15 maart op weg naar Reims

Vandaag gaan we op weg naar Reims voor de Via Campaniensis. De Via Campaniensis start in Rocroi bij de Franse grens. Dat deel hebben we in februari 2020 bewandeld. Nu gaan we verder…. Op 30 maart verwachten we in Vezelay aan te komen.

15 maart, aankomst in Reims

Precies vanaf vandaag worden de pelgrims in de kathedraal van Reims welkom geheten. Onze Camino kan beginnen. We krijgen een stempel van de vrijwilligers.

We gaan met 5 op pad. Hilde en Ellen die in februari 2020 mee wandelden van Scherpenheuvel naar Reims en Marleen en Ada die nu bij ons aansluiten.

De Via Campaniensis is beschreven en er is een KML bestand (met overnachtings mogelijkheden) te verkrijgen bij de site van het Genootschap. Deze kun je importeren in MAPS.ME. Zo hopen we de route te vinden. In het boekje staan ook afstanden en de mogelijkheden per plaats. Een hele puzzel….

Deze keer werden we met de auto weggebracht. Met heel veel dank aan Cees, die onze chauffeur wilde zijn Het is maar 4 uur rijden vanaf Den Bosch en zo konden we eerst de kathedraal bezoeken. De kathedraal is bekend om de schitterende glad in lood ramen en de lachende engel. De gotische kathedraal dateert uit de 13e eeuw. Zeer indrukwekkend, een bezoekje waard.

Café du Palais is de plaats waar we ons etappe drankje nuttigen. Daar zien we een glazen dak van Jacques Simon. Er is ook een tekening te zien van Marc Chagall. Het ligt dichtbij de kathedraal. Zeer mooi!

Dit was al een geslaagde 1e dag. Morgen gaan we vertrekken voor de eerste etappe.

We overnachten 1 km van de kathedraal in Center International de Sejour. Een prima plek met pelgrims prijzen

16 maart, 21,7 km van Reims naar Germaine bewolkt 13 graden

Ja….we hebben de eerste bergen beklommen. Het grote modderpad na Rilly-la Montagne is onze eerste berg.

Vanaf onze overnachting CIS de Champagne in Reims konden we direct de route oppakken langs het kanaal la Vesle. Het duurt een hele tijd voor we de stad uit zijn. Vandaag zit het in de kleine dingen op ons pelgrimspad. Bloeiende brem, een riviertje, een plantje zomaar aan het groeien in de muur en ja….de eerste pelgrimssticker, die zien we waar we van het kanaal moeten afslaan naar rechts. De route is gemarkeerd met geel blauw. Het is goed opletten, de stickers staan niet overal.

Om de snelweg te passeren zijn er 2 GPX tracks te zien. De snelweg A4 lijkt nog best nieuw. De enige mogelijkheid de snelweg te passeren is de meest noordelijke weg. (Met het stippellijntje)

Daarna beginnen de champagne velden. Zover je kunt kijken naar Rilly-la-Montagne. Het is glooiend, in de verte zien we Rilly opdoemen. Vandaag zou het hier zonnig zijn, we hebben gezien dat hij erg zijn best deed om door te komen. We denken dat het Sahara zand is……met wind uit het zuiden.

In Rilly vinden we een café open Tijd voor een kopje koffie en even rust. We klimmen naar boven. De straten in het dorp leiden ons naar het mooie uitzicht punt.

De echte klim is door het bos omhoog. Goed dat we wat uitgerust waren voor deze eerste klim. Het is best heftig, na de klim blijven we rustig stijgen, daar is het pad met veel modder. Ik weet me nog van 2018 te herinneren, ga ik rechts of links door het water, waar is de minste kans om uit te glijden. Het gaat steeds rechtdoor, de weg kun je er niet kwijtraken.

Dan dalen we af naar Germaine. Dat zou het eindpunt van vandaag zijn. Hier was geen plaats voor ons om te slapen. We reizen met de trein naar Epernay en hebben daar een hotel gereserveerd dicht bij het station. (Hotel premier Classe) Morgen gaan we weer terug naar Germaine.

17 maart, 22 km, droog en bewolkt 13 graden

Wat een goede verbinding van Epernay naar Germaine met de trein. Overnachten dicht bij het station in hotel Premier Classe en de trein voor maar €4,20. In 20 minuten zijn we weer op de plaats waar we gisteren waren geëindigd. Onze route van vandaag loopt hoog boven Epernay.

We klimmen vanaf Germaine naar Bellevue. Een toepasselijke naam: het uitzicht over de wijngaarden, Epernay en de dorpen in de omgeving.

