30 maart, 20 km, droog, later een beetje regen 12 graden, Germeine- Moussy
“Problemen zijn geen obstakels, maar wegwijzers”. Deze tekst kreeg ik in 2009 bij mijn eerste Camino van mijn vriendin Leanne. Vandaag heb ik er vaak aan moeten denken. Waar ik dacht de modder en water kan niet erger, bleek vandaag echt wel te kunnen. Na het dorp Germaine gingen we het bos in. Die groene strook op de kaart.
31 maart, droog, half bewolkt, 20 km Moussy-Monmort
Vandaag had ik 3 van mijn reisgenoten op bezoek….. vertrouwen, intuïtie, angst. Onderweg staat een auto met chauffeur op me te wachten. Hij geeft me zijn kaartje met naam en als ik in de problemen kom, kan ik hem bellen. Tja….ik dacht aan het voorvalletje van januari 2010 op de Camino Portugues. Ipv koffie bracht die man me naar de slaapkamer. Dus angst speelde vandaag een grotere rol dan intuïtie. Wat naar dat ik soms zomaar mijn vertrouwen kwijt ben. Bij aankomst heb ik in het restaurant navraag gedaan en die man is absoluut te vertrouwen…..
In de ochtend was het nevelig en direct vanaf Moussy ga ik 160 meter stijgen. Ik volg de route en dat is de donkere lijn op onderstaande kaart.
1 april, eerst koud, veel wind en regen, later droog 11 graden, Monmort- Baye- Sezanne
Wat zijn dat Camino verrassingen? Zomaar hulp krijgen en wat toevallig op je weg gebeurt, of wat je toevallig ziet. Ik voel me dan dankbaar en blij. Het begon deze ochtend. De afstand van Monmort naar Sezanne is 33 km. Dat is voor mij te ver. Er tussen zou een slaapplek zijn, maar daar kregen we geen contact mee. We vragen of we naar Baye gebracht kunnen worden. Jazeker, dat kan. Voor een klein bedrag worden we in Baye tegenover de kerk afgezet. De eerste Camino verrassing is binnen.
Het is heel donker weer en het lijkt erop dat het gaat regenen. Het is een koude wind, ik schat max 4 graden. Ik nader dit kerkje en precies als ik daar ben, gaat het regenen. Ik vind een droog en windvrij plekje om mijn regenpak aan te trekken. Het 2e Camino kadootje is binnen.
Vandaag weer een etappe, vrijwel alleen onverharde paadjes over de erven van de boeren. Licht glooiend met het lijnenspel van de bomen.
Plotseling word ik geraakt door hoe deze boom eruit ziet. Het lijken wel “Maria figuren” ik blijf er even bij stilstaan en laat het goed op me inwerken. Ook dit is voor mij een Camino verrassing….
En….voorjaar, langs de kant van de weg
Het kan natuurlijk niet anders op de Via Campaniensis in het voorjaar na een zeer natte winter….ik loop over een bospad, vol met water en modder. Gewoon doorlopen is het motto. Ik ben over slechtere paden geweest.
Na een half uur zwoegen is er plotseling Sezanne, een grote stad waar we zo opkijken. Sezanne ligt in een dal en langs de wijngaarden daal ik af naar de stad.
Daar tref ik Karin en Frans. Samen drinken we wat. Deze hebben we verdiend.
Moe en voldaan lopen we naar het BEJAARDENHUIS…. We slapen in Foyer François de Sales, hier worden we door de nonnetjes ontvangen. We gaan naar de avondmis van de kapel en we eten daarna samen met de bejaarden. Heerlijke boekweit pannekoek met champignon ragout. Dat smaakt. Wat een ervaring!
2 april, treindag van Sezanne naar Vezelay
In mijn dagboek vind ik vandaag de volgende tekst:
” De echte ontdekkingsreis is geen speurtocht naar nieuwe landschappen, maar het kijken met nieuwe ogen” . Dat wens ik alle pelgrims toe en ook mezelf.
Een dag voor reflectie…..
