Mullerthal trail dag 5

19 oktober, 19 km van Echternach naar Herborn en Mompach naar Moersdorf

Vandaag zijn we begonnen aan de Mullerthal trail route 1, die start in Echternach. We wandelen tegen de wijzers van de klok in.

Echternach ligt in een dal, dus dat betekent altijd beginnen met een klim. En wel meer dan 100 meter. Zo een goede “warming-up” hadden we nog niet gehad.

De laatste km telt niet mee, we zaten in de bus.

Een heel andere dag dan de etappe’s van route 2. Ook heel mooi, het doet ons aan de heuvels van Limburg denken. Vandaag logeren we in de jeugdherberg van Echternach. 700 meter hiervandaan is de Mullertrail en we pakken de route op bij het meer van Echternach. Als we boven zijn hebben we uitzicht over het meer. Er is nog een laagje mist te zien, de zon is al op en komt af en toe door de wolken.

De eerste 9 km gaan we door de bossen. Mooie brede paden, glooiend met ook vele paddenstoelen.

Vlak voor Herborn gaan we over een open hoogvlakte. Nog steeds glooiend. We zien velden met boekweit en koolzaad. Verder ook grasland. We zien kraanvogels overvliegen. Dat was een speciale ervaring. Ze vlogen in v-vlucht en waren herkenbaar aan de lange nekken en het speciale geluid. Die hebben we helaas niet op de foto.

Voor Mompach lopen we opnieuw door de bossen. Het begint een klein beetje te regenen. Dat was een hele korte bui, de regenkleding kon snel weer uit.

Tja, dan hebben we na de lunch een dilemma. We zitten op 14 km en de eerste plaats waar we een bus hebben is 6 km verder in Moersdorf. Het zou kunnen gaan regenen, dat wordt 14.30 uur. Bij vertrek in Mompach is het 13 uur. Uiteindelijk gaan we ervoor. We zien wel….. Geruime tijd lopen we weer over de hoogvlakte en de velden van boeren. Met mooie uitzichten over de heuvels van Luxemburg. De route ook hier heel goed gemarkeerd met de rode M of een route bordje.

Dan begint het, veel eerder dan gepland, keihard te regenen. Mijn wandelboek wordt onder de poncho drijfnat en het water loopt zo mijn schoenen in. We hebben dan nog een km of 2 te doen. In het bos gaan we van de route af naar Moersdorf. En dat is plotseling een hele steile afdaling over gladde stenen. Dat valt niet mee! Als we in het dorp aankomen zien we een bus naar Echternach. Marianne houdt die bus aan….die stopt midden op de weg. We mogen instappen.😃.

Even een kopje koffie in een cafeetje bij het busstation en dan gaan we naar ons hostel. Toch nog 1,5 km erbij en dan is het echt tijd voor ons etappe drankje.

Morgen gaan we verder met route 1 van de Mullerthal trail.

Mullerthal trail dag 4

18 oktober, 13,8 km, van Echternach via Berdorf naar Mullerthal, droog, 10-14 graden

Deze 14 km zijn de zwaarste van route 2. Er staat ook “3 schoentjes” voor de hele route, en dat vinden we ook. Goed te doen, maar erg blij dat we vandaag 14 km hadden gepland.

Direct bij het verlaten van Echternach klimmen we naar boven. Weldra komen we boven Echternach uit.

Het eerste hoogtepunt van vandaag is de Wollefsschlucht. Op informatie borden lezen we dat de rotspartijen al miljoenen jaren geleden gevormd zijn. We kijken in een diep gat en daar gaan we ook via allerlei trappen naar beneden. Je kunt nog net zien dat Elly al een heel eind weg is.

Ook al is het het zwaarste deel, we nemen de tijd uitgebreid rond te kijken. De ene rotspartij nog mooier dan de andere. We genieten er van.

Voor Berdorf is een ander natuurfenomeen. Een van de meest bekende van het Mullerthal. De Huellee grot. We lopen er onder door. Gewelven, met de meest mooie vormen en kleuren. We worden er stil van.

Heel vaak is de Mullerthal trail tussen de rotsen. Er zijn lange trappen aangelegd, smalle kloven worden gebruikt en op deze relatief korte afstand van 14 km hebben we meer dan 1800 hoogtemeters. We kunnen het allemaal en zeggen ook, dit kun je toch bijna niet navertellen…..? We lopen van de ene verrassing naar de andere verrassing en we blijven ons verbazen.

Rond 15 uur waren we in Mullerthal aangekomen. Eerst op zoek naar een restaurant voor ons etappe drankje, helaas alles gesloten. We gaan met de bus naar Christnach en kunnen daar overstappen op een directe bus naar Beaufort. Dat gaat snel! In een paar minuten was die bus er. Een etappe drankje nemen we in een hotel in Beaufort. Nu is route 2 van de Mullerthal trail helemaal afgerond. Morgen gaan we verhuizen naar Echternach en gaan starten met route 1. We zijn erg benieuwd……..

Mullerthal trail dag 3

17 oktober, 17 km, droog licht bewolkt 1-10 graden van Altrier naar Scheidgen en dan naar Echternach

Ook vandaag voelen we opnieuw, verrassing na verrassing en verbazing over de prachtige route door het Mullerthal. Op onderstaande kaart de donkerbruine route naar het noord oosten. Van de Mullerthal trail weer 17 km van route 2.

Het blijft stijgen en dalen, meest glooiend, soms pittig door lange trappen.