Vanaf Bellevue gaan we verder de bergen in. Ook vandaag over een zeer modderig pad met diepe plassen. We vragen ons een moment af, doen we dit of kiezen we de verharde weg. Unaniem zeggen we, we gaan de route van de Via Campaniensis volgen….een weg door de velden letterlijk vertaald.

Als we het bos uitkomen zijn we inmiddels zover gestegen dat we Hautvillers zien liggen. Helemaal omgeven met druivenranken voor de champagne die vooral uit deze Champagne streek komt.

Hautvillers is een dorp dat bekend staat om de uithangborden. Vooral over de druivenoogst, maar ook van beroepen, die er zijn uitgebeeld.

Het gezellige café in het midden van het dorp is open. Daar maken we natuurlijk gebruik van. Tijd voor koffie/thee en ze hadden er heerlijke appeltaart.

Na Hautvillers dalen we af naar de Cumieres en genieten intussen van de vergezichten over de wijngaarden. Het is een forse daling.

Dat was wel even heel ontspannen lopen na die stijgende modderpaden in het bos. En ja wat we daalden gaan we ook weer omhoog. Over een mooie landweg hoog boven Epernay, zien we voor ons, onze eindbestemming van vandaag liggen. Moussy.

Een zeer mooie dag! We overnachten in Auberge Champenoise in Moussy. Hier treffen we ook andere pelgrims aan. Tot nu toe zijn we iedere dag andere pelgrims tegen gekomen uit België en Nederland, die op weg zijn naar Santiago. Omdat er niet veel overnachtingen zijn, kiezen die vaker voor meer dan 30 km. We vinden ongeveer 20 helemaal voldoende. Morgen gaan we naar Monmort en zullen in Boulemouche overnachten.

18 maart, 20 km later zon 13 graden

Zou het dan echt zo zijn dat de zon vandaag gaat schijnen? We zien de zon voorzichtig tussen de wolken doorschijnen en het is nog een ijskoude wind. Vol goede moed starten we aan deze nieuwe pelgrimsdag.

Zo je ziet bij het hoogte profiel zit het venijn niet in de staart maar in de start😉. We klimmen omhoog naar een kerkje heel in de verte. Het duurt dan ook even voor we boven zijn. Intussen is het uitzicht prachtig als we terug naar Moussy kijken.

Na de kerk blijven we klimmen en gaan vervolgens hoog op de heuvel met uitzicht op de druivenranken en de dorpen Cuis, Monthelon, Mancy en Grauves. We zien hoe de druivenranken gesnoeid worden. Een voor een worden ze geleid langs draden. Allemaal naar één kant vanaf de stam. Daar lopen we vol in de wind, de zon komt er voorzichtig door en daarmee kunnen we ons wat warmen.

Na een paar huizen zien we boven aan een grasveld de Camino pijl. Daar klimmen we omhoog. Een heel smal paadje dat nu nog erg glad is. We vinden het een avontuur. Ieder heeft het gevoel dat we al weken onderweg zijn. We hebben er zin in

Even is het een verharde weg. Een bijna vlak stuk langs de boerenerven. Plotseling zijn het geen wijnboeren meer, maar akkerbouwers. We horen de veldleeuwerik, zien de eerste vlinders en een veld met gele bloemen. We voelen het voorjaar.

Dan volgt een heel lang stuk door het bos met echt heel veel modder. Gisteren dachten we nog deze modder is heel zwaar, vandaag was het echt nog zwaarder. We ploegen ons door de modder en hebben wel een hele speciale pauze plek gevonden. Op en bij een oude legertruck.

Om bij onze overnachtingsplaats Boulemouche te komen konden we van de route afwijken en niet eerst via Montmort-Lucy lopen. Overal onderweg vonden we geel blauwe pijlen. Die geven in het bos de route aan. Handig! 

We konden na 16 uur terecht in Boulemouche. Even wachten dan ook. We waren er om 15.30 uur. Bij binnenkomst wist ik het weer. Ik ben hier jaren geleden ook geweest in juni. De herberg met de zwemvijver. (Met Gré en Sikke) Inmiddels is het uit de wind erg lekker. We krijgen een biertje.

Zeker aan te bevelen om een kleine extra afstand te lopen. Vanaf Montmort Luci is het 3 km. Die dien we er morgen bij.

19 maart, 15 km zonnig veel wind 15 graden

Bij de planning van de Via Campaniensis is het meest handig voor de overnachtingen om de genoemde etappe plaatsen te kiezen. Op dit moment in maart zijn nog veel van de genoemde mogelijkheden gesloten. Zo kwam ik toch uit op Baye, volgens het boekje 11 km vanaf Monmort. Bij overnachting in Boulemouche komt het op 15 km uit.

Ook de hoogte verschillen vallen erg mee. Steeds variërend tussen 180 en 240, met een belangrijk deel licht glooiend.

