8 aprilHet is zover…….lang gedroomd, lang gewacht. Onze Camino gaat van start. De Camino francais van Saint Jean Pied de Port naar Santiago. 780 km ver. Misschien wel 1.000.000 stappen. En wij …? We beginnen met de eerste stap.”Sta op en ga naar jezelf……..”
9 april, 8 km droog en veel zon tm Orisson 16 graden, later bewolktDat lijkt niet ver…8 km. Deze 8 km zijn voor de eerste dag genoeg. 600 meter stijgen is gemiddeld bijna 10%. En er zitten stukken bij van veel meer dan 10%. Dit betekent echt stap voor stap en zo kom je gemiddeld op iets meer dan 2 km per uur.
10 april, 13 km, regen, droog en buien 12 graden
Nog steeds is de Napoleon route officieel gesloten. Er ligt sneeuw in de hoger gelegen delen en daardoor is het niet toegestaan en loop je op eigen risico. Als er een ongeluk gebeurd krijg je € 5000 boete. Dat betekent dat we de Napoleon route niet gaan doen en we worden weggebracht naar Valcarlos. Wel een tegenvaller hoor, maar ik kan geen risico nemen?
11 april, 22 km regen
Beste lezer,
Vandaag gaat ook Marieke op pad met een groep pelgrims. Ik wens hen buen camino. Marieke gaat ook een blog schrijven. Van harte welkom om deze verslagen te lezen.
Wat mij nog steeds verbaasd is “met andere ogen kijken”. Was ik nog nooit in de crypte en kloostergangen van Ronchevalles geweest, gisteren gingen Chris en ik mee met de rondleiding. Na de pelgrims zegen nam de pastoor ons mee. Het is zeer de moeite waard om eens te gaan kijken de crypte en de klooster gangen. Een fantastische akoestiek en we hebben met de andere pelgrims gezongen. Een speciale ervaring!
12 april, 21 km droog en veel zon 15 graden
De verrassing van de dag was, dat het kerkje van Zabaldika open was. We mochten naar boven in de toren en de klok luiden. Er werd mooie muziek gedraaid en we kregen een Nederlandse tekst met pelgrimswensen. Ik was erdoor geraakt. Deze geef ik jou, als lezer van dit blog.
“Gezegend bent u pelgrim, als u ontdekt dat de “Camino” de ogen opent voor wat niet zichtbaar is”.
12 april, 22 km zonnig 20 graden
Het hoogtepunt van vandaag is Alto del Perdon gelegen op 750 meter. Hier is het echt een “wauh” momentje. We vieren dat we voelen dat ons lichaam sterker wordt en dat we deze stijging redelijk makkelijk doen. Ook de strak blauwe lucht draagt eraan bij. Een uitzicht over de hele omgeving en andere pelgrims die we daar weer ontmoeten.
14 april, 16 km half bewolkt 20 graden
“De weg is er een van wagen en vertrouwen”
Zojuist sla ik mijn boekje open bij deze tekst en juist “Trust” was het woord dat ik op de eerste dag noemde. Af en toe is het nodig om eraan herinnert te worden. Vandaag is het een korte afstand omdat we niet konden overnachten in Villatuerta. Ik koos voor een kortere afstand en zo komen we in Lorca. En wel bij een aanbevolen herberg op de favorieten lijst van het Nederlands Genootschap. De planning is aangepast en zo weet ik dat alles weer klopt.
15 april, 17 km bewolkt, droog, later onweer
De mensen van de albergue La Lorca doen er alles aan het de pelgrims naar de zin te maken. Een uitstekend pelgrimsmaal met zelfs verse aardbeien in jus d’orange als toetje. We voelen ons verwend.
16 april, 20 km, zonnig 18 graden
De hele avond was er onweer en regen in Villamayor, zodat we onze regenkleding aan moesten doen om naar het restaurant te gaan. We vinden dat niet erg. Overdag droog weer, in de avond regen. Hoe willen we het hebben? De toren van de kerk is mooi verlicht.
17 april, 20 km, heel koude wind 13 graden
Vandaag gaan we naar een “Alto”. Alto del Poyo en dat betekent….. klimmen en dalen. Niet heel hoog maar wel stukken met zeker 10% stijgen.
