Alle berichten van Irene Kapinga

We zijn er!!!

Zaterdag 4 september 2021: Camino Portugues Centrale route, Cruces – Santiago (19 km)

Sneller dan ooit zijn de rugzakken ingepakt. Bijna een half uur eerder dan afgesproken zitten we met elkaar aan het ontbijt. We hebben er zin in, de laatste etappe.

Als het buiten licht is, verlaten we de albergue.

De lantaarns zijn nog aan. We lopen over het verlichte pad. En zo voelt het ook. De camino heeft inzichten gegeven, een deel van de oude ballast is onderweg achter gelaten.

.Het lopen gaat bij elk van ons soepeler dan ooit. De hoogteverschillen, toch meer dan 300 meter, lijken we geen van allen te voelen. We ruiken de stal. Ook ik tel af.

Tijdens deze etappe loop ik veel alleen. De herinneringen aan de afgelopen weken schieten door mij heen. Onze kennismaking op,Schiphol, de eerste etappes langs en door de badgasten van Portugal, het slechte slapen, elk van ons heeft er veel last van gehad. Maar vooral de mooie gesprekken, de openheid en de lol die we met elkaar hebben gehad.

Vlak voor de aankomst drinken en eten we nog  even wat.

Om daarna elk op haar eigen wijze de eigen weg naar de kathedraal te lopen, en om de aankomst in het eigen tempo te ervaren.

Om vervolgens door A. Een groepsfoto te laten maken, zelf gaat zij liever niet op de foto, en ook dat respecteren wij. 

Op een terras vieren wij de voor elk van ons bijzonder ontroerende aankomst met een pelgrimsmenu en een glas wijn. 

Wij hebben gehoord dat er grote drukte is bij het pelgrimskantoor. Er zijn pelgrims die hun Compostella, het certificaat dat je hier kunt krijgen als je aantoonbaar een langere camino hebt gelopen, niet hebben gekregen.  Om dat te voorkomen is onze volgende gang naar het pelgrimskantoor. En inderdaad, nadat wij via een qr-code alles hebben ingevuld krijgen wij te horen dat wij te laat zijn voor een nummer in de wachtrij.

De bewaker vertelt dat er vandaag een andere optie is. Een  beperkt aantal pelgrims kunnen vanvond na 19 uur nog aan de beurt komen. Wie het eerst komt….

En zo staan wij om 1815 uur in de rij voor de laatste Compostella’s van de dag. 

En…we hebben geluk. We zijn op tijd en behoren tot de gelukkigen die een nummer krijgen..

Het is even na 7 uur als elk van ons, na een check van onze pelgrimspaspoorten, individueel door de medewerker van het pelgrimskantoor gefeliciteerd wordt. Aan elk van ons wordt zeer welverdiend de Compostella uitgereikt. Onze namen worden bijgeschreven in het pelgrimsregister van de kathedraal.  Voor elk van ons een bijzonder moment.

 

Ik ben erg  blij dat het met de Compostella gelukt . Maar vooral ben ik zeer dankbaar dat we met elkaar en in een zeer fijne sfeer  zijn aangekomen in Santiago. Een afronding van een Camino met vier prachtige mensen. Fijn hen te hebben leren kennen en met hen te hebben kunnen lopen. Om dat te vieren proosten we een fles Cava leeg en genieten wij van een zeer welverdiende Tarte de Santiago.

 

We zijn aangekomen…, dank voor alle steun van vrienden, familie en andere bekenden! Jullie waren onderweg bij ons.

 

 

Spirituele variant: over het water

3 september 2021: Camino Portugues/spirituele variant, Vilanova – Cruces (14 km en een boottocht)

De laatste etappe van de spirituele variant voert ons over het water. We varen de route die volgens de overlevering ook door de helpers van Jacobus met zijn lichaam is gevaren. Op weg naar Padron.

De boor vertrekt vlak na zonsopgang. De kapitein heeft er zin in en houdt overzicht.

