Dag 39, 20.1 km, 16 graden, droog

We hebben het gehaald! Yes!

We lopen vandaag aan het begin van de middag samen Santiago de Compostela in. We zijn blij dat we het gehaald hebben! Wat een ongelofelijk mooie tocht was dit! 800 kilometer en elke kilometer met zoveel plezier gewandeld!

We hebben het er onderweg regelmatig over gehad, is het nou de bestemming die geldt of de reis er naartoe? De bestemming is in ieder erg geval mooi!

Al lopende hebben ook vaak gesproken over wat deze tocht ons nu brengt of al heeft gebracht. Dat is nog niet altijd makkelijk om te bepalen en waarschijnlijk moeten we dit hele avontuur nog laten bezinken om dat te kunnen overzien. Maar we zijn in ieder geval allemaal erg dankbaar dat we dit mee hebben mogen maken!

De eerste Camino-tatoeage is inmiddels gezet en wie weet volgen er nog meer.

Omdat we allemaal zo fit waren en hebben we een dag sneller gelopen dan onze planning. Morgen hebben we daarom nog tijd om naar Finisterre te gaan. Hier aan ‘het einde van de wereld’ sluiten we kijkend naar de zee onze Camino af.

Ik wil vanaf deze plek de mensen thuis die van een afstandje met ons mee zijn gelopen en met ons mee hebben geleefd bedanken.

En natuurlijk ook deze groep met zoveel verschillende maar stuk voor stuk bijzondere en lieve mensen dat zij deze reis voor mij zo speciaal hebben gemaakt. Dankjulliewel!

19 mei 2019, 23.7 km, 16 graden, droog met af en toe de zon.

Vandaag lopen we ‘s ochtends vroeg in de mist de deur uit richting Arzua waar we ontbijten.

Na het ontbijt warmt het al snel wat op en lopen we het bos in. Wat is dit weer mooi! We zeggen nog elke dag tegen elkaar dat we zo blij zijn dat we hier mogen lopen.

Het gaat lekker vandaag. Een heerlijke temperatuur, een mooie, niet al te lastige route en we gaan als een speer. We hebben het gevoel dat we vandaag wel in een keer naar Santiago door kunnen lopen.

Onderweg zien we weer vanalles voorbij komen.

De stroom pelgrims wordt door deze mevrouw goed in de gaten gehouden.

Het laatste deel van de route van vandaag gaat weer door een eucalyptusbos. Zo mooi!

In Pedrouzo komen we aan bij een prachtige nieuwe albergue. Hier kunnen we ons wel opmaken voor de laatste wandeldag naar Santiago. Nog 20 kilometer te gaan. We hebben er zin in maar het voelt ook heel gek dat onze wandeltocht bijna afgelopen is. Toch overheerst het positieve gevoel.

Santiago here we come!!

18 mei 2019, 26.3 km, 10 graden, regenachtig

Vandaag gaan we vroeg op pad. Het miezert een beetje buiten en de poncho’s gaan aan. Gedurende de dag blijft het een beetje regenen. Soms doen we de poncho’s uit en een paar minuten later kunnen ze weer aan.

De route is weer erg mooi vandaag. We merken al snel dat we ons allemaal een stuk beter voelen dan gisteren. Het loopt lekker en voor we het weten hebben we al snel een behoorlijk aantal kilometers gemaakt. Na ongeveer 8 kilometer maken we onze eerste tussenstop en we hebben geluk dat we net onder het afdakje zitten als de eerste echte regenbui losbarst. We wachten even en laten de bui voorbij gaan voordat we verder gaan. Coby maakt ondertussen regenkappen voor over haar schoenen. Ze lijken nog te werken ook!

Iets later op de route vinden we een prachtig kerkje dat open is. We branden een kaarsje en nemen even plaats.

We lopen weer tussen het groen en het valt gelukkig erg mee met de drukte.

Al snel lopen we Melide in. Melide zelf is niet zo mooi maar het dorp daarvoor, Furelos, heeft een mooie binnenkomst zo over de brug.

We lopen lekker ontspannen vandaag. Af en toe moeten we wat klauteren om over het water te komen maar over het algemeen loopt het gemakkelijk.

Sommige stukken van de route gaan door een bos met eucalyptusbomen. Het ruikt heerlijk en de stammen waar de schors vanaf bladert hebben iets bijzonders.

De laatste kilometers richting Ribadiso gaan weer op en af. Wat is dat toch dat die laatste kilometers altijd langer lijken?

Gelukkig is de zon inmiddels wat gaan schijnen en is de omgeving nog steeds erg mooi dus we redden het wel. Ribadiso straalt ons uiteindelijk tegemoet. Een mooie binnenkomst!

