8 juni, 16 km, regen, later droog 16 graden, Poblacion – Carrion de los Condes
Meseta dag……stel je voor 1 recht pad langs een drukke weg met regen. Geen mooie route, vandaag ga ik IN zo een Meseta dag. Niets te zien, alleen ervaren wat het met me doet.
7 juni, 18 km droog 17 graden, Albergue San Nicolas – Poblacion
Inkeer heb ik het verslag van gisteren genoemd. Het toeval wil dat ik daarna in mijn dagboek een tekst lees: “het is een kwestie van leegmaken”. Dan gaat het over wat je van jezelf verwacht, wat je denkt dat anderen verwachten en daaraan willen voldoen. Dat loslaten is leegmaken. Ik ben goed zoals ik ben en ik hoef me niet te bewijzen. Wat heerlijk als dat me lukt…. Als ik “leeg” ben is er ruimte voor nieuwe ideeën. De Meseta helpt daarbij…..En ook de sfeer die ik aantref in bv de Albergue San Nicolas. Er is geen elektriciteit binnen en we ontbijten met kaarslicht. Een vredig moment om de dag te beginnen.
6 juni, 24 km, licht bewolkt 20 graden, San Bol – San Nicolas
Bijna 3 maanden van huis nu. Steeds verder weg en het lijkt ook of ik steeds verder van mijn familie en vrienden ben. Ik realiseer me dat dat voor de thuisblijvers nu lastig is. Waar is Mieke??? Daar duurt 3 a 4 maanden erg lang en voor mij is het stap voor stap verder. Ik denk niet in tijd. Het voelt als: ik denk niet aan problemen uit het verleden, niet aan toekomstige dingen, alleen aan de dagelijkse dingen….wandelen, eten, drinken, slapen en dat iedere dag weer. Thuiskomen, weet ik uit ervaring….dat is lastig voor mij. Dat duurt wel enkele weken voor ik weer aan het normale leven gewend ben en verder ga. Met de verdieping en verrijking die deze Camino me brengt. Vandaag dan ook voor mijn liefste vrienden en familieleden een bloemetje. Ik ben jullie echt niet vergeten en draag je in mijn hart mee.
5 juni, 27 km, zwaar bewolkt met veel buien, 12 graden, Burgos – San Bol
Gisteren zat ik in de bus om naar het centrum van Burgos te gaan. Een Belgische pelgrim had een bril gevonden onderweg en dacht die is vast net door iemand verloren. Ze geeft de bril aan mij, omdat ze zelf naar een pension gaat. Ik ging in de algemene herberg slapen, waar wel 150 pelgrims kunnen slapen. Grote kans dat die pelgrim, die haar bril kwijt is, hier slaapt. En raadt eens wat…..de eigenaresse was inderdaad reuze blij met haar bril.? Camino toeval…
Ik had gisteren een reünie met medepelgrim van de Le Puy weg. Luis, Brigitte en Johanna. (Voor de lezers….zelfde Johanna die net als ik ook naar de Voie de Arles was gegaan). We waren allemaal tegelijk in Burgos. Dit vind ik van die mooie Camino kadootjes.
4 juni, 26 km (waarvan 7 km bus), koud (!) 12 graden, San Juan de Ortega – Burgos
Burgos bereiken voelt als een mijlpaal, als je vlak bij de herberg de enorme kathedraal te zien krijgt. Volgens mijn boekje nu nog 495 km te gaan naar Santiago. Ik voel me fit, geen klachten aan voeten of knieën. Ik vertrouw er wel op dat het gaat lukken? tot Santiago. Morgen het begin van de Meseta. Ultreia….
3 juni, 20 km, Tosantos – San Juan de Ortega, zwaar bewolkt, droog 20 graden
Al dagen zijn de weersvoorspellingen slecht met veel regen. Dat blijkt ook wel uit de gitzwarte luchten, maar tot nog toe heb ik het tijdens het wandelen droog. Vandaag werden we door de donkere wolken achtervolgd naar San Juan. We passeren de Montes de Oca met een stijging van 300 meter.
2 juni 20 km Bewolkt en droog, later regen, Granon – Tosantos
Wat is dat eigenlijk…uit je comfort zone komen? Iets gaan doen wat je liever niet deed of niet durfde en toch gaat doen…Bij mij was het het slapen op een matrasje van 5 cm, die meteen naast die van een ander liggen. En wat heeft het me gebracht? Een fantastische ervaring. Met alle pelgrims samen koken, afwassen en later een dienst met gebeden en gezang in de toren van de kerk. Tot slot werd een kaars doorgegeven en ieder kon zijn intentie noemen. Ik heb even stil gestaan bij het overlijden van Lion op 11 mei tijdens zijn camino, de broer van Johan. Fijn dat ik dat kon delen. Jong, oud, van alle nationaliteiten. Iedereen deed mee. Het heeft me goed gedaan. Verrijkt met nieuwe ervaringen. Ook dat is Camino voor mij. Heel mooi was dat iedereen elkaar omhelsde. En echt…dat slapen op zo een dun matrasje met velen naast elkaar viel me mee.
