28 oktober, 17 km, eerst sneeuw later zon 10 graden
Aan het einde van de middag begon het gisteren te sneeuwen en, wat we hoorden, in de bergen is 1 meter sneeuw gevallen. Acebo ligt op 1000 meter en toen we wakker werden sneeuwde het nog. Wat een ervaring en uitdaging!
27 oktober, 19 km, heel veel wind 9 graden
Een dag met flinke hoogteverschillen en een van de hoogtepunten van de camino francais, Cruz de Ferro
26 oktober, 22 km bewolkt, 16 graden
“Camino bubble”.
David zei het en het zet me aan het denken. Camino bubble…wat is dat? De medepelgrims zijn zo hartelijk alsof we familie zijn. Als je bekenden tegenkomt wordt je met een omarming begroet. Je voelt je krachtig en vrij en je loopt allemaal te stralen. De pelgrims zijn positief en helpen elkaar. Het meeste (negatieve) wereldnieuws gaat aan je voorbij. Iedere dag heb je het ritme van wandelen, ontmoeten en ont-moeten, rusten, slapen. Verbonden door hetzelfde doel… Santiago…Leven in zo een Camino bubble is heerlijk. De kunst is om dit gevoel mee naar huis te nemen.
Voorlopig zijn we nog onderweg en vandaag beginnen we langzaam maar zeker te stijgen van 900 naar 1155 meter. Vals plat is het vandaag vooral.
25 oktober, 25 km, zonnig 6-21 graden
Verwondering en harmonie
We kregen om 7.30 uur ontbijt en gingen de deur uit toen het net licht begon te worden. En wat voor een licht. Aan de ene kant de volle maan, aan de andere kant een wolkenband die zo mooi werd belicht door de opkomende zon. Geweldig. Voor mij was het totale verwondering over deze schoonheid van de natuur. Voor Johanna voelde het als harmonie. Een met de natuur, in harmonie met haarzelf.
24 oktober, 26 km, zeer zonnig 3-25 graden
Dilemma …..
Leon-Astorga is 50 km en is dan ook in 2 dagen te bereiken als je niet kiest voor de alternatieve route over Villar de Mazarife. De alternatieve route is het 54 km en dat is voor mij ver in 2 dagen. We kiezen ervoor om de route volgens de oorspronkelijke Camino francais te gaan via Villadonga.
Deze pelgrim laat het gebeuren. Hij ziet wel wat er langs komt. Vandaag waren wij dat, toen we in het donker langs het Parador liepen.
We lopen de hele dag langs de drukke N120, maar ik heb deze route nog nooit gelopen en daarom dachten we, we proberen het. Ik ken de route over Villar de Mazarife. Een heel mooi natuurpad over de rode aarde. Stilte. Vergezichten……Zelf heb ik hinder van het geluid van de weg. Wat mooi dat ik van Johanna en Annet hoor dat zij de herrie van de weg gewoon buiten zich konden laten en binnen laten komen dat ze zich zo krachtig voelen, veel meer kunnen dan ze ooit hadden gedacht. Ik denk aan het lied van Acda en de Munick….”Vandaag ben ik gaan lopen”
Deze pelgrims lijken er helemaal klaar mee. De schoenen over elektriciteitsdraden heen geslingerd. Zo tegen die strak blauwe zuivere lucht …Ach ook dit is mooi.
We gaan onder veel snelwegen door. Zo zien we dat ze ook in moeilijke, donkere paden, gewoon doorgaan. Chapeau!
Het begint vandaag ook meer glooiend te worden. De paden zijn wat verdiept, zodat de auto’s uit het zicht zijn.
We slapen in Albergue Casa Verde in San Martin del Camino. Een uiterst vriendelijke dame, dat wel. De slaapzaal is met 4 stapelbedden krap! Zodadelijk maakt ze voor ons een vegetarisch maal met couscous, roergebakken groenten en salada mixta. Ik ben heel benieuwd.
