Dagwandeling op vrijdag

Dagwandeling

5 juni, 19 km Meijerijse landgoederen, vooral regen 12 graden

Route Meijerijse landgoederen vanaf Boxtel van de Mooiste routes

Voor het eerst sinds half maart gaan we weer op pad. Spannend voor mij, spannend voor de medewandelaars. Gaat het lukken met voldoende afstand houden, hoe gaat het bij de ontvangst en ook, hoe voel ik me erbij.

Het is een bijzonder mooie route over diverse landgoederen, zoals Sparrenrijk, Den Eikenhorst, Halse Barrière, Zegenwerp en Venrode van De Mooiste routes.

Al gauw went het, we houden voldoende afstand en doordat Marianne de route leest, kan ik toch even met iedereen weer contact maken. Wandelen verbindt en ik merk dat ik er volop van geniet. Wat fijn om de mensen te ontmoeten die komend najaar of volgend jaar mee op pad gaan. En ook speciaal welkom aan belangstellenden die gewoon een dagje meewillen. Altijd welkom

Tijdens de regen ontstaat er een kleine mistlaag op het water.

Voor het eerst sinds weken is er regen en hebben we gelegenheid om de regenkleding weer eens te testen. We kregen zelfs onweer en hebben toen maar even onder de bomen geschuild.

De rododendrons staan nog net in bloei. De regen geeft grote kringen op het water. Het ruikt heerlijk en het stof is weer van de bomen. Het heeft ook wel wat, regen in een bos.

Even is het droog als we bij de vennen van Sint Michielsgestel naar de waterlelies kijken. Het is er prachtig!
De route is vooral onverhard, alleen een stukje over het fietspad van Sint Michielsgestel naar Boxtel.
Het laatste landgoed is Venrode, ontstaan rond 1900 door stuifzand te bebossen.

Dank je wel voor deze mooie dag en speciaal aan Marianne, die de route heeft gelezen.  Ik heb ervan genoten. Tot een volgende keer. Ga gerust ook eens mee. Kijk voor data op de site https://reizen.inbalansopweg.nl/dagwandelingen/

Nieuwe plannen voor juni juli en augustus 2020

Meerdaagse wandeling, Trainen voor een wandeling naar Santiago

Wie gaat met me mee? Nieuwe plannen voor de maanden juni, juli en augustus 2020

Dat was een mooi bericht vorige week maandag op 11 mei. Alle wandelingen in Spanje tm augustus waren vanwege het Corona virus sinds half maart uitgesteld. Mijn wandelagenda leeg en door het bericht van 11 mei komen er weer mogelijkheden en nieuwe kansen voor wandelingen in Nederland en België. Ik ben er erg blij mee.

Nieuwe plannen zijn:

  • Ook wekelijkse dagwandelingen op vrijdag
  • 5 tm 8 juli 2020 wandelen in de Ardennen  vanaf Burre/Tellin
  • 13 tm 18 juli 2020 Dommeldal. We wandelen van Valkenswaard naar Den Bosch
  • 6 tm 11 augustus 2020 Jabikspaad in Friesland. Rondwandeling van en naar Sint Jacobiparochie in Friesland

Lees verder Nieuwe plannen voor juni juli en augustus 2020 →

Dag 6: Cáceres – Porto

Via de la Plata

Beste lezers,

‘Alea iacta est’; de teerling is geworpen!

Het is met grote spijt dat we in gezamenlijk overleg besloten hebben om deze Camino vroegtijdig te beëindigen. We, dat zijn Mieke, alle medepelgrims en ikzelf.

Het was de laatste dagen reeds duidelijk dat dit land in een lockdown modus komt; meer en meer albergues, hotels en restaurants sloten de deuren. We merkten in de bars dat andere bezoekers in een grote boog rond ons heenliepen. Het Santiagogenootschap in Santiago de Compostela gaf het dringende advies om de Camino te onderbreken en op de Camino Frances werden pelgrims door de ‘Gardia Civil’ aangemaand om hun tocht te onderbreken.

Wij kunnen niet voorspellen wat de Spaanse regering zal beslissen, maar het is duidelijk dat we niet mogen wachten tot alle vervoer hier stilvalt en we niet langer naar huis kunnen reizen.

Het is met pijn in het hart dat we onze Camino vandaag hier beëindigen. Ik ben ervan overtuigd dat er geen andere beslissing mogelijk is. Onze zorg voor elkaar (en voor onszelf) noopt ons tot deze drastische beslissing.

