31 oktober, 25 graden, 17 km
“El Nogal” staat op de foto boven dit verslag. El nogal ……nogal heel zwaar en nogal heel mooi!
Alle berichten van Mieke Schrieks
Caminita del Rey
30 oktober, zonnig, 27 graden
“Life is about moments don’t wait for them, create them”. Leven gaat over momenten, wacht er niet op, ga het doen. Zo was het eindelijk zover dat we de “Caminita del Rey” zouden kunnen gaan bezoeken.
In maart, na afloop van de Camino van Malaga naar Cordoba, zouden we de laatste dag de Caminita del Rey gaan bezoeken. Het waaide te hard en het werd afgelast. Nu was de kans er weer. Durven we het? Gaan we het doen? Wel of geen hoogtevrees? Ik vind het moed hebben het te gaan doen en ik vind het moed hebben om niet te gaan. Ik geef toe….we lopen op een smal pad boven een afgrond. Maar wat is het mooi. Een ervaring om nooit te vergeten!
Met de gids gingen we eerst naar de plaats met een hele grote waterkracht centrale. Door een heel slim systeem wordt het water 100 meter omhoog gepompt. Steeds opnieuw om elektriciteit op te wekken. Ook hier was het prachtig!
Vanwege gevaar voor vallende stenen moet iedereen een helm op.
In 2012 is het pad helemaal veilig gemaakt. De oude paden zijn nog te zien en die zien er echt eng uit.
Langs het pad zagen we abseilers. Dat ziet er ook heel eng uit. Dat zou ik denk ik niet durven. Als je verschil voelt tussen moed en moet, komt er ruimte voor jou keuze…..
Stoere dappere Elly….
Ergens is er een glasplaat waar je 100 meter diep kunt kijken. Gert Jan en Ada durven wel….
Ik ook! Ik merk dat ik vele angsten overwonnen heb en daar ben ik best trots op.
Die onderste planken zijn van de oude route. Toen er noodlottige ongevallen geweest waren, is de Caminita jarenlang gesloten geweest. Eerst moest het veilig gemaakt worden.
Het laatste stuk. Je gaat van de ene kant naar de andere kant. Je steekt de kloof over. Tijdens het lopen wiebelt de brug. Voor mij het meest gewaagde deel.
Trots dalen we af. We waren met de taxi uit Malaga. De chauffeur kwam naar het einde om ons weer terug naar Malaga te brengen.
De start is aan de noordkant en zo loop je naar het zuiden.
Wat een geweldige dag. Bij het station nog even wat drinken voor we de trein naar Cordoba nemen.
Morgen gaan we starten.
Mozarabe Cordoba Merida
29 oktober – 15 november 2019
Gaan zonder aan te willen komen, stapsgewijs leren zomaar te gaan
Het vervolg van onze camino Mozarabe. In het voorjaar zijn we van Malaga naar Cordoba gegaan. Nu gaan we verder van Cordoba naar Merida. In Merida is de aansluiting naar de Via de la Plata, die we in het voorjaar van 2020 gaan vervolgen.
We denken dat we gaan vertrekken. Iedereen zit in het vliegtuig. De captain komt uit de cockpit……bij de laatste controle blijkt iets niet in orde. Zo stappen we weer uit en wachten geduldig op het andere vliegtuig.
We zijn van links naar rechts: Ada, Mieke, Tiny, Gert Jan, Elly en An.
Het belooft nog lekker warm weer te worden. In de nacht 10-14 graden, overdag 19-25 graden. Wel is de verwachting dat het het wat kan regenen. En wat neem ik mee??? Deze ochtend nog….neem ik mijn wandelrokje mee of een extra broek? Neem ik mijn poncho mee of mijn regenjas met regenbroek? Neem ik mijn slaapzak of lakenzak mee? Een warme jas? Onderweg naar huis vraag ik me af, wat ik zou missen.
Ik kies uiteindelijk voor mijn wandelrokje, mijn poncho, een slaapzak en geen warme jas. Het totaal zou toch hetzelfde moeten blijven. Even gecheckt…rugzak zonder wandelstokken….7,4 kg. Daar ben ik blij mee!
“Wat je thuis laat is meegenomen”
Morgen beginnen we met een bezoekje aan “Caminita del Rey”. Daarna reizen we door naar Cordoba.
Santiago Negreira
Santiago ligt achter ons. Vanmorgen werden wij om 7.00 uur gewekt door het gelui van de klokken in de oude binnenstad. Het was net Kerst. Genoten hebben wij van het heerlijke en uitgebreide ontbijt. Fijn als je mag nemen, zoveel als wilt en dan ook nog van alles wat.
Santiago
27 oktober
Zondag is van oudsher een rustdag. Zo niet in Santiago. De stroom van pelgrims die aankomen blijft gewoon doorgaan. Bijzonder is ook dat er vandaag op het grote plein een hardloop wedstrijd wordt georganiseerd waar duizenden aan mee doen.