Vanaf Boulemouche gaan we terug naar Monfort-Lucy. Dat is het stijgende deel aan het begin van de etappe. Volg maar de richting naar het kasteel, die we al van verre zien liggen. Stiekem kijken we of er al een kasteelheer op ons te wachten staat.😉

We vinden in Monmort een bakker die open is. Sinds Reims hebben we geen winkel meer gezien. Zolang we een brood kunnen kopen en er iedere dag voor ons wordt gekookt zijn we als pelgrims helemaal tevreden. Hier in Noord Frankrijk zijn er ook geen pelgrims herbergen. De kloosters die op de route staan zijn nog dicht Als het goed is komen die in de buurt van Vezelay.

Al snel komen we op een onverharde landweg van 5 km. Je kunt naar alle kanten kijken. Bijna geen bomen, velden die geploegd zijn, hier en daar nog rietpalmen. De modder valt vandaag erg mee. We lopen de 5 km makkelijk, toch al weer gewend, zo voelt het. Alleen in de verte zien we een dorpje of boerderij. Wat doet dat met je, als je een rechte weg voor je ziet en verder niets? Raak je het beu, of komt er ruimte voor je eigen gedachten en gevoelens?

Er is een koude wind en we wachten tot we bij de bossen zijn voor onze pauze. Dan zijn we inmiddels 2 uur aan het lopen en al op de helft van onze geplande wandeling. We nemen het ervan als we eindelijk een plekje in de zon en uit de wind vinden. Op die beschutte plekken zien we het speenkruid en velden met bosanemonen. Hier en daar komen de blaadjes van de bomen voorzichtig te voorschijn

Niet ver daarna komen we in Baye. We vinden een zeer gastvrij Bed en Breakfast bij Ambiances. Een huis voor ons met 3 slaapkamers. Ook met ontbijt, dat is fijn. De restaurants zijn gesloten, we eten in de keuken van de B en B een heerlijke pizza. Ook prima😉

20 maart, 21 km, in de ochtend zon later bewolkt 10 graden

“Dat ik dit nog kan”, zegt Ellen na de eerste beklimming tussen de druivenranken door…..

Vandaag was weer een wandeldag, die de naam Via Campaniensis meer dan waard is. Door de glooiende velden, langs bosranden, door wijngaarden, door bossen en een enkel dorpje met niet zoveel hoogteverschillen. We lopen dan links,van rechts van de D951, die we zelden zien of horen. Alleen om er over te steken.

Na vertrek in Baye van B&B Ambiances gaan we naar de bakker. Die zijn in Frankrijk erg vroeg open, 6.30 uur soms. Zo kunnen we iedere dag een vers stokbrood meenemen. Vandaag omdat het zondag was neemt Ellen ook Macrons mee….

Enkele dagen hadden we alleen landbouw gezien, de druivenranken van de Champagne streek hadden we achter ons gelaten. Vandaag werden we er weer doorheen geleid om op een heuvelrug te kunnen genieten van het schitterende weer en de mooie omgeving.

Daar is het even goed opletten. Ongemerkt wordt je naar Le Reclus geleid, dat voorbij Talud St Prix ligt. Marleen volgt de route van het boekje en we kwamen erachter dat de route die we liepen niet klopte met het boekje. Handig van GPX is dat je zo de goede weg weer kunt vinden. We gingen verder naar St Prix met het mooie kerkje vlak voor de volgende grote klim.

Boven aangekomen lopen we verder langs bosranden en glooiende velden. De akkers omgeploegd of groen van de grasvelden of later koolzaadvelden.

In Lachy hebben we pauze. Op een kruising staat een heel uitgemergelde pelgrim. Een voorbeeld voor degenen die “bruin en slank” willen worden door hun Camino.😉. We wijken er even van de route af om bij een picknickplaats bij de vroegere wasplaats te pauzeren.

De zon is inmiddels achter de wolken verdwenen als we op een heuvelrug Sezanne zien liggen. De kerk is het eerste wat opvalt. Sezanne ligt in een dal, we lopen er op een heuvel naar toe.

Omdat je Sezanne voor je ziet liggen, heb je de neiging ook rechtdoor te gaan. Voor de sterke daling moesten we toch naar rechts afslaan om later onder een tunnel van de A4 te gaan. Plots waren we Ada kwijt, die was ongemerkt rechtdoor gegaan. Gelukkig was ze er weer….

Deze fijne dag sluiten we af bij een café voor ons etappe drankje. Dag 5 zit erop. Het gaat goed!

We gaan daarna op zoek naar onze chambre d’Hote, hotel le Lido. In heel Sezanne de enige plek waar we nu terecht konden. Hier kunnen 3 personen slapen. Zij hadden voor een extra plaatsen gezorgd. Het leek er echt op dat we 2 persoons bedden zouden moeten delen……We worden verwend. Uiteindelijk blijkt dat we toch elk een eigen bed hebben. We zijn er erg blij mee. We hebben weer een bed en ook nog één bed per persoon.

