Categorie archieven: Camino Portugues

Camino Portugues dag 8 Portela Caldas de Rei

Camino Portugues

7 september, 17 km, in de nacht veel regen onweer, overdag droog 23 graden

Rijk….we voelen ons rijk dat we op pad kunnen, de druivenranken hangen vol, we lopen er onderdoor. De bloeiende bougainville. Maar ook de kleine dingen. Een waslijntje in de herberg, na een omweg van 3 km vinden we ontbijt en de ervaring van onze Camino.

Gisteren konden we een maaltijd bestellen. Pizza, flesje wijn, biertje en buiten zitten in de tuin van de herberg. We ervaren daar rust in de natuur en geen druk verkeer. Meer hebben we niet nodig.

Net waren we klaar met eten en er vielen de eerste druppels. Jan en Janna hadden een lijntje van wel 5 meter gekocht en in onze slaapzaal, met de matrassen op de grond was plek genoeg voor de was. Tot onze grote verrassing hadden we allen lekker geslapen.

De route van vandaag had vooral hoogtemeters door het dalen. Nergens in Galicië is het vlak. Steeds gaat het min of meer omhoog of omlaag. Doordat het erg benauwd was vandaag heb ik het als een zware etappe ervaren. Die stijging na 3 km was om naar ons ontbijt café te wandelen, nadat de bar As Eiras dicht blijkt te zijn. Tja, en we willen toch graag koffie 😉

De paden zijn vrijwel geheel herzien. Van de grote weg af, met een aangelegd pad. Een stuk veiliger. Ook lopen de paden door wijngaarden. Dat geeft aangename schaduw. Vandaag treffen we meer pelgrims die onderweg zijn van Pontevedra naar Caldas de Rei. Gezellig en elke pelgrim wil wel een praatje maken.

Een kadootje van vandaag was het bezoek aan de watervallen bij Rio Barosa. Bij km paal 51070 naar rechts en even de weg oversteken. Prachtig! We hebben daar onze lunch gebruikt. Er staat geen markering. Het is maar 10 minuten lopen. Aan de weg staat Parque National de Rio Barosa.

Daarna volgen nog ongeveer 7 km door wijngaarden, boeren weggetjes, in de verte op de heuvels windmolens. In de verte naderen we Caldas de Rei.

Caldas de Rei betekent “bronnen van de koning” Hier vind je warmwaterbronnen. Vanavond gaan we er een kijkje nemen. Morgen meer.

Camino Portugues dag 7 Pontevedra – Portela

Camino Portugues

6 september, 12 km droog, benauwd

Verwachtingen? Om ook deze groep kennis te laten maken met de sfeer van een algemene herberg, had ik gekozen voor Portela. Stapelbedden, gezamenlijke maaltijd en ontmoeting met andere pelgrims. Deze ochtend begon de hospitalero met het bijstellen van ons verwachtingspatroon. We kregen een appje: we hadden gedacht jullie samen in een aparte ruimte. Prima dachten wij…. volgend appje: met matrassen op de grond. Dat wilde ik eerst bespreken. Nou ja: dat kan wel. Toen we er aankwamen voelde ik toch teleurstelling. Er wordt ook niet voor een warme maaltijd gezorgd vanwege de Corona maatregelen. Toch kiezen we ervoor te blijven. Er is een tuin, we kunnen de was doen, we hebben een grote ruimte. Ik ben trots op deze pelgrims. Omgaan met veranderingen en vervolgens tevreden op de matrassen uitrusten. Ook dat hoort bij het pelgrimsgevoel.

In Pontevedra sliepen we bij Casa Sara. Een plek midden in het centrum, een 2 en 3 persoonskamer, prima bedden. Het is altijd wel anders dan verwacht. Voor ontbijt werden we verwezen naar een bakker, zeker aan te bevelen A Devesa, in het oude centrum. Via de oude brug verlaten we het centrum. Volledig vernieuwd, aan de onderzijde zijn de oude schelpen nog te zien.

Ik ben zo trots ook op Mariet en Janna, zij moeten tenslotte veel meer passen zetten dan ik. Mariet loopt vandaag op vleugels, zelfs het klimmen gaat nu makkelijk. Natuurlijk, je eigen bagage dragen hoort erbij, maar als het niet lukt, vind ik het heel goed dat je beslist om je rugzak te laten vervoeren.

Inmiddels hebben we 60 km afgelegd en zijn op de helft van onze weg naar Santiago.

De hoogte meters zijn ongeveer hetzelfde als de laatste dagen. Vooral het laatste stuk naar de herberg was nog een flinke stijging.We hebben het niet zo ervaren.

Bij San Cayetano hebben we even pauze. We zien een pelgrim uit een kerkje komen en we kunnen er een stempel halen. Voor het eerst kunnen we een echt kaarsje aansteken. Ik doe dat ook voor alle familieleden en vrienden die wel een opstekertje kunnen gebruiken.

De natuur op weg naar Portela is weer erg mooi. We zien ook nu weer weinig pelgrims. Enkelen komen we dagelijks tegen. De meesten hebben langere etappes. Voor ons zijn deze afstanden prima. Met 10-15 km per dag komen we er ook. Het is speciaal om een lang gekoesterde wens zo te kunnen realiseren.

Welke weg zou jij kiezen? Keurig over de brug of door het water. Jan en Janna gaan voor het avontuur, door het water. Mariet en Marianne kiezen liever voor de brug.

Vlak voor de herberg genieten we van verse jus d’orange, Santiago taart en voor mij nog een heerlijke salade. Meer heeft een pelgrim toch niet nodig?

Camino Portugues dag 6 Ponte San Poio Pontevedra

Camino Portugues

5 september, 13 km zonnig en warm 29 graden Ponte San Poio Pontevedra

We begonnen onze ochtend net na zonsopkomst en wat was het aangenaam wandelweer. De klim naar Alto de Canicouva is een korte klim. In 3 km 145 meter stijgen. In totaal 402 hoogte meters.

Door een prachtig natuurgebied met grote keien, een beetje nevel, de varens verkleuren van groen naar bruin. Erg mooi!

Op weg naar de top loop ik een stukje mee met een mevrouw uit het Duits talige deel van België. Had blaren en we bieden haar hulp aan. Ze lopen 30km per dag volgens een strak schema. We hadden een gesprek over acceptatie dat iets niet gaat en je plannen aanpassen. Daar had ze nog nooit over nagedacht. We proberen dat wel. Wandelen wat kan en als het dan niet lukt om bv rugzak te dragen, kun je er voor kiezen je rugzak te laten vervoeren. Zoals Mariet heeft kunnen beslissen. Vanaf morgen gaat ze lichter lopen…..