Deze regio staat bekend om de mosselkwekerijen. Juist als wij langsvaren worden ze door dit schip geoogst en op grootte geselecteerd. De meeuwen kennen het proces. Zij pikken enthousiast hun ‘graantjes’ mee.

Even later varen we langs de kruisweg. Links en rechts van het water zijn de kruizen te zien.

De voor legt na bijna2 uur varen aan in Pontesecuras.  Hoogste tijd voor een kop koffie en iets te eten. Het cafe aan het water is daarvoor een geschikte plek. Aan de bar hangt de voor ons belangrijkste info luid en duidelijk in het zicht. Alleen de afstand klopt niet. Het is vanaf hier nog 28 km lopen.

Naar Padron, is het ongeveer 3 km lopen. Via de plantanen-boulevard lopen wij naar het centrum.. De vlaggetjes hangen uit, zal dat voor de start van de  finishrit van dd Vuelta zijn? Deze  belangeijke  tijdrit  start  overmorgen  vanaf  deze  plek.

 

 

In de kerk treffen wij Aafke. Fijn om haar hier te zien. Ze heeft goëd geslapen, haar enkel is al iets minder dik. Met een stok lukt het haar om korte afstanden te lopen, met de taxi reist ze verder  met ons mee.

Padron is in en na het leven van Jacobus, de naamgever van de Camino de Santiago, een hele belangrijke plek. Het is hier dat hij op de berg heeft gepredikt. Het is hier dat na zijn dood , na een boottocht vanaf Palestina, zijn lichaam aanvankelijk begraven is.

Drie heilige plekken worden door de meesten van ons bezocht: de berg, de fontein en El Padron.

Een Pedronia ontvangen wij als herinnering aan deze plekken. 

Koffie drinken doen wij bij het cafe van Pepe2. Ooit begon zPepe1 op deze plek een cafe ter ondersteuning aan alle pelgrims voor de laatste etappe op de lange weg naar Santiago.. Inmiddels is de zoon, Pepe2, degene die elke pelgrim enthousiast onthaald en met een lach, vriendelijk woord en een knuffel energie en vertrouwen geeft voor het laatste stuk.

Het cafe puilt uit van door pelgrims uit dankbaarheid chter gelaten herinneringen. En toch is er nog steeds plek voor een gulle lach en een arm om de schouder.

 

Na het bezoek aaN Padron lopen wij dor naar onze laatste overnachtingsplek onderweg.

Het is haast niet te bevatten, morgen gaan wij Santiago bereiken. En tegelijkertijd kijken wij er met nieuwe herinneringen en met opgedane inzichten enorm uit naar de aankomst morgen. We hebben tot nog toe ruim 290 km gelopen. Nog 19 km te gaan…….

 

Spirituele variant: afdalen door het sprookjesbos

Donderdag 2 september 2021, Camino Portugues Variant Espiritual, Armenteira – Vilanova de Arousa (27 km)

Het is nu al bijna 23 uur. Normaal gesproken liggen wij als pelgrims dan al te slapen. Maar vandaag loopt het anders. Vanwege het tijdstip en de lange dag die chter ons ligt, beperk ik mij tot een kort verslag met foto’s.

Het was een bijzondere dag, op diverse fronten. Het ontbijt lopen wij mis, we starten de dag het brood en de koekjes en kaasjes die we in onze rugzakken hebben. We hebben wegens de afstand van vandaag zin om vrij vroeg, 8.00 uur te gaan lopen.

Wat volgt is veel.

– Een prachtige en tegelijkertijd ongelukkige afdaling over de rotsen van het sprookjesbos. We zijn nog maar net op weg als Aafke voorover ten val komt. Ze heeft daarna last van haar enkel. Gezien de afdaling die nog volgt  moet zij de wandeling helaas onderbreken. Per taxi reist zij door naar ons hotel.

— een wandeling langs een beekje. Met  bijna rijpe druiven alom.

– een zicht op de kust, de laatste kilometers lopen wij daar langs.

