• 13 juni, op weg naar Santander en Santona

We weten het nu al…..we hebben de stress op Schiphol samen doorstaan. Dat kunnen we…….Om 8 uur in de morgen hadden we de ruimbagage ingeleverd. Daarna direct op weg naar de gate. Een enorme rij voor ons. Mensen die ons inhaalden om de vlucht te halen…Wij willen dat ook, maar we blijven in de rij. Tea ziet iemand met een “Schiphol” jas.We zeggen dat we de vlucht dreigen te missen. We mogen uit de rij om ergens anders weer aan te sluiten. Opnieuw worden we tegen gehouden. Iemand zegt dat we weer terug in de rij moeten. We zeiden dat we toestemming kregen. Uiteindelijk liep iemand met ons terug om naar die persoon te gaan die het tegen ons had gezegd, dat we uit de rij mochten. Een mevrouw is zo vriendelijk om ons naar de”priority” te leiden. Ook hier een enorme rij, zonder enige vooruitgang. Velen proberen toch voor te dringen. Uiteindelijk gaan we door de douane. 2 van onze bagage wordt apart geleid voor extra controle. Er kwam nog een mes te voorschijn en we werden verdacht van drugs😉. Dat was op de tijd dat het vliegtuig zou vertrekken. Nee, we werden niet omgeroepen. Het was rennen om naar het vliegtuig te gaan. Nog 10 minuten “snelwandelen”. De eersten (zonder extra bagage check) hebben het vliegtuig tegen gehouden. 🤔 Een van de wandelaars verliest haar tasje met kostbaarheden, en die worden in de stress gewoon overhandigd. Met zoveel hulp voor elkaar, hebben we een goede start, toch?

We vliegen vandaag naar Santander, daarna gaan we naar Santona. Santona ligt net ten oosten van Santander. Morgen starten we de Camino del Norte. Die begint in het uiterste oosten in Irun. Wij slaan dit eerste stuk over en wandelen door naar Oviedo. In totaal 255 km. We gaan ervaren hoe mooi dit deel van Spanje is. Met de kust aan onze rechterhand en de heuvels voor en naast ons

Na de taxi hebben we ons eerste etappe drankje wel verdiend. Wat een dag!

14 juni, 25 km benauwd, 27 graden, bewolkt later zon

Het plan was om rustig te starten met 20 km. In plaats van in Laredo starten we daarom in Santona. Volgens het boekje 20 in plaats van 25 km. Hoe die km’s dan berekend zijn weet ik niet. Misschien de kortste weg, zonder ook maar 1 strand aan te doen. We wilden wel even langs het strand en kozen voor Noja.

Daar sta je bij de Camino del Norte niet zo bij stil. Dicht bij de kust en toch in totaal meer dan 700 hoogtemeters. Vooral het laatste stuk naar Bareyo was best een kuitenbijter.

De bewegwijzering op dit traject leidt ons langs een doorgaande weg. Alles over verharde weg vandaag. Bij Punta del Brusco spraken Spanjaarden ons aan en adviseerden om niet de steile berg bij Punta del Brusco te gaan. Het was pas aan het begin van die dag en we bleven langs de weg lopen. Daardoor eigenlijk geen strandetappe. Tja..keuzes?

Om het strand van Noja te bereiken, gingen we afwijken van de route. Het was daar zeer rustig en we vonden een terras met uitzicht op zee. Op dat moment hadden we er 2,5 uur lopen op zitten en 11 km. Nevelig met de op achtergrond veel bergen. We vonden het er prachtig.

We dachten nog dat we al op de helft zouden zijn. Dat bleek later niet het geval. Nog bijna 15 te gaan. Voor een eerste dag is dat erg veel. Deze dames kunnen het en gaan dapper door. We gaan wat meer het binnenland in, de zon komt wat meer door, de heuvels brengen ons voor de eerste uitdagingen. We gingen goed opletten, we willen niet nog meer km. We snijden een stuk van de route naar Bareyo af.