Ook niet van opgeven zijn deze mensen. Op de berg staan ze er weer sinds augustus. Door Corona 1,5 jaar geen mogelijkheden, nu gaan ze er weer voor. Blij me ook weer te zien.

Daar is ook een kathedraal in maquette vorm. Janna en Mariet zijn daar in ieder geval al aangekomen.

Vlak daarna begint de daling. Het is op dat moment erg rustig. De mensen die uit Arcade vertrokken zijn voor ons, we hebben de tijd en willen onze afstand van 13 km zo goed als we kunnen over de dag verdelen

Na een kerkje, genaamd Santa Marta kiezen we voor “complementario” een aanvullende route die ons langs de rivier leidt. Iets verder maar zo mooi. Echt genieten.

Vlak voor Pontevedra gaan we onder de snelweg en het spoor door. Verrassend mooi graffiti. Dat is echt kunst.

Nog een paar km door het centrum en dan is het tijd voor ons etappe drankje.

Die hebben we weer verdiend

We zijn er!!!

Camino Portugues, Dagwandeling

Zaterdag 4 september 2021: Camino Portugues Centrale route, Cruces – Santiago (19 km)

Sneller dan ooit zijn de rugzakken ingepakt. Bijna een half uur eerder dan afgesproken zitten we met elkaar aan het ontbijt. We hebben er zin in, de laatste etappe.

Als het buiten licht is, verlaten we de albergue.

De lantaarns zijn nog aan. We lopen over het verlichte pad. En zo voelt het ook. De camino heeft inzichten gegeven, een deel van de oude ballast is onderweg achter gelaten.

.Het lopen gaat bij elk van ons soepeler dan ooit. De hoogteverschillen, toch meer dan 300 meter, lijken we geen van allen te voelen. We ruiken de stal. Ook ik tel af.

Tijdens deze etappe loop ik veel alleen. De herinneringen aan de afgelopen weken schieten door mij heen. Onze kennismaking op,Schiphol, de eerste etappes langs en door de badgasten van Portugal, het slechte slapen, elk van ons heeft er veel last van gehad. Maar vooral de mooie gesprekken, de openheid en de lol die we met elkaar hebben gehad.

Vlak voor de aankomst drinken en eten we nog  even wat.

Om daarna elk op haar eigen wijze de eigen weg naar de kathedraal te lopen, en om de aankomst in het eigen tempo te ervaren.

Om vervolgens door A. Een groepsfoto te laten maken, zelf gaat zij liever niet op de foto, en ook dat respecteren wij. 

Op een terras vieren wij de voor elk van ons bijzonder ontroerende aankomst met een pelgrimsmenu en een glas wijn. 

Wij hebben gehoord dat er grote drukte is bij het pelgrimskantoor. Er zijn pelgrims die hun Compostella, het certificaat dat je hier kunt krijgen als je aantoonbaar een langere camino hebt gelopen, niet hebben gekregen.  Om dat te voorkomen is onze volgende gang naar het pelgrimskantoor. En inderdaad, nadat wij via een qr-code alles hebben ingevuld krijgen wij te horen dat wij te laat zijn voor een nummer in de wachtrij.

De bewaker vertelt dat er vandaag een andere optie is. Een  beperkt aantal pelgrims kunnen vanvond na 19 uur nog aan de beurt komen. Wie het eerst komt….

En zo staan wij om 1815 uur in de rij voor de laatste Compostella’s van de dag. 

En…we hebben geluk. We zijn op tijd en behoren tot de gelukkigen die een nummer krijgen..

Het is even na 7 uur als elk van ons, na een check van onze pelgrimspaspoorten, individueel door de medewerker van het pelgrimskantoor gefeliciteerd wordt. Aan elk van ons wordt zeer welverdiend de Compostella uitgereikt. Onze namen worden bijgeschreven in het pelgrimsregister van de kathedraal.  Voor elk van ons een bijzonder moment.

 

Ik ben erg  blij dat het met de Compostella gelukt . Maar vooral ben ik zeer dankbaar dat we met elkaar en in een zeer fijne sfeer  zijn aangekomen in Santiago. Een afronding van een Camino met vier prachtige mensen. Fijn hen te hebben leren kennen en met hen te hebben kunnen lopen. Om dat te vieren proosten we een fles Cava leeg en genieten wij van een zeer welverdiende Tarte de Santiago.

 

We zijn aangekomen…, dank voor alle steun van vrienden, familie en andere bekenden! Jullie waren onderweg bij ons.

 

 

Camino Portugues dag 5

Camino Portugues

4 september, 13 km Saxamonde – Ponte Sampoio, zonnig 23 graden

In kleine etappes komen we er ook. Zo symbolisch vind ik deze slak boven het verslag. Rustig aan, kijken wat wel kan en van elke etappe genieten. Vandaag 13 km van Saxamonde naar Ponte Sampoio. Een hele mooie etappe door Redondela en met uitzicht over Ria de Vigo en door Arcade. Direct vanmorgen begon de dag al goed. Uitzicht vanaf herberg O Corisco over dal. De zon nog net niet over het dal. Het voorzichtige nog goudkleurige licht laat zich zien.

En wij…we zijn klaar voor een nieuwe dag. De 5e dag dat we in Spanje zijn en de 3e op pad. Spierpijntjes, een beetje gevoelige heup, een beetje de schouders, en toch is er al een gewenning. Het ritme van de dag. Eten, drinken, slapen, wandelen, verder denk je nergens aan. Ervaren dat we elkaar steunen, dat emoties er mogen zijn.

In Redondela hebben we een koffieshop. Marianne krijgt 2 kastanjes van een vrouw, met de boodschap erbij: als je die bij je draagt brengt dat geluk. Ook beveelt ze de Santiago kerk aan. Daar krijgen we een stempel met Jacobus erop. Er is daar een nonnetje die graag de stempel zet. Een mooi moment.

In het centrum van Redondela hangen de vlaggen voor de pelgrims. Vanwege het Heilig jaar zien we Jacobus, de Porta de Gloria en een vlag van Xacobeo 2021 en 2022. We voelen ons aangemoedigd om door te gaan.

Na Redondela stijgen we voortdurend. De grootste stijging is die naar Alto do Lamba op 153 meter. Je zou denken niet veel, maar het is een hele zware. Zie onderstaand hoogteprofiel. De stijging begint direct in Redondela en duurt tm Alto de Lamba. Toch 4 km! En 357 hoogtemeters.

De daling na Alto de Lomba is zeer mooi. Uitzicht over Ria de Vigo, bloeiende brem met daarbij stevige daling.