We gaan met de bus van Beaufort naar Echternach en daar aangekomen staat de bus naar Altrier al klaar. Wat is dat relaxed reizen. Zo hoef je niet met meerdere auto’s op en neer en het bevalt ons zo prima. Dichtbij de bushalte zien we een Maria beeld. “Gezegend” gaan we op pad.

Niet ver daarna komen we langs rotsen uit het nieuwe steentijd perk van 4000 jaar voor Christus. Enorm indrukwekkend. We kunnen ons niet voorstellen hoe het is ontstaan. Stuwing van water en daarna afbrokkelen door weersinvloeden?

Ook vandaag hebben we vele paden langs de rotsen. O a. De Mechelskierch en de Einsiedelei. Allemaal hoogtepunten op deze route.

In het stadje Scheidgen vinden we een hotel waar we welkom zijn voor een kopje koffie. Wel moeten we even plastic overschoenen aantrekken. Dat vinden we niet erg. We zitten warm en droog en na 9 km komt een pauze wel goed uit.

We zien ook vele soorten paddenstoelen vandaag. Ze schieten de grond uit. Sommigen lijken nog weer nieuw, anderen zijn gedroogd van voorgaande jaren.

Het zijn op deze route 2 van de Mullerthal trail steeds opnieuw rotsen. We voelen ons zeer klein in verhouding tot de enorme rotsen.

We denken dat we er bijna zijn……staat er op het bord nog 3 km….Nu weet ik dat de laatste 3 km altijd het zwaarst zijn, en toch, ook vandaag verrast het me en denk ik: nee hè? Niet weer een trap! Vlak voor Echternach een zeer lange trap, recht op de hoogtelijnen. Gelukkig zien we dat niet als we beneden zijn en nemen gewoon nog even pauze. Boven loopt het pad eerst in de bossen, tot we onder ons Echternach zien, met de kerk en aan de rechterkant het grote meer.

Je ziet het al, we moeten nog een heel eind naar beneden. Een steile afdaling voor we in Echternach zijn. Hier vinden we een cafe die vandaag (dinsdag) open is. Zeer voldaan en niet zo moe als gisteren, vinden we dat we het etappe drankje hebben verdiend.

Mullerthal trail dag 2

16 oktober, 19 km, zonnig 1-10 graden van Beaufort naar het dorpje Mullerthal over route 3, dan vanaf Mullerthal over naar route 2, naar Altrier. Het meest zuidelijke punt van route 2.

Zo ziet route 2 er uit, die doen we de komende dagen. Totaal is die ongeveer 37 km.

En vandaag zijn we dan echt begonnen met de 112 km lange trail. En wat voor een dag. Langs spectaculaire rotsen en ook door smalle rotsspleten, echt fantastisch! Deze koude morgen begon met een zonsopkomst…..een gouden zon over een deken van mist. Een kerktoren nog net te zien. Onze dag begon al zo mooi.

We starten vanaf Beaufort en gaan eerst via nog gladde loopplanken naar het kasteel van Beaufort.

Naar het dorpje Mullerthal lopen we geruime tijd langs een riviertje. Een riviertje tussen hoge rotsen, met grote stapstenen. Smalle onverharde paden, als we het water over moesten gaan, waren er vlonders. We moesten goed opletten om niet over de boomwortels te struikelen. Gewoon maar even stilstaan om al het moois goed te kunnen bewonderen. Hier en daar zijn watervalletjes. Kun je je voorstellen, geen verkeer te horen, alleen het geluid van de watervallen

Zo ging het tot Mullerthal. De eerste 8 km. We dachten dat er wel een restaurant open zou zijn voor koffie…..helaas Ruhe tag, zowel maandag als dinsdag. We hebben er toch even pauze en zitten er in de zon buiten. Gelukkig hadden we een lunchpakket gemaakt en (bijna) voldoende bij ons. Intussen zijn we in de mist terecht gekomen. Dat levert kunstwerkjes van spinnenwebben.

Na het dorpje Mullerthal gaan we overstappen naar route 2. Precies na Mullerthal kom je door het meest prachtige deel van de trail. Niet alleen langs de rotsen en ook tussendoor, de gangen soms niet breder dan 40 cm. Het is donker, de rotsen zijn niet recht van vorm, er zijn soms trapjes die je amper kunt zien. We vinden het een avontuur.

Bij de Kuelscheier kun je een hele smalle doorgang in. Ik ga buiten om, de anderen klimmen dapper nog weer omhoog

Ook daarna blijft het mooi. We zijn verrast van zoveel sprookjes achtige natuurverschijnselen.

Zo lopen we door naar Altier aan de grote weg (N11) met diverse bushaltes. We waren er net en daar kwam de gratis bus naar Echternach. Dat was 11 km en we waren er zo. Op het station van Echternach nemen we de bus naar Beaufort. Dat gaat helemaal over de haarspeldbochten. In Beaufort gaan we naar de plaatselijke bakker voor een kopje koffie of thee en ja daar hoort wat lekkers bij.

Vlak voor het eten gaan we ons etappe drankje halen in de bar van ons hostel. Proosten op deze wonderschone dag.

 

Mullerthal trail dag 1

15 oktober, 14 km, droog en zon 10 graden, vanaf Beaufort een extra rondje

Wat is het bijzonder om in de ochtend om 9 uur uit Den Bosch te vertrekken en dan 3,5 uur later in een totaal andere wereld te zijn. De verbazingwekkend mooie Mullerthal trail.

Een groot gebied met schitterende rondwandelingen, in de omgeving van Echternach. We overnachten in Beaufort, in de “jeugdherberg” en zijn vandaag gestart met een rondwandeling vanaf het hostel. Op deze kaart het meest noordwestelijke deel. Langs de Herkuleskapp, Steekaul en het dorpje Bigelbach.