Ik zit in de trein en zie het landschap aan me voorbij trekken. Heuvels en licht glooiende velden. Wat anders dan “stap voor stap”. Vreemd ook voor mij. Het voelt als weer opnieuw beginnen. “Zelfs een 1000 km lange reis, begint met een eerste stap” En ook…loslaten, voor mezelf toe staan dat plannen zomaar mogen veranderen. Dat de pijn aan mijn enkel een aanwijzing kan zijn, rustig aan, je hoeft “enkel” voor jezelf te zorgen….
Door de aanwijzingen in Maps.me dacht ik dat er een treinstation in Sezanne zou zijn. Niet dus, wel een station, geen trein meer… Zo ging ik dus eerst met de taxi naar Romilly du Seine om daar de trein van 8.50 te halen.
Nu 2 x overstappen in Dijon Ville en Laroche Migennes. Bij de laatste heb ik 5 minuten overstap tijd…. Uitstappen in Sermizelles Vezelay en dan is het nog 8km naar Vezelay. Hier wilde ik een taxi nemen, geen taxi te zien. Dan toch maar lopen. Het is heerlijk weer. Daar op die heuvel ligt Vezelay. Je ziet de contouren van de kathedraal. Dat was trouwens een heftige klim!
3 april, 20 km, droog, 16 graden, Vezelay- Chatullus sur Cure
Een bijzonder begin van deze ochtend. In de kleine kapel van de kathedraal werden de pelgrims om 7 uur ontvangen. Nonnen en paters zingen zo zuiver, kippenvel kreeg ik ervan. En na de mis hebben we de zegen ontvangen. Een heel speciale sfeer, ik was er ontroerd van. We kregen de volgende tekst:
Wees voor haar een schaduw in de hitte van de dag, een Licht in de duisternis van de nacht, een verlichting bij vermoeidheid, opdat zij gezond en gelukkig aankomt.
4 april, regen, later buien, 20 km, Chatellus – Dun les places
Dankbaar en blij voel ik me vandaag. Op de eerste plaats door de hartverwarmende, gastvrije ontvangst door Paul in Chatellus. Een pareltje op mijn Camino. Maar ook voor de reacties en heel motiverende berichtjes, die ik van vele lezers, vrienden en familie ontvang. Het doet me heel goed.
Bij vertrek regende het. En omdat het de hele nacht had geregend, adviseerde Paul me een route over de weg naar Marigny-l’Eglise. Het pad was door de regen te diep uitgesleten en daardoor belastend voor de enkel. Een klein weggetje, zonder verkeer, wel verhard.
5 april, regen en koud 7 graden, Dun les Places – Lac des Settons, 20 km
In Dun les Places was er weer eens een winkeltje. Epicerie heet dat in het frans. Dat was ook hard nodig, want vanavond slaap ik in een Chalet op een camping zonder enige voorzieningen. De maaltijd voor vanavond heb ik de hele dag gedragen. En ook voor het ontbijt en de lunch van morgen.
6 april, 22 km, zonnig, 18 graden, Lac des Settons -Athez
De receptie van de camping had me aanbevolen om niet de GR te lopen, omdat die vol met water zou staan. Nee kies deze keer voor het alternatief, op de kaart de blauwe route. Ik was gestart aan de overkant van het meer, bij de groene pijl.
Vandaag start de Camino Portugues van Rita. Zij gaat op pad met Ans, Cilia, Ellen, Rianne en Silvia. Buen Camino voor deze dames! Voor de lezers van mijn blog: de berichten van Rita komen ook voorbij. Je herkent ze aan dag 1 etc….Die staan tussen mijn berichtjes.
7 april, 22 km, zonnig 19 graden, Athez – Glux-en-Glenne
Wat een heerlijk weer! Het liedje van Acda en de Munnik “vandaag ben ik gaan lopen” komt regelmatig langs. Pas toen iedereen gezegd had dat het niet kan, ging ik lopen. Kijk mij daar dan gaan……Het doet wat met me, de zon en de temperatuur. Ik geniet vandaag van elke stap. Even de GR route opzoeken en de heuvels in klimmen. Hier ga ik rechtsaf….