23 oktober, 20 km zonnig, 3-18 graden
Daar kunnen wij pelgrims toch blij van worden. Het ontbijt staat klaar in Albergue Gaia en de mensen zijn ontzettend warm en vriendelijk. Zelf ook pelgrims en dat kun je merken. Ze hebben in de herberg precies wat een pelgrim nodig heeft. Niet teveel bedden op een kamer, lakens, voldoende sanitair en schoon. Een super herberg.
22 oktober, 24 km, zonnig 10 – 24 graden
Een van de dingen die erg leuk zijn om te zien in Calzada is het bijzonder kleine winkeltje met het bijzondere mannetje. Hij is er al jaren in dat winkeltje en verkoopt allerlei levensmiddelen voor de pelgrim. Hij is zichtbaar blij met ons en wij met hem.
Lees verder Dag 21 Calzada de los Hermanillos – Mansilla de las Mulas
21 oktober, 29 km, zonnig. In de middag 24 graden
We gingen gisteren om de tafel zitten. Gaan we vandaag langs de weg naar Bercianos of gaan we over de oude “Via Romana” door de natuur. We kiezen de natuur, dat is op de kaart de groene route. Vandaag iets verder dan Bercianos en zo komen we vandaag volgens GPS toch weer op 29 km.
20 oktober, 29 km, half bewolkt, 20 graden
De grote uitdaging van vandaag was 18 km rechtdoor, zonder enige voorziening. En dat in de ochtend, toen het nog te koud was om buiten een goede pauze te hebben. Deze kanjers lopen me er dan uit. Op tempo lopen ze zo ruim 5,5 km per uur. Heel knap!
Nog in Carrion laten ze al zien dat het “km monsters” zijn.?
19 oktober, 20 km, veel wind uit het noorden 16 graden
Saai? Het is de weg die we moeten gaan om ons doel te bereiken. We staan stevig in onze schoenen, wat we goed voelen als we door de harde noorden wind ons stevig moeten tegenhouden. We zijn er eigenlijk ook trots op, dat we kunnen blijven staan. Ook deze Meseta dag is een uitdaging.
De kerk in Fromista is prachtig verlicht.
18 oktober, 26 km, half bewolkt, veel wind, 18 graden
“Maar klim zo hoog als je kan en overzie het dan, er valt zoveel te kijken” (uit een lied van Blof)
Zo voelden we dat vanochtend toen we na Castrojeriz de berg zagen liggen. We hoopten op een magisch moment bij de zonsopkomst……en dat was er. De zon en de wolken toverde een Jacobsschelp in de lucht.
17 oktober, 20 km, eerst mist later zonnig 20 graden
“Ik sta even stil…..en dat is al een hele vooruitgang”.
Het is mooi om te horen en te merken, dat de Meseta het brengt. De behoefte in jezelf te keren en de stilte op te zoeken. Alleen op pad gaan, dat lijkt Jellie en Annet wel iets. Annet om in stilte haar eigen weg te zoeken, Jellie om in eigen tempo en in alle rust van de omgeving te genieten. Ook Johanna geeft het aan. Als je door de Meseta loopt, is het net of je je leven overziet, met pieken en dalen en voelt….”het was goed wat het me heeft gebracht”
16 oktober, 21 km, zonnig, 20 graden
Burgos uitlopen in de vroege ochtend is bijzonder mooi. Je wordt al snel door parken geleid en hebt niet eens in de gaten dat je nog in zo een grote stad bent.
Het is heel leuk om weer samen met andere pelgrims onderweg te zijn. Mede wandelaars die we eerder hebben ontmoet en die een dag in Burgos bleven.
We lopen heel ontspannen, gewend aan de km en zonder veel hoogteverschillen nu. Na 10,6 km komen we in Tardajos aan en vinden een plekje in de zon. In de ochtend was het koud. Om 10.30 uur was het al heerlijk in de zon.
We lopen langs een schuurtje en zien deze man amendelen schoonmaken. Trots op de vruchten krijgen we er allemaal een. En als ik hem vraag of ik een foto mag maken, kan zijn dag niet stuk.
