Na een goede nachtrust is iedereen al voor de wekker wakker en gaan we ontbijten in een andere herberg. Waar wij sliepen kun je wel je eigen ontbijt maken maar een paar meter verderop werd het voor ons gedaan. De taxi brengt ons daarna naar het vliegveld waar we ruim de tijd hebben voor koffie en lunch. In het vliegtuig kregen we priority plaatsen. Luxe hoor na ruim 2 weken camino lopen. En dan zijn we na 15 dagen met elkaar camino gelopen te hebben weer thuis. Ieder met zijn eigen herinneringen en ervaringen. Voor mij was het heel erg mooi om deze fantastische groep te mogen begeleiden. Ans, Cilia, Ellen, Rianne en Silvia nogmaals dank voor alles en blijf genieten.

22 April 2014, laatste wandeldag. Van Cee naar Fisterre. Zon en wolken, 20 graden. Afstand 13km.

Na wederom een uitgebreid keuzeontbijt vertrekken we om half 9 met de taxi naar Cee. Onderweg op enkele plaatsen mist en dat geeft soms mooie beelden. In Cee drinken we koffie en daarna lopen we 13km naar Finisterre. Een afwisselende tocht met als beloning een lange wandeling over het strand met prachtig weer.

We slapen in een hostel met zijn zessen in een ‘kamer’ zodat we nog even gezellig bij elkaar zijn. Ze zijn hier wel streng en omdat we laat thuis zijn moeten we wel stil zijn. Dat is niet erg, we zijn moe na de wandeling naar de vuurtoren voor de zonsondergang. Was heen en terug toch 7km lopen maar mooi om mee te maken.

Na een geweldige camino gaan we morgen naar huis, we hebben de paal met km 0,000 bereikt.

21 April 2018, rustdag, zon en wolken 23 graden.

Gisterenavond hebben we de mis in de kathedraal bijgewoond. We hoorden dat de botafumeira zou zwaaien en besloten niet tot vandaag te wachten. De kerk zat vol en de Spaanse dienst is moeilijk te volgen maar de rituelen zijn bekend. Nederlanders die gelopen hebben vanaf Porto verstonden we wel. Het zingen van een non en een Frans jongerenkoor maakte de dienst speciaal.

Vanmorgen ontbijt in het klooster. Zo uitgebreid hebben we het de hele camino niet gehad. Om 9 uur naar het pelgrimsbureau om te praten net de Nederlanders die daar nu werken. Wij waren hun eerste gasten. We kregen een boekje over de stad te leen en ieder ging daarna haar eigen gang. Silvia en ik kochten wat souveniers en hadden van Ellen gehoord dat je bij het hotel aan het plein iets lekkers bij de koffie konden eten. Dat gunden we onszelf.

We bezochten de markt waar veel vlees en vis te koop was zoals ik het in Nederland niet zie.

Nog even wat regelen voor morgen en zoeken naar een vegetarisch restaurant voor ’s avonds en dan is het al snel half 2. We gingen met zijn allen naar een tattoo shop en een van deze dames heeft een blijvende herinnering aan de camino op haar pols laten aanbrengen.

Het is mooi geworden.

Hoewel we geen etappe gelopen hadden doen we wel een drankje en het is weer erg gezellig. Net als ’s avonds in het vegetarisch restaurant waar ik erg verwend werd omdat iedereen blij was geweest met mijn begeleiding. Uiteraard zet ik dat nog 2 dagen voort maar ik dank jullie, superlief.

Daarna nog even op zijn kop naar de kathedraal kijken en muziek luisteren. Het was een mooie dag in Santiago, morgen gaan we weer op pad.

20 april 2018, 13e wandeldag. 28 graden, zon en sluierbewolking. Afstand 26km.

Om 6 uur vertrokken omdat het vandaag heel warm zal zijn en we een flinke afstand moeten lopen. Het is nog donker en ons plan om het brood in het park te smeren ging niet door omdat het park dicht was.

We vinden een plekje langs de kant, een beetje uit de wind om het brood te smeren en te ontbijten. Het eerste uur is het nog echt donker en een zaklamp langs de drukke weg is geen overbodige luxe. Bij een hotel hebben we een koffiepauze en meer broodjes.

Doordat het nog niet warm is gaan we erg snel met het wandelen. Onderweg komt ongeveer alles, behalve de regen, voorbij wat we vanaf Porto gehad hebben. Smalle rustige wegen, lopen langs een drukke weg, waterstroompjes, Mieke paadjes, eucalyptusgeuren, stenenpad, bospad, barretjes, mensen op het land aan het werk, andere pelgrims, lopen in stilte en al pratend. Wat we nog niet hadden is een grote stad waar we een lange tijd tussen grote gebouwen en drukke straten lopen. Als we nog maar een paar kilometer te gaan hebben stoppen we voor de laatste pauze, het is tenslotte 28 graden.

