18 mei 2019, 26.3 km, 10 graden, regenachtig

Vandaag gaan we vroeg op pad. Het miezert een beetje buiten en de poncho’s gaan aan. Gedurende de dag blijft het een beetje regenen. Soms doen we de poncho’s uit en een paar minuten later kunnen ze weer aan.

De route is weer erg mooi vandaag. We merken al snel dat we ons allemaal een stuk beter voelen dan gisteren. Het loopt lekker en voor we het weten hebben we al snel een behoorlijk aantal kilometers gemaakt. Na ongeveer 8 kilometer maken we onze eerste tussenstop en we hebben geluk dat we net onder het afdakje zitten als de eerste echte regenbui losbarst. We wachten even en laten de bui voorbij gaan voordat we verder gaan. Coby maakt ondertussen regenkappen voor over haar schoenen. Ze lijken nog te werken ook!

Iets later op de route vinden we een prachtig kerkje dat open is. We branden een kaarsje en nemen even plaats.

We lopen weer tussen het groen en het valt gelukkig erg mee met de drukte.

Al snel lopen we Melide in. Melide zelf is niet zo mooi maar het dorp daarvoor, Furelos, heeft een mooie binnenkomst zo over de brug.

We lopen lekker ontspannen vandaag. Af en toe moeten we wat klauteren om over het water te komen maar over het algemeen loopt het gemakkelijk.

Sommige stukken van de route gaan door een bos met eucalyptusbomen. Het ruikt heerlijk en de stammen waar de schors vanaf bladert hebben iets bijzonders.

De laatste kilometers richting Ribadiso gaan weer op en af. Wat is dat toch dat die laatste kilometers altijd langer lijken?

Gelukkig is de zon inmiddels wat gaan schijnen en is de omgeving nog steeds erg mooi dus we redden het wel. Ribadiso straalt ons uiteindelijk tegemoet. Een mooie binnenkomst!

17 mei 2019, 24.6 km, 13 graden, regenbuien

Vandaag is een koude regenachtige dag. Zodra we, na het zelfgemaakte ontbijt met de heerlijke door Coby versgeperste sinaasappelsap, de albergue uitstappen regent het al dus de poncho’s gaan meteen aan. We hebben best een pittige dag voor de boeg. De eerste paar kilometer gaan direct steil omhoog en tot aan halverwege de etappe blijven we steeds een beetje stijgen.

We zijn blij als we na 7.7 kilometer een koffiestop kunnen houden in Gonzar. Even opwarmen en gedag zeggen tegen pelgrims die soms al vanaf het begin met ons oplopen.

Gelukkig breekt de zon heel soms nog even door.

Ook vandaag is de route weer erg mooi. We beginnen langzaam een beetje te wennen aan de drukte onderweg. Soms lopen we zelfs weer stukken alleen. Fijn.

Natuurlijk stoppen we af en toe voor wat te drinken en te eten.

Onderweg in de dorpen zien we weer veel koeien. Gelukkig zitten ze vandaag achter het hek.

We zijn allemaal een beetje verrast door de zwaarte van de etappe van vandaag. Zijn het de stijgingen? Komt het door de regen en de kou? Of merken we stiekem allemaal toch dat we al meer dan 700 kilometer hebben gelopen? We weten het niet maar we stappen dapper door en blijven positief. Wandelen is tenslotte nog steeds leuk!

We zijn blij als we aankomen in Palas de Rei. Weer een dag dichter bij Santiago de Compostela! Nog minder dan 70 kilometer te gaan.

16 mei 2019, 22.7 km, 18 graden, droog

Vandaag vertrekken we vanuit Sarria naar Portomarin. Omdat Sarria de laatste stad is voor het 100-kilometer-punt tot aan Santiago en mensen tenminste 100 kilometer moeten lopen om een ‘diploma’ te krijgen, zal het vanaf nu af aan erg druk op de route worden. Dit merken we eigenlijk al meteen bij de start van de etappe van vandaag. Waar we normaal af en toe een pelgrim onderweg tegenkomen is het nu behoorlijk druk. We worden ingehaald en halen mensen in. De route is wel weer mooi maar het is best lastig om in het wandelritme te komen vandaag. Toch maar proberen om ons te richten op onszelf.

Op ongeveer de helft van de etappe van vandaag passeren we het honderd-kilometer-paaltje. Daar staan we even bij stil.

Wat zijn we al ver gekomen. En wat een gek idee dat we na vijf weken elke dag wandelen al bijna in Santiago zijn aanbeland. We proberen er nog maar niet te veel bij stil te staan en te genieten van de dag.