Na 2,5 km komen we in Rabe aan. Het mooie kerkje is open en we worden daar ontvangen door een zustertje. Als je dan ook nog een medaillon van Maria wil, geeft ze je persoonlijk de zegen. We zijn er ontroerd van. Dit voelt als Camino kadootje…..
Net na dit kerkje vind je deze muurschildering. Ook die ontroerd me. “Er is altijd hulp, als je er voor open staat”. Voor alle pelgrims onderweg….
Na Rabe maken we kennis met de Meseta. Immense vlaktes, je kunt 360 graden om je heen kijken. Glooiende paden en velden,die in kleur iets verschillend zijn. De gewassen zijn geoogst. Alleen de zonnebloemen moeten nog geoogst worden. Die velden zijn nu donker bruin.
Dan plotseling zien we in de verte een dorp, dat zal Hornillas del Camino zijn.
Als we bij de herberg komen, hebben we allemaal het gevoel dat we nog wel verder kunnen. Vooral Jellie is een hele goede loper. Thuis loopt ze ook 100 km en dan is de 20 van vandaag niet echt een uitdaging. We hebben nog overwogen verder te gaan. Maar dat is toch meer dan 10 km erbij. Dat is toch teveel voor mij. We gaan deze Meseta de etappe plaatsen aanhouden. Daarna weten we het nog niet. We houden het open.
“Een richting, verschillende manieren”
15 oktober, 16 km, koud en droog 10 graden
Vandaag willen we rond de middag in Burgos zijn, zodat we nog genoeg tijd hebben om in Burgos de kathedraal te bekijken. Zo gingen we na het uitgebreide ontbijt van de herberg Via Minera op pad. De wolken en de zon zorgen voor een vlammend schouwspel, als we terug naar het oosten kijken.
Een vlakke etappe naar Burgos vandaag.
We besluiten om langs de rivier te lopen. Iets om, maar zeer de moeite waard. Na het dorp Orbaneja en het passeren van de snelweg volg je de groene route. Zie onderstaande kaart.
Velden vol uitgebloeide zonnebloemen, met daarnaast een totaal geknakte zonnebloem, waar een nieuwe zonnebloem uitkomt. Ik word er door geraakt….ook al ben je nog zo “geknakt” er kan altijd iets nieuws uit ontstaan. Er zit er zelfs nog een in de knop.
Het valt me op dat er in de bermen nog zoveel in bloei staat. Zeker als de omgeving saai is, zoals als we langs het afgerasterde vliegveld lopen. Dan kijk je extra naar details. Daarna komen we in Castanares, waar we in een Chauffeurscafe pauze hebben. Wat denk je van € 2,50 voor koffie met tortilla espagnol (gerecht van aardappel, ui en ei)? Het was ook nog lekker ook.
Langs de rivier genieten we van de herfst kleuren. Er zijn vele Spanjaarden aan het trimmen. We worden vrolijk begroet met Buen camino of Buen dia.
Langs het riviertje vinden we deze beschildering van een fuut met haar jong. We genieten volop van dat moois.
De eerste mijlpaal is bereikt. Burgos en 285 km. Geen blaren gelukkig, maar in het begin allemaal buikloop. (Op Jellie na, die bleef fit) Inmiddels zijn we allemaal goed hersteld, zodat we fit verder kunnen gaan, als we morgen de Meseta starten.
Het plan was om vandaag in de algemene herberg te slapen. Als we daar langskomen, staan de rugzakken op volgorde van binnenkomst klaar.
Maar het loopt anders. We komen in de binnenstad en worden verwelkomd door een hotel eigenaar. Wat kost een 2 persoonskamer met losse bedden? …..we hoeven er niet over na te denken. We kiezen deze keer voor de hotelkamers van Hotel Jacobeo. Dat scheelt toch een mogelijk onrustige nacht…..
Ik ben trots op Annet, Johanna en Jellie dat we deze mijlpaal hebben gehaald. Proost!!!
Natuurlijk gaan we daarna de kathedraal bekijken. Prachtig zoals die daar staat te pronken. We kijken de ogen uit.
Daarna gaan we ieder onze weg. Ik kijk ook nog in de kathedraal. Te mooi om over te slaan. Ik geniet ervan.
