6 november, 12 km, koude wind 13 graden

Ik heb het motto, het is altijd “weer”. En ja je kunt je erop kleden, dat is ook zo. Wat telt zijn je verwachtingen en je mogelijkheden je verwachtingen bij te stellen. Onze verwachtingen waren ongeveer 20 graden, en als het kwik dan blijft steken bij 13 is dat zeker fris. Onze chauffeur bracht ons naar het eindpunt van gisteren. Maar ook…..naar de bakker. In ons hostel was er geen tijd om ons lunchpakketje te maken en wat is het dan fijn dat de taxi zomaar even bij de bakker stopt.?. Vandaag start het 2e deel van de etappe van Hinojosa naar Monterrubio. Zou het daar in de verte boven op die berg liggen?

Lees verder Dag 7 Monterrubio →

5 november, 21 km, half bewolkt, veel wind 9 -16 graden

De hele etappe naar Monterrubio is maar liefs 32 km. Omdat we aan het begin van Hinojosa een hostel hebben zou er zeker 2 km bijkomen.

Lees verder Dag 6 Hinojosa del Duque – Monterrubio (deel) →

4 november, 22 km, af en toe regen, 18 graden

De tekening boven dit blog geeft in het heel kort weer hoe de dag was. Velden vol bomen, een onverharde weg, slingerend door het landschap.

Lees verder Dag 5 Alcaracejos – Hinojosa del Duque →

3 november, 20 km, overwegend droog, 22 graden

Angel en Isabel van het hostel Mira Sierra in Villaharta hadden echt goed voor ons gezorgd. Angel bracht ons tot het monument waar we gisteren eindigden. Hiervoor moest hij 2 keer rijden. De eersten hadden extra vroeg ontbeten, zodat we toch nog om 9 uur konden vertrekken.

Lees verder Dag 4 Alcaracejos →

2 oktober, 18 km, half bewolkt 22 graden

Tja….we hebben een heel zwaar leven ?

Lees verder Dag 3 Villaharta – richting Alcaracejos →

1 november, 21 km, 24 graden

Ook deze ochtend begon met een verrassing. Vandaag is het een feestdag (Allerheiligen) en ook Hostal x zou gesloten zijn voor ontbijt. We werden doorverwezen naar bar Bruno. Ik belde en nee hoor….niet geopend voor het ontbijt. De eigenaar van Hostel x strijkt over zijn hart en belooft voor ons ontbijt te maken. We kregen zelfs geflambeerde lekkernijen voorgeschoteld. Onze dag begon al goed met zoveel lieve zorg.

Lees verder Dag 2 Cerro Muriano – Villaharta →

31 oktober, 25 graden, 17 km

“El Nogal” staat op de foto boven dit verslag. El nogal ……nogal heel zwaar en nogal heel mooi!

Lees verder Dag 1 Cordoba Cerro Muriano →

30 oktober, zonnig, 27 graden

“Life is about moments don’t wait for them, create them”. Leven gaat over momenten, wacht er niet op, ga het doen. Zo was het eindelijk zover dat we de “Caminita del Rey” zouden kunnen gaan bezoeken.

In maart, na afloop van de Camino van Malaga naar Cordoba, zouden we de laatste dag de Caminita del Rey gaan bezoeken. Het waaide te hard en het werd afgelast. Nu was de kans er weer. Durven we het? Gaan we het doen? Wel of geen hoogtevrees? Ik vind het moed hebben het te gaan doen en ik vind het moed hebben om niet te gaan. Ik geef toe….we lopen op een smal pad boven een afgrond. Maar wat is het mooi. Een ervaring om nooit te vergeten!

Met de gids gingen we eerst naar de plaats met een hele grote waterkracht centrale. Door een heel slim systeem wordt het water 100 meter omhoog gepompt. Steeds opnieuw om elektriciteit op te wekken. Ook hier was het prachtig!

Vanwege gevaar voor vallende stenen moet iedereen een helm op.

In 2012 is het pad helemaal veilig gemaakt. De oude paden zijn nog te zien en die zien er echt eng uit.

Langs het pad zagen we abseilers. Dat ziet er ook heel eng uit. Dat zou ik denk ik niet durven. Als je verschil voelt tussen moed en moet, komt er ruimte voor jou keuze…..

Stoere dappere Elly….

Ergens is er een glasplaat waar je 100 meter diep kunt kijken. Gert Jan en Ada durven wel….

Ik ook! Ik merk dat ik vele angsten overwonnen heb en daar ben ik best trots op.

Die onderste planken zijn van de oude route. Toen er noodlottige ongevallen geweest waren, is de Caminita jarenlang gesloten geweest. Eerst moest het veilig gemaakt worden.

Het laatste stuk. Je gaat van de ene kant naar de andere kant. Je steekt de kloof over. Tijdens het lopen wiebelt de brug. Voor mij het meest gewaagde deel.

Trots dalen we af. We waren met de taxi uit Malaga. De chauffeur kwam naar het einde om ons weer terug naar Malaga te brengen.

De start is aan de noordkant en zo loop je naar het zuiden.

Wat een geweldige dag. Bij het station nog even wat drinken voor we de trein naar Cordoba nemen.

Morgen gaan we starten.

29 oktober – 15 november 2019

Gaan zonder aan te willen komen, stapsgewijs leren zomaar te gaan

Het vervolg van onze camino Mozarabe. In het voorjaar zijn we van Malaga naar Cordoba gegaan. Nu gaan we verder van Cordoba naar Merida. In Merida is de aansluiting naar de Via de la Plata, die we in het voorjaar van 2020 gaan vervolgen.

We denken dat we gaan vertrekken. Iedereen zit in het vliegtuig. De captain komt uit de cockpit……bij de laatste controle blijkt iets niet in orde. Zo stappen we weer uit en wachten geduldig op het andere vliegtuig.

We zijn van links naar rechts: Ada, Mieke, Tiny, Gert Jan, Elly en An.

Het belooft nog lekker warm weer te worden. In de nacht 10-14 graden, overdag 19-25 graden. Wel is de verwachting dat het het wat kan regenen. En wat neem ik mee??? Deze ochtend nog….neem ik mijn wandelrokje mee of een extra broek? Neem ik mijn poncho mee of mijn regenjas met regenbroek? Neem ik mijn slaapzak of lakenzak mee? Een warme jas? Onderweg naar huis vraag ik me af, wat ik zou missen.

Ik kies uiteindelijk voor mijn wandelrokje, mijn poncho, een slaapzak en geen warme jas. Het totaal zou toch hetzelfde moeten blijven. Even gecheckt…rugzak zonder wandelstokken….7,4 kg. Daar ben ik blij mee!

“Wat je thuis laat is meegenomen”

Morgen beginnen we met een bezoekje aan “Caminita del Rey”. Daarna reizen we door naar Cordoba.