Door de drukke straat met souveniers komen we bij het plein en ik zie voor het eerst de mooie torens van de kathedraal. Vorig jaar stonden ze nog in de steigers. Er zijn genoeg mensen op het plein om iemand een foto te laten maken. Ans, Cilia, Ellen, Rianne en Silvia, jullie kunnen trots zijn op jezelf. We hebben samen een mooie tocht mogen en kunnen lopen die na 240 kilometer eindigt voor de kathedraal. Gelukkig krijgen we nog een toegift maar morgen een rustdag, behalve met zijn allen naar een shop en koffie drinken hebben we niets afgesproken.

19 april, 12e wandeldag. Van Caldas de Reis naar Padron. 24 graden en zon met af en toe sluierwolken. Afstand 19km.

Het zou vandaag nog warmer worden en daarom besluiten we om half 7 op te staan, te ontbijten in het café bij het hostel en op pad te gaan. Lunch hadden we al ingeslagen gisterenavond in de supermarkt. Wat is het toch mooi als we in de vroege ochtend langs de velden lopen en het nog heerlijk fris is. Het was 6 graden toen we vertrokken.

We zijn niet de enigen die vroeg op pad waren maar het is niet meer zo druk als een paar dagen geleden. Wel zien we regelmatig dezelfde mensen. Tot nu toe zijn we 5 Nederlanders tegengekomen die allemaal de kustroute liepen. Enkelen vonden die route geweldig, anderen vonden die niet zo leuk, te nieuw.

Leuke steenbouwwerkjes langs de kant.

Een onbemande stopplaats waar we ook nog een stempel kunnen zetten.

Na 12km hebben we een mooie plek voor onze lunch. Daniel die we al vanaf Fernanda zowat iedere dag zien is even later ook daar. Wij spreken Engels, Duits, een beetje Spaans en Frans waardoor we met veel mensen een praatje kunnen maken. Daarnaast leren de wij binnen onze groep zowel de zuiderlijke Nederlandse taal door zinnen als ‘ge wit ’t nie’ en woorden uit de noordelijke Nederlandse taal zoals ‘verboefd’.

Net voor Padron drinken we koffie in een bar waar we een cakeje bij de koffie krijgen. Terwijl we zitten te drinken krijgen we minibroodjes met gebakken ei. Wat heerlijk en wat voelen we ons verwend. Kort daarna steken we een mooie brug over en we zijn blij met wat sluierbewolking op het laatste deel van de route waar weinig schaduw is. Loopt toch fijner dan in de volle zon van gisteren.

Laatste meters onder de nog niet uitgelopen bomen en als we aan het eind rechtsaf gaan zien we Pepe die ons meteen een slaapplaats aanbied. Wij hebben er al een maar willen wel even in zijn zaak kijken die helemaal vol hangt met shirts, tekeningen, foto’s en teksten. Hij zoent ons en we gaan snel verder naar het terras voor ons welverdiend drankje.

18 april 2018, 11e wandeldag. Van Pontevedra naar Caldas de Reis. Zonnig en om te lopen ’s middags behoorlijk warm. 23 graden. Afstand 23km

We waren zeer benieuwd naar de route die volgens de Belg erg saai zou zijn. Dat was het niet. Weinig langs een drukke weg en regelmatig over natuurpaden. Als we de stad uit lopen mogen we gelijk over een oude brug met Jacobsschelpen.

Ans is weer alleen op pad en een half uur voor ons vertrokken. Slapen in een herberg met 45 jongeren die met een schooluitje camino lopen was alles meegevallen. Vanaf 12 uur was het nagenoeg stil. Er snurkte af en toe iemand maar dat waren niet de jongeren. Ans wou heel graag churros en we moesten het haar zeggen als we ze ergens zouden zien. Tja Ans, bij de bakker waar wij ontbeten zonder jou.

De zon schijnt volop en dat vind ik heerlijk maar ik vind het ook niet erg dat we ’s morgens nog veel in de schaduw kunnen lopen. Door de vele regen stroomt het water soms over het pad en is het even goed kijken hoe er het best door te lopen.

Vandaag niets lekkers op de pauzeplaats bij het drinken. We hebben genoeg aan ons eigen meegenomen lunch.

De hond mag ook mee met de vrouw die vrolijk met de aanhanger naar het land gaat?

Even een uitstapje naar een prachtige waterval. Rianne, Silvia en ik klimmen nog een stuk naar boven. Dat was genieten en we konden er heerlijk op een bankje zitten. We zagen er nog een flinke hagedis.

Het laatste deel van de route is warm, erg warm. Veel rechte stukken met af en toe een stukje schaduw. Dus goed insmeren tegen de zon en drinken tegen uitdroging. Dat laatste gaat sommigen van ons op een terras beter af dan onderweg.

Ik was blij dat we er waren maar heb genoten van de route en de medepelgrims waarvan een aantal echt bekenden zijn geworden die we iedere dag even spreken. Bij aankomst im het hostel, douchen en kleding wassen. Dat duurt met 6 dames op een kamer en 1 douche met wastafel wel even. Bijna 2 uur later gaan we het centrum in waar ik na even zoeken het warm waterbad met bronwater vind. En dat is ECHT warm maar wel lekker voor de voetjes die ons al zoveel kilometers gedragen hebben in regen en zonneschijn.