 

Tegen vier uur komen wij aan bij de brug naar Vilanova de Arousa. We kunnen ‘ons etappedrankje’ al bijna zien staan.

Mijn eerste gang in het dorpje is naar de  apotheek.. Aafke heeft mij een lijstje spullen doorgegeven die ze graag wil hebben om haar enkel te ontlasten.

Fijn is het om Aafke in het hotel weer te treffen. Er is goed voor haar gezorgd, we zijn blij haar weer te zien.

Omdat de enkel van Aafke rust nodig heeft besluiten wij bij het hotel een maaltijd te laten bezorgen zodat wij toch met elkaar kunnen eten . En ook dat loopt iets anders dan gepland. Dankzij alles en iedereen sluiten we de dag  in goede sfeer af met een drankje, om 22 uur gevolgd door de verlate pizza’s

Om vervolgens te kunnen beginnen aan een voor elk van ons zeer welverdiende nacht.

Spirituele variant: de berg

1 september 2021, Camino Portugues Variante Espiritual, Pontevedra – Armenteira (20 km)

De komende dagen lopen wij de Spirituele variant van de Camino Portugues. Deze route bevat 3 etappes: 2 wandeldagen en 1 boottocht.

vandaag ligt voor ons een zware etappe. Het hoogteverschil is groot en de weersvoorspellingen zijn voor het eerst deze reis niet goed. Voir de hele dag is regen voorspelt. Direct na het ontbijt gaan de regencapes (en de door Gabrielle (met hulp van haar vader) zelf gemaakte gamaschen, aan.

Ongeveer 3 km na Pontevedra wordt met een bord en een paaltje het begin van de spirituele variant aangegeven.

De Camino Portugues gaat hier naar rechts. Wij slaan links af, we hebben er zin in.

Het gebied waar wij vervolgens doorheen lopen voelt als verstild in de tijd. Kleine wijngaarden, dorpjes bestaande uit steeds slecht een paar huizen, paden door heerlijk ruikende eucalyptus-bossen.

Vlak voir het kloosterdorp Poio staat een kerkje, een pareltje in het landschap. Het uitzicht vanaf hier is prachtig. Vraag is wel hoe twee mensen vanaf hier verder zijn gelopen, hun schoenen staan op ze te wachten.

In Combarro splitst de groep,zich op. Pieternella en ik gaan het middeleeuwse stadje verkennen. De anderen gaan de berg op. Zij gaan met elkaar deze uitdaging aan.

Met een ‘Geniet ervan, Zet hem op en Veel plezier’ Nemen wij voor een paar uur afscheid van elkaar.

Terwijl de anderen aan de klim beginnen, maken wij kennis met dit voor mij nog onbekende stadje. Het is het beginpunt van een nieuwe Camino, de Padre Samiente, dus wie weet. Voir nu beperken wij ons tot een rondje lopen en een heerlijke kop koffie aan de haven.

Met de taxi gaan wij vervolgens naar Armenteira. Bij het klooster eindigt de etappe voor de anderen. We kijken er naar uit hen straks binnen te halen.

Rond half vier is het zo ver. We zien drie vermoeide groepsgenoten stralend van de berg af komen. Wat een kanjers, ze hebben het met en door elkaar geweldig gedaan. De foto van de gezichten bij aankomst van twee van hen spreekt boekdelen.

Na een drankje gaan we naar ons overnachtingsadres. We slapen in een klooster, het klooster van Poio. Het is een prachtige plek om op deze spirituele variant te kunnen zijn.

Als gasten van het klooster mogen wij alle ruimtes bezoeken. Zwaar onder de indruk zijn wij van met name de kloostergang ….

En van een indrukwekkend meer dan 100 meter lang en 3 meter hoog mozaïek. Dit mozaïek is ingelegd in de muren van een kloostergang. Het verbeeldt in vele miljoenen steentjes de Camino van Parijs tot aan Santiago de Compostella. Een fragment zie je hier

En dan is het tijd  het eten. We zijn allemaal vermoeid en beginnen nu te verlangen naar de aankomst in Santiago. Een moment waarop we denken dat we even niet zoveel meer te zeggen hebben. En juist dan verdiepen zich de gesprekken…..