Onderweg wordt Conny nog bijna op de horens genomen door een op hol geslagen koe maar gelukkig is ze na al dat wandelen nog topfit en weet ze op tijd weg te springen. Dat zou toch een vervelend einde van de Camino hebben betekend!

We bereiken uiteindelijk allemaal heelhuids Portomarin. Nog even een laatste trap beklimmen en we zijn er.

15 mei 2019, 25 km, 27 graden, zonnig

Gisteravond zijn we na het eten nog een rondje door het dorp gelopen en omdat we gisteren een korte dag hadden was er nog wat energie over voor wat fitness. Het beheersen van die apparaten viel nog niet altijd mee, maar leuk was het wel!

Vanochtend gingen we vroeg op pad en omdat we ons goed voelen en er zin in hebben kiezen we voor de lange route via Samos naar Sarria. Het is bijna 7 kilometer langer dan de andere optie maar het zou de mooiste route zijn en we hebben nog de mogelijkheid om in Samos het klooster te bezoeken.

Het eerste stuk lopen we langs de weg, maar al snel duiken we de natuur weer in. Het is weer zo mooi. Frisgroene velden, smalle paden tussen oude bomen en oude muren, vervallen dorpjes, een kabbelende (en soms best snel stromende) beek en de zon die zorgt voor allerlei kleurschakeringen en schaduwen.

Als we langs het zo goed als verlaten dorp San Cristobo lopen fantaseren we erover dat we het dorp opkopen en er iets fantastisch van maken. Ideeën genoeg in ieder geval.

De route van vandaag blijft mooi. Het is glooiend en het loopt ontspannend.

Als we in Samos aankomen gaan we naar het klooster en lopen mee met de rondleiding.  De muurschilderingen zijn erg mooi.

Na Samos is het nog bijna 15 kilometer naar Sarria. We picknicken tussen de middag nog even voordat we verder gaan.

De route blijft heel mooi maar de temperatuur stijgt behoorlijk en dat maakt dat onze laatste kilometers van vandaag ons zwaar vallen. Uitgeput komen we bij de herberg aan. Poe… wat een zware dag vandaag. Maar ondanks dat was het weer een hele fijne wandeldag en morgen doen we het gewoon nog een keer en passeren we de grens van de laatste 100 kilometer naar Santiago. Het wordt nu echt aftellen!

14 mei 2019, 17.6 km, 26 graden, zonnig en droog

Gisteravond is het ons nog gelukt om lang genoeg op te blijven voor de zonsondergang. Yeah! Helaas was het niet zo spectaculair als we hadden gehoopt maar het was toch fijn om zo samen nog even in de tuin te zitten en rustig naar de bergen te kijken.

Vandaag staat er een korte route op het programma naar Triacastela. Omdat we al vroeg wakker zijn en in Liñares niet kunnen ontbijten stappen we al vroeg de deur uit om in het volgende dorp hopelijk wat te eten te vinden. We hebben geluk. In Hospital de la Condesa vinden we een bar die al open is.

We lopen gelijk al weer behoorlijk bergop. Na de etappe van gisteren voelen we onze kuiten al weer lekker branden. Oe… dat valt niet mee. We moeten even opwarmen. Dan trekt dat zo wel weer weg.

Onderweg komen we langs het standbeeld van een bijna wegwaaiende pelgrim en we zien weer mooie vergezichten.

In Pardonelo lopen we langs een klein kerkje, zoals veel vaker op deze Camino is de kerk niet open maar we kunnen de bel wel luiden. Deze kans wordt benut!

Hierna begint de steilste (maar gelukkig korte) klim van vandaag. Auw…

Vlak na de top komen we de favoriete Koreaan van Coby nog tegen. En hoewel ze hem een paar weken geleden vanwege het snurken nog de nek wel om kon draaien wenst ze hem nu toch een Buen Camino.

De komende paar kilometers verlopen mooi glooiend. Soms klimmen we wat en soms dalen we wat.

We komen wat mooie oude dorpjes tegen, krijgen pannenkoeken aangeboden, lopen over paden die worden omringd door oude bomen en we worden verrast door een kudde koeien.

Aan het begin van de middag lopen we nog behoorlijk fit Triacastela in. En dat is ook best wel even lekker na de zware etappes van de afgelopen dagen. Morgen gaan we er weer tegenaan! Nog maar 139 kilometer te gaan.

13 mei 2019, 22 kilometer, 28 graden, erg zonnig.

