We kookten voor het eerst zelf in de herberg in Liñares, vanwege geen restaurant in de buurt: pasta met groenten en sla. Best okee. De volgende dag weer op tijd op, want al weer vroeg gerommel op de slaapzaal. ‘Het is vijf voor zeven’, roept Lilian als we buiten staan. Snel naar het eerste dorp voor koffie en tostadas. Het is maar 18 km vandaag, en dat is inmiddels eigenlijk eigenlijk te weinig voor ons: de conditie is aanmerkelijk beter dan vijf weken geleden.

We zijn in Galicië, en dat is aan alle kanten merkbaar: het is ochtend en de wolken liggen op het land, in het dal. Wij lopen hoger en dat levert veel spectaculaire fotomomenten op. Op de Alto San Roque zitten we opeens middenin in een wolk. Verder ook heel erg Galicië: honden, koeiestront, horreos (de kleine graanschuurtjes op poten) en: dreigende regen.

We weten het weer droog te houden. Een half uurtje na aankomst in de prachtige herberg begint het, en nu regent het best serieus. Ik denk dat we het morgen echt te verduren gaan krijgen… Kijken hoe we ons daarin staande gaan houden. Of lopende eigenlijk. In NL is het heerlijk weer, begreep ik.

Heel Spanje wordt al dagen geplaagd door tormentas – donderbuien – maar wij hebben nog steeds nauwelijks een drup regen gehad. Gisteren begon het met regenen toen we binnen waren, en ook vandaag beginnen we in de zon aan de beruchte klim naar O Cebreiro. Die blijkt erg mee te vallen: we nemen pauzes in elk dorp, brengen tijd door in het kerkje van O Cebreiro en de toeristenwinkeltjes daar. Daarna is het nog maar een klein uurtje naar Liñares. Dat ging weer heel vlot en in lekker weer.  We zijn in Galicie en hoeven nog maar 151,5 km volgens het boek van Debby.

Naam(vereist)

E-mailadres(vereist)

Website

Bericht

Verzenden

Δ

Door de wijnvelden van de Bierzo op weg naar Villafranca. Daarna kun je kiezen: of beneden door de vallei of bovenlangs de camino duro, de zware. Jan en ik doen de duro: inderdaad behoorlijk klimmen, maar wel heel mooi. Beneden hebben de dames het ook naar hun zin. Die zijn al een tijdje in de herberg als wij tegen vieren arriveren. 

Bar Marcos in Molinaseca gaat speciaal een uur eerder open voor ons, zodat we na een luxe hotelnacht ook kunnen ontbijten. Daarna lopen we naar Ponferrada. Tijd voor koffie. We besluiten het Castilio Templario, het grote tempelierskasteel, te bezoeken.

Tweeenhalf uur later gaan we pas weer op pad. Eerst Ponferrada uit en dan door dorpen en velden naar Cacabelos, waar ons onderkomen voor de nacht zich bevindt. Stukje lopen, cola, stukje lopen, ijsje, stukje lopen, smoothie in het bos, stukje lopen, herberg. Een lekker dagje!

Sjan probeert t weer: op nieuwe schoenen en rustig aan. De rest gaat vooruit en wij proberen langzaam te gaan. Het stuk naar Rabanal en vooral daarna is een van de mooiste stukken van de Camino Frances.

We maken een stopje in Rabanal, bekijken daar even het prachtige oude kerkje en gaan dan verder omhoog naar Foncebadon, een merkwaardig dorpje zo hoog op de berg. Jaren geleden was nagenoeg alles vervallen daar, maar nu wordt er volop gerestaureerd. We eten in een prettig restaurant met goed eten.

De volgende ochtend lopen we in pelgrimsoptocht Foncebadon uit. Na 2 km is daar Cruz de Fierro, het kruis waar veel pelgrims een steentje achterlaten. Ik was daar al een aantal malen, maar ik vind het nog steeds mooi om te zien hoe mensen daar allemaal iets eigens doen, terwijl het tegelijkertijd hetzelfde is. Moeilijk uit te leggen.

Daarna komen we langs Manjarin, de plek vasn tempelier Tomas. Hij is er niet, maat Diego meldt ook tempelier te zijn.

Op deze dag bereiken we ook het hoogste punt van deze camino. Dan gaat t via de dorpen El Acebo en Riego de Ambros weer steil naar beneden naar Molinaseca, waar we qua luxe weer eens een hotel nemen. Het weer lijkt te gaan omslaan: tot nu hebben we nauwelijks een druppel regen gevoeld. Maar dat gaat volgens mijn weerapp veranderen.

24 km vandaag. Het is prachtig weer als we de herberg van Christine na een goed ontbijt verlaten. Sjan blijft achter: op doktersadvies loopt ze niet vandaag. Het stuk na Villares naar Astorga is een mooi stuk door de velden. Daar ergens middenin het veld staat David met zijn wagentje met biologische pelgrimsheerlijkheden. Een prettige stop, ook omdat David herhaaldelijk vertelt dat het leven prachtig is. Ik geloof dat op zo’n dag als vandaag wel.

Daarna Astorga met zijn kathedraal en Gaudipaleis. Debby en Lilian bezoeken het paleis, Jan de Plaza d’España, Chandra is zoals meestal al ver vooruit en Sjan die met een gedeelde taxi is aangereisd koopt nieuwe lichtere schoenen. We ontmoeten Tito weer: de filipijnse amerikaan die in Orisson de berg niet overkwam. Tito doet de camino nu per auto: het wandelen bleek te zwaar, dus huurde hij een auto om elke dag de etappe naar zijn vantevoren geboekte hotel te rijden. Dat komt goed uit, want hij brengt Sjan even naar Santa Catalina, 10 km verderop, waar we de nacht door zullen brengen.

Wij volgen te voet, om aangekomen in Santa Catalina ons intrek te nemen in niet de allerbeste herberg van deze reis ?. Ik slaap er wonderwel goed.