29 mei, koel bewolkt weer 15 graden, later regen, Sansol – Logrono
De meeste dagen heb ik heerlijk kunnen slapen. Al vroeg lig ik erin, zo rond 21.30 gaan de luiken al dicht. Deze nacht was het anders. Een slaapzaal van 28 personen met naast me een snurker. Nou is dat voor een nacht niet zo erg en ik sta opgewekt om kwart voor 6 op. Zo ga ik eerst om 6 uur ontbijten en dan mijn spullen inpakken. Een mooie herberg aan de rand van Sansol.
30 mei, 18,4 km, benauwd motregen, even droog, later flinke buien, Logrono – Ventosa
Het blijft een lastige voor mij. Ik zeg altijd het gaat over het onderweg zijn, de ontmoetingen, het ervaren van “De Weg”. En toch wil ik ook vooruitkomen en dan tellen de km’s. En juist die km’s, ook al waren het er maar 18,4 wegen zwaar. Ik zie nu waardoor….vals plat. 300 meter stijgen. En ik maar denken wat gaat het zwaar vandaag.?
31 mei, 26 km, 2 spetters, verder droog zwaar bewolkt, Ventosa – Ciruena
Het heeft ook te maken met me openstellen. Oogcontact maken, als ik langs loop, buen Camino zeggen en proberen te achterhalen uit welk land de pelgrims komen. En….raad eens wat? Vandaag een Nederlands echtpaar uit Lith ontmoet. Coby en André. Ik merk dat ik het fijn vind om gewoon Nederlands te praten. Doet me goed☺️. En al pratende gaan de km’s zomaar voorbij. Naar Najera heb ik eerst een daling. Daarna stijgt het van 450 meter naar 750 meter.
1 juni, 13 km, Ciruena – Granon, bewolkt later hoosbuien
Vandaag een korte afstand, omdat ik last heb van een zware verkoudheid. Maar ook omdat ik wil ervaren hoe het is om in de kerk van Granon te slapen. Hier heb ik zoveel over gehoord en daarom ga ik uit mijn comfortzone. Ik ga de ervaring aan. Slapen op dunne matrasjes op de grond. De ene tegen de andere aan. De ontvangst was geweldig. De hospitalero vond het goed dat ik om 12.30 uur binnenkwam en nodigde me in de middag uit om samen te eten. Straks wordt ook gezamenlijk gekookt. Er zijn hier nu al 40 mensen.
En dat na de geweldige hulp van Pedro de hospitalero van de herberg Virgen de Guadalupe. Ik kreeg een warme grog, een ui bij mijn bed en pijnstillers mee. Hoop dat ik deze nacht goed ga slapen….Na het ontbijt neem ik afscheid. Ook komende oktober zal ik hier terug komen.
2 juni 20 km Bewolkt en droog, later regen, Granon – Tosantos
Wat is dat eigenlijk…uit je comfort zone komen? Iets gaan doen wat je liever niet deed of niet durfde en toch gaat doen…Bij mij was het het slapen op een matrasje van 5 cm, die meteen naast die van een ander liggen. En wat heeft het me gebracht? Een fantastische ervaring. Met alle pelgrims samen koken, afwassen en later een dienst met gebeden en gezang in de toren van de kerk. Tot slot werd een kaars doorgegeven en ieder kon zijn intentie noemen. Ik heb even stil gestaan bij het overlijden van Lion op 11 mei tijdens zijn camino, de broer van Johan. Fijn dat ik dat kon delen. Jong, oud, van alle nationaliteiten. Iedereen deed mee. Het heeft me goed gedaan. Verrijkt met nieuwe ervaringen. Ook dat is Camino voor mij. Heel mooi was dat iedereen elkaar omhelsde. En echt…dat slapen op zo een dun matrasje met velen naast elkaar viel me mee.
In de toren van de kerk is dit mooie glas in lood te zien. Een pelgrim op weg. Wandelstok bij zich en de schelp als kenmerk. Ik voelde me gezegend.
3 juni, 20 km, Tosantos – San Juan de Ortega, zwaar bewolkt, droog 20 graden
Al dagen zijn de weersvoorspellingen slecht met veel regen. Dat blijkt ook wel uit de gitzwarte luchten, maar tot nog toe heb ik het tijdens het wandelen droog. Vandaag werden we door de donkere wolken achtervolgd naar San Juan. We passeren de Montes de Oca met een stijging van 300 meter.
4 juni, 26 km (waarvan 7 km bus), koud (!) 12 graden, San Juan de Ortega – Burgos
Burgos bereiken voelt als een mijlpaal, als je vlak bij de herberg de enorme kathedraal te zien krijgt. Volgens mijn boekje nu nog 495 km te gaan naar Santiago. Ik voel me fit, geen klachten aan voeten of knieën. Ik vertrouw er wel op dat het gaat lukken? tot Santiago. Morgen het begin van de Meseta. Ultreia….