Vandaag zijn we in de zeer gastvrije algemene herberg van Guemes. Als we er uitgeput en verhit aankomen worden veel verwelkomd met een glas koud water en koekjes. We het er een kamer voor ons allen. Met 3 hoog stapelbedden…🤔, die hoeven we niet te gebruiken. Er zijn 5 beneden bedden op een zeer ruime kamer. Vanavond krijgen we een uitleg van de pater en om 20.30 uur een gezamenlijke maaltijd met alle pelgrims. Een hele relaxte sfeer…..

15 juni, 23 km heet 29 graden, eerst mist

Toen we de herberg van Guemes uitgingen werden we getrakteerd op een goudgele zonsopkomst, beetje mist erbij….kun je het je voorstellen? We werden er stil van.

Het verblijf in de herberg van Guemes is heel speciaal. Alles wordt geregeld door vrijwilligers, pater Ernesto legt uit hoe de herberg is ontstaan. Er is een gezamenlijke maaltijd en ook voor ontbijt wordt gezorgd. Een ruime tuin, waar we de andere pelgrims kunnen ontmoeten. In totaal waren er zeker 50 pelgrims. We hoeven niet de deur uit om een restaurant te zoeken, kortom wat heeft een pelgrim nog meer nodig.

Vandaag is de dag in 2 delen te benoemen. Afdalen naar zee en met zicht op de rotsachtige kust, met de boot van Somo naar Santander en een heel saai stuk daarna langs de grote weg.

We zijn klaar voor vertrek, op weg naar de route die zowel bij Gronze als door Pater Ernesto wordt aanbevolen. Langs de doorgaande weg is 11 km naar Somo, langs de kust 15. Dat doen we!

Daar is het eerste strand al. Diep beneden ons tussen de rotsen. We lopen hoog boven de zee, met steeds wisselende zee en strand gezichten. Dat is waar de Camino del Norte je ook brengt. Erg mooie paden, over boerenland net naast de zee.

Het was niet zeker of er iets open zou zijn in Laredo. Ik hoor muziek, ga even een heuvel op en zie bebouwde kom. Ja als het goed is is er horeca open. We dalen af naar Laredo en vinden daar een hotel, die open is. Daarvandaan gaan we toch weer verder over de strand naar Somo. Inmiddels was er dichte zee mist, we kunnen niet goed zien hoe de route loopt. Wel zie ik op maps.me waar de boot vanaf Somo vertrekt.

Bij het bootje van Somo zien we de pelgrims weer die er ook in de herberg waren. Leuke ontmoetingen. Een boottochtje van 1/2 uur, die ons naar de hele grote stad Santander brengt. Ook in de buitenlucht zetten we hier ons mondkapje op. Intussen gaat de zon schijnen en de temperatuur loopt snel op. 29 graden lezen we.

Naar onze overnachting in Penacastilla is het toch nog meer dan 7 km. In de hitte langs de grote weg. Even doorbikkelen. 2 km voor Apartemantos River hebben we alvast ons etappe drankje.

In de bar 300 meter van ons appartement hebben we een maaltijd. We hebben van alles, een wijntje en de meneer van de bar rekent maar €10 per persoon. Aan het eind krijgen we ook nog “chipito”. Een bijzondere dag met wel hele “speciale” ontmoetingen.

16 juni, zeer heet 36 graden

Bij het bekijken van de route kwam ik erachter dat de afstand niet 20 km is, maar 29 km. Dat is voor mij veel te ver. Ik ga uitzoeken wat wel mogelijk is en in goed onderling overleg besluiten we het 1e deel over te slaan. We gaan 10 km met de taxi naar Mogro en beginnen daar.

Om 7 uur stond de taxi klaar en om 7.15 uur waren we aan het lopen. Het is ongekend warm hier. Vorige week was de weersvoorspelling in de middag 17-24 graden met noordoosten wind. De wind is nu oost en brengt dit hete weer. Waarschijnlijk draait die de komende dagen naar west. Dit betekent dat de temperatuur zal kunnen gaan zakken naar 23 graden. Voor ons was het fijn om 7.15 uur te gaan lopen. Het was toen al meer dan 20 graden.

In Mogro aangekomen bleek de route uit het boekje niet op maps.me te staan. Op de kaart zag ik dat het bij de kerk was. En wat gebeurt er? We krijgen hulp. Een hoofd uit een raam die ons gebaart om de kerk te lopen. Dat doen we en zien zo hoe we moeten lopen. Fraaie vergezichten over de heuvels en het water.

