1 september
Deze Camino Francais start in het mooie Galicie. Galicie ligt in het noord westelijke deel van Spanje. Wij volgen de gele lijn vanaf Sarria naar Santiago de Compostela en vervolgen de weg naar Finisterra. De blauwe lijn naar de kust. In totaal ongeveer 200 km, die we in etappes van 10-15 km gaan stappen. We zijn 16 wandeldagen onderweg en hopen op 17 september in Finisterra aan te komen.
2 september 12 km 35 graden
“Vitaliteit toont zich niet alleen in het vermogen om te volharden, maar ook om opnieuw te beginnen”.
Deze dames verdienen nu al dit compliment. Opnieuw beginnen dat is voor allen hun motto. Na o.a. een nieuwe heup en een hernia en dan de moed laten zien om te gaan. Trainen om van niets weer naar 10-15 km per dag te gaan, zijn dan topprestaties. Super!
Vandaag was het 12 km bijna alleen stijgen door het schitterende Galicië. We zijn net voor Ferreiros in Casa Morgade. Voor morgen nog een beetje stijgen.
2 september, 10,5 km half bewolkt 25 graden
Was het gisteren de stijging naar 660 meter, vandaag gaan we terug naar 310 meter hoogte.
4 september, 13 km, bewolkt en motregen, later zon
“Wat ik thuis laat is meegenomen”……en vandaag is het “wat ik zelf niet hoef te dragen, is meegenomen”.
Ik ben bijzonder trots op alles dames, dat ze bewust kiezen voor bagagevervoer. Ze houden goed rekening met wat ze kunnen om nog meer te kunnen genieten van het prachtige Galicië. Jacobus begeleidt ons….
5 september, 12 km bewolkt, 22 graden
In het kleine kapelletje “Capela de Magdalena” beginnen we onze wandeldag goed met een stempel die je krijgt van een blinde man. Je houdt zijn hand vast en hij zet de stempel. We krijgen ook een prentje met een gebed van Maria Magdalena. O.a. met de vraag voor bescherming onderweg.
6 september, 15 km, half bewolkt, 22 graden
Op zoek naar Jacobus….
Zo onderweg zien we veel beeltenissen van Jacobus. Met mantel om, schelp, een stok en een kalebas. Zie hieronder een paar foto’s van vandaag. Deze eerste vind ik heel erg mooi!
7 september, 15 km 15-26 graden
Het lijkt een vlakke etappe, maar het tegendeel is waar. Na Boente komen er 4 flinke heuvels naar Arzua en dat merken we goed. En zeker als je de etappe vanaf Palas de Rei in 1 keer loopt, zul je merken dat vooral het laatste stuk als zwaar ervaren wordt.
Het was vandaag een dag met keuze mogelijkheden. Niet ver van Melide is een stenen brug, die bij veel regen onder water staat. Er is hier niet veel regen gevallen, zodat we deze weg konden kiezen. Bij hoog water is een alternatief mogelijk. Voor zover nodig helpen we elkaar over deze brug.
In de bossen is een kraampje met frambozen en noten. De frambozen struiken staan achter het kraampje en zijn erg vers. Wat kiezen we? Voor mij zo een bakje frambozen. Wat heerlijk dat we er de tijd voor nemen.
In Boente gaan we even het Santiago kerkje in. Santiago staat in deze kerk gewoon in het midden. We krijgen er een stempel en een prentje van Jacobus. Bij het passeren van een kerkje, heb je altijd de keuze….wel/niet naar binnen gaan.
Het is een erg mooie etappe. Het is vandaag weer een stralend blauwe lucht en hebben mooie uitzichten.
Ook een eindje verder hadden we een keuze. De route rechtdoor of “Complario”? Hier kiezen we Complario en vinden zo een pad dat niet langs de weg loopt.
Op deze etappe zien we veel eucalyptus bomen. De vruchten, bladeren en de stammen ruiken heerlijk.
Muziek onderweg. Het maakt de stappen die er zetten aangenaam. Gewoon even wachten en luisteren. We hebben geen haast en kiezen ervoor om alles wat we tegenkomen te kunnen ontvangen.