18 april, 20 km regen, 13 graden
Het is ontzettend druk op de Camino en in Ventosa was geen plaats. Zo druk had ik niet verwacht, maar het is wel belangrijk om rekening mee te houden. In Semana Santa gaan veel Spaanse pelgrims op pad en die reserveren alles maanden van tevoren. We krijgen een Camino kadootje. Pedro van albergue Goudalupe in Ciruena wil ons wel ophalen en weer terug brengen. ? Nu slapen we hier dan ook 2 nachten.
19 april, 27 km, eerst wat motregen, later droog 16 graden
“En plotseling weet je ….Het is tijd om iets nieuws te starten en te vertrouwen op het magische van iets nieuws”
Zo gaat dat tijdens de Camino. Gisteren was dit onderwerp van gesprek, vandaag zien we de tekst. En morgen……???
Deze morgen werden we teruggebracht naar Ventosa. Het was heel verleidelijk om het niet te doen, want het had de hele nacht hard geregend en het regende nog toen Pedro ons wegbracht. Wat voelde het goed om toch te gaan. Regenkleding aan en stappen zetten. Omdat mijn regenjas niet geheel waterdicht bleek te zijn had ik een vuilniszak extra aangedaan?. Het is rustig en hier zijn we bij Alto de San Anton. Met (als het helder is) mooi uitzicht.
Er volgt een mooie afdaling. Bloeiende brem, paden die langzaam naar beneden gaan, bladeren aan de druiven struiken. Kortom we genieten…..
Dan volgt het pad naar Najera. De bekende heuvel, waar we deze keer niet over, maar langs gaan.
Het pad naar Azofra, leidt ons langs rode rotsen. Na onze pauze is het wat drukker en iedereen gaat op zoek naar een algemene herberg, omdat alle andere herbergen vol zijn.
Chris ziet het als eerste….in de verte wordt het licht. Zie ik daar de zon schijnen? Jazeker! Even later lopen we in de zon en kunnen de regenjassen uit.
Vlak voor Ciruena is een stevige klim. We zien het al van verre. Daar waar de velden geel zijn….daar moeten we zijn. Terugkijkend zien we dit.
Hehe we zijn boven. Nog even wat eten voor we naar de herberg gaan. Het is dan nog ongeveer 2 km.
Zie zo. Het etappe drankje is weer verdiend. Tea en Domitilla gaan gezellig met ons mee.
20 april, 20 km, zon 18 graden
In albergue de Guadalupe kwamen we gisteren weer onverwacht Fred en Gordon uit Schotland en Jessica tegen. Die hadden allemaal in Azofra willen slapen, maar daar was alles vol. Zo was de herberg ook vol. Het was een gezellige boel en Fred startte met Schotse liedjes.
21 april, 20 km, bewolkt en droog 16 graden
Iedere dag is er wel een “Camino moment”. Een moment dat ons raakt. Een ontmoeting, iets in de natuur. Vandaag was dat vooral de aller hartelijkheid van Acacio en Orietta. Bijna niet te omschrijven wat dat met je doet en zo speciaal om te ontvangen. We stralen er allemaal van.
22 april 24 km droog, bewolkt 16 graden
In hotel San Abad worden we verwend met een overheerlijk pelgrimsmenu, met veel keuze bij de voor en hoofdgerechten. Ik koos voor een soort aardappel soep met chorizo en gevulde aubergine als hoofdgerecht. Smullen! En dat terwijl we al op de kamer lagen met eenpersoonsbedden. De eigenaar kende me nog en zo was het ook nu weer een hartelijk welkom.
24 april, 21 km, zeer koud, regen en natte sneeuw en veel wind
25 april, 20 km, zeer veel wind, hagel en regenbuien
Wat een zware Camino dag. 20 km tegen de wind in. Eigenlijk storm te noemen. De wind is 33 km per uur. Geen idee welke windkracht dat is. Het was worstelen en zelf voel ik nu ook andere spieren die extra vermoeid zijn. M.n. de hamstrings. Spontaan gingen we het lied zingen van “Hoe sterk is de eenzame fietser” en wij dan als pelgrims.
Na het ontbijt in El Alfar in Hornillas del Camino gingen we op pad.