In de toren van de kerk is dit mooie glas in lood te zien. Een pelgrim op weg. Wandelstok bij zich en de schelp als kenmerk. Ik voelde me gezegend.
1 juni, 13 km, Ciruena – Granon, bewolkt later hoosbuien
Vandaag een korte afstand, omdat ik last heb van een zware verkoudheid. Maar ook omdat ik wil ervaren hoe het is om in de kerk van Granon te slapen. Hier heb ik zoveel over gehoord en daarom ga ik uit mijn comfortzone. Ik ga de ervaring aan. Slapen op dunne matrasjes op de grond. De ene tegen de andere aan. De ontvangst was geweldig. De hospitalero vond het goed dat ik om 12.30 uur binnenkwam en nodigde me in de middag uit om samen te eten. Straks wordt ook gezamenlijk gekookt. Er zijn hier nu al 40 mensen.
En dat na de geweldige hulp van Pedro de hospitalero van de herberg Virgen de Guadalupe. Ik kreeg een warme grog, een ui bij mijn bed en pijnstillers mee. Hoop dat ik deze nacht goed ga slapen….Na het ontbijt neem ik afscheid. Ook komende oktober zal ik hier terug komen.
31 mei, 26 km, 2 spetters, verder droog zwaar bewolkt, Ventosa – Ciruena
Het heeft ook te maken met me openstellen. Oogcontact maken, als ik langs loop, buen Camino zeggen en proberen te achterhalen uit welk land de pelgrims komen. En….raad eens wat? Vandaag een Nederlands echtpaar uit Lith ontmoet. Coby en André. Ik merk dat ik het fijn vind om gewoon Nederlands te praten. Doet me goed☺️. En al pratende gaan de km’s zomaar voorbij. Naar Najera heb ik eerst een daling. Daarna stijgt het van 450 meter naar 750 meter.
10 km voor Santiago ligt Lavacolla, de plaats waar pelgrims vroeger zichzelf en hun kleren wasten, teneinde enigszins toonbaar in de kathedraal te kunnen verschijnen.
Daar stoppen we vandaag. Probleem: tijd te veel, of te weinig kilometers eigenlijk. We kunnen pas om 13.30 uur in de herberg terecht en dus vullen we tijd met koffie bij O Empalme, taart en shoppen in O Pedrouzo en een lunch 2 km voor de herberg.
Het regent. Echt waar. Niet hard, het mot een beetje, maar er is geen ontkennen meer aan en het is genoeg om regenjassen, packcovers en ponchos tevoorschijn te halen.
Morgen die laatste 10 km!
Jacobus tussen de drank in de ontbijtbarBeetje zon in de ochtendDoor het bosEn bosDe extra stempels voor de laatste 100 kmAlles gaat voorbij……maar we zijn er bijna!Poncho en packcoverDie lucht…Herberg!
Het zijn de laatste loodjes, deze kilometers door Galicië. We lopen steeds door onder een grijze hemel: gisteren vanuit Palas de Rei en vandaag vanuit Boente.
Je voelt ook een beetje dat het de laatste kilometers zijn: de opluchting van dat het straks volbracht is en tegelijkertijd het verlies van de camino die straks niet meer is. Eucalyptusbomen, dorpen, stukken bos en velden. Zo lekker makkelijk gaat het nu. Lopen, koffie, lopen, broodje, lopen, herberg.
Vandaag passeerden we Ribadiso, waar op 11 mei een Nederlandse pelgrim tijdens zijn slaap in een herberg stierf. Wij hoorden dat vlak daarna toen we al onderweg waren. Een bericht dat indruk maakte: hoe vluchtig alles is en hoe waardevol dat wat we meemaken. We staan stil bij de gedenksteen die de broer van de pelgrim daar neerlegde. Wilde bloemen van ons, en Debby legt de steen die ze vanuit Nederland meenam, maar die op de een of andere manier niet bij het Cruz de Fierro hoorde. Hier past hij wel.
We pauzeren in Arzua en daarna, als het dreigt te gaan regenen, nog eens voor een broodje. Salceda is de eindstop voor vandaag: we eten en praten wat en dan is de dag weer voorbij. Nog twee dagen, dit simpele leven.