Janna wil er plotseling vandoor met 4 wel heel mooie kuiten…😉

Onderaan bij de hele drukke gevaarlijke weg zijn koperen platen van pelgrims. We treffen daar een Belg op de motor die wel van ons een foto wil maken.

Het toetje van vandaag was Arcade met aan het einde de brug naar Ponte Sampoio. Wat wil je met zo een blauwe lucht. Prachtig. We kijken onze ogen uit.

Onze herberg ligt voorbij de brug rechtdoor. We zien bij het strand parasols, dat lijkt ons wel wat voor ons etappe drankje. Alweer een dag als een pareltje….

Spirituele variant: over het water

Camino Portugues

3 september 2021: Camino Portugues/spirituele variant, Vilanova – Cruces (14 km en een boottocht)

De laatste etappe van de spirituele variant voert ons over het water. We varen de route die volgens de overlevering ook door de helpers van Jacobus met zijn lichaam is gevaren. Op weg naar Padron.

De boor vertrekt vlak na zonsopgang. De kapitein heeft er zin in en houdt overzicht.

Deze regio staat bekend om de mosselkwekerijen. Juist als wij langsvaren worden ze door dit schip geoogst en op grootte geselecteerd. De meeuwen kennen het proces. Zij pikken enthousiast hun ‘graantjes’ mee.

Even later varen we langs de kruisweg. Links en rechts van het water zijn de kruizen te zien.

De voor legt na bijna2 uur varen aan in Pontesecuras.  Hoogste tijd voor een kop koffie en iets te eten. Het cafe aan het water is daarvoor een geschikte plek. Aan de bar hangt de voor ons belangrijkste info luid en duidelijk in het zicht. Alleen de afstand klopt niet. Het is vanaf hier nog 28 km lopen.

Naar Padron, is het ongeveer 3 km lopen. Via de plantanen-boulevard lopen wij naar het centrum.. De vlaggetjes hangen uit, zal dat voor de start van de  finishrit van dd Vuelta zijn? Deze  belangeijke  tijdrit  start  overmorgen  vanaf  deze  plek.

 

 

In de kerk treffen wij Aafke. Fijn om haar hier te zien. Ze heeft goëd geslapen, haar enkel is al iets minder dik. Met een stok lukt het haar om korte afstanden te lopen, met de taxi reist ze verder  met ons mee.

Padron is in en na het leven van Jacobus, de naamgever van de Camino de Santiago, een hele belangrijke plek. Het is hier dat hij op de berg heeft gepredikt. Het is hier dat na zijn dood , na een boottocht vanaf Palestina, zijn lichaam aanvankelijk begraven is.

Drie heilige plekken worden door de meesten van ons bezocht: de berg, de fontein en El Padron.

Een Pedronia ontvangen wij als herinnering aan deze plekken. 

Koffie drinken doen wij bij het cafe van Pepe2. Ooit begon zPepe1 op deze plek een cafe ter ondersteuning aan alle pelgrims voor de laatste etappe op de lange weg naar Santiago.. Inmiddels is de zoon, Pepe2, degene die elke pelgrim enthousiast onthaald en met een lach, vriendelijk woord en een knuffel energie en vertrouwen geeft voor het laatste stuk.

Het cafe puilt uit van door pelgrims uit dankbaarheid chter gelaten herinneringen. En toch is er nog steeds plek voor een gulle lach en een arm om de schouder.

 

Na het bezoek aaN Padron lopen wij dor naar onze laatste overnachtingsplek onderweg.

Het is haast niet te bevatten, morgen gaan wij Santiago bereiken. En tegelijkertijd kijken wij er met nieuwe herinneringen en met opgedane inzichten enorm uit naar de aankomst morgen. We hebben tot nog toe ruim 290 km gelopen. Nog 19 km te gaan…….

 

Camino Portugues dag 4

Camino Portugues

3 september, 13 km Porrino Saxamondo. Tm 14 uur bewolkt, heerlijk wandelweer, later zon.

“Het loopt anders”. Ik had een reservering in Redondela gemaakt. Een lange afstand voor onze groep van 17 km. 4 km voor Redondela komen we langs Saxamonde en tot mijn grote verrassing is deze herberg O Corisco ook open. Op dat moment had Mariet behoefte aan pauze. Ik word herkend van ons verblijf de vorige keer in 2019 (? of 2018) en  ze hebben nog plek. Zullen we ons plan veranderen? Dat vindt iedereen een goed idee. Maar….de bagage van Marianne is in Redondela. Dat willen ze wel ophalen. Alles kon worden gewijzigd en zo verblijven we nu in herberg O Corisco in Saxamonde. Wat leuk dat dat zomaar kan.

Dat kwam zo goed uit vandaag. We hadden flinke hoogte verschillen overbrugd. 402 meter op 13 km. Kun je voorstellen dat onze Nederlandse benen hieraan moeten wennen. Het was heel pittig. Voor Jan vooral de stijging, voor Marianne de daling.

In de ochtend zagen we veel pelgrims. Het geeft veel gezelligheid, we zien ook pelgrims die we ervoor hebben ontmoet.  Buen Camino horen we steeds. Tot aan Mos klimmen we bijna voortdurend. Dat gaat nog geleidelijk.

We bereiken de 100 km paal. Even een mooi moment om stil te staan. Voor ons op de 2e dag, ook wij voelen dat het echt kan gaan gebeuren. We gaan naar Santiago toe.

Het is erg mooi onderweg naar Mos. De eucalyptus bomen met de afbladderende basten, druivenranken, vergezichten. Bij elke bocht een nieuw uitzicht.

Net voor Mos had Jan behoefte aan een stok. En warempel er staat er zomaar een voor zijn neus. Later koopt hij er een in Mos. Bij deze stijgingen loopt ieder op zijn/haar tempo. Marianne stijgt gemakkelijk en heeft tijd een hoedje te kopen.

Bij de algemene herberg in Mos is nu een groot terras aan de achterzijde. Een goed moment voor onze eerste pauze.

Daarna stijgt het verder naar Santiaguino de Antes. Steeds denk ik dat we het klimmen hebben gehad. Dat duurt echt 5 km. We voelen het als echte uitdaging en het lukt ons allen.

In het bos bij de top worden we verrast door een doedelzakspeelster. De verrassingen gaan maar door vandaag. Ze heeft een stempel en probeert zo wat geld te krijgen.

Dan volgt de grote afdaling. Het uitzicht ligt aan onze voeten. Galicia op zijn mooist. Groen, kronkelende wegen, huisjes tegen de bergen geplakt. In de verte zien we Ria de Vigo.

