Alle berichten van Mieke Schrieks

Dag 7 Encines Reales – Lucena

27 november, 22 km, half bewolkt, 20 graden

Loslaten is niet het einde van de wereld. Het is het begin van een nieuw leven”.

Zo was het vanochtend. Irma gaat niet mee en gaat naar huis. Teveel pijn, zodat haar lijf aangeeft, ik kan zo niet verder. We wensen haar een goede terugreis en een spoedig herstel. Fijn dat je er bij was!

Lees verder Dag 7 Encines Reales – Lucena

Dag 5 Antequera – Villanueva de Algaidas

25 november, 27 km bewolkt, 20 graden We waren vandaag om 6.30 uur aan het ontbijt, tegenover ons hostal Colon. In dit deel van Spanje is het gebruikelijk dat de cafés zo vroeg open zijn voor het ontbijt. Dat komt goed uit, want er staat een stevige etappe van 27 km op ons te wachten.

Lees verder Dag 5 Antequera – Villanueva de Algaidas

Dag 4 rustdag Caminita del Reij

24 november, prachtig weer

Op deze rustdag gaan we de Caminito del Reij bezoeken. En hoe….we vonden het heel spannend. Durven we dit, is het niet boven de afgrond, zal ik teruggaan? Maar…we gaan het avontuur aan. Gewoon proberen. We bemoedigen en ondersteunen elkaar. De taxi brengt ons naar het noorden van deze Koningswandeling (zie verder voor meer informatie) De chauffeur zet ons af bij een tunneltje.

Lees verder Dag 4 rustdag Caminita del Reij

Dag 2 Camino Mozarabe Almogia – Villanueva de la Conception

22 november, 22 km, warm weer 25 graden

Hier in Zuid Spanje gaat de zon op om 8 uur en het is licht tot 18 uur. Tijd genoeg om de etappe van 22 km af te leggen. We staan op tijd op voor het ontbijt van 7.30 uur. Daarna gaan we de deur uit. De was nog aan de rugzakken…., dat droogt niet meer in een paar uur zon.

Lees verder Dag 2 Camino Mozarabe Almogia – Villanueva de la Conception

Dag 1 Malaga – Almogia

21 november 2017, 23 km, schitterend weer, 22 graden

“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”…(Pipi Langkous)

Dat was het vandaag zeker. We hoorden zojuist van de herbergier dat we vandaag moeilijkheidsgraad 9 (!) hadden. Zo een zware etappe, dat hadden we niet verwacht. Wel zijn we vanochtend eerst 7 km de stad uit gegaan met de bus. Lijn 21 vanaf straat Marmoles.

Lees verder Dag 1 Malaga – Almogia

Dag 0 Camino Mozarabe op weg naar Malaga

20 november 2017 “Als je met beide benen op de grond blijft staan, kom je geen stap verder” (Loesje)

En wij? Wij gaan op pad, stappen zetten en met beide benen op de grond…. Op zoek naar Camino paden, die nog niet zo bekend zijn.

Dit zijn wij: Johanna, Ada, Tineke, Gert-Jan, Mieke en Irma

Lees verder Dag 0 Camino Mozarabe op weg naar Malaga

Dag 11 Triacastela – Sarria

31 oktober 2017, 19 km, eerst vorst (brrr) later 18 graden zon

Bij het verlaten van Triacastela kun je de keuze maken, via Samos (+10km) of rechtstreeks. We kiezen voor rechtstreeks en dat betekent 19 km. Direct beginnen we aan de stijging van 300 meter. Het gras is nog bevroren als we net op pad zijn.

Lees verder Dag 11 Triacastela – Sarria

Dag 9 Vega de Valcarce – O Cebreiro

29 oktober 2017, 15 km, zonnig 20 graden

Het echte klimwerk vandaag! Waar het gisteren vals plat was, is het vandaag 600 meter stijgen naar O Cebreiro.

Dat is niet niks. Vanwege deze zware stijging kiezen de beide dames Mariet voor rugzakvervoer. En wat blijkt…? Zo zijn ze plotseling sneller dan ik.?

Eerst gaan we een lang stuk over de weg. Daarna beginnen de crisispaadjes, zoals Mariet die noemt. Sterke stijging met grote keien, die erg ongelijk liggen. Een bospad.

Na 7,5 km hebben we de eerste pauze bij de herberg van La Faba. Ik bestel een “bocadille con tomate” en krijg tomatenpulp. Dat is lekker. Ik vraag hoeveel tomaten er wel niet inzitten en trots tonen ze me een tomaat van eigen kweek van wel 1 kg. Zo gaat dat hier op de Camino. Veel stralende mensen die proberen die energie aan anderen te geven.

Daarna wordt de stijging nog sterker. Geen bospad meer, maar een pad met uitzicht naar alle kanten. Je voelt je erg klein met zoveel weidsheid.

Of zoals hier op een top…

In Laguna de Castilla pauzeren we ook nog even. Hier ontmoeten we onze Spaanse vriendinnen weer. Moira, Elisabeth en Maria.

En…alsof dat hier heel gewoon is, koeien met grote horens op de weg. Precies daar waar ik stond. Ik kon geen kant op. Ik moet zeggen dat mijn hart wel even wat sneller ging kloppen….

Na dit dorp is er weer een stevige stijging met mooie vergezichten. Het is hard werken, maar het lukt. Zonder rugzak is het echt lichter.

Nu zijn we in Galicië aangekomen. Deze steen geeft de grens aan. En zoals je ziet op de foto’s, ook in Galicië kan het heel mooi weer zijn.

Helemaal bovenaan de berg ligt O Cebreiro. Bekend om de daken van riet en de speciale kerk, een echt museum dorp.

Super gedaan. Ik zie iedereen uitgeput boven komen, dus het is heel normaal dat je moe bent. Ik ook!

Etappedrankje verdiend.