 

Pelgrimsgevoel

Dinsdag 31 augustus 2021, Camino Portugues Central, Redondela – Pontevedra (21 km)

Het is voor het eerst dat wij op een met anderen gedeelde slaapzaal in een albergue hebben geslapen. En dat was even wennen. Spaanse pelgrims die op luide toon met elkaar converseren, snurkers waar maar geen ritme in kwam…

Met kleine oogjes zitten wij om 7.15 uur aan het ontbijt. En dat doet goed, tostade, zumo en cafe con leche grande, langzaam maar zeker worden we wakker.

Hetvis net licht als we op pad gaan. En we zijn eindelijk eens niet de enigen. Het geeft mij een vertrouwd gevoel, mij invoegen in de tijdloze stroom van pelgrims op weg naar Santiago,.

Langs de route staan tafels waar stempels, schelpen en drankjes te krijgen zijn. Her en der worden we toegezongen. Het heeft wel iets van een vierdaagse, met veel minder lopers, ik hou van deze ontspannen en welkome pelgrimssfeer.

De route is prachtig. We lopen door de bossen en langs de druivenvelden.

In Arcade houden we bij de Romeinse beug pauze. Koffie met churros met een onbetaalbaar uitzicht.

Omdat we inmiddels de magische 100 km-grens zijn gepasseerd moeten we elke dag ten minste twee stempels laten zetten. En soms zetten we de stempel zelf. We hebben er al heel wat verzameld.

Voor Pontevedra kun je kiezen welke route je loopt. Wij kiezen de alternatieve variant. Een prachtige route door het bos en langs een beekje. Gabrielle voelt zich hier even aan de Geul in Limburg. Onder het spoor lopen we verder de stad binnen.

De prachtige stad Pontevedra. 

De enige plek waar een kapel ter ere van de vrouwelijke pelgrims is neergezet. En, als ik het goed begrijp is een bezoek aan deze kapel een belangrijk gebeuren. Want eenmaal daar geweest brengt geluk voor een goede aankomst in Santiago.

Nog 4 loopdagen te gaan…, ik gun ons allen het geluk en vooruitzicht van een goede aankomst in SDC.

 

Een avontuurlijk dagje

Maandag 30 augustus 2021, Camino,Portugues Kustroute, Pazo Pias – Redondela

Wegens de zondagse winkelsluiting van gisteren zijn we ver door onze voorraden heen..Dankzij Aafke  gaan wij met een goed gevulde maag opstap. Zij had voor ons het ontbijt in een cafe gereserveerd.  Een geweldig begin van de dag.

We lopen vandaag in de richting van de grote stad Vigo. In het programma staat dat we vandaag onderweg ergens de bus pakken naar Redondela. Daarmee spelen wij tijd vrij voor het lopen van de spirituele variant, later in deze reis.

Vol goede moed lopen wij vanaf het klooster de heuvels in. Onder het spoor door

Diverse Camino-meuk passeren wij. Het voelt als aanmoediging voor alle pelgrims.

Op enig moment, na een kilometer of 10, lopen wij langs de weg naar Vigo. Hier zijn bushaltes. Een vriendelijke Spaanse man legt ons uit dat we vanaf hier naar Vigo kunnen en dat bij het busstation een bus ons naar Redondela kan brengen.

Met en voor ons wacht hij mee.

In Vigo beslist de helft van de groep naar Redondela te lopen. Via de kathedraal pikken zij de Camino weer op.

Met de anderen koop  ik een buskaartje naar Rande. Met de Monbus rijden wij daar naar toe.

Vanaf Rande willen wij de laatste 7 km van deze etappe oppakken. De route loopt hoog langs de baai, wij kiezen de weg naar boven. Het uitzicht vanaf daar is prachtig.