En nu zijn we dan onverwacht in Saxamonde beland. Hoera we zijn er. Dit onverwachte feestje vieren we met het etappe drankje.

De km naar Redondela doen we er morgen bij. Wat een heerlijke dag.

 

Spirituele variant: afdalen door het sprookjesbos

Camino Portugues

Donderdag 2 september 2021, Camino Portugues Variant Espiritual, Armenteira – Vilanova de Arousa (27 km)

Het is nu al bijna 23 uur. Normaal gesproken liggen wij als pelgrims dan al te slapen. Maar vandaag loopt het anders. Vanwege het tijdstip en de lange dag die chter ons ligt, beperk ik mij tot een kort verslag met foto’s.

Het was een bijzondere dag, op diverse fronten. Het ontbijt lopen wij mis, we starten de dag het brood en de koekjes en kaasjes die we in onze rugzakken hebben. We hebben wegens de afstand van vandaag zin om vrij vroeg, 8.00 uur te gaan lopen.

Wat volgt is veel.

– Een prachtige en tegelijkertijd ongelukkige afdaling over de rotsen van het sprookjesbos. We zijn nog maar net op weg als Aafke voorover ten val komt. Ze heeft daarna last van haar enkel. Gezien de afdaling die nog volgt  moet zij de wandeling helaas onderbreken. Per taxi reist zij door naar ons hotel.

— een wandeling langs een beekje. Met  bijna rijpe druiven alom.

– een zicht op de kust, de laatste kilometers lopen wij daar langs.

 

Tegen vier uur komen wij aan bij de brug naar Vilanova de Arousa. We kunnen ‘ons etappedrankje’ al bijna zien staan.

Mijn eerste gang in het dorpje is naar de  apotheek.. Aafke heeft mij een lijstje spullen doorgegeven die ze graag wil hebben om haar enkel te ontlasten.

Fijn is het om Aafke in het hotel weer te treffen. Er is goed voor haar gezorgd, we zijn blij haar weer te zien.

Omdat de enkel van Aafke rust nodig heeft besluiten wij bij het hotel een maaltijd te laten bezorgen zodat wij toch met elkaar kunnen eten . En ook dat loopt iets anders dan gepland. Dankzij alles en iedereen sluiten we de dag  in goede sfeer af met een drankje, om 22 uur gevolgd door de verlate pizza’s

Om vervolgens te kunnen beginnen aan een voor elk van ons zeer welverdiende nacht.

Camino Portugues dag 3

Camino Portugues

3 september, 17 km, bewolkt 24 graden

Mijn planning was 10-15 km per dag en we hebben er toch 17 opzitten. Tussen Tui en Porrino zijn nog geen overnachtingsmogelijkheden. Het kan niet anders. Wat een kanjers, de wandelaars halen het allemaal, voor enkelen de eerste keer dat ze zover komen en dat met het dragen van eigen bagage. Voor hen had ik vandaag een lied uitgekozen: “vandaag ben ik gaan lopen”….ieder dacht dat het niet kan, en zie mij daar nu lopen. Het raakte, die mooie Camino tranen mogen er zijn….

Vanaf de herberg San Clemente in Tui gaan we op pad. Naar een ontbijt café dat ons was aanbevolen, zeer goed Biper genaamd. Niet ver van de route en we konden de Camino zo weer oppakken.

Omdat we aan het einde van Tui hebben overnacht is de afstand beperkt gebleven tot 17 km. We zien algauw de steen mannetjes op de Camino palen. Ik leg uit dat de pelgrims dat doen. Om aan iemand te denken of om wat uit je “eigen rugzak” te halen. Niet letterlijk maar hetgeen je zou kunnen ervaren als last op je schouders.

Volgens het hoogte profiel lijkt de route vlak. Dat is het niet. Steeds kleine heuvels, bijna geen vlak stuk te bekennen.

Een prachtige route, bossen, onverharde paden, de geur van Eucalyptus, bramen die rijp zijn, de eerste druiven. De sfeer met andere pelgrims is er een van blijheid, ieder groet elkaar en we maken een praatje. Het voelt of ieder zo blij is om op pad te kunnen gaan. Ik zie de Camino smile. Ik zing samen met een pelgrim uit Ierland een lied “one Day over the rainbow”. We raken er allebei emotioneel van.

De geur van de Eucalyptus bomen, brengt me terug naar alle herinneringen van de Camino. Dit hoort echt bij Galicië.

Gisteren bij de toeristen informatie kregen we uitleg over de splitsing nabij Orbenll. Ga hier links af en vermijd de gevaarlijke en ongezellige route langs het industrieterrein. Nu is er een duidelijke paal en er staat “complementario” kan niet missen. Het staat vrijwel direct na de muurschildering van schilder: Xai Óscar van de Porte de Gloria van de kathedraal in Santiago.

Niet ver na de splitsing zie je dit verhoogde wandelpad. Met de eigen spiegel in het water. Het zonlicht valt precies op de druivenranken erachter. Mooi!

Ook na het passeren van de A55 heb je een keuze. 3 km langs de rivier of 3 km door de stad. We kiezen de rivier, ook omdat ons pension Louro dichtbij de algemene herberg ligt en je niet hoeft om te lopen. Deze laatste km wegen best zwaar en als je dan in een mooie omgeving loopt, zijn ook de laatste km snel voorbij.

  • Pyjama wants

Al voor 15 uur zijn we in Porrino. We hebben het etappe drankje verdiend.

Camino Portugues dag 2

Camino Portugues

1 september, op weg naar Tui

Wat een hartelijke gastvrij hostel, One Ribeiro vlak bij metro station Sao Bente, daardoor dicht bij de kathedraal, de Douro en de trein. We worden bij de ingang zelfs welkom geheten.

Bij de ontvangst werden we gewaarschuwd. Een 3 persoonskamer naast de algemene keuken. We hebben oordopjes en we slapen heerlijk. Wel worden we gewekt door onweer met veel regen. Jaren geleden heb ik me al ingeprent….ik ga liggen en stoor me nergens aan. Dat werkt bij mij.

Op advies van de hostess gaan we uitgebreid ontbijten dichtbij metro station Trindade. We kunnen de rugzakken nog in het hostel laten en gaan de kathedraal van Porto bezichtigen. Ook voor een stempel in ons pelgrimspaspoort, de Camino gaat beginnen.

Hier bij de kathedraal kun je ook een pelgrimspaspoort en schelp kopen. Mariet en Marianne kopen er een.

Boven op de brug hoog boven de Douro zien we nog net het restaurant waar we gisteren gingen eten. De vergezichten over de kronkelende Douro. Een mijmermomentje voor ons allen. Nog maar de 2e dag en we voelen al de verbinding.