Tijdens het boeken van de vluchten en het organiseren van ons vertrek via Porto (momenteel is Portugal nog veiliger als vertrekland), bleek hoe snel de situatie verslechterde. Nog voordat we de vluchten konden bevestigen bleek het vliegtuig al volzet te zijn en waren we aangewezen op een andere vlucht op zondag. Momenteel is diezelfde vlucht al vier maal duurder dan de prijs die we gisteravond betaald hebben. We vliegen allen terug op zondagmorgen en hopelijk geraakt iedereen veilig thuis.

Elly, Joke, Tiny, het was fantastisch om jullie gids te mogen zijn tijdens de voorbije dagen. Ik heb erg genoten van onze talrijke gesprekken, maar evenzeer van de stiltes tijdens ons samenzijn.

Mieke, van harte bedankt voor de kansen die je me bood en voor het vertrouwen om deze Camino te gidsen. Het is een voorrecht jou te kennen en dat al sedert onze eerste memorabele ontmoeting in 2014 in Santiago!

Beste lezers, ook jullie willen wij van harte bedanken voor jullie belangstelling en voor jullie talrijke reacties, persoonlijk en via deze blog.

“Alle pelgrims keer weer huistoe, Elke swerwer kom weer tuis” 🙏

uit een Zuid-Afrikaans lied van Amanda Strydom

Dag 5: Aldea del Cano – Cacéres

Via de la Plata

Aldea del Cano – Cacéres: 25,8 km

Albergue Turistico Las Valetas

Weer: mistig tot zonnig, max. 22 graden

Vandaag staat een wat langere afstand op het programma, daarom starten we reeds rond 7u.

De boekingen van onze overnachtingsplaatsen verloopt moeizamer; er zijn meer en meer herbergen gesloten door het Corona-virus.

Cáceres is sinds de oudheid een middelpunt geweest van vele rassen en culturen. De eerste nederzetting was Romeins genaamd Norbensis Caesarina gesticht door Lucio Cornelio Balbo en dateert uit 25 v.Chr. Wat rest van deze nederzetting is een stadspoort genaamd “Arco del Cristo” of “Puerta del Rio”. Vanaf de 8e eeuw vinden er gevechten plaats tussen de Moren en christenen en in 1169 herovert Ferdinand II van León Cáceres uit handen van de Moren.

Sinds 1986 staat de stad op de lijst van Unesco werelderfgoed.

Dag 4: Alcuéscar – Aldea del Cano

Via de la Plata

Alcuéscar – Aldea del Cano: 19,5 km

Casa rural Via de la Plata

Weer: bewolkt tot zonnig, 24 graden

Ik heb het gevoel dat wij hier in onze eigen biotoop leven, ver weg van de dagelijkse beslommeringen in de rest van Europa. Wij merken wel de invloed van het Corona-virus; er zijn bijvoorbeeld minder pelgrims op pad. Maar de zon blijft nog steeds schijnen, we passeren nog steeds idyllische plaatsen en ons monotone bestaan van slapen, eten en stappen geeft ook een vertrouwdheid waar menig toehoorder jaloers op kan zijn.

Zo ook vandaag, de natuur is gracieus en dwingt ons tot nederigheid. In de bijna uitgestorven dorpjes blijkt de laatste bar dan toch gesloten te zijn, maar hierdoor ontdekken we prachtige picknick plaatsjes onderweg. Elke dag opnieuw zijn we verrast wat er kan gebeuren wanneer we laten gebeuren wat moet gebeuren, zonder alles in de hand te willen houden. Wij plannen niet verder dan één dag zodat we kunnen anticiperen op de ontwikkelingen van die ene dag. “Kome wat komt”…

Een ‘miliario’, een mijlpaal van de oude Romeinse heirweg

De oude Romeinse brug over de ‘Puente de Santiago de Bencáliz!

Tegenwoordig kunnen we bij het stappen alles monitoren; onze hartslag frequentie, onze gelopen kilometers, de gemiddelde snelheid, het hoogte verloop van de etappe, het aantal afgelegde stappen, en straks ook nog de zuurstof saturatie in ons bloed.

