11 oktober, 24 km, bewolkt, later regen 20 graden

Ook vandaag loopt het anders….deze toppers gaan alleen op pad. Het Michelin routeboekje, de naam en het adres van de bestemming en …..de pijlen volgen. Voor mij is dat loslaten… voor Annet, Johanna en Jellie een Camino ervaring om nooit te vergeten.

Na het ontbijt ga ik met Connie naar “Centro de salud” , waar je ook als pelgrim terecht kunt. Dit is een dokterspost, die hier 24 uur bemand is. Connie gaat naar huis en het is nu wachten dat haar ticket is geregeld. Daarna gaan wij op pad en lopen Navarette uit.

Bij het eerste kerkje buiten het dorp zien we een bijzondere gedenksteen. Alice de Cramer is in 1986 tijdens haar Camino overleden. Zo een gedachtenis steen, zorgt ervoor dat haar naam blijvend genoemd wordt. Een troost voor familie.

De route is ook vandaag een glooiend pad door de velden. De boeren druk in de weer met de oogst van de druiven. De struiken zijn nu nog groen. Wanneer zouden hier de herfst kleuren te zien zijn?

We genieten enorm van het mooie landschap. Kleine dorpjes aan de horizon net in de nevel te zien. De temperatuur is erg fijn om te wandelen. Af en toe is het regenachtig, een paar keer lijkt het te gaan stortregenen, maar de weergoden zijn ons goed gezind. Het blijft bij een paar druppels.

Vlak na de top van Alto San Anton, zit op deze plek vaak een muzikant te spelen. Degenen die hier eerder waren hebben er ook naar kunnen luisteren….

Dit is bij de top. Helaas is het uitzicht beperkt vandaag. De bergen gaan vrijwel ongemerkt over in de lucht.

Op weg naar Najera. Een pad kronkelend langs de domeinen van boeren, met hier uitzicht op Poyo de Roldan.

De schuilhut voor pelgrims. Binnenin is mooi geschilderd met graffiti, met respect getekend en daardoor niet beklad. Dat valt me zo op. Als de graffiti mooi is laten anderen het met rust.

Een selfie binnen in de hut. Precies toen ze binnen waren, vielen er grote druppels. Zo een schuilhut, precies op het juiste moment…dat is een Camino kadootje.

Na Najera kom je door een erg mooi natuurgebied. Het maakt indruk. Stilte, saamhorigheid, dat is wat ze voelen.

In Azofra slapen we in de algemene herberg. Hier kunnen 60 pelgrims slapen en we hebben allemaal een 2 persoons kamertje. 3 bij 3, afgetimmerd met hardboard. Een kast aan het voeten eind en de metalen jaloezieën te gebruiken als wasrek… Niet slecht toch?