Onze trein vertrekt om 13.05 en doet er 2 uur over. We komen langs diverse plaatsen waar de Camino ook langs komt. Barcelos, Vila Praia de Ancora. Wij gaan naar Valenca, zie onderstaande kaart en daarna te voet de grens over naar Tui. Het gaat nu dan echt beginnen.

In Valenca gaan we via de vesting naar Tui. Het is er druk. We zien veel pelgrims onderweg. Ook horen we van alle mensen die we tegen komen: “Buen Camino”. Letterlijk goede weg. Voor mij gaat mijn pelgrimshart wat sneller kloppen. Ook dat heb ik gemist.

Daar aan de overkant van die grote witte brug ligt Spanje. Midden op de brug staat een grens. De Portugese kleuren en Spaanse kleuren gemoedelijk naast elkaar. Hier geen inreisbeperkingen, geen QR controle, we mogen zo door gaan. WIJ gaan deze grens over.

 

Door het uur tijdsverschil waren we na 18 uur bij onze herberg. We hebben uiteindelijk toch 11 km gelopen. Vanaf de trein in Valenca 4 km

Albergue San Clemente bijna aan het eind van Tui. Een schitterende gastvrije plek. Voor ons pelgrimsmenu en boodschappen gaan we terug naar het centrum. Heel smakelijk en dat voor €6,50…..

Camino Portugues dag 1

Camino Portugues

31 augustus aankomst in Porto

Het is tijd om te gaan….Nu ben ik zelf aan de beurt. Santiago we komen eraan!

Het is tijd om te gaan. Voor Mariet een lang gekoesterde wens om ooit naar Santiago te gaan. En als dat dan etappes van 10-15 km per dag, dat zou helemaal mooi zijn. Ook voor Jan die na een heel trainingstraject nu zover is dat hij mee kan gaan. Vandaag al heeft hij laten zien dat de steile klim naar ons hostel (vlak bij Sao Bente) vanaf de Douro te doen is.

We zijn met 5 op pad. Vlnr Mieke, Mariet, Janna, Jan en Marianne. Het was nog heel spannend deze ochtend. Het lukte niet om bij KLM in te checken en het stoelnummer te verkrijgen. Dit heb je nodig om het Portugese inreis formulier te verkrijgen. Pffff. Ik was extra vroeg vertrokken om het op te lossen bij KLM, maar ook dat lukte niet. Na het inchecken aan de balie gingen we door de douane en bij restaurant la Plaza hebben we uiteindelijk de formulieren in kunnen vullen. Met dank aan Marianne die thuis al had kunnen oefenen.

We gaan na het inchecken bij ons hostel naar het station om alvast kaartjes voor de trein te kopen. Morgen reizen we naar Valenca om daar onze Camino te starten. Het station in Porto is prachtig.

Via de straatjes van het oude centrum dalen we af naar beneden. We voelen vakantie sfeer en ook ontspanning.

Wat is dan mooier om deze eerste dag af te sluiten bij een typische Portugees restaurant aan de Douro. Terwijl we aan de Douro aan het eten zijn, wordt het langzaam donker.

Een wonderschoon einde van onze eerste dag

Pelgrimsgevoel

Camino Portugues

Dinsdag 31 augustus 2021, Camino Portugues Central, Redondela – Pontevedra (21 km)

Het is voor het eerst dat wij op een met anderen gedeelde slaapzaal in een albergue hebben geslapen. En dat was even wennen. Spaanse pelgrims die op luide toon met elkaar converseren, snurkers waar maar geen ritme in kwam…

Met kleine oogjes zitten wij om 7.15 uur aan het ontbijt. En dat doet goed, tostade, zumo en cafe con leche grande, langzaam maar zeker worden we wakker.

Hetvis net licht als we op pad gaan. En we zijn eindelijk eens niet de enigen. Het geeft mij een vertrouwd gevoel, mij invoegen in de tijdloze stroom van pelgrims op weg naar Santiago,.

Langs de route staan tafels waar stempels, schelpen en drankjes te krijgen zijn. Her en der worden we toegezongen. Het heeft wel iets van een vierdaagse, met veel minder lopers, ik hou van deze ontspannen en welkome pelgrimssfeer.

De route is prachtig. We lopen door de bossen en langs de druivenvelden.

In Arcade houden we bij de Romeinse beug pauze. Koffie met churros met een onbetaalbaar uitzicht.

Omdat we inmiddels de magische 100 km-grens zijn gepasseerd moeten we elke dag ten minste twee stempels laten zetten. En soms zetten we de stempel zelf. We hebben er al heel wat verzameld.

Voor Pontevedra kun je kiezen welke route je loopt. Wij kiezen de alternatieve variant. Een prachtige route door het bos en langs een beekje. Gabrielle voelt zich hier even aan de Geul in Limburg. Onder het spoor lopen we verder de stad binnen.

De prachtige stad Pontevedra. 

De enige plek waar een kapel ter ere van de vrouwelijke pelgrims is neergezet. En, als ik het goed begrijp is een bezoek aan deze kapel een belangrijk gebeuren. Want eenmaal daar geweest brengt geluk voor een goede aankomst in Santiago.

Nog 4 loopdagen te gaan…, ik gun ons allen het geluk en vooruitzicht van een goede aankomst in SDC.

 

Een avontuurlijk dagje

Camino Portugues

Maandag 30 augustus 2021, Camino,Portugues Kustroute, Pazo Pias – Redondela

Wegens de zondagse winkelsluiting van gisteren zijn we ver door onze voorraden heen..Dankzij Aafke  gaan wij met een goed gevulde maag opstap. Zij had voor ons het ontbijt in een cafe gereserveerd.  Een geweldig begin van de dag.

We lopen vandaag in de richting van de grote stad Vigo. In het programma staat dat we vandaag onderweg ergens de bus pakken naar Redondela. Daarmee spelen wij tijd vrij voor het lopen van de spirituele variant, later in deze reis.

Vol goede moed lopen wij vanaf het klooster de heuvels in. Onder het spoor door

Diverse Camino-meuk passeren wij. Het voelt als aanmoediging voor alle pelgrims.

Op enig moment, na een kilometer of 10, lopen wij langs de weg naar Vigo. Hier zijn bushaltes. Een vriendelijke Spaanse man legt ons uit dat we vanaf hier naar Vigo kunnen en dat bij het busstation een bus ons naar Redondela kan brengen.

Met en voor ons wacht hij mee.

In Vigo beslist de helft van de groep naar Redondela te lopen. Via de kathedraal pikken zij de Camino weer op.

Met de anderen koop  ik een buskaartje naar Rande. Met de Monbus rijden wij daar naar toe.