Vlak voor Ribadiso hebben we pauze. Een mooie plek in de schaduw, met uitzicht over het dal. Wat willen we nog meer.
Ribadiso: we zoeken de gedenksteen van Liam Spijkers, op 11 mei 2018 tijdens zijn Camino overleden. We vinden de steen bij km paal 41.214. Helaas heeft hij de laatste km naar Santiago niet kunnen afronden. Wij leggen er een steentje bij en staan er even bij stil.
Het kadootje van de dag. Ik zei tegen deze mevrouw: wat een mooie paprika en spontaan kregen Toos en ik er een. Dankbaar nemen we die aan.
Vandaag slapen we in Albergue The Way aan het eind van Arzua. Mooie kamers met 1 persoonsbedden. Wat een luxe. We zijn er erg blij mee. “Echte pelgrims” als je geniet van een 1 persoonsbed. Het zijn de kleine dingen die het doen in een pelgrims leven….
8 september, 15 km, 15-28 graden zonnig
Harmonie: Vandaag passeerden we “Wall of wisdom”. Een van de teksten is onderstaande. ” Harmonie is voor anderen doen, wat je graag zou willen wat ze voor jou doen.
De route van vandaag is licht glooiend over meest bospaden. Het zijn de kleine momenten die deze dag speciaal maken. Als we het dorp uitlopen komen we 2 zustertjes tegen die je water geven en een stempel. Zo sereen en met een zachte uitdrukking op haar gezicht geeft ook ons een harmonieus gevoel. (Bijna een schilderij)
Even kijk ik om en word blij verrast met de zonnestralen die over ons stralen.
Deze ochtend is het aangenaam koel en de nevel is nog niet helemaal uit het dal. Ook zo een moment brengt voor mij een rust.
We lopen steeds ongeveer 5 a 6 km voor we pauze hebben en ervaren dat deze 15 km zo goed te doen zijn.
Bij Calzada passeren de koeien voor het terras. Ook deze koe neemt de tijd en likt de muur af…?
Heel veel schaduwrijke paden vandaag. Zo blijft het lang aangenaam. Daar in de verte met rode rugzak is Tiny We lopen allemaal het eigen tempo. Zo lopen Tiny, Mariet en Gré meest alleen en letten goed op de pijlen en richtingaanwijzer. Trots zijn ze dat het lukt.
Het lijken wel de holle wegen die we ook in Limburg kennen. De zon schijnt rechts op de aarden wallen.
In Brea pauzeren we bij een bar die gerund wordt door een dame uit Litouwen. Boven de bar allemaal bankbiljetten uit Spanje dan voor de Euro tijd.
Onderstaande tekst zagen we gisteren op de muur van het restaurant in Arzua. Zo een mooie dag als vandaag was voor ons een gift…..
9 september, 15 km, 28 graden
Ontbijt?
Niet ver van ons hostel El Chalet in Empalme zou een café open zijn voor het ontbijt. Niet dus…..het is zondag en vele bars zijn vandaag gewoon dicht of als we er aankwamen was het brood op. Pas in Pedrouzo vinden we na 6 km ontbijt.
Een prima hostel is El Chalet, met grote tuin, rustig gelegen en onze slaapkamer heeft maar 4 stapelbedden. We voelen ons welkom ontvangen.
De zon komt op als we de poort uitgaan en de zon zorgt voor een gloed over de grote weg en een klein laagje nevel. Dit maakte onze start weer goed.
Ook vandaag is het glooiend over bospaden. Morgen nog wat verder stijgen naar Monte de Gozo en dan dalen we af naar Santiago.
Het is vandaag bijzonder rustig. Ik denk dat iedereen vanaf Pedrouzo door is gelopen naar Santiago en die zijn vast vroeg vertrokken. We zien bijna geen andere pelgrims. Wel af en toe de eigen schaduwen…?.
Bij een kraampje krijgen we een stempel met een hangertje. Erg mooi. Ik heb er een met Jacobus.