We kunnen ook simpelweg leren luisteren naar de signalen van ons lichaam en dat loopt verbazingwekkend synchroon met alle gemeten parameters. Ook dit ervaren is de Camino…

Dag 3: Aljucén – Alcuéscar

Via de la Plata

Aljucén – Alcuescar: 21,5 km

Casa rural Casa Grande

Weer: zeer zonnig, tot 26 graden (in de schaduw!)

We doen ons best om elke ochtend op tijd te vertrekken; we slagen er vandaag in om 10 minuten vlugger te vertrekken in vergelijking met gisteren… 😉

Enkele pelgrims opteren voor rugzak vervoer en dit loopt vlot; we vinden altijd wel een welwillende ziel die voor een prijsje het vervoer wil verzorgen.

We lopen vandaag haast volledig in de volle natuur; het ‘Parque Natural de Cornalvo’ staat op ons programma. Dit betekent ook geen bars of winkeltjes onderweg. We picknicken ergens onderweg op een boomstronk.

De hibiscus staat al overal in bloei

Een rupsen processie onderweg

De algemene albergue van Alcuéscar blijkt gesloten te zijn wegens het Corona virus. We kunnen gelukkig upgraden naar Casa Grande waar we terechtkomen in ware pelgrims luxe: elk een eigen bed met lakens en we hebben zelfs een zwembad ter beschikking! Weliswaar eentje met groen water; er zijn geen gegadigden vandaag…

Ons zwembad…

Ja, er zijn nog zekerheden in het leven van een pelgrim… op onze en jullie gezondheid!

Dag 2: Mérida – Aljucén

Via de la Plata

Mérida – Aljucén: 18 km

Albergue San Andrés – Aljucén

Weer: zeer zonnig, tot 25 graden

We starten in Mérida, de hoofdstad van de autonome regio Extremadura.

De stad Mérida is gesticht in 25 v. Chr. door de Romeinse keizer Augustus en werd de hoofdstad van de Romeinse provincie Hispania Lusitania. De Romeinse naam van de stad was Emerita Augusta, waar de huidige naam van afgeleid. Mérida groeide uit tot een der belangrijkste van het Romeinse Rijk en vele monumenten uit die tijd zijn bewaard gebleven. Onderweg zien we dan ook talloze overblijfselen uit de Romeinse tijd.

De natuur staat overal al prachtig in bloei.

Ons etappedrankje… bemerk het alcoholvrije bier voor de gids! 🤭

Mijnheer pastoor lijkt zeer tevreden met zoveel belangstelling voor de credential!

En ’s avonds eten we lekker buiten bij een aangename temperatuur, drinken we wijn, en filosoferen we over het leven… Het leven op de Camino kan simpel zijn!

Dag 1: Sevilla – Mérida

Via de la Plata

Ik was al een dagje vroeger afgereisd naar Sevilla om op tijd de medepelgrims te kunnen verwelkomen op de luchthaven van Sevilla. Blijkbaar hadden ze haast want het vliegtuig was een half uur vroeger dan voorzien.

En toen waren ze nog met drie: Joke, Tiny, Elly. Op het laatst was er nog eentje ‘afgevallen’…

Onze taxichauffeur stond de ‘familie Vermeulen’ netjes op te wachten en bracht ons naar ‘Apartamento Turistico La Casa de la alcazaba’ in Mérida, onze startplaats voor deze Camino.

Onze slaapplaats is pure luxe; voor iedereen een aparte kamer en een bed met echte lakens! 🤷🏻‍♂️

Uiteraard waren we verplicht om – naar goede gewoonte (dat lees ik hier toch in de talloze reisverslagen) – de obligate verplichtingen te volbrengen met een “etappedrankje”; voor de dames de betere ‘vino blanco’ en voor ondergetekende een ‘cerveza sin alcohol’…

De volgende dagen wordt het hier erg warm; tussen de 26 en 28 graden! Daarom starten we morgen goed op tijd.

Tot morgen!

Dag 0: Via de la Plata

Via de la Plata

“And in the end, it’s not the years in your life that count, it is the life in your years” (Abraham Lincoln)

Vanaf maandag start een nieuwe Camino; de Via de la Plata.

De 1000 km lange Via de la Plata die vanuit Sevilla (in het zuiden van Spanje) naar Santiago de Compostella loopt is veruit de langste route van de St Jacobsroutes in Spanje. De Via de la Plata vormde in de middeleeuwen de belangrijkste weg naar Santiago voor christenen afkomstig uit het door moslims overheerste Zuid-Spanje en Noord-Afrika. Zeker in deze periode van het jaar is het er niet zo druk.