Vandaag lopen we van Trabadelo naar Liñares. Wat afstand betreft niet zo’n zware etappe maar vanwege de stijging en de hoge temperatuur wordt het een lastige dag vandaag.

Vandaag zijn we allemaal vroeg wakker en als we om zeven uur na het heerlijke ontbijt bij Casa Susi de deur uit lopen is het nog behoorlijk fris. Maar we zijn klaar voor een nieuwe dag.

Maurits en Ria hebben de smaak al snel te pakken en lopen snel uit op de rest. Zijn gaan vandaag weer hun eigen weg.

Wij hebben wat meer tijd nodig om op te warmen. Na een aantal kilometer lopen hebben we het toch wel behoorlijk koud en we proberen een koffiebarretje te vinden dat open is. Helaas dat is nog niet zo makkelijk.

Na een tijdje vinden we een barretje dat gerund wordt door een aardige Braziliaanse man. Eigenlijk was hij nog niet open maar voor ons doet hij graag wat moeite. Yes! Dat is fijn! Na afloop gaan we nog met hem op de foto.

Na deze koffie vinden we twee honderd meter verder weer een bakkertje met lekkere koffie. En hoewel we net hebben gepauzeerd doen we gewoon nog een rondje! Lekker koffie met taart. Waarom ook niet.

Hierna lopen we door Ruitelan en Herrerias en zetten we al snel de eerste stappen bergop.

Er komen nog wat stoere mannen voorbij op de fiets. Met wat aanmoedigingen van Coby trappen ze stevig door.

Langzaam wennen we aan de heuvels.

Daarna wordt het echt menens! Poe dat valt niet mee zeg!

In La Faba komen er nog een stel koeien en een ezel voorbij.

Daarna ga ik even gedag zeggen in het hostel waar ik vorig jaar gewerkt heb en de rest loopt alvast door richting O’Cebreiro.

De route wordt er niet perse makkelijker op. Vooral ook omdat het vandaag erg warm is en er deze kilometers weinig schaduw is.

Gelukkig wordt O’Cebreiro uiteindelijk gehaald. Net zoals de paarden waarmee sommige mensen naar boven gaan, moeten we echt even bijkomen.

Tijd om even bij te tanken. Even wat eten en een drankje voordat de laatste paar kilometers richting Liñares worden ingezet.

Het uitzicht bij de herberg in Liñares is fantastisch! We maken het plan om te proberen de zonsondergang straks te bekijken. Dat betekent dat we onze bedtijd van 20.30 uur niet gaan halen en we heeeel lang op moeten blijven vandaag. Hopelijk gaat het ons lukken!

12 mei 2019, 19.1 kilometer, 23 graden, zonnig

Vandaag stappen we na een goede nacht en een lekker ontbijt de herberg uit. We kunnen vandaag twee keer kiezen welke route we nemen. Direct na Pieros nemen we de route via Valtuille de Arriba. Een prachtig stuk tussen de wijnvelden door.

In Villafranca del Bierzo maken we een korte koffiestop voordat we verder gaan.

Na Villafranca kunnen we twee verschillende routes kiezen richting Trabadelo. We besluiten om vandaag de Camino ‘duro’ te nemen, de zware route. In totaal ongeveer 10,5 kilometer met een zware stijging en een lastige afdaling.

Als we op het splitsingspunt staan twijfelen we even. De ‘duro’ staat niet duidelijk aangegeven maar we zien een betonnen pad dat steil omhoog gaat langs een aantal huizen. Dat kan het toch niet zijn? Maar we gokken het erop en zien al gauw de vertrouwde gele pijlen opdoemen.

We banen ons een we naar boven. Zo, dit is inderdaad behoorlijk duro. Zwaar dus.

Maar mooi. Zo ontzettend mooi! Een smal pad in de bergen met wijdse vergezichten. Bomen afgewisseld met open stukken en weer veel bloemen.

We laten Villafranca steeds verder achter ons.

Af en toe moeten we echt even stilstaan om van het uitzicht te genieten.

Er is zoveel moois te zien. En telkens als we denken dat we de top hebben bereikt kijken we om het hoekje en zien we dat we nog verder omhoog gaan. Pfff… dat valt niet mee. Maar omdat het zo mooi en rustig is lopen hier heel erg fijn. Dit pakken ze ons niet meer af!

Onderweg leggen we nog een steentje op de stapel en stappen vrolijk verder.

We hebben het nog steeds naar ons zin!

