Vandaag 21 km. Van Pieros naar La Portela. In dit vriendelijke hostal verwennen we onszelf eens met een eigen kamer. Dat is goed te betalen in Spanje.

Een nauwe vallei voert Galicie in, morgen gaan we de grens over van de noordwestelijke provincie waarin Santiago ligt. Je moet hier langs de weg lopen, maar het was lekker in de schaduw en er was niet al te veel verkeer.

Bij het hostal een beeld met de stand van zaken: Santiago 190, en dus meer dan 600 km. gedaan. 

Dag 31 voerde ons van Molaniseca naar Pieros. Aldaar geen wifi dus 1 dagje later verslag. We liepen 25 km. Dezer dagen is het officieel een hittegolf in Spanje, dus zorgen we ervoor heel vroeg te lopen. We moesten het drukke stadsgebied van Ponferrada door, wel even wennen na een aantal fraaie etappes door stil berggebied.

De herberg El Serval y la Luna ligt een eindje van de Camino. Aan de weg is een cafeetje, waar we konden wachten tot de herberg openging. Vrijwilliger Paul verwende ons met zijn mooie stem en gitaarmuziek. ’s Avonds kregen we een geweldige vegetarische maaltijd voorgezet.

We vertrokken samen in het donker. Vanaf Foncebadon is het een klein eindje naar het Cruz de Ferro. Prachtig hier met zonso

pgang te zijn. Het is een plek die mensen veel doet. Je laat een steen, een herinnering achter. Soms neem je iets symbolisch voor een ander mee. Erna wat lichter weer op pad…

Het werd erg heet vandaag, maar we genoten van een van de mooiste dagwandelingen, door het berggebied omlaag naar Molaniseca. Je passeert het ooit verlaten Manjarin, waar nu door de Camino weer enkele bewoners zijn.

Straks even een duik in de rivier hier, het is tegen de 35 graden.. En picknicken…

Vandaag deden we 17 kilometer. We hebben de vlakten van de Meseta verlaten. Vandaag ging het ruim 400 meter omhoog. We liepen door stille streken, mooie natuur, weinig dorpen.

Foncebadon was tot voor kort een verlaten dorp. Door de Camino is er weer leven in de brouwerij gekomen. De hoofdstraat is nog steeds onverhard en de helft van het dorp

bestaat uit ruines, wat een bijzondere sfeer geeft.

Vandaag liepen we 23,5 kilometer. Een geschenkje van boven…  bij Casa del Dios (huis van god). Net tijdens het begin van een onweersbui konden we schuilen bij David. Hij is een van die verrassingen onderweg.. David woont al jaren langs de Camino en verwent iedereen met drankjes, vers fruit, cake en van alles. Helaas volgens de dames is er geen foto van hem, wel van een koortje van 10 bewonderaarsters uit Oostenrijk, die een danklied voor hem zongen.

Onderweg kwamen we door het fraaie stadje Astorga. Nog wat onweer, verder lekker wandelweer door de bewolking. Enne…hagelstenen tijdens het onweer!

Hier in de gezellige herberg El Caminante proosten we maar weer eens op de kilometers… Santiago nadert… Nog 240 kilometer!

Dag 27, van Vilar de Mazarife naar Villares de Orbigo, 17 km. We vertrokken weer in het donker, er was nog afnemend maanlicht, bovendien zie je vaak andere pelgrims met een hoofdlamp lopen. Kaarsrechte wegen langs grote akkers.

Vandaag een recordafstand zonder koffie… Pas in Hospital de Orbigo was de eerste bar open, na 14 kilometer.. Kanjers he?!

De langste middeleeuwse brug van de Camino staken we vandaag over, hij is prachtig. We verblijven in de prachtige Albergue de Villares de Orbigo, van een Vlaamse eigenares, Christine. We hebben hier straks een gezamenlijke maaltijd. 

Lekker vroeg de voorsteden van Leon uit, en over een prachtig wandelpad naar Vilar de Mazarife, waar de gezellige herberg pal naast de kerk staat. 22 kilometer vandaag. Het is opnieuw meer dan 30 graden.

Half zes in het donker op weg…het zou een warme dag worden. Dus legden we onze 24 kilometer al voor 1 uur af en zijn nu in Mansillas de las Mulas, oftewel muilezels. In vroeger tijden werden in het stadje veemarkten gehouden; muilezels waren belangrijk voor de landbouw en de mijnbouw. Er zijn nog middeleeuwse stadspoorten vsn de strijd tegen de Moren. De pelgrims lopen dus al 800 jaar door dezelfde poort, een mooi idee.

Gisteren was er keuze uit 2 routes; we zijn nu weer terug op de hoofdroute en daar is het meteen veel drukker.

Bij onze pauze kwamen we een stel tegen dat met de baby in een draagzak loopt. Bijzonder! Ze blijven er erg relaxt bij en dat is de enige manier om zo te wandelen.

Even verderop moesten we bijna Ada achterlaten; ze wou voor zichzelf beginnen, het bordje is al klaar…

De plaatsnamen zijn al even eindeloos als de wegen. Vandaag 26 kilometer, en het werd warmer dan gisteren. Dan is het fijn vroeg te vertrekken, en om 1 uur aan te komen. Vanmorgen om 5:50 vertrokken in het donker, dat was erg mooi. Opnieuw het traject van de Romeinse weg naar Astorga vandaag.

Vlak voor Sahagun kwamen we langs het monumentje dat de helft (400 km.) van de Camino markeert vanaf St. Jean Pied-de-Port naar Santiago.

Een mooi moment is het om bij een fijne herberg aan te komen. Er wordt goed voor ons gezorgd. Gert-Jan had een insectenbeet. De hospitalera zag het en liep de tuin in. Ze sneed aloe vera af om op de geirriteerde plek te smeren. 

5

Een lange etappe van 26 kilometer van Carrion naar Terradilla de los Templarios, een plaatsje genoemd naar de Tempelridders, die de Camino beschermden tegen de Moren i

n woeste tijden. Woest is in 2017 het landschap soms nog, of 12 kilometer warme weg zonder 1 bocht. Maar…de dappere peregrinos Anneke, Gert-Jan, Henk, Ada en Anita hebben het weer gered!