17 mei 2019, 24.6 km, 13 graden, regenbuien

Vandaag is een koude regenachtige dag. Zodra we, na het zelfgemaakte ontbijt met de heerlijke door Coby versgeperste sinaasappelsap, de albergue uitstappen regent het al dus de poncho’s gaan meteen aan. We hebben best een pittige dag voor de boeg. De eerste paar kilometer gaan direct steil omhoog en tot aan halverwege de etappe blijven we steeds een beetje stijgen.

We zijn blij als we na 7.7 kilometer een koffiestop kunnen houden in Gonzar. Even opwarmen en gedag zeggen tegen pelgrims die soms al vanaf het begin met ons oplopen.

Gelukkig breekt de zon heel soms nog even door.

Ook vandaag is de route weer erg mooi. We beginnen langzaam een beetje te wennen aan de drukte onderweg. Soms lopen we zelfs weer stukken alleen. Fijn.

Natuurlijk stoppen we af en toe voor wat te drinken en te eten.

Onderweg in de dorpen zien we weer veel koeien. Gelukkig zitten ze vandaag achter het hek.

We zijn allemaal een beetje verrast door de zwaarte van de etappe van vandaag. Zijn het de stijgingen? Komt het door de regen en de kou? Of merken we stiekem allemaal toch dat we al meer dan 700 kilometer hebben gelopen? We weten het niet maar we stappen dapper door en blijven positief. Wandelen is tenslotte nog steeds leuk!

We zijn blij als we aankomen in Palas de Rei. Weer een dag dichter bij Santiago de Compostela! Nog minder dan 70 kilometer te gaan.

16 mei 2019, 22.7 km, 18 graden, droog

Vandaag vertrekken we vanuit Sarria naar Portomarin. Omdat Sarria de laatste stad is voor het 100-kilometer-punt tot aan Santiago en mensen tenminste 100 kilometer moeten lopen om een ‘diploma’ te krijgen, zal het vanaf nu af aan erg druk op de route worden. Dit merken we eigenlijk al meteen bij de start van de etappe van vandaag. Waar we normaal af en toe een pelgrim onderweg tegenkomen is het nu behoorlijk druk. We worden ingehaald en halen mensen in. De route is wel weer mooi maar het is best lastig om in het wandelritme te komen vandaag. Toch maar proberen om ons te richten op onszelf.

Op ongeveer de helft van de etappe van vandaag passeren we het honderd-kilometer-paaltje. Daar staan we even bij stil.

Wat zijn we al ver gekomen. En wat een gek idee dat we na vijf weken elke dag wandelen al bijna in Santiago zijn aanbeland. We proberen er nog maar niet te veel bij stil te staan en te genieten van de dag.

Onderweg wordt Conny nog bijna op de horens genomen door een op hol geslagen koe maar gelukkig is ze na al dat wandelen nog topfit en weet ze op tijd weg te springen. Dat zou toch een vervelend einde van de Camino hebben betekend!

We bereiken uiteindelijk allemaal heelhuids Portomarin. Nog even een laatste trap beklimmen en we zijn er.

15 mei 2019, 25 km, 27 graden, zonnig

Gisteravond zijn we na het eten nog een rondje door het dorp gelopen en omdat we gisteren een korte dag hadden was er nog wat energie over voor wat fitness. Het beheersen van die apparaten viel nog niet altijd mee, maar leuk was het wel!

Vanochtend gingen we vroeg op pad en omdat we ons goed voelen en er zin in hebben kiezen we voor de lange route via Samos naar Sarria. Het is bijna 7 kilometer langer dan de andere optie maar het zou de mooiste route zijn en we hebben nog de mogelijkheid om in Samos het klooster te bezoeken.

Het eerste stuk lopen we langs de weg, maar al snel duiken we de natuur weer in. Het is weer zo mooi. Frisgroene velden, smalle paden tussen oude bomen en oude muren, vervallen dorpjes, een kabbelende (en soms best snel stromende) beek en de zon die zorgt voor allerlei kleurschakeringen en schaduwen.

Als we langs het zo goed als verlaten dorp San Cristobo lopen fantaseren we erover dat we het dorp opkopen en er iets fantastisch van maken. Ideeën genoeg in ieder geval.

De route van vandaag blijft mooi. Het is glooiend en het loopt ontspannend.

Als we in Samos aankomen gaan we naar het klooster en lopen mee met de rondleiding.  De muurschilderingen zijn erg mooi.

Na Samos is het nog bijna 15 kilometer naar Sarria. We picknicken tussen de middag nog even voordat we verder gaan.

De route blijft heel mooi maar de temperatuur stijgt behoorlijk en dat maakt dat onze laatste kilometers van vandaag ons zwaar vallen. Uitgeput komen we bij de herberg aan. Poe… wat een zware dag vandaag. Maar ondanks dat was het weer een hele fijne wandeldag en morgen doen we het gewoon nog een keer en passeren we de grens van de laatste 100 kilometer naar Santiago. Het wordt nu echt aftellen!