Voordat we de afdaling inzetten maken we nog een kleine omweg naar een bar in Pradela. Daar drinken we een heerlijke smoothie en eten wat.

De afdaling is pittig. Het is maar een kilometer of drie maar we doen er een uur over.

Als we uiteindelijk in Trabadelo aankomen zijn we toch best moe. Gelukkig worden we hartelijk ontvangen door Fermin in herberg Casa Susi. Een mooi oud huis met een prachtige tuin waar we met onze voeten in het water kunnen. Hier kunnen we ons vast goed opladen voor de etappe van morgen. Dan gaan we er weer tegen aan!

11 mei 2019, 26 kilometer, 21 graden, droog en zonnig.

Vandaag hebben een mooie afwisselende route voor de boeg. We komen door kleine dorpjes, door de grotere stad Ponferrada en we lopen door velden met wijnranken, een stukje bosachtig gebied, Cacabelos en laatste stukje bergop langs de weg richting Pieros.

We vertrekken al vroeg. Maurits heeft er zin in.

In Ponferrada stoppen we voor een koffiebreak.

Sommige van ons raakten in Ponferrada de route nog even kwijt maar gelukkig vonden we allemaal onze weg weer terug naar de gele pijlen.

In een van de dorpjes die volgen lopen we nog een kerkje in.

Als we een tijdje tussen de wijnvelden lopen vinden we een heel mooi plekje in het bos met een foodtruck. Daar stoppen we voor wat te eten en genieten van de omgeving.

De laatste paar kilometers richting Pieros lopen we door Cacabelos en daarna is het nog maar een twee kilometer te gaan naar onze herberg Serbal y la Luna.

We zijn blij als we onze bestemming uiteindelijk bereiken. Dit was weer een fijne wandeldag. En morgen doen we het gewoon weer opnieuw!

10 mei 2019, 21 km, 8-21 graden, droog

Vanochtend lopen we de deur uit na een heerlijk ontbijt bij de bar tegenover onze albergue. De lucht is nog een beetje donker maar het is droog.

We lopen richting het Cruz de Ferro, het ijzeren kruis. Het landschap is weer erg mooi zo ‘s ochtendsvroeg tussen de bloeiende heide. Jammergenoeg is het wel wat drukker dan gistermiddag maar toch legt een aantal van de groep nog wat neer.

De route van vandaag is voornamelijk dalen, kilometerslang dalen. Dat is niet gemakkelijk voor onze knieën maar wij kunnen dit!

In de ochtend is het nog echt mistig maar langzaam verschijnt de zon en trekt de mist weg.

De omgeving is zo ongelofelijk mooi vandaag. We moeten regelmatig even stilstaan om het op ons in te laten werken en te genieten van de stilte, de vogels en de prachtige kleuren.

Elke kilometer die we lopen is nog mooier dan de vorige.

In Acebo maken we een tussenstop. Daarna lopen we door naar het volgende dorp waar we nog even stoppen in een mooie ermita.

De rest van de route is een lange, pittige maar prachtige afdaling richting Molinaseca. We moeten ons heel goed concentreren om niet onderuit te gaan maar tegelijkertijd willen we heel graag om ons heen kijken. Lastig hoor!

Onderweg zien we deze tekst. Erg mooi!

Als we uiteindelijk Molinaseca in lopen zijn we moe maar erg voldaan!

We nemen een douche, wassen onze kleren en gaan het dorp nog in om wat te eten.

Daar komen we bij een restaurant aan waar een groep, ietwat aangeschoten Spanjaarden, bij het afscheid een vrolijk liedje zingt. We heffen onze glazen en zingen een potje mee. Salud, Salud, la la la la la la!

9 mei 2019, 16.5 km, 13 graden, grotendeels droog met op het laatst wat regendruppels.

Vandaag lopen we naar Foncebadon. Een relatief korte etappe met een paar lekkere klimmetjes. We verwachten regen maar vooralsnog is het droog als we na het ontbijt bij El Caminante de deur uit stappen.

Maurits vertrekt al vroeg in zijn eentje op pad. Hij zal ons straks verwelkomen als we bij de herberg in Foncebadon aankomen.

Onderweg worden we weer aan het denken gezet door allerlei teksten die we tegenkomen. We hebben het er over om zelf ook ergens een tekst achter te laten met een mooie boodschap voor onze medepelgrims. Daar gaan we eens over nadenken. We kopen in ieder geval alvast een stift.

In El Ganso maken we een tussenstop. Niet bij de beroemde Cowboy-bar maar bij een heel leuk klein barretje met winkeltje aan het einde van het dorp. We kopen er alvast wat souvenirs en drinken thee.