Na Palas de ReiBossenBrug voor MelideRoze buitenaardse pelgrim in MelideMooi kerkjeEucalyptus, na koeienstront de tweede geur van GalicieMeiskes in het bos
Ribadiso
Kerkje van Arzua, waar dames uit t dorp de boel poetsenAltijd tijd voor de pelgr im
30 mei, 18,4 km, benauwd motregen, even droog, later flinke buien, Logrono – Ventosa
Het blijft een lastige voor mij. Ik zeg altijd het gaat over het onderweg zijn, de ontmoetingen, het ervaren van “De Weg”. En toch wil ik ook vooruitkomen en dan tellen de km’s. En juist die km’s, ook al waren het er maar 18,4 wegen zwaar. Ik zie nu waardoor….vals plat. 300 meter stijgen. En ik maar denken wat gaat het zwaar vandaag.?
Dinsdag 29 mei 2018, 14de en laatste wandeldag van Padron naar Santiago. 28km en 18 graden. Wolken, beetje regen en af en toe een waterig zonnetje.
Om 6 uur vertrokken we omdat we een flinke tocht voor de boeg hebben, regelmatig pauze willen houden en niet al te snel willen lopen. Meike had al een hele tijd pijn in haar linkerknie en sinds gisteren ook pijn in haar rechtervoet. Haar rugzak laat ze vervoeren en ze heeft een bandage gekocht om haar voet te ondersteunen.
Bij een hotel willen we gaan ontbijten maar het blijkt pas om 7 uur open te gaan. Gelukkig hebben we allemaal nog iets te eten en drinken bij ons en hebben we vanmorgen voor we vertrokken iets gegeten. Doordat het een beetje regent maak ik minder foto’s. Onder een boom lukt het wel even.
Meike heeft zoveel pijn dat het echt niet meer gaat om door te lopen. Even informeren naar een bus en bij een gebouw naast een kerk is een behulpzame vrouw die uitlegt waar de bushalte is en zelfs met Meike mee naar de halte loopt. Een heel verstandige en dappere beslissing. Ze heeft veel dagen met pijn gelopen wat alleen te doen was met pijnstillers en nu ook nog heftige pijn in haar voet erbij wordt toch echt te gek. Ik hoop dat als ik 74 ben ook nog zoveel kilometers met mijn rugzak kan lopen. Wij zijn blij als we een pension zien waar we ook wat kunnen eten en koffie kunnen drinken.
Het is droog geworden en we lopen lekker door.
Hier hebben we een keuze… wat is wijsheid? Gelukkig wist Frans ook nog dat de linkse route de kortste is en dat spreekt ons wel aan.
En dan na meer dan 280km komen we aan op het plein en worden we ontvangen door een Nederlander. Hij heet ons van harte welkom en zijn vrouw begint te lachen. Ze zijn toeristen die met de camper op vakantie zijn. De man is direct bereid een foto van ons te maken.
Gefeliciteerd Frans, Ilse, Meike en ook Elayne en Larisse met het bereiken van Santiago. En ik dank alle mensen die mijn blog gevolgd hebben en eventueel daarop gereageerd hebben. Hoop dat jullie mee hebben kunnen genieten. Voor mij was het weer een fantastische wandeltocht waarvan ik heb genoten. Nu zitten we in de kathedraal voor de pelgrimsmis. Hopelijk zwaait het wierookvat voor ons.
29 mei, koel bewolkt weer 15 graden, later regen, Sansol – Logrono
De meeste dagen heb ik heerlijk kunnen slapen. Al vroeg lig ik erin, zo rond 21.30 gaan de luiken al dicht. Deze nacht was het anders. Een slaapzaal van 28 personen met naast me een snurker. Nou is dat voor een nacht niet zo erg en ik sta opgewekt om kwart voor 6 op. Zo ga ik eerst om 6 uur ontbijten en dan mijn spullen inpakken. Een mooie herberg aan de rand van Sansol.
Maandag 28 mei 2018, van Vilanova de Arousa naar Padron, 5km wandelen en 28 wandelkilometers met de boot. 19 graden, zon en wolken.
We kunnen pas om 9 uur ontbijten wat geen probleem is omdat we pas om half 2 met de boot kunnen die 2km verderop ligt. De eigenaresse maakt werk van het ontbijt maar het blijft Spaans: toast, jam en koffie of thee en cake. Op verzoek brengt ze ook 2 soorten kaas. Op ons gemak pakken we daarna in en gaan naar Vilanova centrum. Het is eb en wederom mooi weer.