Volgens het boekje van John Brierley lijkt deze etappe vlak. Dat is het zeker niet. Sterk glooiend. De zon komt nog af en toe te voorschijn. Op het nog natte pad geeft de zon lange schaduwen.
In zo een wijds landschap zie je de buien aankomen. Alle pelgrims worstelen met de wind. De bui voor ons, bleek later hagel te zijn. Tegenwind, hagel….ik loop helemaal krom om de hagel te vermijden.
Af en toe is het ook droog en vinden we een redelijk droog stukje om over te kunnen steken.
Zo gaat dat op de Meseta. Uit het niets is er plotseling een dorp verscholen in een dal. Zo ook Hontenas.
“There is a reason why we are here” Daar sta ik even bij stil als ik zo een zware dag ervaar. We gaan gewoon door en genieten van onze Camino momenten.
Toeval? Juist in Hontenas komt onze bagage langs. De beschermhoes van de rugzak van Chris, zodat ieder wel zijn rugzak kan dragen. Dat is prettiger.
In Hontenas is de kerk open. We horen muziek en we steken een kaarsje aan. Een fijn moment, waar we even blijven.
We vervolgens onze weg. Een soort glijbaan met vette modder. Aan de horizon ligt de volgende bui alweer klaar.
Het is een pad tussen twee heuvels door. Erg mooi. De banen zon komen naar ons toe. De pelgrims in hun rode jas zijn goed te zien.
Na het pad komen we op een verharde weg, die we zeker 6 km volgen. Zo komen we langs de ruïne van San Anton. Helaas gesloten toen we er langskomen kwamen.
We rusten heel even in de luwte, voor we in een volgende bui verder gaan. Onderaan een steen, zien we vuurwantsen.
Op naar Castrojeriz. Links naast de heuvel ligt het dorp.
We logeren aan het einde van het dorp in de uitstekende herberg Rosalia.
Ernaast een bar voor ons etappedrankje. De spieren hebben wel wat rust verdiend.
26 april, 20 km, half bewolkt 10 gradenWat een verschil met gisteren. Vandaag was het een droge dag en een schitterende omgeving met als hoogtepunt de klim na Castrojeriz. Maar eerst natuurlijk goed ontbijten bij de prima herberg Rosalia. We hadden er gisteren een heerlijk maal met “Fideos” en veel groenten. Gezellig met andere pelgrims aan een tafel.
Daar in de verte naar het westen toe ligt de heuvel. De stijging is maar liefs 12% en dat 1 km lang. Wij kunnen dit! Inmiddels gewend aan forse stijgingen.
Zie je daar die weg schuin omhoog gaan naar linksboven? Dat is de grote klim.
Chris is een hele goede klimmer en voelt precies hoe snel hij kan gaan.
Terugkijkend zien je de 1 km lange weg, met op de achtergrond Castrojeriz.
Als je dan boven komt en terug kijkt hoe je gestegen bent, voel je je trots en dankbaar dat je dit kunt.
Ook Frieda komt op haar eigen tempo gemakkelijk boven.
De daling is dan 18%. Vooral voor fietsers lijkt me dat gevaarlijk. Met naar beneden lopen valt het mee. Desnoods doe je het met kleine pasjes of zigzaggend.
Wat voor ons ligt is de Meseta ten top. Zo mooi!!! Velden vol graslanden en korenvelden. Door de zon en schaduw verschillend belicht.
Na dit schitterende deel van de Camino gaan we even bij het kerkje San Nicolas binnen. Hier kunnen een klein groepje pelgrims slapen. Het raam laat door de binnenkomende zon een Jacobus zien.
Ook mag ik hier de grote bel luiden. Dat maakt een grote indruk op me. De bel klinkt geruime tijd en dat voel ik
Na Itero de la Vega ziet de omgeving er heel anders uit.
Eerst vlak later glooiend. De schapenwolken vullen het landschap.
We hebben besloten tot aan Boadilla te stappen. We wijken af van de etappe planning van John Brierley. 5 km voor Fromista, zodat we morgen 25 km naar Carrion de los Condes gaan.
Op het terras van albergue El Jardin is het goed vertoeven met Mari, Helene en Heraldo.
27 april, 27 km , heel zonnig 4 – 16 graden
Ze kennen me nog bij de albergue En El Camino en Eduardo wilde wel met ons op de foto.