Helaas zal Mieke deze Camino nog niet gidsen; door een valpartij is ze nog onvoldoende hersteld. Ik zal ongeveer de helft van de afstand gidsen (wellicht tot Granja de Moreruela) en daarna neemt Irene over.

Mij voorstellen hoeft wellicht niet; je vindt me terug in de reisverslagen op deze website, vooral in 2015 en enkele in 2016.

Voor mij is het grootste deel van deze Camino nog nieuw; ik liep de Camino Mozarabe van Malaga naar Cordoba en de Camino Sanabrés (een deel van de Via de la Plata van Granja de Moreruela over Ourense naar Santiago de Compostela).

Ik vlieg zondag al naar Sevilla zodat ik maandag op tijd de groep kan opwachten op de luchthaven en dan rijden we samen per taxi door naar Mérida, onze officiële vertrekplaats. Sommigen van de medepelgrims stapten reeds de voorgaande etappes van Malaga naar Cordoba en van Cordoba naar Mérida.

Dag 12 Bezancourt Reims

Via Campaniensis

15 februari, 17 km, droog en zonnig 14 graden

Yes! We zijn in Reims aangekomen. Storm, kou, regen en veel modder. Ik ben zo trots op Ted, Tessy, Hilde en Ellen. We zijn samen in Reims aangekomen. 11 wandeldagen, 276 km. Van harte gefeliciteerd, deze mijlpaal hebben jullie bereikt.

Vandaag was het een vrij vlakke etappe. De moeilijkheid zat vandaag in het 10 km lange pad over een oude romaanse weg. En je snapt het al……heel veel modder en dat zover je kon kijken rechtdoor.

Het valt niet mee met al die geplakte modder aan je voeten.

Daar na al die modder…is dat de kathedraal? Jazeker nog ver weg, vanaf de oude Romeinse weg kijk je zo naar de stad.

Ik ga ze tegemoet lopen naar Bethany. Dat is waar de ondergrond verhard is, zodat we samen Reims in kunnen lopen. Dan is het nog ongeveer 5 km. De aankomst in Reims gaan we vieren. In het café bij de kathedraal, op een terrasje. Wat is het fijn dat alles zo goed is gegaan. Nu mogen we van een heerlijke temperatuur genieten, dat hebben we verdiend. Champagne, bier of een sapje, het maakt niet uit. We zijn trots en voldaan.

Daarna gaan we de kathedraal bezoeken. Zo mooi van binnen en van buiten dat het de moeite waard is er even stil te staan.

De stempel die we in de kathedraal kregen. Onze Camino zit erop.

De kathedraal van Reims staat bekend om zijn mooie glas in lood ramen.

Dank je wel lieve dames voor deze speciale Camino. Hilde die ons enorm heeft geholpen door, daar waar nodig, met behulp van Maps.me de weg heeft gevonden. Elkaar helpen en op elkaar wachten. Delen en ontvangen. De mooie dingen van de Camino, die op ons pad zijn gekomen, samen ervaren. En….de Camino smile die jullie weer aan mij geven. Vol dankbaarheid neem ik die aan……

Dag 11 Chateau Porcien Bezancourt

Via Campaniensis,

14 februari, 23 km, droog 12 graden

We worden wakker en we vinden speciaal in verband met Valentijnsdag dit mooie hart van chocola. Dank je wel Ellen, hier gaan we lekker van smullen.

De algemene herberg in Chateau Porcien is een fijne plek om te overnachten. Ook omdat de afstanden naar Bezancourt en Reims dan beiden goed te doen zijn. Maar ook omdat het een herberg is, dichtbij een supermarkt, een bakker.

Wat dacht je wat??? We mogen het brood van de warme bakker in restaurant Longchamp opeten. Daar maken we gebruik van! Lekker een kopje koffie/thee erbij en ons ontbijt is compleet.

Vandaag is een dag waar de Via Campaniensis zijn naam eer aan doet. Helemaal door de champagne streek met eindeloze vergezichten, licht glooiend, over veldwegen en over kleine verharde wegen.

Rustig aan vertrek ik naar Bazancourt. Onderweg kom ik de dames tegen en ik besluit ze tegemoet te lopen. Dat was bij het dorpje Avancon. Op dat moment hadden ze er 8 km opzitten en was het tijd voor een pauze.