‘We hebben al een pokkeneind gelopen en we moeten nog een pokkeneind’, verzucht Debby halverwege de dag boven haar coca cola zero. ‘Dat geeft niks, want in Palas de Rei is toch geen flikker te doen’, antwoordt Sjan. 25 km in totaal, maar toch voelt 25 km aan het eind van de dag nu heel anders dan een paar weken geleden.
Het is een grijze Galicische dag: maar later knapt het weer op, de zon komt zelfs tevoorschijn en ook deze dag hebben we geen regen. Zo langzamerhand denk ik dat we heel misschien wel zonder regen Santiago zullen bereiken. Dat klop ik dan meteen weer af.
Tja, wat zal ik er verder over zeggen: het was een relaxte dag: we dronken koffie onderweg, Jan speelde gitaar bij een leuke donativo stop in Ligonde, we aten een broodje, scoorden een extra stempel voor de laatste 100 km, liepen weer een stukje, roken koeistront, hoorden blaffende honden en zagen horreos en heel veel groen en heel veel pelgrims. Alhoewel het aantal pelgrims kleiner leek te zijn dan gisteren vanuit Sarria. Zouden die het nu al hebben opgegeven?
Kerk van PortomarinGroenWasgoed en kippenGitaar en Jan in Ligonde
28 mei, 19 km, eerst regen later droog 20 graden, Villamayor – Sansol
Het is heel anders hier op de Camino francais. Er zijn meer pelgrims onderweg, elk plaatsje heeft wel een herberg, er zijn winkels en restaurants. En toch….de Camino francais blijft me aantrekken. Misschien juist omdat ik graag terugga naar wat ik fijn vind en weer bekende herbergen opzoek. Een soort thuiskomen. Dat geldt zeker ook voor andere pelgrims om me heen. Een praatje maken onderweg, een praatje maken met degene die toevallig naast je zit. De herberg van Villamayor was me ook bekend. In 2009 was ik er ook. Deze wordt gerund door een christelijke Nederlandse organisatie. Gisteren ben ik na het eten naar een meditatie avond gegaan. Een speciale ervaring met muziek en gebed. Een moment om stil te staan, stil te worden….
Vanaf Triacastela kun je op twee manieren naar Sarria: hoog bovenlangs of lager langs het klooster van Samos. De eerste is kort, maar zwaar, de tweede optie wat langer. We kiezen voor Samos en gaan langs het zevende eeuwse klooster, dat een aantal malen gedeeltelijk verwoest werd door brand, en doen ook de rondleiding door het klooster: het meest indrukwekkend zijn de hedendaagse religieuze muurschilderingen.
Daarna was het plan om via de weg door te lopen naar Sarria, maar die route is niet meer bewegwijzerd, dus uiteindelijk lopen we naar de andere route terug: in totaal 24 km. Het blijft ook deze dag droog en in Sarria nemen we ons intrek in weer een prettige herberg en eten we bij een italiaan.
De volgende dag is het grijs buiten, en er zij opeens opvallend veel pelgrims. Sarria is de 100 km plaats, het aantal kilometers dat je gelopen moet hebben om in aanmerking te komen voor een compostela, en er lijken veel mensen van start te zijn gegaan, op nieuwe schoenen en met kleine dagrugzakjes.
Ik ben megaverkouden en besluit een 1 persoons kamer in Portomarin te boeken, zodat ik niet een hele slaaspzaal wakker hou met mijn gehoest. We zijn de 100km paal gepasseerd: het aftellen kan beginnen.
Jacobus net buiten TriacastelaKerkjeRustig zen wandelende vrouwBosbloempjeVogel onderwegKlooster in zichtIn het klooster waar al duizend jaar pelgrims worden opgevangen
Detail van de 20e eeuwse muurschilderingenNog 1: beetje spooky
…en een mooie JacobusSarria, de 100 km plaatsNet buiten SarriaPelgrimsoptocht100 km to go!100 km stempel: vanaf nu 2 per dagPortomarinPortomarinEten in Portomarin
Zondag 27 mei 2018, 12de wandeldag van Armenteira naar Vilanova de Arousa. 24km en 20 graden. Zon en wolkjes.
Gisteren teruggelopen naar het Monasterio om bij een restaurantje aan het pleintje ervoor een etappedrankje te drinken en te gaan eten. De pater die Ilse’s medaillon gezegend had zien we lopen en hij draagt een petje onder de kap van zijn monnikspij, een moderne man. In de auto voor het klooster worden koekjes verkocht. Wat een contrast, zo’n mooie oude toegangspoort en een klein vrachtwagentje.
