Santiago ligt achter ons. Vanmorgen werden wij om 7.00 uur gewekt door het gelui van de klokken in de oude binnenstad. Het was net Kerst. Genoten hebben wij van het heerlijke en uitgebreide ontbijt. Fijn als je mag nemen, zoveel als wilt en dan ook nog van alles wat.
17 september, 13 km + 6 naar de vuurtoren, mist,17 graden
Onze laatste dag vandaag. 16 wandeldagen zitten erop. Voor Gré, Toos, Elly, Tine en Mariet echt een overwinning. Zoveel moed en vertrouwen om deze uitdaging aan te gaan en voelen dat je het kunt. En nu dan dankbaar en blij zijn dat we onze bestemming hebben bereikt.
“Ik heb het al ooit gedaan, en ik denk dat ik het weer kan”. ?
De weersvoorspelling was half bewolkt en we hebben deze ochtend alleen bij zonsopgang een klein zonnestraaltje gezien. Wat een mooi moment. De zon over de haven van Cee.
16 september, 15 km, half bewolkt 25 graden
Je kunt merken dat we dicht bij zee zijn. De bewolking komt zo onverwacht. Gisteren de hele dag stralend blauw, nu half bewolkt met wind. Zo schommelt de temperatuur ook. Met de zon 25 graden, met de bewolking ik denk 20. Een prima temperatuur om te wandelen. Vandaag staat de 300 meter daling naar Cee aan de zee op ons te wachten.
15 september, 28 graden, 17 km
Op deze wolkenloze dag zijn we geraakt door de schoonheid van deze etappe. Het gevoel paste precies bij deze tekst die Toos gisteren voorlas uit het boekje “het geheim van de schelp”
Wie ben ik dat ik hier lopen mag? Wie ben ik dat ik hier lopen kan? In de verte een kerktoren, een dorpje. Mijmerend probeer ik antwoorden te vinden. Waarom volg ik dit pad? Zoek ik mezelf in die ander? Laat mij Jou dan vinden…..
Een flinke etappe vandaag. 17 km in plaats van 15 en ook nog eens flink klimmen en dalen. Deze kanjers kunnen het. Voor het ontbijt zagen we het al, het wordt een mooie dag. Vanaf Casa Pepe nevel over het veld.
We maken ons klaar voor vertrek. Gré staat al in de startblokken. Heerlijk vindt ze het op eigen tempo te gaan en dan zelf de weg te zoeken.
Zo gaat het als je naar het westen loopt. De zon in de rug en dat geeft voor mij, mijn geliefde tegenlicht foto’s. Vanaf de herberg stijgt het voortdurend, zeker 5 km.
We lopen langs een heuvel en kijken richting het oosten. De velden bedekt met een laagje mist.
Dan komt de grootste stijging. Niet ver, maar zeker 10%. Die leidt ons naar een prachtig uitzichtpunt. Die kleine stipjes omhoog zijn Mariet, Elly, Toos en Tine. Gré staat boven op ons te wachten.
Daarna begint de daling richting Olveiroa. Tine één met het landschap.
Uitzicht over het stuwmeer. Embalse de Fervenza. Zo je ziet ….elke stap is zo mooi!
We zijn in Olveiroa toe aan onze lunch.
Daarna begint het heet te worden en dan hebben we nog bijna 4 km te doen naar de windmolens.
Wederom een prachtig pad. Een soort brem komt in bloei. Het is er stil. We zien vele soorten vlinders.
Beneden ons ligt een rivier, die zich door het landschap kronkelt.
Om 14.45 komen we aan bij Albergue O Logoso. We slapen deze keer in de gloednieuwe prachtige herberg. Super!!!
14 september, 9 km, 17-25 graden
Voor de lezers van dit verslag: gisteren is Irene gestart vanaf Porto. Haar verslagen zijn ook te volgen, en komen op dezelfde dagen als die van mij. Ik wens Irene en haar groep Buen camino.
De grote verrassing van gisteren in Albergue O Reiero in Vilaserio was het dessert…..ijs met whiskey. Nu ben ik niet zo een whiskey liefhebber, naar het smaakte heerlijk. En…ze hadden voor ons speciaal een pelgrimskamer open gemaakt. Dat komt goed uit, want de meeste pelgrims doen rond 20-25 per dag en staan veel vroeger op. We staan iedere dag pas om 7.45 uur op. We hebben de tijd voor de geplande afstanden.
Het eerste deel lopen we langs de weg. De omgeving is glooiend en geeft mooie vergezichten.
Het zijn lieflijke dorpjes waar we doorheen lopen. Bij een bushalte zie ik de volgende symbolen. Wie weet wat het betekent? Ik doe een poging:
” Op weg, beiden voeten stevig op de grond. Beschermd tegen zon en regen. We komen overal vandaan, en gaan allemaal dezelfde richting op. De verbinding is de camino, het onderweg zijn, en ont-moeten”
En wat zien we vandaag? Dit mooie steenmannetje. Het is alsof er een staat te kijken, met armen over elkaar.
Onderweg komen we veel andere pelgrims tegen. Die zijn vanochtend in Negreira vertrokken en hebben al 15 km afgelegd. Ook een groep Italiaanse fietsers. Die vragen waar we vandaan komen. Als we zeggen uit Nederland, zeggen ze: oh, net zo vlak als hier… We missen alleen de bloemen, maar dat zijn jullie. Een leuk compliment toch?
Na 1 uur lopen wachten we op elkaar boven op een heuvel. De zon komt net door en het is heerlijke wandeltemperatuur.
Het pad is opnieuw ingericht met kleine kiezeltjes. Aan de randen goed afgegraven, zodat het water bij regen goed weg kan. Het ziet ernaar uit dat we de komende dagen mooi weer houden. Wat boffen we!