We zijn op pad met: Mieke, Leo, Gerard, Janna, Elly, en Marianne

De route is zeer goed gemarkeerd. De GPX track met de afstanden heb ik op de website gevonden en er zijn busverbindingen om van de ene naar de andere plaats te gaan. Vandaag is het zondag en er zijn wegopbrekingen. Ik had gepland naar het beginpunt van alle wandelingen te reizen (Mullerthal), en dan terug te lopen. Dat zou 1 uur duren door de omweg via Echternach. Zo veranderde ons eerste plan. We kiezen voor de kortere rondwandeling. Het eerste deel was langs rotspartijen met diverse soorten gesteenten. We kijken de ogen uit …..😉

Bossen tegen de hellingen, dan weer beukenbossen, berken en dennenbomen. Her is er stil, we horen alleen onze voetstappen, over de pas gevallen bladeren. Nog niet zoveel, de herfst is pas vandaag begonnen, met een plotselinge daling van temperatuur. Bij de berkenbomen zien we heel veel vliegenzwammen. Die schieten, letterlijk, als paddestoelen uit de grond.

Aan de randen van de bossen hebben we mooie vergezichten. Dorpjes, dalen en weer opnieuw heuvels. Glooiend met steeds op de hoogte tussen 300 en 400 meter. Ook hele velden met koolzaad. Vast de 2e oogst, dit verwachten we in het voorjaar.

Het was een heerlijke eerste dag. We zijn om 17 uur terug in ons hostel. In de bar genieten we van ons eerste etappe drankje. We hebben er volpension en hoeven niet meer de deur uit. Na een wandeldag wel zo prettig……

Mullerthal trail

15 – 23 oktober 2023 .Op pad voor een nieuw avontuur in Luxemburg. De Mullerthal trail.

Mullerthal Trail
De Mullerthal Trail leidt wandelaars op ongeveer 112 km door het gevarieerde landschap van de Regio Mullerthal – Luxemburgs Klein Zwitserland. Op zijn drie routes komen alle natuurlijke bezienswaardigheden van de regio naar voren: bizarre rotsen, bemoste bossen, schilderachtige beekdalen en open weilanden. Steeds weer brengt u de Mullerthal Trail naar prachtige uitzichtpunten en culturele kenmerken.

De drie lussen van de Mullerthal Trail hebben elk hun eigen karakter. Op route 1 ontmoet u de veranderingen tussen de landschapselementen rotsen, bossen en weiden die typisch zijn voor de streek. Route 2 loopt door het hart van Klein Zwitserland en brengt de wandelaars naar spectaculaire rotsformaties. Route 3 biedt vooral prachtige beekdalen en romantische burchten.

Plaatsen vrij

Nieuw in 2023:

Van 19-24 november 2023 gaan we “Waddenwandelen” op Vlieland en Terschelling. Er is nog 1 plaats vrij. Wie wil met ons mee gaan? Zie https://reizen.inbalansopweg.nl/reizen/vlieland-en-terschelling-waddenwandelen/

Nieuw in 2024:

Camino Portugues langs de kust

Van 12-22 september  2024 is een aanvullende camino Portugues langs de kust en de spirituele variant gepland. Deze camino wordt begeleid door Rita Kluijtmans. Er zijn nog plaatsen vrij. Zie: https://reizen.inbalansopweg.nl/reizen/camino-portugues-kustroute/

Plaatsen vrij gekomen

Van 2-22 oktober 2024 gaan we het laatste deel van de camino francais bewandelen van Leon naar Santiago. Zie:https://reizen.inbalansopweg.nl/reizen/camino-francais-2/

Heb je zin/tijd om mee te gaan? Meld je dan aan. Je bent van harte welkom.

Stuur een mailtje naar info@inbalansopweg.nl

Dagwandeling Halder

8 oktober 21 km, droog, 20 graden, van Den Bosch, Pettelaarse Schans naar Halder langs Essche stroom en Dommel naar Sint Michielsgestel en weer terug naar Halder. Door Bossche Broek en langs Zuiderplas weer naar het beginpunt.

Een prachtige route met 2 routes van ‘de Mooiste routes’ . De noordelijkste heet “Pettelaarse Schans” van 12 km, vanaf Halder naar Sint Michielsgestel heet Dommel meets Essche Stroom”.

Van harte welkom Gerard, John, Leo, Elly, Marjo, Patricks, Josephine, Silvia en Marjo.

Vanaf de Pettelaarse Schans gaan we de snelweg over en door landgoed de Pettelaar, dit wordt het Gruyterbos genoemd. Een mooi bos met beukenlanen en een laantje met esdoorns. Nog niet veel te zien van de herfstkleuren op een verkleurd blad van de esdoorn na. Wel hier en daar paddestoelen.

Bij Halder gaan we over op de andere route en gaan langs de Essche Stroom. De Essche Stroom is een riviertje van ongeveer 12 km. Zij ontstaat ten oosten van Oisterwijk, stroomt langs Esch en mondt bij Halder uit in de Dommel. Halder is ook bekend door de vondsten uit de Romeinse tijd.
Het riviertje werd in 1965 gekanaliseerd. Veel meanders en kolken die als wateropvang dienst deden werden toen gedempt. Sinds enkele jaren heeft de rivier hier zijn natuurlijke loop terug, met meer kronkels en een smallere bedding. Voor de wandelaars zijn hier hangbruggen aangelegd.

Daarna gaan we door landgoed Zegenwerp en naar de Dommel met een waterkracht vijzel, waar stroom mee opgewekt wordt.

