4 november, 22 km, af en toe regen, 18 graden
De tekening boven dit blog geeft in het heel kort weer hoe de dag was. Velden vol bomen, een onverharde weg, slingerend door het landschap.
Categoriearchief: Camino Mozarabe
Dag 4 Alcaracejos
3 november, 20 km, overwegend droog, 22 graden
Angel en Isabel van het hostel Mira Sierra in Villaharta hadden echt goed voor ons gezorgd. Angel bracht ons tot het monument waar we gisteren eindigden. Hiervoor moest hij 2 keer rijden. De eersten hadden extra vroeg ontbeten, zodat we toch nog om 9 uur konden vertrekken.
Dag 3 Villaharta – richting Alcaracejos
2 oktober, 18 km, half bewolkt 22 graden
Tja….we hebben een heel zwaar leven ?
Dag 2 Cerro Muriano – Villaharta
1 november, 21 km, 24 graden
Ook deze ochtend begon met een verrassing. Vandaag is het een feestdag (Allerheiligen) en ook Hostal x zou gesloten zijn voor ontbijt. We werden doorverwezen naar bar Bruno. Ik belde en nee hoor….niet geopend voor het ontbijt. De eigenaar van Hostel x strijkt over zijn hart en belooft voor ons ontbijt te maken. We kregen zelfs geflambeerde lekkernijen voorgeschoteld. Onze dag begon al goed met zoveel lieve zorg.
Dag 1 Cordoba Cerro Muriano
31 oktober, 25 graden, 17 km
“El Nogal” staat op de foto boven dit verslag. El nogal ……nogal heel zwaar en nogal heel mooi!
Caminita del Rey
30 oktober, zonnig, 27 graden
“Life is about moments don’t wait for them, create them”. Leven gaat over momenten, wacht er niet op, ga het doen. Zo was het eindelijk zover dat we de “Caminita del Rey” zouden kunnen gaan bezoeken.
In maart, na afloop van de Camino van Malaga naar Cordoba, zouden we de laatste dag de Caminita del Rey gaan bezoeken. Het waaide te hard en het werd afgelast. Nu was de kans er weer. Durven we het? Gaan we het doen? Wel of geen hoogtevrees? Ik vind het moed hebben het te gaan doen en ik vind het moed hebben om niet te gaan. Ik geef toe….we lopen op een smal pad boven een afgrond. Maar wat is het mooi. Een ervaring om nooit te vergeten!
Met de gids gingen we eerst naar de plaats met een hele grote waterkracht centrale. Door een heel slim systeem wordt het water 100 meter omhoog gepompt. Steeds opnieuw om elektriciteit op te wekken. Ook hier was het prachtig!
Vanwege gevaar voor vallende stenen moet iedereen een helm op.
In 2012 is het pad helemaal veilig gemaakt. De oude paden zijn nog te zien en die zien er echt eng uit.
Langs het pad zagen we abseilers. Dat ziet er ook heel eng uit. Dat zou ik denk ik niet durven. Als je verschil voelt tussen moed en moet, komt er ruimte voor jou keuze…..
Stoere dappere Elly….
Ergens is er een glasplaat waar je 100 meter diep kunt kijken. Gert Jan en Ada durven wel….
Ik ook! Ik merk dat ik vele angsten overwonnen heb en daar ben ik best trots op.
Die onderste planken zijn van de oude route. Toen er noodlottige ongevallen geweest waren, is de Caminita jarenlang gesloten geweest. Eerst moest het veilig gemaakt worden.
Het laatste stuk. Je gaat van de ene kant naar de andere kant. Je steekt de kloof over. Tijdens het lopen wiebelt de brug. Voor mij het meest gewaagde deel.
Trots dalen we af. We waren met de taxi uit Malaga. De chauffeur kwam naar het einde om ons weer terug naar Malaga te brengen.
De start is aan de noordkant en zo loop je naar het zuiden.
Wat een geweldige dag. Bij het station nog even wat drinken voor we de trein naar Cordoba nemen.
Morgen gaan we starten.
Mozarabe Cordoba Merida
29 oktober – 15 november 2019
Gaan zonder aan te willen komen, stapsgewijs leren zomaar te gaan
Het vervolg van onze camino Mozarabe. In het voorjaar zijn we van Malaga naar Cordoba gegaan. Nu gaan we verder van Cordoba naar Merida. In Merida is de aansluiting naar de Via de la Plata, die we in het voorjaar van 2020 gaan vervolgen.
We denken dat we gaan vertrekken. Iedereen zit in het vliegtuig. De captain komt uit de cockpit……bij de laatste controle blijkt iets niet in orde. Zo stappen we weer uit en wachten geduldig op het andere vliegtuig.
We zijn van links naar rechts: Ada, Mieke, Tiny, Gert Jan, Elly en An.
Het belooft nog lekker warm weer te worden. In de nacht 10-14 graden, overdag 19-25 graden. Wel is de verwachting dat het het wat kan regenen. En wat neem ik mee??? Deze ochtend nog….neem ik mijn wandelrokje mee of een extra broek? Neem ik mijn poncho mee of mijn regenjas met regenbroek? Neem ik mijn slaapzak of lakenzak mee? Een warme jas? Onderweg naar huis vraag ik me af, wat ik zou missen.
Ik kies uiteindelijk voor mijn wandelrokje, mijn poncho, een slaapzak en geen warme jas. Het totaal zou toch hetzelfde moeten blijven. Even gecheckt…rugzak zonder wandelstokken….7,4 kg. Daar ben ik blij mee!
“Wat je thuis laat is meegenomen”
Morgen beginnen we met een bezoekje aan “Caminita del Rey”. Daarna reizen we door naar Cordoba.
Pelgrims 2020 gezocht
It’s about time, zoals Jonnie Walker in zijn boek schrijft. A call to the camino de Santiago. Het is tijd om naar Santiago te gaan.
Wie wil komend voorjaar op pad? Er zijn nog plaatsen vrij. Of ken je iemand die op pad wil? Ook als je nog geen wandelervaring hebt, maar wel bereid bent om te trainen, dan kan dat. In 3 maanden tijd, mits goede gezondheid, kun je je wandelconditie opbouwen van 5 naar 20 km per dag. Delen van dit bericht mag, graag zelfs.
Camino Tui – Santiago – Finisterre
Morgen, zondag 20 oktober vertrekken wij met 7 mensen naar Porto (Portugal). Vandaar uit rijden wij met de bus verder naar Tuy (Spanje). De volgende dag gaan wij vanaf de oude kathedraal op stap. Onze voettocht brengt ons onder meer naar Pontevedra, Santiago om uiteindelijk aan te komen bij het uiterste westelijke puntje van Spanje, Finisterre.
7 mensen, vier vrouwen en drie mannen gaan op stap. En u kunt ons op de voet volgen. Dagelijks zal ik een kort verslag maken.
‘Buen Camino’
Jaap
Dag 33 Pieros – Trabadelo
10 mei, 20 km licht bewolkt 13 – 22 graden
Wat een fijne sfeer in de herberg van Pieros El Serbal y la Luna. Samen met andere pelgrims aan 2 grote tafels en elkaars verhalen delen. Soms is dat meer dan waar kom je vandaan en waar ga je naar toe. Deze speciale avonden zijn pareltjes op ons Camino pad.
