30 mei, 18,4 km, benauwd motregen, even droog, later flinke buien, Logrono – Ventosa
Het blijft een lastige voor mij. Ik zeg altijd het gaat over het onderweg zijn, de ontmoetingen, het ervaren van “De Weg”. En toch wil ik ook vooruitkomen en dan tellen de km’s. En juist die km’s, ook al waren het er maar 18,4 wegen zwaar. Ik zie nu waardoor….vals plat. 300 meter stijgen. En ik maar denken wat gaat het zwaar vandaag.?
Dinsdag 29 mei 2018, 14de en laatste wandeldag van Padron naar Santiago. 28km en 18 graden. Wolken, beetje regen en af en toe een waterig zonnetje.
Om 6 uur vertrokken we omdat we een flinke tocht voor de boeg hebben, regelmatig pauze willen houden en niet al te snel willen lopen. Meike had al een hele tijd pijn in haar linkerknie en sinds gisteren ook pijn in haar rechtervoet. Haar rugzak laat ze vervoeren en ze heeft een bandage gekocht om haar voet te ondersteunen.
Bij een hotel willen we gaan ontbijten maar het blijkt pas om 7 uur open te gaan. Gelukkig hebben we allemaal nog iets te eten en drinken bij ons en hebben we vanmorgen voor we vertrokken iets gegeten. Doordat het een beetje regent maak ik minder foto’s. Onder een boom lukt het wel even.
Meike heeft zoveel pijn dat het echt niet meer gaat om door te lopen. Even informeren naar een bus en bij een gebouw naast een kerk is een behulpzame vrouw die uitlegt waar de bushalte is en zelfs met Meike mee naar de halte loopt. Een heel verstandige en dappere beslissing. Ze heeft veel dagen met pijn gelopen wat alleen te doen was met pijnstillers en nu ook nog heftige pijn in haar voet erbij wordt toch echt te gek. Ik hoop dat als ik 74 ben ook nog zoveel kilometers met mijn rugzak kan lopen. Wij zijn blij als we een pension zien waar we ook wat kunnen eten en koffie kunnen drinken.
Het is droog geworden en we lopen lekker door.
Hier hebben we een keuze… wat is wijsheid? Gelukkig wist Frans ook nog dat de linkse route de kortste is en dat spreekt ons wel aan.
En dan na meer dan 280km komen we aan op het plein en worden we ontvangen door een Nederlander. Hij heet ons van harte welkom en zijn vrouw begint te lachen. Ze zijn toeristen die met de camper op vakantie zijn. De man is direct bereid een foto van ons te maken.
Gefeliciteerd Frans, Ilse, Meike en ook Elayne en Larisse met het bereiken van Santiago. En ik dank alle mensen die mijn blog gevolgd hebben en eventueel daarop gereageerd hebben. Hoop dat jullie mee hebben kunnen genieten. Voor mij was het weer een fantastische wandeltocht waarvan ik heb genoten. Nu zitten we in de kathedraal voor de pelgrimsmis. Hopelijk zwaait het wierookvat voor ons.
29 mei, koel bewolkt weer 15 graden, later regen, Sansol – Logrono
De meeste dagen heb ik heerlijk kunnen slapen. Al vroeg lig ik erin, zo rond 21.30 gaan de luiken al dicht. Deze nacht was het anders. Een slaapzaal van 28 personen met naast me een snurker. Nou is dat voor een nacht niet zo erg en ik sta opgewekt om kwart voor 6 op. Zo ga ik eerst om 6 uur ontbijten en dan mijn spullen inpakken. Een mooie herberg aan de rand van Sansol.
Maandag 28 mei 2018, van Vilanova de Arousa naar Padron, 5km wandelen en 28 wandelkilometers met de boot. 19 graden, zon en wolken.
We kunnen pas om 9 uur ontbijten wat geen probleem is omdat we pas om half 2 met de boot kunnen die 2km verderop ligt. De eigenaresse maakt werk van het ontbijt maar het blijft Spaans: toast, jam en koffie of thee en cake. Op verzoek brengt ze ook 2 soorten kaas. Op ons gemak pakken we daarna in en gaan naar Vilanova centrum. Het is eb en wederom mooi weer.