Na 12 km hebben we pauze in Sint Michielsgestel. Een fijne plek voor een kopje koffie en/of kopje soep. Via de Dommel gaan we terug naar Halder. Daar zien we kasteel Nieuw Herlaar. In 1381 verschijnt dit kasteel voor het eerst op de kaart als Nijeherlaer. Nu in particulier bezit.

Via landgoed Haanwijk gaan we naar het Bossche Broek en eindigen onze wandeling bij restaurant Moeke op de Pettelaarse Schans. Wat denk je van een terrasje in de zon met 20 graden? Wat een heerlijke wandeldag!

Dag 19. Santiago – Cee – Finistera

6 oktober, met de taxi naar Cee. 13 kilometer lopen naar Finistera en 3 naar de kaap. En de zon gaat onder in Finistera. 12-25 graden

‘Het toetje van onze camino’ noemt Mieke het. Zo kun je het inderdaad zien. Heel anders dan de etappes op de Camino Frances. Maar ook erg fijn.
We starten in Cee bij de haven. We zijn aan zee. Dat betekent een verandering van sfeer en nieuwe indrukken. Bijvoorbeeld een wit zandstrand, het geluid van de branding van de zee, meeuwen die herrie maken.

We lopen naar het aangrenzende stadje Corcubion, een mooi oud stadje met een prachtig kerkje en bijzondere huizen.

Daarna het eerste  klimmetje van deze dag.

En dan komt de kaap van Finistera in zicht (de witte puntjes meest links).

We drinken koffie in een chique hotel aan het strand van het plaatsje Estorde.

Wat is die zee mooi blauw en de stranden wit! We lopen verder naar het volgende dorpje.

En wat zijn de uitzichten mooi met Finistera steeds beter in zicht.

Vlak voor Finistera kunnen we kilometers over het strand lopen.

En dan zijn we in Finistera. We lunchen op een terras in de haven

Aan het eind van de middag doen we boodschappen voor de picknick op de Kaap vanavond. En wandelen nog eens 3 kilometer bergop naar de Kaap van Finistera. Het is warm en voelt als zwaar de hele tijd bergop.

Na 360  kilometer lopen bereiken we het kilometer 0.00 punt. Een geweldige prestatie met elkaar, zonder blaren en steeds als groep bij elkaar gebleven.

Het duurt nog even voordat de zon echt ondergaat. We eten en wachten.

En maken ondertussen bijzondere foto’s.


En dan zakt de zon ineens snel.

We komen in het donker terug in Finistera.

Tot slot nog een tekst van Ernest Hemingway die ik dagen geleden op de ‘wall of wisdom’ zag staan.

‘ Het is goed om een doel te hebben om naartoe te reizen; maar uiteindelijk is het de reis die telt’.

Ik hoop voor ons allen op een mooie voortzetting van onze reis.

Dag 18. Santiago

5 oktober, Santiago, 13-24 graden

Nog even terug naar gisteravond. De kathedraal is ’s avonds prachtig verlicht.

Op het plein voor de kathedraal speelde de tuna bekende Spaanse en Zuid Amerikaanse liedjes. Een tuna is een muziekgroep die bestaat uit studentent en oud-studenten. In het seizoen spelen ze bijna dagelijks onder de bogen op het plein. En dat is een feest. We hebben een uur meegedanst ondanks onze moeheid.

Dan vandaag. We kunnen uitslapen, maar gaan toch om 8 uur ’s ochtends de kathedraal  bezoeken. Het is dan rustig en we kunnen zonder in de rij te hoeven staan het graf van Jacobus bezoeken.

Daarna genieten we van het uitgebreide ontbijtbuffet in het klooster. Het voelt als een luxe om weer een eigen kamer te hebben en zo’n ontbijt.

Het is nog mistig als we daarna ter oriëntatie een stuk rond het oude centrum lopen langs mooie punten als de tuin van hotel Costa Vella, de markt, de universiteit, het moderne winkelcentrum en het Alameda park. Zo kan iedereen daarna zijn/haar eigen keuze maken voor de rest van de ochtend en middag.

Of gewoon op het plein gaan zitten kijken naar alle pelgrims die vandaag aankomen.

We sluiten de dag ’s avonds af met samen eten en een laatste drankje in de Ierse pub om de hoek.

 

Dag 17. Lavacolla – Santiago

4 oktober,  14 km, 14-26 graden. Monte do Gozo en Santiago!!!

Wat een hektische dag, de laatste etappe naar Santiago. Maar wat een mooie aankomst. Gefeliciteerd Lia, Gerrit, Karin, Joke, Piet, Rob en Geke in Nederland. Het was geweldig met jullie.
We vertrekken om 7 uur wetende dat we een tijd in het donker lopen. En zonder  ontbijt vooraf. Nog geen bar open. Dus gisteren is er bij de supermarkt ingekocht. We willen de pelgrimsmis van 12 uur halen. Dat is normaal gesproken de belangrijkste pegrimsmis op de dag met de meeste kans op het wierookvat (botafumeiro). Vroeger was de mis van 12 uur de enige per dag. Tegenwoordig zijn er wel 3. We zullen zien. Ik weet dat de route vanaf hier over verharde wegen gaat.  Er zal denk ik voldoende zicht zijn. En we zullen niet de enigen zijn.

Het gaat vlot. Er zijn nog weinig pelgrims onderweg en de bars zijn nog dicht. Binnen een uur zijn we al bij Monte do Gozo waar we wel kunnen ontbijten en wachten tot het voldoende licht is om mooie foto’s te maken.


En de zon komt op de Monte do Gozo.