17 April 2018, 10e wandeldag. Van Redondela naar Pontevedra. Deels over de weg en deels door prachtige natuur. Droog en 18 graden. Afstand 19km.

We zijn een uur vroeger op pad dan gisteren en na een heerlijk ontbijt bij een bakker beginnen we gelijk met een klim. We lopen, weer met zijn allen, langs een oude horreo, hierin werd vroeger graan bewaard.

Een stukje verderop zien we een kaart van de route. Het einde komt in zicht, nog 3 hele wandeldagen en we zijn in Santiago. Het lijkt lang geleden dat we begonnen in Porto en vanaf het begin hebben we veel plezier. Ik heb geen spierpijn in mijn benen maar wel in mijn lachspieren.

Een schilderij van schelpen langs het pad.

Na een stukje langs een drukke weg gelopen te hebben zien we een koffiestop. Gelukkig, we waren wel aan een pauze toe met koffie en wat lekkers.

We lopen over een prachtige oude brug en een klein stukje verder wenst een oude vrouw ons een mooie camino. Ik blijf even staan als ze door blijft praten en in mijn beste Spaans begrijp ik dat ze zelf twee keer naar Santiago gelopen is.

Regelmatig hebben we een kort, pittig klimmetje en soms ook een stijle afdaling. Het klimmen over een stenig pad vond ik erg leuk, dat zijn echt paadjes die ik het liefst loop.

Onderweg hebben we met verschillende mensen kennis gemaakt. Silvia vindt deze nieuwe vriend erg leuk.

Na een kapelletje moeten we even opletten zodat we niet op de originele route blijven lopen maar een pad langs de rivier nemen. Daar wasr we af moeten draaien is een jong stel met hun baby. We hebben ze al vaker gezien. Deze jongste deelneemster is 3 maanden.

Het laatste deel van de route van vandaag is prachtig.

Tijdens het eten spreekt een Belg die aan de bar zit ons aan. Of we morgen toch de spirituele route gaan doen want die is zo mooi volgens hem. Veel mooier dan de gewone route. Iedereen wordt enthousiast maar we hebben morgen al geboekt en de bagage gaat naar dat hostel. Bovendien is de route langer waardoor we niet op tijd in Santiago zijn. Toch zie ik glimoogjes en bespreek ik de mogelijkheden. Rianne komt met een goed idee: laten we het eerste deel van die route lopen en dan met de taxi naar de overnachting. Dan verandert het verhaal van de Belg en blijkt alleen het tweede deel heel mooi te zijn. We houden ons aan het originele plan morgen, dat is vast een mooie route. Sowieso is het mooi dat we samen weer op pad mogen gaan, ook al gaat Ans dan morgen weer alleen. Het is al na 10 uur als we teruglopen naar het hostel.

16 april 2018, 9e wandeldag. Van Porrino naar Redondela. Zon en wolken, 16 graden. 16 kilometer.

Vandaag met zijn 5en op pad. Ans liep vandaag alleen om dat eens te ervaren. Het is toch een verschil als er 1 persoon minder meeloopt. Ook een verschil dat Ans langer kan slapen en later op pad gaat… tenminste dat dachten we.

Wij ontbeten in het pension en Ans kocht ergens wat voor onderweg. Wij kochten ook nog broodjes voor de lunch en omdat ze daar lekkere koffie hadden doen we gelijk een bakje koffie. Dan op pad en als we een Lidl zien gaan we naar binnen voor fruit.

Inmiddels is het half 10 geworden, geen probleem dat we laat vertrekken als de afstand niet zo groot is. Een verschil met Portugal is dat pelgrims overal veilig over kunnen steken. Nu in Spanje moeten we af en toe een drukke straat oversteken waar hard gereden wordt. Gelukkig stoppen sommige chauffeurs voor ons. Een verschil is dat er een beeld met een poetische tekst zomaar ergens langs de kant staat.

Na een tijdje is het tijd voor een koffiepauze maar eerst een winkel in. Wat een verschil met de winkels die we tot nu toe zagen. Alles is hier gericht op de camino.

In het barretje krijgt Ellen het gevoel dat ze een verschijning ziet. Ze ziet Ans wel maar het dringt niet door omdat het niet klopt. Ans zou achter ons lopen, hoe kan dat nou? Blijkt dat Ans om kwart over 9 op pad ging. Wat een verschil in tijd om te eten en lunch te kopen wanneer je alleen bent of met 5en.

Ook een verschil is het aantal mensen onderweg. Zagen we eerst af en toe voor of achter ons. Nu zien we af en toe niemand voor of achter ons. En staat er ook ineens iemand anders mee op de foto.

Het weer is ook een verschil. Onze regenkleding kan onderin de rugzak. Liepen we eerst meer over paden terwijl het vandaag vooral asfalt was.

Wat hetzelfde blijft is de humor die we met elkaar delen. Het af en toe alleen lopen in de groep. Het makkelijk verdelen van de slaapplaatsen en het etappedrankje na het lopen.