Vanaf Rande willen wij de laatste 7 km van deze etappe oppakken. De route loopt hoog langs de baai, wij kiezen de weg naar boven. Het uitzicht vanaf daar is prachtig.

Hoog boven de baai houdt de weg op. Een Spaanse wijst ons de weg langs sluippaadjes  en langs vele, vele blaffende honden….

Even later lopen wij opnieuw vast. Pieternella en Aafke houden een auto aan. De chauffeuse is zeer vriendelijk, ze wijst ons in vele talen naar een bank. De Camino kent ze niet, maar eenmaal bij een bank komt het volgens haar wel goed met ons😎.

En dat het goed kont, dat leidt geen twijfel. We laten na alweer een steile doodlopende klim het zoeken naar de Camino los. Met hulp van Google maps lopen wij de stad binnen. Niet via de mooiste route, wel via de kortste route. We zijn heel blij dat we er zijn!

In Redondela komt onze route samen met de binnenlandse route. En dat is direct te merken, in een kilometer treffen wij meer pelgrims dan tijdens de gehele afgelopen 9 dagen. Leuk tussen andere pelgrims te kunnen lopen.

Wij checken even later  in bij ons hostel. Wij krijgen de beschikking over 2 eigen units.

Onder het genot van koffie wacht ik vervolgens de anderen op. Vermoeid maar vol verhalen bereiken zij na 30 km lopen, met vele vele hoogtemeters, tegen 17 uur de albergue. Ik hoor over een bijzondere ontvangst en een pelgrimszegen in de kathedraal van Vigo, over het mooie bospad en dito uitzichten. En ik hoor over een Italiaan die zichzelf opwierp tot lopende richtingaanwijzer.

Ik geniet van de verhalen van deze stoere dames. Blij dat we er allemaal zijn. Een goed einde van een onvergetelijke en avontuurlijke wandeldag.

Over bergen

Camino Portugues

Zondag 29 augustus 2021: Camino Portugues kustroute, Aguncheiro -Pazo Pias

in de wijde omgeving van onze albergue is geen winkel en geen cafe. Als service krijgen wij van de hospitalero een starterspakket. Koffie en cakejes, we zijn er blij mee.

Even voor 8 uur, het is net licht, vertrekken we. Eerst lopen wij een flink deel langs de kust. De aanwijzingen zijn vrij duidelijk…

Daarna trekken wij de bergen in. Het klimmen is pittig. Maar de uitzichten maken het meer dan waard.

On top of THE world nemen we een kleine pauze.

Eerder dan verwacht komen wij in Baiona aan. De kerk gaat net uit als onze koffie met churros op is. we maken plaats voor de kerkgangers en brengen een bezoekje de Romaanse kerk. Voor het hek zit een bedelaar, eentriestgezixh,deze  vrouw  tussen  de  op zijn paasbest geklede dorpelingen en ons als pelgrims.

Het dorpje is sfeervol. Wij lopen door het labyrinth van oude steegjes.

Bij een cafe voelen wij ons even thuis, de merken zijn bekend, een enkele daarvan doet denken aan Youp van’t Hek.

Via een Romeinse brug komen wij aan in het dorp van onze bestemming: Ramalossa..

We willen graag slapen bij een voormalig klooster met de naam Pazo Pias. Reserveren kan hier echter niet.  We zetten onze rugzakken in de rij voor de deur.

Om vervolgens vol spanning af te wachten. Gaat het lukken? Elk een eigen kamer op deze mooie plek? we zijn niet de enigen, we zijn niet de eersten, we gaan het zien.

En twee uurtjes later is het zo ver. Voor €15 per persoon krijgt elk van ons voor vannacht haar eigen kloostercel. Het voelt als een kadootje, een eigen kamer. En voor elke kamer een bij onze route passende sleutel. Een prachtige afronding van een dag over bergen. Mooi he? Wij genieten ondanks de moeheid en een aantal pijntjes met volle teugen.

 

 

Aan de kust

Camino Portugues, Dagwandeling

Zaterdag 28 augustus 2021, A Guarda – Aguncheiro (19 km)

Het is nog donker als de wekker gaat. Het tijdsverschil met Portugal is in het duister merkbaar. Rustig pakken wij de rugzakken in.

Tijdens het inpakken van de bagage hebben wij het over de stoelgang. Voor veel pelgrims is dat een lastig onderwerp. Het andere ritme, het soms wat eenzijdige eten, groente en fruit zijn niet in overvloed aanwezig en de beperkte privacy maken dat de stoelgang soms wat lastig is. Olie, veel drinken en vezelrijk eten kunnen helpen. Maar het bespreekbaar maken blijkbaar ook. Een uur na dit gesprek hoor ik van mijn kamergenoot dat ‘het’ gelukt is.

Vanaf onze albergue gaan wij na het ontbijt bestaande uit geroosterd witbrood met koffie weer op stap. We lopen verder langs de oceaan. Opvallend blijft het dat er zo dicht bij de zee zoveel bloemen bloeien.

In het kader van het heilige jaar is hier het nodige aangepast. Gele stoelen staan op diverse plekken voor de pelgrims klaar.

De gele loper ligt uit..

En nieuwe oases met koffie en schone toiletten zijn ingericht.

Aan het begin van de reis hebben wij besproken dat het belangrijk is dat ieder haar eigen tempo loopt. Te snel of te langzaam lopen kan leiden tot blessures of tot een te grote vermoeidheid. Lastig wordt het dan om deze toch lange Camino uit te lopen. Inmiddels heeft ieder haar eigen tempo gevonden. Gabrielle en Pieternella lopen meestal vooraan. En over het algemeen ben ik de hekkensluiter. 

Bij dit kapelletje houden we even halt. een bijzonder plekje met ruimte voor het branden van een echt kaarsje. 

Mooi is de plek waar stenen worden achter gelaten. Deze plek dateert uit 2020, veel kleurrijke herinneringen en wensen zijn te zien.

 

Met plezier staan wij hier stil.

500 meter later bereiken wij de albergue. We hebben alle tijd voir een drankje, broodje en voor pret. Het is pas 14 uur. De albergue opent hier pas om 16 uur.

En hoe! We zijn voorbereidt op een stapelbed in een slaapzaal. We krijgen de sleutels van een appartement met keuken, mega-balkom, woonkamer en 3 slaapkamers. Ik ben er stil van en weet even niet wat te zeggen over deze luxe en weet even niet hoe de kamers te verdelen, mijn systeem is even in de war,

De groep neemt het dan van mij over. Ook zij zijn blij verrast met deze ruimte. Unaniem zijn zij over de vraag wie een eigen kamer krijgt. Vannacht heb ik een eigen kamer. Hun gebaar ontroert mij. Ik heb er even geen woorden voor, voor deze mooie mensen, voor deze fijne groep.