Hoog boven de baai houdt de weg op. Een Spaanse wijst ons de weg langs sluippaadjes  en langs vele, vele blaffende honden….

Even later lopen wij opnieuw vast. Pieternella en Aafke houden een auto aan. De chauffeuse is zeer vriendelijk, ze wijst ons in vele talen naar een bank. De Camino kent ze niet, maar eenmaal bij een bank komt het volgens haar wel goed met ons😎.

En dat het goed kont, dat leidt geen twijfel. We laten na alweer een steile doodlopende klim het zoeken naar de Camino los. Met hulp van Google maps lopen wij de stad binnen. Niet via de mooiste route, wel via de kortste route. We zijn heel blij dat we er zijn!

In Redondela komt onze route samen met de binnenlandse route. En dat is direct te merken, in een kilometer treffen wij meer pelgrims dan tijdens de gehele afgelopen 9 dagen. Leuk tussen andere pelgrims te kunnen lopen.

Wij checken even later  in bij ons hostel. Wij krijgen de beschikking over 2 eigen units.

Onder het genot van koffie wacht ik vervolgens de anderen op. Vermoeid maar vol verhalen bereiken zij na 30 km lopen, met vele vele hoogtemeters, tegen 17 uur de albergue. Ik hoor over een bijzondere ontvangst en een pelgrimszegen in de kathedraal van Vigo, over het mooie bospad en dito uitzichten. En ik hoor over een Italiaan die zichzelf opwierp tot lopende richtingaanwijzer.

Ik geniet van de verhalen van deze stoere dames. Blij dat we er allemaal zijn. Een goed einde van een onvergetelijke en avontuurlijke wandeldag.

Over bergen

Zondag 29 augustus 2021: Camino Portugues kustroute, Aguncheiro -Pazo Pias

in de wijde omgeving van onze albergue is geen winkel en geen cafe. Als service krijgen wij van de hospitalero een starterspakket. Koffie en cakejes, we zijn er blij mee.

Even voor 8 uur, het is net licht, vertrekken we. Eerst lopen wij een flink deel langs de kust. De aanwijzingen zijn vrij duidelijk…

Daarna trekken wij de bergen in. Het klimmen is pittig. Maar de uitzichten maken het meer dan waard.

On top of THE world nemen we een kleine pauze.

Eerder dan verwacht komen wij in Baiona aan. De kerk gaat net uit als onze koffie met churros op is. we maken plaats voor de kerkgangers en brengen een bezoekje de Romaanse kerk. Voor het hek zit een bedelaar, eentriestgezixh,deze  vrouw  tussen  de  op zijn paasbest geklede dorpelingen en ons als pelgrims.

Het dorpje is sfeervol. Wij lopen door het labyrinth van oude steegjes.

Bij een cafe voelen wij ons even thuis, de merken zijn bekend, een enkele daarvan doet denken aan Youp van’t Hek.

Via een Romeinse brug komen wij aan in het dorp van onze bestemming: Ramalossa..

We willen graag slapen bij een voormalig klooster met de naam Pazo Pias. Reserveren kan hier echter niet.  We zetten onze rugzakken in de rij voor de deur.

Om vervolgens vol spanning af te wachten. Gaat het lukken? Elk een eigen kamer op deze mooie plek? we zijn niet de enigen, we zijn niet de eersten, we gaan het zien.

En twee uurtjes later is het zo ver. Voor €15 per persoon krijgt elk van ons voor vannacht haar eigen kloostercel. Het voelt als een kadootje, een eigen kamer. En voor elke kamer een bij onze route passende sleutel. Een prachtige afronding van een dag over bergen. Mooi he? Wij genieten ondanks de moeheid en een aantal pijntjes met volle teugen.

 

 

Aan de kust

Zaterdag 28 augustus 2021, A Guarda – Aguncheiro (19 km)

Het is nog donker als de wekker gaat. Het tijdsverschil met Portugal is in het duister merkbaar. Rustig pakken wij de rugzakken in.