Het is zo een heerlijke temperatuur, de wind is gaan liggen, het is de hele dag droog, zodat ik in mijn vest kan lopen.

Ik loop na dat dorp verder mee naar Saint Loup en Champagne en weer terug. Toch 7 km in totaal. Daar ben ik heel tevreden mee, en zo kan ik de km rustig opbouwen. De landschappen blijven glooiend en geven de mooiste vergezichten.

Rustig aan lopen ze verder naar Bazancourt. Daar wacht ik ze op, om daarna in Warmerville in Auberge de Bois te gaan overnachten.

Het is dan nog 5 km van de route af. Ted, Hilde en Ellen willen die km er nog wel bij stappen. Wat volgt is een sprookjesachtig pad met vele voorjaarsbloemen. Ondanks dat dit extra km zijn genieten ze er enorm van.

En dan komen ook zij bij Auberge die Bois in Warmerville aan. We zijn de enigen in dat hotel. Het lukte me niet een overnachting in Bezancourt te vinden voor 5 personen. Voor wie ook wat zoekt, dit is een goed alternatief. Het restaurant is vanavond gesloten, helaas. We kunnen gaan eten in een pizzeria. Ook prima!

Dag 10 La Lobbe – Chateau Porcien

Via Campaniensis

13 februari, 22 km, flinke bui, verder droog 11 graden

Ook Ton en Karin van de gite in La Lobbe laten ons voelen, wat welkom zijn betekent. Hun huis open stellen voor pelgrims, met hun bevriende buren afspreken dat we in hun huis mogen slapen en een maaltijd voor ons regelen en een uitgebreid ontbijt. We zijn er heel blij mee. Chemin de Compostela staat bij hun voordeur en meestal betekent dat, je mag altijd aanbellen.

Het was een heel afwisselende, mooie route vandaag. Naar Wasigne bos, veel stijgingen en dalingen en heel veel modder, daarna open velden onder de windmolens met glooiende paden. Ook weer veel modder en waterpaden.

We volgen de bruine route, de oranje is een extra lus van de GR

Op weg naar Wasigne, heel veel modder. De afstand is 6 km, maar we doen er zeker 2,5 uur over.

In Wasigne gaat het ineens keihard regenen. We zijn net bij een bakker geweest en schuilen onder de grote oude wasplaats. Daar staat Wasigne om bekend.

We staan daar te schuilen en we worden uitgenodigd om binnen te komen. Het tweede kadootje van vandaag is binnen. Zomaar een wildvreemde die je vraagt: wil je even binnen komen. We nemen het graag aan. En we krijgen ook nog thee en koffie.

Ook daarna was het ploeteren door de modder en waterpaden. Over het pad was echt geen optie. We kozen ervoor om er net naast te lopen. De modder zuigt aan de schoenen. Je schoenen worden zwaarder.

Hier moesten er toch echt doorheen

Vandaag ga ik de dames vanaf Chateau Porcien tegemoet. Ik had berekend dat ze ongeveer om 16.30 binnen zouden kunnen zijn. Ik vertrok tegen 3 uur, zodat we elkaar na 3 km zouden treffen.

Ik zie nog niets als ik de heuvel op loop, geen dames te zien. Daarvoor moet ik eerst tot boven op de heuvel zijn
Daar zijn ze, in dat immens grote landschap met glooiende paden

Het lijkt vlak op de overzichtskaart. (Zie hoogteprofiel) dat is niet helemaal het geval. Het is echt nog klimmen en dalen.

We slapen in Chateau Porcien in de algemene herberg. Keurig, goed onderhouden en met verwarming. Ik kan de verwarming vast aanzetten en omdat er geen dekens zijn, zal de verwarming ook wel aanblijven.

Dag 9 Aubigny – La Lobbe

Via Campaniensis

12 februari, 17 km, 6 graden, in de ochtend droog

Zonsondergang vanaf de chambre d’hote in Aubigne. Er was net een hagelbui voorbij een zonnetje verlicht net de velden.

Gisteren werden we verrast met everzwijn. Voor mij een verrassing, want dat had ik nog nooit gegeten. Bij elke gang een ander wijntje. Weer hartstikke verwend. Hr en mw Launoy doen er alles aan het ons naar de zin te maken. Ik zie de dames stuk voor stuk stralen en dankbaar ontvangen.