Dag 6 Padron Santiago
Vanmiddag aangekomen op het grote grote plein voor de kathedraal van Santiago de Compostella. Dit zijn de namen:
Teunie, Marijke, Sandra, Gertrude, Cees, Wil en Jaap.
Dag 5 Caldas de Reis Padron
25 oktober
Iedereen van onze groep heeft vannacht heerlijk geslapen. Maar wat wil je dan ook, twee grote kamers en bedden met echte matrassen en fris gewassen schone witte lakens.
Onze voettocht ging vandaag verder van Caldas de Reis naar Padron, een afstand van 19 km. De zon scheen en de temperatuur was met 18 C aangenaam. Een verademing na de vele regen gisteren.
Dag 4 Pontevedra Caldas de Rei
24 oktober 2019
De zonnige foto boven het blog is van gisteren, voor Arcade.
De route ging vandaag van Pontevedra naar Caldas de Reis. De afstand bedroeg 23 km. Maar dat was niet het belangrijkste om te vermelden. De regen kwam met bakken uit de hemel. Daar was geen poncho of regenjas tegen bestand. Binnen een uur waren wij door en door nat.
De wekker ging vroeg vanmorgen. Om 6.30 uur stonden wij op. Op ons gemak pakten wij onze rugzakken in. Ergens in de stad hadden wij ons gebruikelijke ontbijt van koffie met croissant. In de donker nog liepen wij door de oude binnenstad.
De route vandaag was mooi. Door bos, druivenranken en open velden. Twee van ons liepen voorop. Hen zagen wij pas terug bij onze eindstop. Helemaal goed.
Tijd ook om na te denken over de Camino. Uiteraard is het een fysieke inspanning om meerdere dagen, ja zelfs twee weken, elke dag ongeveer 20 km te moeten lopen. Maar de Camino vraagt ook om geestelijke kracht om de tocht te volbrengen. Je moet openstaan voor de natuur, ook als het regent. Openstaan voor andere mensen, flexibel zijn en de omstandigheden nemen zoals het komt. De Camino maakt je zelf, het is jouw pad.
Vanavond slapen wij in een hostel. Twee kamers hebben wij, eentje voor dames (4 personen) en eentje voor de heren (3 personen). Verschil moet er zijn.
Onze natte kleren? Die zijn in de droger.
Dag 3 Redondela Pontevedra
Vanmorgen om 7.00 uur opgestaan. Ontbijt bij een locale bar. Kop koffie met een croissant. Om 8.30 zijn wij op pad.
Dag 2 Porrino Redondela
Vanmorgen vroeg om 8.30 uur vertrokken van O Porrino naar Redondela. Toen wij weggingen was het nog donker, koud en nevelig. Pas tegen tienen kwam langzaam de zon te voorschijn van achter de bergen.
Dag 1 Tui Porrino
Vandaag onze eerste echte wandeldag. Ritme van de ochtend. Opstaan 7.00 uur, ontbijt 8.00 uur en vertrek 9.00 uur. Het blijft hard werken. Wel of niet douchen, wat moet ik aantrekken, hoe pak ik mijn rugzak en heb ik wel tijd genoeg voor alles?
Naar Porto
21 oktober 2019
Gisteren vertrokken van vliegveld Eindhoven met Ryan Air naar Porto. In Nederland regende het, in Porto scheen de zon. Temperatuur was aangenaam. 16 C. zon met wat wolken. Vervolgens reden wij met de bus naar Tui ( Spanje) een afstand van ongeveer 125 km. Precies om 20.00 uur kwamen wij bij onze alberque. Het was toen even flink doorwerken. Inschrijven, pelgrimspaspoort stempelen, bed opmaken en douchen. Om 21.30 uur zaten wij achter een bord spagetti bolognese. Daarbij een glas heerlijke rode rioja wijn. De Camino mag beginnen.
Pelgrims 2020 gezocht
It’s about time, zoals Jonnie Walker in zijn boek schrijft. A call to the camino de Santiago. Het is tijd om naar Santiago te gaan.
Wie wil komend voorjaar op pad? Er zijn nog plaatsen vrij. Of ken je iemand die op pad wil? Ook als je nog geen wandelervaring hebt, maar wel bereid bent om te trainen, dan kan dat. In 3 maanden tijd, mits goede gezondheid, kun je je wandelconditie opbouwen van 5 naar 20 km per dag. Delen van dit bericht mag, graag zelfs.
Dagwandeling N70 bij Nijmegen
12 oktober, droog 14 graden, 16 km
Vandaag was het een wandeling met alleen maar stijgen en dalen. En dat bij Nijmegen over de Duivelsberg. Zie verderop de informatie van het Gelders Landschap. De route is zo mooi met al die “bergen” waar we overheen gaan. Zoals Boterberg, Sterrenberg en Duivelsberg. Wij starten bij restaurant tante Koosje aan de Berg en Dalse weg. Daarna gaan we direct omhoog de Holleweg naar boven.