Na het ontbijt in Pedrouzo wilden we 7,4 km doorlopen naar restaurant Porta de Santiago. Daar waar je altijd veel pelgrims ziet voor ze doorlopen naar Santiago. Ook deze was dicht, omdat het zondag was. We rusten er even in een soort bushokje en delen wat we hebben. Daarna vervolgen we de weg over een mooi stijgend bospad. Zo komen we bij de gemeentegrens van Santiago aan. Deze keer ben ik Tine en Elly. De anderen zijn net wat verder.
Op naar Lavacolla….
We passeren het vliegveld van Santiago. Een vreemde gewaarwording. 1 week geleden met het vliegtuig in Santiago aangekomen en met de taxi naar Sarria. Nu na 8 wandeldagen lopen we onder het vliegveld door.
We slapen vandaag in een hostel Sao Paio en hebben een 4 en een 3 persoonskamer. Dat is wel even wennen. Tot nu toe hadden we steeds een slaapzaal met stapelbedden of losse bedden.
10 september, 15-29 graden, mistig, later zonnig
Een geweldige ervaring! Steeds weer opnieuw, en zeker ook met deze dames. Die weten en voelen dat opnieuw beginnen mogelijk is. Wij zijn in Santiago aangekomen.
11 september, 12 km, zeer heet 31 graden in de middag
Na de enerverende dag van gisteren met de aankomst in Santiago gaan we op pad naar Finistere. Een camino van 90 km, waarvan we er vandaag 12 doen. Onze etappes blijven 10-15 km en zo is het voor ons in dit sterk heuvelachtige deel van Galicië goed te doen. We verwachten in 7 wandeldagen in Finistere aan te komen. Op deze kaart zijn het de oranje puntjes van links naar rechts onder.
12 september, 10 km, 26 graden
Vandaag staat ons een heuse berg te wachten. We stijgen bijna 300 meter in 3 km.
13 september, 13 km, 25 graden
Vandaag was het de dag van de alternatieven. De eerste meteen na Negreira, de 2e vlak voor Vilaserio. Wij kiezen voor beide alternatieven, waardoor de afstand 0,5 km langer is. Nou, 12,5 of 13….dat kunnen we.
Op deze kaart is het hoogteprofiel goed te zien.
14 september, 9 km, 17-25 graden
Voor de lezers van dit verslag: gisteren is Irene gestart vanaf Porto. Haar verslagen zijn ook te volgen, en komen op dezelfde dagen als die van mij. Ik wens Irene en haar groep Buen camino.
De grote verrassing van gisteren in Albergue O Reiero in Vilaserio was het dessert…..ijs met whiskey. Nu ben ik niet zo een whiskey liefhebber, naar het smaakte heerlijk. En…ze hadden voor ons speciaal een pelgrimskamer open gemaakt. Dat komt goed uit, want de meeste pelgrims doen rond 20-25 per dag en staan veel vroeger op. We staan iedere dag pas om 7.45 uur op. We hebben de tijd voor de geplande afstanden.
Het eerste deel lopen we langs de weg. De omgeving is glooiend en geeft mooie vergezichten.
Het zijn lieflijke dorpjes waar we doorheen lopen. Bij een bushalte zie ik de volgende symbolen. Wie weet wat het betekent? Ik doe een poging:
” Op weg, beiden voeten stevig op de grond. Beschermd tegen zon en regen. We komen overal vandaan, en gaan allemaal dezelfde richting op. De verbinding is de camino, het onderweg zijn, en ont-moeten”
En wat zien we vandaag? Dit mooie steenmannetje. Het is alsof er een staat te kijken, met armen over elkaar.
Onderweg komen we veel andere pelgrims tegen. Die zijn vanochtend in Negreira vertrokken en hebben al 15 km afgelegd. Ook een groep Italiaanse fietsers. Die vragen waar we vandaan komen. Als we zeggen uit Nederland, zeggen ze: oh, net zo vlak als hier… We missen alleen de bloemen, maar dat zijn jullie. Een leuk compliment toch?