8 april, 35 km (waarvan 10 km opgehaald) bewolkt 18 graden, Glux-en-Glenne – Jorse
De afstand naar Jorse is maar liefst 35 km. Ik had willen overnachten in Millay, maar helaas kreeg ik hier steeds het antwoordapparaat. Dan maar even verder gekeken en vond ik de Chambre d’Hote van de Nederlandse mevrouw Wouters. Ik leg aan haar uit dat ik 35 km echt niet kan halen en zo biedt ze me hulp aan. Ik kom je wel in Luzy halen. Voor mij een flinke etappe van 25 km. Fijn om deze Camino engel te ontmoeten.
9 april, 27 km, motregen in de ochtend 14 graden, Jorse (voor Issy-L’Eveque) – Chevagny
Wat is dat toch? Loop ik langs de wei, praat wat tegen de koeien en ze komen allemaal op een rijtje naar me staan kijken. Ik heb er veel plezier om en probeer wat koeien geluiden. De beesten kijken me vol verbazing aan en ik maar denken dat ik sjans heb….
10 april, 20 km, koude wind, droog 12 graden, Chevagny – Saligny sur Ronda
Lente…..niet wat de temperatuur betreft, want het is erg koud. Ik start deze ochtend zelfs met mijn donsjasje aan. Nee….lente, omdat het vandaag voor het eerst een explosie is van blaadjes aan de bomen en bloeiende bomen. Echt ongelofelijk, in 1 dag!
11 april, 24 km, droog/bewolkt14 graden
Volgens het boekje en volgens Maps.me zouden er maar 2 plekken zijn om te slapen binnen de 25 km na Saligny. Beiden waren niet beschikbaar en dus had ik in eerste instantie gekozen voor 34 km (!), met de hoop dat iemand me wel zou helpen. Altijd vertrouwend dat het wel goed komt. Die iemand kwam ook. Ineke van de Chambre d’Hote in Saligny had nog een adresje. Dichtbij het plaatsje “Bert” op 24 km. Het eerste Camino kadootje is binnen.
12 april, 25 km, eerst regen, later zwaar bewolkt, 13 graden, Bert – Arfeuilles
Bij de familie Charpin ben ik echt niets tekort gekomen. Dat was een soort “vrienden van de fiets” adresje. Gewoon een bed in een kleine slaapkamer en de douche en badkamer delen. Vanochtend kreeg ik zelfs gekookte eitjes mee en Yves had voor mij een brood geregeld bij het plaatselijke brooddepot. Kortom… Alles wat een pelgrim nodig heeft.
Dat ik dit verslag de titel “eten…” meegeef, komt omdat ik in Arfeuilles in een gite d’etappe slaap en ik in mijn boek had gelezen dat hier een restaurant en een winkel zou zijn…. Beiden gesloten. Wat nu?(Gite d’etappe is een pelgrimsherberg, met stapelbedden en voorzieningen) Ik kan echt niet zonder eten, na een intensieve wandeldag. De mevrouw van Acqueil stuurde me naar de bakker en gelukkig hadden ze daar voor mij een aardappel quiche. Ik kreeg een kopje sla en zo was mijn maaltijd weer compleet. Gelukkig.
Om 7.45 uur ging ik de deur uit voor de lange etappe van 25 km. In de regen startte ik. Niet erg! De druppels kletteren op mijn paraplu en de luchten zijn bijna zwart. Dit geeft een mooi effect op het dorp Bert. Ik moest direct klimmen. Daar bij het witte huis bovenin de foto, daar kwam ik vandaan.
Ik kan merken dat ik in de bergen ben. Het Massief Centraal. Na de eerste klim blijf ik geruime tijd ongeveer op dezelfde hoogte. Ik kan alle kanten uitkijken.