Helaas gaat deze chambre d’hote ook verdwijnen. Nog een jaar kunnen pelgrims van hun gastvrijheid genieten.

Vlak bij Aubigny is een carmelieten klooster. Dat was een flink stijgende smalle weg met een schitterende omgeving.

Ik vond daar een klein glazen kapelletje en een heel mooi Maria beeldje. De wandelaars kozen ervoor niet omhoog te klimmen.

Dit was de route vandaag. Eerst een glooiende boerenweg, daarna bos en een sterke afdaling om in Signy de l’Abbey te komen.

Echt weer ploeteren. Dikke vette modder, glijdend naar beneden. Je kon echt niet door de modder. Daar stond water in en het was spiegelglad.

Ook Hilde, Tessy en Ted kruipen door het struikgewas.

In het bos waren ook weer bomen ongevallen. We moeten daar zo overheen. Erop zitten en je benen er over gooien.

De hazelaar trekt zich niets aan van de kou. Die staat al helemaal in bloei.

Na het bos worden er door een strook land geleid, met links en rechts prikkeldraad. Max een meter breed. Het is er oneffen en hier en daar modder. Het voelt een beetje gevaarlijk, toch bang dat we uitglijden.

Na 4 uur (12 km) bereikten we Signy de l’Abbey. We hadden wel even gestopt om wat te eten, dat was na 2 1/2 uur. Het was te koud om even goed te pauzeren. Wat heerlijk is het dan dat je kunt pauzeren in een restaurant. Juist op dat moment ging het hard regenen. De overdekte pauze komt op het juiste moment.

Daarna hadden we de keuze. Opnieuw door het bos of toch langs de weg. Genoeg in de modder gezwoegd. We kiezen unaniem voor een stuk langs de weg. Zomaar komt de zon even tevoorschijn en hoe…..Zo mooi!

Nu zijn we in Lalobbe bij de familie Roelvink. Opnieuw een geweldige gites. We drinken daar ons etappe drankje in een heel ontspannen sfeer.

Ultreia…voorwaarts
Jacobus met een tafelbelletje.
Vlak na de zonsondergang, een mooi verlicht kerkje, vlak voor de deur van de gite.

Dag 8 Rocroi – Aubigny les Pothees

Via Campaniensis

11 februari, zwaar bewolkt droog, 22 km 4 graden en veel wind

Stempel van mw. Pernelet in ons pelgrimspaspoort

Dat zijn van die pareltjes op de Camino. Mensen die in hun huis pelgrims ontvangen en met stralende ogen geven wat voor iedereen zo fijn is en zeker voor ons pelgrims. Zo maakte ze dit kleine kunststukje in ons pelgrimspaspoort, een gemeend “Bon courage” en alle hulp en advies wat je maar wilt. We krijgen zelfs een schelpje mee en als je wilt een klein gaatje, zodat je de schelp als ketting kunt gebruiken of aan je rugzak kunt hangen.

Een hele andere dag vandaag. Waar we gisteren de hele dag in de beschutte bossen liepen, was het vandaag meestal glooiend landschap, oneindige verten. We volgen de Via Campaniensis, die in Rocroi start en wij gaan tm Reims. Vandaag naar Aubigny les Pothees via de bruine lijn op de kaart. (De oranje lijn is de GR die vele km langer is.

Via Campaniensis van Rocroi naar Reims, voor ons nog 105 km te gaan.

Zo staat de route gemarkeerd. Of met een geel blauwe streep op een paal of waar je ook maar kunt bedenken.
Oneindige verten…. oneindige mogelijkheden
We hadden ook bospaden…..Ellen maakt de foto’s onderweg. In haar camera zit het schijfje van mijn camera. Zo kan ik deze goede foto’s voor het blog gebruiken.
Op weg naar Chilly. Kun je je voorstellen….eerst een langdurige klim en dan afdalen met zo een mooi uitzicht.
Ook hier zijn er bomen omgewaaid. Klauteren hoort erbij.