5 juni, 27 km, zwaar bewolkt met veel buien, 12 graden, Burgos – San Bol
Gisteren zat ik in de bus om naar het centrum van Burgos te gaan. Een Belgische pelgrim had een bril gevonden onderweg en dacht die is vast net door iemand verloren. Ze geeft de bril aan mij, omdat ze zelf naar een pension gaat. Ik ging in de algemene herberg slapen, waar wel 150 pelgrims kunnen slapen. Grote kans dat die pelgrim, die haar bril kwijt is, hier slaapt. En raadt eens wat…..de eigenaresse was inderdaad reuze blij met haar bril.? Camino toeval…
Ik had gisteren een reünie met medepelgrim van de Le Puy weg. Luis, Brigitte en Johanna. (Voor de lezers….zelfde Johanna die net als ik ook naar de Voie de Arles was gegaan). We waren allemaal tegelijk in Burgos. Dit vind ik van die mooie Camino kadootjes.
6 juni, 24 km, licht bewolkt 20 graden, San Bol – San Nicolas
Bijna 3 maanden van huis nu. Steeds verder weg en het lijkt ook of ik steeds verder van mijn familie en vrienden ben. Ik realiseer me dat dat voor de thuisblijvers nu lastig is. Waar is Mieke??? Daar duurt 3 a 4 maanden erg lang en voor mij is het stap voor stap verder. Ik denk niet in tijd. Het voelt als: ik denk niet aan problemen uit het verleden, niet aan toekomstige dingen, alleen aan de dagelijkse dingen….wandelen, eten, drinken, slapen en dat iedere dag weer. Thuiskomen, weet ik uit ervaring….dat is lastig voor mij. Dat duurt wel enkele weken voor ik weer aan het normale leven gewend ben en verder ga. Met de verdieping en verrijking die deze Camino me brengt. Vandaag dan ook voor mijn liefste vrienden en familieleden een bloemetje. Ik ben jullie echt niet vergeten en draag je in mijn hart mee.
7 juni, 18 km droog 17 graden, Albergue San Nicolas – Poblacion
Inkeer heb ik het verslag van gisteren genoemd. Het toeval wil dat ik daarna in mijn dagboek een tekst lees: “het is een kwestie van leegmaken”. Dan gaat het over wat je van jezelf verwacht, wat je denkt dat anderen verwachten en daaraan willen voldoen. Dat loslaten is leegmaken. Ik ben goed zoals ik ben en ik hoef me niet te bewijzen. Wat heerlijk als dat me lukt…. Als ik “leeg” ben is er ruimte voor nieuwe ideeën. De Meseta helpt daarbij…..En ook de sfeer die ik aantref in bv de Albergue San Nicolas. Er is geen elektriciteit binnen en we ontbijten met kaarslicht. Een vredig moment om de dag te beginnen.
8 juni, 16 km, regen, later droog 16 graden, Poblacion – Carrion de los Condes
Meseta dag……stel je voor 1 recht pad langs een drukke weg met regen. Geen mooie route, vandaag ga ik IN zo een Meseta dag. Niets te zien, alleen ervaren wat het met me doet.
9 juni,27 km, zwaar bewolkt 16 graden Carrion de los Condes – Terradillos de los Templaros
Het enige dat sterker is dan angst is hoop, en zeker ook geloof en vertrouwen. Geloof en vertrouwen kunnen je die hoop geven. Een mooie spreuk van een van mijn vorige Camino’s past hier bij. “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan” (Pipi Langkous) Ik heb al eerder de Meseta doorkruist, dus ik weet dat ik het kan. Het is de eerste keer met koud weer en de eerste keer met alle gewassen groen, ipv verdord of bruin. De eerste keer met een overvloed aan fantastische bloemen langs de kant. Die groeien weldadig door de vele regen. Het blijft ook voor mij een uitdaging om juist op deze Meseta dagen van elke stap te genieten.
Het begon bij de brug toen ik Carrion de los Condos verliet. Eve aan de linkerkant naar beneden kijken.
10 juni, 24 km, koud 13 graden,motregen, Terradilla de los Templaros – Bercianos
De afgelopen dagen heb ik enthousiast verteld over de prima herberg Via Trajana in Calzadilla. En dat die over een hele mooie landweg gaat. Zelf had ik nog niet gereserveerd, in gedachten houden dat er altijd wel een plekje voor mij is. Op het keuzemoment zou ik beslissen of ik langs de originele route langs de weg of de mooie landweg zou gaan. Even voor de zekerheid bellen of er nog een plekje is……. Niet dus! Alle enthousiast gemaakte pelgrims zijn me voor. Dan ga ik naar Bercianos en vind een kleine privé kamer. Prima nu voor mij, want ik kamp nog steeds met een vervelende kriebelhoest in de nacht.
Het traject na Terradillos loopt over een licht glooiende landweg. Ook in het sombere weer prachtig om te zien hoe die gekleurde regenpakken zich voort bewegen.