21 maart, 29 km, zonnig 16 graden

Zowel op zondagavond als op maandag ochtend is vrijwel alles gesloten in Sezanne. Één bakker bij de kerk is open. Daar gaan we als eerste naar toe voor we op pad gaan. Belangrijk, want ook vandaag hebben we alleen horeca na 24 km in Anglure. Vanaf Sezanne klimmen we omhoog uit het dal, daarna dalen we langzaam maar zeker tot aan het einde van de route.

Na Sezanne komen we uit bij een boomgaard. We lopen er dwars doorheen en komen zo bij een uitzichtspunt. Op het tableau zien we dat het nog ongeveer 50 km naar Troyes is. Hier verwachten we overmorgen aan te komen. Het is prachtig weer, er is bijna geen wind en al snel gaan de jassen uit.

Het eerste plaatsje waar we langskomen is Vindey, waar een soort fles staat. Het is een put die de grens markeert tussen de Brie Champenoise en de Champagne Crayeuse. We proberen ook of je er een geluksmuntje in kunt gooien.

Bij de kerk van Saudoy hebben we onze eerste pauze. We hebben er dan 8 km opzitten. Het is warm genoeg, de broeken worden afgeritst, mijn wandelrokje komt weer te voorschijn.

“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan”. Het is een hele lange afstand vandaag en als je zo ver nog nooit gelopen hebt, vraagt dit wel moed en doorzettingsvermogen. Dat laten we allemaal zien. Het is niet alleen de afstand, we lopen km lang, langs het spoor. Het is vrijwel vlak, geen bomen te zien, hier en daar is men bezig om het land te bewerken.

Vlak voor Anglure houden we de moed erin door naar muziek te luisteren en samen te zingen. Dat helpt. Stiekem glijden de km onder je voeten. We besluiten toch nog om in het centrum van Anglure wat te gaan drinken. (Dit is 1,5 km extra…..) Daarna is het nog 4 km, niet meer langs het spoor maar langs een bosrand.

Wat doet ons het goed om na zo een dag zeer gastvrij te worden ontvangen door Agnes en André in Bagneux. Plek voor ons allemaal met een overheerlijke vegetarische maaltijd. Een warm welkom! Ze gaan zelfs voor ons bellen of er plaats is in het centrum van Troyes, waar we over enkele dagen aankomen.

22 maart, 22/24 km, zonnig 4-18 graden

Een perfecte pelgrimsdag…..wat maakt een dag voor ons tot een perfecte dag? Voor ons ligt de route langs het kanaal van Bagneux naar Savieres, geheel vlak.

Dat is om te beginnen het prachtige weer. Zoals het er nu uitziet blijft het tm Vezelay zo mooi. We horen meteen al de veldleeuwerik en later horen en zien we de specht. Vele vlinders, die samen met ons de lente verwelkomen. Atalanta, citroenvlinder, koolwitje, dagpauwoog, gehakkelde Aurelia en last but not least het oranjetipje samen met de pinksterbloemen. Wat dacht je van bevers in het kanaal en (we denken) de beverrat. Toen we nog toe waren aan pauze was er plotseling een terrasje naast het kanaal. Het kon niet op….. Allemaal van die mooie Camino kadootjes.

Het begin met het goed verzorgde ontbijt bij Agnes en André in Bagneux. Als afscheid wilden ze graag met ons op de foto.

Weldra komen we bij het Canal de la Haute Seine. Aan de ene kant een graspad voor de wandelaars, aan de andere kant een fietspad. Een recht pad dat tot aan Troyes doorloopt.

Het zit vandaag in de speciale momenten. Een pauze aan het water bij een sluisje. Later bij een terrasje. We genieten er volop van.

Een van de hoogtepunten was de bever die zo voor onze neus opdook. Op en neer zwom en op een stapel hout zichzelf ging poetsen.

In Savieres zijn geen slaapplaatsen te vinden voor 5 personen. We hadden dan ook eigenlijk 2 nachten in Bagneux willen blijven, dat kon helaas niet doorgaan. We slapen nu op 2 adressen, waarvan we zelfs met 2 in één bed slapen. Maar we hebben een slaapplek en dat is het belangrijkste. Er wordt voor ons gekookt en zo zijn we de koning te rijk. Iedere dag laten we onze bagage vervoeren. Deze is bij het eerste adres afgeleverd. Marleen en Ada slapen daar. Hilde, Ellen en ik gaan nog bijna 2 km verder …ja …met bagage. We hebben er veel lol om. (We worden al herkend als pelgrims “de luxe”)

Morgen gaan we naar Troyes en dan zijn we over de helft. Nog 8 wandeldagen naar Vezelay.