En….altijd in voor iets nieuws. Kristel vraagt of ik zin heb om het kasteel te gaan bezichtigen. Dat vind ik leuk. Nog nooit had ik de moeite genomen om naar boven te klimmen. Een prachtig uitzicht was de beloning.
Daar boven zien we ook wat ons na Burgos te wachten staat. Vele uitgestrekt vlakten. We zijn er klaar voor. Fysiek hebben we laten zien dat we de bergen aankunnen. Nu in de Meseta komt het aan op mentale kracht. Kun je ook doorgaan als je dagenlang rechtdoor gaat? “Ik heb het nog niet gedaan, dus ik denk dat ik het kan”
14 oktober, 27 km regen,13 graden
In San Anton Abad kunnen de pelgrims ook een pelgrimsmenu krijgen. Veel keuze uit voor en hoofdgerechten. We voelden ons verwend. Zelf had ik eerst witte bonen besteld, niet wetende dat die werd geserveerd met hompen groot vlees. Gelukkig kon ik die nog ruilen met overheerlijke pompoensoep.
13 oktober, 29(!) km, licht bewolkt 24 graden
De voorkeur van deze dames is ongeveer 22-25 km per dag en dat is net wat meer dan volgens mijn planning. Daardoor kwamen we bv gisteren in een herberg die ik niet kende en we vonden deze herberg beneden de maat, omdat het zo ontzettend smerig was. De herberg “Casa de las Sunrisas” in Granon ga ik niet meer opzoeken. We zijn er gisteren zelfs niet blijven eten, maar kozen voor het uitstekende restaurant “My way” tegenover de kerk. Dat maakte de overnachting in Granon toch weer goed. Het ontbijt was wel uitstekend en we gingen om 7.10 uur de deur uit.
12 oktober, 24 km, half bewolkt, zonnig 20 graden
Een fantastisch deel van Azofra naar Santa Domingo. Een van de mooiste, met uitgebreid uitzicht over graanvelden.
Een pad met toppen en dalen en achter de horizon het onbekende, net als in het leven.
En nog een enkele klaproos.
Ik blijf ook vandaag bij Connie en we lopen van Santiago Domingo naar Granon. Eerst gaan we naar de mis, omdat het vandaag hier in Spanje een feestdag is. Tenslotte bekijken we de kerk. Dat is ook gek …..als je naar de mis gaat, hoef je geen entree te betalen en in de rij te staan. En zo kunnen we toch de kerk bekijken.
Op pad naar Granon.
In de verte de bergtoppen.
Velden met uitgebloeide zonnebloemen, klaar voor de oogst.
Net na ons komen ook Johanna, Annet en Jellie Granon binnen. Nog even een laatste klimmetje.
Het weer is fantastisch, zodat we na aankomst genieten van het terrasje voor de kerk.
11 oktober, 24 km, bewolkt, later regen 20 graden
Ook vandaag loopt het anders….deze toppers gaan alleen op pad. Het Michelin routeboekje, de naam en het adres van de bestemming en …..de pijlen volgen. Voor mij is dat loslaten… voor Annet, Johanna en Jellie een Camino ervaring om nooit te vergeten.
10 oktober, 22 km, zwaar bewolkt, droog 17 graden
We kunnen merken dat we weer verder in oktober zijn. Het is pas tegen 8 uur licht en als we na het ontbijt door het centrum van Viana gaan, is het nog een beetje donker.
9 oktober,18 km, zonnig, later bewolkt, 20 graden
Gisteren avond was er in Los Arcos om 20.00 uur een pelgrimsmis. Jellie en ik besloten er heen te gaan. We zaten in de kerk en hoorden gezang in de kloostergangen. Zullen we gaan kijken? Dat doen we en zien daar een soort processie. We konden ons direct voorstellen dat de oude nonnen en paters dat dagelijks doen. Na de mis mochten de pelgrims naar voren komen voor de zegen. We kregen een plaatje met Jacobus en dit gebed:
Ik wens dit alle pelgrims en lezers van dit blog toe.