De route van Bert naar Arfeuilles is over de kortste route al 25 km. De gestippelderoute is dat. Meer dan genoeg voor mij, hier in de heuvels met rugzak. Onderaan het kaartje zijn de hoogte verschillen. Arfeuilles ligt op ongeveer 400 meter hoogte.
Het is een prachtige etappe. Alleen een klein stukje langs een drukke weg. Verder alleen rustige boerenweggetjes en paadjes. Je ziet dat het geruime tijd naar beneden gaat. Ik liep op een hoogte over een heuvel heen.
Er is iedere dag wel iets wat me raakt. Vandaag was dit mooie kruis onderweg. Van smeedijzer gemaakt en juist op dat moment een blauwe lucht. Hier dichtbij was een kerkje, hier had ik een kaarsje willen aansteken voor mijn vriendin, van wie de zwager is overleden. Het was gesloten, maar mijn gedachten waren bij hen.
Maar ook dit beeld van 2 paarden. Hier heb ik even bij stilgestaan. Beiden leggen ze hun hoofd op elkaars flank. Wat troostrijk!
Of deze….het zijn toch echt fans van me. Ik was net een spoor overgestoken en liep zo over het terrein van de boer naar een volgend weggetje.
13 april, 15 km, zonnig, 12 graden, Arfeuilles – Saint Clement
De etappe is eigenlijk van Arfeuilles naar Lavoine en dat is 33 km met een hoogteverschil van 600 meter. Ook zijn er niet veel overnachtingsadressen en daarom had ik de keuze gemaakt om tot Saint Clement, 15 km te gaan. Het voelt als een rustdag op een slakkengangetje. “Een slak weet meer van de weg dan een haas”.
13 km staat er. Dat zou de blauwe stippellijn zijn. Ik volg vandaag de GR3 en dat is de donkerblauwe lijn. Hiermee komt de etappe uit op 15 km.
14 april, 17 km, St. Clément – Lavoine, bewolkt 12 graden
Wat een service van Auberge Precontent. Ze brengen me ook weer terug naar St. Clément. En dat na een heerlijk diner gisteren en een ontbijt met zelfs een gekookt eitje en vers fruit. Zo kon ik de zware bergetappe starten. Een stijging van 486 meter naar bijna 1000.
15 april, 18 km, 4-17 graden, half bewolkt, Lavoine – Chabreloche
Ontmoeten, dat is ook wat de Camino me brengt. De dagelijkse ontmoetingen met de boeren en mensen in het dorp. Vaak is er verbazing, verwondering. Ga je helemaal alleen en dan helemaal naar St. Jacques? (Santiago) Maar vooral hier in Frankrijk “Bon courage”. Veel moed betekent dat. En als ik dan lichtjes in de ogen zie verschijnen…dat zijn voor mij al de mooie ontmoetingen. Deze kaart kreeg ik deze ochtend van Nel. Graag wil ik deze delen. “Iets kleins doen”.
16 april, 18 km, half bewolkt 5-13 graden, Chabreloche – Hermitage de Notre Dam
Ook al is de afstand 18 km, vind ik het heerlijk om vroeg te vertrekken. Hier op weg naar Le Puy heb ik nog geen enkele echt eenvoudige etappe gehad. Ook nu zijn er 2 flinke stijgingen. Vooral van 7 naar 15 km een stijging van 600 naar 1000 meter. Tot slot na een daling weer terug omhoog naar 1150 meter.
17 april, zonnig 0-14 graden, geen wind, Hermitage de Notre Dam – Col du Beal
Ik keek deze ochtend uit het raam van het klooster en ik zag de zon opkomen. Een magisch moment van donker naar licht. Slechts enkele minuten kun je dat fotograferen. Mijn dag kon toen al niet meer stuk. De bergen in diverse kleur nuances oranje en rood, een klein beetje bewolking aan de horizon.
18 april, 20 km, 5-22 graden, zon, Col du Beal – Saint Antheme ( 6 km na Col des Supreyres)
Het belooft weer een mooie dag te worden. Zo ziet het er uit als ik naar buiten kijk op Col du Beal. Om 7.50 uur ga ik de deur uit.