24 maart, 21 km, zonnig en 20 graden

Omdat we slapen in de jeugdherberg Rosieres gaan we eerst met de bus terug naar Troyes. Een nieuwe lijn 8 stopt bijna voor de deur en we kunnen bij de markthal uitstappen. Echt handig. Vandaag is Marleen terug naar huis, ze was ziek en kon helaas niet verder. We gaan Marleen missen.

In de jeugdherberg worden nu al vele Oekraïners opgevangen en dat brengt ons terug naar de realiteit van vandaag de dag. We staan er bij stil, ook omdat we hier in Frankrijk vele monumenten voor oorlogsslachtoffers zien. In een kerkje werd muziek gedraaid. “Dona nobis pacem”. Ik word erdoor geraakt.

De route van vandaag is voor een belangrijk deel de stad uit, vooral door parken. We zien het voorjaar helemaal ontwaken. In enkele dagen zijn er vele bomen die al hun bloesem laten zien.

Vanaf de bus in Troyes zoeken we de route op. We vinden het erg leuk om nog even door dit deel, met o.a. rue de chat te lopen. Vakwerkhuizen in diverse kleuren. En ook nog even langs het gemeentehuis. We boffen zo enorm met het weer….alweer een strak blauwe lucht met aangename temperatuur.

Na Troyes lopen we geruime tijd door de velden. De akkers zijn bewerkt, de gewassen geplant en hier en daar zie je ze al boven de aarde komen. Rondom ons heen zien we de heuvels weer opdoemen.

Net toen we zeiden, we zijn toe aan pauze kwamen we bij Leine aux bois aan. Het was warm en we wilden wel in de schaduw zitten. Is er naast de kerk gewoon een overdekte zitplaats. Het komt zomaar naar ons toe.

Na Leine aux Boix kijken we hoe we het beste in Bouilly kunnen komen. In Bouilly kunnen we namelijk met de bus naar ons overnachtingsadres in Ervy le Chatel. De kortste weg is 5 km. Dat doen we niet. We kiezen voor een stijgende en dalende weg langs de bosrand. Een prachtige route blijkt achteraf.

We moeten wel weer even in de benen. Na 3 vlakke dagen hebben we er weer zin in. Het is de moeite waard. De vergezichten over de heuvels liggen aan onze voeten.

We waren om 16 uur uur in Bouilly. Geen probleem om daar bij een bar vast ons etappe drankje te drinken en in de schaduw te zitten. Dat hebben we verdiend. De bus bracht om om 17.45 uur naar Ervy le Chatel. Om 18.33 waren we er. Morgen nemen we een bus terug om hier weer lopend aan te komen.

25 maart, 26 km zonnig 20 graden

Ja…..om weer terug in Bouilly te komen hadden we een bus om 7.10 uur. Dat is vroeg! Onze gastvrouw van B&B Laquarelle in Ervy le Chatel wilde voor ons het ontbijt wel klaarzetten. Het werd een zeer uitgebreid ontbijt, en zo gingen we met zonsopkomst de deur uit. Het belooft weer een mooie dag te worden.

De Via Campaniensis gaat over Sommeval. Vanaf Bouilly zochten we een route en we vonden er een die ten westen van Sommeval door de bossen gaat. Dat doen we en het scheelt een keer flink stijgen en dalen naar Sommeval. We vinden het erg leuk en uitdagend om door de bossen onze weg te zoeken.

Op dit hoogte profiel zie je dat we vanaf Bouilly een sterke stijging hebben en als we boven zijn een sterke daling, niet lang, maar toch.

Het pad dat vanaf Bouilly door Maps.me was aangeduid, was overwoekerd. We vonden het pad, het was een forse klim. We zeiden ook dat dit pad niet te doen is met regen of modder. Dat was nog niet alles. Boven aangekomen moesten we steil naar beneden. Ik ga er zelfs voor zitten om me naar beneden te laten glijden. Ada zoekt een andere weg en is gemakkelijk op het pad gekomen.

Er volgt een km’s lange paden door het bos. Plotseling zien we hier en daar groen aan de bomen verschijnen. Een heel veld vol het bosanemonen, het lijkt wel een sprookje. We blijven zowat op hoogte, met kleine dalingen en stijgingen. Saai? Een weg door het bos? Met zoveel variatie en met het komende voorjaar kijk ik er toch anders tegenaan.

Tot we uit het bos komen. Op hoogte met in de verte het dorp Eaux-Puiseaux. Het dalende pad aan de rand van het bos een een heel bijzondere ervaring. Wat vinden we het mooi!!!