We lopen naar de twee beelden die naar de kathedraal van Santiago wijzen. Het lukt nog niet goed dezelfde weg te wijzen als de beelden doen. We oefenen.  Een collage.

Vanaf Monte do Gozo is het nog 5 kilometer lopen naar de kathedraal van Santiago. Al snel komen we het eerste bord van Santiago tegen.

We lopen verder en het wordt almaar mooier en zonniger.

Wat goed dat we zo vroeg zijn weggegaan. Het is de dag van Franciscus van Assisi. Het wordt bomvol in de kerk. Een uur van te voren zitten we er al en hebben prachtig uitzicht op het zwieren van de botafumeiro. Ik vind het weer indrukwekkend en ontroerend na zo’n inspannende en mooie tocht.

We passeren de doedelzakspeelster op weg naar het plein, waarna we op het plein voor de kathedraal aankomen, dé plaats voor een foto.

We lunchen bij het plein.

Daarna gaan we naar het pelgrimsbureau voor het Compostela en naar de Huiskamer voor de Nederlandssprekende pelgrims. En we ontmoeten bekenden van onderweg.

Na zoveel inspanning en emotie hebben we ’s middags even rust in onze eigen pelgrimskamers in het klooster tegenover de kathedraal. Straks gaan we weer de hort op. Morgen een vrije dag Santiago, vrijdag met taxi naar Cee en de laatste 13 kilometer lopen naar Finistera en nog 3 kilometer naar de kaap voor de zonsondergang. Best druk, maar ook heerlijk.

Dag 16. Salceda – Lavacolla

3 oktober, 18 km, bewolkt, 15-20 graden. Over het wonder van Jacobus (of Gerrit?) en koffie met mayo

Is het een wonder van Jacobus (of van Gerrit zelf)?  Hij loopt weer mee vandaag en hoe! Beide ogen zijn open en hij kan zijn bril op. Hij heeft alleen nog wat last van zijn ribben.


De start van de dag is niet helemaal als gepland. Het miezert na zoveel warme zonnige dagen. De eerste bar heeft geen tostada en de croissants zijn op. We drinken er alleen koffie. Als we daarna naar buiten gaan is het droog. De volgende bar na 2 kilometer  wordt bemand door vriendelijke, maar nog niet helemaal ingewerkte zuid amerikaanse dames. Gerrit krijgt mayonaise in plaats van suiker bij zijn koffie . De koffie Americano lijkt op expresso. Maar de tostada is heerlijk. Dat maakt alles goed voor een alsnog frisse doorstart van onze etappe.

We lopen een groot deel van de dag door eucalyptusbos. Het is niet druk op de Camino. Verbazingwekkend na alle berichten in Nederland dat het zo druk zou zijn.

Een korte etappe was het. We zijn lekker bijtijds bij de herberg in Lavacolla met voor ons allemaal een laag bed.
‘De middeleeuwse pelgrims wasten zich grondig in de kleine beek Lavacolla om schoon en welriekend bij het graf van de apostel te verschijnen ‘. Wij nemen een douche in de herberg. Morgen nog 10 kilometer te gaan.

l

Finistere

2 oktober, bewolkt 20 graden, 13 km van Cee naar Finistere

En vandaag dan het toetje van onze camino. We gaan naar Finistere en hopen op een zonsondergang. Dat wordt de vraag…….nu om 18 uur heeft het net geregend en de zon gaat om 20.15 uur onder. We gaan het ervaren. Maar eerst de wandeling van Cee naar Finistere.

En dat is mooi! We starten bij de haven van Cee en daarna klimmen we over de rotsen naar iets meer dan 100 meter. Even een pittige klim. In Corbucion zien we een deur van een kerkje openstaan en gaan er even naar binnen. Sfeervol verlicht en het geeft me een speciaal gevoel. Het is nog fris en helaas bewolkt als we Cee onder ons zien liggen.

Onderweg zien we enorme cactussen met heel veel knoppen van bloemen. Eentje komt bijna uit, prachtig om te zien. Onze eerste pauze is aan het strand van Estorde. Marijke en Monica kwamen over het strand aanlopen. Dat kan ook, dan moet je bij een eerdere horeca alvast linksaf en op het strand rechtsaf. Precies als we er zitten komt de zon even door. Bertine trakteert op de lekkerste Santiago taart. Het is tenslotte onze laatste dag. We genieten ervan.

Ook daarna klimmen we weer omhoog. Een stuk door de bossen, over paden, die zo kenmerkend voor Galicië zijn. Tussen muurtjes begroeid met mos, een lust voor het oog. Dan zien we in de verte Finistere liggen. Precies boven Finistere ligt een grote wolk. Het lijkt of die daar vandaan komt.

Daar ga je naar beneden en na het oversteken van de weg, zie je een heel verlaten strandje. Ook op dat moment komt de zon er even door en zien we de zee zilver glinsteren.

De laatste km’s voor Finistere lopen we over het strand van Langosteiro. Een belevenis. Op blote voeten je eindbestemming bereiken, mijn voeten in het zand en in het water. We ervaren dat dit echt het laatste stuk is. In stilte lopen we ons eigen pad, samen of juist alleen.

Na de regen van 18 uur, gaat de zon schijnen. Zouden we dan toch nog een mooie zonsondergang krijgen? We gaan er zo wie zo heen, picknick mee, tapas, een wijntje uit een pakje. 😉We gaan de afsluiting van onze camino vieren. Langs de pelgrim omhoog klimmen, 3 km vals plat…..dat doen Annemiek, Bertine, Marijke en Irene. Of met de taxi naar boven, daar hadden Monica, Marijke en ik voor gekozen. Natuurlijk gaan we even naar de 0,00 km paal. We hebben het gehaald. Het einde van de wereld, Fin de Terre, daar komt de naam Finistere vandaan.

