatste controle blijkt iets niet in orde. Zo stappen we weer uit en wachten geduldig op het andere vliegtuig.
We zijn van links naar rechts: Ada, Mieke, Tiny, Gert Jan, Elly en An.
Het belooft nog lekker warm weer te worden. In de nacht 10-14 graden, overdag 19-25 graden. Wel is de verwachting dat het het wat kan regenen. En wat neem ik mee??? Deze ochtend nog….neem ik mijn wandelrokje mee of een extra broek? Neem ik mijn poncho mee of mijn regenjas met regenbroek? Neem ik mijn slaapzak of lakenzak mee? Een warme jas? Onderweg naar huis vraag ik me af, wat ik zou missen.
Ik kies uiteindelijk voor mijn wandelrokje, mijn poncho, een slaapzak en geen warme jas. Het totaal zou toch hetzelfde moeten blijven. Even gecheckt…rugzak zonder wandelstokken….7,4 kg. Daar ben ik blij mee!
“Wat je thuis laat is meegenomen”
Morgen beginnen we met een bezoekje aan “Caminita del Rey”. Daarna reizen we door naar Cordoba.
Santiago Negreira
Santiago ligt achter ons. Vanmorgen werden wij om 7.00 uur gewekt door het gelui van de klokken in de oude binnenstad. Het was net Kerst. Genoten hebben wij van het heerlijke en uitgebreide ontbijt. Fijn als je mag nemen, zoveel als wilt en dan ook nog van alles wat.
Santiago
27 oktober
Zondag is van oudsher een rustdag. Zo niet in Santiago. De stroom van pelgrims die aankomen blijft gewoon doorgaan. Bijzonder is ook dat er vandaag op het grote plein een hardloop wedstrijd wordt georganiseerd waar duizenden aan mee doen.
Dag 6 Padron Santiago
Vanmiddag aangekomen op het grote grote plein voor de kathedraal van Santiago de Compostella. Dit zijn de namen:
Teunie, Marijke, Sandra, Gertrude, Cees, Wil en Jaap.
Dag 5 Caldas de Reis Padron
25 oktober
Iedereen van onze groep heeft vannacht heerlijk geslapen. Maar wat wil je dan ook, twee grote kamers en bedden met echte matrassen en fris gewassen schone witte lakens.
Onze voettocht ging vandaag verder van Caldas de Reis naar Padron, een afstand van 19 km. De zon scheen en de temperatuur was met 18 C aangenaam. Een verademing na de vele regen gisteren.
Dag 4 Pontevedra Caldas de Rei
24 oktober 2019
De zonnige foto boven het blog is van gisteren, voor Arcade.
De route ging vandaag van Pontevedra naar Caldas de Reis. De afstand bedroeg 23 km. Maar dat was niet het belangrijkste om te vermelden. De regen kwam met bakken uit de hemel. Daar was geen poncho of regenjas tegen bestand. Binnen een uur waren wij door en door nat.
De wekker ging vroeg vanmorgen. Om 6.30 uur stonden wij op. Op ons gemak pakten wij onze rugzakken in. Ergens in de stad hadden wij ons gebruikelijke ontbijt van koffie met croissant. In de donker nog liepen wij door de oude binnenstad.
De route vandaag was mooi. Door bos, druivenranken en open velden. Twee van ons liepen voorop. Hen zagen wij pas terug bij onze eindstop. Helemaal goed.
Tijd ook om na te denken over de Camino. Uiteraard is het een fysieke inspanning om meerdere dagen, ja zelfs twee weken, elke dag ongeveer 20 km te moeten lopen. Maar de Camino vraagt ook om geestelijke kracht om de tocht te volbrengen. Je moet openstaan voor de natuur, ook als het regent. Openstaan voor andere mensen, flexibel zijn en de omstandigheden nemen zoals het komt. De Camino maakt je zelf, het is jouw pad.
Vanavond slapen wij in een hostel. Twee kamers hebben wij, eentje voor dames (4 personen) en eentje voor de heren (3 personen). Verschil moet er zijn.
Onze natte kleren? Die zijn in de droger.
Dag 3 Redondela Pontevedra
Vanmorgen om 7.00 uur opgestaan. Ontbijt bij een locale bar. Kop koffie met een croissant. Om 8.30 zijn wij op pad.
Dag 2 Porrino Redondela
Vanmorgen vroeg om 8.30 uur vertrokken van O Porrino naar Redondela. Toen wij weggingen was het nog donker, koud en nevelig. Pas tegen tienen kwam langzaam de zon te voorschijn van achter de bergen.
Dag 1 Tui Porrino
Vandaag onze eerste echte wandeldag. Ritme van de ochtend. Opstaan 7.00 uur, ontbijt 8.00 uur en vertrek 9.00 uur. Het blijft hard werken. Wel of niet douchen, wat moet ik aantrekken, hoe pak ik mijn rugzak en heb ik wel tijd genoeg voor alles?
Naar Porto
21 oktober 2019
Gisteren vertrokken van vliegveld Eindhoven met Ryan Air naar Porto. In Nederland regende het, in Porto scheen de zon. Temperatuur was aangenaam. 16 C. zon met wat wolken. Vervolgens reden wij met de bus naar Tui ( Spanje) een afstand van ongeveer 125 km. Precies om 20.00 uur kwamen wij bij onze alberque. Het was toen even flink doorwerken. Inschrijven, pelgrimspaspoort stempelen, bed opmaken en douchen. Om 21.30 uur zaten wij achter een bord spagetti bolognese. Daarbij een glas heerlijke rode rioja wijn. De Camino mag beginnen.
Pelgrims 2020 gezocht
It’s about time, zoals Jonnie Walker in zijn boek schrijft. A call to the camino de Santiago. Het is tijd om naar Santiago te gaan.
Wie wil komend voorjaar op pad? Er zijn nog plaatsen vrij. Of ken je iemand die op pad wil? Ook als je nog geen wandelervaring hebt, maar wel bereid bent om te trainen, dan kan dat. In 3 maanden tijd, mits goede gezondheid, kun je je wandelconditie opbouwen van 5 naar 20 km per dag. Delen van dit bericht mag, graag zelfs.
