22 september op weg naar Porto
“Als je een pad begint te lopen, wordt het vanzelf je weg”
Het wordt de centrale route. Op deze kaart eerst rood, vanaf Redondela geel. We verwachten 5 oktober in Santiago aan te komen. Om een beetje van de kust te proeven gaan we morgen vanaf Matosinhos naar Vila Cha langs de kust. Mooi vlak, fijn om in te lopen en aan de rugzak te wennen.
23 september, 20 km, licht bewolkt 22 graden
“Walk with your heart and embrace your Camino”. Dat zag ik op deze steen staan. Wandel met je hart en omarm je Camino. Dat hebben we vandaag al gedaan. Genieten van de stappen langs de kust en ook worstelen met je rugzak. Zit die goed gepakt, het is zwaar op de schouders, hoe kun je je rugzak “lichter” maken. We gaan het ontdekken op onze Camino Portugues.
23 september, 21 km, lichte regen in de ochtend, later droog
“Vandaag ben ik gaan lopen……waar ik geweest ben is van nu af aan een weg. ” Niemand dacht dat ik het kan, en zie mij daar nu lopen”
Dit mooie lied van Acda en de Munick heb ik vandaag laten horen. Wat een kracht klinkt daar uit. Dat gun ik mijn medewandelaars en ook de lezers van dit blog.
Het was aan het regenen toen we vanochtend vertrokken. In de nacht was het begonnen met regenen. De was die onder een afdak hing was om 6.15 niet droog. Mijn was had ik eraf gehaald. Even later was de was weg???? Blijkt even later gesorteerd voor ons klaar te liggen bij het ontbijt…Lesje can de Camino….rustig afwachten ?
Het is nog 7 km lopen over de vlonders langs de kust. Een prachtig natuurgebied, vlak voor Vila de Conde.
Wij komen van de kustroute en als je in Vila de Conde naar de Centrale route wilt gaan, miet je goed opletten. De pijlen geven alleen de kustroute aan.
De kustroute is over de brug naar links….. wij moeten over de brug naar rechts. Later horen we dat verschillende mensen ook echt verkeerd gelopen zijn.
Eerst even pauze bij het bakkertje aan de linkerkant van de brug.
De route naar Rates, volgens het boekje is een drukke gevaarlijke weg. Veel verkeer en geen aparte voetpaden. Anneke had het als heel rng ervaren toen een grote bus de bocht afsneed. De volgende keer ga ik toch de route zoeken langs het aquaduct.
Een mooi Camino momentje…een vrouw aan de kant van de weg met een boodschappentas op haar hoofd. Ze wilde wel op de foto, maar dan ook een kus…. En kijk eens wat voor tas. Hoe symbolisch Jan het zijn.
Dit bord voor de kerk vonden we wel grappig. Wij als 60-ers worden van harte welom geheten. (dat denken we) Sinds deze week zijn we allemaal 60+….
Dichtbij Rates wachten ver even op elkaar. Rechtdoor, blijvend langs de weg of nog even een omweg. We gaan rechtdoor en zijn vanaf dit punt snel bij de herberg.
De algemene herberg. Er zijn er om. 14 uur en ja hoor……er is plaats voor ons. We worden hartelijk welkom geheten door Wolfgang. Een vrijwilliger met lichtjes in zijn ogen. Net met pensioen en wilde aan de pelgrims teruggeven wat hij zelf heeft mogen ontvangen. Als we zeggen dat we erdoor geraakt zijn, zegt hij dat maakt mij dan weer blij. Hoe eenvoudig kan het zijn……
Op naar café Antonio voor ons etappedrankje. De rugzakken die vervoerd worden, zijn niet bij de herberg. Even contact opnemen met Tui transport en die zeggen waar ze wel afgeleverd zijn. Het komt altijd wel goed ?. Ik kies deze keer voor een portje. Mmmmm lekker.