 

Over de grens en over loslaten

Camino Portugues

Vrijdag 27 augustus 2021, Camino Portugues kustroute, Vila Praia – A Guarda (19 km)

’Het lijkt wel alsof pelgrimeren betekent dat je steeds meer los moet laten’. Met die woorden beschrijft ‘een van  ons  haar ervaringen na een nacht slecht slapen. ‘Veel spullen kon ik niet meenemen, mijn ritme heb ik los gelaten en ook een goede nachtrust is niet  gegarandeerd’.  Direct  erna vult ze aan: ‘ en juist nu ik het gevoel heb dat bijna alles van mij wegvalt, ervaar ik wat voor mij echt belangrijk is. Of beter gezegd wie en wat mijn bakens zijn.’

Met deze woorden in mijn gedachten loop ik langs de prachtige kustlijn. Ik zie.tussen alle rotsen een stapeling van stenen  die past bij het gevoel. Zij is en wij zijn ‘in Balans op weg…’

De route richting de noordgrens van Portugal is zeer aangenaam. Zee, rotsen, zacht windje en een prettig lopend pad.

Vanwege het laagtij vertrekt de eerste ferry naar Spanje pas rond 18 uur. Voor ons is dat te laat. Wij kiezen als alternatief voir de pelgrims-watertaxi. Deze vertrekt ongeveer 3 km buiten Caminha, een prachtig plaatsje waar wij koffie drinken.

Op de terugweg naar de watertaxi passeren wij visser, hun netten staan te drogen, en lopen wij met uitzicht op Spanje langs het water.

En dan is het tijd om Portugal te gaan verlaten. Voor €5 per persoon worden wij in een boot met een passende naam over de grens gevaren. De speedboat gaat snel. We stralen Spanje tegemoet. Op het strand springen wij overboord. Ruim een uur later dan we zijn vertrokken, het tijdsverschil tussen deze landen is in deze tijd meegerekend.

Vanaf het strand lopen wij linksom. Een andere route dan ik ken, een alternatieve variant. Een vrariant die ik niet eerder liep. Maar man wat is deze mooi…

Bij de haven van A Guarda drinken wij op een terras een drankje. Het is daar dat wij beslissen vanaf nu op het moment dat we geen twee meter afstand kunnen houden van anderen dan onze eigen groep, ook buiten een mondkapje gaan dragen. In Portugal was dat gebruikelijk, maar niet iedereen deed dar. Hier is het verplicht, we zien vrijwel alle Spanjaarden het doem. Wij passen ons aan, al is het soms nog even wennen.

Ons hostel van vandaag ligt aan een baai ten noorden van A Guarda. Vanuit het raam hebben we een prachtig uitzicht. Met de voeten op het bed kijk ik terug op een zeer mooie pelgrimsdag. We zijn in Spanje! We zijn klaar voor de volgende fase in de reis.

Druiven eten

Camino Portugues

Donderdag 26 augustus, Camino Portugues kustroute, Viana – Vila Praia de Ancora (20 km)

in Portugal kun je sporadisch pinnen. Dat betekent dat we elke dag cash nodig hebben. Voordat we gaan lopen gaan we dus niet alleen naar een bakker voor de inkoop van de lunch. We gaan ook naar de telebanco. Hier kun je maximaal €200 per dag halen. Dat moet genoeg zijn voor de komende dagen of week.

Het is bewolkt als wij gaan lopen. Wel warm, maar nog geen brandende zon. De eerste kilometers lopen wij licht stijgend over Portugese klinker-paden, met links en rechts een muur.

Leuk dat er nu ook andere pelgrims onderweg zijn. Deze vier Portugese jongeren hebben het met elkaar zeer naar hun zin.

De dorpjes waar wij doorheen lopen zijn oud en deels verlaten. Het gele kapelletje wordt door de oudere dorpsbewoners nog immer goed onderhouden. 

De paden en muren lijken saai maar zij vertellen het verhaal van gedane tijden. En het leven is als je goed kijkt in alle gaten en kieren aanwezig. Mieren, slapjes, bloemetjes hebben hun plek in de opengebarsten voegen. Over de muur groeien druiven en bloemen.

En wij hebben geluk, de eerste druiven zijn rijp. Ze smaken heerlijk, het wordt ongetwijfeld een heel goed wijnjaar.

Na een flinke afstand te hebben gelopen vinden we het eerste cafe van deze etappe. De schoenen gaan uit en in de schaduw genieten we van koffie. Tot nog toe is deze in Portugal zeer goed.

Na de pauze verandert het landschap. We klimmen door het bos omhoog. De paden liggen vol met keien en losse stenen. Vooral bij de volgende afdaling vraagt dat de nodige concentratie.

Ieder loopt in haar eigen tempo. Ik ben de hekkensluiter en hoor aan het geblaf van de honden en aan het gegak van de waakganzen waar de anderen  zijn.

Vermoeid van de oneffen paden en de pittige klimmetjes komen wij aan in Vila de Praia. Op het terras op het plein drinken wij het etappedrankje.

Om vervolgens in te checken bij ons hostel aan de boulevard. De kamers zijn eenvoudig.

En het uitzicht is prachtig. Hier vermaken wij ons vanavond wel, onze laatste avond in Portugal…

 

Camino Portugues Kustroute, het paradijs gevonden…

Camino Portugues

Dinsdag 24 augustus 2021, Estela – Antas (19 km)

’kan ik deze dag overslaan?’. Dat zijn de eerste woorden die mijn slaapmaatje van vannacht vanmorgen uitspreekt. En ik deel haar gevoel. De muggen hielden ons flink uit de slaap. Zwetend lagen wij woelend onder de lakens, het is ook in de nacht erg warm.

Een kop koffie (of twee) helpt. Natuurlijk gaan we gewoon weer op stap. De gele pijlen roepen. We vertrekken ‘lekker’ vroeg, we willen de warmte voor zijn.

De eerste kilometer lopen wij deels door het bos en deels door een landbouwgebied. Mooie uitzichten geven goede perspectieven.

Daar waar we de afgelopen dagen vooral een ‘badgasten-gevoel’ kregen, ervaren we nu meer de Portugese dorpjes.

Gier zien wij voir het eerst ook een aantal andere pelgrims. Het doet ons goed, de ontmoeting met gelijkgestemden.

Om bij Esposende te komen moeten wij het water oversteken. Het is windstil, de boortjes liggen stil op het water.

En ook in Esposende voelen wij ons in alle talen welkom.