28 mei, 19 km, eerst regen later droog 20 graden, Villamayor – Sansol
Het is heel anders hier op de Camino francais. Er zijn meer pelgrims onderweg, elk plaatsje heeft wel een herberg, er zijn winkels en restaurants. En toch….de Camino francais blijft me aantrekken. Misschien juist omdat ik graag terugga naar wat ik fijn vind en weer bekende herbergen opzoek. Een soort thuiskomen. Dat geldt zeker ook voor andere pelgrims om me heen. Een praatje maken onderweg, een praatje maken met degene die toevallig naast je zit. De herberg van Villamayor was me ook bekend. In 2009 was ik er ook. Deze wordt gerund door een christelijke Nederlandse organisatie. Gisteren ben ik na het eten naar een meditatie avond gegaan. Een speciale ervaring met muziek en gebed. Een moment om stil te staan, stil te worden….
Zondag 27 mei 2018, 12de wandeldag van Armenteira naar Vilanova de Arousa. 24km en 20 graden. Zon en wolkjes.
Gisteren teruggelopen naar het Monasterio om bij een restaurantje aan het pleintje ervoor een etappedrankje te drinken en te gaan eten. De pater die Ilse’s medaillon gezegend had zien we lopen en hij draagt een petje onder de kap van zijn monnikspij, een moderne man. In de auto voor het klooster worden koekjes verkocht. Wat een contrast, zo’n mooie oude toegangspoort en een klein vrachtwagentje.
27 mei, 18 km, Lorca – Villamayor de Monjardin, zonnig 23 graden
Ook al zou ik het vergeten….de Camino brengt me “toevalligheden”. Er kwam deze ochtend de gedachte bij me op, zal ik nu naar huis gaan of niet? Zie ik plotseling deze tekst in Estella: Don’t stop walking. Deze kwam binnen….. doorgaan dan ook. Die toevalligheden zetten me weer even op de plek. Dat zijn juist ook de kleine dingen waar ik zo van geniet.
Gisteren nog even door Lorca gelopen. Aan het eind van het dorp is een winkeltje, met alles wat een pelgrim nodig heeft. Die donkere lucht was Lorca voorbij, wij kregen geen regen.
Bloeiende cactussen.. Zo mooi heb ik ze nog niet gezien.
Nu op de Camino francais, wil ik lekker vroeg vertrekken. Het is dan koel, de vogels fluiten volop en ik ben toch wakker. Met een stuk brood in de hand ga ik om 6.30 uur de deur uit. Geen andere pelgrim te zien. Heerlijk die rust in de ochtend.
De zon komt op en net even tussen de wolken door.
Bermen vol klaprozen, daar kan ik heel blij van worden.
De camino heet hier Donejakue Bidea.
Na 2 uur lopen kom ik in Estella aan. Zou er al koffie en ontbijt te krijgen zijn? Jazeker, in de straat waar de Camino doorkomt, vind ik dit gastvrije koffie huis.
Er is ook een winkel open waar ik nieuwe sokken kan komen. De gaten vallen erin en ik heb graag korte sokken. Wat schetst mijn verbazing…..? Olivier. Op de weg van Vezelay naar Le Puy weken met hem opgetrokken. Op 22 april het laatst gezien en dan staat hij plotseling voor me in Estella voor de winkel. We zijn erg blij dat we elkaar zien. Meer dan een maand en 1000 km verder. De Camino brengt het weer samen☺️
Daarna nog 9 km naar Monjardin. Een mooi glooiend landschap waar ik plotseling het klooster van Irache zag liggen.
Ja….en daarvoor kun je wijn tappen uit de muur. Nu drink ik tijdens het lopen niet, maar een slokje in mijn waterfles moet toch kunnen, denk ik…..?
Monjardin zie je al van verre liggen, tegen een heuvel aan. Ik herinner me van de eerste keer in 2009 dat ik het zo ontzettend ver vond en uitgeput op een bankje in Azqueta neerplofte.
Daar op de linkerkant van de berg (halverwege) ligt Monjardin.
