23 september, 21 km, lichte regen in de ochtend, later droog

“Vandaag ben ik gaan lopen……waar ik geweest ben is van nu af aan een weg. ” Niemand dacht dat ik het kan, en zie mij daar nu lopen”

Dit mooie lied van Acda en de Munick heb ik vandaag laten horen. Wat een kracht klinkt daar uit. Dat gun ik mijn medewandelaars en ook de lezers van dit blog.

Het was aan het regenen toen we vanochtend vertrokken. In de nacht was het begonnen met regenen. De was die onder een afdak hing was om 6.15 niet droog. Mijn was had ik eraf gehaald. Even later was de was weg???? Blijkt even later gesorteerd voor ons klaar te liggen bij het ontbijt…Lesje can de Camino….rustig afwachten ?

Het is nog 7 km lopen over de vlonders langs de kust. Een prachtig natuurgebied, vlak voor Vila de Conde.

Wij komen van de kustroute en als je in Vila de Conde naar de Centrale route wilt gaan, miet je goed opletten. De pijlen geven alleen de kustroute aan.

De kustroute is over de brug naar links….. wij moeten over de brug naar rechts. Later horen we dat verschillende mensen ook echt verkeerd gelopen zijn.

Eerst even pauze bij het bakkertje aan de linkerkant van de brug.

De route naar Rates, volgens het boekje is een drukke gevaarlijke weg. Veel verkeer en geen aparte voetpaden. Anneke had het als heel rng ervaren toen een grote bus de bocht afsneed. De volgende keer ga ik toch de route zoeken langs het aquaduct.

Een mooi Camino momentje…een vrouw aan de kant van de weg met een boodschappentas op haar hoofd. Ze wilde wel op de foto, maar dan ook een kus…. En kijk eens wat voor tas. Hoe symbolisch Jan het zijn.

Dit bord voor de kerk vonden we wel grappig. Wij als 60-ers worden van harte welom geheten. (dat denken we) Sinds deze week zijn we allemaal 60+….

Dichtbij Rates wachten ver even op elkaar. Rechtdoor, blijvend langs de weg of nog even een omweg. We gaan rechtdoor en zijn vanaf dit punt snel bij de herberg.

De algemene herberg. Er zijn er om. 14 uur en ja hoor……er is plaats voor ons. We worden hartelijk welkom geheten door Wolfgang. Een vrijwilliger met lichtjes in zijn ogen. Net met pensioen en wilde aan de pelgrims teruggeven wat hij zelf heeft mogen ontvangen. Als we zeggen dat we erdoor geraakt zijn, zegt hij dat maakt mij dan weer blij. Hoe eenvoudig kan het zijn……

Op naar café Antonio voor ons etappedrankje. De rugzakken die vervoerd worden, zijn niet bij de herberg. Even contact opnemen met Tui transport en die zeggen waar ze wel afgeleverd zijn. Het komt altijd wel goed ?. Ik kies deze keer voor een portje. Mmmmm lekker.