Zo vinden we een plek om even te rusten, een grasveld, wat bomen en uitzicht. Elk moment genieten we van alles wat op ons pad komt.
Vandaag is het Mariet, die zo in het landschap stapt. Oneindige verten, de wereld aan je voeten.
We komen al rond de middag bij Casa Pepe in Maronas aan. Nu nog 3 dagen te gaan. Finistere…..we komen eraan.
13 september, 13 km, 25 graden
Vandaag was het de dag van de alternatieven. De eerste meteen na Negreira, de 2e vlak voor Vilaserio. Wij kiezen voor beide alternatieven, waardoor de afstand 0,5 km langer is. Nou, 12,5 of 13….dat kunnen we.
Op deze kaart is het hoogteprofiel goed te zien.
12 september, 10 km, 26 graden
Vandaag staat ons een heuse berg te wachten. We stijgen bijna 300 meter in 3 km.
11 september, 12 km, zeer heet 31 graden in de middag
Na de enerverende dag van gisteren met de aankomst in Santiago gaan we op pad naar Finistere. Een camino van 90 km, waarvan we er vandaag 12 doen. Onze etappes blijven 10-15 km en zo is het voor ons in dit sterk heuvelachtige deel van Galicië goed te doen. We verwachten in 7 wandeldagen in Finistere aan te komen. Op deze kaart zijn het de oranje puntjes van links naar rechts onder.
Deze Camino was ook voor mij weer een pareltje. Joke, Nel, Anne Marie, Janna en Riet hebben mij verrast met een gedicht en een Camino t shirt. Ik voel me dankbaar en blij.
6 augustus 2017, 15 km zonnig, veel wind 17 graden
Onze Camino van 10-15 km per dag zit er op. Wat hebben we genoten. Heuvels, zeezicht, de mooie vriendschap die ontstaat door samen op pad te gaan. Geven en ontvangen, een luisterend oor, spullen voor elkaar dragen. Het was een fijne tijd. Zo goed van Joke, Riet, Nel, Janna en Anne Marie. Allemaal het doel bereikt. 120 km verder, misschien wel 150.000 stappen. Dames ik ben trots op jullie!
Gisteren was het feest in Lires, een zanggroep met trommels kwam onze herberg bezoeken. Daarna was het feest en dat ging tot in de kleine uurtjes door. Je raadt het al…een rumoerig nachtje. Ook dat hoort erbij, een keer slecht slapen.
5 augustus 2017, 15 km, zonnig, 22 graden
Wakker worden en weer een strak blauwe lucht zien…. geweldig! En dat voor de mooie etappe naar Lires. Om op de route te komen loop je richting Praia Langosteiro terug. Blijf dan op de weg en neem na hotel Arenal de weg naar links. Hier staat de eerste paal.
3 en 4 augustus 2017, rustdag, regen
Vol goede moed gingen we gisterenavond naar de vuurtoren, hopend op een mooie zonsondergang. 3 km klimmen…..Onderweg kom je dan het pelgrimsmonument tegen.
3 augustus, 13 km en 6 naar de Faro, mistig,later zonnig 25 graden
Wat een fijne schone herberg, Albergue Moreiro in Cee. Toen we vanochtend opstonden was er geen heuvel te zien….dikke mist zorgde voor “geen uitzicht” over de haven. Even de stad inlopen en ontbijten in Restaurant Central. Een restaurant waar ook vele Spanjaarden ontbijten en waar je churros krijgt bij de koffie.
2 augustus 2017, 14,6 km, bewolkt, beetje motregen 20 graden
Een hartverwarmende ontvangst bij Albergue O Logoso. Ze kennen me daar en we werden getrakteerd op een fles wijn. Alvarino, een heerlijke witte wijn. Deze ochtend stonden ze klaar om ons uit te zwaaien.
1 augustus 2017, 16 km, zonnig, later half bewolkt, 24 graden
We boffen zo met het weer. Een heerlijke temperatuur, en nu 2 dagen op een rij wat mist in de ochtend. Als die zon er dan overheen schijnt ziet het wolkendek er zilver uit. Mysterieus bijna….
31 juli 2017, 9 km, half bewolkt 24 graden
Indalo: geluk, rijkdom en vrede
30 juli 2017, 14 km, bewolkt, droog 23 graden
Een prima herberg, San Jose in Negreira. Veel ruimte rondom de stapelbedden en niet teveel mensen in een ruimte. Het was er erg rustig….en zo had ik een privé kamer in de herberg. Ook heeft San Jose 1 en 2 persoonskamers en daar hadden de anderen voor gekozen. En ben je op zoek naar een goed restaurant met pelgrimsmenu, kies dan voor Imperial. Die heeft huisgemaakte gerechten. We hadden allemaal stoofvlees met champignons en rijst.
Zo gaat soms dat bij pelgrimsherbergen: geen ontbijt, zodat je dat zelf kunt regelen of in een bar ontbijten. Dat deden wij. Daarna gaan we door de stadspoorten op pad.
29 juli 2017, 10 km, motregen
We werden verwend met heerlijke paella gisteren. Op de veranda achter Casa Riamonte was het goed toeven. Prachtig uitzicht, sfeervolle muziek, goede gastheer en dan het heerlijk maal.
28 juli 2017, 15 km half bewolkt 24 graden
Voor we Santiago uitliepen deze ochtend, gingen we eerst in San Martin Pinario ontbijten. Een heel uitgebreid buffet en dat voor €6. Kopje koffie, brood, yoghurt, kaas en fruit. Zo kunnen we met een goed gevulde maag op pad. Een goed begin.
Door het poortje naast de kathedraal en dan de pijlen naar beneden volgen.
