Zaterdag 16 april, dag 11 van Pontevedra naar Armenteira, 24km, zon en 19 graden
Voor degenen die ons volgen komt nu pas het verslag van gisteren. Door problemen met internet kon dat gisterenavond niet en overdag moesten wij natuurlijk weer wandelen, etappedrankje doen, installeren, opfrissen, voorbereiden voor morgen, uitzoeken waar te eten vanavond en ook nog gaan eten. Tussendoor internetproblemen oplossen en dit blog maken. Kortom, een dagje vakantie.
Het feest in de stad na de processie ging nog een tijdje door en er kwamen nog regelmatig feestende mensen door de straat. Daarbij was het warm in de kamer waardoor we allemaal niet onze beste slaapnacht hadden. In plaats van mijn wekker had ik het Santiago lied, gezonden door een man uit Baskenland op mijn telefoon afgespeeld waarbij iedereen opstond.
Bij een bakker konden wij eten en toen we bij de supermarkt kwamen was deze nog dicht. Dan maar bij een bakker water kopen en op pad. Net voor de brug was een supermarktje waar we vooral fruit kochten.
Het is bewolkt maar aan de horizon zien we wat lichte gaten in de wolken. Het weer is lekker fris om te lopen. We zien twee dames lopen en we lopen een stukje met ze op. Ze komen uit Florida en wandelen korte afstanden. Dat ze genieten is wel duidelijk en dat doen wij ook iedere dag.
Bij dit bord verlaten we de binnenlandroute en gaan verder op de spirituele variant.
Die begint al snel met stijgen en het is rustig op deze route, we zien al snel niet veel wandelaars meer. Wanneer we bij een oude kerk komen staan we allemaal stil om deze op de foto te zetten. Dat is niet zo gemakkelijk door het tegenlicht.
Kort voor een hotel waar we koffie gaan drinken staat een sinaasappelboom en gelijk plukt iedereen er een. Er liggen er verschillende op de grond net als veel schillen. Enthousiast worden de sinaasappels gepeld en opgegeten. Gelijk is de pret over, ze zijn zo zuur, gewoon niet te eten. Ze liggen snel op de grond bij alle anderen.
In het hotel drinken we heerlijke koffie en we krijgen er flinke stukken van een soort boodcake bij welke ons goed smaakt. We vinden het leuk om dit zomaar bij de koffie te krijgen.
De route staat goed aangegeven met mooie bordjes en het is inmiddels een stuk warmer geworden. Jasjes en of vesten gaan uit.
Het verbaast mij dat we al zo snel bij het Monastario in Poio zijn. We gaan vragen of we spullen uit onze zware rugzak daar achter kunnen laten. Natuurlijk, we kunnen gelijk inchecken. Ach dat lijkt ook wel handig alleen wisten we toen nog niet dat dit niet zo eenvoudig gaat. Zoveel mensen, zoveel paspoorten en als ik dan ook nog terugkom om te zeggen dat de kamer een tweepersoonsbed en een los bed heeft in plaats van de drie losse bedden die ik geboekt heb en dat er ook nog een lekkage op de kamer is wordt het helemaal paniek bij de vrouw achter de balie. Uiteindelijk komt alles goed. We krijgen een andere kamer boven zodat we krijgen wat we geboekt hebben en een extra bed erbij op de kamer beneden. Iedereen tevreden en we lunchen buiten in de mooie tuin waarna we ons pad vervolgen. We hebben 9 km gelopen en nog 15 te gaan naar Armenteira.
Af en toe is de weg best stijl en we passen ons tempo daarop aan. Een stukje langs het water bij Combarro is dan weer even gemakkelijk.
Lang duurt dat niet want we mogen weer klimmen. Naar Armenteira hebben we ruim 400 meter te klimmen waarvan sommige kleine stukken wel een helling van 45 graden lijken te hebben. Zo op de foto lijkt het wel mee te vallen maar het is zwaar, we doen het rustig aan.
Bij deze bushalte rusten we even uit en we grappen dat we de bus wel kunnen nemen die hier een keer in de drie dagen komt en niemand weet wanneer. Het waterkraantje wat net om de hoek staat komt goed van pas. Niet iedereen had voldoende water bij, de zon en het klimmen maakt toch dorstig. Het is het lekkerste water wat we tot nu toe gehad hadden.
Dapper lopen we verder en het is aangenaam dat we de verharde weg kunnen verlaten en op zandpaden komen.
Een smal pad wat naar beneden gaat is hier nog goed te doen maar wordt later wat moeilijker.
Dat gaat iedereen goed af, Elly denk ik nog het gemakkelijkst maar iedereen neemt zijn eigen tempo en dan komen we allemaal beneden waar we na een bocht een terras voor ons zien. Daar zijn we allemaal blij mee, we kunnen gaan genieten van ons welverdiende etappedrankje en nootjes.
Niet alleen wij hadden veel gezien onderweg. Ook Silvia had in Pontevedra veel gezien en mensen gesproken. Ze had een mooie collage gemaakt van haar dag.
Na het drankje gaan we naar het Monastario van Armenteira. Een mooie plaats om te bekijken. Daarna bel ik de taxi van een bedrijf dat stickers onderweg op palen had geplakt. Helaas, ze hebben geen mogelijkheid voor vijf personen. In het winkeltje naast het Monastario vraag ik de non of ze weet hoe ik een taxi kan regelen om ons terug naar Poio te brengen. Ze belt een taxi voor ons en wijst waar we kunnen wachten. We gaan daar zitten en gelukkig is Irene zo slim om te bedenken dat er geen enkele auto door de plaats rijdt. Het is er kermis, waarschijnlijk vanwege de Paasvakantie. We lopen een weg naar beneden en zien dan dat deze afgezet is. Er kon dus inderdaad geen auto naar boven rijden.
Met een taxibus komen we terug in Poio en gaan ons dan opfrissen en wat wassen. Om 9 uur kunnen we hier eten. A la Carte kunnen we vergeten. We krijgen pasta vooraf en vis met aardappelen als hoofdgerecht. Als toetje kunnen we kiezen uit fruit, yoghurt en ijs. Voldaan gaan we slapen.