De paden hier zijn keurig onderhouden. Breed met kleine kiezels, zodat het ook makkelijk loopt.
Daar is de toren van Monjardin.
In Monjardin is een winkeltje annex bar. Ik krijg zo een grote plastic beker om een blikje lemon limonade te mengen met bier. Dat heb ik verdiend….
26 mei, 20 km, zware regenval vanochtend, later droog 22 graden
“Partir c’est mourir un peu”. Zo voelt het vandaag een beetje voor mij. Afscheid nemen van de ontzettend zware en mooie route Voie de Arles. Met als hoogtepunt Col de Somport. Maar ook van mijn Camino vrienden Daniel, Juan, Johanna en Lourdes. Wat zal ik hen missen!
Zaterdag 26 mei 2018, van Poio naar Armenteira. 11de wandeldag, 13km en 20 graden. Zon, droog en enkele wolkjes.
Bij het klooster konden we niets te eten krijgen. We werden naar restaurant O Remo gestuurd. Daar hadden ze geen pelgrimsmenu dus aten we a la carte. Het was heerlijk maar ook wat duurder dan we gewend waren.
Vrijdag 25 mei, 10de wandeldag, van Arcade naar Poio. Ruim 25km en 19 graden. Wolken, beetje regen en een beetje zon.
Na een ontbijtje bij het hotel gingen we op pad naar Pontevedra. Het was in tegenstelling tot de weersvoorspellingen droog. Gelukkig komen weersvoorspellingen niet altijd uit. De regen die de hele dag zou vallen blijft uit, alleen een uurtje in de ochtend valt er wat.
Al verschillende dagen heb ik niets over Elayne en Larissa geschreven die niet in A Guarda bleven maar verder liepen dan wij. Ze blijven namelijk steeds een stukje voor ons lopen omdat ze dat prettiger vinden. Het verschil in looptempo zorgde ervoor dat niemand fijn kon lopen. Wij niet vanwege het vele keren wachten en zij niet omdat ze druk voelden om door te moeten lopen. We appen elkaar wel iedere dag zodat we op de hoogte blijven van waar we zijn, ook foto’s worden uitgewisseld waarvan hier een paar:
Ook vandaag is het meer klimmen/dalen dan langs de kust maar iedereen stapt dapper door. Na een koffiepauze gaan de gamaschen ook aan omdat we door hoger nat gras zullen gaan lopen. Ziet er modieus uit, toch?
Een stukje voor Pontevedra nemen we een andere route dan de meest gebruikte. Dit is een pad wat langs een waterstroom kronkelt. Op het eind lopen we door een tunnel langs water en komen dan aan de rand van Pontevedra uit. Meike vindt het net lopen in de Biesbos.
In Pontevedra lopen we een kerk in het centrum in. Daarna kopen we een broodje of nemen wat we hebben in de rugzak en eten dat op een bankje aan een plein op. Daarna nog een ijsje voor de liefhebbers en dan gaan we weer op pad. Het is te vroeg om al ergens in te checken, bovendien willen we de spirituele route gaan lopen en die is vanaf Pontevedra behoorlijk zwaar. Dus snoepen we er vandaag alvast wat kilometers van af.
Ik heb wel informatie over de route maar geen kaart en in het boekje Camimo Portugues staat de route niet beschreven. Op de app zie ik een kruis staan en ik denk dat het van het monasterio is waar we naar toe gaan maar het blijkt een kerk te zijn.
Dat valt even tegen zeker na het steile klimpaadje net daarvoor. Gelukkig is er 50m verder een hotel waar we iets kunnen drinken en even bij kunnen komen. Ik bel het monasterio om zeker te zijn dat ze plaats hebben en dat hebben ze voor ons. Gelukkig, dan lopen die laatste 3km toch wat gemakkelijker.
Eindelijk zijn we bij het klooster waar we ruime kamers hebben maar helaas niets kunnen eten. Op internet vinden we wel iets in de buurt en we kunnen er om 8 uur gaan eten. 10 minuten lopen lukt straks nog wel. Intussen drinken we ons etappedrankje, rusten we uit en schrijf ik een keer voor het eten het blog.