Ook vandaag geen enkele voorziening. Als er dan even een bushokje is, uit de wind, San maak je daar gebruik van. Gelukkig wisten we van tevoren dat er niets was en dan zorg je dat je een lunchpakket bij je hebt.
Ja…….we vinden voorjaar. Maretakken in bloei. Volgens legende brengt geluk bij het zoeken naar nieuwe liefde…… Prachtig hè?
Vlak voor Aubigny les Pothees is de Camino een pad onder het spoor door. Nog een klein stukje.
Van de kerk af, is het nog 700 meter klimmen naar ons overnachtingsadres bij Mevr. Launoy. Zal ik jullie ophalen??? Nee hoor deze kanjers klimmen naar boven. Hier op de achtergrond Aubigny les Pothees.

We worden hartelijk ontvangen en in de keuken krijgen we ons etappe biertje. En wat een luxe…. we hebben hier 4 kamers…

Dag 7 Vierves de Viron – Rocroi

Via Monastica

10 februari, 20 km “stappen”, veel regen 10 graden

De etappe van vandaag gaat bijna helemaal door het bos. Wat zou de storm gedaan hebben met de bomen??? We gaan het zien. Op Maps.me is het groen als er bossen zijn..

De route naar Rocroi zou 28 km zijn. Te veel voor ons. Daarom kiezen we voor de stippellijn, die toch 4 km korter is. Hilde is een prima gids en brengt ons naar de aansluiting met Oignies.

Ik loop een stukje mee naar boven om het eerste stuk aan te duiden.

Na de eerste sterke stijging was het een vrij breed pad, over een heuvelrug met niet teveel hoogteverschillen. Het ruikt heerlijk, de dennen verspreiden de heerlijke dennengeur. Het stof is van de bladeren. De modder is heel nat. Ook natte aarde ruikt lekker. Maar weldra wordt het survival. Over 8 km doen de dames 3,5 uur.

Zoveel water, soms moesten we er doorheen, de andere keer konden we erlangs.

Onderweg waren ze echt toe aan pauze. In Oignies zagen ze een Rode Kruis gebouw. Daar zijn alle vluchtelingen welkom. Ook wij? Uiteindelijk mochten ze daar rusten, en een boterham eten. Het leek of niemand mocht beslissen…..

In Oignies was ik al een tijdje aan het wachten. Daar zouden we samen wat drinken, maar echt alles was dicht. Veel café’s zijn er mee gestopt en ook kleine winkeltjes. Hier was nog wel een supermarkt en bakker open. Ik wachtte in mijn autootje en precies op het moment dat ik dacht, ik ga eens kijken, kwamen ze eraan. Daarna vinden we de aansluiting op de route, zie sticker op de paal.

Na Oignies was het traject nog zwaarder. Vele paden onbegaanbaar en het was steeds aan het regenen.

Ook Ellen worstelt zich door het water en modder.

Ergens was alles ook afgezet met prikkeldraad. Een boer die het niet goed vond dat er over zijn erg gelopen wordt? Het is toch echt de richting…we moeten erdoor. Ik ben erg trots…ik voel saamhorigheid en merk “we komen er samen wel uit”. Ook elkaar helpen bij lastige stukken.

Deze keer slapen we in een chambre d’hote (een bed en breakfast) bij een heel aardige kunstzinnige familie. (Christiane Pernelet). We worden enorm verwend. Een heerlijk gezond maal. Morgen krijgen we een lunchpakket mee, hoe fijn is dat, wanneer er geen horeca is.

Dag 6 Givet Vierves de Viron

Via Monastica

9 februari, veel wind, 22 km, 11 graden

We hielden de weersvoorspelling goed in de gaten. Omdat we lazen over zware storm in Nederland, zou het hier toch ook storm kunnen zijn? In de ochtend windkracht 4, later zou het windkracht 6 worden. Volgens Ellen (die de wind goed kent door haar vaarervaring) is dat nog niet gevaarlijk. Dus gaan we op pad. Het is zondag en daarom had ik uitgezocht waar we kunnen ontbijten. Bij een erg leuk café op de markt. Die was al om 8.15 open.

Het is vandaag de eerste echte heuveldag. Op dit kaartje lopen we van linksboven (Givet) naar rechts onder. (Vierves de Viron)

En…het is de eerste dag in de heuvels. Prachtige landschappen trekken aan ons voorbij. Dit is vlak voor Aubrives. Wat staat er op dat bord? Ik kan er met de auto niet door. Er staat “inonde”. Overstroomd???..Ik vraag het na aan een meneer van het waterschap die er toevallig stond. Kunnen voetgangers er ook niet door? Jawel…over die dijk.