De temperatuur loopt tegen het middaguur op. Twee-en-dertig graden in de schaduw, is op verharde  zonnige wegen in een bebouwd gebied een hele ervaring. Een ervaring die maakt dat een plek in de schaduw in de buurt van een kraan een groot genoegen is. Mijn voeten waarderen de frisse lucht. Of dat andersom ook het geval is laat ik maar in het midden.



Met opgefriste moed lopen wij verder. We gaan in de goede richting.

Rond twee uur bereiken wij onze overnachtingsplek, guesthouse Antas. We hebben zin in schaduw, een koude douche en een bed.

Wat we vinden is veel meer dan dat. We vinden een paradijsje, een heerlijke plek om met elkaar de middag door toebrengen. The Camino provides, we zijn blij dat we deze dag niet hebben overgeslagen en ons  ondanks de aanvankelijke aarzelingen bij deze dag mee hebben laten voeren door de gele pijlen.

Oogst-tijd

Camino Portugues

Dag 3, 23 augustus 2021: Camino Portugues Kustroute, La Bruge – Estela (27 km)

Vandaag staat er een lange route gepland. De weersvoorspellingen beloven een temperatuur van 29 graden of meer.  Met elkaar hebben wij besloten om vroeg te vertrekken.

De zon is net op als wij richting het ontbijt lopen. De bakker doet precies op het moment dat wij voor de deur staan zijn deuren open.  De geur van goede koffie komt ons tegemoet.

De broodjes smaken heerlijk, we bestellen er een paar extra, met ham en kaas belegd, en daarbij nog een pastel de nata. Altijd fijn om de lunch in de rugzak bij je te hebben.

Via de plankier vervolgen wij de Camino. Het is nog erg stil, de golven zijn goed te horen.

In Vila Cha lijkt de tijd te hebben stil gestaan. We passeren een vis-afslag ter grootte van een huiskamer. De vissershuisjes staan er naast. De hoogte van de deuren verbaast ons, daar passen wij alleen als we door onze knieën gaan doorheen.

De eerste pauze nemen wij nadat wij ruim 10 kilometer gelopen hebben. In de schaduw van een kerk in Villoconde eten wij het eerste broodje. In de kerk zelf worden wij hartelijk ontvangen en licht de stempel klaar.


Het volgende deel van de wandeling leidt ons door een grote stad. De meeste Portugezen hebben hier in de winkelstraten en aan de boulevard ook buiten een mondkapje op. Dat is hier verplicht als je geen 2 meter afstand van elkaar kunt houden. Wij volgen hun voorbeeld, hier voelt dat als heel gewoon.

Het strandbeeld hier is heel anders dan ik hier tijdens mijn eerdere Camino’s  hier heb gezien. Het strand staat vol met eindeloze rijen tenten. Deze zijn per uur, dag, week of maand te huur. Wellicht zijn deze neergezet  om de afstand tussen de mensen ook op het strand te kunnen waarborgen? 
Buiten de drukke stad is er nog ruimte genoeg, ook op het strand.

Op het strand ligt zeewier te drogen. Boeren halen vandaag de eerste oogst binnen, een mooi gezicht.

Opvallend is ook vandaag het geringe aantal pelgrims dat hier onderweg is. Of beter gezegd: we zien ook vandaag geen enkele pelgrim buiten onszelf. Het voelt een beetje verweesd, een Camino zonder pelgrims. Blij ben ik dat wij het met elkaar goed hebben en steeds mooiere gesprekken en humor met elkaar delen.

Historie is hier wel te zien. Als ik mij niet vergis is dit het restant van een oude molen.

De laatste kilometer van vandaag zijn zwaar. De oververhitte zon, het gebrek aan schaduw, de eindeloze weg met Portugese kinderkopjes….

Maar ook zijn hier de boeren. Tijdens deze pittige kilometers leiden zij ons af van onze eigen weg. Met de hand oogsten zij peen en uien. In de bloedhitte staan vrouwen en kinderen gebukt in de velden. Aan de kant van de weg wordt de oogst door de mannen aan de liefhebbers verkocht.

Rond half vier bereiken wij ons hostel van vandaag. De koude wijn en frisdranken zijn welverdiend. We hebben het vandaag. gewoon allemaal helemaal en in positieve stemming gelopen. Wat een kanjers, de mensen in deze groep!

Bom Caminho

Camino Portugues,

Zondag 22 augustus 2021, Porto – La Bruge (Ong. 16 km)

Na een onrustige nacht is het dan eindelijk zo ver. We gaan op weg. Op weg naar het gedroomde Santiago. De kathedraal, het officiële startpunt, ligt tegenover ons hostel. Als eersten van vandaag ontvangen wij daar een stempel in onze nog maagdelijk witte credencial. 

We wensen elkaar een eerste Buen Camino. We wensen elkaar de gelegenheid om in verbinding met de omgeving en met elkaar en anderen onze eigen weg te gaan beleven.

Terwijl de kerkklokken luiden en een saxofonist de zondagmorgen op het nog stille voorplein warm blaast. laten we een groepsfoto maken, van degenen die dat willen mooi 😉.

En dan is het zover. Vanaf de Mercado van het voorstadje Matosinhos gaan wij op stap. Langs de boulevard lopen wij tussen de badgasten naar het noorden. Een vuurtoren staat als baken voor de schepen aan de rand van deze badplaats. 

Regelmatig wordt ons door de dagjesmensen een zeer hartelijk Bom Caminho gewenst. We voelen ons daardoor gezien en gekend. Het doet ons goed om ons welkom te voelen. 

De eerste etappes op de kustroute staan bekend om de mooie vlonderpaden. Tussen de rotsen loop je met het uitzicht op de oceaan langs de op dit moment prachtig gekleurde verplanten die hier groeien en bloeien. 

Maar….veel van de vlonderpaden blijken in onderhoud. Op die momenten zoeken wij onze eigen weg, of wordt ons soms de weg gewezen.

Zo nu en dan waan ik mij in een bloeiende woestijn. Heel bijzonder, het geeft onvergetelijke momenten.

Behalve een aantal pelgrims op de fiets komen wij geen andere wandelaars tegen. De tekenen van de tocht zitten in beelden en teksten die de plaatselijke bevolking hebben geplaatst. 

Ons eindpunt van vandaag is La Bruge. Pas als ik hier loop begrijp ik die naam…

Het etappedrankje  drinken wij aan zee. Een plek met een geweldig uitzicht. Op de borden die langskomen zien wij de lekkerste dingen liggen. Snel is de keuze dan ook gemaakt. Dit is de plek waar wij vanavond gaan eten…..