25 mei, 24 km, eerst regen, later droog, Monreal – Eneriz
De etappe van vandaag zou 31 km zijn naar Puente la Reina. Dat is teveel, ik ga het rustiger aan doen. Alles nagekeken, alleen Gronze had een plaats in Eneriz. Juan gaat voor ons bellen en het blijkt vol te zijn, maar die mensen hadden niets bevestigd. Vanmorgen om 6.45 kregen we een telefoontje dat wij het appartement konden hebben. € 75 voor 5 personen. Niet gek. Een Camino kadootje, dat we iets gevonden hebben. Na morgen gaat ieder zijn weg. Johanna heeft al een stuk van de francais gedaan, Daniel gaat naar huis en ieder gaat zijn tempo lopen. Gisteren eerst nog een gezamenlijke maaltijd met al de pelgrims op mijn route.
Donderdag 24 mei 2018, 9de wandeldag. Van Vigo naar Arcade, bijna 27km en 21 graden. Zon en wolken. ’s Avonds een beetje regen.
Ontbijt bij het hostel dat is wel makkelijk toch? Zeker, maar wat we kregen voor wat we ervoor betaalden stond niet in verhouding. Volgende keer maar weer een bakker met koffie/thee service opzoeken. We vertrokken om kwart voor 8 omdat er in de middag regen komt. Ik vind het fijn om vroeg op pad te zijn. We drinken nog even koffie voordat we Vigo uitlopen want je weet nooit hoe ver het is naar de volgende koffiestop. We krijgen er churros bij en die laten we niet staan. Daarna echt op pad.
24 mei, 29 km, 28 (!) graden, Sanguesa – Monreal
De afstanden hier op de Camino Aragones zijn voor mij net te lang. Wat had ik graag tot aan Izco gegaan en dat zou dan 18 km zijn. Genoeg voor mij. Helaas is die herberg gesloten en de eerst volgende was tot aan Monreal. De hoogteverschillen en de temperatuur spelen met parten. Mijn knie is toe aan rustig aan doen.
Woensdag 23 mei 2018, van Ramellosa/Nigran naar Vigo, 25km en 20 graden. Zon en wolken.
Een nachtje slapen in een eigen kamer is een leuke afwisseling, ook al hoor ik door de muren nog heel zacht gesnurk. Doorslapen lukt niet zo goed en als ik wakker word schijnt de maan binnen, prachtig is dat. We gaan om half 8 op pad om ergens te ontbijten. Over een oude Romeise brug lopen we naar de straat waar een bakkertje is.
23 mei, 22 km, zonnig, later bewolkt 20 graden, Ruesta – Sanguesa
Na een paar dagen, met veel km’s en niet zoveel hoogteverschillen, was het vandaag een dag met een grote stijging van 300 meter en 22 km.
En wat voor een dag. Schitterende natuur met tijdens de stijging uitzicht over het grote stuwmeer.
De stijging is heel geleidelijk en mijn conditie is inmiddels zo goed dat ik de stijging kan doen zonder te rusten. Toch 7 km stijgen, rustige kleine stapjes en dan lukt het. Als we boven zijn volgt een prachtig pad naar beneden. Bomen vol in bloei, de lijster zingt zijn hoogste lied.
Daar ligt het dorp Undues de Lerda. Hier nog 4 km te dalen en op het laatste moment nog even terugstijgen naar het dorp. Precies op het juiste moment kon ik Johanna en Lourdes nog laten weten dat ze een afslag naar links moesten nemen en niet rechtdoor.
Hier is een bar open. Na 11 km en 3 uur lopen ben ik toe aan een pauze en een bocadillo. Een ontmoetingsplaats voor de pelgrims die met me onderweg zijn. Johanna was voorgelopen en we zien haar rugzak. Alleen waar is Johanna? Blijkt ze op de wc opgesloten. De deur moest zelfs ingetrapt worden. Gelukkig werd ze bevrijd?
Dan volgt een pad langs de velden. Vele vlinders en bloemen. Een lust voor het oog.
Deze vlinder, ik ken hem niet. We zagen er wel honderd. Deze bleef even zitten, een geluksmoment. Dezelfde maar dan zwart met wit heb ik ook gezien.