En dan is het zover. We zien een prachtige zonsondergang. Eentje om niet te vergeten. Ontspannen genieten we van dit moment.

De zon tovert nog met de wolken. We blijven er wat langer. We zien ook dat de lichten van de vuurtoren over de zee schijnen.

En dat was het einde van onze camino. Met vele warme herinneringen aan deze Camino, om nooit te vergeten en mee te nemen in ons hart. En weer door…….met alle nieuwe ervaringen, thuis verder, op de weg die je al bent gestart. Dank je wel voor het vertrouwen en de vriendschap. Voor mij met een nieuw inzicht: “het mag zoals het kan”. Zo is het ook goed

Dag 15. Melide – Salceda

2 oktober,   26 km, 15-24 graden, half bewolkt. Van de koe die niet beviel

Gerrit gaat vandaag met de taxi naar ons nieuwe adres. Zijn zicht is nog te slecht. Hij kan zijn bril nog niet op. En hij kan zijn linkeroog nog niet open doen.
Gisteren was de etappe lang, vandaag nog langer maar liefst 26 kilometer. Veel stijgen en dalen door eucalyptusbossen. Maar beter is dat het 8 graden minder warm wordt dan gisteren.
Als we Melide uitlopen verwachten we dat het druk met pelgrims zal zijn. Het tegendeel is waar. Het is heel rustig. Waar is iedereen uit Sarria en Portomarin gebleven?
We steken een beekje over.
Na 8 kilometer krijgen we in het dorp Boente de eerste stempel van vandaag.
We lopen verder richting Ribadiso en Arzua. Onderweg zien we 2 mannen bezig met een koe. We denken dat ze de koe willen helpen bevallen. Maar een collega pelgrim, boerin uit Tennessee zegt dat het heel wat anders is. Ze proberen de baarmoeder terug te duwen in de koe. Deze heeft waarschijnlijk een slechte bevalling gehad die gepaard ging met een verzakking. De klomp rood weefsel die we zien is niet een kalfje maar de baarmoeder die eruit hangt. Het loopt waarschijnlijk slecht af met de koe. Dat willen we niet zien. We zijn teleurgesteld.
Ribadiso ligt beneden aan en riviertje met een middeleeuwse brug. Hier houden we pauze.

Arzua is een grote plaats die we langs een lange weg met herbergen aan weerszijden doorkruisen.

Aan het eind van Arzua deelt een zuster stempels uit en laat ons een korte film van 2 minuten over Jacobus zien.
Na Arzua lopen we langs weiland en door eucalyptusbossen naar ons overnachtingsadres van vandaag.

En we komen een ‘wall of wisdom’ tegen. De volgende vraag vind ik boeiend. Zijn er veel werkelijkheden of is er maar één en zien we het allemaal verschillend omdat we onze aandacht alleen op bepaalde aspecten richten en andere negeren?

Ons overnachtingsadres is aangenaam net als het etappedrankje.

d

Santiago of Muxia

1 oktober, zonnig, 25-30 graden

Vandaag hebben we een rustdag voor Santiago of voor degenen die zin hebben in nog een wandeldag een etappe van 20 km naar Muxia

Monica, Marijke H en ik kiezen voor een excursie op het dak van de kathedraal. Even van te voren reserveren “cubiertas de cathedral” en je hebt gelijk ook toegang tot het museum. We zijn vol verwondering van de diverse bouwstijlen, romaanse stijl, gotische, barok

De Kathedraal van Santiago de Compostella is de hoofdkerk van het aartsbisdom Santiago de Compostella. Zij staat aan het plein Plaza del Obradoiro in Santiago de Compostella, in het noordwesten van Spanje. De kathedraal heeft de vorm van een kruiskerk. Zij werd vanaf 1077 onder Alfonso VI van Castilië gebouwd op de resten van een eerdere kerk uit 800.

Intussen gingen Marijke v B, Bertine, Irene en Annemiek op pad voor nog een wandeldag. Zie hieronder het verslag van Irene.

01–10-2023
Vandaag gaan 4 senorita’s nog een dagje caminoën, we lopen een stuk van de camino Finesterre en doen de route van Trasufre naar Muxia volgens de camino paal nog 19,7 km. De taxichauffeur is mooi op tijd en we rijden om 8.30 uur Santiago uit. De chauffeur weet niet waar Trasufre ligt maar hij levert met google maps toch mooi bij de paal zoals eerder aangegeven af. We lopen in de concello de Muxia, het is prachtig hier de eerste 2,5 km lopen we door de bossen de jagers zijn daar ook druk aan het geknal te horen. We drinken in Senande ons eerste bakkie. Het is een glooiend landschap en het is dan ook klimmen en dalen.In OS Muiños gaan we lunchen bij een cafeetje daarna hoeven we nog maar 7,5 te gaan. En dan komen we uit het bos bij Corhente
en dan zien we ineens de zee wauw daar moeten we naar toe naar Muxia het us dan nog maar 3, 7 km. Wat een prachtige badplaats Bertine neemt een duik in het water voordat we het stadje ingaan voor een verfrissend drankje. Daarna op ondrrzoeknuit naar het hoogste punt de iglesia en de vuurtoren. Rond 17.15 uur wordt het jammergenoeg weer tijd om een taxi te regelen terug naar Santiago. Wat een mooie dag we zijn allemaal voldaan en verrukt hoe mooi de route was.