25 september, erg mist later zonnig,22 graden, 19 km
Ik had de dames voorbereid…..slapen in een albergue municipal. We sliepen in een kamer met 5 stapelbedden en een los bed. Dat het mogelijk niet zo schoon zou kunnen zijn en veel lawaai. We hebben vooral de gastvrijheid van de Duitse hospitalero erg gewaardeerd en ook dat alles zeer schoon was. Een bed en we hadden het gezellig met de andere pelgrims. Heel prima dus!
Na het ontbijt in restaurant San Antonio gingen we op pad. Het was nog mistig, maar helemaal niet koud. Geen wind, en we zien de zon al door de wolken heen komen.
26 september, 19 km, half bewolkt 22 graden
“Uit de kast komen” schreef iemand als reactie op ons blog van gisteren. Het hostel “In Barcelos” heeft per kamer de bedden ingedeeld in een soort kasten. Een ruimte van ongeveer 6 bij 6 met 4 stapelbedden, die met kasten van elkaar gescheiden zijn. Zo hadden we onze eigen kamer en onze eigen kast. Een fijne plek midden in het centrum. Gisteren gingen we voor het eten nog even samen wat drinken.
27 september, 16 km , motregen 19 graden
Het is een feest om bij Casa Fernanda te slapen. Zo veel zorg en liefde voor de pelgrims. Wat fijn om te mogen ontvangen van Fernanda en Jacintho. Al 20 jaar een hele fijne plaats halverwege de etappe naar Ponte de Lima. Een maal samen met de andere pelgrims, een Ierse pelgrim die muziek maakt, en ook nog dansen. Tafels aan de kant en hup dansen maar. Dat is ook genieten.
28 september, 21 km, zonnig 23 graden
We moesten wel even wennen….de sfeer van Casa Fernanda en het pension San Joao. Dan is het verschil zo groot, dat je weer terug verlangt naar de warmte van hun ontvangst. Zo is iedere dag anders en elke dag heeft mooie momenten. Gisteren bij Ponte de Lima was het het voortreffelijke pelgrimsmenu in restaurant Gaia. En ook de brug die zo mooi wordt verlicht. Sprookjesachtig.
29 september, 18 km, bewolkt en wat motregen 18 graden
Bom Caminho zeggen de vriendelijke Portugezen en bom dia. Vandaag de laatste dag in Portugal. Dan is het Buen Camino en buenas dias.
30 september, 22 km, zwaar bewolkt en droog 23 graden
Van Portugal naar Spanje lopen is best een belangrijk moment. Je staat letterlijk op de grens. Midden op de rivier de Ninho staan deze gekleurde voetstappen en wij zetten die van ons er gewoon bij. Ook zijn we over de helft en zo een landsgrens geeft ook een gevoel van….yes het gaat ons lukken. Kleine kwaaltjes die erbij horen, zijn voorbij. Een enkele blaar is inmiddels genezen en een pijnlijk scheenbeen lijkt te zijn hersteld. Met dank aan rugzak vervoer dat helpt voorkomen dat de pijn veel erger wordt.
In Valenca keken we gisteren uit over de rivier Minho met de grote brug. Het is een beetje mistig als we er zijn.
1 oktober, 18 km, half bewolkt 22 graden
En nu zijn we onder de 100 km te gaan….. Iedere dag een stapje verder bij onze eindbestemming. We voelen dat onze conditie beter is geworden. Met schijnbaar veel gemak gaan we de heuvels op. Deze ochtend meer dan 10 km stijgen. Van Porrino dat op 50 meter hoogte ligt, naar 250 meter, Santiaguino de Antas. We vinden het hier toch meer heuvelachtig dan in het noorden van Portugal.
2 oktober, 22 km droog, zwaar bewolkt 23 gradenOp weg van Redondela naar Pontevedra hebben we 2 flinke heuvels te overwinnen. Het totaal aantal hoogtemeters is 360 en dat is best pittig.