Intussen loop ik dan weer met Daniel, met Johanna of Lourdes. We hebben ongeveer hetzelfde tempo en fotograferen graag. Je kiest wat je fijn vindt en dan ben je zomaar weer even alleen. Wetende dat er altijd iemand voor of achter is. Vertrouwd en ook ruimte voor mijn eigen gedachten. Alles is ok. Wil je wat delen, dan kan het. Wil je juist een stuk alleen zijn, ook goed. Geen verplichtingen, alles de ruimte geven.
In de herberg van Sanguesa zijn maar 14 plaatsen. Zouden er genoeg bedden zijn? Gisteren waren we met 10 en dezelfde mensen gaan verder. Ik heb er rond 14.30 uur en ja….er is nog plek. Tijd genoeg voor de was en voor het etappedrankje. Van links naar rechts Lourdes, Johanna, Daniel en ik. Ook op deze route heb ik weer mijn camino maatjes gevonden.
Hier is het dorp is een Santiago kerk. In het portiek heel mooi uitgebeeld.
Over 2 a 3 dagen komen we op de Camino francais aan. Nog maar even genieten van de rust die hier is, met maar 15 pelgrims op een etappe……
22 mei, 7de wandeldag. Van A Guarda naar Ramallosa/Nigran, 17km en 19 graden. Zon en in de verte een wolkje.
We verlaten om 10 voor 8 het appartement en zullen eerst ongeveer 5km moeten lopen voor we ergens koffie kunnen drinken en een broodje kunnen eten. De zon komt nog niet over de bergen en het is nog een beetje fris wat ik wel lekker vind.
22 mei, 28 km, eerst mist later zonnig 24 graden, Arres – Ruesta
Wat een sfeer in de herberg van Arres. Sunrisa heet de herberg, dat betekent glimlach. De beide hospitalero’s geven dat wat de pelgrims zo graag ontvangen. Een Camino smile. Na de gezamenlijke maaltijd werden we uitgenodigd om in de toren te gaan kijken met mooie uitzichten alle kanten uit. En om 21 uur vanaf het hooggelegen uitzichtspunt, de zonsondergang. Spectaculair! Het landschap krijgt een prachtige gouden kleur, de ondergaande zon geeft dat mooie strijklicht. We waren er met ongeveer 7 personen. Een aantal die nu steeds met ons dezelfde etappes volgen. We waren zeer onder de indruk.
21 mei 2018, 6e wandeldag van A Guarda naar Mougas, 21km en 20 graden. Voornamelijk zon en een paar wolken.
Tegen 9 uur gaan we op pad na een lekker ontbijt van croissant, geroosterd brood of iets van cake. Glaasje jus d’oranje en koffie/thee erbij. Fruit kunnen we ook nog meenemen. Het is frisser dan andere dagen en we lopen weer langs de zee. Prachtig, je zou overal foto’s kunnen maken. Meike loopt maar door, wil in haar ritme blijven.
21 mei, 15 km, Jaca – Arres, half bewolkt, droog, 18 graden
Pelgrim of toerist? Voor mij een dilemma. Als pelgrim ben ik onderweg van A naar B en geniet van alles wat op mijn pad komt. Plaatsen waar ik door kom, mensen die ik ontmoet en de natuur, waar ik me zo thuis voel. Met wandelen door de bergen met 20-25 km, voel ik me pelgrim en neem niet heel veel tijd om uitgebreid plaatsen te bezoeken. Aan het einde van de dag ben ik daar ook te moe voor. En toch…..vandaag ben ik gestart als toerist. We hebben nl het klooster San Juan de la Pena bezocht. Op aanbeveling van de hospitalero, met de taxi er naar toe.
20 mei 2018, 5e wandeldag van Ancora naar La Guarda, 23 km en 19 graden. Zon in de morgen en later zeemist en bewolking.
Afgelopen nacht op een opklapbed geslapen en dat ging prima. Even buiten een rondje gelopen en ik zie dat er hoge golven zijn op zee. Ik denk er helemaal niet aan dat ik straks die zee over ga met de Ferry en dat ik kans heb om zeeziek te worden.