11 juni, 27 km, droog tot aan de herberg, 20 graden, Bercianos – Mansillas de las Mulas
Wat heerlijk een 1 persoonskamer, dacht ik gisteren. Bleek het in herberg Santa Clara de muren niet tot bovenaan toe gesloten en de geluiden van de bar waren zeer goed te horen. Gelukkig was het om 22 uur stil beneden, zodat ik toch nog op tijd kon gaan slapen.
Eindeloos heet het blog vandaag. Dat heb ik ervaren. Helder weer, licht bewolkt zonnetje erbij en wat zijn de kleuren van de Meseta dan prachtig. Ik kan 360 graden om me heen kijken en ik geniet van elke stap.
De graanschuur van Europa wordt de Meseta ook wel genoemd. De beregenings apparatuur staat klaar voor gebruik. Voorlopig zullen ze die wel niet nodig hebben. Gisteren avond kwam het er weer met bakken uit.
12 juni, zonnig 22 graden, 18 km, Mansillas de las Mulas – Leon
Precies 1 week geleden startte ik uit Burgos om de Meseta te gaan lopen. 180 km verder en een grote ervaring rijker. In dit seizoen was het voor mij de eerste keer en ipv verwachte hitte, was het koel en bewolkt. Een les voor mij…..geen beren op de weg zetten die er niet zijn en gewoon stap voor stap genieten. Het was een prima temperatuur voor de Meseta.
Vanaf de herberg El Jardin loop je zo de oude stadsmuren binnen. De gele pijlen wijzen me, zoals altijd de weg.
13 juni, 21 km, zonnig 25 graden, Leon – Villar de Mazarife
Ik was van plan om 6 uur te gaan starten en was toevallig om 5.15 uur wakker. Komt goed uit zou je denken….maar ik had geen zin om op te staan. Dat gebeurt me eigenlijk nooit, ik hou ervan om met zonsopkomst buiten te zijn. Ik geef eraan toe om te blijven liggen en wordt zomaar een uur later wakker. Nu had ik wel zin. Kom maar op met deze volgende wandeldag. Het café om de hoek was al open, dus ik kon starten met koffie en ontbijt. Mijn dag is weer goed begonnen.
14 juni, 17 km, zonnig 25 graden, Villar de Mazarife – Villares de Orbigo
Vandaag ben ik blij verrast als ik deze steen zie liggen:
Keep walking, Be greatfull, Enjoy every minute, Feel alive
Blijf lopen, ben dankbaar, geniet van elke minuut en voel je levend
Wat een kracht voel ik daaruit….dat wil ik alle lezers meegeven.
15 juni, rustdag, prachtig weer 25 graden
Wat staat er boven het verslag van gisteren: “Keep walking”. En wat gebeurt er? Ook Christine van de herberg in Villares de Orbigo vond het dringend nodig dat ik met mijn hoest naar de dokter ging. Omdat ik zeker geen longontsteking wil krijgen, ga ik mee naar de dokter. Zware keelontsteking en gelukkig geen longontsteking. Ik krijg anti biotica en direct na het innemen wordt ik intens moe en word emotioneel. Moet ik dan toch toegeven aan een dag rust? Ja! Dus vandaag niet: “keep walking” maar pas op de plaats. Dit vind ik heel moeilijk! En juist nu vind ik in mijn dagboek de volgende tekst: ” Je valt niet omdat je zwak bent, maar omdat je denkt dat je sterk bent”. Hmmm daar moet ik over nadenken. Dat doe ik op de sofa van de bovenverdieping.
16 juni, 19 km, zonnig 28 graden, Villares de Orbigo – Murias de Rechivaldo
Lieve lezers van dit blog, dank je wel voor alle beterschap wensen. Ik ben er erg blij mee en voel me gedragen.
Ik wilde vanochtend graag de zon op zien komen en dan ook vroeg vertrekken. De wekker liep om 5.30 uur af. Ik had sinds weken (ivm de hoest) weer eens goed geslapen en dacht werkelijk dat het nog midden in de nacht was. Wat doe ik? Draai ik me om of sta ik op? Een dilemma, omdat ik weet dat antibiotica ook extra moe maakt. En het misschien verstandig zou zijn nog niet op te staan. Ik sta toch op, omdat ik de ochtend koelte heerlijk vind, de afstand klein is en ik dan in de middag nog wat kan slapen. En wat geniet ik daarna van het ochtend gloren.
Direct na Villares is het erg mooi. Glooiend terrein. De aarde is rood en er is wat ochtendnevel.
Het begint licht te worden.
17 juni, warm weer 28 graden, 21 km, Murias- Foncebadon
Het is alweer even geleden dat we bergen hadden. Ik denk met weemoed aan de Col de Somport, toen ik Spanje binnen liep. Wetende dat ik gemakkelijk door kan lopen, als ik mijn tempo en pas tijdig aanpas. Vandaag ga ik van 900 naar 1440 meter, waarvan bijna 300 meter op de laatste 5 km.