Santiago
7 oktober
Het zit er op. De laatste pijl zien we op de luchthaven van Santiago. Met weemoed terug denken aan onze Camino. Terug naar huis met alle mooie herinneringen en ervaringen. Rijker door wat je hebt ervaren. Zoals Ricky Rieter in haar tekst verwoordt. Vanaf hier zal ik terugkeren naar het gewone leven van alle dag. Niet gewoon meer na al wat ik ervaren heb en als rijkdom opgeslagen in de weg die ik zelf ben……
Dag 13 Padron Santiago
5 oktober, 28 km, droog af en toe zon 23 graden
Yes! Deze kanjers hebben de Camino Portugues afgerond. Van harte gefeliciteerd Marijke, Bertine, Mariska, Monica, Anneke en Annemiek.
Dag 12 Caldas de Reis – Padron
4 oktober, 20 km, mistig, half bewolkt 20 graden
Het valt ons mee vandaag. De afstand en de heuvels. Het lijkt of we er echt aan gaan wennen. Misschien speelt een rol dat we veel bospaden hebben en dat het na de regen van vannacht weer droog weer hebben. Kortom we genieten. Vanaf Caldas Reis gaan we weer over de oude romaanse wegen verder.
Dag 11 Pontevedra Caldas de Reis
3 oktober, 25 km, droog 10-23 graden eerst zon
Albergue Aloxa ligt meteen na de algemene herberg en dan komt het er meestal niet van om even de stad in te gaan. De binnenstad van Pontevedra is echt de moeite waard, dus als je nog energie hebt….gewoon doen. Wij kwamen vanmorgen door het centrum en zijn nog even bij de kathedraal binnen gelopen. Een sfeervolle kerk met mooie details.
Dag 10 Redondela Pontevedra
2 oktober, 22 km droog, zwaar bewolkt 23 gradenOp weg van Redondela naar Pontevedra hebben we 2 flinke heuvels te overwinnen. Het totaal aantal hoogtemeters is 360 en dat is best pittig.
In de albergue Casa da Herba is geen ontbijt. Bij de meeste herbergen die in een stad liggen, kun je alleen slapen. Wel is er meestal een keuken, waar je zelf je meegebrachte spullen kunt gebruiken. Wij gaan op zoek naar een ontbijt café. Die vinden we vlak voor de herberg bij de rotonde.
Tijdens het ontbijt komen we erachter dat er iets is blijven liggen in de herberg. Er is niemand meer, en er wordt niet gereageerd op telefoneren. Gelukkig staat er een raam open en klimt iemand naar binnen door het raam. Pff, gelukkig! Daarna gaan we de stad door.
De gele pijlen van de richting naar Santiago vind je overal in de stad. Soms zijn ze kunstig versierd met krullen. Kan niet missen hier moeten we rechtsaf.
Vlak na Redondela zie je aan de linkerkant een heuvel, met meteen daarachter een dak. De woningen staan precies als op een tekening op de horizon.
Het stijgt maar verder naar Alto de Lomba. Voordat we afdalen naar Rio Vigo vindt je een monument met allemaal schelpen.
Het uitzicht is fantastisch mooi. Een beetje nevelig en aan de overkant een dorpje tegen de heuvel geplakt.
Bij de grote weg staat een mevrouw die haar producten verkoopt. Alleen als je iets koopt krijg je een stempel.
Bij de Ponte Sampoio in Arcade is het tijd voor onze groepsfoto. Het is de brug over de Rio Verdugo. Vroeger een belangrijke verbindingsweg en daar is ook om gestreden.
We klimmen na Arcade weer omhoog naar Alto de Canicouva. Te beginnen met een kleine oude boerenweg langs een Horreo.
Onverwacht is er aan een bospad toch een pauzeplek. Net nadat Mariska had gezegd, zullen we in de natuur pauzeren? Het kwam dus als geroepen…..
Ondanks de zware etappe kiezen we toch de linkse afslag langs de rivier. Het is 1,2 km verder, dan het pad langs de weg. Het is ziveek mooier dat ik het iedereen zou aanbevelen. Het pad komt direct voor de algemene herberg weer op de originele route uit.
Deze bijzondere dag eindigen we bij een bar tegenover de algemene herberg. Zoveel last op je schouders, dat lijkt ons wel een beetje veel. Tussen de bedrijven door helpen we elkaar en helpen de last te verlichten. ??
Proost! Nog 3 etappes te doen en 67 km.
Dag 9 Porrino Redondela
1 oktober, 18 km, half bewolkt 22 graden
En nu zijn we onder de 100 km te gaan….. Iedere dag een stapje verder bij onze eindbestemming. We voelen dat onze conditie beter is geworden. Met schijnbaar veel gemak gaan we de heuvels op. Deze ochtend meer dan 10 km stijgen. Van Porrino dat op 50 meter hoogte ligt, naar 250 meter, Santiaguino de Antas. We vinden het hier toch meer heuvelachtig dan in het noorden van Portugal.