We zijn daar rond de middag en tot onze verrassing is er een restaurant open. Er staat bij het menu du jour “canard”. Dat willen een aantal wel proberen. We zijn dat niet gewend en ik moet zeggen dat het lopen na een maaltijd wel zwaarder is…(geen wijn natuurlijk, dat gaat helemaal in de benen zitten)😉

Daarna volgen glooiende wegen. We kunnen ver kijken en lopen meest verharde rustige wegen. De km begin ik te voelen. We nemen ook nog even pauze in de schaduw van een bushokje

Het laatste stuk ervaar ik als zwaar. Een rechte weg van ongeveer 4 km die glooiend blijft tot aan Ervy le Chatel. Wat is er achter die heuvel die voor je ligt? Een nieuwe heuvel of toch na 26 km het dorp? En wat doet het met je als je het nog niet weet?

Natuurlijk halen we ook de laatste km’s en zijn heel blij als dat koude biertje op ons te wachten staat…. Proost! Ook dit etappe drankje is weer verdiend.

26 maart, 24 km, zonnig 20 graden

Maar goed dat we niet over Flogny la Chapelle zijn gegaan. Dan was het 2,6 km extra. Het plan was er boodschappen te doen, omdat het morgen zondag is. De gemarkeerde route gaat direct naar het kanaal, de GPX track gaat door Flogny la Chapelle. Unaniem kozen we voor de kortste weg langs het kanaal. Dan gaan we morgen maar kijken of we wat in Chablis kunnen kopen.

Isabel van Laquarelle in Ervy le Chatel had het al gezegd, het eerste stuk vanaf haar huis is het lastigs. Dat ervaarden we ook toen we om 8.30 uur de deur uitgingen. Het is even een korte warming up voor de uitgeruste beenspieren….

Vanaf het dorp gaan we vrijwel direct het bos in. Een makkelijk pad en we lopen zomaar bijna 9 km in 2 uur. Licht glooiend, vlinders en opnieuw andere bloemen die we voor het eerst in bloei zien. Precies toen we dachten, tijd voor pauze, waren er picknickplaatsen bij een jagers hut. Ook dit keer een rechte weg die licht stijgt en daalt.

We worden langs Flogny la Chapelle geloodst en komen direct uit bij het kanaal. (Canal de Bourgogne) Na het passeren van het kanaal verlaten we departement Aude (regio Champagne) en komen in het departement Yonne (regio Bourgondië). Hier komen de Bourgondische wijnen vandaan. Ik vind ook een Camino sticker met Yonne erop.

Daarna gaan we naar het dorp Roffey. In de meeste dorpen is geen horeca. We vinden er wel bankjes bij de kerk. We hebben allemaal water nodig en ik ga op zoek naar water. Waar staat een auto, waar zijn mensen in de tuin. We vinden altijd wel iemand die ons water geeft. Dit keer kregen we zomaar 2 grote flessen. Opgewekt gaan we verder. We voelen ons verwend.

De grote stijging van vandaag begint vanaf Roffey. Een weg over de enige heuvel in de buurt met aan weerszijden uitzicht. We kunnen 360 graden rondom kijken. We genieten ervan.

We zien ook hoe nieuwe druivenranken worden gepland. Met een handboor een gat in de grond, druivenrank erin, grond losmaken en daarna stevig vastdrukken.

Zo komen we in Vezanne aan en zijn verbaasd dat we er toch weer 24 km op hebben zitten. Een eenvoudige etappe over goede en rustige wegen. We overnachten bij B en B La Diligence. Ons biertje drinken we er in de tuin. Wat was het weer een mooie dag!!!

27 maart, 23 km zonnig 20 graden

Zouden we daar wel doorgaan, als we dit bord over de jacht zien? Vroegen we ons af. Op zondag opgepast, er wordt gejaagd. Pas op voor de honden.. Het is zondag vandaag en we gaan door een bos. Tja… Gelukkig zien we de jagers net vertrekken als we erdoor gaan. Ada doet voor de zekerheid nog even haar lichtgevende hoes over de rugzak.  Vanaf Vezannes gaan we naar Chablis. Een echte centrum plaats, waar op zondag markt is. We kopen er fruit en brood voor vandaag en morgen.

Het was een bijzonder mooi verblijf op de hoeve van la Diligence in Versannes. We sliepen in een soort museum met allerlei schilderijen. Hier in Frankrijk vinden ze het heel normaal om dames in een 2 persoons bed te leggen, en dat terwijl ik er meestal aan denk echt 5 losse bedden te vragen. Toch hebben we goed geslapen….

We kiezen de kortste route naar Chablis (10 km) ipv de 13 km volgens de officiële route. Deze klimt ook en we hebben een hele goede weg gevonden langs de wijngaarden. Ook deze dag is het schitterend weer. Om 8.15 uur (nieuwe zomertijd) zijn we al onderweg. Het is dan nog 6 graden. Wat boffen we met zoveel zon.