In de albergue Casa da Herba is geen ontbijt. Bij de meeste herbergen die in een stad liggen, kun je alleen slapen. Wel is er meestal een keuken, waar je zelf je meegebrachte spullen kunt gebruiken. Wij gaan op zoek naar een ontbijt café. Die vinden we vlak voor de herberg bij de rotonde.
Tijdens het ontbijt komen we erachter dat er iets is blijven liggen in de herberg. Er is niemand meer, en er wordt niet gereageerd op telefoneren. Gelukkig staat er een raam open en klimt iemand naar binnen door het raam. Pff, gelukkig! Daarna gaan we de stad door.
De gele pijlen van de richting naar Santiago vind je overal in de stad. Soms zijn ze kunstig versierd met krullen. Kan niet missen hier moeten we rechtsaf.
Vlak na Redondela zie je aan de linkerkant een heuvel, met meteen daarachter een dak. De woningen staan precies als op een tekening op de horizon.
Het stijgt maar verder naar Alto de Lomba. Voordat we afdalen naar Rio Vigo vindt je een monument met allemaal schelpen.
Het uitzicht is fantastisch mooi. Een beetje nevelig en aan de overkant een dorpje tegen de heuvel geplakt.
Bij de grote weg staat een mevrouw die haar producten verkoopt. Alleen als je iets koopt krijg je een stempel.
Bij de Ponte Sampoio in Arcade is het tijd voor onze groepsfoto. Het is de brug over de Rio Verdugo. Vroeger een belangrijke verbindingsweg en daar is ook om gestreden.
We klimmen na Arcade weer omhoog naar Alto de Canicouva. Te beginnen met een kleine oude boerenweg langs een Horreo.
Onverwacht is er aan een bospad toch een pauzeplek. Net nadat Mariska had gezegd, zullen we in de natuur pauzeren? Het kwam dus als geroepen…..
Ondanks de zware etappe kiezen we toch de linkse afslag langs de rivier. Het is 1,2 km verder, dan het pad langs de weg. Het is ziveek mooier dat ik het iedereen zou aanbevelen. Het pad komt direct voor de algemene herberg weer op de originele route uit.
Deze bijzondere dag eindigen we bij een bar tegenover de algemene herberg. Zoveel last op je schouders, dat lijkt ons wel een beetje veel. Tussen de bedrijven door helpen we elkaar en helpen de last te verlichten. ??
Proost! Nog 3 etappes te doen en 67 km.
3 oktober, 25 km, droog 10-23 graden eerst zon
Albergue Aloxa ligt meteen na de algemene herberg en dan komt het er meestal niet van om even de stad in te gaan. De binnenstad van Pontevedra is echt de moeite waard, dus als je nog energie hebt….gewoon doen. Wij kwamen vanmorgen door het centrum en zijn nog even bij de kathedraal binnen gelopen. Een sfeervolle kerk met mooie details.
4 oktober, 20 km, mistig, half bewolkt 20 graden
Het valt ons mee vandaag. De afstand en de heuvels. Het lijkt of we er echt aan gaan wennen. Misschien speelt een rol dat we veel bospaden hebben en dat het na de regen van vannacht weer droog weer hebben. Kortom we genieten. Vanaf Caldas Reis gaan we weer over de oude romaanse wegen verder.
5 oktober, 28 km, droog af en toe zon 23 graden
Yes! Deze kanjers hebben de Camino Portugues afgerond. Van harte gefeliciteerd Marijke, Bertine, Mariska, Monica, Anneke en Annemiek.
7 oktober
Het zit er op. De laatste pijl zien we op de luchthaven van Santiago. Met weemoed terug denken aan onze Camino. Terug naar huis met alle mooie herinneringen en ervaringen. Rijker door wat je hebt ervaren. Zoals Ricky Rieter in haar tekst verwoordt. Vanaf hier zal ik terugkeren naar het gewone leven van alle dag. Niet gewoon meer na al wat ik ervaren heb en als rijkdom opgeslagen in de weg die ik zelf ben……
