15 juli
Camino Portugues door Galicië met afstanden van 10-15 km per dag. We starten in het zuiden van Galicie in Tui en gaan naar het noorden, waarbij Santiago onze eindbestemming is. We gaan de laatste 100 km afleggen en verwachten op 25 juli in Santiago aan te komen.
16 juli, bewolkt, later zonnig 28 graden
In het Airporto Hostal is het goed toeven. Om 8 uur staat het ontbijt klaar, met verse broodjes, koffie en zelfs kaas?. We nemen er de tijd voor en gaan dan naar de metro die in 10 minuten te bereiken is.
17 juli, 16,4 km, zonnig 15-28 graden
Wat me als eerste te binnen schiet als ik aan deze dag terugdenk is het liedje: “oh what a beautiful morning, oh what a beautiful day”. Ik zing het om het nog beter tot me door te laten dringen.
Het begon al met een ontbijt in de tuin van de herberg Sante Dominco in Tui. De zon schijnt volop, het is 15 graden en we nemen de tijd.
17 juli 15-29 graden, veel zon, 12 km. Heerlijk in de ochtend!
Vandaag is het een dag met hoogteverschillen en dat merken we. We stijgen maar liefst 200 meter en dalen 50 meter naar Saxamonde. Alle dames klimmen met gemak naar boven. Niet eens buiten adem…voetje voor voetje komen we er wel.
19 juli, 11 km zonnig 15-30 graden
Het houdt maar niet op met het mooie weer. Wat is heerlijker dan buiten kunnen eten en in de ochtend wakker worden, uitkijken over een dal waar de eerste zonnestralen alweer hun licht laten zien. Daar word je toch helemaal blij van.?
20 juli, 14 km, 15-28 graden, eerst bewolkt en motregen, later veel zon
Een verrassing vandaag….we gaan weer klimmen. En wel in 2 km 145 meter. Dat zie je op onderstaand kaartje. Ach…. ik laat mezelf verrassen en zo weet ik dat je er niet tegen op kunt zien.
We verlaten Arcade over de Ponte Sampaio. Nu met heel ander weer dan gisteren, toen het een strak blauwe lucht was. Het is meteen in de ochtend 15 graden en heerlijk wandelweer. Die paar spetters drogen gelijk weer op. Gisteren hebben we afscheid genomen van Pieternella en Rosé, die gaan zelfstandig verder. We wensen hen heel veel succes en zullen ze zeker missen.
De klim begint eigenlijk gelijk na de brug langs een Horreo over kleine straatjes.
Langs deze smalle straatjes vind je nog de oude wegwijzers. Hoe oud zouden die zijn? Hier hebben vast al honderden jaren pelgrims gelopen. Ik vind die veel. Mooier dan de nieuwe de open zijde geeft de richting aan, de P is van Portugues. (Denk ik?)
Het is geen eenvoudige klim. Grote stapstenen vormen het pad. Je kunt zelfs zien dat de stenen dood karrenwielen zijn uitgesleten.
Het is er erg mooi. We zijn blij met dit droge weer. De stenen lijken glad te worden met regen. De richting wordt ook nu nog door schelpen aangegeven. (Zie links op de foto)
Op dit deel zijn op dit moment geen bars. Ondernemers nemen hun koopwaar mee op het pad en proberen zo een centje bij te verdienen. Ook geven ze een stempel.
Een klein stukje verder staat er ook een. Ze zijn aan het opbouwen en we willen wel wachten.
19 minuten later zijn ze zover en geven ons deze mooie stempel. Ze zitten niet ver van de top van Alto de Canicouva.
We ontmoeten er andere pelgrims, zoals Jurg uit Duitsland en vele andere pelgrims. Die waren deze ochtend vroeg uit Redondela vertrokken.
Het stijgt nog wat verder over glooiende bospaden. De sterke stijging hebben we achter de rug.
Geen bar volgens het kaartje. Toch wel….Vlak voor Capella Santa Maria wijst deze pelgrim de weg. Iets van de route af en deze keer klopt de afstand van 50 meter wel.
Een man die ook even in de bar was, zei dat we toch echt even in de kapel moesten gaan kijken. Dat klopt. Het is erg mooi! Hij ging voor het kerkje muziek maken.
Net voor Pontevedra heb je een alternatief langs een kronkelende rivier. Erg mooi. Zeker doen!
Na deze oase van rust kom je in de stad Pontevedra met in het centrum de dom. Voordat we naar ons Hostel gaan, hebben we eerst ons etappedrankje en gaan dan de kerk bezoeken.
Direct in het straatje na de kerk zitten we heerlijk in de schaduw.
We slapen in de gloednieuwe herberg Acola. Zeer mooi. Net 500 meter na de kerk aan de rand van het centrum.
21 juli,11 km, zonnig, 16-31 graden
“Wandelen is het hoofd leeglopen en kijken wat er overblijft”
Voor mij is dat op weg zijn en je zorgen aan de kant zetten……
Zou er plaats zijn in de algemene herberg van Portela? Hier kun je niet reserveren en wat de afstand betreft zou het erg goed uitkomen. Ik belde met de hospitalero en die zei dat we gewoon konden komen en kijken of er plek is. Wel spannend, maar ik gok het erop. Geen zorgen, het komt wel goed.