Na Miengo gaan we langdurig langs een kanaal, Ria Saja. Dat is even een vlak stuk tot aan Requejada. Daar zoeken we na 10 km een bar voor ons 2e ontbijt. We vinden er een waar we tostadas met tomaat kunnen krijgen. Wat zijn die Spaanse tomaten lekker!

Na deze welverdiende pauze gaan we verder. Het wordt al warmer, de Camino stijgt en daalt. Het valt me op dat de Camino del Norte veel asfalt kent. Rond 12 uur hebben we onze 2e pauze in de schaduw. “Disfrute la sombre” zeggen de Spanjaarden. Een heerlijke plek met ook nog een mooi uitzicht.

Dan hebben we nog 4 km te gaan. Een goede verdeling vinden we zelf, als we rond de 20 km lopen. 10, 6 en 4 km. Nog even de laatste loodjes. We zijn blij dat we binnenkomen in Santillina del Mar. We logeren er in albergue El Convento. Groot, veel ruimte buiten en een plek om ook binnen te zitten. Maar eerst ons verdiende etappe drankje in de tuin van restaurant El Jardin.

17 juni, zeer heet, 33 graden

“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan”. Tja, dat was voor mij vandaag van toepassing. Een geplande route niet afmaken. Gisteren hadden we het erover gehad, als de temperatuur te hoog wordt, kunnen we onderweg kiezen om niet de hele route af te maken. 3 gingen gezamenlijk verder, de anderen gingen met de taxi naar de volgende bestemming. Dat te kiezen valt niet mee. Om 10 uur was het al 28 graden, om 12 uur 33. Tijd om op te breken.

De route van vandaag was zeer afwisselend. Rustige landwegen, onverharde paden, grindpaden en voortdurend glooiend. De zon in de rug en mooie vergezichten, af en toe uitzicht op de zee.

De overnachting in albergue El Convento was uitstekend. Gisteren kregen we de pelgrimszegen, een mooi moment van verstilling. Dit Ierse pelgrims gebed deel ik graag met de lezers van dit blog.

Het was een prima verzorgd ontbijt met eieren en bananen en zo konden we om 7.30 uur vertrekken. We hebben er weer zin in.

Het ochtend licht is erg mooi. We hadden het plan om na 2 uur te pauzeren. Komen we na bijna 7 km langs een bar …hier op de Camino del Norte, is niet zoveel. Als je wat treft en het is open… Dan willen we ook wat eerder pauzeren. Dat was in Ciguenza. Leuk is het om daar de vaste pelgrims die met ons meewandelen te zien.

We gaan verder naar Cobreces en gaan door een prachtig landschap.

Als we daar aankomen, is het snel beslist. 3 gaan verder en trotseren de hitte. Er volgen paden met uitzicht op zee. Klimmen dalen en weer opnieuw klimmen.

De anderen maken een strandwandeling en wachten bij een bar aan zee in Santillana. We sluiten onze dag af met een gezamenlijk etappe drankje. Het liep anders vandaag. Zo is het ook goed

18 juni, 20 km, eerst heet, later afkoeling van zee

In de loop van de dag zou de temperatuur ineens 10 graden kunnen zakken. Van 33 naar 23. We waren al vroeg op pad en we voelden al snel dat het weer heet was. 8 uur en al 28 graden. Hoe zal het gaan? Wordt het te heet? Na 10 km tijdens onze eerste pauze wisten we het. De wind draait naar het noorden, wordt sterk en door de zeewind, daalde de temperatuur ineens. Wat een ervaring.

De route is vandaag in 2 -en te delen. Eerst langs de zee naar San Vicente de la Barquera, daarna het binnenland in. Inmiddels zijn we in Asturias.

We staan klaar voor de start. Nog lekker vroeg voor ons hostal La Huella del camino in Comillas.

Comillas verlaten we langs het Palacio de Sobrellano en de hoog gelegen universiteit. Al snel daarna zien we de zee en Playa de Oyambra. We gaan langs een grotere weg. Op deze vroege zaterdag is het er erg rustig.

