15 april 2018. 8e wandeldag van Tui naar Porrino. Droog en 15 graden. Afstand 18km.

Na een rustige nacht gaan we om kwart over 8 zonder ontbijt op pad. Een (Spaanse) kilometer verder kunnen we ontbijten is ons verteld. Heerlijk om zo vroeg op pad te zijn wanneer alles een beetje tot leven komt. We zijn blij als we na een heel ruime kilometer een barretje zien. Hoe zal het zijn voor het niet meer zo jonge vrouwtje achter de bar wanneer er zes Nederlandse vrouwen ineens voor haar neus staan en zowat tegelijk willen bestellen in het Engels en soms met een paar Spaanse woorden?

Onze rugzakken wisselen van maat en merk. De een heeft aan 30 liter genoeg, de ander aan 40. Ik vind 40 wel handig, kan ik teminste mijn fohn meenemen. Al was dat maar om de was verder te drogen die klam blijft na het wassen en de wasdroger. Was aan de rugzak hangen kan ook.

Ik hoor een haan kraaien en vogels zingen als we ons pad vervolgen. Vele brulkikkers in een vijver trekken onze aandacht maar als ze ons horen wordt het stil.

Op de wegen is het rustig misschien omdat het zondag is? Na een tijdje langs de weg, waar ze een pad langs gemaakt hebben voor pelgrims, lopen we weer paden op en steken af en toe water of een bruggetje over. We helpen elkaar waar dat handig is.

We zien/spreken weer meer pelgrims en op hrt eindpunt van morgen komt ook de kustroute erbij. Bij het tweede barretje deel ik de laatste chocolade, ook met een man uit Canada. Een klein stukje verder zien we onderstaande fotos. Deze hebben vast met de geschiedenis te maken.

Uit ervaring weet ik waar we links af moeten zodat we niet over een industrieterrein hoeven te lopen wat erg saai schijnt te zijn.

Bij een kapel kunnen we voor het eerst picknicken, heerlijk buiten je brood eten.

Om wat ‘stof’ tot nadenken te geven heb ik een pickwick theezakjes label vraag voor de groep. De vraag is: ‘wat is de beste mop die je ooit hebt gehoord?’ Hierover kunnen we tijdens het laatste deel van de route nadenken en straks bij het etappedrankje delen. Bij de laatste pauze komen er al moppen en ook bij het drankje gaan we nog even verder.

We slapen op 2 kamers met 3 personen. Hebben handdoeken, dekens, een bad en een balkon en voelen ons verwend. Even pauze en daarna eten waarbij weer verl gelachen wordt.

14 april 2018, 7e wandeldag. Van Rubiaes naar Tui, hele wandeling droog, ’s avonds een beetje regen. 15 graden. Afstand 20km

Iedereen vindt het leuk om.naar Spanje te lopen en het voelt wel raar om Portugal achter ons te laten. Na een goede nachtrust liep om 7 uur de wekker af en gingen we na zelfservice ontbijt op pad. Het is prachtig weer.

De route begon gelijk al mooi over een oud pad en een heel oud bruggetje. Al snel komen we bij een barretje waarachter een supermarktje zit. Daar kunnen we onze lunch, fruit en ander lekkers kopen. Daarna over paadjes verder. Uiteraard volgen we de gele pijlen.

We merken dat het al drukker wordt onderweg en komen steeds een zelfde groepje Duitsers tegen. We hebben nog geen Nederlanders gezien. Wel zien we regelmatig een man en vrouw uit Australië en een groep uit Polen. Misschien komt het door de vele regen van de afgelopen tijd maar het water stroomt hier hard en zoekt zijn eigen weg.

Ook wij zoeken ons eigen pad over stenige paadjes. We moeten goed naar de grond kijken om te voorkomen dat we vallen. Hierdoor zien we iets minder van de omgeving.

Soms elkaar een handje helpen.

Gelukkig ziet Ans op tijd dat we een blokje om moesten lopen anders had ik deze foto niet kunnen maken.

Verlaten dorpjes en soms drukkere wegen wisselen elkaar vandaag af. Rechts staat een miniatuur kapelletje en als we er langs lopen begint een bandje het Avé Maria te spelen.

Nog een klein stukje en dan moeten we even van de voeten af zoals Cilia het noemt wanneer we een korte rustpauze nemen.

In Valenca lopen we door het toeristische deel van de stad welke omgeven is door stadsmuren. Daarna op naar Spanje.

Op de brug is de grens. De ene voet is in Portugal en de andere in Spanje.

In Spanje lopen we naar ons hostel San Clemente en we mogen kiezen uit een kamer met 3 stapelbedden of een met 6 losse bedden. Die keuze is snel gemaakt. Opfrissen en naar het oude stadscentrum voor ons etappedrankje en diner. Omdat het zaterdagavond is trakteren we onszelf op uit eten bij de Italiaan in plaats van een pelgrimsmenu. En het lijkt wel of er iedere avond meer gelachen wordt, zelfs gelhoesjes zijn hilarisch. En terwijl ik dit blog schrijf is iedereen in slaap gevallen. Zelfs Ellen die meestal met haar hoofdlamp nog een tijdje leest ligt te slapen. Helaas lukt het uploaden van dit blog niet maar nu ik wakker ben vroeg in de ochtend en de regen hoor gaat het goed, fijn voor onze volgers.

