En nu….naar huis

“Samen gingen we op weg. De weg eindigt niet in Santiago de Compostela, hij begint daar pas. De ervaringen van: loslaten, onderweg zijn, vertrouwen hebben in wat zich aandient, verder durven gaan dan wat je voor mogelijk hield, dat is je nieuwe bagage. Een bron waar je altijd uit kunt putten in het leven van alledag. Doorgaan op de ingeslagen weg, met twee benen op de grond, met een ruim hart en ruim van geest” ( Uit het geheim van de schelp)

Lees verder Tot slot →

8 oktober, 22 km, zeer veel regen

“Het loopt anders”

Het plan was om vandaag 26 km te gaan naar de nieuwe herberg, Monte de Aro bij het dorpje Lago. Het regende de hele dag pijpestelen en hier bij Casa Pepe, zeiden ze….je kunt hier ook blijven. Totaal onverwacht zegt ze..”yes dat is een Camino kadootje” Niet gedacht dat Johanna dat zou kiezen.

Om 7.45 uur gaan we de deur uit. Het ontbijt hadden we niet gebruikt bij albergue Carmen, maar bij de veel vriendelijker mevrouw van de Cerbeceria. Ook gisteren hadden we een uitstekend menu bij restaurant Imperial.

Dit hadden we op onze Camino nog niet meegemaakt…. Volgelopen paden. Hier valt het nog mee. Het werd in de loop van de dag steeds natter.

En hier en daar hadden we ook een omgevallen boom. Niet zo veel als we eerder hadden.

Omdat Albergue Rureiro in Vilaserio dicht zou zijn gingen we pauzeren in Porto Camino, waar ook de gastvrije herberg Alto do Pena is. We drogen een beetje op en gaan weer verder.

Naast de regen is er ook erg veel wind. Tegenwind. We lopen krom gebogen tegen de wind in.

Bij Casa Pepe hebben we pauze. Inmiddels zijn de schoenen vol met water. Ik verdenk de buigplaats van de schoen, dat e daar niet meer waterdicht zijn. Ook Johanna heeft veel water in de schoenen en ook in de hoes van haar rugzak staat een plas water. We genieten van het Camino kadootje. We gaan niet meer op pad voor de laatste km. De open haard is aan, zodat onze schoenen weer kunnen drogen.

Vandaag kwam ik op de Facebook site van het genootschap deze wijsheden tegen. (Van Ignace uit Den Bosch) Vandaag tijdens de regenwandeling heb ik er over gedacht. Jij ook?

1: Zet een stap, je komt altijd aan.

2: Geen haast is geen stress

3: Neem wat op je weg komt: in dit seizoen is dat bv wanneer een bar open is. Het is te koud of te nat om buiten te zitten en als er dan een open is, voelt dat als kadootje.

4: Durf hulp te vragen: bv als het slecht weer is: bel je aan en vraagt “mag ik even binnen schuilen” Dat geldt tijdens je camino, maar ook in je leven. De meeste mensen zijn blij dat ze iets voor je kunnen doen.

5: Stel je verwachtingen bij: dit hebben we vandaag ervaren. Het plan was verder gaan, en we passen zomaar het plan aan, door omstandigheden.

6: Ken je ballast en neem er afscheid van. Tijdens het wandelen komt van alles langs en zo kun je misschien beslissen, waar je graag afscheid van neemt.

7: Realiseer je droom……..

4 november, 27 km, motregen later regen, 14 graden

Het zijn de laatste dagen van onze Camino. Dan denk je wat brengt het mij. Een voorbeeldje….ik ga meer voor mezelf kiezen en vaker nee zeggen. In een gesprek met een Engelsman: “ik ben zo blij, ik voel voor het eerst sinds jaren mijn lijf weer. Ik ga beter voor mezelf zorgen en meer balans tussen privé en werk brengen”. Of: ik ben echt blij met mezelf. Hier twijfel ik niet meer over. Vandaag was het een regendag en regen zorgt ervoor dat we meer naar binnen gaan. Niet naar buiten of de natuur gericht, maar je eigen stappen, die je allemaal zet. Vandaag de etappe van Palas de Rei naar Ribadiso. Een stevige etappe door de afstand en het voortdurende stijgen en dalen. Het lijkt op de kaart niet veel, maar de hoogtemeters zijn er echt. In het donker vertrokken we uit Palas de Rei. De straat glimmend van de regen van afgelopen nacht.

Lees verder Dag 34 Palas de Rei – Ribadiso →

3 november, 25 km, bewolkt, 10 graden

De Albergue Pons Minea in Portomarin heeft ook een uitstekende keuken, en een pelgrimsmenu. Zeker aan te bevelen. Als je met een groepje op pad bent, kun je kiezen voor 4 of 5 persoons kamer. Heerlijk rustig gelegen, meteen na de brug.

Om Portomarin uit te komen, moet je niet terug over de brug waar je vandaan gekomen bent, maar linksaf naar een volgende brug. Zie de linkse brug op de foto Hier staat nu geen water. Al lange tijd staat deze droog.

Na de brug is er gelijk een flinke je stijging van 400 naar 700 meter over een bospad.

Later ook geruime tijd over een pad langs de weg. Het is zwaar bewolkt en zo zie je maar een klein stukje van het uitzicht in de richting van Portomarin.

Naast het bospad zijn er vele verbrande bomen te zien. Zwart geblakerde stammen en alweer opnieuw groeiende varens.

