Ontmoeten

15 april, 18 km, 4-17 graden, half bewolkt, Lavoine – Chabreloche

Ontmoeten, dat is ook wat de Camino me brengt. De dagelijkse ontmoetingen met de boeren en mensen in het dorp. Vaak is er verbazing, verwondering. Ga je helemaal alleen en dan helemaal naar St. Jacques? (Santiago) Maar vooral hier in Frankrijk “Bon courage”. Veel moed betekent dat. En als ik dan lichtjes in de ogen zie verschijnen…dat zijn voor mij al de mooie ontmoetingen. Deze kaart kreeg ik deze ochtend van Nel. Graag wil ik deze delen. “Iets kleins doen”.

Vandaag wilde ik vroeg vertrekken en zo was ik om 8 uur zover. Vanaf de skihut startte de klim naar 1200 meter.

Ik verwacht uitzichten vanaf de top, Puy de Montoncel, dat op 1287 meter ligt. Helaas komt de route niet langs deze top. Het is een stevige klim van 2 uur. Bossen, ik hoor vogels fluiten, mijn voetstappen en mijn ademhaling. Ik zie de zon voorzichtig door de bomen komen, die tovert het mos in een groen glanzend tapijt.

En sneeuw….zo koud is het nog hier op 1200 meter hoogte in de schaduw.

Met dit stijgen, kom ik bij het andere ont-moeten. (Niet moeten…) Dan lijkt het of ik wilskracht loop en kom dan weer bij mijn uitspraak :”het mag zoals het kan”. Niet omhoog moeten, maar rustig stap voor stap zo snel gaan als kan. Dat moeten van mezelf kan zomaar weer boven komen. Een van mijn zussen noemde dat vroeger “moetisme”. Nu lach ik er een beetje om en probeer, dat niet meer te doen.

Ook de daling was km lang door het bos, een gedeelte door water. Een stroompje over het stenen wandelpad. En daar waar het water het makkelijkst langs gaat, daar kun je het beste lopen. Dat was geen makkelijk stuk.

Een deel van de GR 3 route was door jeeps totaal stuk gereden. Dat komt goed uit, dacht ik, maps.me wees ook een andere route. Dat was ook niet handig. Net als ik, raakte ook Jacques en Olivier de weg kwijt. De GPS was van slag en stuurde me het bos in. Dat doe ik niet, geen pad, dan is de kans om te vallen te groot. Ik loop door tot ik weer een pad vind en dan pakt maps.me het wel weer op. Daar heb ik alle vertrouwen in. Bij mijn rustpauze kwam Olivier er ook aan. Hij komt uit Brussel en verstaat naast Frans ook Nederlands. Dat is handig.

Vanaf dat moment laten we berglandschappen zich weer mooi zien.

Zo ook het dorpje Cabreloche, waar ik slaap in hotel Mandrin. Die hebben best een leuke prijs voor half pension, nl. €45.

9 reacties op “Ontmoeten

  1. Gestaag ga je door! Met elke dag weer verrassingen! Heel leuk om zo mee te lezen. En ook nog elke dag een verslag. Dus ik zeg: tot morgen!

  2. Echt weer een dag op je intuïtie en vertrouwen. Knap hoor , en niets moet !! wel rustig aan stap voor stap. Voor morgen weer een mooie dag ?

  3. Hoi Mieke, morgen reizen wij naar Bayonne en dinsdag gaat het vandaar richting Pamplona. We hopen daar in de tweede helft van mei aan te komen. Misschien vind je voorbij Pamplona wel een spoor van ons.
    Veel zon en zegen op je weg!

  4. Bon courage Mieke, je bent nu een ware pelgrim die zich een weg baant in de voetstappen van vele anderen…..lieve groet Trijntje

  5. Lieve Mieke,
    Wat een mooie tocht! En je doet er prachtig verslag van. Ik hoor het je vertellen.
    De term ‘moetisme’ voor ‘het moeten’….
    Vanaf nu heet het ‘ont-moeten’ dan ‘miekisme’ ?
    Wij wensen je nog veel mooie camino-momenten. Topper!
    Lieve groet, Rob & Judith

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.