Als we doorlopen richting Rabanal del Camino begint het toch echt een beetje te regenen. We proberen de poncho’s zo lang mogelijk uit te stellen maar uiteindelijk ontkomen we er niet aan. En eigenlijk vinden we dat stiekem toch ook wel weer leuk.

In Rabanal maken we weer een koffieshop en tot onze verrassing is het kleine kerkje open. Wat mooi! Heel oud en niet gerestaureerd met een hele prettige sfeer. We branden nog wat kaarsjes voor wat mensen thuis voordat we weer op pad gaan.

De laatste 5 kilometer lopen we bergop richting Foncebadon. Wat is dit een prachtig stuk van de route. We genieten met volle teugen van het landschap waar we doorheen lopen. Langs het pad staat alles in bloei. Zoveel mooie kleuren. Paars, roze, witte en gele bloemetjes in struiken. En alles ruikt zo lekker zoet en fris. Wat een cadeautje zo aan het einde van deze wandeling.

Als we aankomen in Foncebadon besluiten Conny en ik om vanmiddag alvast naar ‘Cruz del ferro’ (het ijzeren kruis) te gaan. Ria is eerder die middag ook alvast die kant op gelopen. Bij het kruis laten mensen een steen, die ze van thuis hebben meegenomen of onderweg hebben opgepakt, achter, als symbool voor iets of iemand die ze willen herinneren, een situatie die ze achter zich willen laten, of voor een wens voor zichzelf of anderen.

Het is vanmiddag heel rustig bij het kruis en we nemen alle tijd om daar voor onszelf iets neer te leggen. Een bijzonder moment dat ons allebei raakt. Mooi. Dit voelt goed.

Morgen komen we er opnieuw langs en zal de rest ook wat achter laten als ze daar behoefte aan hebben.

Op de terugweg begint het weer te regenen maar het maakt eigenlijk niet meer uit. We drinken bij aankomst in de bar van de herberg een kopje thee en schuiven bij de rest aan om een potje te kaarten en we wachten samen op het eten.

Dit was weer een mooie dag. Op naar morgen!

8 mei 2019, 23.5 km, 12 graden, droog (er was regen voorspeld maar gelukkig hebben we het droog gehouden.)

Gisteravond hebben we heerlijk en gezellig gegeten in de herberg. Met zijn allen aan tafel en een mooie toespraak van Christine.

Zoals gewoonlijk gaan we weer op tijd ons bed in. De nacht verloopt redelijk rustig maar vroeg in de ochtend valt Maurits uit zijn bed. Gelukkig lag hij beneden en ziet Ria dat hij zijn bed weer inkruipt dus de schade lijkt beperkt. Misschien was hij aan het dromen over de volgende etappe?

Vandaag lopen we naar Santa Catalina de Somoza. We zullen wat kleine heuveltjes tegenkomen en door de stad Astorga wandelen.

De weersvoorspellingen voor de komende dagen zijn niet al te best. Een stuk kouder dan we de afgelopen tijd gewend waren en er is regen voorspeld.

De lucht ziet er prachtig uit.

In het dorp Santibanez missen we nog bijna een afslag maar tegen de tijd dat we aan het eind van het dorp staan en geen pijlen meer zien snappen we dat er iets niet goed is gegaan. Toch maar iets minder kletsen onderweg en beter opletten.

Na het dorp belanden we weer op een mooi lang pad richting Astorga. Gelukkig is er ook nog wat afleiding onderweg.

We maken ook nog deze prachtige foto.

Vlak voor Astorga stoppen we nog even in een barretje en daarna gaan we Astorga in, waar we nog een bezoek brengen aan Palacio Episcopal van Gaudí.

De Zuid-Afrikaanse Amanda loopt vandaag een groot deel van de route met ons mee.

Na Astorga lopen we door naar Valdeviejas daar laten we bij het Pelgrimsherdenkingspunt nog wat achter bij de gedenksteen van de broer van Johan, een wandelaar die een aantal van ons heeft ontmoet bij een dagwandeling van Mieke in Nederland. We zijn er allemaal even stil van.

De laatste kilometers naar Santa Catalina de Somoza vallen best zwaar. De wind waait behoorlijk en het laatste stuk gaat bergop. Maar we halen uiteraard redelijk ongeschonden de herberg waar we eerst even neerploffen voor een drankje voordat we gaan douchen en straks wat eten.

Dit was weer een mooie wandeldag!