Het vroege licht geeft goudkleurige zee en silhouetten van de bomen. Er zijn zoveel dingen te zien. Afdalen naar het strand met in de verte San Vicente de la Barquera.

Na 10 km, ongeveer 2,5 uur lopen, komen we langs surf stranden en….horeca die al open is. Het is net 9.30 uur en al zo heet. Dan steekt er een wind op. Een zandstorm lijkt het en er is ook ineens wat mist op zee. Mist-terieus.. Daar waren de surfers op aan het wachten: de golven.

Na de lange pauze gaan we verder. Met inmiddels een aangename wandeltemperatuur is het extra genieten van Asturias met hogere bergen, dichter op elkaar. Het voelt alsof we in een sprookje lopen. Omdat we niet in San Vicente hoeven te zijn kiezen we direct voor de route naar Serdio. Goed gemarkeerd en heel afwisselend. Als we naar het zuiden kijken, zien we de hoge toppen van Picos de Europa, met hier en daar nog wat sneeuw.

We steken de snelweg, de A8 over en kijken goed op de borden hoe we moeten gaan. Hier en daar lijkt de route veranderd. Klopt niet altijd met ons boekje (Van Rother) of soms ook niet met Maps.me. Zolang het goed bewegwijzerd is, vinden we het geen probleem.

We logeren vandaag in Hosteria El Corraculu in Serdio. Iets verder is een restaurant voor ons etappe drankje. Gezellig druk met lokale bevolking. Spaanse pelgrims die er passeren kiezen in de middag voor het menu. Wij doen dat vroeg in de avond.

19 juni, 23 km, veel zon 22 graden

Met deze heerlijke wandeltemperatuur en zon was het fijn wandelen en dat op zo een mooie afwisselende route.

De route start direct bij ons hostel El Corraluca. De zon is al op, we hebben een pad door de bossen naar Munorrodero. We konden kiezen over de weg, met dit mooie weer kiezen we graag het onverharde pad.

Dan gaan we op weg naar Unquera. We passeren 2 keer een rivier, Rio de Tina en een uitmonding van de zee, precies de grens tussen Cantabrië en Asturias. Unquera is een gezellig grote stad waar net een wielerwedstrijd start.

Direct daarna volgt een steile klim naar Colombres. Een stijging van 100 meter in korte tijd. Ieder op haar eigen tempo komt boven. Even uitblazen en dan kunnen we weer verder. Als we omkijken zien we Unquera onder ons liggen.

Colombres is bekend om statige villa’s in mooie kleuren. In 19e en begin 20e eeuw gingen vele Spanjaarden naar Latijns Amerika. De welvarende kwamen terug en bouwden de mooie villa’s.

De verrassing van vandaag was na Colombres. We zien al gauw de zee en de pijlen wijzen ons naar een pad langs de zee. Zoiets zou je kunnen dromen, als je aan de Camino Del Norte denkt, een pad hoog over de rotsen, de golven slaan tegen de rotsen, we horen niets anders dan de golven van de zee.

We klimmen hier en daar over hekjes en volgen een pad, wat de goede richting uit gaat. Pijlen zien we even niet meer, zolang we de zee aan de rechterkant houden gaan we goed.

Vlak voor Buelna komen we terug op de oorspronkelijke route langs de weg. We hebben er pauze. Daarna is het nog een km of 5.

We kunnen via Buelna weer terug naar zee. Een breed wandelpad licht glooiend naar Pendueles. Wederom hebben we uitzicht op zee. Hier en daar kleine strandjes, de zee klettert tegen de rotsen.

We overnachten in Vidiago, albergue El Caseron de Vidiago. We wisselen een beetje af, een herberg, pension, hotel. Steeds weer even schakelen, hoe zal het zijn? Hoe is ons bed? Nu hebben we een slaapzaal met 8 stapelbedden voor ons alleen.

Het was opnieuw een prachtige dag…..

20 juni, 27 km af en toe regen 17 graden

Hemelsbreed is de afstand 22 km van Vidiago naar Naves. Dat is langs de weg en volgt niet de Camino. Unaniem besluiten we de mooie paden langs de kust op te zoeken.