We waren vanochtend om 8.15 de deur uit van albergue Acola. Het ontbijt was voorbereid en stond in een zakje oer persoon klaar. Kopje koffie erbij en wij pelgrims zijn tevreden.
22 juli, 14 km, 19-31 graden zonnig
Toeval?
Gisteren in Portela zaten we aan tafel met 2 vriendinnen uit Litouwen en zij vertelde me: “The camino provides”. De Camino geeft wat je nodig hebt. Zij had zo een last van haar voeten, dat ze andere schoenen zou moeten kopen, als studenten daar geen geld voor hebben. Ze lopen in een bos en plotseling ziet ze schoenen die haar precies passen. Vandaag zitten we bij een bar naast 2 Ieren. Die had zijn voeten zo stuk dat hij zijn schoenen in het bos had achtergelaten. Dat zou toch sterk zijn. Ik denk dat we de oude eigenaar van de gevonden schienen hebben getroffen. Leuk toeval toch?
23 juli, 19 km, bewolkt, later zon 28 graden
Vandaag is het de dag van “Jacobus of Santiago”. Zowel letterlijk als figuurlijk. Letterlijk omdat we vele beelden van Jacobus zien. De een nog mooier dan de andere. Zoals hier bij het verlaten van Palas de Rei.
24 juli, 12 km eerst bewolkt, later zon 26 graden”Never stop trying” staat er boven het verslag. Dat kan ook zo zijn als je naar Santiago wilt lopen en het lijkt niet te lukken. We ontmoeten velen met blaren en iedere dag opnieuw beslissen ze: proberen of niet. Alleen al als je het probeert, heb ik groot respect. Geen probleem als het later niet lijkt te lukken.Wij hebben geen grote problemen ondervonden. Op een kleine blaar en wat enkel en knieklachten na. We kunnen het en gaan morgen Santiago bereiken. Ook dat was een beslissing: “never stop trying”. De beslissing om naar Santiago te gaan. Voor velen een lang gekoesterde wens.Eerst nog naar Teo vandaag.
Soms zijn de richting bordjes verwarrend. Hier lijkt het toch duidelijk linksaf. Dat kan niet want dat zou het geld ingaan. Coby denkt toch rechtdoor.
25 juli, 14 km, regen 20 graden
Yeah!!!! We zijn er. 118 km vanaf Tui in etappes van 10-15 km per dag. Geweldig gedaan. Ik ben trots op deze dames. Van harte gefeliciteerd!
27 juli, half bewolkt 22 graden
Van Ricky Rieter
Vanaf hier, zal ik terugkeren naar het gewone leven van alledag. Niet gewoon meer na al wat ik ervaren heb en als rijkdom opgeslagen in de weg die ikzelf ben.
Deze tekst krijg je op een kaartje als je in Santiago op bezoek gaat bij “de Huiskamer”, waar vrijwilligers alle Nederlandse en Belgische pelgrims ontvangen. Daar zijn we ook geweest.
Onze Camino, een ervaring die je meeneemt. Bv ontdekken dat je vertrouwen in je eigen kunnen krijgt. Ondanks een pijnlijke enkel, toch in staat bent te lopen. Dat je ook op onze leeftijd in staat bent een Camino te doen. Overwinnen van angst. Nog even aankomen in Santiago om alles te laten bezinken voor het leven van alledag weer begint.
En ook: Santiago verkennen in de avond. Onze Camino maatjes Rosé en Pieternel weer ontmoeten.
Ontroerende taferelen zien zoals deze groep van de scouting. Gearmd op het plein zingen en genieten. Ik schat in de leeftijd van 8-14 samen met hun begeleiders.
Of een echtpaar, klaar voor vertrek met hun Cabrio voor het hotel “Het Parador”.
Tussen de middag gaan we samen lunchen in het park en komen langs het standbeeld van de Maria’s. De Maria’s die ondanks martelingen de oorlog hebben overleefd en met hun fleurige kleding de stad opvrolijkten.
Een beetje verder in het park heb je een van de mooiste uitzichten over de stad met de kathedraal.
Deze keer overnachtten we in Semenario Menor, net buiten het centrum en in 15 minuten te belopen.
Kun je je voorstellen dat hier vroeger de nonnen sliepen? Grote slaapzalen van 24 bedden. We hebben er goed geslapen. Het is er goed vertoeven. Zeker als alternatief voor San Martin Pinareo. Die was helaas in deze periode vol.
Veel pelgrims kennen het. Restaurant Casa Manolo aan Plaza de Cervantes. Het laatste pelgrimsmaal van deze Camino.
Onze Camino zit erop. 115 km vanaf de Portugese grens naar het noorden. We hebben samen deze stappen gezet. Dank voor de vriendschap die we hebben ervaren. Fijn om deze Camino met jullie te doen.
De laatste stempel in het pelgrimspaspoort. Ontvangen op het pelgrims kantoor van Jacobus.
Met weemoed kijken we terug op deze fantastische Camino…….