We komen in de Chablis streek en met deze vele heuvels zijn er een heleboel wijngaarden te zien. Zover je kunt kijken, tegen alle heuvels zien we de gesnoeide druivenranken.

We komen hoog boven Chablis uit en dalen naar beneden. We zien direct al dat het er druk is. De auto’s staan aan het begin van de stad geparkeerd. Een gezellige drukte. Mensen in de rij bij de bakker, de terrassen zijn vol. We gaan even binnen zitten. We hadden bij deze eerste pauze 11 km gelopen.

Chablis zelf is ook mooi om te zien. Huizen weerspiegelt in het water, geen zuchtje wind, flatgebouwen mooi beschilderd.

In Chablis pakken we de route weer op. We willen heel graag langs Prehy, waar we de Onze Lieve Vrouwekerk hoog tussen de wijngaarden iedere keer opnieuw zien opdoemen. Dit deel van de route is bijzonder mooi. De heuvels zijn dichtbij elkaar, we gaan diverse keren over deze heuvels. Er komt geen eind aan.

Vandaag slapen we in de algemene herberg van Saint Cyr. Een prachtige herberg voor wel 20 pelgrims. We wisten wel dat er op zondag niets te koop is, maar we hadden gedacht dat we vast wel iets te eten zouden vinden. De winkel is inmiddels definitief gesloten. Spullen meenemen van Chablis dus. We vinden hier rijst en macoroni en maken er met dadels, noten en abrikozen of kaas toch een lekkere maaltijd van. In deze plaats is ook geen horeca, we hebben nog wel een flesje rosé over. Kortom….het was heerlijk.

28 maart, 13 km, zonnig, 20 graden Saint Cyr – Accolay

“Niet doen wat je zou willen, maar doen wat wel kan”.

Bij maken van de planning kwam ik erachter, dat je niet zomaar 20 km per dag kunt plannen, maar uit zal moeten gaan wat wel kan en dat betekende dat we nu 4 dagen van bijna 25 achter de rug hebben en het naar Vezelay toe, rustiger aan kan. Voor vandaag kwam het uit op 13 km, morgen 17 naar Lac de Sauvain en de laatste dag naar Vezelay 13 km.

Van Saint Cyr naar Cravant vooral dalen, na Cravant nog een stevige heuvel van 100 meter. Omdat we in de algemene herberg sliepen, hadden we in Chablis de spullen voor het ontbijt gekocht. De laatste winkel in Saint Cyr is sinds enkele weken definitief dicht en de winkels in Cravant zijn op maandag gesloten. Hier in Frankrijk is het dan ook belangrijk goed vooruit te plannen, vooral rondom het weekend.

De route van vandaag is ook weer bijzonder mooi. Bijna geen druivenranken, wel omgeploegde boerenerven waar de gewassen beginnen te groeien. Voor het eerst zien we vandaag de gele gloed van het koolzaad te voorschijn komen.

Dan zien we na 8 km Cravant liggen. De kerktoren zien we als eerste. We gaan weer terug een dal in en ineens zijn we de toren kwijt. Zullen we dan toch nog weer eerst omhoog moeten? We zien in de verte alweer een weg omhoog gaan. Ach ja, de heuvels komen en gaan en als we ons aanpassen met snelheid en de passen kleiner maken, gaat het voor iedereen.

Cravant is bekend om vakwerkhuizen, stadspoorten, en de kerk St Petrus en Paulus. Helaas zijn de meeste kerken dicht. We lopen wat rond en vinden een restaurant dat open is. Tijd voor nog een kopje koffie 😉.

Omdat alles gesloten is op deze maandag gaan we verder. Een bospad met forse stijging. Als we boven komen een open veld en uitzicht over Accolay. Hier kunnen we bij een kruis een steentje kwijt. Een steentje om even bij iets of iemand stil te staan.

Dan is het niet ver meer naar ons overnachtingsadres van Petra Beerens van Repos en Respirer. Wat een heerlijk warme ontvangst, een pareltje op de Camino. In de tuin worden ver verwend met het etappe drankje Ze heeft plaats voor 7 pelgrims en zo kun je de afstand naar Vezelay een beetje verdelen. Nu nog 35 km naar onze eindbestemming van deze Via Campaniensis.

29 maart 19 km, bewolkt 18 graden

Het is toch gek dat je even moet wennen aan een bewolkte dag in plaats van de zon die ons al 14 dagen warmte geeft. Het is nog steeds een droge dag, met een goede wandeltemperatuur. De warmte hadden we deze ochtend van ons overnachtingsadres Repos en Respirer in Accolay. We kijken er met veel genoegen op terug. Zo een fijne plek gunnen we iedere pelgrim.