Dit betekent dat de afstand 27 km wordt en dat is een hele afstand. We vonden het allemaal de moeite waard om deze route te kiezen. Het lijken niet veel hoogteverschillen, we voelen het zeker en het blijken er ook 670 hoogtemeters te zijn.

We hadden gevraagd of we van Vidiago terug naar de kust kunnen? De A8 ligt tussen Vidiago en de Camino, die volgens Gronze en in de boekjes wordt beschreven. Jazeker dat kan. We kijken goed op maps.me, gaan onder de snelweg door en komen zo weer op de route. Dit zijn o.a. die extra km’s. Bij vertrek regent het, en zo gaan we in de poncho’s op pad. Later blijkt dat die snel weer uitkunnen. De rest van de ochtend is het droog

We komen bij de Bufones de Arenillas uit. Door de spleten in de rotsen wordt het zeewater onder druk omhoog gestuwd en is te zien als waternevel die als een fontein zichtbaar wordt en duidelijk hoorbaar is. Ze kunnen wel 20 meter hoog zijn.

Het pad naar Llanes is bijzonder mooi. We stijgen en dalen en komen langs de mooiste stranden van Asturias. De grootste daling is voor Llanes. We zien Llanes al van verre liggen. Uiteindelijk zetten we de daling in.

Ook van Llanes naar Naves is wederom een pareltje. Bospaden, langs de kust over mooie paden, strandjes en imposante bergen die in de wolken zijn verstopt.

We gaan achter Barru langs naar Niembro met de kleurrijke huizen tegen een bergwand. Na Niembro dalen we af door een bosgebied.

Tenslotte komen we weer bij de zee uit. De snelweg, een 2 baansweg lopen onder elkaar. Zo weinig ruimte is er tussen de rotsen en de zee. Intussen is het harder gaan regenen en de wolken boven de zee zijn dreigend. Er komt nog meer aan.

We logeren in Hotel La Fonte in Naves. Omdat vandaag veel horeca dicht is, gaan we naar een wat grotere stad Nueva voor een goed restaurant. Dat hebben we zojuist een goed menu gehad. Ik had een stoofpannetje met setas (paddenstoelen) en een saus van geitenkaas. Goede energie voor een volgende wandeldag.

21 juni, 17 km, droog meest bewolkt 18 graden

Deze ochtend in Naves bij pension La Fonte kregen we ontbijt onder de “horreo”. Hier in Asturias staan die velen. Ze werden vroeger gebruikt als opslagplaats voor granen, groenten en maïs

Opgewekt gaan we daarna op pad. Het belooft een droge dag te worden. De zon laat zich even zien.

De route van vandaag is vooral door het binnenland over boeren weggetjes en onverharde glooiende paden.

Alleen in Nueva vind je horeca en gelegenheid om boodschappen te doen. Tussen Nueva en Ribadesella is verder geen horeca en winkel mogelijkheden. Het is hier op de Camino del Norte rustig. De pelgrims die we in het begin dagelijks zagen, hebben grotere afstanden gekozen. Wel zien we dagelijks een klein aantal nieuwe pelgrims.

Na Naves lopen we eerst langs een pad direct langs de weg. Wel apart en met bomen en struiken afgescheiden van de weg. Het mooie stuk volgt daarna, wanneer we door een weide omhoog klimmen naar een kerkje, Iglisia San Pedro. Hier naast is een prachtig gelegen herberg, Rectoral Pria (in Pieneros)

Daarna volgen de paden en boerenweggetjes versierd met geverfde stenen. Mooi om even bij stil te staan.

Als we Ribadesella naderen komt de zon wat vaker te voorschijn. Het lijkt precies bij de kust te zijn. Over de heuvels hangt de bewolking, alsof het lijkt dat het elk moment kan regenen.

Nog vrij plotseling zijn we in Ribadesella. We komen precies bij ons pension uit. Direct in het centrum, zodat we direct in de buurt een cafe/restaurant vinden voor ons etappe drankje.

We merken dat we 17 km niet meer ver vinden. we zijn nu 1 week onderweg en in die week merk je dat de conditie stijgt . Het mooi gelegen stadje Ribadesella is zeker de moeite waard om rond te kijken. Gelegen aan stranden en in de monding van een zee arm. Ongeveer 1 km van het stadje vind je deze rotspartijen.