Na 1 uur lopen wachten we op elkaar boven op een heuvel. De zon komt net door en het is heerlijke wandeltemperatuur.
Het pad is opnieuw ingericht met kleine kiezeltjes. Aan de randen goed afgegraven, zodat het water bij regen goed weg kan. Het ziet ernaar uit dat we de komende dagen mooi weer houden. Wat boffen we!
Zo vinden we een plek om even te rusten, een grasveld, wat bomen en uitzicht. Elk moment genieten we van alles wat op ons pad komt.
Vandaag is het Mariet, die zo in het landschap stapt. Oneindige verten, de wereld aan je voeten.
We komen al rond de middag bij Casa Pepe in Maronas aan. Nu nog 3 dagen te gaan. Finistere…..we komen eraan.
15 september, 28 graden, 17 km
Op deze wolkenloze dag zijn we geraakt door de schoonheid van deze etappe. Het gevoel paste precies bij deze tekst die Toos gisteren voorlas uit het boekje “het geheim van de schelp”
Wie ben ik dat ik hier lopen mag? Wie ben ik dat ik hier lopen kan? In de verte een kerktoren, een dorpje. Mijmerend probeer ik antwoorden te vinden. Waarom volg ik dit pad? Zoek ik mezelf in die ander? Laat mij Jou dan vinden…..
Een flinke etappe vandaag. 17 km in plaats van 15 en ook nog eens flink klimmen en dalen. Deze kanjers kunnen het. Voor het ontbijt zagen we het al, het wordt een mooie dag. Vanaf Casa Pepe nevel over het veld.
We maken ons klaar voor vertrek. Gré staat al in de startblokken. Heerlijk vindt ze het op eigen tempo te gaan en dan zelf de weg te zoeken.
Zo gaat het als je naar het westen loopt. De zon in de rug en dat geeft voor mij, mijn geliefde tegenlicht foto’s. Vanaf de herberg stijgt het voortdurend, zeker 5 km.
We lopen langs een heuvel en kijken richting het oosten. De velden bedekt met een laagje mist.
Dan komt de grootste stijging. Niet ver, maar zeker 10%. Die leidt ons naar een prachtig uitzichtpunt. Die kleine stipjes omhoog zijn Mariet, Elly, Toos en Tine. Gré staat boven op ons te wachten.
Daarna begint de daling richting Olveiroa. Tine één met het landschap.
Uitzicht over het stuwmeer. Embalse de Fervenza. Zo je ziet ….elke stap is zo mooi!
We zijn in Olveiroa toe aan onze lunch.
Daarna begint het heet te worden en dan hebben we nog bijna 4 km te doen naar de windmolens.
Wederom een prachtig pad. Een soort brem komt in bloei. Het is er stil. We zien vele soorten vlinders.
Beneden ons ligt een rivier, die zich door het landschap kronkelt.
Om 14.45 komen we aan bij Albergue O Logoso. We slapen deze keer in de gloednieuwe prachtige herberg. Super!!!
16 september, 15 km, half bewolkt 25 graden
Je kunt merken dat we dicht bij zee zijn. De bewolking komt zo onverwacht. Gisteren de hele dag stralend blauw, nu half bewolkt met wind. Zo schommelt de temperatuur ook. Met de zon 25 graden, met de bewolking ik denk 20. Een prima temperatuur om te wandelen. Vandaag staat de 300 meter daling naar Cee aan de zee op ons te wachten.
17 september, 13 km + 6 naar de vuurtoren, mist,17 graden
Onze laatste dag vandaag. 16 wandeldagen zitten erop. Voor Gré, Toos, Elly, Tine en Mariet echt een overwinning. Zoveel moed en vertrouwen om deze uitdaging aan te gaan en voelen dat je het kunt. En nu dan dankbaar en blij zijn dat we onze bestemming hebben bereikt.
“Ik heb het al ooit gedaan, en ik denk dat ik het weer kan”. ?
De weersvoorspelling was half bewolkt en we hebben deze ochtend alleen bij zonsopgang een klein zonnestraaltje gezien. Wat een mooi moment. De zon over de haven van Cee.