13 april, 6e wandeldag, van Ponte de Lima naar Rubiaes, bijna de hele dag droog, 14 graden. Afstand 20km.

Vandaag hadden we de mooiste wandelroute tot nu toe, met een flinke klim waarvan het laatste deel over stenen en rotsen. We begonnen vroeg om te proberen de regen die later in de middag zou komen voor te zijn.

Het water van de Lima is prachtig zo vroeg in de morgen net als het bomenlaantje.

Na nog wat eten scoren voor de lunch op de berg lopen we over de oude brug, langs het kerkje en de Albergue municipal.

Ieder is stiller vandaag, aan het genieten van de omgeving, in gedachten of luistert onderweg naar de geluiden van de vele waterstroompjes. Ook ik heb zo mijn gedachten die veel bij William zijn, een van mijn beste vrienden die hersentumoren heeft.

De eerste koffiestop is nergens te zien zodat we bij de tweede blij zijn dat we er zijn. Daar deel ik chocolade en wat het met mij doet dat William ziek is terwijl ik ook geniet van de prachtige wandelroutes en de fijne momenten en humor die we met elkaar hebben.

Onderweg zien we een koe, een paar schapen en een kleine man voor ons lopen. Als hij ons hoort draait hij zich om, loopt op mij af en omhelst mij. Hij vraagt Santiago? en waar we vandaan komen? Dan lijkt hij ons in het Portugees wensen te geven en begint iedereen te kussen. Zijn dag is weer goed.

Als het echte klimwerk begint loopt ieder op zijn eigen tempo naar boven zodat niemand uitgeput boven komt en we na daar geluncht te hebben weer verder kunnen voor de laatste 6 km.

Bij Ninho waar we overnachten kunnen we eindelijk onze kleding wassen en drogen. Alles bij elkaar 2 machines vol en als je maar 1 broek bij hebt is het fijn dat je broek bij de eerste was/droogronde zat zodat je niet met je pyamabroek hoeft te gaan eten. Het pelgrimsmenu was heerlijk, eindelijk een vegetarische maaltijd.

Na de maaltijd deelt Rianne haar verhaal en dat ze op de grens van Portugal/Spanje iets achter wil laten wat symbool staat voor een periode uit haar leven die ze achter zich wil laten. Ook dat is camino, je eigen processen en ervaringen doorleven waardoor je nog sterker naar huis gaat dan je van huis ging.

12 april 2018, 5e wandeldag. Van Vitorino dos Piães naar Ponte de Lima. Regen en 12 graden. Afstand 15 km.

Gisteren gelopen naar Casa de Fernanda. Dat was een flinke wandeling geweest en we waren er net toen het weer begon te regenen. Ik had de groep verteld dat we naar Fernanda gingen, dat ze een engel genoemd werd door Jan, dat je geen luxe moest verwachten, het zou bijzonder zijn om daar te overnachten en dat we daar zouden eten. Genoeg dus om iedereen nieuwsgierig te krijgen.

Tja en ik kan niet beschrijven hoe het is om bij Fernanda en Jacinte te overnachten, alle woorden zijn te weinig maar ik doe een poging. Fernanda is warmte, liefde, een fantastische ervaring en nog veel meer. Wat een geweldige vrouw, ja Jan ze mag een engel genoemd worden. En ook haar man is een schat. Fernanda was trouwens onder de indruk en ook verbaasd over Mieke’s camino van huis naar Santiago en wenst haar veel geluk.

Uiteraard gingen we verder na een heerlijk ontbijt met wederom alle gasten bij Fernanda in de keuken aan tafel. Het regende dus cape aan en paraplu en op pad.

Het voordeel van een hele dag regen is dat je je cape aan kunt houden. Het nadeel dat het warm is en dat je door het zweten ook nat wordt. De eerste en meteen ook laatste koffiestop laat lang op zich wachten en we zijn extra blij als we er zijn. Binnen zien we twee gasten van Fernanda, leuk dat het ontmoeten van andere pelgrimgangers nu begint. Eenmaal weer op pad zien we een afbeelding van Jacobus langs de doorgaande weg.

In de regen valt je minder op daarom is het goed af en toe achterom te kijken. Dus dames heb ik een paar foto’s van wat jullie mogelijk niet gezien hebben. Waarschijnlijk hebben jullie ook foto’s van wat ik niet gezien heb.

In Ponte de Lima liepen we naar het punt dat mijn app aangaf maar helaas daar moesten we niet zijn. We hadden zodoende een paar kilometers extra gelopen maar dat gebeurd soms. We hebben 2 kamers en daarna gaan we even naar het centrum voor een drankje. Dat werden er wat meer en weer een ontmoeting met een pelgrimganger die we eerder ontmoet hadden.