De stijging gaat verder als we omhoog klimmen naar Castromaior.

Volgens de poster zijn het opgravingen van oude beschavingen van 400 jaar voor Christus. Interessant om eens te gaan kijken, voor je aan de afdaling begint.

Een klein stukje gaan we over een pad met grote keien.

Op naar Palas de Rei. Een pad langs de weg. Het is niet zo druk op deze zaterdag. Wel zien we vandaag in het weekend Spanjaarden, die kennelijk enkele dagen wandelen.

We waren rond 16 uur bij herberg Castro. Eerst maar even douchen en de was voor de wasmachine verzamelen. Daarna gingen we ons etappedrankje halen in het restaurant naast de Albergue. Naomie en Joasli waren er ook. We besloten tot een vroege maaltijd om 17 uur. Een heerlijke groente paella en een met zeevruchten. Een super afronding van deze dag.

2 november, 24 km motregen, later half bewolkt 14 graden

Vandaag hadden we maar een keer een “takkentocht”. De foto van boven dit blog is van Andreas, die met zijn hond de Camino loopt. We waren gisteren net door deze takken en bomen gekropen en we hoorden aan de andere kant is hier een doorgang? Zo hielpen we Andreas en hij vond het een mooi moment ons op de foto te zetten. Vandaag hadden we een glooiende wandeling met vooral motregen en daardoor weinig zicht. Het boekje van John Brierley geeft 22,7 km aan. GPS van Johanna is altijd meer. We komen op 24 km.

Sarria ga je uit door het oude centrum, de weg omhoog en dan langs het Monasterio de la Magdalena. Veel herbergen in Sarria zijn dicht. We zien dagelijks dezelfde pelgrims die ook de etappe plaatsen kiezen. Ik schat dat er zeker 50 op pad zijn. Het is leuk, want met zo een kleine groep herken je elkaar.

De oude brug net na het dorpje.

Lijkt het hier op Limburg, of misschien op Ierland. Het glooiende van Limburg en als je kijkt naar de muurtjes langs de landerijen lijkt het ook op Ierland. Galicië is prachtig.

Oei…is er zoveel sneeuw gesmolten dat alles ondergelopen is? Nee… Ernaast ligt een bruggetje.?

De schade aan de bomen is veel minder dan op het traject van gisteren. Dit was de enige vandaag. Gelukkig, want we waren gisteren extreem moe, door de zeer vele moeilijke obstakels.

Ook zijn er op dit traject nieuwe pelgrims begonnen. Veel pelgrims doen dat, omdat vanaf Sarria de laatste ? km zijn. Deze 100 km moet je minstens gelopen hebben voor je in Santiago de “Compostela” krijgt. Of die zijn veel eerder dan wij in Saint Jean Pied de Port gestart en hebben kortere afstanden.

Het is zover. Vandaag is de ? km grens bereikt. Het geeft ons een voldaan en trots gevoel. Ook een soort van “we zijn er bijna”. We proberen van elke stap te genieten.

Zo ook van het heerlijke zonnetje dat doorbreekt als we bij Mercadoiro van de pauze genieten en van het mooie uitzicht.

Van daar af gaat het 300 meter naar beneden naar Portomarin. Het terrein is open, de lucht breekt en we zien glooiende vergezichten.

Het water van stuwmeer “Embalse de Belesar” staat erg laag. De oude en nieuwe brug zijn goed te zien en de resten van de oude stad. Portomarin is herbouwd op de heuvel en alleen de kerk hebben ze van oude stenen opgebouwd.

Het is een indrukwekkende hoogte als je van de brug over de Rio Mino en het stuwmeer kijkt.

Aan de anderen kant van de brug klimmen we omhoog, het stadje in. We merken goed dat de beenspieren nog vermoeid zijn van gisteren.

We slapen in een mooie nieuwe herberg Pons Minea. Voor enkele euro’s pp meer op een 4 persoonskamer, met handdoeken en een eigen douche. Dat hebben we verdiend?

1 november, 28 km, zwaar bewolkt 9 graden

“Problemen zijn geen obstakels, maar wegwijzers”. En wat als er obstakels zijn op de weg? Dan zien we het als uitdagingen……..

Zo een zware dag hebben we nog niet gehad! We hadden gekozen voor de langere route over Samos om langs het klooster te gaan. Dus volgens dit overzicht maar 5 km verder. Volgens GPS kwamen we op 28 km, veel verder dan gepland.

Lees verder Dag 31 Triacastela – Samos-Sarria →

31 oktober, 22 km, half bewolkt 0-10 graden

Wat een mooi kado, hoor ik zojuist. Het mooie kado, dat we zo in de sneeuw in deze fantastische omgeving mogen lopen. We zijn er allemaal dankbaar voor. De afdaling van O Cebreiro naar Triacastela is, net als de stijging, een van de mooiere etappes. De daling is maar liefs van 1330 naar 670 meter. Waarvan 600 meter op 6 km. Dat is ongeveer 10%.

Lees verder Dag 30 O Cebreiro – Triacastela →

30 oktober, 30 (!) Km, bewolkt 7 graden

Nog nooit had ik de etappe van Villafranca naar O Cebreiro in een keer gedaan. 30 km vind ik normaal gezien te ver en daar komt bij dat we 700 meter zijn geklommen. Maar omdat deze dames heel goed gewend zijn aan deze lange afstanden en het niet heet meer is, leek het me een prima moment het te proberen.

Lees verder Dag 29 Villafranca – O Cebreiro →