Daar is Muxia. Na de aankomst is er een pauze in het centrum. Daarna gaan ze naar het kerkje aan zee en natuurlijk nog even omhoog klimmen voor het uitzicht naar beide zijden. Het is fantastisch. Wat een ervaring.

Dag 14. Airexe – Melide

1 oktober. Airexe – Melide.  24 kms.  15-32 graden    Boerendorpjes, kerkjes, kruisen, ‘pulpo’ en een onverwachte wending.

Het was  onverwacht een rare dag  vandaag. Eerst nemen we afscheid van Geke die wegens familieomstandigheden naar huis gaat.

We missen je

Vervolgens na 8 kilometer de valpartij van Gerrit. Hij struikelt over een steen. Het ziet er akelig uit. Een ambulance wordt gebeld, waarmee hij eerst naar de eerste hulp van Palas del Rey 400 meter verderop wordt gebracht. Vandaar gaat hij samen met zijn vrouw Karin voor verder onderzoek naar het ziekenhuis van Lugo, 40 kilometer verderop. Gelukkig valt de schade mee. Eind van de middag is hij weer bij de groep in Melide, ons volgende overnachtingsadres. We zijn erg blij. Nu afwachten wanneer hij weer mee kan lopen.
Na alle commotie gaat de rest van de groep veel later dan gepland verder met lopen. Een warme dag wacht, tot wel 32 graden. En een rustige Camino omdat de meesten al ver voor ons uit lopen.
Vandaag gaat de route door veel boerendorpjes en langs kerkjes en kruisen. Voor Geke en Gerrit worden kaarsjes gebrand.
Je voelt je bijna in de middeleeuwen lopen; door dorpjes die al in de Codex Calixtinus worden genoemd, de 12de eeuwse reisgids van de pelgrim. De Codex Calixtinus beschrijft de pelgrimstocht van de monnik Aymeric Picaud van het Franse Picardië naar Santiago. De Camino Frances volgt zijn route voor een groot deel. Er is een Nederlandse vertaling van Van Herwaarden.
De meeste horeca is open.

We passeren veel beelden en kruisen.
Bij de middeleeuwse brug van Furelos nog een drankje voordat we de laatste kilometers naar Melide lopen.
Melide is de stad van de ‘pulpo’ (inktvis). Er zijn twee restaurants die vooral nationaal maar ook internationaal faam hebben. De inktvis wordt in een grote pan gekookt en daarna in kleine stukjes gesneden en met olie en paprika en Spaanse chilipoeder op een rond houten bord gelegd.
En dan zijn we weer bij elkaar in de volgende herberg voor een etappedrankje in de heerlijke tuin.

Camino Francais Lavacolla

29 september, 17 km, zonnig 27 graden van Salceda via Pedrouzo naar Lavacolla

We hebben een jarige vandaag. Irene is jarig en we feliciteren haar van harte. De barman had wel een hele mooie “cafe con leche” gemaakt.

Na de etappe van gisteren van 27 km, is deze etappe een makkie. Eerst van Salceda naar O Pedrouzo, in dit overzicht van rechts naar links, iets voorbij de helft.

Dan van O Pedrouzo naar Lavacolla, met steeds kleine hoogteverschillen. Je ziet het…… morgen nog een klein stukje en dan zijn we er.

Wij vertrekken als de zon net boven de horizon verschijnt. We voelen het als “golden summer”. Alles is goudgekleurd.

Vandaag hebben we wederom vele paden door het bos. De grote drukte van O Pedrouzo hebben we niet. Als we daar aankomen is het 9 km verder en iedereen is al onderweg. Het is heerlijk in de koelte.

In O Pedrouzo gaan Marijke, Bertine en ik nog even naar de t shirt winkel.

We kopen een roze t shirt om morgen zo Santiago in te lopen. In het bos daarna is een man uit Columbia met souvenirs. Hij maakt een speciale stempel van was.

Daarna langs het vliegveld en de bekende paal op de gemeente grens van Santiago.

We treffen elkaar weer in San Paio bij restaurant Porta de Santiago. Fijn dat we er allemaal weer bij zijn. Ieder op zijn eigen tempo. Elk tempo is goed, we komen er wel.

Wacht ons daar een klein pittige klim. Schakelen in de lage versnelling. Te voet is dat met kleine passen en voor mij langzaam naar boven.

We gaan voor de laatste km’s en in Lavacolla bij de kerk voor ons etappe drankje. Heerlijk in de schaduw.

Camino Francais Lavacolla

29 september, 17 km, zonnig 27 graden van Salceda via Pedrouzo naar Lavacolla

We hebben een jarige vandaag. Irene is jarig en we feliciteren haar van harte. De barman had wel een hele mooie “cafe con leche” gemaakt.

Na de etappe van gisteren van 27 km, is deze etappe een makkie. Eerst van Salceda naar O Pedrouzo, in dit overzicht van rechts naar links, iets voorbij de helft.

Dan van O Pedrouzo naar Lavacolla, met steeds kleine hoogteverschillen. Je ziet het…… morgen nog een klein stukje en dan zijn we er.

Wij vertrekken als de zon net boven de horizon verschijnt. We voelen het als “golden summer”. Alles is goudgekleurd.

Vandaag hebben we wederom vele paden door het bos. De grote drukte van O Pedrouzo hebben we niet. Als we daar aankomen is het 9 km verder en iedereen is al onderweg. Het is heerlijk in de koelte.

In O Pedrouzo gaan Marijke, Bertine en ik nog even naar de t shirt winkel.

We kopen een roze t shirt om morgen zo Santiago in te lopen. In het bos daarna is een man uit Columbia met souvenirs. Hij maakt een speciale stempel van was.