De route van vandaag kent veel hoogteverschillen. Hoog langs de rivier de Cure en weer terug dalen naar de dorpjes.

De meeste tijd lopen we over bospaden. Het groen begint aan de bomen te komen. Af en toe hebben we tussen de bomen uitzicht over een laag gelegen dorpje, zoals Lucy sur Cure en Bessy sur Cure.

In Arcy sur Cure gaan we even het bergpad af om in het enige winkeltje onderweg wat brood en proviand te kopen voor de lunch. We hadden geluk…het laatste brood en ook een kopje koffie. We nemen ook maar wat geroosterde broodjes mee en wat bananen en kaasjes. Wat kan een pelgrim tevreden zijn met wat er is….

Daarna begint de volgende forse klim. We vinden onderweg een bankje aan de rand van de afgrond voor onze lunch.

Wat we toen nog niet wisten was dat er wel een heel steil stuk tussen zat. Ik kom er mijn angst om te vallen tegen en we helpen elkaar om beneden te komen. Het was zo heftig dat een van ons zei: dat doe ik niet meer. Ada loopt nog even terug voor mentale steun voor Hilde .

Iedere dag opnieuw een ander overnachtingsplaats. Dat maakt pelgrimeren ook bijzonder. Waar gaan we nu slapen? Hoe zal de accommodatie zijn. Ik had begrepen dat we in een caravan zouden slapen, met toilet en douche buiten. Zo is het in Lac de Sauvain. Er zijn veel Engelse kinderen en de enige overgebleven plaats was de caravan. We vinden het er prima, wel even schakelen na de hartverwarmende ontvangst van Petra. We maken ons eigen feestje….toastjes met een heerlijk kaasje van Ada, en goede ham van Hilde.

30 maart, 13 km, bewolkt 15 graden

Tatata…..we zijn in Vezelay aangekomen. Trots op de dames Hilde, Ada en Ellen, we hebben het gehaald. “Red ik het wel?” Jazeker, we hebben het gered. Niet altijd vanzelfsprekend en alle moeilijkheden overwonnen. Naast trots is het de dankbaarheid dat het voor ons mogelijk is.

Het was ook een enerverende dag. Vertrek vanaf de camping, buiten ontbijten met een verwarmingslamp. Van verre al de kathedraal zien liggen en vlak voor het einde horen we de klokken luiden. Vanavond de vesperviering bijgewoond…. Verstilling en verwondering, we hebben het allemaal meegemaakt.

De route naar Vezelay kent de nodige hoogteverschillen. Vooral de laatste 2,5 km vanaf Asquin stijgt nog 150 meter. Kennelijk zijn we inmiddels goed gewend aan het klimmen en we vinden het allemaal meevallen. Het is fijn om de laatste dag een korte afstand te hebben, zo hebben we wat tijd in Vezelay.

Vertrek vanaf de camping Lac Sauvain rond 8.15 uur. Het overnachtem in de 2 mobiele home’s was ook een speciale ervaring. In de nacht in de regen naar het toiletgebouw en slapen op korte bedden. Olivier is uiterst zorgzaam en geeft ons toch dat gevoel van welkom zijn. Per saldo waren we er erg tevreden over.

De route is ook afwisselend. Hier en daar een stuk bos, over het algemeen glooiende wegen met uitzicht. Steeds dichterbij komt Vezelay met de kathedraal.

Dat is ook een speciale ervaring. Ongeveer 7 km vanaf Vezelay liep een vrouw met ons mee om het uitzicht op de kathedraal te laten zien. We zien dan net een stipje. Steeds voor ons, na weer een nieuwe heuvel zien we steeds meer. We zijn enthousiast en tegelijkertijd nu al een beetje weemoedig. Is het nu dan echt de laatste heuvel?

Bij het dorp Asquin zien we dat er horeca open zou zijn. Even een beetje van de route af. Het was vandaag fris en we zijn blij dat we na 10 km even binnen kunnen rusten.

Dan begint de klim naar de vesting en de kathedraal. Onderweg zien we nog een groot kruis waar pelgrims ook hun steentje leggen.

We overnachten in Center de Madeleine, vlak naast de kathedraal. Een prima plek voor de pelgrims en gerund door vrijwilligers. We nemen de tijd om de kathedraal te bekijken. We ervaren een fijne sfeer, zeker ook tijdens de vespers.

Betovering: de verlichte kathedraal is voor ons het toetje van de dag…..

Ik kijk terug op een hele fijne Camino, de vriendschap onderweg, het vertrouwen in elkaar en de motivatie van elkaar om door te gaan. Dank jullie wel hiervoor!