22 juni, 21 km droog 20 graden

Een wonderschone dag vandaag! Voor ons een laatste dag langs de kust, een onverwacht droge wandeldag en tenslotte: het begint pas te regenen als we er zijn. We voelen ons rijk met deze ervaring…..

We gaan eerst in een cafe ontbijten, dat om 8 uur open was. Daarna gaan we over de brug van Ribadesella naar het westen. Op dat moment is het windstil. De kleurige huizen weerspiegelen in het water.

We zijn eigenlijk verrast dat de zon een beetje schijnt. Enkele dagen geleden lazen we het weerbericht dat het elke dag zou regenen. Net na Ribadesella dalen we naar het eerste strand af. Je ziet aan de wolken dat het dicht in de buurt regent. Als je daalt en je ziet dan de prachtige natuur in combinatie met de wolken kunnen we alleen maar genieten.

We zijn bijna 2 uur onderweg als we een bordje zien naar een bar en winkel in Vega. Intussen stijgt en daalt het. Het zijn rustige wegen langs mooie dorpen. Iedere bocht en elke heuvel geeft andere vergezichten.

Na Vega zien we de een na de andere baai. Rotspartijen, zandstranden, paadjes die ons weer naar een andere baai leiden. Klimmen, dalen, bij de zee zien we vaak blauwe luchten. Rondom de bergen dikke bewolking.

Als we na 2 uur willen lunchen, zien we een picknick plaats direct aan zee. Alles klopt, de km’s, de tijd, het uitzicht. We zijn dan bij Playa de la Beciella.

Ook daarna hebben we tot en met La Isla paden hoog langs de stranden. We passeren al stijgend en dalend rotspartijen om weer bij de volgende baai uit te komen. Het is intens genieten. Als we hier zo lopen, is het net of mijn hoofd totaal leeg is. Ontspannen glijden de km’s onder onze voeten.

De laatste km’s lijken langs de N632 te lopen. Er is voor gezorgd dat het een mooi glooiend pad is, over smalle paden. Ook die paden zijn erg mooi.

We logeren vandaag in hotel El Meson in Colunga. In Colunga is geen albergue en wij vinden het prima om 2 persoonskamers te hebben. Het etappe drankje is gewoon voor de deur. Dat is handig. Vanavond gaan we naar Hotel Vega voor ons menu. Dat is hier in deze regio niet voor 20.00 uur.

23 juni, 18 km, bewolkt en droog, later regen

De eerste bergetappe…..hoe zouden we dat vinden?

Verrassend….we lopen zo gemakkelijk naar boven dat we er amper erg in hebben. 100 meter stijgen in 3 km. Iets meer dan vals plat, de conditie is zodanig gestegen dat we er niet meer moe van worden. Zo kunnen we met een gerust hart denken aan morgen met nog meer hoogtemeters.

Het zijn de kleine dingen die deze dag een mooie dag maken. Een vogel die fluit, de bloeiende bloemen, zomaar een engeltje op een lantaarnpaal.

Maar ook als we na 8 km na ons hoogste punt een picknick tafel zien bij een kerkje, waar we even kunnen rusten. Precies op het moment dat we er aan toe zijn.

4 km verder, in de buurt van Sebrayo, is er een gastvrij huis met een plaat om te zitten. Onder een horreo, in de schuur, maar ook staan er stoelen voor ons klaar. We treffen er ook alle mede pelgrims weer die met ons ongeveer dezelfde km afleggen.

Dan is het nog ongeveer 5 km, door een prachtige omgeving. Het is er glooiend en ongemerkt ronden we ook deze km’s af.

We zijn nu in een herberg, El Congreso in Villaviciosa. Prima plek in het centrum, zowat aan de route. Ernaast vinden we een plek voor ons etappe drankje. Nog 2 wandeldagen te gaan naar Oviedo.

24 juni, 27 km zonnig 23 graden

De 2e bergetappe vandaag….we hebben het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het kan. Daar gaan we voor.