Niet te geloven. Echt overstroomd! Waar die bomen stonden, daar is de weg van de auto’s. Via een grote omweg kon ik toch naar Aubrives, daar zouden we samen pauzeren.

In Aubrives zou een restaurant open kunnen zijn voor de eerste stop. Dat was helaas gesloten. Ik wachtte daar en we vonden een bushokje uit de wind.

Ik ging verder en de verrassing was heel groot in Hierges was een erg leuk restaurant open. Na een half uur van Aubrives. Een fijne plek op ruim 2 uur lopen van Givet.

De route is niet altijd duidelijk gemarkeerd. Soms staan er zelfs 2 richtingen aangegeven. Dan kun je toch op maps.me kijken zou je zeggen? Nou…in de bossen heb je niet altijd de juiste gps positie. Een eind verder zijn de aanwijzingen juist vernieuwd. Witte vierkante bordjes, vastgeschroefd aan bomen. Daar waar de gele pijl wijst is de goede richting. De aanwijzingen volgend kwamen we niet in Mazee uit. Kennelijk zijn de routes hier vernieuwd/aangepast?

Niet helemaal de route kunnen vinden, wel weer terug op de goede weg. Zo komen ze uit in Treignes, waar een café bij de kerk open was. Daarna op weg naar Vierves sur Viroin. Smalle paden, natuur, een bosgebied. Prachtig om te lopen.

Inmiddels was het wel harder gaan waaien. Plotselinge windstoten en dan moest je oppassen niet omver geblazen te worden.

We overnachten in Hotel Petit Mesnil in Vierves sur Viroin. Een klein eenvoudig hotel met erg vriendelijk personeel. We voelen ons welkom.

Dag 5 Leffe Givet

Via Monastica

Een van de lezers van het blog (dank aan Imre) maakte me erop attent dat als de Maas hoog staat het beter is om niet de Via Monastica te volgen, die vanaf Leffe aan de oostkant van de Maas te lopen. Ik werd aan het denken gezet en overlegde met de pater van het klooster. Die zei ook….het is niet veilig en het water overspoelt de paden.

Gisteren waren we uitgenodigd om de vesper viering bij te wonen. 6 paters zingen gregoriaans. Het was een bijzondere sfeer.

Als je in het klooster van Leffe wilt slapen, dan even van tevoren bellen. Gastvrij ontvangen ze je, en je mag betalen wat het je waard is. Na een goed ontbijt gingen we op pad. De pater was er ook vanochtend nog even bij komen zitten. De poort uit en op pad.

Ik loop een stukje mee en ga aan de andere kant van de Maas terug. De Maas stroomt heel hard en ik loop ook nog even bij de VVV binnen en vraag om advies. Nee, het is echt te gevaarlijk zegt ze en ook aan de andere kant, want de auto’s rijden heel hard en de weg is smal.

Bij de brug over de Maas zie je grote saxophone. Dinant is de stad van Sax

Zo gaan we naar Waulsort en dat is wel 8 km langs deze weg. Bij de VVV hadden ze maar een advies. Neem de bus. Nou….al die tijd dat ze er liepen…geen bus te zien. Ieder ervaart het anders. Wel of niet hier lopen. Ze helpen elkaar goed en als er een auto komt gaan ze strak langs de kant staan. Aan de linkerkant lopen is geen optie. Alleen een vangrail…..

De officiële route van de Via Monastica passeert een rots. Die hangt naar voren en het pad is overstroomt. In het boekje staat, misschien moet je er kruipend onder door. Of je rugzak voor je uitschuiven. Precies op het moment dat ze daar waren , kwamen er toch wandelaars en die liepen erg te aarzelen…. De juiste beslissing om er niet te lopen. Ellen en Hilde zouden het wel gedurfd hebben.

In Waulsort heb ik een restaurant gevonden wat open was. Een sfeervol oud huis van 1900. Daar drinken we samen een kopje thee/koffie

Op naar Hastiere. De gevaarlijke punten zijn voorbij en aan de goede kant van de Maas vinden ze een heel mooi stuk. Bospaden, modderpadenrustig lopen zonder verkeer en pauzeren. Het is genieten.

Het laatste stuk naar Givet valt even tegen. Na Hastiere is het nog 11 km. En dat terwijl ik 8 km had gezien op Maps. Misschien tot het begin van de stad. Givet is een grote stad en het laatste stuk is altijd zwaar.