Daarna langs het vliegveld en de bekende paal op de gemeente grens van Santiago.

We treffen elkaar weer in San Paio bij restaurant Porta de Santiago. Fijn dat we er allemaal weer bij zijn. Ieder op zijn eigen tempo. Elk tempo is goed, we komen er wel.

Wacht ons daar een klein pittige klim. Schakelen in de lage versnelling. Te voet is dat met kleine passen en voor mij langzaam naar boven.

We gaan voor de laatste km’s en in Lavacolla bij de kerk voor ons etappe drankje. Heerlijk in de schaduw.

Camino francais Salceda

28 september,27 km, bewolkt,20 graden van Melide naar Salceda

Door een computer storing was er een paar dagen geen internet, vandaag plaats ik het verslag van 28 en 29 september.

Vandaag met hartelijke dank aan de 4 wandelaars Irene, Bertine, Marijke v B en Annemiek, zij hebben deze etappe volbracht en het verslag en bijbehorende foto’s gemaakt. Mieke, Monica en Marijke H hadden een rustdag.

Voor vertrek nog even een groepsfoto.

Vandaag na ons ontbijtje bij Albergue
San Anton om 8.20 uur op pad. De paden op de lanen in maar hier in Galicië is het de tamme kastanje en  ecalyptus bossen door, langs de mais weilanden en ook steken we een aantal kabbelende rio’ s over. We zien de zon opkomen wat mooie foto’s oplevert. Onze eerste café americano en con leche stop op 6 km bij El Alemán en daarna weer door. En door ………zegt Marijke v B. We moeten dan nog  ongeveer 20 km door het mooie Gallicische landschap. We nemen nog even een camino complementaire route tussendoor, prachtige uitzichten en een flinke klim omhoog om daarna weer af te dalen richting Ribadiso de Baixo en Arzuá. Net in de buitenwijken van Arzua is een pleintje waar in een driehoekje bankjes staan we kunnen er lekker even lunchen met de vergaarde etenswaren uit de supermercado in Azurá. Muziek op de achtergrond maakt het helemaal af. Dan weer door want ja we hebben nog een aantal km voor de boeg en we moeten voor het donker wordt binnen zijn anders wordt onze Miek ongerust.
Tussendoor nog een koffie  chocomel en fris stop bij Calzada bij Taverna Velha voordat we in Salcedo aankomen. Hier is onze herberg waar we slapen. Eerst een etappe drankje voordat we ons toilet gaan maken. Irene regelt een taart voor haar 59-ste verjaardag bij het cafe/ restaurant naast de herberg. De herbergier regelt een santiago taart met 5 kaarsjes en een 9 zooooo leuk en we zingen vast in het Spaans op haar oudejaarsdag ” Lang zal ze leven” = “cumpleaños Feliz, te deseamos todos”


Wat zijn we voldaan wat een mooie herinneringen en wandeldag.

Op pad onderweg, over wel hele grote stapstenen. Er was een keuze, ga je over de stenen of over de weg? Annemiek wist het nog. Als je niet teveel regen hebt, kies de stapstenen, dat is veel mooier.

Het zijn vele paden door de bossen. Steeds opnieuw komen we Heinz en zijn vrouw Johanna tegen we Josepho en zijn vrouw. In Arzua worden boodschappen gedaan. Er worden ook speciale “Mieke foto’s” gemaakt in de tunnel. ,(Leuk!)

Rond 16.30 uur komen ze aan in Salceda. Moe maar zeer voldaan. Tijd voor het etappe drankje en alvast de verjaardag van Irene, morgen is ze jarig.

Camino francais Santiago

Yeah we zijn er. 17 wandeldagen en 320 km. Fantastisch gedaan.

Van harte gefeliciteerd voor Monica, Marijke, Marijke, Bertine, Irene en Annemiek. Speciaal voor deze aankomst dag waren we in het roze. Gisteren had ik nog een t-shirt in Pedrouzo gekocht.

30 september, 12 km, 14-32 graden van Lavacolla naar Santiago

In de heerlijke koelte van de ochtend gaan we op pad. Niet veel km’s meer te gaan, we hebben er zin in. De zon komt op en er is geen wolkje te bekennen.

De laatste top is de Monte de Gozo. Het is klimmen van 300 naar 410 meter. We vinden het meevallen.

We gaan ook naar de 2 pelgrims die over de stad uitkijken. Monument voor de pelgrims. Even van de route af en dan ben je er. Hier vandaan kun je de torens van de kathedraal zien liggen.

De aankomst op het plein voor de kathedraal is een feestje. Er zijn vele pelgrims, we horen gejuich en zien dat andere pelgrims elkaar van harte feliciteren. Ontmoetingen met de andere pelgrims, die we onderweg ontmoet hebben. Vreugde over: we hebben het volbracht.

Daarna gaan we voor ons etappe drankje en een kleine lunch.

We gaan deze zelfde middag onze “Compostella’s” ophalen. Omdat we als groep zijn, kunnen we rechtdoor naar beneden. We vullen de gegevens in op de computer en voila, binnen 10 minuten zijn de documenten klaar. Ze komen gewoon uit de printer. We makkelijk en snel….we missen de persoonlijke noot. Wel leuk dat ik de Compostela’s mag uitdelen. Lieve allen, dik verdiend! Al die stappen heb je zelf kunnen/mogen zetten.

Tot slot een gedichtje van Ricky Rieter:

Voltooid is dit pad, voldaan zijn we en gelukkig, nu delen van wat bijna niet te delen is, delen is vermenigvuldigen, almaar groter wordt ons geluk, van buiten en van binnen