14 mei 2019, 17.6 km, 26 graden, zonnig en droog

Gisteravond is het ons nog gelukt om lang genoeg op te blijven voor de zonsondergang. Yeah! Helaas was het niet zo spectaculair als we hadden gehoopt maar het was toch fijn om zo samen nog even in de tuin te zitten en rustig naar de bergen te kijken.

Vandaag staat er een korte route op het programma naar Triacastela. Omdat we al vroeg wakker zijn en in Liñares niet kunnen ontbijten stappen we al vroeg de deur uit om in het volgende dorp hopelijk wat te eten te vinden. We hebben geluk. In Hospital de la Condesa vinden we een bar die al open is.

We lopen gelijk al weer behoorlijk bergop. Na de etappe van gisteren voelen we onze kuiten al weer lekker branden. Oe… dat valt niet mee. We moeten even opwarmen. Dan trekt dat zo wel weer weg.

Onderweg komen we langs het standbeeld van een bijna wegwaaiende pelgrim en we zien weer mooie vergezichten.

In Pardonelo lopen we langs een klein kerkje, zoals veel vaker op deze Camino is de kerk niet open maar we kunnen de bel wel luiden. Deze kans wordt benut!

Hierna begint de steilste (maar gelukkig korte) klim van vandaag. Auw…

Vlak na de top komen we de favoriete Koreaan van Coby nog tegen. En hoewel ze hem een paar weken geleden vanwege het snurken nog de nek wel om kon draaien wenst ze hem nu toch een Buen Camino.

De komende paar kilometers verlopen mooi glooiend. Soms klimmen we wat en soms dalen we wat.

We komen wat mooie oude dorpjes tegen, krijgen pannenkoeken aangeboden, lopen over paden die worden omringd door oude bomen en we worden verrast door een kudde koeien.

Aan het begin van de middag lopen we nog behoorlijk fit Triacastela in. En dat is ook best wel even lekker na de zware etappes van de afgelopen dagen. Morgen gaan we er weer tegenaan! Nog maar 139 kilometer te gaan.

13 mei 2019, 22 kilometer, 28 graden, erg zonnig.

Vandaag lopen we van Trabadelo naar Liñares. Wat afstand betreft niet zo’n zware etappe maar vanwege de stijging en de hoge temperatuur wordt het een lastige dag vandaag.

Vandaag zijn we allemaal vroeg wakker en als we om zeven uur na het heerlijke ontbijt bij Casa Susi de deur uit lopen is het nog behoorlijk fris. Maar we zijn klaar voor een nieuwe dag.

Maurits en Ria hebben de smaak al snel te pakken en lopen snel uit op de rest. Zijn gaan vandaag weer hun eigen weg.

Wij hebben wat meer tijd nodig om op te warmen. Na een aantal kilometer lopen hebben we het toch wel behoorlijk koud en we proberen een koffiebarretje te vinden dat open is. Helaas dat is nog niet zo makkelijk.

Na een tijdje vinden we een barretje dat gerund wordt door een aardige Braziliaanse man. Eigenlijk was hij nog niet open maar voor ons doet hij graag wat moeite. Yes! Dat is fijn! Na afloop gaan we nog met hem op de foto.

Na deze koffie vinden we twee honderd meter verder weer een bakkertje met lekkere koffie. En hoewel we net hebben gepauzeerd doen we gewoon nog een rondje! Lekker koffie met taart. Waarom ook niet.

Hierna lopen we door Ruitelan en Herrerias en zetten we al snel de eerste stappen bergop.

Er komen nog wat stoere mannen voorbij op de fiets. Met wat aanmoedigingen van Coby trappen ze stevig door.

Langzaam wennen we aan de heuvels.

Daarna wordt het echt menens! Poe dat valt niet mee zeg!

In La Faba komen er nog een stel koeien en een ezel voorbij.

Daarna ga ik even gedag zeggen in het hostel waar ik vorig jaar gewerkt heb en de rest loopt alvast door richting O’Cebreiro.

De route wordt er niet perse makkelijker op. Vooral ook omdat het vandaag erg warm is en er deze kilometers weinig schaduw is.

Gelukkig wordt O’Cebreiro uiteindelijk gehaald. Net zoals de paarden waarmee sommige mensen naar boven gaan, moeten we echt even bijkomen.

Tijd om even bij te tanken. Even wat eten en een drankje voordat de laatste paar kilometers richting Liñares worden ingezet.

Het uitzicht bij de herberg in Liñares is fantastisch! We maken het plan om te proberen de zonsondergang straks te bekijken. Dat betekent dat we onze bedtijd van 20.30 uur niet gaan halen en we heeeel lang op moeten blijven vandaag. Hopelijk gaat het ons lukken!