Tijdens het inpakken van de bagage hebben wij het over de stoelgang. Voor veel pelgrims is dat een lastig onderwerp. Het andere ritme, het soms wat eenzijdige eten, groente en fruit zijn niet in overvloed aanwezig en de beperkte privacy maken dat de stoelgang soms wat lastig is. Olie, veel drinken en vezelrijk eten kunnen helpen. Maar het bespreekbaar maken blijkbaar ook. Een uur na dit gesprek hoor ik van mijn kamergenoot dat ‘het’ gelukt is.

Vanaf onze albergue gaan wij na het ontbijt bestaande uit geroosterd witbrood met koffie weer op stap. We lopen verder langs de oceaan. Opvallend blijft het dat er zo dicht bij de zee zoveel bloemen bloeien.

In het kader van het heilige jaar is hier het nodige aangepast. Gele stoelen staan op diverse plekken voor de pelgrims klaar.

De gele loper ligt uit..

En nieuwe oases met koffie en schone toiletten zijn ingericht.

Aan het begin van de reis hebben wij besproken dat het belangrijk is dat ieder haar eigen tempo loopt. Te snel of te langzaam lopen kan leiden tot blessures of tot een te grote vermoeidheid. Lastig wordt het dan om deze toch lange Camino uit te lopen. Inmiddels heeft ieder haar eigen tempo gevonden. Gabrielle en Pieternella lopen meestal vooraan. En over het algemeen ben ik de hekkensluiter. 

Bij dit kapelletje houden we even halt. een bijzonder plekje met ruimte voor het branden van een echt kaarsje. 

Mooi is de plek waar stenen worden achter gelaten. Deze plek dateert uit 2020, veel kleurrijke herinneringen en wensen zijn te zien.

 

Met plezier staan wij hier stil.

500 meter later bereiken wij de albergue. We hebben alle tijd voir een drankje, broodje en voor pret. Het is pas 14 uur. De albergue opent hier pas om 16 uur.

En hoe! We zijn voorbereidt op een stapelbed in een slaapzaal. We krijgen de sleutels van een appartement met keuken, mega-balkom, woonkamer en 3 slaapkamers. Ik ben er stil van en weet even niet wat te zeggen over deze luxe en weet even niet hoe de kamers te verdelen, mijn systeem is even in de war,

De groep neemt het dan van mij over. Ook zij zijn blij verrast met deze ruimte. Unaniem zijn zij over de vraag wie een eigen kamer krijgt. Vannacht heb ik een eigen kamer. Hun gebaar ontroert mij. Ik heb er even geen woorden voor, voor deze mooie mensen, voor deze fijne groep.

 

Over de grens en over loslaten

Vrijdag 27 augustus 2021, Camino Portugues kustroute, Vila Praia – A Guarda (19 km)

’Het lijkt wel alsof pelgrimeren betekent dat je steeds meer los moet laten’. Met die woorden beschrijft ‘een van  ons  haar ervaringen na een nacht slecht slapen. ‘Veel spullen kon ik niet meenemen, mijn ritme heb ik los gelaten en ook een goede nachtrust is niet  gegarandeerd’.  Direct  erna vult ze aan: ‘ en juist nu ik het gevoel heb dat bijna alles van mij wegvalt, ervaar ik wat voor mij echt belangrijk is. Of beter gezegd wie en wat mijn bakens zijn.’

Met deze woorden in mijn gedachten loop ik langs de prachtige kustlijn. Ik zie.tussen alle rotsen een stapeling van stenen  die past bij het gevoel. Zij is en wij zijn ‘in Balans op weg…’

De route richting de noordgrens van Portugal is zeer aangenaam. Zee, rotsen, zacht windje en een prettig lopend pad.

Vanwege het laagtij vertrekt de eerste ferry naar Spanje pas rond 18 uur. Voor ons is dat te laat. Wij kiezen als alternatief voir de pelgrims-watertaxi. Deze vertrekt ongeveer 3 km buiten Caminha, een prachtig plaatsje waar wij koffie drinken.