Gelijk daarna gingen we een pelgrimsmenu eten en werd het al donker toen we naar het hostel gingen. Morgen vroeg op pad want we hebben een lange dag voor de boeg.

10 april, 3e wandeldag van Rates naar Barcelinos/Barcelos. Regenbuien en waterig zonnetje en 10 graden. Afstand 16km.

Afgelopen nacht was er eentje met minder slaap. Met 10 mensen op een slaapzaal in ijzeren wiebelige stapelbedden is al een beleving op zich. Als er dan ook nog iemand hard snurkt en ik niet wist waar mijn oordoppen lagen is muziek luisteren nog de enige optie. Dat hielp en zo sliep ik nog 3 uurtjes en voor de rest was ik niet klaarwakker. Niemand had goed geslapen maar gelukkig had niemands humeur daar onder te leiden. Op naar het ontbijt.

Lees verder Cadeautjes →

11 april, van Barcelinos/Barcelos naar Casa de Fernanda, meestal droog en een tijdje zon, 10 graden. Afstand 19km.

Vanmorgen werd mij gevraagd of ik zelf ook geniet. Nou ik geniet van Ans die modderpaadjes bedwingd en al een dag lang niets kwijt is

Genieten van iedereen aan het wandelen in de zon

Sowieso genieten vandaag omdat we tot ongeveer 2 uur zon en droog weer hadden. Genieten van Cilia die zo lekker relaxed blijft, ook als haar rugzak niet bezorgd schijnt te zijn en vaak in stilte wandelt en geniet van de omgeving en de geluiden.

Genieten van Ellen met haar humor, leuke verhalen en de foto’s die ze voor ons maakt.

Genieten van Rianne die soms zo verbaasd kan kijken dat ik in de lach schiet en de fijne gesprekken die we al wandelend samen hebben. Deze foto is van een paar dagen geleden waar ze voor mij voor de foto wou poseren.

Genietend van Silvia die haar verhaal met ons deelt en zelf geniet dat het haar lukt een camino te lopen. Ze loopt het snelst van ons allemaal.

Dus JA ik niet volop, dat ik met deze groep de camino Potugues mag lopen en van al het moois dat ik onderweg hoor en zie, zoals deze foto als we in de ochtend op pad gaan.

Wandeldag 2, van Vila Cha naar Rates, regen, droog en zon, afstand 23km

Vrij hoge golven vanmorgen waar we van konden genieten in onze regenkleding op het vlonderpad naar Villa de Condo. Ik liep met paraplu en voor mijn gevoel was de wereld even klein, alleen het geluid van golven en wind.

Voor we in Villa de Condo aankwamen was het droog en op een enkele druppel na was het verder droog gebleven. Je ziet de reflectie van de stukjes blauwe lucht in het water.

Na een fijne koffiepauzeplaats waar we de barman mochten helpen met zijn onderzoek naar voeding onderweg op de camino. Dat duurde wat langer dan we dachten maar hij had mij geholpen met de alternatieve, lees geen echte pelgrimroute naar Rates.

Ik vond de route genieten en veel fijner lopen en mooier dan de originele die deels langs een drukke weg loopt. Ellen wou ook nog graag verdwalen maar dat ging niet door. Iedereen had genoten van de route en vanaf morgen blijven we op de originele route.

Eucalyptusbomen zorgen vandaag voor heerlijke geurvlagen.

2e dag, van Porto naar Vila Cha. Het is 10 tot 15 graden, bewolkt, beetje zon en regen. Afstand 15km

Voor we op pad gaan bezoeken we Porto en als eerste gaan we naar de Kathedraal voor de eerste stempel in ons pelgrimspaspoort.

Lees verder Het begin is gemaakt →

Op Schiphol ontmoeten we elkaar, enkele mensen ken ik van een dagwandeling. Even elkaar helpen met het goed inpakken van de rugzakken die als ruimbagage meegaan en dan kunnen we inchecken. Na de douanecontrole hadden we ruim de tijd voor een kop koffie en nader kennismaken. Ans had geen boek meegenomen maar toen ze een dwarsligger zag ging die nog mee. En dan kunnen we instappen.

We hebben een rustige vlucht alleen de vooruitzichten: harde wind, regen en koud volgens de piloot klinken niet zo fijn nu het in Nederland mooi weer is. Gelukkig valt het bij aankomst mee. Na wat gehannis met metrokaartjes vertrekken we met de metro naar het centrum waar we overnachten in het Yes hostel. Na een hartelijk ontvangst krijgen en een goede tip krijgen om lokaal te eten

Vanwege de drukte in het kleine restaurant moeten we even wachten voor we kunnen eten. Geen probleem, gaan we eerst een portje proeven, we zijn tenslotte in Porto

Het eten was prima en de serveerster was een gezellige dame die het ons naar de zin wilde maken wat haar goed lukte. Na afloop kregen we een portje aangeboden en terug bij het hostel kregen we, je raad het al… weer een portje aangeboden.

Nu lekker slapen en morgen gaan we onze eerste caminokilometers maken.