Bij de herberg was geen ontbijt. Geen nood, we gaan in een bar ontbijten.Volgens ons hostal zou er zeker een bar om 7 uur open zijn. We liepen erheen en helaas. Wel open, nog geen ontbijt.We gaan het stadje uit en zien een bar open. Zo …ons ontbijt weer gered. Daarna gingen we op pad. Wat een mooi weer! Het zou de hele week slecht weer zijn en wat krijgen op deze etappe? Een hele dag zon. Dat is genieten!

Bij Casquita komt een mevrouw ons helpen. Op deze plaats splits de route. Je kunt de Camino del Norte vervolgen of naar de Camino Primitivo gaan. Dat doen wij. We gaan naar Oviedo en dan neem je de Camino Primitivo. De andere stad die is aangegeven is Gijon. Je zou ongemerkt rechtdoor lopen.

Vlak daarna begint eerst langzaam de klim. Later steil over een pad met gladde stenen. In de nacht is er veel regen gevallen en het is erg modderig. Dat betekent dat we goed focussen op de route en daardoor tegelijkertijd heel ontspannen zijn en naar boven klimmen.

Intussen zien we de mooiste landschappen aan ons voorbij glijden. Hier en daar kun je door de bomen de bergen van Asturias zien.

Na de top is het meer open en kunnen we zien waar we lopen. Na ongeveer 3 km begint de daling van ongeveer 100 meter in een km. Dat is zwaar voor je knieën. Als je dan kleine pasjes houdt en een beetje achter over leunt is het goed te doen.

In Pedrosa vinden we de eerste bar onderweg. We hebben er dan al 15 km opzitten. Daarna blijven we op het niveau van ongeveer 300 meter hoogte. Het is licht glooiend. Maar de km’s gaan tellen. De Camino die ik op maps.me loopt langs de weg. De Camino zoals die is gepijld wijkt ervan af en lijkt veel verder. We kiezen uiteindelijk voor de weg van de laatste km’s.

Het was een hele mooi uitdagende dag. Ieder van ons is op zijn manier de uitdaging aan gegaan. Ik ben trots op de wandelaars!

25 juni, 18 km, zonnig 23 graden

Yes! We zijn er. Na 259 km’s in 12 wandeldagen. Bergen en dalen, extreme hitte en wat regen, een hele mooie Camino del Norte van Santona naar Oviedo. Wennen aan de rugzak, blaren, stress op de luchthaven, wij kunnen het aan. Doorzetters, en genieters. Een worden met je rugzak, of juist kiezen dat je je rugzak of een deel ervan laat vervoeren. Ieder haar Camino, alles is goed. Alleen maar stap voor stap en ervaren dat we het kunnen. En wat is de Camino del Norte mooi. Vele dagen met uitzicht over de baaien en de zee. Met een heel goed gevoel hebben we vandaag onze Camino afgerond.

Vandaag hadden we het laatste stuk. Geen moeilijke etappe. Rustig glooiend. Saai, schrijft Gronze. Dat vinden we erg meevallen. We lopen langs dorpjes, de zon lacht ons tegemoet. Pas de laatste 5 km vanaf Colloto gaan we de stad in. En ja die km’s duren lang.

Voor de zekerheid had ik gisteren aan buurtbewoners gevraagd of we kunnen ontbijten in een café. Jazeker, zei ze, die zijn al om 6 uur open. Zo vroeg waren we er niet. Het was rond 7.45 uur. Zo gingen we na het ontbijt op pad.

Vlak voor Colloto zagen we een restaurant. De deur stond open, ik ga vragen of we al koffie kunnen krijgen. Dat nog niet. Wel was er een kerkje open. We krijgen een stempel en bewonderen de plafonds schilderijen. Iets verder vinden we een restaurant, die wel open was. We hadden al 12 km gelopen en het was tijd om even te pauzeren.

Dan volgen nog de 5 km door de stad. Over een oud bruggetje, onder tunnels door. De route is goed gemarkeerd. We letten goed op

Dan zijn we er. Spontaan omhelzen we elkaar. We hebben het samen volbracht. Trots op deze prestatie.

Het etappe drankje is zeker verdiend. Proost! Verder in het leven van alledag met de Camino ervaring in je rugzak.