Op de terugweg naar de watertaxi passeren wij visser, hun netten staan te drogen, en lopen wij met uitzicht op Spanje langs het water.

En dan is het tijd om Portugal te gaan verlaten. Voor €5 per persoon worden wij in een boot met een passende naam over de grens gevaren. De speedboat gaat snel. We stralen Spanje tegemoet. Op het strand springen wij overboord. Ruim een uur later dan we zijn vertrokken, het tijdsverschil tussen deze landen is in deze tijd meegerekend.

Vanaf het strand lopen wij linksom. Een andere route dan ik ken, een alternatieve variant. Een vrariant die ik niet eerder liep. Maar man wat is deze mooi…

Bij de haven van A Guarda drinken wij op een terras een drankje. Het is daar dat wij beslissen vanaf nu op het moment dat we geen twee meter afstand kunnen houden van anderen dan onze eigen groep, ook buiten een mondkapje gaan dragen. In Portugal was dat gebruikelijk, maar niet iedereen deed dar. Hier is het verplicht, we zien vrijwel alle Spanjaarden het doem. Wij passen ons aan, al is het soms nog even wennen.

Ons hostel van vandaag ligt aan een baai ten noorden van A Guarda. Vanuit het raam hebben we een prachtig uitzicht. Met de voeten op het bed kijk ik terug op een zeer mooie pelgrimsdag. We zijn in Spanje! We zijn klaar voor de volgende fase in de reis.

Druiven eten

Donderdag 26 augustus, Camino Portugues kustroute, Viana – Vila Praia de Ancora (20 km)

in Portugal kun je sporadisch pinnen. Dat betekent dat we elke dag cash nodig hebben. Voordat we gaan lopen gaan we dus niet alleen naar een bakker voor de inkoop van de lunch. We gaan ook naar de telebanco. Hier kun je maximaal €200 per dag halen. Dat moet genoeg zijn voor de komende dagen of week.

Het is bewolkt als wij gaan lopen. Wel warm, maar nog geen brandende zon. De eerste kilometers lopen wij licht stijgend over Portugese klinker-paden, met links en rechts een muur.

Leuk dat er nu ook andere pelgrims onderweg zijn. Deze vier Portugese jongeren hebben het met elkaar zeer naar hun zin.

De dorpjes waar wij doorheen lopen zijn oud en deels verlaten. Het gele kapelletje wordt door de oudere dorpsbewoners nog immer goed onderhouden. 

De paden en muren lijken saai maar zij vertellen het verhaal van gedane tijden. En het leven is als je goed kijkt in alle gaten en kieren aanwezig. Mieren, slapjes, bloemetjes hebben hun plek in de opengebarsten voegen. Over de muur groeien druiven en bloemen.

En wij hebben geluk, de eerste druiven zijn rijp. Ze smaken heerlijk, het wordt ongetwijfeld een heel goed wijnjaar.

Na een flinke afstand te hebben gelopen vinden we het eerste cafe van deze etappe. De schoenen gaan uit en in de schaduw genieten we van koffie. Tot nog toe is deze in Portugal zeer goed.

Na de pauze verandert het landschap. We klimmen door het bos omhoog. De paden liggen vol met keien en losse stenen. Vooral bij de volgende afdaling vraagt dat de nodige concentratie.

Ieder loopt in haar eigen tempo. Ik ben de hekkensluiter en hoor aan het geblaf van de honden en aan het gegak van de waakganzen waar de anderen  zijn.

Vermoeid van de oneffen paden en de pittige klimmetjes komen wij aan in Vila de Praia. Op het terras op het plein drinken wij het etappedrankje.

Om vervolgens in te checken bij ons hostel aan de boulevard. De kamers zijn eenvoudig.

En het uitzicht is prachtig. Hier vermaken wij ons vanavond wel, onze laatste avond in Portugal…